ΞΕΚΟΠΡΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ...ΠΡΟΟΔΕΥΟΝΤΑΣ

[Μακάρι να ξεκόπριζε και η Xώρα...]

     Οργασμός εργασίας στον Σταύλο και σήμερα, με τον Ιδρυτή της Ομάδος και επικεφαλής της ιππικής εκπαιδεύσεως να ξεκοπρίζει την περπατήστρα [Τιμή να ξεκοπρίζεις τον Σταύλο, για κάθε αλογατάρη] και τους Εκπαιδευτές και μαθητές να προετοιμάζουν τους Ίππους. 

     Προπόνηση και του εκ των Εκπαιδευτών των "Ελλήνων Κενταύρων" Μάριου Ευθυμιάδη, διότι και οι Εκπαιδευτές ...εκπαιδεύονται.

     Αξιοποιώντας την ιππική του δεινότητα ο Προπονητής του Μάριου τον "εκμεταλλεύτηκε" ώστε να αρχίσει ο ένας εκ των Ίππων της Σχολής να μυείται και στην Σπάθη κάτι που με την "στρογγυλή" κίνηση κατορθώθηκε πολύ σύντομα.

     Αποτέλεσμα, ο Ίππος όχι μόνον αποδέχθηκε την Σπάθη αλλά και την άρπαξε με το στόμα του παίζοντας και περιφέροντάς την στο Ιππευτήριο. Υπέροχες, χαρούμενες σκηνές σε έναν χώρο ασκήσεως...

  «Για να ανέβεις στον ουρανό, πρέπει να πάρεις φόρα από τον πάτο της κόλασης». Αυτή η φράση του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα, ποιητή και φιλοσόφου Νικόλαου Καζαντζάκη, φαίνεται πως δεν είναι απλώς ένας στοχασμός αλλά μια λογοτεχνική νύξη  προς αυτούς που το γενετικό τους υλικό τους επιτρέπει να αφομοιώνουν τέτοιου είδους σοφότατες μνείες και να τις διοχετεύουν μέσα στην ίδια τους τη ζωή και τη καθημερινότητά τους.

     1.Τέτοιος χαρακτήρας σίγουρα είναι η Μαριλένα, η οποία μετά από αποχή από την Ιππική δραστηριότητα, φαίνεται να ξαναεπιστρέφει με ισχυρή θέληση, και με πείσμα έναντι των ανησυχιών της,  όχι μόνο για να ξαναφτάσει στο επίπεδο στο οποίο βρισκόταν αλλά και να το ξεπεράσει κατά πολύ παραπάνω.

     2. Χωρίς καμία βιασύνη σήμερα η μαθήτρια αφού ξεκίνησε από το έδαφος την επικοινωνία της με έναν σχετικά καινούριο για εκείνην Ίππο, επικεντρώθηκε, σύμφωνα πάντα με την καθοδήγηση του Eκπαιδευτή της Μάριου, στο να βρει το «κάθισμά» της και να αισθανθεί γενικώς άνετα πάνω στη ράχη του υπέροχου επιβήτορα.

     3. Στη συνέχεια για να αποενοχοποιηθεί κάθε σκέψη, εικόνα ή εμπειρία πτώσεως, η μαθήτρια προέβη σε αφιππεύσεις και εφιππεύσεις εν στάσει, και εν κινήσει επί του στίβου, κάτι το οποίο φάνηκε πως της ήταν λίαν ωφέλιμο.

     4. Το μάθημα της έκλεισε στο σημείο που ήθελε και ο Εκπαιδευτής της να κλείσει, δηλαδή σε μερικούς επιτυχείς τροχασμούς της επί του στίβου.

     5.  Και φυσικά όπου καθαρισμός Ίππου η Μαριλένα πρώτη, και με τεράστιο χαμόγελο.

     Χρειάζεται κόπος για να αποκτήσει κανείς δυνατά πόδια για να φτάσει στον ουρανό, αλλά η λέξη “Θέληση” αυτομάτως διαγράφει τη λέξη “Αδύνατον”.

Εφιπποτοξοτικά!

