PAS DE DEUX ...υπό βροχήν!

     Δεν πρόλαβαν οι "Έλληνες Κένταυροι" να διαβούν το κατώφλι της "Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού Αλέξανδρος Χατζιάρας" και να ξεκινήσουν την συνεργασία με τον εξαίρετο Διευθυντή της και να, τα Pas de Deux ...υπό βροχήν, στο Ιππευτήριο, με Παντελή και Νατάσα να μιμούνται τον Igor Zelensky  και τη Yulia Makhalina στη ..."Λίμνη των ...Ίππων" όπως, έχει καταντήσει τον στίβο μας τις τελευταίες μέρες η συνεχής βροχόπτωση.

     Και μπορεί σ' αυτή την χορογραφία (την οποία ο Παντελής χαρεκτήρισε ως "Αφίππευση δι ...εναγκαλισμού") να μην έβαλαν το "χέρι" τους ο Marius Petipa και η Agrippina Vaganova αλλά όσοι χαρήκαμε το στιγμιότυπο, νιώσαμε σαν να ήμασταν αναπαυτικά καθισμένοι σε κάποιο θεωρείο του θεάτρου Kirov, απολαμβάνοντας μια νέα παραγωγή του Oleg Vinogradov.

     Αναφερόμενοι στον απολογισμό των μαθημάτων μας αρνούμεθα διαρρήδην να ευθυγραμμισθούμε με την ντιρεκτίβα της ..."σεμνότητος" καταπνίγοντας τον ενθουσιασμό μας που ζωπυρώνουν τα αποτελέσματα προόδου των μαθητών μας. Μακράν ημών οι καθωσπρεπικές ...μιζερο-"δηθενιές" και ΖΗΤΩ! ο οπτιμισμός που πυροδοτεί η προσεκτική αποτίμηση αυτών των αποτελεσμάτων.

     Κι όπως κάθε φορά, έτσι και σήμερα, η εξάδα των Συνασκηθέντων (συμπεριλαμβανομένου του Εκπαιδευτή αλλά και του Ίππου) έζησε στιγμές ομαδικής ανατάσεως βιώνοντας μία ομαδική πρόοδο αλλά και ποιότητα σχέσεων και αλληλεπιδράσεων μέχρι σημείου ο Ίππος να παρακολουθεί "στο στόμα" τον Εκπαιδευτή και να ξεκινά την εκτέλεση της ασκήσεως πριν λάβει την εντολή του Ιππέως (Αμαζόνας) του!

     Ω! ναι, σ΄ αυτή την Σχολή συμβαίνουν πράγματα τόσο μαγικά που ξεπερνούν ακόμη και το όριο κάθε ...μεταφυσικής ερμηνείας και τόσο απίστευτα ώστε μόνον εάν είσαι παρών τα απολαμβάνεις όπως ένα αιφνιδιαστικό και ρηξικέλευθο  Trompe-l'œil.

     Εν αρχή ην ο Παντελής μετά της τετράποδης καλλονής και ...ευφυεστάτης μέχρις ...αιφνιδιασμού φοράδος μας, σε ...αχαλίνωτους εφιπποτοξοτικούς καλπασμούς απείρου σφοδρότητος όπως ο ίδιος συνηθίζει και στις βραδυνές του μιλόγκες ανεβοκατεβάζοντας τις ντάμες του επί της πίστας με αποτέλεσμα να κυκλοφορεί συνεχώς ...μονόχειρ όπως εκείνος ο αλήστου μνήμης κόμης Claus Philipp Maria Schenk Graf von Stauffenberg που νόμιζε ότι μπορούσε να κάνει εκείνα που δεν του 'πρεπαν...!

     Στον Παντελή, ο οποίος εξελίσσεται και ως πολύ προσεκτικός βοηθός Εκπαιδευτή οι σημερινές καλπαστικές τοξεύσεις του απέδωσαν, πράγματι, εύσημο με την καλή τεχνική αλλά και ευστοχία τους. Έτσι, του ανετέθη και ο ρόλος του βοηθού Εκπαιδευτή αναλαμβάνοντας τις τρεις μαθήτριες που ακολούθησαν με πρώτη την Νατάσα.

     Η καλή μας Νατάσα ξεκίνησε το σημερινό της μάθημα όπως συνηθίζουμε, δηλαδή, με διατατικές ασκήσεις. Όμως, εάν προσέξει κανείς την άνεση και την ένταση των κινήσεών της με άψογο και ισορροπιστικό "κάθισμα"  θα αντιληφθεί το επίπεδό της μέσα σε ελάχιστα μαθήματα.

     Η Νατάσα σήμερα, με την βοήθεια του Παντελή, "κάθισε" ακόμη πιο βαθιά και, παρά το ότι και η ίδια δεν το κατάλαβε, βελτίωσε την διευθυντική της ικανότητα.

