Ο ΙΠΠΟΣ ΩΣ ΔΙΑΙΣΘΗΤΙΚΟΣ ΔΙΑΓΝΩΣΤΗΣ
Mετά από πολλών ετών προσεκτικής έρευνας και συστηματικού πειραματισμού επί 18 σχολικών Ίππων (έναντι των 100 που έχουμε μέχρι σήμερα διαχειριστεί) και 137 μαθητών μας (έναντι των 630 που έχουμε μέχρι σήμερα εκπαιδεύσει), με τήρηση πρακτικών μιας εκάστης περιπτώσεως (Ίππου και μαθητή) σε μία χρονική διάρκεια περίπου δέκα χρόνων, η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" θεωρεί ότι είναι σε θέση να απαντήσει, μερικώς έστω, σε ένα κρίσιμο ερώτημα: Δύναται να θεωρηθεί ο Ίππος ως ένας ασφαλής διαισθητικός διαγνώστης του Ανθρώπου που τον χειρίζεται; Και κάπως έτσι, εισχωρήσαμε στην αχανή έρημο μιας έρευνας, έχοντας κατά νου τον "Αλχημιστή" του Paulo Coelho: "Όποιος μπαίνει στην έρημο δεν μπορεί να κάνει πίσω. Κι όταν δεν μπορεί να κάνει πίσω, το μόνο που απομένει είναι να βρει τον καλύτερο τρόπο να προχωρήσει."
Έχοντας κατατάξει ειδικώς και προς τούτο επιλεγέντες μαθητές μας βάσει συγκεκριμένων ψυχικών ατελειών, επιχειρήσαμε την λεπτομερή παρατήρηση και αξιολόγηση των ιππείων αντιδράσεων καθ΄ ην στιγμήν ο πάσχων χειριστής, είτε εκ του εδάφους, είτε εφιππεύων, ασκούσε τον χειρισμό του υπό παρατήρηση Ίππου. Στο όλο εγχείρημα προετάχθη η προσεκτική επιλογή Ίππου απηλλαγμένου ανωμαλιών περί την κανονική λειτουργία του όλου ή μέρους της ψυχο-νοητικής φυσικής "δομής" του, βάσει συστηματικής εξετάσεως και δοκιμασιών της συμπεριφοράς του, μια διαδικασία η οποία εδράζεται σε κανόνες επιστημονικής και όχι απλώς εμπειρικής Ιππογνωσίας. Σημειωτέον δε, ότι εδώ δεν είναι δυνατόν να επιχειρηθεί αναλυτική περιγραφή μεθόδων, όπως είναι ευνόητον ως εκ του χώρου και του μέσου, κυρίως όμως, ως εκ της προνοίας κακής αντιγραφής από καραδοκούντες να εμπορευθούν αποτελέσματα ξένης εργασίας της οποίας ένα περιστασιακό "κοπιάρισμα" δεν θα την κακοποιήσει, απλώς, αλλά μπορεί να εκθέσει Ίππους και Ιππείς σε κινδύνους. Και τα αποτελέσματα αυτού του πολυετούς πειραματικού εγχειρήματος, όντως, υπήρξαν συγκλονιστικά.
Ο Ίππος με την αυξημένη ευφυία του και τον χειμαρρώδη συναισθηματικό του κόσμο, δεν θα ήταν δυνατόν να μην αντιλαμβάνεται καταστάσεις οι οποίες αμέσως τον αφορούν και, μάλιστα, επηρεάζουν την ασφάλειά του έναντι της οποίας, φύσει, παραμένει εν διαρκή συνεγέρσει. "Ζώον φυγής" όπως, αληθώς, χαρακτηρίζεται ο Ίππος, παραμένει με τις "κεραίες του ενστίκτου" μονίμως ανορθωμένες προς αντιμετώπιση υπαρκτών ή και ανυπάρκτων εχθρών η δε ανάγκη πλήρους κατευνασμού των φοβιών του αποτελεί και το επίκεντρο της εκπαιδεύσεώς του ως βασικό μέλημα του Ιπποεκπαιδευτή. Υπ' αυτές τις ισχύουσες συνθήκες, ο Ίππος αντιλαμβάνεται τον περιβάλλοντα κόσμο και, βεβαίως και τον Άνθρωπο-χειριστή του, όχι μόνον ως μία απλή υλική υπόσταση αλλά και ως συμπερασματικό εξαγόμενο αθροίσματος ιδιοτήτων που τον αφορούν και, κυρίως, άπτονται της ασφαλείας του.