Mάριος Ευθυμιάδης 

Εκπαιδευτής

     Η εκπαίδευση ενός Ίππου Σχολής στην Έφιππη Τοξοβολία προϋποθέτει μεγάλη υπομονή και ευρηματικότητα από πλευράς του Ανθρώπου προκειμένου δε αυτός να κάνει ένα άλογο να δεχθεί ένα τόσο ενοχλητικό γι’ αυτόν αντικείμενο. Και το πλέον ερεθιστικό δε για τον Ίππο είναι η κρούση της χορδής κατά την άφεση του βέλους. Έτσι κρίνεται πολύ σημαντικό η εισαγωγή των Ίππων αυτών σε διάφορα αντικείμενα από πλευράς του Ανθρώπου  Και επειδή τίποτα σε αυτή την Σχολή δεν γίνεται χωρίς όραμα σήμερα οι δύο Εκπαιδευτές χωρίς να έχουν καμία επικοινωνία προηγουμένως, κατέφθασαν και οι δύο στο σημείο συνάντησης, oκαθένας, με μια σακούλα με αντικείμενα. Ο πρώτος έφερε μαζί του δυο εκπαιδευτικά Σπαθιά και ο δεύτερος μία αφρώδη μπάλα.

     Το κάθε αντικείμενο όμως ανάλογα και με την χρήση του, μπορεί να είναι από τελείως αδιάφορο για έναν Ίππο έως και πλήρως ερεθιστικό.

     Η ευρηματικότητα του Ανθρώπου εδώ κρίνεται πως θα καταφέρει να αποσβέσει μια δυσάρεστη αντίδραση ερεθισμού στον Ίππο.

     Έτσι, αφού ξεκινήσαμε μια πρώτη γνωριμία του Ίππου με την μπάλα και διατηρήσαμε καθ’ όλη την διάρκεια στρογγυλή κίνηση απέναντι του.  ο Sepp από μόνος του έδειξε ένα ενδιαφέρον γι’ αυτό το περίεργο κατασκεύασμα ψυχαγωγίας του Ανθρώπου.

     Εμείς, από την άλλη, του δείξαμε πως αυτό το απλό αντικείμενο καταφέρνει να μας παρέχει μερικές στιγμές παιχνιδιού,

     Και δεν διστάσαμε να παίξουμε και ‘’πασούλες’’ με τον Sepp ο οποίος μάλλον φαίνεται πως προτιμάει τα καροτάκια για την δικιά του ψυχαγωγία. Η απάθεια του Sepp έφτασε μέχρι σημείου που το ενοχλητικό πέταγμα ενός ξένου αντικειμένου επάνω του έμοιαζε να τον αφήνει αδιάφορο.

     Ξεκινώντας το μάθημα του σήμερα ο Χρήστος, έπειτα από σχεδόν πεντάμηνη απουσία του από τα «θρανία» της Ιππασίας εξετέλεσε χωρίς δυσκολία τις ασκήσεις που του υπέδειξε ο Εκπαιδευτής του, προκειμένου να του επανενεργοποιήσει τις απαραίτητες μυϊκές ομάδες.

     Εκμεταλλευόμενος την καλή φυσική κατάσταση του μαθητή του ο Κωνσταντίνος τον προχώρησε πολύ σύντομα και σε ελεγχόμενες, εν κινήσει, αφιππεύσεις.

     Βαθμιαία, ο Χρήστος ένιωσε την απαραίτητη σιγουριά προκειμένου αργότερα να τροχάσει και με τα χέρια στην έκταση.

     Δεύτερος στην σειρά ήταν σήμερα ο Γιάννης, ο οποίος μας συγκινεί όλους μας με την διάθεση του απέναντι στην Ιππική Τέχνη.

     Με πολύ σωστές εντολές συραγώγησε τον Ίππο του, χωρίς κανένα περιττό εξάρτημα αλλά μόνο με την «γλώσσα» του σώματος του. Και μόνο έτσι θα έπρεπε να γίνεται.

     Και παρόλο που ο Γιάννης μας αντιμετώπιζε κρυωματάκι δεν παρέλειψε να μας διασκεδάσει και επάνω από τον Ίππο.

     Και κάπου εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους του μαθητές της Σχολής μας νιώθοντας ευγνώμων απέναντι τους γιατί μπορεί εγώ να τους έχω μεταδώσει ορισμένες γνώσεις μου αλλά αυτοί με έχουν διδάξει να μην υποτιμάω κανέναν ασχέτως με το φύλο, σωματότυπο, και ηλικία. Γιατί όλοι τους ο καθένας με τα δικά του χαρακτηριστικά με εντυπωσιάζουν καθημερινά με την θέληση του για πρόοδο και βελτίωση.

Εφιπποτοξοτικά!

   

Κωνσταντίνος Δαμιανάκης, 

Αρχηγός Ομάδος.

ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ 

ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΤΣΕΚΟΥΡΙΩΝ

     H πολυπρισματική εκπαίδευση των "Ελλήνων Κενταύρων" ακολουθώντας το πνεύμα του ομοτέχνου Οργανισμού "Kassai" από τον οποίο προέρχεται, ενθαρρύνει πολλές παράλληλες δεξιότητες των Μελών της Ομάδος μας, όπως και την χειροτεχνία. Ήδη, έχουμε δει συχνά στις σελίδες αυτού του Ιστολογίου αρκετά ενδιαφέρουσες χειροποίητες ανακατασκευές ιστορικών όπλων, ενδυμασιών, παρελκομένων, μερών ιπποσαγής κλπ, Στην προκειμένη περίπτωση "μπήκαμε" στο εργαστήριο του Συνασκουμένου μας Σταύρου Γεωργάκη για να δούμε πως κατασκευάζει πολεμικά τσεκούρια χειρός [Hatchets / tabar].  

     Οι κατασκευές του Σταύρου Γεωργάκη χαρακτηρίζονται από την χρήση ολομέταλλων μερών [πλην της ξύλινης χειρολαβής] τα οποία ο ίδιος κατεργάζεται και συγκολλά με οξυγονοκόλληση, φέρνοντας το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τίποτε σ΄ αυτές τις αισθητικότατες κατασκευές δεν είναι 'διακοσμητικό' ή ψεύτικο, αλλά κάθε απαρτίζον μέρος χαρακτηρίζεται από αυθεντικότητα, μάχιμη λειτουργικότητα και ποικιλία σχεδιασμού.

     Ας δούμε μια σειρά φωτογραφιών από τις φάσεις κατασκευής των τσεκουριών του Σταύρου Γεωργάκη και τον ίδιο εν ώρα εργασίας.

     Και, κάπως έτσι, ο σύγχρονος ...Wēland, ή Völundr, ή Wiolant, ο πάλαι ιερός σιδηρουργός της νορδικής μυθολογίας που κάποτε κατασκεύασε τον αλυσιδωτό θώρακα του Beowulf, τώρα μπορεί να κρατά στα χέρια του την ατσάλινη κεφαλή του τσεκουριού που μόλις δημιούργησε.

     Και όπως ήταν φυσικό, ο Εκπαιδευτής του Σταύρου, κατά την διάρκεια του τελευταίου μαθήματός του, δεν παρέλειψε να του δώσει να κρατήσει και ένα από τα δημιουργήματά του ως ισορροπιστικό αντίβαρο βαθαίνοντας το "κάθισμά" του, πριν το χρησιμοποιήσει προς ...αποκεφαλισμό των εχθρών.

     Δύο από τα εξαιρετικά δημιουργήματά του ο Συνασκούμενος Σταύρος Γεωργάκης τα προσέφερε ευγενώς στο εκπαιδευτικό οπλοστάσιο της Ομάδος και βεβαίως, ο Αρχηγός μας Κωνσταντίνος Δαμιανάκης δεν έχασε την ευκαιρία να απολαύσει την αίσθηση του κρατήματός τους. Ποιος ξέρει, μετά την κόσα μάλλον δείχνει ότι ανεκάλυψε νέο μέσο "αποκεφαλισμού" παραβατών του Κανονισμού λειτουργίας της Ομάδος... Θα δείξει... 

