ΟΧΙ! ΜΑ ΤΩ ΘΕΩ! 
Η ΛΕΞΗ "ΡΥΤΑΓΩΓΗΣΗ" 
ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ...ΥΒΡΗ!

     Συμπαθέστατη σελίδα του γνωστού μέσου κοινωνικής δικτυώσεως μας ζήτησε να της κάνουμε ..."like", κάτι το οποίο ευχαρίστως κάναμε. Του "ιππικού χώρου" η σελίδα και χαρά μας η υποστήριξη αυτού του χώρου στον οποίο, άλλωστε και οι "Έλληνες Κένταυροι" ανήκουμε! Και, μάλιστα, του χώρου της ...Θεραπευτικής Ιππασίας, η σελίδα, η οποία χαρακτηρίζεται και από μιαν ευρύτερη επιστημοσύνη... Έτσι με τους καλύτερους οιωνούς "αφήσαμε" την ευαρέσκειά μας με όλη τη "καρδιά" μας στην συγκεκριμένη σελίδα. 

     Δυστυχώς όμως, αναζητώντας πληροφόρηση σχετική με την Θεραπευτική Ιππασία είδαμε σκυλάκια να κάνουν ...διαλογισμό και πολλά άλλα ευχάριστα ώσπου πέσαμε επάνω στην ανάρτηση ενός βίντεο που παρουσίαζε έναν Ίππο Criollo ρυταγωγούμενο με εντελώς λανθασμένο τρόπο, αντίθετο από τους καθιερωμένους κανόνες  ρ υ τ α γ ω γ ή σ ε ω ς  και επ΄ αυτής της  ρ υ τ α γ ω γ ή σ ε ω ς  σταθήκαμε καλοπίστως για να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις οι οποίες δεν είχαν καμία σχέση με την φυλή Criollo, ούτε και με την αναρτήσασα σελίδα της Θεραπευτικής Ιππασίας αλλά με την ίδια την  διαδικασία της ρ υ τ α γ ω γ ή σ ε ω ς  όπως παρουσιάζονταν στο βίντεο το οποίο, βεβαίως, δεν ήταν παραγωγή της σελίδος! Και οι παρατηρήσεις μας ήσαν οι εξής:

     Δυστυχέστατα, η κυρία διαχειρίστρια της σελίδος όχι μόνον δεν κατάλαβε το περιεχόμενο των παρατηρήσεών μας αλλά νόμισε ότι την ...βρίσαμε! Ω, τάλαινα γλώσσα Ελληνική, ω κάτοικοι αυτής της χώρας που χάσατε την επαφή με την ρίζα της μητρικής σας συνεννοήσεως... Και ακολούθησε ο εξής, εξωπραγματικός, διάλογος:  

     Όχι, δεν πρόκειται περί ανεκδότου! Όσο απίστευτο και αν δείχνει, η αυτοτελής "μεταφορά" των screenshots πείθει περί μιας τραγικής πραγματικότητος την οποία ο Αντισθένης είχε επισημάνει ήδη από την αρχαιότητα: Όσοι, διαλεγόμενοι, διαφωνούν, μιλούν ή για διαφορετικό αντικείμενο, ή με διαφορετική γλώσσα! Κι εδώ, η "διαφορετικότητα" της γλώσσας, διαφοροποίησε στην αντίληψη της καλότατης συνομιλήτριάς μου το ...αντικείμενο! 

     Όχι, αγαπητή κυρία, η λέξη "ρυταγώγηση" δεν είναι ...υβριστική, ούτε μειωτική, είναι ο ακριβής ιππικός όρος ο οποίος σημαίνει την εκ του εδάφους διεύθυνση, από τον Άνθρωπο, ενός Ίππου με την βοήθεια του ρ υ τ ή ρ ο ς, τουτέστιν του κοντού σχοινιού με το οποίο τον ελέγχουμε. Kαι επιμένουσα η αγαπητή κυρία, επιμένοντας να μην προσέχει το "αντικείμενο της παρεμβάσεώς μας, μας καλεί να ...μάθουμε για την Κολομβιανή ...ράτσα Ίππων(!) και, πως να της πούμε ότι η Σχολή μας έχει δεσμούς με την ...Κολομβία έχοντας την χαρά να υποδέχεται Κολομβιανή μαθήτρια η οποία μας έρχεται από το Εξωτερικό για εκπαίδευση θεωρώντας, μετά από έρευνα διεθνούς "αγοράς", ότι οι "Έλληνες Κένταυροι" αποτελούν έγκριτη Σχολή!...