Αξιοποιώντας την συνδυαστική μνήμη του, ο Ίππος, "ταξινομεί" σε "φίλια" και "εχθρικά" όσα τον περιβάλλουν, πρόσωπα ή πράγματα, κρίνοντας εκ της επιδράσεώς τους επάνω του. "Φίλιον" ο επισκέπτης του Σταύλου ο οποίος, πάντα όταν εμφανίζεται του προσφέρει καρότα και ο Ίππος πάντα σπεύδει να τον πλησιάσει όταν ο επισκέπτης εμφανίζεται. "Εχθρικόν" το ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα του Σταύλου το οποίο έχει αιφνιδιάσει αρνητικώς τον Ίππο όταν το αγγίζει γι αυτό και το αποφεύγει πάντα. Η συνδυαστική μνήμη του Ίππου βασιζόμενη στην συγκριτικήν εκτίμηση επαναλαμβανομένων εμπειριών παράγει το πρώτο "φιλτράρισμα" και "ταξινομεί" αναλόγως. Όμως, κατά την δική μας παρατήρηση, η ταξινόμηση δεν σταματά στο "φίλιον" και "εχθρικόν", αλλά διεισδύει βαθύτερα.
Από την πλευρά μας, πλέον, παρατηρώντας τον Άνθρωπο-χειριστή του Ίππου (μαθητή μας, έφιππον ή μη) παρατηρούμε την επίδραση της παρουσίας του στον Ίππο και τις εξ αυτής αλλοιωτικές αντιδράσεις συμπεριφοράς του Ίππου, όπως, επί παραδείγματι κατά την συραγώγηση, την μικρή μετατόπιση της κεφαλής του Ίππου προς την αντίθετη πλευρά του χειριστή του, την νευρικότητα των κινήσεων της ουράς του ή των αφτιών του προς τα πίσω, αλλά είναι αυτό επαρκές ώστε να ενοχοποιήσουμε την προσωπικότητα του χειριστή ως απαρέσκουσα (για οποιονδήποτε λόγο) στον Ίππο; Όχι, βεβαίως! Διότι, η αρνητική αντίδραση της αποστροφής της κεφαλής του Ίππου μπορεί να σχετίζεται όχι με την προσωπικότητα του χειριστή του αλλά με έναν πρόστιγμο αδέξιο χειρισμό του, μία, π.χ., σκληρή επενέργεια στον συραγωγέα λόγω κάποιας ανωμαλίας του εδάφους, ή λόγω μειώσεως της αυτοσυγκεντρώσεως του χειριστή από περισπασμό κάποιας διελαύνουσας σκέψεως ή "νοητής" εικόνος. Έτσι, παρατηρώντας στον Ίππο την συγκεκριμένη αντίδραση, είναι η σειρά μας να καταπιαστούμε μ' αυτήν ώστε να την αποσαφηνίσουμε και να την "ταξινομήσουμε" αναπαράγοντας τις συνθήκες εκείνες οι οποίες, μία προς μία, θα αποκλείσουν ό,τι δεν ισχύει, οδηγώντας μας στο πραγματικό αίτιο της προκλήσεώς της και το οποίο μπορεί να σχετίζεται με εξωτερικούς παράγοντες ή και με ..."εσωτερικούς" παράγοντες του χειριστή οι οποίοι, ακόμη και με την επίταση μιας πρόστιγμης "ευκαιρίας" ανέρχονται στην "επιφάνεια" της χειριστικής συμπεριφοράς και "συλλαμβάνονται" από τις διαρκώς "ανορθωμένες κεραίες" της ιππείας προσοχής και αντιλήψεως! Και, εν προκειμένω, βρισκόμαστε στην ..."ωραία Πύλη" του διαγνωστικού αντικειμένου: "Τι" και "πως" αντελήφθη και ερμήνευσε α υ θ ω ρ ε ί ο Ίππος αποστρέφοντας την κεφαλή του από τον χειριστή του, κάτι το οποίο δεν αντελήφθημεν εμείς και χρειαστήκαμε ιδιαίτερη προσπάθεια ώστε να το αντιληφθούμε και να το ερμηνεύσουμε;
Διεισδύοντας στα της, συγκεκριμένης, αντιδράσεως του Ίππου και αποκλείοντας πιθανότητες με πειραματικήν επανάληψη συνθηκών θα καταλήξουμε στο αίτιο που προκάλεσε την αποστροφή της κεφαλής του Ίππου από τον επίγειο χειριστή του κατά την συραγώγηση και μπορεί αυτό να είναι είτε ένα "σκόνταμα" το οποίο προκάλεσε μιαν ασυναίσθητη ένταση στον χειρισμό του συραγωγέως (εξωτερικός παράγων) ή, αποκλειομένων των εξωτερικών παραγόντων σε κάποιον ...ε σ ω τ ε ρ ι κ ό παράγοντα του χειριστή τον οποίον και πάλι εξ επαγωγής και δι ανιχνεύσεως είναι δυνατόν να προσδιορίσουμε. Μία πρόστιγμη διέλευση αρνητικής σκέψεως ή "εικόνος" ψευδαισθησιακού ή και παραισθησιακού χαρακτήρος, ή, ακόμη και μία μόνιμη διαταραχή που μπορεί να βασανίζει τον χειριστή μπορεί να βρίσκεται "πίσω" από τον αδέξιο χειρισμό του. Κι απομένει σε μας να διαλευκάνουμε εάν ο Ίππος ερμήνευσε, απλώς, μιαν επιφανειακή χειριστική ακαταστασία ή κάτι βαθύτερο στον χειριστή του...
