Κυριακή 11 Ιουνίου 2017

ΜΕ ΜΟΝΟ "ΜΕΙΟΝ" ΤΟΝ ...ΟΠΛΟΒΑΣΤΟ


     Ίπποι και Ιππείς υπέροχοι, Εκπαιδευτές και εκπαιδευόμενοι  στο σημερινό Ιππευτήριο με τον καθένα να αξίζει εύσημα για ό,τι κατάφερε μέσα στο στίβο.


     Άψογοι οι μαθητές, καθένας με τα επιτεύγματά του αύξησαν ακόμη περισσότερο το "κεφάλαιο" της εμπειρίας που θα τους οδηγήσεις στις εξετάσεις.


     Άψογοι και οι Εκπαιδευτές με τους Ίππους να τους δείχνουν την αγάπη και την εκτίμησή τους, κάτι που επιβεβαιώνει την υπέροχη σχέση και διδασκαλία στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".


     Και, με μεγάλη προσέλευση και η Γραμμή Βολής για την Παραδοσιακή Τοξοβολία!


     Παρά την Αθήνα να σειέται και να λυγιέται στους ρυθμούς μιας ...εμπριμέ περηφάνειας, αλλά και τις υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες, αρκετοί κατάφεραν να εκπορθήσουν τους αποκλεισμένους δρόμους και να βρεθούν στη Γραμμή Βολής για την Προπόνηση της Παραδοσιακής Τοξοβολίας, έστω και ...αποκαμωμένοι, πέφτοντας κατάχαμα για να δροσιστούν. Παρά ταύτα, κάτι η έντονη ζέστη, κάτι ο εφιάλτης στους δρόμους με τα τούλια, οι επιπτώσεις δεν άργησαν να φανούν ακόμη και μακριά από τη χλαλοή που τραγούδαγε:

"Με χορηγό τον Donald Trump, την Embassy, τη C.I.A.
το λόμπι μας ξεχύθηκε στην άμοιρη πλατεία,
όπου τον θείο είδαμε να γίνεται μια θεία..."


     Έτσι, φτάσαμε στη "εικόνα" του ...οπλοβαστού που μας θύμισε την τραγωδία της ελλαδικής πολιτικής "ζωής" με μόνη απουσία την αρχαιοελληνική έκπαγλο ευμορφία του Προκόπη Παυλόπουλου τον οποίο, εάν τον βλέπαμε κάπου εκεί μέσα θα έπρεπε ν'  αρπάξουμε ...πυροσβεστήρα αφρού! Τόξα ...ανακούρκουδα, μπουκάλια με νερό παρατημένα, νάυλον σακούλες με ζαμπονοτυρόπιτες, τι να πούμε, μόνο τον Κασιδιάρη με μπέιμπι-λίνο δεν εντοπίσαμε μέσα σ΄ αυτή τη ...κοσμοχαλασιά, σκέτη "ελλαδική δημοκρατία" η κατάσταση! "Πρώτη φορά" ...χάλι στον οπλοβαστό των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" και ο παππούς κόντεψε να πάρει υπογλώσσιο... Αυτά συμβαίνουν όταν απουσιάζει ο Ακάδημος... αυτά!


     Όμως ο σταθερά υπέροχος Μάριος ως Αρχηγός Βολής κατάφερε και τις εντυπώσεις του οπλοβαστού να ...διασκεδάσει και να διευθύνει μία ακόμη επιτυχημένη Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας 


     Με αρκετά καλή σχεδίαση, ποικιλία ασκησιολογίου και γοργή εξέλιξη χωρίς "κοιλιές" αυτή η Προπόνηση  είχε ως κύριο χαρακτηριστικό της την ομαδική ευστοχία και τις αξιοπρόσεκτες συγκεντρώσεις βελών σε όλες τις τοξεύσεις.


     Αν και σύνθετες ασκήσεις που δεν τις συνηθίζουμε, σε αυτή την Προπόνηση όλοι απέδειξαν ότι μπορούν να εκτελέσουν τάχιστα ό,τι τους ζητηθεί.


     Και η εκτέλεση των σημερινών όχι και εύκολων ασκήσεων έγινε από τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" ένα "παιγνίδι" καθ΄ όλο το δίωρο αυτής της Προπονήσεως.


     Ο αγαπημένος μας Μάριος επεχείρησε και τον γεωμετρικό αιφνιδιασμό  κατά την τόξευση των παρισταμένων οι οποίοι, όμως, δεν έδειξαν να αιφνιδιάζονται καθόλου.


     Έτσι, ακόμη και κάποιοι που μας έλειψαν τον τελευταίο καιρό λόγω των υποχρεώσεών τους, έδειξαν ότι δεν υστέρησαν καθόλου ούτε σε τεχνική, ούτε σε ευστοχία.


     Ακόμη και στις ασκήσεις με απαιτητικό συντονισμό, η εικόνα ήταν άψογη.


     Δεν παρελείφθησαν ακόμη και οι ιπτάμενοι στόχοι!


     Όχι μόνον η άσκηση αυτή ήταν πολύ καλοδεχούμενη αλλά και υπεβλήθη η επιθυμία να επαναλαμβάνεται συχνά!


    Πραγματικά χρήσιμη άσκηση για την ανάπτυξη του ενστίκτου, οι ιπτάμενοι στόχοι απαιτούν ειδικές συνθήκες πεδίου.


     Σε κάθε περίπτωση, η επιθυμία περί καθιερώσεως ως συχνότερης αυτής της ασκήσεως ήδη αντιμετωπίζεται με την σοβαρότητα που της αξίζει.


     Από τη Γραμμή Βολής δεν απουσίασε αυτή τη φορά ο γιος της Χρυσούλας μας ο οποίος δείχνει ότι σύντομα θα συναγωνίζεται την υπέροχη Μητέρα του.


     Στο Σπαθασκητικό Πεδίο και πάλι ο Πρωτεσίλαος διηύθυνε ένα ωραίο μάθημα το οποίο εξ αρχής είχε έναν αξιοπρόσεκτο δυναμισμό αλλά και μία εμφανή ρεαλιστικότητα.


     Παραστατικός ο Πρωτεσίλαος έδειξε νέους "δρόμους" και ανέλιξε ακόμη περισσότερο το εκπαιδευτικό αντικείμενο.


     Οι γνωστοί ..."ύποπτοι", κατά μόνας, φαντασιώθηκαν αρκετά σενάρια και δούλεψαν πάνω σ΄ αυτά.