     Τα γλωσσικά πράγματα της "μεταπολιτευτικής Ελλάδος" εμφανίζουν βαρύ αρνητικό πρόσημο... Σε λίγο θα λέμε "χαίρε" και θα μας μηνύουν επί ...συκοφαντική δυσφημίσει! Διόλου τυχαία, προσφάτως, η Ευρωπαϊκή Κομισιόν χαρεκτήρισε τους κατοίκους αυτής της χώρας ως "αγραμμάτιστους"! Εμείς, πάντως, ως Ιππική Σχολή, θα εξακολουθήσουμε να προάγουμε την Ελληνικήν Ιππικήν Ορολογία όπως αυτή τεκμηριώνεται από τις πηγές της Ιππικής Βιβλιοθήκης μας ασχέτως εάν κινδυνεύουμε να "εισπράξουμε" ...μήνυση επί εξυβρίσει, μιλώντας, π.χ., για "Ίππο" αντί για ..."αλόγατο";  

      Με όλη, λοιπόν, την εκτίμησή μας στην ερίτιμη, (συγγνώμη, αλλά πως να το πούμε, δεν βρίσκουμε λέξη...) κυρία διαχειρίστρια της ως άνω συμπαθέστατης σελίδος χωρίς καμία ...μειωτική πρόθεση, τουναντίον, με τα καλύτερα αισθήματα φίλιππα όσο και φιλάνθρωπα! Amen!

Η ΗΛΙΚΙΑΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΣΚΕΛΕΤΟΥ ΤΟΥ ΙΠΠΟΥ

     Δυστυχώς για τον ανθρώπινο πολιτισμό, ο Ίππος εκ καταβολής του έως σήμερα, αν και πολύτιμος σύντροφος του ανθρώπου, εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως "εργαλείο" ή και "εμπόρευμα" παρά τις συνεχείς, καθωσπρεπικές, διαβεβαιώσεις του ανθρώπου για την ευημερία αυτού του πλάσματος! Και η χειρότερη απαξίωση του Ίππου με την κραυγαλέα περιφρόνηση της ευημερίας του δεν παρατηρείται στις, δήθεν, παραμένουσες ως πολιτιστικώς υστερούσες ή και πρωτόγονες κοινωνίες αλλά, αντιθέτως, στις δυτικές και ...δημοκρατικότατες όπου τα μέσα βασανισμού του Ίππου (στομίδες, μαστίγια και πτερνιστήρες) παραμένουν στην πρώτη γραμμή των "βοηθημάτων" βασανιστικής υποχειριάσεως αυτού του ζώου.

     Έτσι, με πλήρη ασέβεια προς την φυσιολογία του Ίππου ο άνθρωπος και, δη, ο "δυτικός" αδίστακτα υποβάλλει τον Ίππο σε εργασίες που επιβαρύνουν ή και καταστρέφουν το σκελετικό σύστημά του πολύ προ της πλήρους αναπτύξεώς του ώστε να μπορεί να υφίσταται ακίνδυνα τις σχετικές κοπώσεις των μερών του.

     Στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου η ευημερία του Ίππου αποτελεί την απαρέγκλιτη, έμπρακτη, προτεραιότητά μας συνεργαζόμαστε με τον Ίππο έχοντας κατά νου τον παραπάνω πίνακα ο οποίος αποδίδει την πρόοδο της αναπτύξεως των μερών του σκελετού του Ίππου επί τη βάσει της προόδου της ηλικίας του. Και ειρήσθω εν παρόδω ότι ο πίνακας αυτός σχετικός είναι και όχι απόλυτος αλλά επί τη βάσει του μπορούμε να υπολογίσουμε εγγύτατα το είδος και τον φόρτο της καθ΄ ηλικίαν δυνατής εργασίας ενός Ίππου ώστε να μην του καταφέρουμε σκελετικές κακώσεις και βλάβη της υγείας του.