     Και δεν θα ήταν κουραστικό να επαναληφθεί η ...επικινδυνότητα του Ιδρυτή της Ομάδος ο οποίος κατάφερε να οδηγήσει σε παράνοια ακόμη και την φωτογραφική κάμερα η οποία άρχισε να βλέπει ανερμήνευτα ...οράματα στο πουθενά!

     Κάποτε ο Ιδρυτής αυτής της Ομάδος, σε ένα μανιφέστο Τέχνης που είχε εκδώσει (1983) μιλούσε για ..."κάθυγρα μετεικάσματα στην οθόνη του νου"... Ε, να που αυτά έγιναν σήμερα πραγματικότητα και ήρθε δεύτερος εκείνος ο προγενέστερος που τάχα μου θαυματούργησε στη Κανά γεμίζοντας τα άδεια σταμνιά με γάργαρο κρασάκι... Σωπάτε τώρα, τι να ήταν εκείνος μπροστά σε έναν Κένταυρο ο οποίος δεν καταδέχεται να γεμίσει σταμνάκια με κρασάκι αλλά ένα Ιππευτήριο με ακέφαλες αλογατάρες σαν από σουρρεαλιστικό πίνακα του μεταφυσικού Giorgio de Chirico! Ορίστε μας!

     Κι αυτά καταφέρνουμε στην Ομάδα και όχι να το παινευτούμε αλλά όσα κανάτια με κρασάκι της Κανά να είχαμε καταπιεί τέτοιο όραμα δεν θα βλέπαμε! Και μη βλέπετε που εμείς δεν έχουμε ...φωτοστέφανο! Το σβήσαμε για εξοικονόμηση ενεργείας!...

     Αλλά να που εκεί που άρχιζε να πίπτει ...straight through η ...βρόχα, η Ζηνοβία μας απεφάσισε χωρίς καμία σχετικήν εντολή να ...καλπάσει για  π ρ ώ τ η  φορά, στα ...καλά καθούμενα! Έτσι της ήρθε, εν μέσω ...pas de deux, οραμάτων, ανιέρων μετεικασμάτων και άλλων τινών που δε λέγονται (έτσι για να μένετε σε αγωνία...) να ...καλπάσει και κάλπασε! 

     Απτόητη η αρχάρια Αμαζόνα μας, όχι μόνον στάθηκε ασφαλέστατα επάνω στον Ίππο της αλλά και όταν κάποιοι άρχισαν να πλησιάζουν για να την ...περιμαζέψουν και ο ευφυέστατος Ίππος αντελήφθη το "εκτός προγράμματος" τραβώντας, αυτεπαγγέλτως, ...χειρόφρενο, απορημένη η Ζηνοβία μας στράφηκε προς το μέρος μας και μας ρώτησε, επιθετικά ολίγον, "τι συμβαίνει;"  οπότε της εξηγήσαμε ότι ...κάλπασε ...ακουσίως και ...αδοκήτως. Δεν έδειξε να πολυκατάλαβε, τουναντίον, της άρεσε απ΄ ό,τι έδειξε και συνέχισε απτόητη το μάθημά της! Θαύμα-θαύμα, το δεύτερο μετά το εν Κανά της Γαλιλαίας αλλά, στη περίπτωσή μας, αληθές!

     Η Κατερίνα μας, αν και η νεώτερη της ημερίδος, ως παιδί κατάφερε να περισώσει τόσο την σοβαρότητα όσο και την ισορροπία της ομηγύρεως των πρεσβυτέρων, δίνοντας ωραιότατην εικόνα καλπασμών με τοξοφορία!

     Τι να πούμε, τώρα, εμείς οι μεγαλύτεροι...; Ευτυχώς που υπάρχουν και παιδιά διότι οι, λοιποί, ...παλίμπαιδες, ευτυχέστατα και ...παιδιόθεν εκφύγαμε πάσης "πεπατημένης"...

     Α! Και κάτι τελευταίο... Οι Γάλλοι χορευτές αντί "καλής επιτυχίας" εύχονται ..."σκατά!"! Φαίνεται ότι πράγματι αυτή η ευχή έχει τη βάση της διότι σήμερα η επιτυχία όλων των μαθητών ήταν λαμπρή, όπως η χρυσίζουσα κοπριά της αγαπημένης μας φοράδας που διευκολύνθηκε στην υπακτική της διαδικασία από την γλυκύτατη Κατερίνα μας η οποία, εν στιγμαίς αφόδου, έπραξε τα ...δέοντα ...κύπτουσα προς διευκόλυνση της φοράδος αποτιούσης φόρον Τιμής προς το Κοινοβούλιον !

ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ 

ΕΝΟΣ ΑΘΕΛΗΤΟΥ ...ΜΟΝΟΠΩΛΙΟΥ

     Έκλεισαν δέκα χρόνια από την κυκλοφορία του εγχειριδίου που συνέγραψε ο Ιδρυτής των «Ελλήνων Κενταύρων» Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης με τίτλο «Εκπαίδευση Νεολέκτου Ίππου στην Φυσική Ιππασία και στην Έφιππη Τοξοβολία». Δέκα ολόκληρα χρόνια χωρίς, στο μεταξύ, να υπάρξει καμιά ανάλογη προσπάθεια ούτε από την Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας, ούτε από κάποιον άλλο φορέα Ιππικής στη χώρα μας!

     Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, ενσωματώνοντας στις 176 σελίδες του την μέχρι τότε πλούσια ιππική εμπειρία την οποία είχε αποκτήσει ταξιδεύοντας και εκπαιδευόμενος σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και της Ασίας, θέλησε, κατ΄ αρχήν, να υπηρετήσει την ευημερία του Ίππου εισάγοντας ουμανιστικές αρχές στην συνεργασία του Ανθρώπου με αυτό το ευγενές πλάσμα το οποίο μετέφερε στη ράχη του όλον τον ανθρώπινο Πολιτισμό.

     Επί πλέον, ο συγγραφέας χρησιμοποίησε και μία βιβλιογραφία 48 τίτλων σπανίας εγκυρότητος ώστε να τεκμηριώσει τις τοποθετήσεις του παραθέτοντας, μάλιστα, την βιβλιογραφία αυτή όχι με απλή αναφορά τίτλου αλλά με φωτογραφική παρουσίαση της σελίδος τίτλου κάθε πηγής του ώστε ο αναγνώστης να έχει καλύτερην εικόνα των πηγών που χρησιμοποιήθηκαν.

     Με το βιβλίο αυτό εισήχθησαν και καθιερώθησαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα μέθοδοι εκπαιδεύσεως και συνεργασίας με τον Ίππο χωρίς την χρήση στομίδος, χωρίς την χρήση ηνιών, χωρίς την χρήση πεταλώσεως, χωρίς την χρήση μαστιγίου και χωρίς την χρήση εγκεντρίδων (σπιρουνιών) κάτι άγνωστο μέχρι τότε στην Ελλάδα!

     Και, βεβαίως, με το βιβλίο αυτό εισήχθη και για πρώτη φορά στην Ελλάδα η αναγκαιότητα της καθιερώσεως των αρχών της Φυσικής Ιππικής στην Ιππασία, κάτι που έφερε τόσο τον συγγραφέα όσο και την Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" την οποία ίδρυσε, σε πλήρη αντίθεση με το καθυστερημένο, "ιππικό κατεστημένο" της Ελλάδος, κάτι διόλου δυσάρεστο για τον ίδιο και την Ομάδα μας. 

     Αυτοσεβασμού και σεβασμού των αναγνωστών του ένεκεν, ο συγγραφέας παρέδωσε το βιβλίο του προς κρίση στον κορυφαίο Καθηγητή Ιππιατρό διεθνούς κύρους και επίσημο Ιππιατρό της F.E.I. (Διεθνούς Ομοσπονδίας Ιππασίας) κ. Θεόδωρο Γ. Αντίκα ο οποίος το έκρινε ως εξής:

(κλικ για μεγέθυνση)

(κλικ για μεγέθυνση)

     Σήμερα, αυτή η έκδοση, της οποίας ελάχιστα αντίτυπα ακόμη απομένουν και που η υλοποίησή της έγινε με την προσωπική μέριμνα και θυσίες της Συνιδρίτριας των "Ελλήνων Κενταύρων" Φλώρας Γ. Παπαδοπούλου, αποτελεί "συλλεκτικό αντικείμενο" δεδομένου ότι κανένας φορέας δεν εμφανίζει, πλέον, ούτε καν την βούληση ενός παρομοίου εγχειρήματος, με την "Ελληνική Εφιπποτοξοτική Εταιρεία" και την Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" να διατηρούν την αποκλειστική Τιμή μιας τέτοιας εκδόσεως προς χρήση όχι μόνον των Μελών τους αλλά και των Συνελλήνων που θα ήθελαν ένα σοβαρό βοήθημα στην ανάπτυξη της σχέσεώς τους με τον Ίππο. 

     Στο περιεχόμενο αυτού του βιβλίου βασίζεται και η μέχρι σήμερα λειτουργία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία χαρακτηρίζεται με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων και διαρκή πρόοδο Ίππων και μαθητών.

