ΙΠΠΟΔΑΜΑΣΤΑΙ 3

     Σπανιότατο έντυπο η στρατιωτική εφημερίδα του 19ου αιώνος "ΟΝΗΣΑΝΔΡΟΣ" και ελάχιστα τα διασωζόμενα αντίτυπά της, προ εικοσαετίας, καταφέραμε να διασώσουμε και μία σειρά τους από χέρια επίορκων "διαχειριστών" που τα προόριζαν για δημοπράτηση στο εξωτερικό, εντάσσοντάς τα στα βιβλιοστάσια της Βιβλιοθήκης των "Ελλήνων Κενταύρων" προς χρήση της Ομάδος μας.

     Εκπληκτική η ύλη αυτού του περιοδικού συγγράμματος με πολυποίκιλη ιστορική πληροφόρηση επί εθνικών, κοινωνικών και στρατιωτικών ζητημάτων της περιόδου της κυκλοφορίας του και από τις σελίδες του αντλούμε πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία τα οποία θα προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε και να αξιοποιήσουμε στο παρόν Ιστολόγιο.

     Αυτή την φορά θελήσαμε να σταθούμε σε ένα δημοσίευμα του Γ' τόμου του "ΟΝΗΣΑΝΔΡΟΥ" ( φυλλάδιο 33, σ. 407, 1ης 12ου 1865) το οποίο παρουσιάζει την δομή ενός από τους κορυφαίους στρατούς της εποχής εκείνης, του Πρωσικού, παρατηρώντας την δύναμή του στην οποία μετρούμε 132 στρατηγούς, χιλιάδες αξιωματικούς και υπαξιωματικούς κλπ κλπ και μόνον 3(!) Ιπποδαμαστές, δηλαδή, Εκπαιδευτές Ίππων! 

     132 στρατηγοί αλλά μόνον 3(!) Εκπαιδευτές Ίππων σημαίνει πολλά για όλους εμάς οι οποίοι έχουμε αφιερωθεί στην ευημερία (εν η και η εκπαίδευση) του Ίππου! Και για τον λόγο αυτό ποτέ δεν πάψουμε να επιμένουμε ότι, για την απόλαυση οιασδήποτε ιππικής δραστηριότητος, όπως η Έφιππη Τοξοβολία, προέχει η ικανότητα του ενασχολουμένου να μπορεί ο ίδιος να εκπαιδεύσει τον Ίππο του ανεξαρτήτως κάθε ιππευτικής δεξιότητος η οποία ιεραρχείται ως δευτερεύουσα.

     Και για τον λόγο αυτό, η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" εκ της αρχής της λειτουργίας της δίνει έμφαση στην εκαπίδευση του νεολέκτου Ίππου ώστε να διαθέτει αυτάρκεια διαθεσίμων καταλλήλων Ίππων. Και, με την επιστροφή μας στο Ιππευτήριο από το μεθοδευμένο ...curfew του πολυθρύλητου ...κορωναϊού, αναλαμβάνοντας την εκπαίδευση του νέου Ίππου ο οποίος άρχισε προ ημερών να σταυλίζεται στην εγκατάστασή μας, θα οργανώσουμε μία σειρά δωρεάν μαθημάτων για τα Μέλη μας ώστε, όσο γίνεται περισσότεροι να "υποψιασθούν" για τις μεθόδους και την διαδικασία της εκπαιδεύσεως  Ίππου Σχολής αλλά και Ίππου Έφιππης Τοξοβολίας.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Οι "Έλληνες Κένταυροι Καλαμάτας", σήμερα Τσικνοπέμπτη το τσικνίζουν ...άγρια, με τον δικό τους τρόπο, εξοβελίζοντας δαιμόνια και χωρίς να "ψήνουν" ή να "ψήνονται" παρά μόνον για να προπονηθούν και να εκπαιδεύσουν τ'  αλογάκια τους.

     Στον καταπράσινο και φυσικότατο χώρο τους, οι "Έλληνες Κένταυροι Καλαμάτας", απερίσπαστοι από συμπαθείς δεινοσαύρους κι αξιολάτρευτα ...ρακούν, καταφέρνουν να ασκηθούν και να εκπαιδεύουν το περιεχόμενο του ιδιοτύπου Ιπποστασίου τους σε μια Κοιλάδα της οποία η πολυμορφικότητα προσφέρει τις καλύτερες εκπαιδευτικές συνθήκες για Ιππείς και Ίππους!

     Με την ιδιαίτερην εκπαιδευτικήν ικανότητα αλλά και την σωφροσύνη του Αρχηγού του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας", Εφιπποτοξότη Αθανασίου Ψωρομύτη, εδώ, όλα γίνονται με την προβλεπόμενη εκπαιδευτική τάξη και ασφάλεια που ισχύει σε όλη την Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων".

      Έτσι και αυτή την φορά Άνθρωποι και Ίπποι εκπαιδεύθηκαν όπως πρέπει τόσο στην εκπαίδευση νεολέκτων Ίππων όσο και στην Τοξοβολία, διαχειριζόμενοι μικρόσωμους μεν, ισχυρούς δε Ίππους και ιππάριο αφού, εδώ, όχι μόνον αυτά αλλά και αρκετά ακόμη τετράποδα, εγκαταβιούν αρμονικότατα!

     Προσέχοντας την κάθε εκπαιδευτική λεπτομέρεια, ο Αθανάσιος μεταδίδει στους μαθητές του τον σεβασμό προς τον Ίππο αλλά και την ικανότητα επικοινωνίας με το πολύτιμο αυτό πλάσμα και, όπως τεκμηριώνει το οπτικοακουστικό των μαθημάτων τους η επιτυχία είναι πλήρης.

     Ίπποι οι οποίοι διαβιούν υπό συνθήκες πλήρους ελευθερίας στην φύση, καλούνται με ευγένεια να συνεργασθούν με τον Άνθρωπο και το αποτέλεσμα είναι δεδομένο.

     Έτσι και, υπό την επίβλεψη του Εφιπποτοξότη Αθανασίου Ψωρομύτη, ο μαθητής καταφέρνει να θεμελιώσει μια σωστή και ασφαλή σχέση με τον Ίππο.

     Και παρατηρούμε αυτή την αρμονική σχέση ακόμη και στην περίπτωση του νεαρού και ...άτακτου επιβήτορος να στέκεται ηρεμότατος πλάι στον συνοδό του με πειθαρχία ...νεοσύλλεκτου! 

     Χωρίς καμία βιασύνη, εδώ, οι Ίπποι εξοικειώνονται με τον εξοπλισμό της Έφιππης Τοξοβολίας και την χρήση του και οι μαθητές του Αρχηγού του Παραρτήματος ανταποκρίνονται στην εκπαίδευσή τους επιτυχώς.

     Διδασκαλία "στρογγυλής κινήσεως" αλλά και διαδικασιών με την προβλεπόμενην αλληλουχία οδηγεί στο προσδοκώμενο αποτέλεσμα.

     Ήδη, η εμπειρία του ως Εκπαιδευτή νεολέκτου Ίππου του Αρχηγού του Παρατήματος έχει κριθεί κατά το παρελθόν ως ικανοποιητικότατη και είμαστε βέβαιοι ότι στην Κοιλάδα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας", σε λίγο, θα απολαύσουμε ακόμη δύο ιδανικούς Ίππους Σχολής και Έφιππης Τοξοβολίας.

     Και καθώς η ιδανικής αντοχής, διαμορφώσεως και σκληρότητος οπλές των φυσικότατων Ίππων σε λίγο θα αρχίσουν και να λιμάρονται, τα απετάλωτα πέλματα θα επιβεβαιώνουν και πάλι την ορθότητα των φυσικών επιλογών της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία στέκεται με σεβασμό απέναντι στον Ίππο και αρνείται κάθε άσκοπη ή και επιζήμια παρέμβαση ανθρωποκεντρικής ανοησίας, έχοντας ήδη δικαιώσει τον γυμνιππευτικό κανόνα ως τον υπέρτερο κανόνα ιππεύσεως.

     Για όλα φροντίζει ο Αθανάσιος ο οποίος με επ΄θιγνωση την υποχρέωσή του να βελτιώνει πρώτα "εαυτόν" και κατόπιν "αλλήλους" παραμένει υπόδειγμα Αρχηγού Παραρτήματος και "Έλληνος Κενταύρου"! Όπως υποδειγματικοί είναι και όλοι οι μαθητές του!

     Ναι, "τσικνίσαμε" και φέτος αλλά μην ανησυχείτε για τα ...μπουρλότα! Ο Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας", εκτός από άξιος οικογενειάρχης, λαμπρός Εφιπποτοξότης και Εκπαιδευτής, συμβαίνει να είναι και εμπειρότατος εν ενεργεία... πυροσβέστης, οπότε, ουδέν πρόβλημα! Όχι μόνον ξέρει από φωτιές, αλλά και ξέρει πως να τις ...δαμάζει, σεβόμενος την χλωρίδα και την πανίδα που, ακόμη και στο πεδίο της ...Έφιππης Τοξοβολίας, ακμάζουν!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     H Iππική είναι μια τέχνη της οποίας το πραγματικό μεγαλείο δεν αναδεικνύεται σε "υπερμοντέρνους" Σταύλους αλλά μέσα στην ανεπιτήδευτη Φύση!  Και στο αγρόκτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" αυτό το μεγαλείο της Φυσικής Ιππικής είναι πάντοτε εμφανές στο οπτικοακουστικό υλικό που καταγράφεται μετά από κάθε δράση του Παραρτήματος. 

     Σαν πόσοι έχουν παρατηρήσει το μεγαλείο ενός ταπεινού κάκτου όπως προβάλλεται στον νυχτερινό ουρανό? Σαν πόσοι μπορούν να ανακαλύψουν το μεγαλείο ταπεινών τετραπόδων όπως αναδεικνύονται ως φυσικά Έργα Τέχνης μέσα στο καθημερινό περιβάλλον τους? Ε, λοιπόν, αυτό γίνεται αντιληπτό με μια προσεκτική "ματιά" στη Κοιλάδα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" όπου ο Αρχηγός του Παραρτήματος, Εφιπποτοξότης - Εκπαιδευτής Αθανάσιος Ψωρομύτης, με τους μαθητές του έχουν το προνόμιο να βελτιώνουν την σχέση με τον κόσμο που τα περιβάλλει, συμπαθέστατα τετράποδα που τους εμπιστεύθηκε η τύχη!

     Και καθένας γνώστης μπορεί να φαντασθεί τις δυσκολίες που συνεπάγεται η εκπαίδευση ενός επιβήτορος ο οποίος είναι και νεαρός και ζει σε ελεύθερο περιβάλλον...

     Παρά τις ευνόητες δυσκολίες της "συνδιαχειρίσεως" ενός επιβήτορος, μιας φοράδας και κάποιων ακόμη ιπποειδών, ο Αθανάσιος δείχνει ότι βαδίζει στον σωστό δρόμο. υποστηριζόμενος από τους βοηθούς του Μελέτη και Χρύσανθο! 

     Ακολουθώντας την πάγια εκπαιδευτική διαδικασία των προσεκτικών και διεξοδικών εξοικειωτικών προσεγγίσεων, χωρίς καμία βιασύνη, ο Αθανάσιος δείχνει να ξεπερνά κάθε επιφύλαξη των εκπαιδευομένων του Ίππων. 

     Και πάντοτε προσεκτικά και μεθοδικά, η δυνατότητα της εφιππεύσεως (με πρόβλεψη την αποφυγήν αιφνιδιασμού του Ίππου) έρχεται ως επιστέγασμα των επιτυχών προσπαθειών του.

     Το μεγάλο "ατού" του Αθανασίου είναι ο βαθύτατος "σύνδεσμός" του με την Φύση  αλλά και η φυσική ευφυία του που τον κάνει να διαθέτει το θάρρος αλλά και την σωστή επιλογή "ατραπού προσεγγίσεως" με κάθε φυσικό πλάσμα πλάσμα, όπως και ο Ίππος. 

     Για τον λόγο αυτό και στον Αρχηγό των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" έχουν πιστωθεί επιτυχίες όσο σε κανέναν άλλο, καθιστώντας τον υπόδειγμα "αλογατάρη"!

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΕΩΣ

[ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΙΠΠΟΥ]

     «Μια ευτυχισμένη σύμπτωση…» όπως θα ξεκινούσε και ένα κοινωνικό «ευαγγέλιο» έφερε αυτόν τον πανέμορφο Ίππο στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» κι από την πρώτη στιγμή ο Λάμπων επέδειξε άριστη συνεργασιμότητα αλλά και γενναιότητα εμπιστευόμενος πλήρως τον Εκπαιδευτή αλλά και την όλη διαδικασία της Έφιππης Τοξοβολίας. Όμως κάθε πλάσμα δικαιούται να έχει τις επιφυλάξεις του σε ο,τιδήποτε, επιφυλάξεις οι οποίες μπορεί να αναφανούν σε οποιανδήποτε φάση της ζωής του χωρίς να συγχωρείται σε κανέναν να εκπλαγεί από αυτές. Και στις περιπτώσεις των επιφυλάξεων των ζώων που βρίσκονται κοντά στον Άνθρωπο διαχειριζόμενα από εμάς, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι, ώστε, με υπομονή, μεθοδικότητα και πραότητα να βοηθήσουμε τα ζώα μας να υπερβούν τις επιφυλάξεις τους και να συνεργασθούν καλύτερα μαζύ μας.

     Σήμερα, λοιπόν, ο γενναίος μας Λάμπων, έδειξε μεγάλην ανησυχία μπροστά σε μιαν …άκακην αλυσιδωτή coiffe η οποία είναι απαραίτητο εκπαιδευτικό σκεύος του Ιππικού Θεάτρου αλλά και πιθανό μέρος μιας παραστάσεως, οπότε, ανεφύη η υποχρέωσή μας να εξοικειώσουμε τον αγαπημένο μας Ίππο με την …παρουσία της.

     Με την διαδικασία της εξοικειώσεως «εγχάρακτη» στ μυαλό του Εκπαιδευτή, ο τελευταίος, προτίμησε να εμπλέξει σ΄ αυτή κι έναν μαθητή ώστε η όλη εξοικείωση να «περάσει» ως διδασκαλία και στον μαθητή ως ένα επιπλέον μάθημα εντός ενός προγραμματισμένου μαθήματος Ιππευτηρίου. Αυτή η ''οικονομία'' μαθημάτων προηγείται πάντοτε του προγραμματισμού στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» επ΄ ωφελεία των μαθητών μας και, κάπως έτσι, αρχίσαμε την εξοικειωτική διαδικασία ρίχνοντας κατά γης την coiffe και διευθύνοντας διακριτικά τον Ίππο προς αυτήν με –φυσικό!- αποτέλεσμα ο Ίππος να την αποφεύγει!

     Ο εφιππεύων μαθητής επελέγη για την ψυχραιμία του και για τους λεπτούς χειρισμούς του λόγω της αρίστης σχέσεώς του, γενικώς, με τον Ίππο, όπως αυτές οι αρετές αποτελούν βασικές προϋποθέσεις σε μια τέτοια ζωτική διαδικασία. Διαφορετικά, ο κίνδυνος οριστικού «καψίματος» του Ίππου θα ήταν βέβαιος. Και, πράγματι, ο Απόστολος, εξ αρχής και μέχρι τέλους, επέδειξε και την πρέπουσα ψυχραιμία αλλά και εφάρμοσε λεπτούς χειρισμούς ώστε να καταλήξουμε στο προσδόκιμο αποτέλεσμα.

     Πρώτη μας επιδίωξη ήταν ο Ίππος να μην φοβηθεί την επαφή με την coiffe και αφήσαμε στον ίδιο την πρωτοβουλία αυτής της επαφής διασφαλίζοντας, εκ προϊμίου, την ακεραιότητα της πολύτιμης coiffe από κακοποίηση διότι, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι τα υλικά αντικείμενα τα οποία εμπλέκονται σε παρόμοιες εκπαιδευτικές διαδικασίες είναι και …αναλώσιμα, άλλως η Ιππική θα κόστιζε ακόμη ακριβότερα!

     Θα μπορούσαμε από την πρώτη στιγμή να παρακάμψουμε αυτό το στάδιο της ιδιότυπης «επαφής» ακολουθώντας την δοκιμασμένην ατραπό ενός «tricky training» το οποίο κατατάξαμε ως ένα δεύτερο στάδιο προκειμένου η προτεραιότητα της «επαφής» να διασφαλίσει ένα ισχυρό θεμέλιο στην όλη διαδικασία, όπως κι έγινε. Έτσι, επιμείναμε σ΄ αυτή την «επαφή» η οποία κι επετεύχθη με την ακριβή εφαρμογή των οδηγιών του Εκπαιδευτή από τον έφιππο χειριστή Απόστολο.

     Το ενισχυτικό «tricky training» ακολούθησε με την coiffe, πλέον, να …σερβίρει …καραμέλες ενώ ο Λάμπων …υπέκυπτε στη γοητεία των …αρωμάτων τους. Και η επαφή, τώρα, ήταν συνειδητότερη με απευθείας προσέγγιση με την κεφαλή και τις αισθήσεις να αναζητούν αυτό το περίεργο αντικείμενο το οποίο, έως και λίγο πριν, ενέπνεε ανησυχία ή και τρόμο.

     Τώρα, ο Λάμπων αποζητούσε να πλησιάσει την coiffe, θα λέγαμε με αδήμονα χαρά, αφού το δόλωμα της …καραμέλας δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητο.

     Κι αφού ο Λάμπων χάρηκε μερικές καραμέλλες παίρνοντάς τις άφοβα πάνω από την coiffe, τώρα η παβλωφική «στροφορμή» τον οδηγούσε προς την coiffe η οποία, όμως, δεν είχε πια καραμέλες.

     Και ο Λάμπων, μη μπορώντας να δεχθεί την απουσία …καραμελών, ερευνούσε άφοβα την coiffe μέχρι σημείου να την τινάζει άφοβα για να βρει τις καραμέλες, διαπιστώνοντας έτσι ότι αυτό το σκεύος του πρώην φόβου του ήταν από …πολύφερνο έως εντελώς ακίνδυνο!

     Παρά ταύτα, για τον Εκπαιδευτή η διαδικασία δεν είχε ολοκληρωθεί και η coiffe άλλαξε θέση για να ελεγχθεί και πάλι ο βαθμός εξοικειώσεως του Ίππου μαζύ της και τοποθετήθηκε επί ενός ορθοστάτη ώστε ο Ίππος να την εντοπίσει ξαφνικά επί της πορείας του και να μελετηθούν οι αντιδράσεις του οι οποίες, τελικώς, ήσαν θετικές.

     Το ίδιο επανελήφθη και αργότερα με την coiffe σε διαφορετικό σημείο ενώ ο Λάμπων και πάλι την πλησίασε αυθόρμητα και χαλαρά, χωρίς καμιάν. 

     Και βλέποντας, ο Λάμπων, ότι η coiffe δεν απέδιδε …καραμέλες δεν δίστασε να ερευνήσει με την ίδια παβλωφική κεκτημένη ταχύτητα τον σάκο που ήταν «παρά πόδας» του ορθοστάτη με την coiffe. Τουτέστιν, ...με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια! Διότι σε κάθε μάθημα δεν θα πρέπει να ωφελούνται όσο τον δυνατόν περισσότεροι μαθητές, αλλά και όλοι επί όσων περισσοτέρων εκπαιδευτικών αντικειμένων είναι δυνατόν!

     Kι ενώ όλα πήγαν κατ΄ ευχήν κι ενώ ο Λάμπων, πια, έδειξε πλήρην εμπιστοσύνη προς την coiffe, ο Εκπαιδευτής δεν βιάστηκε να θεωρήσει ότι η διαδικασία της εξοικειώσεως παρά το επιτυχές τέλος αυτής της πρώτης εφαρμογής, ολοκληρώθηκε. Στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» η επί δεκαπενταετία διατήρηση μηδενικού του δείκτη ατυχημάτων σημαίνει φρόνηση η οποία είναι άμεσα συναρτημένη με την γνώση, την υπομονή, την επιμονή  και την μεθοδικότητα! Γι αυτό και …έπεται συνέχεια!