ΚΟΜΜΟΔΟΣ Ο ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ
Τι νόημα έχει, σε μιαν εποχή όπου οι δημοκρατικοί μονάρχες και "ηγέτες", δε είναι παρά εκφυλισμένα σκύβαλα, να στοχαζόμαστε ...ηρωικώς; Τι νόημα έχει να "ξανασυγγράφουμε" Ιστορία όταν οι δημοκρατίες έχουν επιβάλει την στυγνότερη δικτατορία αναλφαβητισμού, με συνέπεια οι υπήκοοί τους να μην είναι σε θέση, καν, να διαβάσουν; Αν η υπέρβαση της περιρρέουσας πολιτιστικής παρακμής δεν αποτελεί στόχο μιας Ομάδος όπως οι "Έλληνες Κένταυροι" τότε η Ομάδα αυτή δεν έχει λόγον υπάρξεως! Και αν σε κάτι υπερέχει η ρωμαϊκή αρένα του παρελθόντος από τα σύγχρονα τσίρκουλα, είναι η ποιότητα του, τότε, "ζωντανού" αίματος! Διότι σήμερα οι "Κ[ώ]μμ[ω]δοι" γράφονται με "ω" όπως τους βλέπουμε στην φωτογραφία του τέλους!
Η αιματόβρεκτη αρένα των ρωμαϊκών αμφιθεάτρων συνεκίνησε και προκάλεσε την ενεργό συμμετοχή μερικών ρωμαίων Αυτοκρατόρων και κάποιοι από αυτούς υπήρξαν ικανότατοι μονομάχοι, όμως, ο Κόμμοδος υπήρξε ο, εξ όλων, διασημότερος και φανατικότερος, ερχόμενος σε ρήξη για τον λόγο αυτό με την σύγκλητο! Πολλές ιστορικές πηγές αποδίδουν λεπτομερή πληροφόρηση για την συμμετοχή του στις μονομαχίες και τις περίλαμπρες νίκες που του αναγνωρίσθηκαν.
Χαρακτήρας ανηλεής και προικισμένος με φυσική ρώμη έμαθε να μάχεται αδίστακτα σκοτώνοντας το ίδιο αδιάφορα ανθρώπους και ζώα. Ειδικώς τα ζώα τα σκότωνε τόσο στην αρένα όσο και στον οίκο του ως εξάσκηση στα αποτελεσματικά θανατηφόρα χτυπήματα, καταφέρνοντας να σκοτώνει ακόμη και πολύ μεγάλα ζώα με ένα μόνον χτύπημα, όπως του πιστώθηκε στη περίπτωση του φόνου ενός ελέφαντος με έναν μόνον δορατισμό, ενώ του αποδίδεται και ο φόνος εκατό λιονταριών σε μια και μόνον ημέρα! Για τον λόγο αυτό είχε τον τίτλο του “Bestiarius”, δηλαδή, του “Θηριομάχου”.
Ένα ειδικό αγώνισμα των αμφιθεάτρων ήταν και το “venatio”, δηλαδή, το κυνήγι αγρίων ζώων στο οποίο ο Κόμμοδος είχε επίσης ιδιαίτερη αδυναμία και ενεργό συμμετοχή ως “Venator”, δηλαδή, ως “Κυνηγός”. Σ΄ αυτό το αγώνισμα, όπλο ήταν το “Venabulum” ένα ειδικό κυνηγετικό δόρυ.
Μονομαχώντας εναντίον άλλων μονομάχων στην αρένα, ο Κόμμοδος, κατέκτησε περίπου χίλιες λαμπρές νίκες, εκ των οποίων οι τριακόσιες εξήντα πέντε ενώ ζούσε ο Μάρκος Αυρήλιος και επτακόσιες τριάντα πέντε μετά τον θάνατό του.
Του άρεσε να μονομαχεί ως “Secutor” (ή, “Contraretiarius”), δηλαδή, μονομάχος που επέλεγε την μάχη εκ του συστάδην, φέροντας myrmillo, ένα είδος περικεφαλαίας με ισχυρή προστασία προσώπου ώστε να προφυλάσσεται από νύσσοντα όπλα όπως οι τρίαινες των Retiarii (βλ. παρακάτω) εναντίον των οποίων μονομαχούσε, ένα μεγάλο τετράγωνο scutum (ασπίδα, περικνημίδα στο αριστερό πόδι για την περίπτωση δεξιοχείρων), δερμάτινη ή μεταλλική περιχειρίδα (manica) στο οπλοφόρο χέρι και ξίφος “gladius” από το οποίο πήραν το όνομά τους οι μονομάχοι (. Όλα αυτά, βεβαίως, τον έκαναν δυσκίνητο απέναντι στους αντιπάλους του. Η κάστα των αντιπάλων του μονομάχων, οι Retiarii, αποτελούσαν μια κατηγορία η οποία δεν έφερε περικεφαλαία, ασπίδα, αλλά μονομαχούσε με τρίαινα, εγχειρίδιο και δίχτυ. Ο Κόμμοδος, εμφανίζονταν στην αρένα με ένα απλό πορφυρό ριχτάρι στους ώμους ως αναγνωριστικό του, ή με την λεοντή του Ηρακλέους κρατώντας και ρόπαλο ενώ, κάποια φορά, εμφανίσθηκε και εντελώς γυμνός, κρατώντας στο χέρι το όπλο τουμ όπως και δεν δίσταζε να εμφανίζεται στα θεωρεία του αμφιθεάτρου με ...γυναικεία αμφίεση!
O Κόμμοδος ήταν αριστερόχειρας (scaeva, όπως απεκαλούντο οι αριστερόχειρες) και ένας αγώνας μεταξύ αριστεροχείρων λέγονταν “pugna scaevata”.
Αντιμετωπίζοντας τους αντιπάλους του, ο Κόμμοδος σκότωνε "στεγνά" μη χρησιμοποιώντας μεταλλικό όπλο κι αποφεύγοντας να χύνει αίμα, ενώ είχε ανεγείρει άγαλμα στον εαυτό του με επίγραμμα την νίκη του επί δώδεκα χιλιάδων αντιπάλων. Η πληρωμή του ήταν ένα εκατομμύριο σηστέρσια για κάθε ημέρα του στην αρένα!
Ένιωθε υπερήφανος ως πολυνίκης εναντίον των Retiarii και επέχαιρε ως «Αρχηγός των Secutores”, δηλαδή, της κάστας μονομάχων που εκπροσωπούσε, τίτλος που του είχε αναγνωρισθεί εξακόσιες είκοσι φορές. Αν και Αυτοκράτορας, είχε αδελφικές σχέσεις με τους ομοτέχνους του μονομάχους αρεσκόμενος να τους συναναστρέφεται συνεχώς και να συμποσιάζεται μαζύ τους, ενώ του ήταν ευχάριστη και η διαμονή, αντί του ανακτόρου, σε ταπεινά καταλύματα μονομάχων.
Mεταφερόμενοι στο "σήμερα" θα δούμε ότι, από τότε, δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα και το αμφιθέατρο επεκτάθηκε σε παγκόσμια αρένα, οι "αυτοκράτορες" έγιναν "δημοκρατικοί άρχοντες", η αιματοχυσία συνεχίσθηκε σε πολύ μεγαλύτερη και διαστροφικότερη έκταση ακόμη και με μαζικές γενοκτονίες υπό υγειονομικό πρόσχημα, η βία κυριάρχησε ακόμη περισσότερο και εκτός Ρώμης, σε όλο τον πλανήτη, με πολλαπλασίως περισσότερα θύματα απ΄ όσα άφησε πίσω του ο Κόμμοδος και οι Μονομάχοι του Κολοσσαίου! Απλώς ο Κλέανδρος μετονομάσθηκε σε Τσοχατζόπουλο και τα σηστέρσια σε ευρώ, ενώ το, πάλαι, "Προτιμητέος ο θάνατος από την ατίμωση" εξελίχθηκε σε "Προτιμητέος ο πλούτος από την αξιοπρέπεια"! Όπως και να το κάνουμε, η δημοκρατία εξαχρειώνει τα ήθη και ευτελίζει τον άνθρωπο μέχρι σημείου να εκθηλύνει τον εντελώς ανάξιο, πλέον, ...Κόμμοδο και να τον κάνει να φαίνεται, πια, μονίμως με γυναικεία ενδυμασία και πάντοτε υπό την προστασία πραιτώρων! Ας γελάσουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.