     Εν τω μεταξύ, η προκύψασα οικονομική "στενωπός" οδήγησε τον συγγραφέα στην συγγραφή και ενός ακόμη εκπαιδευτικού εγχειριδίου 268 σελίδων, δωρεάν διανεμομένου υπό μορφή pdf, με τίτλο "Εκπαίδευση στην Έφιππη Τοξοβολία και στις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες"  (2013) το οποίο βρίσκεται ανηρτημένο για κάθε ενδιαφερόμενο σε μια εποχή όπου η γνώση θα πρέπει να προσφέρεται όσο πιο ανέξοδη για τον αποδέκτη της. Ειρήσθω ότι και αυτό το εκπαιδευτικό εγχειρίδιο υπήρξε το πρώτο του είδους στην ελληνική βιβλιογραφία, παραμένοντας και το μόνο! Παραλλήλως, μια σειρά πρωτότυπων συγγραφικών έργων του ιδίου συγγραφέως, σχετικών με την Τοξοβολία, Ιππική κλπ, προσφέρεται για δωρεάν χρήση στον λογαριασμό "Issuu" της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας".

     Φαίνεται ότι η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" χαρακτηρίζεται από την προνομία της πρωτιάς και της μοναδικότητος.

ΑΠΟΨΕ ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ ΠΡΟΒΑ

     Ως φαίνεται, μια τύχη αγαθή συνοδεύει τούτον τον "Μιχαήλ Μάρουλλο Ταρχανιώτη" κι εκεί που ο συγγραφέας του είχε απογοητευθεί για το ατελέσφορο της υλοποιήσεως της σκηνής finale όπου ένας αλληγορικός χορός κλείνει την αυλαία, εκεί ο Συνασκούμενος Γεώργιος διάλεξε απ΄ το κοντάρι του λαχειοπώλη τον πρώτο αριθμό και τον προσέφερε στην Ομάδα του Ιππικού Θεάτρου. Και ποιος ήταν αυτός ο πρώτος αριθμός; Μα, ποιος άλλος από κάποιον εναργέστατο σκαπανέα Πολιτισμού, ευρυμαθέστατο "Άνθρωπο" του χορού (Δάσκαλο και χορογράφο) και τόσο ανιδιοτελή που στη πρώτη μας συνάντηση άνοιξε το πουγγί της καρδιάς του και σκόρπισε το περιεχόμενό του στα πόδια μας...

     Απόψε δεν κάναμε πρόβα αλλά τρυπώσαμε σε ένα πειραιώτικο νεοκλασικό απ΄ όπου χαρήκαμε το νυχτερινό λιμάνι και μέσα στο δικό του "βασίλειο" που, από μόνο του αποτελεί έργο τέχνης, γνωρίσαμε αυτόν που θα κλείσει την αυλαία στη παράσταση που ετοιμάζουμε και που αποτελεί το μνημόσυνο ενός τραγικού πνευματικού πολεμιστή της Αναγεννήσεως.

     Αλέξανδρε Χατζιάρα, ευγνώμονες που μέχρι τώρα υπήρχες κοντά μας κι από απόψε κι ανάμεσά μας, ευγνώμονες για το περιεχόμενο της καρδιάς και της προσωπικότητός σου κι εντυπωσιασμένοι από το έργο ζωής της "Ανώτερης Επαγγελματικής κι Ερασιτεχνικής Σχολής Χορού"  που κοσμεί τα καλλιτεχνικά "πράγματα" τούτου του τόπου.

"ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ"

ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΞΙΟΠΙΣΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ

    

Σε μία κοινωνία αναξιόπιστης ασυνεπείας, η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" επιδιώκει να παραμένει "σχολείο"  σ υ ν ε π ε ί α ς προς ανάδειξη Πολιτών με βασικό χαρακτηριστικό την  α ξ ι ο π ι σ τ ί α  ως υπευθύνων όντων μιας Πολιτείας η οποία θα πρέπει να ανακτήσει το απωλεσθέν κύρος της! Και μπορεί η Έφιππη Τοξοβολία να αποτελεί μία πολεμική τέχνη, αν όμως μία πολεμική τέχνη δεν συντελεί στην κοινωνική βελτίωση, τότε έχει αποτύχει του προορισμού της. Γι αυτό και για τους "Έλληνες Κενταύρους" η Έφιππη Τοξοβολία ως πολεμική τέχνη προορίζεται ως "όχημα" βελτιώσεως των χαρακτήρων των Μελών μας και, ούτω πως, βελτιώσεως της κοινωνίας μας. Σε αυτό το πλαίσιο, η Αναφορά που ακολουθεί υπογραφόμενη από ένα από τα παλαιότερα Μέλη της Ομάδος μας, τον επικεφαλής του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Αθανάσιο Α. Ψωρομύτη, αποτελεί ακόμη ένα τεκμήριο  σ υ ν ε π ε ί α ς  "Έλληνος Κενταύρου", σκιαγραφώντας έναν σύζυγο και πατέρα δύο ανηλίκων βρεφών ο οποίος υπηρετώντας στο Πυροσβεστικό Σώμα με συνεχείς επιφυλακές και αποστολές πυροσβέσεως, καταφέρνει να διοικεί επιτυχέστατα και το Παράρτημά του αλλά και τις δύσκολες εκπαιδευτικές ανάγκες ενός Ίππου τον οποίο του τον εμπιστεύθηκε η αγαθή μοίρα για τις ανάγκες της Σχολής του. Ας αντλήσουμε παραδείγματα από παρόμοιες περιπτώσεις και ας αναλογισθούμε έναν πατέρα που αφήνει σπίτι το εμπύρετο βρέφος του για να σώσει ξένο σπίτι από τη φωτιά, ενώ, κατόπιν θα πρέπει να ασχοληθεί με έναν νεόλεκτο Ίππο... και να συντάξει και την Αναφορά του ώστε να είμαστε ενημερωμένοι όλοι για την πρόοδο του Ίππου του.  Ας τα σκεφτούμε όλα τούτα και ας αντλήσουμε κουράγιο και, κυρίως, παράδειγμα για την ατομική μας ζωή και καθημερινότητα... Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" ως "σχολείο" αξιοπίστων χαρακτήρων είναι υπερήφανη για τα Μέλη της όπως και η παγκόσμια Έφιππη Τοξοβολία είναι υπερήφανη για τους αξιόπιστους χαρακτήρες που την υπηρετούν, άλλως, η αναξιοπιστία χαρακτήρων, όπως δεν είναι δυνατόν να προαγάγει κανένα αγαθό έτσι δεν προάγει και την Έφιππη Τοξοβολία!

