"ΣΑΜΑΝΙΣΜΟΣ" και ...ΒΓΑΛΕ!

 "ΣΑΜΑΝΙΣΜΟΣ" και ...ΒΓΑΛΕ!

     Και ...όπως είπαμε! Όταν κάποιος μιλά για "Σαμανισμό" αμέσως προδίδεται ότι αγνοεί πλήρως τον Τεγκρισμό για τον οποίο θα έπρεπε να μιλήσει, όπως ακριβώς δεν αναφερόμαστε σε ..."παπαδισμό" όταν αναφερόμεθα στον "χριστιανισμό"! Κι αυτό επιβεβαιώσαμε για άλλη μια φορά με κόστος μόνον ένα ...πεντάευρω, αγοράζοντας το βιβλίο κάποιου ΠΟΛΥγραφότατου και ΠΟΛΥβραβευμένου και ΠΟΛΥδιαφημισμένου  Αυστραλού νεοεποχίτη, του Nevill Drury ο οποίος έγραψε περισσότερα από 40 βιβλία που εκδόθηκαν σε 26 χώρες και μεταφράστηκαν σε 19 γλώσσες με επίκεντρό τους τον εσωτερισμό και τον ..."Σαμανισμό", τουτέστιν, μ π ο ύ ρ δ ε ς, τόσο προσφιλείς σε ένα κατεστημένο σύστημα μαζικής παραπληροφορήσεως όπως αυτό που επικρατεί. Στα χέρια μας, λοιπόν, το βιβλίο του προαναφερθέντος "ΣΑΜΑΝΙΣΜΟΣ" και εκ του τίτλου και το τεκμηριωμένο συμπέρασμα περί ..."μπούρδας"!

     Το πρώτο πράγμα που διαφαίνεται σε τούτο το βιβλίο είναι ότι ο Nevill Drury πέθανε (2013) χωρίς να κατανοήσει ούτε καν τις βασικές παραμέτρους του Τεγκρισμού, ούτε καν το τι σημαίνει ο όρος "Τέγκρι" και ο όρος '"Σαμανισμός", αλλά αυτό είναι μια ...λεπτομέρεια για όποιον παράγει ως φάμπρικα "βιβλία" τα οποία του βραβεύει και τα προωθεί προς μαζικήν αποβλάκωση ένα σύστημα στοχευμένης πνευματικής συσκοτίσεως!

     Αν και εισάγει τον αναγνώστη του μιλώντας για κάτι "πέρα απ΄ τον Ανιμισμό", ο συγγραφέας δείχνει ότι ουδέποτε διεχώρισε τον Ανιμισμό από τον Τεγκρισμό, μη γνωρίζοντας ούτε καν ότι ο δεύτερος πιστώνεται σε συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή (Σιβηρία) και μόνον, εκτός της οποίας δεν νοείται.

     Εμμονικός δυτικόνους "ξερόλας" ο Αυστραλός κατά φαντασίαν "ειδήμων" του Τεγκρισμού και, ατυχέστατα "Σαμανισμού", χωρίς να έχει αντιληφθεί τίποτε περί της ουσίας του αντικειμένου του, επιδίδεται στην γνωστή παραφιλολογία περί ψυχοτρόπων φυτών και ...ντάτουρας που "αναμασούσαν" οι ξέμπαρκοι χίπιδες της δεκαετίας του '70, αφιερώνοντας ολόκληρο κεφάλαιο στην καθοσίωση των παραισθησιογόνων αποδίδοντάς τους μάλιστα και ...ιερότητα!

     

Όχι, δεν μετανιώσαμε διόλου για το πεντάευρω διότι μάλλον οικονομικά επαληθεύσαμε για άλλη μια φορά το αληθές του σκεπτικού μας περί της ασχετοσύνης όσων ξεστομίζουν την λέξη "Σαμανισμός" και, μάλιστα, όταν με το ίδιο πεντάευρω επιβεβαιώνουμε και πάλι ότι όλοι αυτοί οι "ΠΟΛΥ-" του σημερινού "woke" συστήματος δεν είναι παρά τα δεκανίκια του σε μια μεθόδευση μαζικής αποβλακώσεως η οποία στηρίζει, υποστυλώνει καθοριστικά, τις απανταχού, τυραννικές, αντιφασιστικές δημοκρατίες. 

Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

     Όταν ο εκλεγμένος Εθνικοσοσιαλιστής Καγκελάριος Αδόλφος Χίτλερ προέτασσε τον ελληνικό Ολυμπισμό στην διοργάνωση της πλέον επιτυχούς Ολυμπιάδος στην ιστορία όλων των Ολυμπιάδων, αυτής του "Βερολίνου 1936" δεν είχε υπ΄ όψη του την εξαθλίωση της "Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής" η οποία, μετά από 89 ολόκληρα χρόνια,  θα μετέτρεπε το μνημείο του Παναθηναϊκού Σταδίου σε γύφτικο καταυλισμό με ένα πελώριο τσαντίρι να του αποκλείει την κεντρική  ..."είσοδο", ακυρώνοντας ολόκληρη την ύπαρξη του μνημείου! 

      Όταν ο Καγκελάριος Αδόλφος Χίτλερ, στην Ολυμπιάδα του"Βερολίνου 1936" εισήγαγε  π ρ ώ τ ο ς  τον θεσμό του Ολυμπιακού φωτός για την ηθική νομιμοποίηση της ολυμπιακής ονομασίας, αναθέτοντας στον Έλληνα καθηγητή της Φυσικής Σαλτερή Περιστεράκη τον οποίο και παρασημοφόρησε, την δημιουργία του ηλιακού κατόπτρου, δεν μπορούσε να διανοηθεί την εσχάτη προσβολή του Παναθηναϊκού Σταδίου που θα διέπρατταν οι σημερινοί δημοκρατικοί και αντιφασίστες γραικύλοι έναντι του ποσού των 400.000 ευρώ(!) προς χάρη των συμφερόντων της "Coca-Cola"! 

     Όταν ο υπεύθυνος της διοργανώσεως της Ολυμπιάδος του "Βερολίνου 1936" Karl Diem διέθετε από το δημόσιο ταμείο του Εθνικοσοσιαλιστικού κράτους το τεράστιο ποσόν για την ανέγερση της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας της Αρχαίας Ολυμπίας ευεργετώντας μιαν Ελλάδα ήδη ξεπουλημένη στην Αγγλία, δεν φαντάζονταν ότι 89 χρόνια μετά ο "Ολυμπισμός" για τους γραικύλους θα μπορούσε να αρκεστεί σε ένα γυφτοτσάντιρο που θα στήνονταν έξω από το μνημειακό Παναθηναϊκό Στάδιο για να συμβολίσει τον ξεπεσμό της σύγχρονης δημοκρατικής και αντιφασιστικής γραικίας! Όμως. ας δούμε περιληπτικώς τι ακριβώς διεπράχθη:

     Η πολυεθνική "Coca-Cola" απεφάσισε να οργανώσει το ετήσιο συνέδριό της υποδεχόμενη πεντακόσιους προσκεκλημένους της στον χώρο του ΠανθηναΙκού Σταδίου και κατάφερε να πάρει νόμιμη άδεια από την "ελεγκτέα" και για πολλά "Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή" στην οποία η εταιρεία πλήρωσε το ποσόν των 400.000 ευρώ για να "σοδομήσει" κατά πως γούσταρε το εθνικό μνημείο μας! Και η αμαρτωλότατη "Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή" χορήγησε την άδεια ώστε ο καταπατητής του χώρου να στήσει διαφημιστικά παραπήγματα και γυφτοτσάντιρα σαν να εισέβαλε σε χωράφια ανέστιων ρουμανόγυφτων! Το αποτέλεσμα ήταν ο ξεσηκωμός Ελλήνων οι οποίοι κατέπνιξαν το, εις βάθος ενοχότατο, Υπουργείο Πολιτισμού του οποίου η  α ρ χ ι έ ν ο χ ο ς  "Υπουργός" Λίνα Μενδώνη έσπευσε να αποτινάξει την ουσιαστική ενοχή της ακυρώνοντας, πρωθύστερα, την χορηγηθείσα από τους υφισταμένους της άδεια!

