ΠΡΟΣΔΕΤΗΡΕΣ

 ΠΡΟΣΔΕΤΗΡΕΣ

     Η μετά-Πυδναία (και …πυγμαία) «Ελλάδα», δηλαδή, ό,τι απέμεινε ως «Ελλάδα» μετά την κατάληψη της πάλαι Ελλάδος από τους Ρωμαίους, δεν έχει καμία σχέση με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και στο πλαίσιο αυτής της θλιβερής διαφοροποιήσεως δεν μπορεί να επιδείξει και «σίδερα» («ferro» εν. και «ferri» πληθ.) δηλαδή, τους επίτοιχους μεταλλικούς προσδετήρες Ίππων οι οποίοι κατεσκευάζοντο στο καμίνι, από τον Μεσαίωνα μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνος, στην κεντρική Ευρώπη.

     Αυτά τα σφυρήλατα και, συχνά, υψηλής αισθητικής, μεταλλικά αρχιτεκτονικά στοιχεία, πακτώνονταν σε εξωτερικούς τοίχους κτηρίων της κεντρικής Ευρώπης, σε σημεία προσφερόμενα για την πρόσδεση διερχομένων Ίππων (αγορές, κτήρια πυκνής προσελεύσεως κοινού κλπ) ώστε να μπορούν οι Ιππείς να αφιππεύσουν και να κινηθούν πεζή. Αναλόγως δε της διαμορφώσεώς τους, οι προσδετήρες μπορούσαν να υποδεχθούν και πυρσό εν ώρα νυκτός ώστε να φωτίζεται ο δρόμος και τα πέριξ, όμως δεν ήσαν όλοι οι προσδετήρες σχεδιασμένοι και γι αυτή τη δευτερεύουσα αποστολή. 

     Στο νέο PDF που μόλις αναρτήθηκε παρουσιάζονται ιταλικοί προσδετήρες από  πόλεις της Λομβαρδίας και Τοσκάνης που απαθανατίστηκαν κατά την διάρκεια της τελευταίας μελέτης μεσαιωνικών και αναγεννησιακών οχυρωτικών έργων στις εν λόγω περιοχές από τον υπογράφοντα. Στο εξώφυλλο εμφανίζεται ο ένας από τους δύο προσδετήρες κατασκευασμένος τον 19ο αιώνα από χυτοσίδηρο αγορασμένους στην Ελλάδα και φυλασσόμενους στο μουσειακό υλικό της Σχολής των «Ελλήνων Κενταύρων». 

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΗΡ. ΚΑΛΕΝΤΖΗΣ