%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1%CE%B1.jpg)
Ο Ίππος, ως αφηγητής μιας διαισθητικής διαγνώσεως του Ανθρώπου-χειριστή του ακολουθεί, δυστυχώς, μία "γλώσσα σώματος" την οποία "επικαλείται" και σε πολλές άλλες, περιπτώσεις οι οποίες δεν έχουν σχέση με διαισθητική διάγνωση αλλά με πόνο κλπ που δυνατόν να υφίσταται ανεξαρτήτως του Ανθρώπου-χειριστή του. Επί παραδείγματι, σε μία περίπτωση διαισθητικής διαγνώσεως ο Ίππος πιθανόν να "εκφρασθεί" με μίαν εμμονική διάθεση εγκαταλείψεως του πεδίου εργασίας του (στίβος κλπ), με μία οπισθοστροφή των αφτιών του, με ένα τίναγμα της κεφαλής του, συμπεριφορές τις οποίες επιδεικνύει και όταν τον ενοχλεί η στομίδα του, όταν τον πονά η ράχη του κλπ κλπ. Έτσι, εναπόκειται στον παρατηρητή να αποκλείσει ένα προς ένα κάθε εξωγενή παράγοντα ώστε να καταλήξει με βεβαιότητα ότι η παρατηρηθείσα "αφηγηματική" συμπεριφορά του Ίππου έχει ως επίκεντρό της τον ¨ανθρωπο-χειριστή του, καταδεικνύοντας εσωτερική του ακαταστασία.
Ο Ίππος δεν εμφορείται από την ανθρώπινη λογική κι έτσι δεν ερμηνεύει ανθρωπο-"λογικώς" τον κόσμο. Όμως, η, επί αιώνες, μακροβιότητά του τεκμηριώνει ότι ο Ίππος, με τον δικό του ιππο-"κεντρικό" τρόπο, ε ρ μ η ν ε ύ ε ι τον κόσμο και, μάλιστα, τον ερμηνεύει ο ρ θ ώ ς! Αλλά, αν η, ούτως ειπείν, "λογική" δεν είναι το "κλειδί" ερμηνείας του κόσμου στον Ίππο, τι άλλο θα μπορούσε να είναι; Mα ασφαλώς το ένστικτο, η διαίσθηση!
H δ ι α ί σ θ η σ η, λοιπόν, αυτή η άμεση αντίληψη και γνώση δια του υποσυνειδήτου χωρίς την παρέμβαση της λογικής, στον Ίππο αποδεικνύεται η ισχυρή "βακτηρία" του η οποία τον στηρίζει στη μακραίωνα επιβίωσή του. Αυτή η διαίσθηση και το έ ν σ τ ι κ τ ο ως έμφυτη παρόρμηση αυτοσυντηρήσεως, συνιστούν τα δύο ανεκτίμητα ερείσματα της υπάρξεώς του και επ΄ αυτών ο Ίππος ανελίσσει τις αντιληπτικές ικανότητές του και αυτή η φυσικότατη ανέλιξη αν και πέραν των ως νοουμένων "φυσικών", δηλαδή, φυσική μ ε τ ά τα φυσικά, καθορίζει και τον άξονα επί του οποίου αναπτύσσονται σημαντικές παρεπόμενες αντιληπτικές δεξιότητες οι οποίες αποτελούν και το κυρίως αντικείμενό μας.