     Και κάποιοι περισσότερο ...ύποπτοι δεν δίστασαν να εμπλουτίσουν τις επιθέσεις τους και με άλλα "όπλα" πλην του Ξίφους κι όποιον πάρει ο ...χάρος! Αλλά, όπως και να το κάνουμε, αυτό είναι μάχη και όχι αυτό που υπαγορεύει το τυπικόν μιας παρκεταρισμένης αίθουσας... Και στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" δεν διδασκόμεθα την αναπαραγωγή "φορμών" αλλά μαθαίνουμε να πολεμάμε!


     Και εάν ο Συνασκούμενος Δημήτριος, τείνοντας το πόδι του, εγνώριζε ότι το ένστικτό του είχε ήδη αναπτυχθεί στο επίπεδο της εικόνας του Folio 159 του "FLOS DUELLATORUM" [1410] του Fiore dei Liberi, όπως λέγονταν ο μεγάλος Δάσκαλος Fiore Furlano de Civida d' Austria delli Liberi da Premariacco, τότε και ο ίδιος και ο Πρωτεσίλαος και όλοι οι Συνασκούμενοι θα αντιλαμβάνονταν τα μεγάλα οφέλη της διδασκαλίας της δέσμης των πολεμικών τεχνών που διδάσκονται στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".

Fiore dei Liberi : "FLOS DUELLATORUM
Folio 159 [ c.Getty]

     Ακόμη μια μέρα στο κατάφυτο περιβάλλον μας κατάφερα να μας οξυγονώσει για την εβδομάδα που έρχεται... Αν μας μείνει αυτό το οξυγόνο και ξεθωριάσει ο εφιάλτης του ...Πάκη, μπορούμε να πούμε ότι ακόμη μια ωραία εβδομάδα θα ανατείλει στη ζωή μας! Rendez-vous το άλλο Σάββατο και τα άλλα Σάββατα μιας και όλο το καλοκαίρι θα συνεχίσουμε ακάθεκτοι.


Παρασκευή 9 Ιουνίου 2017

ΤΟ ΕΝΑΥΣΜΑ ΙΔΡΥΣΕΩΣ
ΤΩΝ
"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"


     Καθώς, σήμερα, παρατηρούσα την νεαρή μας μαθήτρια Ιωάννα να περνά έφιππη και ξέγνοιαστη, για πρώτη φορά, την πύλη της Σχολής μας προς τα έξω ξαναγύρισε στη σκέψη μου το έναυσμα για την ίδρυση των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".



     Ήταν τότε που πρωτοξεκίνησα την Ιππασία με διακαή πόθο να μάθω να ιππεύω παρά την προχωρημένη μου ηλικία των 48 χρόνων. Τότε που είχα ξεκινήσει αυτή τη σπουδαία τέχνη σε λάθος χώρα, λάθος "σχολείο' με λάθος "εκπαιδευτή", κάπου στο Κορωπί, σε έναν πολύ "καθώς πρέπει" Όμιλο που ανήκε στο επίσημο δυναμικό της "Ελληνικής Ομοσπονδίας Ιππασίας" (Ε.Ο.Ι.) νομίζοντας ότι όλα τούτα αποτελούσαν "εγγυήσεις" σοβαρότητος της εκπαιδεύσεώς μου.

     Σ' εκείνον, λοιπόν, τον πασίγνωστο για την εποχή Όμιλο, του οποίου το όνομα παρέπεμπε σε χρωματιστό λουλούδι, είχα ως "εκπαιδευτή" μου τον γιο του ιδρυτή του Ομίλου μιας και ο πατέρας του (παλιός πρωταθλητής Ιππασίας) δίδασκε μόνον νεαρές μαθήτριες για λόγους που μόνον η συνείδησή του το γνώριζε. Εγώ προσπαθούσα να μάθω από τον γιο του ο οποίος είχε δύο κακά: ήταν και άσχετος με την Ιππασία και ερωτευμένος με μία ξανθιά Αρβανίτισσα από το Μενίδι η οποία παρίστανε την ...Γαλλίδα και η οποία τον κρατούσε σε μόνιμη "νηστεία" της παρουσίας της. Έτσι, αντί ο -ούτως ειπείν...- "εκπαιδευτής" μου να μου κάνει μάθημα, μάθημα έκανα μόνος μου στον εαυτό μου ενώ ο "εκπαιδευτής" μου ήταν μονίμως κλεισμένος σε ένα γραφειάκι και μιλούσε στο τηλέφωνο ατελείωτες ώρες με τη σκορδόπιστη.

     Το πάθος μου να μάθω δεν με εμπόδιζε να ιππεύω μόνος ό,τι τετράποδο μου έδινε ο ...τηλεφωνητής και έτσι, τις πρώτες ημέρες έφαγα και τη πρώτη μου τούμπα ιππεύοντας ένα γέρικο Ίππο (35 χρόνων) ο οποίος, ξαφνικά και ενώ ήταν σε καλπασμό, απεφάσισε να χάσει το στίβο και να βρεθεί αυτός αλλού γι'  αλλού κι εγώ στο ...χώμα! Ευτυχώς, ο ..."εκπαιδευτής" μου συνέχιζε να μιλά και δεν έκανε καν το κόπο να βγει να δει τουλάχιστον αν ήμουν εντάξει, παρά ταύτα εγώ επανεφίππευσα και συνέχισα να βολοδέρνω με τον τετράποδο παππού χωρίς τότε, ως αρχάριος, να γνωρίζω τι έκανα...

     Κάπως έτσι περνούσαν οι πρώτες ημέρες μου ως μαθητή Ιππασίας και να που ο "εκπαιδευτής" μου, μη ξέροντας πως να αποδεσμευθεί από την υποχρέωσή του για να μου κάνει μάθημα και να συνεχίσει να τηλεφωνεί στη φίλη του ανενόχλητος, απεφάσισε να απαλλαγεί από την παρουσία μου και να με στείλει με έναν άλλο Ίππο για ...βόλτα εις τας εξοχάς...ή, μάλλον, εις τας αιωνίους ...μονάς!