     Οι "Έλληνες Κένταυροι" συγχαίρουν τον Συνασκούμενο Σταύρο Γεωργάκη για το ιστορικώς ακριβές και αισθητικότατο αποτέλεσμα των δημιουργημάτων του και τον ευχαριστούν για την ευγενή προσφορά του των δύο εξ αυτών.

ΕΔΩ ΟΙ ΤΥΦΛΟΙ ΚΡΑΤΑΝΕ ΤΟΞΟ ΚΑΙ ΙΠΠΟ

ΚΑΙ ΟΧΙ ΛΕΥΚΟ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ

     Στο Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" οι τυφλοί δεν κρατάνε λευκό μπαστούνι  αλλά ...Τόξο ή και ...Ίππο και συνασκούνται με ...βλέποντες. Όπως παρατηρούμε στο οπτικοακουστικό υλικό της τελευταίας προπονητικής ημερίδος του Παραρτήματος που διευθύνει ο Συνασκούμενος Αθανάσιος Ψωρομύτης, ο αγαπημένος μας μαθητής της Σχολής Τυφλών Βαγγέλης, ακολούθησε κανονικά τους βλέποντες Συνασκουμένους του τοξεύοντας στην ίδια, με αυτούς, Γραμμή Βολής και συμμετέχοντας στις ασκήσεις ρυταγωγήσεως Ίππου  όπως και οι βλέποντες υπόλοιποι.

     Με ιδιαίτερη μέριμνα και μεγάλη προσοχή ο επικεφαλής του Παραρτήματος Καλαμάτας προετοιμάζει τους δύο Ίππους που θα χρησιμοποιηθούν στην Έφιππη Τοξοβολία. Την φορά αυτή δόθηκε έμφαση στην αποευαισθητοποίηση της νεαρής φοράδας Ρέας ώστε στο τέλος της ημερίδος να ιππευθεί για πρώτη φορά . Έτσ, με την βοήθεια της μπάλλας ξεκίνησε η όλη διαδικασία αποευαισθητοποιήσεως μέσα σε ένα ομαδικό παιγνίδι.

     Η νεαρή Συνασκουμένη Μαρία ρυταγώγησε και υπεράνω ανορθοδόξου επιφανείας την Ρέα αποευαισθηποιώντας την σε ό,τι αφορά την αυτοπεποίθηση της βαδίσεώς της σε άγνωστες επιφάνειες.

     Ο τυφλός Βαγγέλης εξετέλεσε και αυτός όπως και οι βλέποντες Συνασκούμενοί του το πρόγραμμα ρυταγωγήσεως υπεράνω ανορθοδόξων επιφανειών καταφέρνοντάς τα θαυμάσια. Βαδίζοντας επάνω σε ένα φυσικό έδαφος και ρυταγωγώντας έναν Ίππο, ο τυφλός δεν έδειξε καμία κάμψη της αυτοπεποιθήσεώς του να κινηθεί και με την ορθότητα της κινήσεώς του αλλά και με την ψυχραιμία του βοήθησε και τον Ίππο να πατήσει με σιγουριά σε επιφάνειες τις οποίες, υπό άλλες συνθήκες θα παρέκαμπτε.

     Τέλος, μετά από μία σειρά διαδικασιών, η νεαρή Ρέα απεδέχθη στη ράχη της για πρώτη φορά Ιππέα, τον Αθανάσιο και υπό την ρυταγώγηση του Χρύσανθου κινήθηκε σε ήρεμο βάδην, "σταθμός" για την εκπαίδευσή της.

     Στη Γραμμή Βολής, όπως μας ενημερώνει ο Συνασκούμενος Μελέτης με την Αναφορά του ως Αρχηγός Βολής, μαζύ με τους βλέποντες τοποθετήθηκε και ο τυφλός Βαγγέλης τοξεύοντας κανονικά όπως και οι υπόλοιποι μέχρι και πάρθιες τοξεύσεις, όπως βλέπουμε στο βίντεο που ακολουθεί.

     Και, βεβαίως το υψηλό επίπεδο των Συνασκουμένων του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" μας το αποκαλύπτει η Ιωάννα μας στο επόμενο βίντεο.