Διότι, όντως, οι παρατηρήσεις μας απέδειξαν ότι ο Ίππος δεν αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει εξωτερικές συμπεριφορές και ερεθίσματα, αλλά και εσωτερικές ιδιότητες των πλασμάτων που τον περιβάλλουν. Διαφορετικοί Ίπποι αντέδρασαν ομοίως συνεργαζόμενοι με τον ίδιον Άνθρωπο-χειριστή κατά μεγάλη ποσοστιαία αναλογία περιπτώσεων και όταν αναζητήσαμε περισσότερες λεπτομέρειες για τα "intra muros" του χειριστή-Ανθρώπου αντελήφθημεν και τους λόγους των ιππείων αντιδράσεων. Aλλά, αυτό τι σημαίνει; Μπορεί ο Ίππος να αποκριθεί εάν, π.χ., ο Άνθρωπος-χειριστής είναι, απλώς, ταραγμένος; Βεβαίως, μπορεί! Μπορεί ο Ίππος να αποκριθεί εάν, π.χ., ο Άνθρωπος-χειριστής είναι ψυχοπαθής; Βεβαίως, μπορεί! Μπορεί ο Ίππος να αποκριθεί εάν, π.χ., ο Άνθρωπος-χειριστής είναι διπολικός ή πάσχει από διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητος; Όχι, δεν μπορεί διότι η ιππο-κεντρική διαίσθησή του δεν μπορεί και δεν θα μπορέσει να παρακολουθήσει την ανθρωποκεντρική λογική με ό,τι αυτή συνεπάγεται.
Αυτή η ιππο-κεντρική διαίσθηση μπορεί να αντιλαμβάνεται πολλά χρήσιμα για τον ίδιο τον Ίππο, αλλά και για τον Άνθρωπο, όμως, σε αναλυτικότερο βάθος συναντά μια "σκοτεινή κηλίδα" αδιαπέραστη για την αντίληψή του και της οποίας η διείσδυση θα ήταν δυνατή μόνο δια της λογικής σταθμίσεως παραμέτρων, κάτι που δεν θα μπορούσε να επιτύχει ο Ίππος με μόνη την διαίσθησή του. Όμως, είναι αρκετή η παρεχόμενη, πρώτη ένδειξη, εντοπισμού γενικής έστω και απροσδιόριστης, ακαταστασίας του Ανθρώπου-χειριστή του, την οποία μας αποκαλύπτουν οι αντιδράσεις του Ίππου, τόσο αρκετή ώστε μας παραδοθεί μία "σκυτάλη" περαιτέρω έρευνας του Ανθρώπου-χειριστή, πλέον, με ανθρωποκεντρικά δεδομένα ταξινομήσεως. Και αυτό είναι το εκ μέρους μας ζητούμενο: η διαισθητική διάγνωση εκ μέρους του Ίππου της "εσωτερικής καταστάσεως" του Ανθρώπου-χειριστή του.
Τέλος, θα αναρωτηθεί κανείς, μπορεί ο Ίππος να εκπαιδευθεί από τον Άνθρωπο ως ...διαισθητικός διαγνώστης; Ποτέ και σε καμία περίπτωση, αφού η ίππεια διαίσθηση είναι απαραβίαστο "οχυρό" του Ίππου! Αντιθέτως, ο Άνθρωπος μπορεί να εκπαιδευθεί στην "αποκρυπτογράφηση" των διαισθητικών διαγνώσεων που μας αποκαλύπτει ο Ίππος με την "γλώσσα του σώματός" του!