     Ο συγκεκριμένος Ίππος μόλις είχε έλθει από τον Ιππόδρομο και, όσοι γνωρίζουν, αντιλαμβάνονται την κατάσταση ενός αρχαρίου επάνω σε ένα τέτοιο τετράποδο και μάλιστα υπό συνθήκες εξωτερικής "βόλτας". Ειρήσθω εν παρόδω ότι, ο συγκεκριμένος Ίππος ανήκε σε γνωστότατο "παράγοντα" της νύχτας αλλά και του ποδοσφαίρου του οποίου η κόρη ίππευε στον ίδιο Όμιλο και τον οποίο Ίππο ο 'εντιμότατος' ..."εκπαιδευτής" μου προσπαθούσε να με πείσει να τον ...αγοράσω παρά το ότι δεν μπορούσα ούτε καν να τον διευθύνω διότι ως ιπποδρομιακός μόνον κάλπαζε προς μία κατεύθυνση κι εγώ ούτε καν μπορούσα να σταθώ επάνω του... Ευτυχώς, απέφυγα την παγίδα, όμως, εκείνη την αποφράδα ημέρα ο "εκπαιδευτής" μου με ξαπέστειλε, κανονικώς, επί της ράχης του για να γνωρίσω τα πέριξ... Μάλιστα, δεν παρέλειψε να μου φορέσει και την ...πανάκεια ασφαλείας της δυτικής ιππασίας, το χάρτινο καπελλάκι που μπορεί να μην εγγυάται και πολλά όμως παραμένει εμβληματικό της βλακείας όσων εμπιστεύονται μόνον σ΄ αυτό την ακεραιότητά τους.

     Με την ψυχή στο στόμα κατάφερα να εφιππεύσω το πανέμορφο ζώο το οποίο όμως βολεύονταν μόνον σε κλακέτες ή και σε ενθουσιώδη καλπασμό ακόμη και επιτόπιο όταν ...έτρωγε και, με βαριά καρδιά βγήκα στην άσφαλτο με τον -ευσεβή- πόθο να κατευθυνθώ προς το κοντινό δασάκι. Δεν είχα προλάβει να διανύσω ούτε εκατό μέτρα και το πανέμορφο αλογάκι μου απεφάσισε ότι θα του ήταν προτιμότερο να απαλλαγεί από το βάρος μου και να επιστρέψει στο Σταύλο, όπερ και έπραξε! 

     Με μία ξαφνική εκλάκτιση των οπισθίων με εκσφενδόνισε σε ένα λοφίσκο με χώμα περιβολιού όπου καρφώθηκα με το κεφάλι και με τα πόδια στον ουρανό, ενώ το γλυκύτατο τετράποδο αποχωρούσε με θριαμβευτικό καλπασμό προς τον Σταύλο. Ευτυχώς που το τετράποδο ήξερε καλό σημάδι και δε με "έστειλε" λίγο πιο πέρα όπου κάποιες κοτρώνες θα υποδέχονταν το κεφάλι μου και ...γαία πυρί μιχθήτω. 

     Όπως βρέθηκα στην ...αδόκητη κατακόρυφο άρχισα σιγά-σιγά να γέρνω ώστε να ξαναπατήσουν τα πόδια μου στο έδαφος και όταν ξαναστάθηκα όρθιος η πρώτη μου κίνηση ήταν να βεβαιωθώ ότι ο αυχένας και το κεφάλι μου ήσαν στη θέση τους... Απόρησα όταν τα αισθάνθηκα να έχουν ...καλώς και αναρωτήθηκα αν οι Όμιλοι της Ομοσπονδίας διδάσκουν μαζύ με την Ιππασία και ...Σαολίν Κουγκ Φου... Κατόπιν επέστρεψα αργά-αργά στον Όμιλο όπου ο μεν Ίππος περιεφέρετο στον στίβο ανεπιτήρητος, ο δε "εκπαιδευτής" μου που είχε καταλάβει το τι είχε συμβεί δεν είχε μπει καν στο κόπο να διακόψει την τηλεφωνική επικοινωνία του αλλά με το τηλέφωνο στο αφτί ξεπρόβαλε στο παράθυρο για να μου πει: "Όλα εντάξει;"...

     Πλησίασα το τήδε κακείσε περιφερόμενο αλογάκι μου και περίμενα από τον "εκπαιδευτή" μου νέες οδηγίες. Μετά από αρκετή ώρα, ο εν λόγω πανύβλαξ κατάφερε να απεμπλακεί από την συνομιλία του με την Γαλλίδα εκ Μενιδίου φίλη του και φάνηκε να κινείται προς το μέρος μου κρατώντας κάτι στο χέρι. Όταν πλησίασε, αντί να με ρωτήσει για το συμβάν ή κάτι σχετικό, μου έδωσε μια κάρτα αθλητή που κανονικά για να την πάρω θα έπρεπε να είχα δώσει εξετάσεις, λέγοντάς μου: "Ο Όμιλός μας πρέπει να δείχνει ότι έχει αθλητές!" Σάστισα και του είπα: "Μα εγώ είμαι αρχάριος και δε ξέρω καν να ιππεύω..." για να τον ακούσω να μου λέει "¨Ασε, εδώ γίνεται της πουτ@ν@ς πιο πολλά ξέρεις εσύ από τους αθλητές και που 'σαι, τυχερός ήσουν γιατί έτσι στη βόλτα, εδώ σε μας, σκοτώθηκε μια συγγενής του Κουτσόγιωργα που ήταν μαθήτριά μας"! 

     Αποσβολώθηκα! Εκείνη ακριβώς τη στιγμή απεφάσισα ότι θα ήταν κρίμα για την Ελλάδα να μην υπάρξει μια σωστή Σχολή Ιππασίας με συνειδητούς Εκπαιδευτές και όχι αλήτες, μια Σχολή στην οποία οι μαθητές να είναι ασφαλείς και κάθε φορά που ιππεύουν να ωφελούνται και να προοδεύουν χωρίς να κινδυνεύουν να βρεθούν στο νεκροτομείο όπως η συγγενής του Κουτσόγιωργα... Μια Σχολή μακράν της αθλιότητος "Ομοσπονδιών" και ...παρασπονδιών αστοιχείωτων παραγόντων... 
    

     Σήμερα, 17 χρόνια μετά, στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" χαιρόμαστε τους μαθητές μας να ιππεύουν με ασφάλεια και διαρκή πρόοδο σε μία Σχολή που προέκυψε από τους αλγεινούς αιφνιδιασμούς εκείνης της ημέρας που, παρ΄ ολίγον, ένα δεύτερο θύμα θα αθροίζονταν από την ανευθυνότητα ενός ηλιθίου που νόμισε ότι η Ιππασία συμψηφίζεται με ένα ερωτικό τηλεφώνημα υπό την σκέπη κάποιας... "Ομοσπονδίας".


     Ο Κωνσταντίνος μας, σήμερα, είχε σχεδιάσει προσεκτικά, όπως πάντα, το μάθημα της Ιωάννας ώστε να της δώσει το πραγματικό "βάπτισμα" της Ιππασίας που είναι η έξοδος από τη "θαλπωρή" του Ιππευτηρίου και η ίππευση σε ελεύθερο και φυσικό περιβάλλον. 


     Κατ΄ αρχήν, ο Κωνσταντίνος εξετίμησε με ακρίβεια την αποκτηθείσα δεξιότητα της μαθήτριάς του αλλά και τη ψυχολογία της. Της έδωσε έναν Ίππο βεβαιωμένης αξιοπιστίας αλλά και φρόντισε, επιπλέον, να τον επισάξει με σελλίσκη για κάθε ενδεχόμενο, κάτι που φάνηκε ιδιαιτέρως σοφό, όπως θα δούμε εν συνεχεία. Τέλος, δεν την εξαπέστειλε ολομόναχη να ...βολτάρει, ούτε καν την συνόδευσε έφιππος όπως συνηθίζεται παντού αλλά, όπως προβλέπεται, συνόδευσε την έφιππη μαθήτριά του βαδίζοντας δίπλα της για κάθε ενδεχόμενο!


     Έτσι, η Ιωάννα μας, όχι μόνον κατάφερε να χειρισθεί με ασφάλεια τον Ίππο της, όχι μόνον κατάφερε να τον ελέγξει και όταν αυτός επεχείρησε κάποια καλπαστικά, αλλά όταν η αρχάρια μαθήτρια ένοιωσε ότι, κάπου, χάνει την ισορροπία της, κρατήθηκε από τις λαβές τις σελλίσκης την οποία είχε προνοήσει να επισάξει ο Κωνσταντίνος κι έτσι όλα πήγαν κατ΄ ευχήν! Όπως όλα πάνε κατ΄ ευχήν στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" κατά την πολυετή λειτουργία αυτής της Ομάδος.


ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΠΠΑΣΙΑΣ
ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΤΩΝ 
"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"



Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΜΑΣ


     Στη σύγχρονη ελλαδική και διόλου Ελληνική κοινωνία επικρατεί η στρεβλή, περί πολιτικής ορθότητος, «αντίληψη» ότι πρόσωπα, ομάδες, υπηρεσίες, οργανισμοί κλπ κλπ με κοινωνική αποστολή θα πρέπει να αποφεύγουν την «πολιτικοποίηση»! Όμως αυτό είναι απολύτως αντίθετο με τα Ελληνικά ειωθότα, απολύτως εσφαλμένο και, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, κ ά θ ε  Π ο λ ί τ η ς  είναι  π ο λ ι τ ι κ ό ν  ο ν, συνεπώς δε  και  π ο λ ι τ ι κ ο π ο ι η μ έ ν ο ς.

     Ούτω πως και η  Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» είναι μία ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ  Κοινότητα Συνασκουμένων η οποία, ως εκ του καταστατικού χάρτη της, εμφορείται από τις Αρχές της «Πολιτείας» του Πλάτωνος οι οποίες συνοψίζονται στην αριστοκρατική Κοσμοθέαση.. Άλλωστε, η Ομάδα μας ως «Κοινότητα» θα ήταν ανερμάτιστη εάν εστερείτο πολιτικού προσανατολισμού, όπως ανερμάτιστους θέλουν τους «άλλους» όσοι διεκδικούν την υποδούλωσή τους. Και, οίκοθεν νοείται, ότι οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» ουδόλως προτιθέμεθα να επιτρέψουμε στον οιονδήποτε «καλοθελητή» την υποδούλωσή μας υπερήφανοι για τον, επί τούτου, ακραιφνώς πολιτικό προσανατολισμό μας!

     Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ», λοιπόν, διαθέτει σαφές πολιτικό πλαίσιο, είναι πολιτικοποιημένη και εντός του πλαισίου λειτουργίας της, μη προτιθέμενη να καταντήσει δημοκρατικός οχετός, ορίζει ως κανόνες πολιτικής συμπεριφοράς των Μελών της εκείνους τους οποίους όρισε για την χρηστή Κοινωνία συνειδητών Πολιτών ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του. Άλλωστε, αυτοί οι παλαιόθεν ορισθέντες κανόνες τους οποίους ο ανελλήνιστος όχλος περιεφρόνησε και στον ελλαδικό χώρο απέδειξαν ότι η παράκαμψή τους άγει έναν λαό στο χάλι του σημερινού δράματος των γραικύλων.

     Και, επειδή, οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ», ως Έλληνες δεν είμεθα «γραικύλοι» και δεν προτιθέμεθα να ακολουθήσουμε τους ηλιθίους ανελληνίστους αρνητές της «Πολιτείας» του Πλάτωνος στους «αποθέτες» εντός των οποίων ομαδικώς σήπονται, υπενθυμίζουμε ότι αδιαφορούμε πλήρως για την όποια εξατομικευμένη περί του αντιθέτου επιλογή αλλά, εντός του πλαισίου της λειτουργίας μας, ο πολιτικός προσανατολισμός μας είναι ο εκ του Καταστατικού μας προβλεπόμενος και τον οποίο κάθε υποψήφιο Μέλος προ της εγγραφής του μπορεί να λάβει γνώση!

     Σταθμίζοντες, δε, την αντίληψη περί της αποφυγής διχασμού της Κοινωνίας την οποία ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του επισημαίνει, εντός της Κοινότητος των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» θεωρούνται αποδοκιμαστέες, επί ποινή διαγραφής, παντός είδους τοποθετήσεις και μεροληψίες υπέρ (συλλήβδην) κομμάτων, οργανώσεων και λοιπών διαιρετικών της Κοινωνίας συστημικών παραμάγαζων τα οποία εκτρέφει η μήτρα της τυραννίας («Πολιτεία» βιβλ. 8ο) που λέγεται «δημοκρατία».

     Υπό αυτούς τους όρους και τις Αξίες η Ομάδα μας ιδρύθηκε και λειτουργεί όχι απλώς με απόλυτην επιτυχία αλλά και με διεθνή αναγνώριση επί πολλά έτη, υπερήφανη για τις επιλογές της!  


Τρίτη 6 Ιουνίου 2017

ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΜΑΣ!


     Ακόμη ένα τεκμήριο δικαίου των πειθαρχικών διαδικασιών του Δ.Σ. της «Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας» δια του οποίου επεβλήθη ποινή ισόβιας διαγραφής σε τέως Μέλος των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» απεκαλύφθη δια της παρτατηρήσεως των αναρτήσεών του.


     Περιστασιακή η κυρία στη Σχολή μας, η οποία, αφού απεκόμισε διδακτική εμπειρία από εμάς, απεφάσισε ότι η Έφιππη Τοξοβολία θα μπορούσε να της γίνει βιοπορισμός και απεφάσισε να την εμπορικοποιήσει με αναμενόμενη συνέπεια την άμεση διαγραφή της από την Ομάδα μας.


     Εν τω μεταξύ, ως Μέλος μας και ένεκεν αυτής της ιδιότητός της, τιμήθηκε με την χορηγία ενός πολύτιμου αθλητικού Ίππου από χορηγό ο οποίος της τον παρέδωσε υπό τον όρο της εντάξεως σε μαθήματα αλλά και της αναλαμβανόμενης υποχρεώσεώς της να επιστρέψει τον Ίππο στον χορηγό κατά την οιανδήποτε στιγμή που ή ίδια απεφάσιζε ότι δεν θα ήθελε να κρατήσει τον χορηγηθέντα Ίππο.


     Όμως, η εν λόγω κυρία, αφού …ξεζούμισε επί μία ολόκληρη τριετία τον συγκεκριμένο 17χρονο Ίππο, απεφάσισε να τον πετάξει σαν μεταχειρισμένο πουκάμισο σε ξένο Σταύλο εκτός Αττικής διότι ανανέωσε το «δυναμικό» του Σταύλου της, χωρίς καν να ενημερώσει τον χορηγό και παραβιάζοντας κατάφωρα τους συμφωνηθέντες όρους της χορηγίας!


     Σημειωτέον ότι, τον ίδιο Ίππο εζήτησαν με επιμονή να τον αγοράσουν δύο ιππικοί παράγοντες στην Αττική, αλλά ο ευγενής χορηγός αρνούμενος και την ιδέα της "πωλήσεως" προετίμησε να τον χορηγήσει προς χρήση υπό όρους με την προοπτική της επιστροφής του ανά πάσα στιγμή και για οποιονδήποτε λόγο κριθεί ως ανεπιθύμητος στα χέρια του.  


     Η Ομάδα των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» θλίβεται για το περιστατικό το οποίο δεν συνιστά απλώς αθέτηση όρων παραχωρήσεως χρήσεως Ίππου αλλά και πράξη, ηθικώς και ποινικώς, πολύ σοβαρότερη η οποία, ήδη πήρε την δικαστική οδό. Σε κάθε περίπτωση, δεν είμαστε απλώς υπερήφανοι για τα ενεργά Μέλη μας αλλά και για τις αποφάσεις διαγραφής αναξίων περιστασιακώς εγγραφέντων ή εγγραφεισών, όπως η εν λόγω κυρία η οποία αδυνατεί να εννοήσει ότι ένας Ίππος είναι πλάσμα έμβιο και έμψυχο και όχι ‘εσώρουχο’ απορριπτόμενο προς αλλαγή!
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΣ 
ΜΙΑΝ ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ


     Οι εβδομαδιαίες ομαδικές Προπονήσεις της Παραδοσιακής Τοξοβολίας, όπως και το κάθε τι στην Ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΝΤΑΥΡΩΝ" αντιμετωπίζονται επί τη βάσει δύο ζωτικών κριτηρίων: (α) της ασφαλείας και (β) της ωφελιμότητός τους.


      Και οι μεν συμβατικές, εξ αυτών, ανατίθενται στην οργανωτικότητα και υπευθυνότητα των εκάστοτε Αρχηγών Βολής, ενώ την σχεδίαση και εκτέλεση των ειδικών Προπονήσεων εκ των οποίων προσδοκάται η εξαγωγή ιδιαιτέρων πορισμάτων και αυξημένης ωφελείας, αναλαμβάνει το εκπαιδευτικό Επιτελείο της Ομάδος.


     Δέκα οκτώ ημέρες μας χωρίζουν από την επόμενη ειδική Προπόνηση που θα είναι το Γ' μέρος της ενότητος "ΦΩΣ, οπτική αντίληψη και ΔΕΟΣ" και όμως οι προετοιμασίες για την επιτυχία της έχουν αρχίσει εδώ και ...είκοσι ημέρες! 


     Κάθε ειδική Προπόνηση αρχίζει και ολοκληρώνεται στην ..."αμμοδόχο", δηλαδή, στο γραφείο όπου, κατ΄ αρχήν, σχεδιάζεται το όλο εγχείρημα με κάθε λεπτομέρεια και, εν τέλει, μετά την ολοκλήρωση της Προπονήσεως, αποτιμώνται τα όσα εξ αρχής ετέθησαν ως προσδοκώμενα.


     Εν τω μεταξύ, το εκπαιδευτικό Επιτελείο της Ομάδος θα τροφοδοτήσει την σχεδίαση με κάθε παράμετρο σχετική με την ασφάλεια της διεξαγωγής της Προπονήσεως αλλά και με την επιδιωκτέα ωφελιμότητα ώστε όλοι, μετά την ολοκλήρωσή της να παραμείνουν  χαρούμενοι και ωφελημένοι.


     Πρώτιστη προϋπόθεση η στάθμιση του προπονητικού στόχου και ο εντοπισμός του πλέον κατάλληλου σημείου ώστε ο στόχος να επιτευχθεί με ασφάλεια των Συνασκουμένων και όλης της Ομάδος.


     Στην επικείμενη ειδική Προπόνηση της 24ης Ιουνίου 2017, με δεδομένη την ανάπτυξη του προπονητικού προγράμματος το οποίο ακολουθήσαμε στο Β' Μέρος της ίδιας ενότητος, καταγράψαμε το ασκησιολόγιο και τις αποστάσεις του οι οποίες επέβαλαν τον εντοπισμό νέου χώρου με τον περιορισμό να είναι και ακόμη πιο σκοτεινός από τον προηγούμενο που ήταν το Καταφύγιο των Βασιλικών Κτημάτων Τατοίου.


     Έτσι, καταφύγαμε σε βιβλία και αρχεία  της Βιβλιοθήκης μας αλλά και στο πολύτιμο "Google Earth", προκειμένου να καταλήξουμε στον πλέον ενδεδειγμένο, για τη συγκεκριμένη Προπόνηση, χώρο.


     Με μία στρατιωτικά λακωνική τηλεδιάσκεψη, το εκπαιδευτικό Επιτελείο της Ομάδος συμφώνησε για τον χώρο τον οποίο μελέτησε σε ακριβές τοπογραφικό σκαρίφημα και ακολούθησε μία πολύωρη και "σαρωτική" επιτόπια επίσκεψη ώστε να υπάρξει η βεβαιότητα για την καταλληλότητά του.


     Καθ΄ υπέρβαση του χρόνου και των υποχρεώσεών του, ο Αρχηγός της Ομάδος περπάτησε χιλιοστό-χιλιοστό τον μέλλοντα προπονητικό χώρο, "βαθμολόγησε" τη στατική του ασφάλεια προς αποφυγή κάθε δυσαρέστου και βεβαιώθηκε για την επαρκή ασφάλεια των Συνασκουμέων που θα βρεθούν εδώ μέσα, για την ασφάλεια των τοξεύσεων ώστε να μη προκαλέσουν ατύχημα στους Συνασκουμένους αλλά και τυχόν ανυπόπτους διερχομένους ή παρευρισκομένους, καθώς και για τις παραμέτρους υγιεινής.