Α.Η.Κ.

ΑΝΑΦΟΡΑ

Της 15­­^ης Ιανουαρίου 2019, ημέρας Τρίτης

     Εχθές Δευτέρα επεκοινώνησα το απόγευμα με τον Συνασκούμενο Μελέτιο προκειμένου να μεταβούμε μαζί στον κτήμα όπου φυλάσσονται οι Ίπποι και με την συνδρομή του να πραγματοποιήσουμε μικρής διάρκειας εκπαίδευση - ίππευση της Ρέας. Αυτό έπρεπε να γίνει διότι την Κυριακή δεν μπόρεσα λόγω υπηρεσιακών αναγκών να παρίσταμαι στην εβδομαδιαία Προπόνηση και για την Ρέα είναι σημαντικό και απαραίτητο να τηρείται συχνή επαφή και να εφαρμόζεται τακτική εκπαίδευση.

     Ο Μελέτιος τελικά λόγω προσωπικών του υποχρεώσεων δεν μπορούσε να έρθει όποτε και αποφάσισα ότι θα έπρεπε να πάω μόνος και να κάνω έστω μία συραγώγηση και μικρής διάρκειας ίππευση εν στάσει εκτός κυκλοτερούς.

     Βρήκα την Ρέα ήρεμη χωρίς πολύ διάθεση για τρέξιμο και την έβαλα στον συραγωγέα να εκτελέσει βάδην-τροχασμό-καλπασμό-τροχασμό-βάδην και προς τις δύο φορές του κύκλου. Η συραγώγηση δεν κράτησε πολύ διότι η Ρέα εκτέλεσε άμεσα τις εντολές αλλά και δεν έδειξε ότι χρειαζόταν να εκτονωθεί ιδιαίτερα.

     Κατά την διάρκεια που της φορούσα την σελλίσκη και ενώ προσπαθούσα σταδιακά να την σφίξω αντέδρασε επανειλημμένα με φωνή-"ελαφρό τσίνισμα" κάτι το οποίο δεν είχε ξανακάνει.

     Κατόπιν εφίππευσα κανονικά αμφίπλευρα κατ' επανάληψη εν στάσει. Το θετικό που παρατήρησα στις εφιππεύσεις μου από την δεξιά πλευρά του Ίππου ήταν ότι η Ρέα προσπάθησε να διορθώσει την ισορροπία μας με μικρό πλάγιο βήμα προς τα δεξιά ώστε να με κρατήσει επάνω της. Κατά το κάθισμα δε ουδεμία αντίδραση. Αυτό ήταν και το στοιχείο που παρ' όλη την αρχική της δυασανασχέτηση με το σφίξιμο της σελλίσκης με έσπρωξε στο να τολμήσω να θέσω σε ίππευση βάδην την Ρέα για πρώτη φορά μόνος μου (χωρίς ρυταγώγηση) και με σήματα ποδιών. Σημειωτέον ότι πάντα η Ρέα στο σφίξιμο-σήμα των ποδιών ήταν αρκετά ευαίσθητη και αντιδρούσε με κλώτσημα του ποδιού της.

     Αρχικά λοιπόν δοκίμασα την ήπια επαφή των ποδιών μου στην κοιλιά της και δεν εισέπραξα αρνητική αντίδραση. Άρχισα λοιπόν να εφαρμόζω συνδυαστικά κινήσεις της λεκάνης με πίεση των ποδιών και κλωγμό προσπαθώντας να βάλω την Ρέα σε βάδην. Δεν υπήρξε αξιοσημείωτο αποτέλεσμα παρά μόνο 1) ελαφριά επιτόπου στροφή προς το άνοιγμα της ηνίας και 2) κίνηση ένα έως δύο βήματα όπισθεν.