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε αυτό το μακροχρόνιο "ταξίδι" μας στην αναζήτηση αυτής της σημαντικής "παραμέτρου" του Ίππου, ξεκινήσαμε με πολλά βιβλία-"πηγές" στις "αποσκευές" μας αλλά όταν συνειδητοποιήσαμε ότι ο Ίππος δεν αποκαλύπτεται σε έντυπες σελίδες όσο στην απεραντοσύνη της καθημερινής συμπεριφοράς του, στην άμμο του Ιππευτηρίου και στο φυσικό έδαφος των καλπσμών του, θυμηθήκαμε τον νεαρό καμηλιέρη του Paulo Coelho στον "Αλχημιστή": "Και το αγόρι είχε ένα βιβλίο, το οποίο είχε προσπαθήσει να διαβάσει τις πρώτες μέρες του ταξιδιού. Έβρισκε όμως πιο ενδιαφέρον να παρατηρεί το καραβάνι και ν' αφουγκράζεται τον άνεμο. Μόλις γνώρισε καλύτερα την καμήλα του και δέθηκε μαζύ της, πέταξε το βιβλίο." Κι εμείς, πετάξαμε τα βιβλία "αφουγκραζόμενοι τον άνεμο", λόγος για τον οποίον και αποφεύγουμε την παράθεση βιβλιογραφίας όπως συνηθίζεται στις "καθωσπρέπει" διατριβές. Άλλωστε την ίδια παράλειψη διέπρατταν συστηματικώς και οι αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Πλάτων που ..."παρέλειψε" να αιτιολογήσει βιβλιογραφικώς την "Πολιτεία" του, ή ο Αριστοτέλης τα "Πολιτικά" του... Πως να το κάνουμε, άλλοι αναπαράγουν, ήδη, συγγεγραμμένα ...παραθέματα ...άλλων κι άλλοι εισερχόμενοι σε "αχαρτογράφητες ερήμους" επιχειρούμε πρωτογενή συγγραφή.
"Το αγόρι επέστρεψε στην παρατήρηση της σιωπής της ερήμου και της άμμου...Ο καθένας μαθαίνει με τον δικό του τρόπο..." γράφει στον "Αλχημιστή" του ο Paulo Coelho κι εμείς, μετά ταύτα, συνεχίζοντας να μαθαίνουμε με τον δικό μας τρόπο, επιστρέφουμε στην παρατήρηση της λαλίστατης σιωπής του Ίππου ο οποίος, με την δική του "γλώσσα του σώματος", θα συνεχίσει να μας κάνει σοφότερους με τους πολυσήμαντους ...μονολόγους του!
AΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ ΚΑΛΕΝΤΖΗΣ
Πλατωνικός, πολιτικός ακτιβιστής και επί 12ετία πολιτικός κρατούμενος του διεφθαρμένου δημοκρατικού καθεστώτος, αμετακίνητος υποστηρικτής της πεφωτισμένης Αριστοκρατίας.
Συγγραφέας, Χειριστής Αεροσκαφών και συνταξιούχος Δημοσιογράφος του Πολιτιστικού ρεπορτάζ, πάνω απ΄ όλα δε, Φυσιοδίφης.
Mαθητής του παγκόσμιου πρωταθλητή Kassai Lajos ως προς την Έφιππη Τοξοβολία και τα συγγενή της πεδία και του καθηγητή Ιππιατρού Θεοδώρου Γ. Αντίκα (DVM, PhD) ως προς τα θέματα Ιππιατρικής και Ιππογνωσίας.
Ιδρυτής της Έφιππης και Παραδοσιακής Τοξοβολίας στην Ελλάδα (2005), του Μεσαιωνικού Ιππηλασίου (2013), της Έφιππης Σπαθασκίας (2015), καθώς και του Ιππικού Θεάτρου (2018)
Ιδρυτής και επικεφαλής της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" (2005) η οποία κατέχει δύο πρώτα παγκόσμια βραβεία και ευρεία διεθνή προβολή.
Έχει εκπαιδευθεί στον Οργανισμό Έφιππης Τοξοβολίας "KASSAI" (Ουγγαρία), στην Σχολή Υψηλής Ιππικής του Αυτοκρατορικού Ιπποφορβείου της Lipica (Σλοβενία) και σε Σταύλους της Oυγγαρίας, Γερμανίας, Αυστρίας, Τσεχίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Δανίας, Πολωνίας, Βουλγαρίας σε τέσσερις διαφορετικές περιοχές (Ulaanbaatar, Gobi, Khövsgöl και Karakorum) της Μογγολίας.
Εργογραφία:
4 βιβλία ιδεολογικού περιεχομένου, 1 μανιφέστο Τέχνης, 1 Δίτομο εγχειρίδιο Εκπαιδεύσεως Χειριστή Αεροσκαφών, 17 εκπαιδευτικά εγχειρίδια για τους μαθητές της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων". Επιπλέον δε και 4.213 αναρτήσεις στο παρόν Ιστολόγιο με υψηλή, ημερήσια, επισκεψιμότητα:
