ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"
Ο ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ...ΔΥΤΙΚΟΤΕΡΑ!
Αυτή τη φορά ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης δραπέτευσε από τα όρια της Ιταλίας και κάλπασε προς τα δυτικά, στη κεφάτη Πορτογαλία όπου ο ρυθμός και η κίνηση γίνονται ακόμη ...λατινικότερα κι άξαφνα τα μεγάφωνα του Ιππευτηρίου μας, σταμάτησαν να ηχούν τις παλιές συνθέσεις του Andrea da Firenze κι άρχισαν να παίζουν σύγχρονες πορτογαλλικές χορευτικές "προκλήσεις" όπως ...Johnny Abreu και "Rosa arredonda a saia"!
Ναι, σήμερα μας ήρθε ένας σκηνικώς φορτσαρισμένος Errik Nour με μία υπέροχη Πολυξένη κι έδωσαν ...αποικιοκρατικό ρυθμό στην γαλήνια Φλωρεντία του cinquecento! Xαμός...!
Τα δυο ταλαντούχα παιδιά της σημερινής αξιολογήσεως της ιππικής ευχρηστίας των αμφιέσεων του έργου μας κατέπληξαν με την επάξια διαχείριση όλων των σχετικών δυσκολιών μέχρι σημείου ο Errik να μην επιτρέπει την πτώση του πίλου του ακυρώνοντας τον νόμο της βαρύτητος ακόμη και σε ακραίες κινητικές, ακροβατικές, εξάρσεις.
Πλαισιωμένος από την γλυκύτατη και αναγεννησιακότατη Πολυξένη, ο Errik πλήσίασε τον σχολικό Ίππο όπως πλησιάζει τη μπάρα στην καθημερινή του εξάσκηση στο ..παρκέ κι άρχισε να μας εντυπωσιάζει!
Τον "ζεστάναμε", κατ΄ αρχήν, άνευ φόρτου ενδυμασίας πριν τον ρίξουμε στα δύσκολα κι ο χορευτής μας, αμέσως, μας έδειξε ότι δεν βρίσκει καμιά διαφορά μεταξύ "σανιδιού" και ...ράχεως Ίππου.
Χορευτικό "δημιούργημα" του πατέρα του Αγγέλου Χατζή, πρωτοχορευτή της Λυρικής Σκηνής, κορυφαίου χορογράφου και "μορφής" των χορευτικών "πραγμάτων" μας, ο Errik σήμερα μας έπεισε ότι ο χορευτής δεν υπόκειται σε νόμους βαρύτητος αλλά και ισορροπίας στους οποίους υποκείμεθα όλοι εμείς οι "κοινοί θνητοί" κι αυτή είναι η διαφορά μεταξύ ημών και των χορευτών!
Το ίδιο προ-"ζεστάναμε" και την εξαιρετική Πολυξένη διατηρώντας τον φακό υπό, πάντοτε, διακριτική γωνία λήψεως φωτογραφιών, προς αποφυγήν επικίνδυνων "κραδασμών" στον ανδρικό πληθυσμό των θεατών τους.
Κι έτσι, με την ανεκτίμητη συνδρομή της, διακριτικώς, ...αθέατης σκηνοθέτιδος με τον συναρπαστικό χαρακτήρα που μας αιχμαλώτισε καθ΄ όλην αυτή την απολαυστικότατην ημερίδα, τα δυο αγαπημένα παιδιά μας "κατέκλυσαν" το Ιππευτήριο γεμίζοντάς το με την δράση τους που έκανε πολλούς επισκέπτες του Σταύλου να τους παρατηρούν έκπληκτοι και με θαυμασμό. Ο Σταύλος του Τάσου Μυλωνάκου, το πασίγνωστο “El Passo” ή… «Ελ Τάσο» όπως το ξέρουμε όλοι, είναι πάντα γεμάτος με αξιόλογους μαθητές και επισκέπτες που έρχονται, είτε για να ασκηθούν στην Ιππασία, είτε για να περάσουν λίγη ώρα κοντά στα αγαπημένα ιπποειδή που κατακλύζουν τον χώρο.
Μεταξύ των επαγγελματικών υποχρεώσεών του ανάμεσα στην Όπερα του Παρισιού, στην Όπερα του Τελ Αβίβ και του Δημοτικού Θεάτρου της Πάτρας, ο εξαιρετικός χορευτής μας Errik Nour βρήκε χρόνο για να μας υπενθυμίσει ότι, όχι μόνον, δεν ξέχασε τίποτε από την ιππική διδασκαλία του «Μάρουλλου Ταρχανιώτη» αλλά και την επεξέτεινε και στον «Χορό των Σπαθιών» του Αράμ Χατσατουριάν. Όταν έχεις «μέσα σου» την κίνηση και τον χορό… Ας σημειωθεί δε ότι η Σπάθη που κρατά ζυγίζει περισσότερο από δύο κανονικές Σπάθες…
Και σήμερα, ανάμεσα στον κόσμο βρέθηκε από την Αμερική και ο δεκαπεντάχρονος Γκάμπριελ με την, εξαιρετική Αμαζόνα της Φυσικής Ιππικής, μητέρα του για να ιππεύσουν τον σταυλιζόμενο Ίππο τους, όταν σε μια στιγμή ο νεαρός μας πλησίασε και μας είπε ότι θα ήθελε πολύ να γνωρίσει την Έφιππη Τοξοβολία, ενημερώνοντάς μας ότι ήδη, στη πατρίδα του είναι αθλητής του …Ροντέο! Μιας και ποτέ δεν μπορείς να χαλάσεις το θεμιτότατο χατήρι ενός παιδιού, διακόψαμε για λίγα λεπτά το μάθημά μας, ζητώντας συγγνώμη από τον Errik Nour και εξηγήσαμε στον Γκάμπριελ και επί του εδάφους την χρήση του Τόξου μόνον μία φορά για να διαπιστώσουμε ότι ο Γκάμπριελ ήταν ένα «σφουγγάρι» που απορροφούσε με την πρώτη την κάθε λεπτομέρεια κι έτσι δεν χρειάστηκε δεύτερη…
Αμέσως μετά ο Γκάμπριελ εφίππευσε κι ετόξευσε με μεγάλην ακρίβεια, ενώ λίγο πιο πέρα η μητέρα του κάλπαζε εντυπωσιακά επάνω στον ανεπίσακτον Ίππο της!
Τόσο
απλή η Έφιππη Τοξοβολία κι ίσως – ίσως όχι μόνον για έναν αθλητή του Ροντέο! Και λόγω των κανονισμών της αθηναϊκής Σχολής, τον παραπέμψαμε κι αυτόν στην Σχολή μαθήτριάς μας στο Μαρκόπουλο, για να συνεχίσει εκεί τα μαθήματα της Έφιππης Τοξοβολίας, μιας κι όλα σ' αυτή την πολεμική τέχνη στην Ελλάδα ξεκίνησαν από εμάς κι εμείς τους θεωρούμε όλους "παιδιά" μας!
Με πολύ προσοχή ο Errik, προηγουμένως είχε εισαγάγει την Πολυξένη στην χρήση του Τόξου όχι τόσο για να ανταποκριθεί στο ρόλο Τοξότριας όσο για να της εδραιώσει ένα ακόμη βαθύτερο και ασφαλέστερο "κάθισμα".
Αργότερα, η Πολυξένη έδειξε ότι το Τόξο πολύ της "πήγαινε" κάνοντας τις δικές της, πρώτες, τοξεύσεις!
Και όταν η Πολυξένη αφίππευσε με μια δυσκολότατην αμφίεση, έδειξε ότι μπορεί άνετα να διαχειρισθεί πολλά σκηνικά απρόβλεπτα, δίνοντας μιαν εξαίρετη "εικόνα" αφιππεύσεως με πλήρη ...φόρτο!
Παρά την περίπλοκη και
δύσχρηστη αμφίεσή του ο Errik Nour έδειξε ότι μπορεί να διαχειρισθεί κάθε
δυσκολία υπό τις πλέον απαιτητικές συνθήκες σκηνικής ιππεύσεως, αλλά και με την
ταυτόχρονη χρήση όπλου, ενώ έχει κάνει ελάχιστα μαθήματα στη Σχολή μας και
χωρίς καμιάν άλλην εμπειρία. Αυτό οφείλεται στο ότι η διδασκαλία Ιππηλασίου στη
Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» βασίζεται σε ισχυρά αρχικά θεμέλια ισορροπίας τα
οποία αντλούν ασκήσεις τόσο από το ασκησιολόγιο της ευρωπαϊκής Γυμνιππευτικής
όσο και από το αντίστοιχο της Ιππασίας Djigitovka των Κοζάκων.
Σκηνική εικονοπλασία, παρά τις περίπλοκες αμφιέσεις που υπηρετούν την εποχική αλήθεια και αέρας ακτής ...Ατλαντικού με τα κύματα να δροσίζουν τον πύργο της Belem στη Λισσαβώνα κι ένα κέφι Ιππευτηρίου που κατέληξε το βράδυ σε δύο εμβληματικά στέκια του Κορωπιού, στο εκπληκτικό ζαχαροπλαστειάκι με τα γλυκά αριστουργήματα, τα "Ζαχαρώματα Άσπα" και στο ταβερνάκι του "Μιχάλη" με τα θεσπέσια ψαρικά όπου η ευγενέστατη σκηνοθέτις μας παρέθεσε ένα υπέροχο δείπνο ενώ ο ευφραδέστατος και χειμαρρώδης Άγγελος Χατζής μας μάγεψε (κι όχι μόνον εμάς τους ομοτράπεζους, αλλά και τους γύρω θαμώνες...) γι άλλη μια φορά με τις αναμνήσεις του από την λαμπρή καλλιτεχνική καριέρα του! Ευγνώμονες οι ευχαριστίες μας προς την αγαπημένη μας σκηνοθέτιδα, προς τον θαυμάσιο Άγγελο Χατζή, προς την υπέροχη Πολυξένη και τον μοναδικό Errik, αλλά και στο αξιολάτρευτο αλογάκι της Σχολής μας, τούτη η ημέρα γεμάτη εμπειρίες Ιππικού Θεάτρου δεν θα μπορούσε παρά να είναι μια από τις ομορφότερες ημέρες Ιππευτηρίου και, γιατί όχι και ζωής!