     Παρόλο που το εγχείρημα φαίνονταν να αποτυγχάνει, το γεγονός ότι η Ρέα παρέμεινε ήρεμη κατά το σφίξιμο των ποδιών μου με έπεισε να επιχειρήσω για πρώτη φορά και κάτι άλλο. Σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω με ήπιο τρόπο την μάστιγα έφιππος, δηλαδή σε συνδυασμό με όλα τα άλλα σήματα να προσθέσω και αυτό της μάστιγας ώστε τελικά να βγει σε βάδην. Ακούγοντας την φωνή μέσα που μου έλεγε ότι όλα πάνε προφανώς καλά και παραμερίζοντας τους αδικαιολόγητους εσωτερικούς ενδοιασμούς μου (ήμουν και μόνος μου) παρέλαβα την μάστιγα και την γύρισα ελαφρά πίσω από τον Ίππο ώστε να σφυρίξει δίνοντας ταυτόχρονα όλα τα υπόλοιπα σήματα (κινήσεις λεκάνης και ελαφρύ σφίξιμο ποδιών).

     Αρχικά δεν ξεκίνησε αλλά όταν άνοιξα λίγο την μία ηνία για στροφή κινήθηκε κυκλικά. Συνέχισα με τη ίδια τακτική και σιγά σιγά η Ρέα κινήθηκε και σε ευθεία εκτελώντας τελικά κατ΄ εντολή δύο κινήσεις σε ευθεία με ενδιάμεση στροφή 180 μοιρών. Θεώρησα ότι για αρχή ήταν πολύ καλά, αφίππευσα, ξέσφιξα την σελλίσκη, την γέμισα χάδια, την χαλάρωσα με μικρή ρυταγώγηση και την αποχαιρέτησα.

Υποσημείωση:

     Δυστυχώς για τον λόγο ότι η αρχική ιδέα ήταν μια σύντομη επαφή με τον Ίππο και τίποτα περισσότερο δεν είχα μαζί μου φωτογραφική μηχανή ώστε να μαζέψω υλικό.

     Αλλά και να την είχα μαζί μου και στημένη σταθερά (για βίντεο) σε κάποιο σημείο επειδή το πεδίο που κινήθηκα με τον ίππο ήταν αρκετά ευρύ αλλά και για το λόγο ότι η απόσταση από την μηχανή θα ήταν μεγάλη το οπτικοακουστικό υλικό δεν ήταν τελικά κατάλληλο.

Αθανάσιος Α. Ψωρομύτης

ΟΤΑΝ Ο ΤΑΠΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ...ΚΕΝΤΗΜΑ

     Η πλήρης και συστηματική αξιοποίηση των ατομικών προσδοκιών αλλά και εμπειριών του Εκπαιδευτή αντανακλάται στον εκπαιδευόμενο και στην πρόοδό του! Κι ενώ οι εμπειρίες του Εκπαιδευτή μπορούν να επενδυθούν ακόμη και εξ ολοκλήρου στον εκπαιδευόμενο, οι προσδοκίες του δεν είναι πάντα υλοποιήσιμες, εξαρτώμενες από άλλους παράγοντες πέραν των δυνατοτήτων του. Προσφάτως, σε μία συζήτηση με έναν εξαιρετικό Δάσκαλο χορού και χορογράφο  με τον οποίο οι "Έλληνες Κένταυροι" συνεργάζονται στο θεατρικό πεδίο, τον ακούσαμε να μας λέγει πόσο προσδοκά να διαμορφώσει ενάρετους χαρακτήρες στους μαθητές του και αναλογισθήκαμε το πόσον ευσεβής ήταν ο πόθος του πλην, ανεξάρτητος των αγαθών οραμάτων του... Σε κάθε περίπτωση, ας αρκούμεθα στις εμπειρίες του Εκπαιδευτή προκειμένου οι εκπαιδευόμενοί του να ωφελούνται από αυτές και να προοδεύουν επί του εκπαιδευτικού τους αντικειμένου. Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κατά την σημερινή εκπαιδευτικήν ημερίδα μας, ανασύραμε από τις προσωπικές μας εκπαιδευτικές εμπειρίες στο  Malbork (Marienburg) κάποιες καθοριστικές "οδηγίες" προς ..."ναυτιλλομένους" ...εφίππων εφαρμογών, ώστε οι δύο σημερινοί μας εκπαιδευόμενοι να προοδεύσουν. Αλήθεια, σε τι μπορεί να συνεισφέρει στην ουσιαστικότερη εκπαίδευση στο Ιππικό Θέατρο και στην Έφιππη Τοξοβολία η σπουδή του ενσταυλισμού και της εκπαιδεύσεως Ίππων και Ιππέων "εν κλειστώ και παραβύστω", όπως σε ένα 