     Είναι πραγματικά συγκινητικό το έργο των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" και της Σχολής Τυφλών Τοξοτών και Ιππέων που λειτουργεί στο πλαίσιό του.έργο μοναδικό που κάθε φορά που λαβαίνουμε γνώση του νοιώθουμε υπερήφανοι ως Μέλη αυτής της Ομάδος.

"ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ"

     Για όσους δεν το γνωρίζουν, το Καταστατικό της "Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών" ενέπνευσε τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" να συντάξει το Καταστατικό της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας" η οποία αποτελεί και το "μητρικό λίκνο" της Ομάδος μας. Αυτή η Εταιρεία ευπατριδών, με τον ιστορικό πατριωτισμό της και την δράση της σε μία τόσο, εθνικώς, ευαίσθητη Ελληνική περιοχή, εμπνέει όλους εμάς στους "Έλληνες Κενταύρους" να προτάσσουμε την αγάπη προς την Πατρίδα μας χωρίς ευτελείς ζητωπατριωτικές "κορώνες" αλλά με καθημερινό έργο εθνικής αγωγής δια της καθημερινής αναβιώσεως των τεχνών του Απόλλωνος και του Ξενοφώντος. Σήμερα, σε στιγμές ιδιαιτέρως κρίσιμες για τα εθνικά συμφέροντα η "Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών" δεν θα ήταν δυνατόν να απέχει των εξελίξεων και, ορθότατα, εγκαλεί τον "παρδαλής διαγωγής"  Γιάννη Μπουτάρη, απολωλός μέλος της, ως εξής:

Κύριε Δήμαρχε,

     Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών σας καλεί, για τον επιπλέον λόγο ότι είσθε παλαιός και σημαίνων εταίρος της, για την αποφυγή αμφιλεγομένων θέσεων, που δεν αντιπροσωπεύουν την συντριπτική πλειοψηφία των Θεσσαλονικέων και εκθέτουν εν τω προσώπω σας την πόλη μας. Και σας καλεί, κατά την κρίσιμη αυτή περίοδο, να μη δυσχεραίνετε το έργο της διαπραγματευτικής αντιπροσωπείας της χώρας μας, που η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών εύχεται και ελπίζει να πετύχει μιαν εθνικώς αποδεκτή και συμφέρουσα λύση του μείζονος αυτού προβλήματος.

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Θεσσαλονίκη, Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018

     Συντασσόμεθα πλήρως με το κάλεσμα της "Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών", ευχόμενοι να το "εισπράξει" δεόντως ο αποδέκτης του.

ΕΝΑ ΒΑΣΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΙΠΠΑΣΙΑΣ

     Από τον Σταύλο και σήμερα, το ξεκίνημα της εκπαιδευτικής ημερίδος μας, από εκεί απ΄ όπου πρέπει να ξεκινά η ιππική εκπαίδευση και εκεί όπου πρέπει να τελειώνει.

     Στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" στην οποία προτάσσεται η ευημερία του Ίππου, όλοι, Εκπαιδευτές και μαθητές, θεωρούμε καθήκον αλλά και Τιμή την υπηρέτηση του Ίππου.

     Και παρά το ότι ο σύγχρονος πλαστικοποιημένος και αφύσικος υπάνθρωπος αδυνατεί να σεβασθεί αυτό το πλάσμα επί των ώμων του οποίου στηρίχθηκε ο ανθρώπινος Πολιτισμός [διότι υπάρχουν και δίποδα υποπροϊόντα που λοιδωρούν τον Ίππο και την Ιππική...] οι "Έλληνες Κένταυροι"  θεωρούμε ότι η υπηρέτησή του αποπληρώνει εν μέρει τα όσα ο Ίππος προσέφερε στην Ανθρωπότητα. Κάπως έτσι άρχισαν και τα μαθήματα αυτής της ημερίδος, με την κινητική προθέρμανση των Ίππων στο κυκλοτερές της συραγωγήσεως απ΄ όπου, λόγω βροχής, γρήγορα μεταφερθήκαμε στο κλειστό Ιππευτήριο.