     Σε παρόμοιους χώρους είναι πιθανόν να παραμένουν από ...πτώματα μέχρι επικίνδυνα ζώα και υλικά πάσης επικινδυνότητος, οπότε καθήκον είναι ή έγκαιρη απομάκρυνση από τον χώρο ο,τιδήποτε δεν συνάδει με την ιδανικότητα που επιδιώκει η Ομάδα μας σε όλες της τις εκπαιδευτικές δράσεις.


     Επίσης, ο Αρχηγός μας εξετίμησε εάν στον συγκεκριμένο χώρο εισέρχονται και παραμένουν άλλα άτομα και ποια, αξιοποιώντας εγκαταλελειμμένα "ευρήματα" τα οποία είναι, πάντοτε, λίαν "ομιλητικά".


  Μη φειδόμενος κόπου, ο Αρχηγός μας παρετήρησε προσεκτικά όλη την περιβάλλουσα περιοχή, τις προσβάσεις, τις γειτονίες, τους χώρους σταθμεύσεως, την οπτική κάλυψη κατά την προσέγγιση και αναχώρηση, κάθε τι που θα μπορούσε να εγγυηθεί την απρόσκοπτη κίνηση προς τον χώρο, μέσα σε αυτόν και κατά την αναχώρηση από αυτόν.


     Κάποιοι αναφέρονται στον Indiana Jones, εμείς απλώς το λέμε "οργανωτική υπευθυνότητα" και ο Αρχηγός μας φρόντισε και πάλι να επιτελέσει το καθήκον του φροντίζοντας για την ασφάλεια και την ωφέλεια των Συνασκουμένων του που, σε λίγες ημέρες, θα βρεθούν σε έναν τόσο "ειδικό" χώρο για να ασκηθούν τοξεύοντας μέσα στο απόλυτο σκότος.


     Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" μπορούν να αισθάνονται ήρεμοι σε όλα όσα αφορούν στην εκπαίδευσή τους αφού το εκπαιδευτικό Επιτελείο και ο Αρχηγός της Ομάδος Κωνσταντίνος Δαμιανάκης μεριμνούν όπως πρέπει. Kαι αυτή η Ομάδα είναι κάτι πολύ περισσότερο από μία Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας...



Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΤΕΛΗ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ...


Μπορεί να ηττηθώ; ρώτησε ένας εφιπποτοξότης.
-Πάντοτε μπορεί κανείς να ηττηθεί, λέει ο παλαιός χρησμός. Όμως, στην διάρκεια προσεχούς μάχης σου, θα σκοτωθεί ο χειρότερος εχθρός σου.
-Ο «χειρότερος εχθρός» μου είναι ο εαυτός μου…. , ανταπάντησε ο νεαρός ιππέας.

     Το 376 ο Αυτοκράτορας Βάλης στην Κωνσταντινούπολη έλαβε μια ανησυχητική είδηση. Συναυτοκράτορας του ρωμαϊκού κράτους με τον αδελφό του, ο Βάλης είχε μεγάλη εμπειρία από προβλήματα στα σύνορα, αλλά αυτό που συνέβαινε τώρα δεν είχε προηγούμενο.     Μακριά στο Βορρά, πέρα από τις όχθες του Δούναβη, χιλιάδες πανικόβλητοι πρόσφυγες εγκατέλειπαν φοβισμένοι τα αγροκτήματα και χωριά τους, για να γλιτώσουν από τι; Δεν γνώριζαν ακριβώς τι όπως λέει ο ιστορικός Αμμιανός. «Μια μέχρι τώρα άγνωστη φυλή ανθρώπων είχε εμφανιστεί από κάποια μακρινή γωνιά της Γης, ξεριζώνοντας και καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμα της σαν ανεμοστρόβιλος που κατεβαίνει από τα ψηλά βουνά». Ήταν μια εύστοχη περιγραφή. Οι ξένοι αυτοί ήταν έφιπποι τοξότες που ορμούσαν καλπάζοντας στη μάχη διέγραφαν κύκλους γύρω από τον εχθρό, έστελναν πάνω του μια βροχή από βέλη κι ύστερα υποχωρούσαν με ταχύτητα προς τις γραμμές τους. Κανένας δεν είχε ξαναδεί τόσο ικανούς ιππείς, ενωμένους με τα άλογα τους, καρφωμένους πάνω στις σέλες τους –οι συγγραφείς πάσχιζαν να βρουν την κατάλληλη περιγραφή- ,έτσι που ο άνθρωπος και άλογο έμοιαζαν ένα, λες και είχαν ζωντανέψει οι μυθικοί Κένταυροι.

     Κανένας δεν ήξερε από πού ερχόταν η φυλή του Αττίλα. Ο λαός έλεγε παλαιότερα ζούσαν πέρα από τα όρια του γνωστού κόσμου πολύ πιο πέρα από το τέλος του Εύξεινου Πόντου εκεί που ξεκινάει η αχανής στέπα. Γιατί και πότε έφτασαν εκεί; Γιατί ξεκινήσανε να κινούνται προς την Δύση; Απαντήσεις σε τούτα τα ερωτήματα είχαν να δώσουν μόνο οι λαϊκές παραδόσεις.

     Μια μέρα, μια δαμάλα των Ούννων που την είχε τσιμπήσει μια αλογόμυγα άρχισε να τρέχει στα βαλτώδη νερά και διέσχισε τον πορθμό. Ο βοσκός την ακολούθησε χιλιόμετρα μέσα στο έλος, ανακάλυψε ξηρά, γύρισε πίσω και το ανακοίνωσε στην φυλή, που έσπευσε να οργανώσει μια επιδρομή στα δυτικά. Η ιστορία αυτή δεν δίνει καμία ουσιαστική απάντηση, αφού πολλές φυλές και πολιτισμοί απέδιδαν τις ρίζες τους σε ένα ζώο-οδηγό. Έτσι οι ιστορίες αυτού του τύπου δεν ικανοποιούσαν κανέναν. Για να γεμίσουν το κενό, οι δυτικοί συγγραφείς πρότειναν πολλές ανυπόστατες θεωρίες. Οι Ούννοι είχαν σταλεί από τον θεό ως τιμωρία, είχαν πολεμήσει στο πλευρό του Αχιλλέα στον τρωικό πόλεμο και άλλα τόσα.
Ωστόσο , μια πλευρά της θεωρίας τους ρίζωσε και άνθησε. Οι Ούννοι του Αττίλα , υποστήριζε ότι ήταν απόγονοι μιας φυλής που ήταν γνωστοί με το όνομα Χσιουνγκ Νου.