φρουριακό περιβάλλον παρόμοιο με αυτό της έδρας των Τευτόνων Ιπποτών της Βαλτικής;  Πόσο ωφέλιμα, λοιπόν, για την εκπαίδευση δυο συγχρόνων Εφιπποτοξοτών θα ήσαν τα εξαγόμενα από την μελέτη των συνθηκών εκπαιδεύσεως των Ίππων και των Ιππέων των Τευτόνων Ιπποτών στο κάστρο του Malbork αλλά και πόσο εφαρμόσιμα θα μπορούσα να είναι αυτά σε ένα εντελώς διαφορετικό εκπαιδευτικό περιβάλλον; Kι όμως, ενώ η ρήση του Ηρακλείτου "“τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ' αυτό μένειν” παραμένει ως ορισμός της εξελίξεως, η Ιστορία εμμένει σε επαναλήψεις ή και στασιμότητες σε κάποια πεδία που επισύρουν την προσοχή μας αλλά και την απορία μας! Ας επιτρέψουμε, λοιπόν, στην έκταση του εκπαιδευτικού πεδίου αλλά και στο είδος της επιφανείας του εδάφους του να αντλήσουμε ωφέλιμες ασκήσεις για τους συγχρόνους εκπαιδευομένους μας. 

Διότι, πίσω στο Malbork (όπως και στην Lipica ή στο Balatonfenyves) η ίππευση μέσα σε κλειστούς χώρους και πίσω από βαρειές πόρτες, μεταβάλλει τον βαρύτιμο "τάπητα" της Ιππικής σε πολύτιμο, λεπτό, κέντημα το οποίο είναι ο "καμβάς" της εξιδανικεύσεως της έφιππης χρήσεως των αγχεμάχων και, εν γένει, όπλων που αποτελούν αναπόσπαστα μέρη του εφίππου μαχητή. "Βελονιά" ...λεπτή, λοιπόν, σήμερα, με τις χαμηλές θερμοκρασιακές συνθήκες να μας θυμίζουν τα τρία εκπαιδευτικά ταξίδια στην έδρα των Τευτόνων Ιπποτών αλλά, μέχρις εδώ! Οι υπόλοιπες ισχύουσες για σήμερα συνθήκες μόνον κατά προσομοίωση "εκείνων" νοούνται, μόνον ως εκπαιδευτική εικοτολογία η οποία, όμως, άγει στο αυτό εκπαιδευτικό αποτέλεσμα. Ας "ξεκλειδώσουμε", λοιπόν, τις εμπειρίες και τα εξαγόμενα...

     Σαν "τι", λοιπόν, αρετές, θα έπρεπε να χαρακτήριζαν τους Ίππους που ήσαν εξαναγκασμένοι να ενσταυλίζονται σε ένα φρουριακό περιβάλλον όπως αυτό του Malbork, αρετές προς τι οποίες θα έπρεπε να κατατείνει και η εκπαίδευση των ιδίων αλλά και των Ιππέων τους? Εν αρχή ην το κλειστό και παράβυστον περιβάλλον τους! Αυτό το ιδιαίτερο περιβάλλον με τα στενά περάσματα, συχνά επικλινή και χιονοσκέπαστα που τα έκαναν ιδιαιτέρως ολισθηρά για τα πέλματα των εύσωμων Ίππων (συχνά κατάφρακτων) και των, ομοίως, Ιππέων τους 

     Κι αυτά απαιτούσαν καλήν επαφή με τις ηνίες κατά την διάρκεια της κινήσεως στους εσωτερικούς χώρους του κάστρου προς αντιμετώπιση της ολισθηρότητος, κάτι που εν συνεχεία συμπλήρωσαν οι "βίδες" που προσθέταμε καθημερινώς στην πετάλωση κάθε πρωί που ξεκινούσαμε την ίππευση. Ωστόσο η επαφή με τον Ίππο μέσω των ηνιών...

     
     Επιπλέον, η κίνηση σε κλειστό περιβάλλον, η προσπέλαση θυρών και διαδρόμων, διαμορφώνει μίαν ιδιαίτερη "ψυχολογία" στον ίππο και στον Ιππέα εγείροντας κοινή συνεργασία αντιμετωπίσεως των επιπτώσεων...

     Έτσι, σήμερα, συνεπτύξαμε τον ..."τάπητα" στα όρια ενός λεπτεπίλεπτου "κεντήματος" που περιελάμβανε όλα τούτα ως "ραφινάρισμα" ιππικής δεξιοτεχνίας ουδεμίαν σχέση έχουσα με ανθρωποκατασκεύαστα και ανούσια "dressage" αλλά με τους φυσικότατους κανόνες ιππεύσεως σε μη αναπεπταμένο πεδίο.