     Και η θρασύτατη "Coca Cola" έσπευσε να μας καθησυχάσει για το κακούργημα του βανδαλισμού του Παναθηναϊκού Σταδίου το οποίο δεν παύει να είναι τετελεσμένο(!) με το ακόλουθο "φιρμάνι":

     Ωστόσο, αμέτρητα τα επικριτικά σχόλια των ίδιων γραικύλων που ενέχονται στην ανατροφοδότηση της καταστροφικής αντιφασιστικής δημοκρατίας με την διαρκή ψήφο τους υπέρ εκείνων τους οποίους εν συνεχεία κατακρίνουν! Και χαρακτηριστικά τα δύο που ακολουθούν γραμμένα από τα ίδια χέρια τα οποία ετοιμάζονται να ξανα-σαλιώσουν τον φάκελλο με το ψηφοδέλτιο που θα ξαναρίξουν στην ίδια κάλπη αναπαράγοντας το κοινοβουλευτικό κακούργημα:

     Kαι η "Coca Cola" η οποία, δια του καταδικασμένου επί βιασμώ, κληρονόμου της, εβραίου, Άλκη Δαυίδ, ...απτόητη, ετοιμάζει ίσως τον επόμενο "σοδομισμό" της κατά του Πολιτισμού με τους ηλιθίους να μέμφονται τους ...Φασίστες!  

Κατά πως το λένε: "Μάθανε ότι γα...ργαλιόμαστε και πλακώσανε και οι ...εβραίοι!". Και, πλακώσανε με τα τσαντίρια τους που εκφράζουν τον ανέστιο "πολιτισμό" τους για να μας μετατρέψουν σε "λωρίδα της Γάζας" έναντι 400.000 ευρώ, ελέω αντιφασιστικής δημοκρατίας και της κάθε κυράτσας που, αυτό το καθεστώς των μητραλοιών, ορίζει ως; "Υπουργούς Πολιτισμού"! 

     Ο Φασισμός σεβάστηκε τον Ελληνισμό και την Ελλάδα όσο οι ίδιοι οι γραικύλοι εξευτέλισαν και τα δύο δια της αντιφασιστικής δημοκρατίας που επέλεξαν. Αυτό, όμως, είναι πάντοτε το τίμημα της ηλιθιότητος όσων εμμένουν σε ένα λάθος για την αποκατάσταση του οποίου δεν διαθέτουν ούτε πνευματικό, ούτε ηθικό σθένος!

ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ "1821" ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΙΚΗ 7η ΤΕΧΝΗ

ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ "1821" 

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΙΚΗ 7η ΤΕΧΝΗ

Στη παρακμιακή ελλαδική δημοκρατική αρένα, οι αντιφασίστες μονομάχοι, είτε ως "χουντικοί", είτε ως "αντιχουντικοί", με "κοινό παρονομαστή" τον συρμώδη ...αντιφασισμό τους, διασταυρώνουν τα ξίφη τους και στο πεδίο της 7ης Τέχνης, διεκδικώντας ο καθένας για λογαριασμό του όχι μόνο τη χειραγώγηση των μαζών αλλά και την παραχάραξη της Ιστορίας! Και, βεβαίως, οι κακότεχνες "σταυροβελονιές" των ιταμών μεθοδεύσεών τους δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ανέγγιχτο και τον "καμβά" του μύθου του "1821", ενός ακόμη ψεύδους το οποίο αμφότεροι αναπαράγουν με αποκορύφωμα τον Παλαιών Πατρών Γερμανό να υψώνει το "λάβαρο" στην Αγία Λαύρα ενώ, ο ίδιος στα απομνημονεύματά του, δείχνει ότι κατά την ίδια ημέρα βρίσκονταν στο ...Αίγιο!

Έτσι, επάνω στα χνάρια μιας ήδη πλαστογραφημένης "ιστορίας" οι δυο αντιμαχόμενοι θηρευτές της "πολιτικής ορθότητος" αντιφάδες, "χουντικοί" και αντιφάδες "αντιχουντικοί", διεκδικούν τον κότινο της κινηματογραφικής αποδόσεως μιας "Ιστορίας" η οποία ήδη εκ της καταγραφής της αποδεικνύεται ψευδής και ανυπόστατη αφού η πραγματική Επανάσταση των Ελλήνων εναντίον των Οθωμανών δεν έγινε τον 19ο αιώνα αλλά έναν αιώνα πριν, τον 18ο, όταν στο Σούλι απελευθερώθηκε για πρώτη φορά Ελληνικό έδαφος και έκτοτε παρέμεινε συνεχώς ελεύθερο, κανόνας προϋποτιθέμενος για τον χαρακτηρισμό μιας "εξεγέρσεως" ως "Επανάσταση"!

Όμως, παρά την ιστορική πλαστογράφηση, το "1821" παρέμεινε το επίκεντρο μιας λαϊκής "παραμυθίας" για την ενδυνάμωση μιας ανύπαρκτης "εθνικής ομοψυχίας" η οποία ουδέποτε επετεύχθη στο νέο ελλαδικό "κράτος" όπου οι αλληλοσπαρασσόμενοι εκπρόσωποί του, εκφράζοντας όχι έναν συντεταγμένο λαό αλλά μια "κουρελού" κατοίκων, συνέχισαν να ...διαιρούνται ακόμη και δια της ...7ης Τέχνης! Αποτέλεσμα; Η παραγωγή σειράς κινηματογραφικών ατοπημάτων που διεπράχθησαν από την αντιφασιστική "χούντα" και τα οποία περιγράφονται ως ακολούθως από την, εξίσου αντιφασιστική, "αντιχούντα":

Η Επανάσταση του 1821 μεταφέρθηκε στον ελληνικό κινηματογράφο χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία και με ελάχιστες εξαιρέσεις αξιοπρεπών παραγωγών. Οι περισσότερες θεωρούνται πλέον «καλτ», πιθανότατα για να αποφευχθούν οι κατάλληλοι χαρακτηρισμοί.

Στην πλειονότητά τους οι ταινίες αυτές, πολλές απ’ τις οποίες γυρίστηκαν κατά τη διάρκεια της χούντας και είχαν αποκλειστικό στόχο την προπαγάνδα, με εθνικιστικές κορώνες και ηρωικές φανφάρες, όπως άλλωστε και τα φιλμ για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο ή την κατοχή και την αντίσταση, ήταν κάτω του μετρίου, μακριά από την ιστορική αλήθεια, αν και αυτό το τελευταίο είναι το μικρότερο ελάττωμά τους.

Παρότι η Επανάσταση του ’21 θα μπορούσε να είναι μία σπουδαία ευκαιρία για ενδιαφέρουσες ταινίες, με τον πλούτο των γεγονότων, τους ενδιαφέροντες έως συγκλονιστικούς χαρακτήρες που πρωταγωνίστησαν και τα πολυεπίπεδα κοινωνικά ζητήματα που προέκυψαν, η ελληνική παραγωγή επέμεινε στη γραφική αναπαράσταση της ιστορίας, τους «πλαστικούς» ηρωισμούς, τους μονοδιάστατους χαρακτήρες – ειδικά για τους Τούρκους φτάνουν στα όρια της καρικατούρας.