     Ας θυμόμαστε λοιπόν το περιεχόμενο του ως άνω πίνακος, ξεκινώντας την εργασία μας στο Ιππευτήριο από την εκτίμηση της ηλικίας του Ίππου μας ώστε, βάσει αυτής, να σχεδιάσουμε και το εκάστοτε προπονητικό μας πρόγραμμα! Διότι για τους "Έλληνες Κενταύρους" ο σεβασμός προς την ευημερία του Ίππου αρχίζει από την γνώση της φυσιολογίας του!   

Ο ΕΛΑΤΗΣ ΙΠΠΟΣ 

     Η φύση του εφιπποτοξοτικού αντικειμένου των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν έχει άμεση σχέση με την "έλξη" ως πεδίον ιππικής δραστηριότητος η οποία, πάντως, "σημάδεψε" την Ιππική και την πορεία του Ανθρώπου. Και όπως καθήκον κάθε Ιππέως είναι μια, όσον το δυνατόν, "σφαιρικότερη" γνώση της Ιππικής, αντλούμε ένα σχετικό κεφάλαιο από ένα σημαντικό και, πλέον, σπάνιο βιβλίο της Βιβλιοθήκης της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας" το οποίο συνέγραψε ένας Αξιωματικός του Ελληνικού Ιππικού, ο Κωνσταντίνος Ε. Βλάχος και εξέδωσε το 1934, μιαν εποχή κατά την οποία το όπλο του Ιππικού έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως και αναπτύξεως.

     Μιλώντας για "έλξη" αναφερόμεθα σε μία εργασία κατά την οποία ο Ίππος  σ ύ ρ ε ι  πίσω του ένα φορτίο, είτε άμαξα, είτε κάτι άλλο, μη φέροντας -συνήθως- αναβάτη. Και για την εργασία της έλξεως απαιτείται η  ζ ε ύ ξ η  (ζευγνύω) του Ίππου με το αντικείμενο που θα σύρει, ενώ, ο Ίππος ο οποίος προορίζεται για την εργασία της έλξεως ονομάζεται "ε λ ά τ η ς Ίππος".

     Ας μελετήσουμε, τώρα, το σχετικό κεφάλαιο από το παραπάνω βιβλίο και, για να είναι οι σελίδες πλέον ευανάγνωστες μπορούμε να "κλικάρουμε" επάνω τους: 

     Από τα όσα εκτίθενται παραπάνω, το πρώτο που παρατηρούμε είναι η έγκαιρη πρόνοια της Πολιτείας με τον Νόμο 1038 της 5/3/1919 (!) για την επιβάρυνση του Ίππου ιππευομένου με ανώτατο βάρος Ιππέως τις 100 οκάδες ή 128 κιλά, ενώ, ως ελάτη διτρόχων αμαξών με ανώτατο βάρος ελκομένου τροχοφόρου τις 400 οκάδες (512 κιλά) εάν πρόκειται για Ίππο μικρού αναστήματος και τις 650 οκάδες (833 κιλά) εάν πρόκειται για Ίππο μεγάλου αναστήματος. Εάν πρόκειται να σύρει τετράτροχα οχήματα ο Ίππος, εάν μεν είναι μικρής δυνάμεως το όριο βάρους του οχήματος θα πρέπει να είναι μέχρι 500 οκάδες (641 κιλά), μετρίας δυνάμεως μέχρι 700 οκάδες (897 κιλά) και μεγάλης δυνάμεως 1100 οκάδες (1410 κιλά). Τέλος, δίτροχα οχήματα ελκόμενα από δύο Ίππους μεγάλου αναστήματος έχουν ανώτατο όριο βάρους τις 1500 οκάδες (1923 κιλά), μεσαίου αναστήματος 1000 οκάδες (1282 κιλά) και μικρού αναστήματος 800 οκάδες (1025 κιλά).  