     Αποτελεί προπονητική υποχρέωση η εναλλαγή των καθημερινών εκπαιδευτικών σεναρίων και προς αυτή την κατεύθυνση κατέτειναν οι σημερινές επιλογές προς "εκλέπτυνση" της διευθυντικής και, εν γένει, ιππευτικής δεξιοτεχνίας των εκπαιδευομένων μας, έχοντας κατά νου τις ανάγκες που ανέδειξε η, μόλις, προηγούμενη εκπαιδευτική μας ημερίδα με τα ...ευτυχή απρόοπτά της! 

     Και σήμερα μπήκαν "όρια", σημάδια και σινιάλα, ώστε οι διαδρομές να γίνουν συγκεκριμένες και πιο συγκεκριμένα τα σημεία αναφοράς τους.

     Μπήκαν "σημαδούρες" ώστε να περιορισθεί η απεραντοσύνη του αναπεπταμένου πεδίου και να γίνει ένα απλό "στενό πέρασμα".

     Κι όλα τούτα με την προσομοίωση και των συνθηκών εκτρεπτικής ολισθηρότητος.

     "Πονηριές" κι απάτες, κάτι σαν trompe-l'œil, κάτι σαν τα ...καταπιστεύματα του Σώρρα και τα δημοσιονομικά κατα...φεσώματα της (αντ-)εθνικής μας (παρα-)οικονομίας! Απάτη, να δουν τα μάτια σας...

     Απάτη, αλλά μικροδιορθωτική προσέγγιση στους χειρισμούς αλλά και στην προσομοίωση Έφιππης Τοξοβολίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την βελτιστοποίηση των επιδόσεών τους.

     Κι εδώ το ορισμένο "σημείο" έπαιξε τον ρόλο του και τον έπαιξε αποτελεσματικότατα!

     Και οι δύο εκπαιδευόμενοι ούτε που κατάλαβαν ότι ο οξυκόρυφος ιστός που προσομοιώνει την λόγχη των αναγεννησιακών Ελλήνων Στρατιωτών τους μετέφραζε την ισορροπία σε διαρκή ...δοκιμασία, μέχρι που σιωπηρώς τους δίδαξε "γεωμετρία" βαθέος "καθίσματος".

     Και κάπως έτσι κατέληξαν σε υπαιχμική λαβή του ιστού εν καλπασμώ, έτοιμοι για την πρώτη τους δορατομαχία...

     Στο τέλος της ημερίδος ήταν χάρμα ...ώτων να τους ακούς να αποτιμούν το μάθημά τους λέγοντας ότι σήμερα κατάφεραν πολύ καλύτερες εντολές προς τον ίππο και πολύ καλύτερα διευθυντικά αποτελέσματα.

     Μα, αυτό ακριβώς επεδίωξε η σχεδίαση του περιεχομένου αυτής της ημερίδος.

     Μόνη παραπονούμενη η αγαπημένη μας φοράδα η οποία μας παραπονέθηκε ότι σήμερα δεν άκουσε πραγματικά βέλη να εξαπολύονται από την ράχη της. Δεν πειράζει, την επόμενη φορά.

     Και την αφήσαμε να χαρεί στη ράχη της την καλή μας φίλη Σύντια η οποία σήμερα μας τίμησε με την παρουσία της κοντά μας!

     Όχι, δια θείας επιφοιτήσεως δεν γίνεται τίποτε και, ιδίως, τίποτε δεν γίνεται και δεν προσδοκάται να γίνει στην Ιππική όπου τα πάντα περνούν μέσα από το φίλτρο της ιδίας εμπειρίας που ανακτάται από την προσωπική εξάσκηση εξικνουμένη μέχρι του μόχθου. Και μπορεί οι μύθοι των αφελών να μιλούν για "άγια πνεύματα εν είδει ...περιστεράς" αλλά αν τύχει και καθίσει κανένα αρπακτικό στο κεφάλι σας μην ξιπασθείτε νομίζοντας ότι σας "κατσικώθηκε" το ..."άγιο πνεύμα"! Όταν πέφτουν οι θερμοκρασίες, η πείνα κάνει ακόμη και τα αρπακτικά να αδιαφορούν για την επιφάνεια πάνω στην οποία θα προσγειωθούν για να αναζητήσουν τροφή, αρκεί η επιφάνεια να δείχνει φιλόξενη και γαλήνια, όπως θα πρέπει να είναι και η ύπαρξη κάθε ενασχολουμένου με την Ιππική Τέχνη! Αυτό το τελευταίο ποτέ μην το ξεχνάμε, διότι η γαλήνη αν δεν είναι το κύριο χαρακτηριστικό του πολεμιστή, όπως νοείται και κάθε έφιππος, τότε ελαχιστοποιείται κάθε πιθανότητα επιτυχίας των προσδοκιών του!