     Οι Χσιουνγκ Νου ήταν η πρώτη φυλή που ίδρυσε μια αυτοκρατορία πέρα από τα σύνορα της Κίνας,  στην Κεντρική Ασία, στην σημερινή Μογγολία που εκμεταλλεύθηκε έναν τρόπο ζωής πού ήταν νέος στην ανθρώπινη ιστορία, τον Ποιμενικό νομαδισμό, όπως ονομάζεται. Ένας νέος κόσμος έγνεφε σε αυτούς τους βοσκούς: ένας ωκεανός από χορτάρι, η στέπα, που εκτείνεται κατά μήκος της Ευρασίας, από την Ματζουρία, μέχρι της Ουγγαρία, σε μήκος 6.000 χιλιομέτρων. Οι βοσκοί έπρεπε να μάθουν πώς να χρησιμοποιούν τα βοσκοτόπια με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το κλειδί για τον πλούτο των λιβαδιών το άλογο, το οποίο εξημέρωσαν  και εξέθρεψαν σε μια περίοδο 1000 ετών, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα νέο υποείδος, ένα κοντόχοντρο, δασύτριχο , ανθεκτικό και υπάκουο ζώο που παρείχε ανεκτίμητη βοήθεια στον έλεγχο των κοπαδιών, στην μετακίνηση στο κυνήγι και στον πόλεμο.

     Οι ποιμενικοί νομάδες ήταν επίσης πολεμιστές και διέθεταν ένα φοβερό όπλο. Το σύνθετο αντίκυρτο τόξο που το σχέδιο του αποτελεί μαζί με το σπαθί και το πολυβόλο ένα από τα όπλα που άλλαξαν τον κόσμο. Το τόξο ονομάζεται αντίκυρτο επειδή όταν δεν είναι οπλισμένο, λυγίζει ανάποδα. Όταν τεντωθεί και οπλιστεί, μπορεί να απελευθερώσει εκπληκτικά ποσά ενεργείας. Συνεπώς, προς τα τέλη της πρώτης χιλιετίας π.χ,χ., ο ποιμενικός νομαδισμός στις στέπες εξελίσσοταν σε ένα σύνθετο νέο τρόπο ζωής για τους βοσκούς, εδραιώνοντας μια νέα αυτοκρατορία και, πιθανότατα, την σπουδαιότερη πριν από την άνοδο της Μογγολικής που ήταν εκείνη των Χσιουνγκ Νου.

«Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΕΦΙΠΠΟΥ ΤΟΞΟΤΗ»

     Δεν μας προκαλεί κατάπληξη γιατί οι έφιπποι τοξότες είχαν τόση μεγάλη επιτυχία στα πεδία των μαχών, για να εξετάσουμε όμως την τεχνική και συνεπώς επιτυχία τους, πρέπει να αφήσουμε στην άκρη της προκαταλήψεις και να δείξουμε τον απαιτούμενο σεβασμό για να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε γιατί στην ιστορία οι έφιπποι τοξότες δημιούργησαν τόσο τρομερές εντυπώσεις.

     Η δύναμη τους (μας) βασιζόταν (βασίζεται) σε τέσσερα στοιχεία:

•       Μια αρχαία τέχνη, την έφιππη τοξοβολία
•       Το νέο τύπο ενός πανάρχαιου όπλου, το τόξο
•       Μια νέα τεχνική σε επίπεδο τακτικής
•       Ηγεσία

     Σε ολόκληρη την Ευρασία, για σχεδόν 2.000 χρόνια, η έφιππη τοξοβολία, ως στρατιωτική τεχνική κρατούσε δέσμιους τους αστικούς πολιτισμούς μέχρι που η πυρίτιδα εξάλειψε τον έφιππο τοξότη από την ιστορία τόσο αμετάκλητα όσο και τον Ιάπωνα σαμουράι η τον Ελβετό λογχοφόρο. Μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα , η τέχνη που καθόριζε τους νομάδες πολεμιστές εγκαταλείφθηκε και σχεδόν ξεχάστηκε, παραμένοντας ζωντανή μόνο στις αφηγήσεις εκείνων που είχαν συναντήσει τέτοιους εχθρούς στην μάχη. Οι έφιπποι τοξότες δεν είχαν αφήσει κάποιο βιβλίο οδηγιών, μετά την εξαφάνιση τους, κανένας δεν ήξερε πώς ακριβώς πραγματοποιείται η έφιππη τοξοβολία – πώς βγάζεις τα βέλη από την φαρέτρα, τα περνάς στην χορδή και τα εκτοξεύεις ξανά και ξανά, ενώ καλπάζεις με το άλογο, και μάλιστα σε σχηματισμό μάχης. Κανένας δεν είχε δοκιμάσει να το κάνει. Και η αλήθεια είναι πως περιλάμβανε κάτι περισσότερο από την επιδεξιότητα. Η αναβίωση αυτής της παλιάς τέχνης οφείλεται εξ ολοκλήρου σε έναν άνθρωπο τον Κάσσαι Λάγιος ο οποίος είναι ο πρώτος αληθινός έφιππος τοξότης στην Ευρώπη μετά την αναχώρηση των Μογγόλων το 1242. Μια μέρα, καλπάζοντας ξέφρενα, ο Κάσσαι έφτασε σε μια απότομη λοφοπλαγιά. Το "Πειραχτήρι" όπως έλεγε το άλογο του σταμάτησε. Στην απρόσμενη ακινησία, ο Κάσσαι κοίταξε γύρω του. Βρισκόταν σε μια κοιλάδα χωρίς έξοδο, με πλευρές τόσο στενές που νόμιζε ότι εάν άπλωνε τα χέρια του θα τις άγγιζε οπού σκέφτηκε:

     «Αποδεχόμενος την γλυκιά μοναξιά της εκούσιας εξορίας, θα μπορούσα να αποσυρθώ από αυτόν το θορυβώδη αιώνα και να αναπτύξω την έφιππη τοξοβολία μέχρι τελειότητας».