     Παρατηρητέον σε όλα τα προαναφερθέντα ότι η έλαση στηρίζεται στην κυλίνδριση των τροχών του συρομένου τροχοφόρου και στον χαρακτήρα της προσφύσεως με βαρύτερην, ασφαλώς, την περίπτωση των ελκήθρων τα οποία φέρουν "πέδιλα" και όχι τροχούς. 

     Όλα τα παραπάνω, σε μία εποχή κατά την οποία ο Ίππος εθεωρείτο ως "περιουσία" του Ανθρώπου και προς τον οποίο απεδίδετο και η συνεπαγόμενη σημασία, παρατηρούμε ότι, π.χ., ένα άτομο βάρους 128 κιλών εθεωρείτο επιτρεπτό να ιππεύει ενώ, σήμερα, κάτι τέτοιο το θεωρούμε απαράδεκτο!  

     Το επόμενο στοιχείο που μαθαίνουμε είναι ότι, ενώ στην αρχαιότητα υπήρχαν, ασφαλώς, άρματα, δεν είχε βελτιστοποιηθεί ο τρόπος ζεύξεως κάτι που επετεύχθη κατά τον μεσαίωνα. Ενώ στην αρχαιότητα το κρίσιμο σημείο προσδέσεως (ζεύξεως) ήταν πέριξ του λαιμού με αποτέλεσμα ένα άτυπο είδος "πνιγμού" με την οδυνηρή περίσφιξη της τραχείας του ζώου.

     Σημαντική η αναφορά στην ρωμαϊκήν άμαξα Basterna η οποία, κατόπιν, εξελίχθηκε σε πολλές εκδοχές στην αναγεννησιακήν Ευρώπη.

     Χαρακτηριστική η εξέλιξη της ρωμαϊκής Basterna στο γνωστό ως "Λεντίκα", περίτεχνο υαλοφόρο κουβούκλιο προς μεταφορά, συνήθως, κυριών, από χειρώνακτες (βαστάζους) ακόμη και στα Επτάνησα                                                          

     Πολλοί είναι και οι συνδυασμοί ζεύξεως των Ίππων σε μία άμαξα ή, εν γένει, τροχοφόρο όχημα και εξαρτώνται από συνδυασμό παραγόντων σχετικών με την αποτελεσματικότητα της έλξεως. Και πολλές οι ανά χώρα και περιοχή "αντιλήψεις" ζεύξεως, αναλόγως με την αντίληψη α μ α ξ η λ α σ ί α ς, δηλαδή την έλξη άμαξας από Ίππο ή Ίππους.

     Ο Ίππος, ως ελάτης τροχοφόρου, διευθύνεται όπως και στην Ιππασία δια των ημιών ενώ επιταχύνει με την επίκαιρη χρήση μάστιγος ή και διαμήκους κρούσεως των μακρών ηνιών επί της ράχεώς του, επιβραδύνει δε με την έλξη των ηνιών όπως και στην Ιππασία, ενώ οι βηματισμοί έλξεως είναι κατά κανόνα το βάδην και ο τροχασμός, σπανίως δε ο καλπασμός και μόνον επί μικρών αποστάσεων και εφ΄ όσον η επιφάνεια και η κλίση του οδοστρώματος τον επιτρέπουν. 

     Ο Ίππος ως ελάτης στρατιωτικών εφαρμογών διέπρεψε σε όλη την ιστορία των στρατών απανταχού της γης, με τις βαρύτερες ελκτικές εργασίες επαφιέμενες στον ηρωϊκό ημίονο (μουλάρι) ο οποίος, λόγω της ανθεκτικότητός του (κατά πολύ ανθεκτικότερος του Ίππου) ανέλαβε έλξεις και μεταφορές επί της ράχεώς του, υπό δυσκολότατες συνθήκες εδαφών και μακρών αποστάσεων.

     Στον Ελληνικό Στρατό ο γενναίος ημίονος, υπό την διεύθυνση του εξίσου γενναίου η μ ι ο ν η γ ο ύ (ελάτη στρατιώτη-συνοδό του) ανέλαβε και τις δυσκολότατες μεταφορές των βαρύτατων πυροβόλων προς και από τα διάφορα πεδία πολέμου και ασκήσεων.

     Στα στρατιωτικά εγχειρίδια του Ελληνικού Στρατού όπου παρατηρούμε την πολυπλοκότητα των πυροβόλων που υιοθέτησε, ε πρώτης όψεως μας εντυπωσιάζει ο όγκος αλλά και το βάρος τους γεννώντας απορίες περί της μεταφοράς τους.

     Διατρέχοντας, όμως, τις σελίδες τους παρατηρούμε ότι τα πυροβόλα λύνονταν σε συγκεκριμένα μέρη εκ των οποίων το καθένα μεταφέρονταν με συγκεκριμένο και διαφορετικό  σ ά γ μ α που θα μπορούσε να υποδεχθεί σωστά το μεταφερόμενο μέρος του πυροβόλου του οποίου η συναρμολόγηση ήτα υπόθεση ρουτίνας στο σημείο του προορισμού.

     Ως "ελάτες" χρησιμοποιήθηκαν και πολλά άλλα ζώα πλην του Ίππου, ακόμη και ...πτηνά, όπως η στρουθοκάμηλος! Ένα τεκμήριο ζεύξεως στρουθοκαμήλου με τετράτροχο μονοθέσιο αμαξίδιο μας θυμίζει ο Συνασκούμενος Μελέτης από το Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" με αμαξηλάτη τον πνευματωδέστατον Έλληνα πολιτικό Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος είχε συνάψει σύμφωνο συναδελφώσεως με τον Μπενίτο Μουσσολίνι και την Φασιστικήν Ιταλία. Πλάι στον αμαξηλάτη Ελευθέριο Βενιζέλο, η σύζυγός του Έλενα!

AΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Mε την εργώδη μεθοδικότητα και την επιμονή που τον διακρίνει, ο επικεφαλής του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" φτάνει πια στο σημείο να δρέψει τους καρπούς των προσπαθειών του εκπαιδεύοντας ο ίδιος τον Ίππο που του παραχωρείται ευγενώς προς χρήση της Σχολης του. Έτσι, με χαρά παρατηρούμε την αξιοπιστία, πια, του συγκεκριμένου Ίππου στο να δεχθεί την ίππευση από μαθητές του Παραρτήματος. 

     Ήδη, ο Αθανάσιος Ψωρομύτης έχει επενδύσει αρκετές προσωπικές του εργατώρες στην βελτιστοποίηση της συμπεριφοράς του συγκεκριμένου Ίππου ώστε να μπορεί, πλέον, να τον εμπιστεύεται ακόμη και σε βρέφη.

     Παρά ταύτα, την κυρίως ίππευση του νεολέκτου Ίππου, με την υπευθυνότητα που τον διακρίνει, ακόμη την επιφυλάσσει για τον εαυτό του και αυτό αποτελεί δείγμα υπευθυνότητος, του χαρακτήρος του Ηγέτη.

     Η νεαρή φοράδα στα χέρια του επικεφαλής του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Αθανασίου Ψωρομύτη, εκ του οπτικοακουστικού υλικού που μας αποστέλλεται μετά από κάθε εεκπαιδευτική ημερίδα, δείχνει συνεχώς βελτιωμένη και η φυσική ομορφιά της την προοιωνίζει ως ένα από τα πλέον ωραία πλάσματα που προορίζονται για Έφιππη Τοξοβολία. 

     Και κάθε φορά που αυτή η φοράδα η οποία έχει τόσα κοινά με ένα αυθεντικό "Tarpan" αφιππεύεται από τον φίλεργο Εκπαιδευτή της δείχνει ακόμη πιο ιππεύσιμη και πιο "κούκλα"!