     Σε μια Ομάδα που κάθε συνάντηση των Μελών της είναι χαρά ήταν καλοδεχούμενη η εμφάνιση του ...τσεκουροποιού Σταύρου με δύο ιδιοκατασκεύαστα τσεκούρια, τις τελευταίες "δημιουργίες" του ανά χείρας.  

     Πρόθεσή του να μας προσφέρει ακόμη ένα εξαιρετικό χειροποίητο τσεκούρι, πολύ προσεκτικά κατασκευασμένο, για το εκπαιδευτικό "οπλοστάσιο" της Ομάδος, επιπλέον εκείνου που μας είχε προσφέρει λίγε ημέρες πριν, αλλά χωρίς να φαντάζεται ότι ένας Εκπαιδευτής των "Ελλήνων Κενταύρων" πίσω από κάθε τι βλέπει το όφελος προόδου για τον μαθητή του.

     Οπότε, αφού παραλάβαμε το νέο δημιούργημα του αγαπημένου μας Συνασκουμένου και τον ευχαριστήσαμε για την ευγενική του προσφορά, του το δώσαμε στο ...χέρι ξεκινώντας το μάθημά του και όχι για ...διακοσμητικούς λόγους.

     Μόλις στο τρίτο του μάθημα, ο Σταύρος, σήμερα θα έπρεπε να βαθύνει το "κάθισμά" του και να διευθύνει τον Ίππο του υπό συνθήκες μεγαλύτερης δυσκολίας αλλά και ακριβείας.

     Με διελεύσεις "σερπαντίνας" μέσω συγκεκριμένων σημείων που δημιουργούσαν τα ανοίγματα ήδη στημένων εμποδίων στο κλειστό Ιππευτήριο, ο Σταύρος θα έπρεπε να διευθύνει τον Ίππο του με τις ηνίες στο ένα χέρι και το τσεκούρι στο άλλο ώστε και εμπειρία ακριβούς διευθύνσεως να αποκτήσει ['σερπαντίνες"] και το "κάθισμά" του να βαθύνει εξαναγκαζόμενος από το, περίπου, δίκιλο βάρος του τσεκουριού που κρατούσε στην ανάταση με το άλλο χέρι.

     Στο τέλος του μαθήματος ο Σταύρος κατάφερε να ισορροπήσει με τα δύο χέρια στην πλήρη έκταση, καθισμένος με ασφάλεια και ισορροπία στη ράχη του Sepp ο οποίος εξελίσσεται σε άριστο Ίππο Γυμνιππευτικής και Φυσικής Ιππικής, ενώ η βροχή έπεφτε ...ρομαντικότατα στη σκεπή του κλειστού Ιππευτηρίου.

     Βλέποντας πόσο πολύ βοήθησε στο προηγούμενο μάθημα τον Γεώργιο η διδασκαλία δια συραγωγήσεως, το σημερινό του Μάθημα ξεκίνησε από εκεί που το αφήσαμε, μοιράζοντας φιλιά στο τέλος, γιατί πλέον αυτός ο ...δικηγόρος το είχε δεδομένο πως θα τον απολαμβάναμε και σήμερα.

     Στο δεύτερο "γκρούπ" των περισσότερο προχωρημένων, ο Γεώργιος και η Χρυσούλα ετοιμάζονταν να εφαρμόσουν ασκήσεις ελεγχομένης αφιππεύσεως άνευ χειρών εν κινήσει, ως μια εισαγωγή στη Djigitovka, της ιππευτικής των Κοζάκων, της οποίας η στοιχειώδης διδασκαλία κρίνεται ενισχυτική της ασφαλείας της ιππεύσεως και τις αρχές της οποίας είμαστε οι μόνοι στην Ελλάδα που εκτιμούμε.

     "Προθερμαίνοντας" την ψυχολογία των μαθητών του, ο Εκπαιδευτής, επιχειρεί την βαθμιαία αποευαισθητοποίηση των ...αναστολών τους συραγωγώντας τους και εντείνοντας, σιγά-σιγά την δυσκολία των ασκήσεων με προσεκτικές οδηγίες. 

     Έτσι ο Γιώργος αντί να περιμένει την εντολή του Εκπαιδευτή του αυτήν την φορά δεν δίστασε, να εγκαταλείψει την λαβή του καθίσματός του και, κατά πολύ νωρίτερα από το αναμενόμενο, να αφήσει από μόνος του τα χέρια του από την ασφάλεια που του παρείχε αυτό το βοήθημα.

     Το ίδιο μαχητική και σήμερα ήταν και η Χρυσούλα μας. Αν και η Χρυσούλα, μία κοπέλα από το Καζακστάν, έχει φοβηθεί πολλές φορές ,ακόμα και να εκτελέσει τις εντολές του Εκπαιδευτή της, και καμιά φορά ακόμα να του πει πως δεν θέλει να συνεχίσει, αμφιβάλλοντας για τις ικανότητές της, στο τέλος και σήμερα τα κατάφερε αρκετά ...θεαματικά. Και η λεπτοκαμωμένη και εύθραυστη Χρυσούλα, με έκανε να θυμηθώ σήμερα εκείνη την αρχαία ρήση: «Μικρός μεν τω δέμαϊ αλλά μαχητής»

     Δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι ένα τέτοιο μάθημα σπανίως μπορεί να υλοποιηθεί με απόλυτην επιτυχία διότι προϋποθέτει όχι, απλώς, γνώσεις και ικανότητες Εκπαιδευτή, αλλά και "χημεία" σχέσεων και επικοινωνίας μεταξύ Εκπαιδευτή και μαθητή. Επειδή όμως αυτό το τελευταίο είναι κανόνας στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" αυτό το μάθημα ήταν υποδειγματικό και με τον Εκπαιδευτή να προσέχει και την τελευταία λεπτομέρεια ακριβούς εκτελέσεως των ασκήσεων.

     Έτσι, οι μαθητές κατάφεραν να ανταποκριθούν στο περιεχόμενο του μαθήματος ταχύτατα και με πλήρη ασφάλεια, διαμορφώνοντας μία "μυική μνήμη" και δεξιότητα που θα τους βοηθήσει σε όλη τους την ιππική δραστηριότητα να ανταπεξέρχονται με ασφάλεια τις πτώσεις, ικανότητα στην οποία δίνει έμφαση η Σχολή μας. 

     Και όταν ο μαθητής προσγειωθεί με ασφάλεια στο έδαφος "εγκαταλείποντας" τον Ίππο -ηθελημένα ή αθέλητα- τότε κάποιοι που νομίζουν ότι η κάσκα Ιππασίας αποτελεί "πανάκεια ασφαλείας" του Ιππέως, μπορούν να αναθεωρήσουν.

     Μπορεί ένα τέτοιο μάθημα να είναι "αντιεμπορικό" και να μην ..."πληρώνεται" λόγω του κόπου του Εκπαιδευτή να το διεκπεραιώσει, όμως, μαθήματα σαν κι αυτό "σπονδυλώνουν" την εκπαίδευση στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" διατηρώντας μηδενικό τον δείκτη ατυχημάτων, ανεξαρτήτως των θυσιών που συνεπάγονται για τους Εκπαιδευτές και το Επιτελείο της Ομάδος.

     Και δεν θα αποσιωπήσουμε την ικανοποίησή μας απολαμβάνοντας τους μαθητές μας όχι μόνον να εκτελούν με τόση άνεση ένα τόσο εξειδικευμένο ασκησιολόγιο βασιζόμενο στους κανόνες της Φυσικής Ιππικής, της Γυμνιππευτικής ακόμη και στις αρχές της ιππευτικής των Κοζάκων (Djigitovka)

     Διόλου τυχαία δεν είναι αυτή η επιτυχία για την Σχολή μας αφού σε εμάς, ακόμη και οι προχωρημένοι δεν διστάζουν να ομολογήσουν ‘’κοίτα το κάνει και καλύτερα από εμένα’’, αφού ακόμα και οι Εκπαιδευτές τις Σχολής μας θεωρούμε τους εαυτούς μας μαθητές και θα καθόμαστε ισοβίως στα "θρανία" της Ιππασίας.

Εφιπποτοξοτικά!

Κωνσταντίνος Δαμιανάκης,

Αρχηγός Ομάδος.