     Μετά από 20 χρόνια συνεχούς εξάσκησης και αποκομίζοντας από τον ίδιο την σπουδαία τεχνική του, προτείνει: O ιππέας πρέπει να μάθει να διαχωρίζει το επάνω από το κάτω μέρος του σώματος του, να εξασκεί την πάρθια βολή ενώ ο κορμός  περιστρέφεται 180 μοίρες,να αντιμετωπίζει τις χειρότερες συνθήκες βροχή, λάσπη, παγωμένο έδαφος να ανάγκη να ρίχνει γρήγορα το ένα βέλος μετά το άλλο, να περνάει τα βέλη στην χορδή μόνο με την αίσθηση της αφής, ενώ οι κανονικοί τοξότες χρησιμοποιούν το σημάδι αυτή η τεχνική είναι άχρηστη επάνω στο άλογο. Η απάντηση είναι ότι ο εφιπποτοξότης πρέπει να τραβήξει την χορδή φέρνοντας το βέλος στο στήθος –στο κέντρο των συναισθημάτων- στην συνέχεια να αφήσει το ένστικτο να διαλέξει την στιγμή που θα απελευθερώσει την χορδή. Και αυτό γιατί υπάρχει μια σωστή στιγμή μέσα στο χάος της κίνησης. Έρχεται στο σημείο εκείνο του καλπασμού όταν κανένα από τα  τέσσερα πόδια του αλόγου δεν αγγίζει το έδαφος, ένα κλάσμα του δευτερολέπτου όπου επικρατεί γαλήνη. Ωστόσο ο εγκέφαλος δεν έχει τον χρόνο να αντιληφθεί συνειδητά αυτή την στιγμή. Δεν μπορεί να υπάρξει σκέψη η ανάλυση. Υπάρχει μόνο δράση.

     Κλείνοντας ας δούμε τώρα την τεχνική αυτή στο πεδίο της μάχης:  Φανταστείτε έναν στρατό έφιππων Ούννων αντιμέτωπο με έναν στρατό καλά θωρακισμένων Σαρματών, Γότθων, η Ρωμαίων, δεν έχει σημασία. Οι Ούννοι είναι είναι πιο ελαφρώς οπλισμένοι και ίσως δεν διαθέτουν καμία θωράκιση. Θα βασιστούν στην ταχύτητα και ταχυβολία τους. Αν και μπορούν να ιππεύσουν χωρίς σέλα, τα άλογα τους είναι σελωμένα και, -κατά την άποψη μου- έχουν αναβολείς από δέρμα η σχοινί. Οι Ούννοι της πρώτης γραμμής είναι χωρισμένοι σε δύο συντάγματα, που το καθένα απαρτίζεται από περίπου 1000 άντρες ενώ πίσω τους βρίσκονται δεκάδες ιππήλατες άμαξες φορτωμένες με εφόδια, δηλαδή πολλές εκατοντάδες αναπληρωματικά τόξα και τουλάχιστον 100.000 βέλη.

     Ηχεί μια σάλπιγγα. Τα άλογα γνωρίζουν την τακτική και τα δυο συντάγματα – που βρίσκονται εκτός του βεληνεκούς των εχθρών, περίπου 500 μέτρα μακριά- σχηματίζουν δύο τεράστιες μάζες, στροβιλιζόμενα αργά σε αντίθετη κατεύθυνση το ένα μετά το άλλο, σαν καταιγίδα που πρόκειται να ξεσπάσει, σηκώνοντας δυσοίωνα σύννεφα σκόνης αθόρυβα αν εξαιρέσεις τους βαρείς γδούπους των οπλών επάνω στο χορτάρι. Άλλο ένα σάλπισμα και οι 2000 άντρες, χρησιμοποιώντας το ελεύθερο χέρι τους παίρνουν 7, 8 , ίσως 9 βέλη ανάλογα με τις ικανότητες και την εμπειρία του καθενός.
Ακούγεται ένα τρίτο σάλπισμα. Τώρα τα συντάγματα των πολεμιστών αυξάνουν τον ρυθμό τους, καλπάζοντας σε κύκλους με διάμετρο 200-300 μέτρα, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή. Τα άλογα ξέρουν τι πρόκειται να ακολουθήσει. Η ένταση κορυφώνεται. Δίνετε το σύνθημα της επίθεσης. Από την εξωτερική πλευρά κάθε περιστρεφόμενης μάζας , ξεχωρίζει μια γραμμή πολεμιστών που κατευθύνεται καλπάζοντας προς την ακίνητη γραμμή των αμυνομένων . Οι υπόλοιποι ακολουθούν. Η απόσταση μειώνεται στα 150 μέτρα και οι πρώτοι εφιπποτοξότες σημαδεύουν συγκεντρώνοντας τα βέλη τους χαμηλά πάνω από τα κεφάλια όσων βρίσκονται στην πρώτη γραμμή η απόσταση μειώνεται στα 100 μέτρα οι μπροστινοί έχουν περάσει ένα δεύτερο βέλος στην χορδή, τα άλογα τους τώρα στρίβουν και καλπάζουν παράλληλα με την γραμμή των εχθρών και οι ιππείς στρέφονται παράλληλα με το έδαφος και ρίχνουν ξανά και ξανά όλα αυτά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Σε πέντε δευτερόλεπτα 1000 βέλη μπορούσαν να χτυπήσουν 200 εχθρούς με 1000 ακόμα να ακολουθούν στα επόμενα πέντε. Με αυτόν τον ρυθμό μιλάμε για 12.000 βέλη το λεπτό που αντιστοιχεί σε δέκα πολυβόλα. Φυσικά τα περισσότερα θα εξοστρακιστούν , άλλα είναι σίγουρο πως εκατοντάδες γιατί όχι ίσως χιλιάδες από αυτά θα βρουν κενό ανάμεσα στις ασπίδες, πάνω στους θώρακες μέσα στα ανοίγματα για τα μάτια η μπορεί ακόμα να διαπεράσουν και την σιδερένια θωράκιση. Οι αμυνόμενοι από τις πίσω γραμμές  τρέχουν μπροστά για να πάρουν την θέση των πεσόντων, άλλα στην συνέχεια και αυτοί πέφτουν νεκροί.

     Εν κατακλείδι, πριν καιρό όταν ξεκίνησα την έφιππη τοξοβολία με ρώτησαν πολλοί συγγενείς και φίλοι:

ραία όλα αυτά αλλά ποιο το νόημα αφού δεν τοξεύεις εναντίον κάποιου εχθρού..

     Απάντησα:

οξεύω εναντίον του χειρότερου και πιο επικίνδυνου εχθρού, εκείνου που με στοιχειώνει σχεδόν όλα τα βράδια, που ξεπηδά από την άβυσσο του υποσυνείδητου, εγώ και όπως όλοι οι εναπομείναντες εφιπποτοξότες προ πάντων τοξεύουμε εναντίον του ατελή εαυτού μας….



















ΜΗΝΑΣ A. ΤΣΟΜΠΑΝΙΑΝ
Εφιπποτοξότης - Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη