ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ

 ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ

     Ολοκληρώνεται σήμερα και θα αναρτηθεί στο παρόν Ιστολόγιο αύριο 8^η Αυγούστου, ως μία ...σύμπτωση της ... «ευτυχούς συμπτώσεως» όπως γράφει στην αρχή του βιβλίου του ο Γερμανός Καγκελλάριος, ένα ακόμη καινοτόμο κείμενο υπό τον τίτλο: «O IΠΠΟΣ ΩΣ ΔΙΑΙΣΘΗΤΙΚΟΣ ΔΙΑΓΝΩΣΤΗΣ».

     Μ’ αυτή την μελέτη η οποία είναι προϊόν μακροχρόνιας εμπειρικής έρευνας, οι «Έλληνες Κένταυροι» ανοίγουμε έναν νέον ορίζοντα στον τομέα της Διαγνωστικής και την θέτουμε υπό την κρίση των αρμοδίων επιστημόνων ψυχικής υγείας.

     Η παράθεση εικόνων σέπια προέρχεται από τον επίσημο κατάλογο της εμβληματικής εκθέσεως «Ασιατική Θεραπευτική» η οποία οργανώθηκε πριν ένα χρόνο στο Εθνικό Μουσείο Ασιατικών Τεχνών “Guimet” του Παρισιού και συμβολίζει την ευρεία εναλλακτικότητα της θεάσεως του συγγραφέως της υπό ανάρτηση μελέτης, ο οποίος επιμένει ότι η επιστημονική αναζήτηση δεν μπορεί να φέρει κανενός είδους παρωπίδες. 

ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ...

     Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια πέρασαν από 'κείνον τον χιονισμένο Φλεβάρη, στην Κοιλάδα του Ουγγρικού Οργανισμού "Kassai", όπου η ευμένεια μιας ζείδωρης μοίρας με έφερε για πρώτη φορά σε ισόβια ζεύξη με την Έφιππη Τοξοβολία, δεχόμενος την Τιμή της αποδοχής μου στο μεγάλο Σχολείο του, δια βίου, Δασκάλου μου Kassai Lajos προς τον οποίον, αενάως, θα είμαι ευγνώμων!

     Με αλησμόνητη και ολοζώντανη την μνήμη σ΄ εκείνη την πρώτη επαφή μου με το Τόξο, στο σκεπαστό Ιππευτήριο όπου μόνος μαθητής ο υποφαινόμενος, λόγω θερμοκρασιών (-22C), στο πρώτο rendez-vous με τον μεγάλον έρωτα... 

     Εκείνη την μέρα, κατά την οποία ο φακός απαθανάτισε την πρώτη προσπάθεια τοξεύσεως, μην έχοντας ποτέ προηγουμένως πιάσει, εφίππως ...Τόξο!

     Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια από τότε που ο πρώτος Έλληνας στη νεώτερη εποχή "έδεσε" με μία κορυφαία Πολεμική Τέχνη εισάγοντάς την στη Πατρίδα του στην οποία η τέχνη αυτή είχε ήδη παλιότερες καταβολές που ατόνισε ο χρόνος...

     Μια αφετηρία που ξεκίνησε από την "θεία κοινωνία" μέσα στην Κοιλάδα του  Kaposmérő κι έφτασε μέχρι τα υψίπεδα της βόρειας Μογγολίας και την έρημο Gobbi για να καταφέρω να σταθώ αξιόπρεπα απέναντι στην Έφιππη Τοξοβολία και στον Δάσκαλό μου!

     Το πιο υπέροχο "ταξίδι" ψυχοπνευματικής ολοκληρώσεως που θα μπορούσε να προσφέρει ο βίος σε όσους τολμούν να αναζητήσουν νόημα σ΄ αυτό οποίο, γενικώς και αορίστως, ονομάζουμε "ζωή"!

     Κι επειδή η Τιμή ονομάζεται Πίστη, με την ευκαιρία αυτή, οφείλω να αποδώσω ευγνωμοσύνη, πέραν του Δασκάλου Kassai Lajos και στον επίσης μεγάλο Δάσκαλό μου, καθηγητή Ιππιατρικής και Αρχαιολόγο Θεόδωρο Αντίκα του οποίου η ανιδιοτελής ηθική υποστήριξη και ιππική διδασκαλία με έκανε ακόμη σωστότερο Εφιπποτοξότη σε ό,τι αφορά στην σχέση μου με τον ιερό Ίππο!

     Διότι, όταν ο μαθητής δεν ευγνωμονεί τον Δάσκαλό του, η γνώση παραμένει ανάξια όπως κι ο φορέας της!

     Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια και, η Έφιππη Τοξοβολία, με "ξεδιψά" καθημερινά όπως και τότε που αφίππευσα μετά από μια εξάωρη επικίνδυνη διαδρομή για να ρουφήξω το νερό της  Huvsgul στο οποίο αντανακλάται το πεντακάθαρο γαλάζιο του μογγόλικου ουρανού που χρωματίζει τη σημαία της χώρας του μεγάλου Χάν. Κι από τότε μόνον μια ευχή, "Ορθό το λάβαρο!" κατά πως πρέπει για όσους "Η Τιμή μας ονομάζεται Πίστη"! 

"ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ!"

[Kassai Lajos]

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης

Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων"

ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑΣ 

Ο ...ΛΟΓΟΣ!

     Από τα δεκάδες μηνύματα που λαμβάνω καθημερινώς στις ηλεκτρονικές γραμματοθυρίδες που με εξυπηρετούν και το σημερινό. Ο διάλογος χαρακτηριστικός και …επαναλαμβανόμενος, ήτοι, περί του “πολιτικώς” …πρακτέου. Ο φίλος μου επιμένει σε προεκλογική  “ρετσέτα” (όπως όλοι) και …”τρώει πόρτα” (επίσης, όπως όλοι) :

     «Χαίρετε αγαπητέ μου Φίλε,

     Όντως δεν έχω καμία διάθεση για κουβεντολόι. Αν έχετε διάθεση για έμπρακτη συνεισφορά στον Πολιτισμό, παραμένω στη διάθεσή σας.»

     «Καλησπέρα σας κ. Καλέντζη,

και με ποιον τρόπο μπορεί κάποιος να συμβάλλει με έμπρακτο τρόπο στον Πολιτισμό;»

     Πώς να εξηγήσεις ότι η συνεισφορά στον Πολιτισμό αφορμάται από τον εξευγενισμό της ψυχής μας ώστε να μπορούμε, δια της ευγενείας και ευφυίας, να συνεργασθούμε (π.χ.) με ένα πλάσμα 14 φορές πιο δυνατό από εμάς  π ρ ι ν  προχωρήσουμε «παρακάτω»;

     Kαι πώς να εξηγήσεις στον ερωτώντα ότι την απάντηση μπορεί να την λάβει από αυτό το ευγενέστατο τετράποδο καλύτερα από οιονδήποτε δίποδο, αντιληπτού όντος ότι στην τάλαινα ράχη του αυτό το τετράποδο έχει κομίσει ανά τους αιώνες όλον τον “ανθρώπινο” Πολιτισμό;

     Π Ω Σ ;

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης.

Τ. 6977764737

ΣΤΟ ΣΤΕΝΟ ΤΩΝ ΑΛΧΗΜΙΣΤΩΝ, 

ΣΤΗ ΠΡΑΓΑ

     Ένα μικρό στενό στο ιστορικό κέντρο της Πράγας, η οδός των Αλχημιστών, είναι γεμάτη από μικρά αλλά πολύ σοβαρά εργαστήρια αναδημιουργίας πανοπλιών και παλαιών λευκών όπλων, όπου, «αφιερωμένοι» χειροτέχνες κατεργάζονται το μέταλλο και δημιουργούν πιστά αντίγραφα «εποχής».

     Η διαδικασία παραγωγής αυτών των μεταλλικών τεχνουργημάτων δεν έχει καμία σχέση με την βιομηχανική-εμπορική διεκπεραίωση αλλά αντανακλά μια βαθύτερη, μυσταγωγική, προσέγγιση την οποία «εισπράττει» αμέσως ο «υποψιασμένος» επισκέπτης αυτής της, ουσιαστικώς αθέατης» οδού.

     Εδώ μέσα, σ΄ αυτό το εργαστήριο ο νεαρός (ίσως και νεώτερος των 25 χρόνων)  δημιουργός υπέροχων κατασκευών ο οποίος δεν θέλησε να φωτογραφηθεί λέγοντας «Τα δημιουργήματά μου είναι η εικόνα μου…», επέμεινε ότι όλα τους μεταφέρουν έναν ηρωικό «αιθέρα» (πνεύμα) που είναι απαραίτητος για την αναζωογόνηση της εποχής μας που πάσχει από έλλειψη …ζωντάνιας. Και συνέχισε: «Η Ευρώπη χωρίς ζωντάνια θα πεθάνει και για να μη πεθάνει ας υποδυθούμε τους προγόνους μας αφού δεν καταφέρνουμε να είμαστε όπως αυτοί».

     Άξαφνα έγινα όχι απλός "ακροατής" του νεαρού οπλοτέχνη αλλά μαθητής του και κατέγραψα τα όσα μου έλεγε και τα οποία δεν είχαν καμία σχέση με την τεχνουργική του δεξιότητα αλλά με τη αγωνιώσα σκέψη του για την Ευρώπη! Φανατικός, σαν και μένα και διαπρύσιος κήρυκας ιδεών, χειροτεχνούσε ιστορικά αριστουργήματα όχι για να τα πουλήσει αλλά για να μπορεί μέσω αυτών να επιβεβαιώνει την σχέση του με την ιστορία της γης που θεωρούσε κοιτίδα του! 

     Η Πράγα είναι μια μοναδική πόλη, το «κόσμημα» της Ευρώπης γεμάτη Παιδεία, Τέχνη και …Μουσική, γεμάτη μύθους και αχλύ πολεμικού πολιτισμού! Δεν είναι όπως η Βουδαπέστη που είναι η μεγαλειώδης εκδοχή της αλλά, πάντως, θα μπορούσε να θεωρηθεί η σμίκρυνση του μεγαλείου της Ούγγρικης πρωτεύουσας. Σε κάθε περίπτωση η Πράγα, όπως και ολόκληρη η Τσεχία, έχει να μας διδάξει Πολιτισμό και, κυρίως, «Ευρωπαϊκό σκέπτεσθαι»! Κι εγώ εκεί διδάχθηκα την μεγάλη αξία της θεατρικής αναβιώσεως του ιστορικού παρελθόντος της ηπείρου μας, εμπνεόμενος το Ιππικό Θέατρο το οποίο, μόλις, αρχίσαμε να υλοποιούμε στην Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων».

     Διότι η Ευρώπη για να συνεχίσει να υπάρχει, οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να μάθουμε να αναβιώνουμε και όχι απλώς να υποδυόμαστε, τους Προγόνους μας!

     Προσωπική μου ευχή για την νέα χρονιά που σήμερα ξεκινά την τροχιά της πέριξ του ζωοδότη Ηλίου η συνειδητή αναβίωση των Προγόνων μας ώστε εμείς να συνεχίσουμε να υπάρχουμε μέσω Εκείνων και Εκείνοι να μας λαμπρύνουν στην πορεία της διαιωνίσεως των Ελληνικών και Ευρωπαϊκών Αξιών μας! 

ΔΕΙ ΔΕ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΗΘΟΥΣ! 

1η Ιανουαρίου 2019

Ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων",

Εφιπποτοξότης Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης