ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΛΠΑΣΜΟΣ
ΜΕ ΡΥΘΜΟΥΣ...LAKOTA
Ένα μικρό ορόσημο ζωής, η έξοδος σε πρώτο καλπασμό με έναν Ίππο με τον οποίο ήδη έχεις επιτύχει μια "ζεστή" σχέση, κάτι σαν την πρώτη συναρπαστική συνάντηση με ένα άτομο που γυρόφερνες καιρό και, επιτέλους, το χαίρεσαι "μπροστά" σου! Κι αυτή την εμπειρία την είχε σήμερα η νεαρή Αμαζόνα μας, η Κατερίνα, η οποία στο όγδοο μάθημά της έδειξε έτοιμη να μπορεί να την απολαύσει με ασφάλεια και επιτυχία, όπως κι έγινε.
Χωρίς βιασύνες και με εκτίμηση όλων των παραμέτρων ασφαλείας, λαμβάνοντας υπ΄ όψη ότι αυτός ο πρώτος καλπασμός θα διεξήγετο σε φυσικό, υπαίθριο, έδαφος ήδη νοτισμένο από τις βροχές και με όσην ολισθηρότητα μπορούσε να έχει στα δύο "πέταλα" του στίβου με τις ευθείες ασφαλώς, βατές , η Κατερίνα πιέσθηκε από τον Εκπαιδευτή της να φορέσει προστατευτική κάσκα και να ξεκινήσει τοωραίο της "ταξίδι" στον καλπασμό.
Οι καλπασμοί της Κατερίνας μας κράτησαν ένα ολόκληρο εικοσάλεπτο και η sécance των υπέρ-διακοσίων φωτογραφιών της που κρατήθηκε θα μπορούσε να γίνει μία υπέροχη ...ταπετσαρία αρίστων στιγμιοτύπων για το παιδικό της δωμάτιο. Στο τέλος, η Κατερίνα κράτησε και για πρώτη φορά, έφιππη, το Τόξο στα χέρια της,προετοιμαζόμενη για τα ...καλύτερα!
Εντυπωσιακές και οι αντιδράσεις των παρόντων Συνασκουμένων στους επιτυχείς καλπασμούς της Κατερίνας οι οποίοι επιβεβαίωσαν την αγάπη και την απουσία κάθε ανταγωνιστικού "ρύπου" μεταξύ των "Ελλήνων Κενταύρων", επευφημώντας την και συγχαίροντάς την. Σ΄ αυτή την Ομάδα μάθαμε να βιώνουμε την επιτυχία και την χαρά του "άλλου" ως δική μας, μάθαμε, εν ολίγοις, να μην βλέπουμε "άλλον" ούτε "εμάς" παρά μόνο μια Οικογένεια! Κι έτσι, ευχηθήκαμε στην νεαρή Αμαζόνα μας "καλή συνέχεια" στην ωραία περιπέτεια της Έφιππης Τοξοβολίας που ξανοίγεται μπροστά της!
Μπορεί ο πρώτος καλπασμός της Κατερίνας μας να ήταν το αποκορύφωμα της ημέρας, όμως, δεν μπορεί εκπαιδευτική ημερίδα στο Ιππευτήριο να μην περιλαμβάνει, πια, Έφιππη Τοξοβολία και μάθημα Ιππικού Θεάτρου, αφού, πλέον, αυτά τα δύο "υπερχειλίζουν" του προγράμματός μας!
Ο Πρωτεσίλαος με εκπληκτικά εύστοχους καλπασμούς, επί, σχεδόν, είκοσι λεπτά "φιλοδώρησε" τον στόχο με τα βέλη του.
Διατηρώντας το σωστό και ασφαλές "κάθισμά" του, βελτιώνοντας την τεχνική του από τόξευση σε τόξευση και απολαμβάνοντας την σχέση του με τον ...χαμηλά ιπτάμενο Ίππο του, ο Πρωτεσίλαος μας θύμισε την παραβολή εκείνης της χελώνας που κατάφερε να αφήσει πίσω της όχι έναν αλλά περισσότερους ...λαγούς υλοποιώντας την προσταγή του Δασκάλου Kassai Lajos: "Practice, and practice, and practice!".
Και με την τακτικήν εργασία του στον Σταύλο, ο Πρωτεσίλαος επικυρώνει την προσταγή του Δασκάλου μετον καλύτερο τρόπο!
Διόλου τυχαίο το αποτέλεσμα, όταν αυτό "χτίζεται" επάνω σε ένα υπόβαθρο Παιδείας της ψυχής, με αρωγό και την διδασκαλία του Ιππικού Θεάτρου η οποία συνεισφέρει στη διάπλαση του πολεμικού χαρακτήρος, ακρογωνιαίας συνισταμένης του Εφιπποτοξότη!
Και σε αυτό το πεδίο, δείχνουν να προοδεύουν α λ μ α τ ω δ ώ ς , πια, οι μαθητές μας! Αν και πάντοτε το "πνεύμα" της Σχολής μας υπήρξε πολεμικό, η εισαγωγή της διδασκαλίας του Ιππικού Θεάτρου συνέβαλε στην βιωματικότητα της αφομοιώσεως της μαχητικότητος ως συνιστώσας της Έφιππης Τοξοβολίας, με ό,τι αυτό σημαίνει για την πολεμική τέχνη μας!
Έτσι και σήμερα, όταν ο Πρωτεσίλαος κι ο Παντελής κλήθηκαν έφιπποι να αποδώσουν φράσεις του "Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη" θα έκαναν πολύ ευτυχισμένο τον Σκηνοθέτη μας Γιάννη Δρίτσα, αν τους άκουγε.
Ομολογουμένως, αξιολογώντας την πρόοδο στην Έφιππη Τοξοβολία όσων μαθητών μας, οικειοθελώς και επιλεκτικώς, παρακολουθούν και την διδασκαλία του Ιππικού Θεάτρου, καταλήγουμε ολοένα και σταθερότερα στο συμπέρασμα ότι η πρωτοποριακή λειτουργία στην Ελλάδα και αυτού του εκπαιδευτικού μας τομέως υπήρξε, ίσως, η λαμπρότερη ιδέα για την ανάδειξη όχι μόνον βελτίστων Εφιπποτοξοτών, αλλά και ολοκληρωμένων μαχητικών χαρακτήρων!
Τέλος,ο Παντελής μας ξεκίνησε την εξάσκησή του και στην αμφίχειρη Έφιππη Τοξοβολία με συστηματικές καλπαστικές προσομοιώσεις.
Και με τις ψυχές μας πλημμυρισμένες από την ομορφιά της δράσεως του Ιππευτηρίου, το βράδυ, βρεθήκαμε σε ένα φιλόξενο ινδιάνικο ...tipi , με ...χριστουγεννιάτικο δένδρο και πολλά αυθεντικά ινδιάνικα μουσικά όργανα, φιλοξενούμενοι του Συνασκουμένου μας, Κενταύρου, Δημήτρη ο οποίος μαζύ με την παρτνέρ του Gina μας προσέφεραν ευγενώς ινδιάνικα ακούσματα από το εκπληκτικό φολκλορικό ρεπερτόριό τους με το οποίο ασχολούνται με εμβρίθεια και επαγγελματικότητα! Ο ωραιότερος "επίλογος" μιας εκπαιδευτικής ημερίδος που μόνο στη Κοιλάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" μπορεί να "γραφεί" με ένα λυρικό νανούρισμα των ινδιάνων Lakota παιγμένο από τον Δημήτρη και την Gina! Πράγματι, σε μία κοινωνία υπελικτικής μιζέριας και άγονης γκρίνιας με διαφυγές μικροεγωισμού και κακεντρεχείας, δίπλα μας, ποιοτικοί Άνθρωποι μπορεί να ξαναζωντανέψουν τις προσδοκίες μας για άνω θρώσκοντα πλάσματα με ένα φλάουτο, ένα charango και τους υπέροχους χαρακτήρες τους κάνοντάς μας ευτυχισμένους που τους γνωρίσαμε και τους ακούσαμε να μας τραγουδάνε κι όχι να ψελλίζουν την δυσφορικότητα ενός νοσηρού "εγώ", ως είθισται σε μέρες παρακμής!