Θα πρέπει να παρατηρήσουμε, επίσης, ότι υπάρχουν μορφές του Αγώνα, όπως ο Γιώργος Καραϊσκάκης, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Αθανάσιος Διάκος, ο Μακρυγιάννης κα, που είναι εξαφανισμένες από τις ταινίες του είδους, λες και θα ενοχλούσαν ένα σύστημα αξιών, αλλά και θα χάλαγαν τις προτεραιότητες ή το αστικό περιβάλλον στο οποίο βρίσκονταν οι παραγωγοί της εποχής.

Υπάρχουν βεβαίως και βάσιμες δικαιολογίες, καθώς η παραγωγή μίας ιστορικής ταινίας και μάλιστα που αφορά ένα τέτοιο γεγονός απαιτεί πολλά χρήματα, για σκηνικά, όπλα, γιαταγάνια, κοστούμια, εκπαιδευμένους κομπάρσους, εξωτερικά γυρίσματα και άλλα πολλά, που μπορεί να φαίνονται λεπτομέρειες, αλλά βγάζουν μάτι αν δεν καλυφθούν με επάρκεια και επαγγελματισμό. Από τις μάχες που μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι και την άγνοια πώς κρατείται ένα όπλο, μέχρι τα μοντέρνα κουρέματα – να τα τσουλούφια και οι φαβορίτες – τις κατάλευκες φουστανέλες που έμοιαζαν με κολλαριστές φούστες και βεβαίως τους κραυγαλέους αναχρονισμούς – έως και ρολόι έχει παρατηρηθεί…

Με αφορμή την Εθνική Επέτειο, είναι ευκαιρία να θυμηθούμε, μέσα από κάποιες ταινίες, αλλά και με νοσταλγική συμπάθεια, τους πρωταγωνιστές – ήρωες, τους περιβόητους «κακούς», τα ανυπόφορα κλισέ και τις χαρακτηριστικότερες γραφικότητες αυτών των παραγωγών, που έχουν γίνει «αγαπημένη» συνήθεια κάθε χρόνο τέτοια εποχή.

Μπουμπουλίνα

Το 1959 ο Κώστας Ανδρίτσος γυρίζει μια σχετικά αξιοπρεπή ταινία για την ηρωίδα της Επανάστασης, με τη μορφή της Ειρήνης Παππά να κυριαρχεί και να στέκει αγέρωχη, δίνοντας έναν άλλο αέρα στο φιλμ. Από κοντά και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στον ρόλο του «κακού», ενώ εμφανίζονται και οι Ανδρέας Μπάρκουλης, Μιράντα Μυράτ, Χριστόφορος Νέζερ και Γεωργία Βασιλειάδου, σε μία που θα μπορούσε να ενταχθεί στις κινηματογραφικές εξαιρέσεις για το 1821.

Η Λίμνη των Στεναγμών

Την ίδια χρονιά, η Ειρήνη Παππά θα πρωταγωνιστήσει ως «Κυρά Φροσύνη» στην ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου, που στέκεται κυρίως στον έρωτα με τον γιο του Αλή Πασά Μουχτάρ, τον οποίο υποδύεται ο Ανδρέας Μπάρκουλης. Η ταινία διαθέτει μία συμπαθητική παραγωγή, αλλά δεν αποφεύγει τις γραφικότητες, ενώ ο πολύ καλός Τζαβαλάς Καρούσος, μένει αναξιοποίητος ως Αλή Πασάς, καθώς εμφανίζεται σαν ένας ξεμωραμένος γέροντας που θέλει να ικανοποιήσει το αρρωστημένο του ερωτικό πάθος για την Ελληνίδα καλλονή. Να σημειωθεί ότι την ίδια περίπου ιστορία είχε μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ο γνωστός ηθοποιός Στέφανος Στρατηγός με τίτλο «Ο Αλή Πασάς και η κυρά Φροσύνη» (βασισμένος στο ποίημα «Η Κυρά Φροσύνη» του Βαλαωρίτη) και έχοντας στους πρωταγωνιστικούς ρόλους τη μελοδραματική Γκέλυ Μαυροπούλου, τον Μιχάλη Νικολινάκο και τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο στον ρόλο του Αλή Πασά. Η ταινία σπανίως προβάλλεται στην τηλεόραση.

Σαράντα Παλικάρια

Για γέλια και για κλάματα, η ταινία που γύρισε το 1961 ο Γιώργος Πετρίδης και σήμερα έχει ξεχαστεί ακόμη και από συλλέκτες του κινηματογραφικού είδους. Το κακογραμμένο στόρι θέλει έναν τσοπάνο να ακολουθεί τον Κίτσο και τα παλικάρια του, που πολεμούν τους Τούρκους. Παρά το αξιόλογο καστ, με τους Ανδρέα Ντούζο, Κώστα Καζάκο, Κώστα Ρηγόπουλο και Λαυρέντη Διανέλλο, το φιλμ είναι ένα μνημείο προχειρότητας και γραφικών καταστάσεων.

Παπαφλέσσας

Βρισκόμαστε στο 1971 και η ώρα για το «Μπεν Χουρ» της εγχώριας παραγωγής. Μια παραγωγή, σύμπραξη του Φίνου και του Τζέιμς Πάρις, που ήταν από τις ακριβότερες της εποχής, κοστίζοντας πάνω από 12 εκατομμύρια δραχμές. Ο Ερρίκος Ανδρέου στη σκηνοθεσία θα τη γυρίσει χωρίς έμπνευση, εντελώς επιφανειακά, με το σενάριο να βρίθει ανακριβειών, αλλά και ανοησιών και με χαρακτήρες που πολλές φορές νόμιζες ότι έπαιζαν σε παρωδία. Στα θετικά της ήταν μόνο η ροή αφήγησης και το ικανοποιητικό ντεκουπάζ. Στην ταινία υπήρξαν εκατοντάδες κομπάρσοι – οι περισσότεροι φαντάροι, που δεν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς – αλλά και πλήθος πρωταγωνιστών της εποχής που κράτησαν αρκετούς δεύτερους ρόλους. Τα γυρίσματα των μαχών, που δεν είναι λίγα, είναι ιδιαιτέρως ψεύτικα, προκαλώντας το γέλιο – ειδικά με το πλονζόν που κάνουν όταν δέχονται τα βόλια τα παλικάρια μας και κυρίως οι «αιμοδιψείς» Τούρκοι – χαρακτηριστική η βαρεμάρα με την οποία πάνε να σκοτωθούν. Άλλωστε, πολλές σκηνές αποτελούν για πολλούς ένα παιχνίδι παρατηρητικότητας με τις γκάφες και τις γραφικότητες. Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ στον ρόλο του Παπαφλέσσα εντάσσεται στο κλίμα με την υπερβολή του και την πληθωρική του εμφάνιση, ενώ σχεδόν απαρατήρητοι περνούν καταξιωμένοι ηθοποιοί, όπως οι Αλέκος Αλεξανδράκης, Άγγελος Αντωνόπουλος, Κάτια Δανδουλάκη, Λαυρέντης Διανέλλος, Θόδωρος Μορίδης, Σταύρος Ξενίδης κα. Ο Φερνάντο Σάντσο στον ρόλο του Δράμαλη, χαρακτηριστικό δείγμα μονοδιάστατου και στα όρια της καρικατούρας χαρακτήρα, ενώ ο μοναδικός που διασώζεται είναι ο Δημήτρης Ιωακειμίδης, που λες και γεννήθηκε για τον ρόλο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

Μαντώ Μαυρογένους

Ο Κώστας Καραγιάννης, το 1971 έρχεται να μας αποτελειώσει με την ταινία του, στην οποία πρωταγωνιστούν η Τζένη Καρέζη και ο Πέτρος Φυσσούν, δύο σπουδαίοι Έλληνες ηθοποιοί, που μάλλον θα το μετάνιωσαν για τη συμμετοχή τους σε αυτή την απαράδεκτη παραγωγή. Το σενάριο, που πέρα από τον έρωτα της Μαυρογένους με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, μιλά και για τον διχασμό των Ελλήνων, είναι γραμμένο από μαθητή του γυμνασίου, ενώ η ταινία βρίθει από γκροτέσκο σκηνές. Οι δυο πρωταγωνιστές πραγματικά εκτελούνται από τον σκηνοθέτη, ο Σταύρος Ξενίδης – ένας εξαίρετος ηθοποιός με τεράστια θεατρική εμπειρία -στον ρόλο του Κωλέττη θα εκτεθεί ανεπανόρθωτα, ενώ η Ελένη Ερήμου στον ρόλο του «κοριτσιού πειρασμός» (μία Μπάρμπι του 19ου αιώνα), θυμίζει με την ερμηνεία της και την καθοδήγηση του Καραγιάννη, μια άλλη εποχή, πολύ πιο κοντινή από εκείνη της Επανάστασης.

Σουλιώτες

Ταινία με παιδαριώδες σενάριο, που γύρισε το 1972 ο Δημήτρης Παπακωνσταντής, με μία ελαφράδα, κόντρα στο σκληρό θέμα της ιστορίας και πολλές φορές χωρίς να τηρεί κανένα κινηματογραφικό κανόνα για τις ταινίες του είδους, κάνοντάς την καλτ, για τους θαυμαστές αυτών των περιπτώσεων. Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μιχάλη Περάνθη, που το αποτελειώνει μάλλον το σενάριο του Πάνου Κοντέλλη. Πρωταγωνιστούν ο ακατάλληλος για το ρόλο Χρήστος Πολίτης, η Κάτια Δανδουλάκη, ο Γιάννης Κατράνης, η Αλέκα Κατσέλη και ο Φερνάντο Σάντσο, που είχε πάρει, εκείνα τα χρόνια, εργολαβία τις ηρωικές ταινίες για το ’21 και το ’40.

Η Δίκη των Δικαστών

Το 1974, ο Πάνος Γλυκοφρύδης, έχοντας ένα σενάριο, που ξεφεύγει από τη μετριότητα, θα μπορούσε να γυρίσει καλύτερα την ταινία, έχοντας στην παραγωγή της Φίνος Φιλμς και εκμεταλλευόμενος και την πτώση της χούντας. Το σενάριο αφηγείται τη δίκη των Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα, που έγινε στο Ναύπλιο το 1834 και τη θαρραλέα στάση του δικαστή Αναστάσιου Πολυζωίδη, που πλήττεται από τον στόμφο και τις πατριωτικές φανφάρες. Επίσης, η θεατρική δομή της και η άψυχη αφήγησή της ρίχνουν ακόμη περισσότερο το αποτέλεσμα, το οποίο μετριάζει, για μια ακόμη φορά, η εμφάνιση του Μάνου Κατράκη, στον ρόλο του Κολοκοτρώνη. Ο Κούρκουλος (Πολυζωίδης) και ο Καλαβρούζος (Πλαπούτας) πασχίζουν να δώσουν υπόσταση στους ρόλους τους, αλλά μάταια, καθώς μένουν αβοήθητοι.

Εν κατακλείδι, μία παγκόσμιας εμβέλειας, τεράστιας γοητείας και ενδιαφέροντος ιστορία, μένει αναξιοποίητη, περιμένοντας ενδεχομένως τις επόμενες γενιές κινηματογραφιστών και παραγωγών να αναδείξουν, με τρόπο που να τιμά στο ελάχιστο αυτούς που θυσιάστηκαν στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και βεβαίως το ελληνικό σινεμά.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Kι ενώ, πολύ σωστά, το φερέφωνο της αντιφασιστικής "αντιχούντας" ("Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων") καταγράφει ένα προς ένα τα κινηματογραφικά ατοπήματα της προκατόχου περιόδου τα εξαγόμενα εκ της καταγραφής αυτής είναι τα ακόλουθα:

1. Οι ίδιοι ένοχοι των κινηματογραφικών ατοπημάτων της αντιφασιστικής "χούντας" συνέχισαν να πρωταγωνιστούν στην ακόμη περισσότερο εκχυδαϊσμένη "καλλιτεχνική" κατηφόρα της "επόμενης ημέρας" ως ..."αντιστασιακοί", παράγοντας εκτρώματα ακόμη χειρότερης κακαισθησίας της οποίας η αναφορά προϋποθέτει σύνταξη νέας "Britannica"...

2. Ενώ η αντιφασιστική "χούντα" παρήγαγε κάποια κινηματογραφικά έργα τέτοιου περιεχομένου, η ακολουθήσασα αντιφασιστική "αντιχούντα" δεν παρήγαγε κανένα!

3. Σε έναν τόπο όπου το ψέμα αποτελεί ιδεολογικό πρόσημο με παρονομαστή τον δημοκρατικό αντιφασισμό, ο εκχυδαϊσμός της Τέχνης (και της 7ης...) είναι φυσικό επακόλουθο οπότε, καλύτερα για τον πολιτισμό είναι η μη παραγωγή ...κακοτεχνίας!

Για τους παραπάνω λόγους, εκτιμούμε το ότι η "μεταπολιτευτική" αντιφασιστική "αντιχούντα" παραμένει στέρφα κινηματογραφικής παραγωγής ταινιών ουσιώδους εθνικού περιεχομένου. Ασφαλώς, διότι εκείνη η επανάσταση των Ελλήνων του 18ου αιώνος την οποία διατηρεί εν "καταθάψει" η ελλαδική εκκλησία σε συνέργεια με το νεο-ελλαδικό "κράτος"(;) ακόμη συνεχίζεται αφού δεν είναι δυνατόν οι δύο πρωταγωνιστές της να μπορούν να σώσουν εκατομμύρια ηλιθίων μέσα σε χρόνο τριών αιώνων. Ας περιμένουμε μερικούς ...αιώνες ακόμη... Όλο και κάποιος θα βρεθεί να συνεχίσει την ...Επανάσταση!

Η ΙΠΠΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

 Η ΙΠΠΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΟΥΣ

ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Σε ένα από τα πλέον σημαντικά συγγράμματα της Αναγεννήσεως με τίτλο «Il Cortegiano» (O Αυλικός) που συνέγραψε το 1528 ο διπλωμάτης και στρατιωτικός Baldassare Castiglione με θέματα ευγενείας και εθιμοτυπίας των αριστοκρατών της εποχής, γίνεται μνεία της μεγάλης σημασίας της ιππικής δεινότητος για έναν ευγενή ο οποίος θα πρέπει όχι μόνον να ιππεύει με άνεση αλλά και με χάρη χειρισμών, κυρίως δε με ευγενές πνεύμα. Ο τιτλούχος συγγραφέας, Κόμης του Casatico, αποσαφηνίζει τον ιδανικό τρόπο με τον οποίον ένας ευγενής της εποχής του θα πρέπει να ιππεύει ώστε να διακρίνεται έναντι των άλλων προβάλλοντας την υψηλήν υπεροχή του και σημειώνει:

«Ελπίζω ότι ο αυλικός μας να είναι ένας τέλειος ιππέας σε κάθε είδος Ιππασίας, και πέραν από την γνώση Ιππασίας και Ίππου, θα τον συμβούλευα να εργαστεί επιμελώς ώστε να ανυψώσει τον εαυτό του λίγο πάνω από τους άλλους σε όλα, προκειμένου να μπορεί να αναγνωρίζεται για την υπεροχή του. ...Και δεδομένου ότι είναι η ιδιαίτερη υπερηφάνεια των Ιταλών να ιππεύουν καλώς "με μακρούς αναβολείς"(a la brida, με τεντωμένα και προς τα εμπρός τα πόδια επί των αναβολέων), να εκπαιδεύουν επιδέξια ατίθασους Ίππους και να επιδίδονται στην ιππαιχμία, ο Ιταλός αυλικός θα πρέπει σε όλα αυτά να είναι ο καλύτερος εξ όλων των Ιππέων άλλων εθνικοτήτων. Στα τουρνουά και στις έφιππες πολεμικές τέχνες ας είναι ο καλύτερος ανάμεσα στους καλύτερους στη Γαλλία. Στον έφιππο ακοντισμό στην ρίψη αιχμών κατά τις ταυρομαχίες και στη ρίψη δόρατος και βελών, ας διαπρέψει ως ο ικανότερος ανάμεσα στους Ισπανούς. Αλλά πάνω απ' όλα, θα πρέπει οι χειρισμοί του να αποπνέουν χάρη και ευγενές πνεύμα, αν θέλει πραγματικά να διακρίνεται ανάμεσα σε όλους τους άλλους Ιππείς κάτι που είναι σημαντικό». (Βιβλίο 1, 21)

Θα μπορούσαμε να πούμε, κατ΄ αρχήν ότι με την διατύπωση «ευγενές πνεύμα» ο Baldassare Castiglione εννοεί μία συνετή, σεμνή, συμπεριφορά η οποία δεν εκτρέπεται σε επιδεικτικές υπερβολές οι οποίες πασχίζουν να τονίσουν την επιδεξιότητα της ιππεύσεως, ενώ, στον όρο «χάρη» συνοψίζει ολόκληρη την λεπτεπίλεπτη διαγωγή του αριστοκράτη με τους κανόνες και την αίγλη της τάξεώς του.

Ο Baldassare Castiglione Κόμης του Casatico

1478 - 1529

(Eλαιογραφία επί καμβά του Raffaello Sanzio, 1516)

ΕΤΣΙ ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΛΑΟΙ

ΕΤΣΙ ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΛΑΟΙ

     Προστατευμένος από το φυσικό θάρρος του και την μαχητικότητα της φυλής του, ο πεντάχρονος Μογγόλος καλπάζει και τοξεύει στην απέραντη στέπα της πατρίδας του, συνεχίζοντας την παράδοση του λαού του Genghis Khan και  την μεγαλύτερης αυτοκρατορίας που δημιουργήθηκε ποτέ στην παγκόσμια ιστορία! Αυτός ο, μόλις, πεντάχρονος Μογγόλος δεν σύρθηκε στην τρυφηλότητα μιας χαμένης "ζωής" που περνά μέσα από καταγώγια, νοσηρότητες αμφιβολίας φύλου, ναρκωτικά και άλλα που ταλανίζουν τις "δυτικές" κοινωνίες, αλλά, ήδη, διδάχθηκε τον υγιή βίο ασκούμενος, υπηρετώντας τον Ίππο του και μαθαίνοντας τον χειρισμό του όπλου του που τον κάνει πειθαρχημένο και, ως εκ τούτου, ευτυχή! 

     Αν ακόμη δεν καταλάβατε τι μας δείχνει το βίντεο, ιδού ο κανόνας επιβιώσεως των λαών και, εν αντιθέσει με τους υπερ-προστατευτικούς των "δυτικών" κακομαθημένων πλασμάτων, οι δικοί του γονείς αρνούνται να το προστατεύσουν ακόμη και με το καθιερωμένο κράνος Ιππασίας, θεωρώντας το ντροπή για έναν απόγονο του ιερού Genghis Khan, αφού το φυσικό θάρρος και η μαχητικότητα είναι η καλύτερη προστασία της φυλής και όσων την απαρτίζουν!  

https://horsebackarcherygr.blogspot.com/2016/08/m-o-o.html

ΑΠΟΡΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΜΑΣ

 ΑΠΟΡΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΜΑΣ

     Μεταφέροντας την απορία του συντάκτη του και αναγνώστη μας που σχετίζεται με προηγούμενη ανάρτησή μας, το παραπάνω ηλεκτρονικό μήνυμα έφτασε, πριν λίγο, στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση. Και η απάντηση απλή, όσο το ...αυγό του Κολόμβου, αφορά στην γνώση της ιππικής εκπαιδευτικής τεχνογνωσίας με την οποία τα πάμε μάλλον ...καλά και αναφερόμεθα τόσο στην τεχνογνωσία της εκπαιδεύσεως του Ίππου όσο και του Ιππέως των οποίων απαιτείται η αγαστή συνεργασία στην Ιππασία. Όμως, αυτό είναι το οίκοθεν νοούμενον "γενικό πλαίσιο"  ενώ το "ειδικό" ανάγεται στην σημασία που αποδίδουμε στην διδασκαλία μιας  π ο λ ε μ ι κ ή ς  τέχνης, όπως προσεγγίζουμε το δικό μας γνωστικό αντικείμενο.

     Εν προκειμένω, το ζητούμενο είναι η προετοιμασία Ίππου και Ιππέως δι'  επάρκειαν εν  π ο λ έ μ ω και τούτο σημαίνει έμφαση στην  Γ υ μ ν α σ τ ι κ ή, όπως μας διδάσκει το, εκ της Βιβλιοθήκης μας, κλασικό στρατιωτικό εγχειρίδιο "ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΏΝ ΑΣΚΗΣΕΩΝ" (1900) του, τότε, Ανθυπολοχαγού Πυροβολικού Τηλεμάχου Ι. Καρακάλου, ο οποίος βρέθηκε, απεσπασμένος, ως εκπαιδευόμενος της Ειδικής Γυμναστικής Σχολής του Γαλλικού Στρατού. Σημειώνει, λοιπόν, ο ρέκτης Ανθυπολοχαγός:

     "Ο μόνος, τέλος, σκοπός προς ον πάντες δέον να αποβλέπωσιν τουτέστιν, ο πόλεμος, προϋποτίθησι την χρήσιν καταλλήλου γυμναστικής."

σ.175

     

Και ο παρατηρητικός, των αναρτήσεών μας οφθαλμός θα έχει προσέξει ότι ο κορμός του εκπαιδευτικού ασκησιολογίου μας τόσον του Ίππου όσον και του Ιππέως είναι η Γυμναστική η οποία οξυγονώνει τον οργανισμό, υποβοηθά την διαυγέστερη λειτουργία αναπνοής και εγκεφάλου με αποτέλεσμα την υπέρβαση φοβιών και την ανάπτυξη του θάρρους το οποίο είναι και η βάση μιας δραστηριότητος τόλμης, όπως η Ιππασία!

     Άλλωστε, επ΄ αυτού του άξονος της Γυμναστικής δομούμε την όλη διδασκαλία της Σχολής μας διατηρώντας την υγεία όλων των εμπλεκομένων αλλά και την ακμαιότητά μας η οποία παρατείνει μια "νεότητα" οργανισμού με όλα τα θετικά της άριστης υγείας. Και δεν είναι διόλου τυχαία η φράση η οποία περιλαμβάνεται στο προαναφερόμενο σύγγραμμα "Η γυμναστική επιμηκύνει την νεότητα" (σ. 114)  ώστε ο αγαπητός αναγνώστης μας να μη χρειάζεται την δική μας παρέμβαση προκειμένου αφ΄ εαυτού του να κλείσει τις ..."σιαγώνες" του αφού τα πράγματα, άλλωστε, είναι τόσο απλά!  

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ «ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ» ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 Η ΙΣΤΟΡΙΑ

ΤΗΣ

«ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ» ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Είναι γνωστή η καταχρηστικότητα της ονομασίας «Ολυμπιακή Τοξοβολία» αναφερόμενη σε μία σύγχρονη Τοξοβολία με υλικά (Τόξα και παρελκόμενα) υψηλής τεχνολογίας τα οποία πρωταγωνιστούν προσδίδοντας «υπερφυσικότητα» στην ανθρώπινη τόξευση. Όλοι γνωρίζουμε ότι στον αρχαίο Ολυμπισμό και στους αγώνες του, δεν υπήρχε το άθλημα της Τοξοβολίας, αλλά η Τοξοβολία εισήχθη ως ολυμπιακό άθλημα για πρώτη φορά, μόλις, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού το 1900, οπότε, η ονομασία «Ολυμπιακή Τοξοβολία» και ανιστόρητη είναι και σε παρανοήσεις οδηγεί, ωστόσο...

Μια πολύ εμπεριστατωμένη αναφορά της οποίας την μελέτη συνιστούμε, αναφορικώς με την ιστορία της «Ολυμπιακής» Τοξοβολίας στην χώρα μας, υπάρχει εδώ: https://koulisp.blogspot.com/2010/06/blog-post_22.html

Συντάκτης αυτού του καλογραμμένου δημοσιεύματος είναι ένας στυλοβάτης της, ο κ. Νίκος Βισβάρδης τον οποίον όλοι τιμούμε ως «σκαπανέα» του αθλήματος της «Ολυμπιακής Τοξοβολίας».

Ανεξαρτήτως διαφοροποιήσεων τεχνικών και υλικού, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ακέραιη την Τοξοβολία σε όλο της, κατά το δυνατόν, «φάσμα» όσο και τους Ανθρώπους που την διεμόρφωσαν στη χώρα μας, τιμώντας το «λιθαράκι» που καθένας έθεσε για την ανάπτυξή της.

ΩΔΗ ΣΤΗΝ ...ΙΠΠΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

 ΩΔΗ ΣΤΗΝ ...ΙΠΠΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

  *   

Με αυτοσεβασμό και προσήλωση στην προαγωγή του ιππικού πολιτισμού, ως "Έλληνες Κένταυροι" αποδίδουμε την δέουσα σημασία στην ασφάλεια και στην ωφέλεια των δράσεών μας έναντι όλων των συμμετεχόντων. Έτσι, προσπαθούμε πάντοτε να σχεδιάζουμε τα μαθήματά μας κατά το πλέον ασφαλές και ωφέλιμο "πνεύμα" ώστε το αποτέλεσμα να διατηρείται ευεργετικό για τον σχολικό Ίππο, τους εκπαιδευομένους, αλλά και τον ίδιο τον Εκπαιδευτή αφού ο πρώτος και εσαεί αρχάριος μαθητής παραμένει ο Εκπαιδευτής!

     

O ΙΠΠΟΣ & Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ: Μία από τις πλέον δύσκολες, σύνθετες αλλά και ωφέλιμες εκπαιδευτικές ημερίδες στην εικοσαετή λειτουργία της Σχολής μας απεδείχθη η παρούσα η οποία δεν υπήρξε, απλώς, εξαιρετική και απολαυστική για τον Ίππο, τον Εκπαιδευτή και τους εκπαιδευομένους μας, αλλά και ασφαλέστατη και, οπωσδήποτε, διδακτικότατη για ολόκληρη την Ιππική, αποδεικνύοντας ότι ένας Ίππος που επί χρόνια ιππεύεται με στομίδα και με τα βοηθήματα της ακαδημαϊκής Ιππικής, μπορεί  α μ έ σ ω ς  να ιππευθεί με ασφάλεια και ακρίβεια αφαιρουμένων της στομίδος και του χαλινού και γυμνιππευτικώς, ακόμη και από έναν εντελώς αρχάριο, πρωτοείσακτον, Ιππέα! Και ο συγκεκριμένος Ίππος (φορβάδα) τον οποίο σήμερα αναλάβαμε για πρώτη φορά και μάλιστα ως "σχολικό" Ίππο προοριζόμενο να εκπαιδεύσει δύο εντελώς αρχαρίους (Εύη και Γεώργιο) εκ των οποίων ο δεύτερος είναι και παιδί, διακρίνεται για την αιματώδη ιδιοσυγκρασία του! Συνεπώς, κατ΄ οικονομίαν χρόνου, τόσο η εκπαίδευση του Ίππου ως πρωτοεισάκτου στην Φυσικήν Ιππική, όσον και η εκπαίδευση των λοιπών εκπαιδευομένων θα έπρεπε να διεξαχθούν ταυτοχρόνως και παραλλήλως! 

     

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ: Προχωρημένος Ιππέας με άριστη σχέση με τον Ίππο αλλά και εν γένει την φύση, πειθαρχημένος χαρακτήρας με μόνο μειονέκτημά του το "βαρύ κάθισμα" που οφείλεται στην αναγκαστικώς καθιστική, ως φοιτητή, καθημερινότητά του, κάτι που για τις ανάγκες του ρόλου του στην υπό προετοιμασία ταινία θα πρέπει να διορθωθεί με την "γομολάστιχα" του "καθίσματος επί του κόκκυγος". Περισπασμοί ζωής, αυτή την περίοδο, δυσκολεύουν τον Βασίλη μας να επικεντρώνεται συνεχώς στην προτεραιότητα των διαρκώς αναφυομένων περιβαλλοντικών κεντρισμάτων κάτι που επιτείνεται από την ευγενώς ονειροπόλο ιδιοσυγκρασία του, παρά ταύτα τον χαρήκαμε διότι επέμενε να εκτελεί αμέσως και με ακρίβεια κάθε οδηγία φθάνοντας σε ελάχιστο χρόνο στο πολυπόθητο αποτέλεσμα του "ελαφρού" αλλά και ασφαλούς "καθίσματος" όπως σχεδίασε για την περίπτωσή του ο Εκπαιδευτής.  

     

Η ΕΥΗ: Πρωτοείσακτη, σήμερα, στην Ιππασία με κύρια προσόντα την πειθαρχία του χαρακτήρος της και την πολύ καλή αντίληψη και ερμηνεία των περιβαλλοντικών ερεθισμάτων, κατάφερε να συνεργασθεί αμέσως με τον Ίππο ο οποίος έδειξε και να την εμπιστεύεται εξ αρχής παρά το ότι το ευφυέστατο τετράποδο έδειξε να αντιλαμβάνεται αμέσως την αρχαριότητα της αναβάτιδός του. Αυτή η λεπτομέρεια αυξάνει πάντοτε τους κινδύνους αρνητικών αντιδράσεων του Ίππου αλλά, προνοητικότατα, ο Εκπαιδευτής είχε προτάξει τον Κύκλο Προσεγγίσεως για όλους, του εαυτού του συμπεριλαμβανομένου, ώστε να αποτραπεί παρόμοιο ενδεχόμενο.     

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ: Δεκατριών, μόλις ετών αλλά ιδιαιτέρως αυτοπειθαρχημένος (και ευγενέστατος!) ο νεαρός, πρωτοείσακτος κι αυτός, ανταποκρίθηκε αμέσως σε κάθε εντολή του Εκπαιδευτή με ακρίβεια εκτελέσεως ολίγον σπάνια για ένα παιδί της ηλικίας του. Αξίζει να σημειωθεί ότι "δοκιμάσθηκε" σε ακραίες ισορροπιστικές καταστάσεις για έναν εντελώς αρχάριο μαθητή Ιππασίας ανταποκρινόμενος σε όλες με τον καλύτερο τρόπο και χωρίς καμιάν ένδειξη δυσφορίας η οποία, άλλωστε, θα ήταν και φυσική. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε η οξύνοιά του η οποία τον βοήθησε στην εκτέλεση "χειρουργικών" διευθυντικών χειρισμών!     

Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ: Βιωματικός μαθητής, ο οποίος τελεί εν επιγνώσει ότι αυτά που γνωρίζει είναι ασήμαντα κι αμελητέα προ αυτών που αγνοεί και πρέπει να μάθει σε όσα χρόνια του απομένουν στην ηλικία των 73 χρόνων του. Και, "ευτυχώς" ή "δυστυχώς" η Ιππική είναι η επιστήμη των επιστημών η οποία δεν παρέχει προσδοκία κατακτήσεως του πλήρους περιεχομένου της ακόμη και από τον πλέον νοήμονα Άνθρωπο έστω και εάν της αφιερώσει ολόκληρη την ζωή του και, μόνη, εν προκειμένω, προσδοκία μας είναι να φανούμε αντάξιοι των Δασκάλων μας προς τους οποίους οφείλουμε το "ευ ζειν" μας.

     Και, όπως προαναφέραμε, αναλαμβάνοντας έναν, μέχρι τώρα, εντελώς άγνωστο για μας Ίππο, προηγείται η εφαρμογή του "Κύκλου Προσεγγίσεως" από όλους και πρώτου του Εκπαιδευτή ο οποίος ήλεγξε και την θερμοκρασία των οπλών, είναι εκ των ουκ άνευ! 

     

Δεύτερος, κατά σειρά, "σπόνδυλος" της σημερινής ημερίδος ήταν, όπως προβλέπεται, η Ιπποκομία στην οποία έλαβαν όλοι μέρος, περιποιούμενοι, προ εργασίας, τον Ίππο και καθαρίζοντας προσεκτικά τα πέλματα. Κρίσιμη αυτή η φάση για κάθε μάθημα Ιππασίας και ζωτικότατης σημασίας αφού κατ΄ αυτήν ο Ίππος αισθάνεται κοντύτερά του τον μέλλοντα χειριστή του και αναπτύσσει μαζύ του ακόμη καλύτερη σχέση, ενώ ο χειριστής του μειώνει την ταξιδερμική "απόσταση" που τον χωρίζει από το ζώο με πολλά οφέλη που, κάτι τέτοιο συνεπάγεται.

Τρίτος "σπόνδυλος" η ρυταγώγηση ώστε ο Ίππος να συνδεθεί με τον Άνθρωπο σε σχέση συνεργασίας από του εδάφους. Μια διαδικασία με κανόνες αυστηρούς οι οποίοι παραπέμπουν σε μία σχέση χωρίς καταναγκασμούς για τον Ίππο ο οποίος ενώ θα εκτελέσει τις εντολές του Ανθρώπου-χειριστή του θα παραμείνει με την αίσθηση ότι είναι ελεύθερος επιβολών και με την πρωτοβουλία της εργασίας που θα ακολουθήσει σαν να ήταν δική του. 

     

Τέταρτος, κατά σειρά, "σπόνδυλος" η συραγώγηση του Ίππου προς διάγνωση του χαρακτήρος του, της κινησιολογίας του και της εν γένει ψυχολογίας του με την παράλληλη άσκησή του και στους τρεις βηματισμούς. Από αυτό το σημείο ο Ίππος έδειξε ότι είναι "μαθημένος" σε ...γρήγορους  ρυθμούς, κάτι όχι και τόσο ...ιδανικό για μαθήματα αρχαρίων και δη πρωτοεισάκτων, όμως η αγάπη, η υπομονή και η απαραίτητη τεχνογνωσία μπορούν να βοηθήσουν τον Ίππο να αντιληφθεί τάχιστα τι νοείται ως επιθυμητό για την περίπτωση και να προσαρμοσθεί! Όπως και ...προσαρμόσθηκε! 

     

Με ελάχιστο κόπον επιδείξεως της συραγωγήσεως από τον Εκπαιδευτή, οι τρεις εκπαιδευόμενοι κατάφεραν αμέσως να συραγωγήσουν "διδακτικά" και να χαλαρώσουν τον Ίππο ο οποίος εξετέλεσε και τους τρεις βηματισμούς λες και υπάκουε σε ...μετρονόμο, με τον Βασίλη, την Εύη και τον Γεώργιο να τον ελέγχουν άριστα! 

     

Η δομή της κυρίως ημερίδος ήταν η ...αυτονόητη, με προηγούμενο τον εμπειρότερο εκπαιδευόμενο οποίος θα εκτελούσε το ασκησιολόγιό του διατηρώντας ήρεμο τον Ίππο σε βάδην και τροχασμό χωρίς να τον ωθήσει σε καλπασμό ...δι ευνοήτους λόγους διότι οι επόμενοι δύο εκπαιδευόμενοι θα έπρεπε να βρουν έναν ήρεμο και, ως εκ τούτου, ασφαλή  Ίππο. Ακολούθως οι δύο επόμενοι εκπαιδευόμενοι θα εμυούντο στην Ιππασία με ασφάλεια, όπως και έγινε. Κι απ΄ την στιγμή της εφιππεύσεως δι εφάλσεως, όπως προβλέπεται στη Σχολή μας και την οποία εξετέλεσε με άνεση ο Βασίλης, ξεκίνησε το πρόγραμμα  της εκπαιδεύσεώς του με στόχο την βελτίωση της ισορροπίας και του καθίσματός του.

Μία διαρκής συσχέτιση, "καθίσματος", ταχύτητος και ισορροπίας ως πλαίσιο των ασκήσεων στις οποίες, εν συνεχεία, υπεβλήθη ο Βασίλης, σιγά-σιγά τον έφεραν σε μία καλή εννόηση (πλήρη συνείδηση) του "επικέντρου του κόκκυγος" επί του οποίου, αργότερα, θα έπρεπε να επανέλθει. Με τα πόδια να απομακρύνονται από τα πλευρά του Ίππου και να μην εμπλέκονται στην στήριξη του αναβάτη αλλά αυτός να επαφίεται ολοένα και περισσότερο στην έδραση επί του κόκκυγος, ο Βασίλης έφθασε στο επιθυμητό ζενίθ του μαθήματος στους χαλαρούς βηματισμούς, με την ολοκλήρωση του ασκησιολογίου του μετά τα δύο  μυητικά μαθήματα αρχαρίων που θα ακολουθούσαν. 

     Ήδη, μια ιδανική εικόνα "στάσεως κορμού" και "καθίσματος" αποτυπώνει ο Βασίλης στην κάμερα και όλα τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν! Κυρίως, μια υπέροχη εικόνα ανενστόμιστου και αχαλίνωτου Ίππου χειριζόμενου ακριβέστατα, απλώς, με χαλαρές ηνίες ενώ μέχρι τώρα ο Ίππος αυτός διευθύνετο με στομίδα και κανονική χαλίνωση, επιβεβαιώνει έναν Kassai, έναν Nevzorov, έναν Hempfling, έναν Parelli, έναν Roberts, έναν Levinson, όπως και την ίδια την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων"!

     

Με την πολύτιμη βοήθεια του Βασίλη, ξεκίνησε και το εισαγωγικό μάθημα της Εύης, με έμφαση στην συνειδητή αντίληψη της κινήσεως του Ίππου και της ισορροπιστικής στάσεως επί της ράχεώς του και η Εύη, παρά τις εμφανείς αρχικές "επιφυλάξεις" της, σύντομα έδειξε ότι τις παρέκαμψε  και άρχισε να απολαμβάνει την πρώτην εμπειρία ιππεύσεως. 

     

Σήμερα, η Εύη μας, έμαθε να ξεκινά, να ακινητοποιεί και να  στρίβει και προς τις δύο κατευθύνσεις τον Ίππο της. Κυρίως, έμαθε να τον απολαμβάνει και να χτυπά ανέμελα και ...παλαμάκια πίσω απ΄ την πλάτη της, χωρίς να έχει ανάγκην στηρίξεως επί των ηνιών! Και όλα, η ικανότατη Εύη, τα έκανε ...αδίστακτα και με ακρίβεια. Και για κάθε επιλήσμονα, δεν θα παραλείψουμε μια σοφή διαπίστωση η οποία επιμένει στο ότι "Δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω!". 

     

Με πρωτοστάτη τον ακούραστο Βασίλη, ο νεαρός Γεώργιος βρέθηκε σαν σίφουνας στη ράχη του Ίππου και ξεκίνησε ένα ασκησιολόγιο μυήσεως στην Ιππασία δίνοντάς μας την εντύπωση ότι έκανε parkour στη γειτονιά του. Η ζωηρή ιδιοσυγκρασία του δεκατριάχρονου μας παρέσυρε όλους (ε, δεν θέλαμε και πολύ!...) και όπως εκτελούσε και πολύ καλά ότι του υπεδεικνύετο, μας χάρισε ωραία στιγμιότυπα ενός ιδανικού εισαγωγικού μαθήματος επάνω σε έναν εξίσου ιδανικό Ίππο, όπως η φορβάδα μας είχε, εν τω μεταξύ, ανελιχθεί.

     

Ταχύτατα ο Γεώργιος ανεκάλυψε το ασφαλές "κάθισμα" και αφέθηκε στην απόλαυση μιας ευσταθούς ισορροπίας νιώθοντας την κίνηση του Ίππου χωρίς καμιάν ανάγκη στηρίξεως. Και, βεβαίως, σήμερα έμαθε να θέτει σε κίνηση τον Ίππο του, να τον ακινητοποιεί και να τον στρέφει προς τα δεξιά και αριστερά εκτελώντας τις οδηγίες του Βασίλη. Είναι αξιοπρόσεκτο το πόσο, τα νέα παιδιά που παραμένουν, ακόμη, ανέγγιχτα από την νοσηρή κοινωνία που τα περιβάλλει, αντιδρούν τόσο φυσικά και αρμονικά κοντά σε ένα ζώο συνεργαζόμενα αγαστά με ένα πλάσμα πολλαπλασίως δυνατότερο από αυτά.

     

Και το ...parkour του Γεωργίου εξακολούθησε χαριτωμένο και ζωηρό καθ΄ όλη την εκτέλεση του έφιππου ασκησιολογίου του μέχρι την ωραιότατην αφίππευσή του όταν του δόθηκε η εντολή της εγκαταλείψεως του Ίππου η οποία είναι και η "πύλη εισόδου"  στην εκμάθηση της ασφαλούς, ενστικτώδους, εγκαταλείψεως του Ίππου στην περίπτωση ανάγκης και προς αποφυγή οδυνηρών τραυματισμών ανεξέλεγκτης πτώσεως. Είναι το ειδικό κεφάλαιο που διδάσκουμε στην Σχολή μας και μας διασφαλίζει από ανεπιθύμητες "εξελίξεις" ατυχημάτων σε πτώσεις που είναι αναμενόμενες σε μία δραστηριότητα όπως η Ιππασία. Και με την ενστικτώδη εκμάθηση της ασφαλούς πτώσεως μπορούμε να ξεπερνάμε την ανάγκη του προστατευτικού κράνους διατηρώντας τον μηδενικό δείκτη ατυχημάτων της Σχολής μας επί εικοσαετία!

     Τώρα, πια, ήρθε και η ώρα της ολοκληρώσεως του ασκησιολογίου και του Βασίλη με τον τελικό καλπασμό με έδραση επί του κόκκυγος, αφού, ο Ίππος, έχοντας εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στους δύο αρχαρίους, θα μπορούσε πλέον να καλπάσει! 

     

Και κάλπασε, με τον Βασίλη επί του κόκκυγος σε άψογο "κάθισμα" και σταμάτησε με ασφάλεια όταν ο Βασίλης απεφάσισε να κλείσει τον καλπασμό! Ω! Ναι, είναι αλήθεια! Δεν μπορεί να ανήκεις στον κύκλο της Φλωρεντινής αριστοκρατίας, να είσαι φίλος του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη να αναλαμβάνεις για πρώτη φορά έναν εντελώς άγνωστο Ίππο, να του αφαιρείς την στομίδα υποχρεώνοντάς τον να εργασθεί για πρώτη φορά αχαλίνωτος και να μην καλπάσεις απολύτως ελεγχόμενα και με ιδανικό κάθισμα, όπως σήμερα τα κατάφερε ο Βασίλης Ζομπανάκης, εκπαιδευόμενος για τον ρόλο του στην ταινία μεγάλου μήκους που ετοιμάζουμε! Τόσο απλά και για όποιον γνωρίζει από Ιππασία κι έμεινε με χαίνουσες ...σιαγώνες θα τον βοηθήσουμε να τις κλείσει!

      Στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ...μετράμε και σταθμίζουμε τα πάντα και με αριθμητικά εξαγόμενα, σεβόμενοι τα στατιστικά δεδομένα της Ιππικής. Και σήμερα, μετρήσαμε τον 102ο σχολικό Ίππο μας το ίδιο ιδανικό όσο και οι προηγούμενοι 101! Θα λέγαμε ότι η επιμονή μας στο ότι όλοι οι Ίπποι είναι  κ α λ ο ί  επιβεβαιώνεται κατά ...102%. Όχι, δεν είναι η δική μας "δουλειά" που τους κάνει καλούς, από φυσικού τους είναι καλοί ΟΛΟΙ! οι Ίπποι κι εμείς, απλώς, αυτό μπορούμε να το ανακαλύπτουμε. Κι αυτή την φορά στο ίδιο συμπέρασμα καταλήξαμε! 

Τέλος, οι στομίδες, οι εγκεντρίδες, τα μαστίγια και όλα τα παρόμοια μέσα βασανιστικού υποχειριασμού του Ίππου, στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» έχουν θέση μόνον όχι στον Ίππο, αλλά στο Μουσείο μας, ως παραδείγματα προς αποφυγή και αποδοκιμασία!

Και όπως μας δίδαξε και ο Δάσκαλός μας Kassai Lajos, πρέπει να ακολουθούμε αυτό που ακολουθούσαν οι Πρόγονοί μας χωρίς να διστάζουμε να διορθώσουμε και τα δικά τους λάθη λόγος για τον οποίον τολμούμε να διορθώσουμε ακόμη και τον αρχαίο Ξενοφώντα ως προς το λάθος της χρήσεως στομίδος, εγκεντρίδων και μαστιγίου, αποδεικνύοντας ότι χωρίς αυτά ο Ίππος συνεργάζεται με τον Άνθρωπο κατά πολύ ασφαλέστερα, αρμονικότερα και αποτελεσματικότερα!

*  Ευχαριστούμε τον Πατέρα (Εκπαιδευτικό-Γυμναστή) του νεαρού Γεωργίου ο οποίος μας προσέφερε την φωτογραφία και απόλαυσε τον εξαιρετικό γιο του να ανταποκρίνεται με ακρίβεια στο ιππικό ασκησιολόγιο αυτής της δυσκολότατης ημερίδος.