ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΤΟΞΟΥ

Toυ Μέλους των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" Θεόδωρου Πρινιωτάκη

     Όταν κράτησα για πρώτη φορά ένα ξύλινο παραδοσιακό τόξο, πριν από ένα περίπου χρόνο, δεν φανταζόμουν ποτέ την βαθύτατη επίδραση που θα είχε τόσο σύντομα η τοξοβολία στη ζωή μου.

     Και μιλάμε για την παραδοσιακή ενστικτώδη τοξοβολία, την μορφή τόξευσης που το μόνο που ζητά από τον ασκούμενο είναι την παράδοση του νου του στην αλήθεια του ενστίκτου. Διότι στην ενστικτώδη τοξοβολία, ο τοξευτής δεν σημαδεύει με τα μάτια του ένα στόχο ώστε να τον πετύχει. Σημαδεύει με όλες του τις αισθήσεις, αισθάνεται το στόχο όχι ως ένα σημείο στο χώρο και το χρόνο αλλά ως ένα ζωντανό στοιχείο στο συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον του. Και τελικός σκοπός αυτής της διαδικασίας είναι η εναρμόνιση των αισθήσεων με τον κόσμο γύρω του, τόσο τον ορατό όσο και τον αόρατο… Αυτή η απελευθέρωση των αισθήσεων ξυπνά την προαιώνια μνήμη και την συνείδηση ότι, μέσα στη σοφία της δημιουργίας, ο άνθρωπος και η μητέρα γη είναι βαθύτατα συνδεδεμένοι οργανισμοί!

     Η μυσταγωγία της παραδοσιακής τοξοβολίας, εάν είσαι πρόθυμος να αφήσεις την ψυχή σου να ταξιδέψει, σε μεταφέρει σε κόσμους γαλήνης και πληρότητας. Προβάλει μπροστά στα μάτια σου τη γνήσια ομορφιά που κρύβεται σε κάθε πνοή του ανέμου, σε  κάθε θρόισμα φύλλου, σε κάθε κελάηδημα πουλιού, σε κάθε αχτίδα του ήλιου που διαπερνά τα φυλλώματα των δέντρων…

     Η στιγμή της συνειδητοποίησης ότι υπάρχει και ένας άλλος τρόπος θεώρησης των πραγμάτων,  έρχεται όταν προετοιμαζόμενος να τοξεύσεις, βρίσκεσαι καθισμένος στη γη, με τα μάτια κλειστά και με την πλάτη σε ένα δέντρο, και νοιώθεις τους παλμούς και τις δονήσεις της γης και οι αισθήσεις σου μπορούν να αντιληφθούν τις ομορφιές της στιγμής. Και η ουσία σου αγαλλιάζει και οι μυς ξυπνούν και η ψυχή ταξιδεύει σε ένα στόχο όχι απαραίτητα υπαρκτό… Και όταν νοιώθεις έτοιμος, ανοίγεις τα μάτια, αγκαλιάζεις την ολότητα του τόξου σου και το αισθάνεσαι σαν φυσική συνέχεια της ύπαρξής σου και σκοπός σου εκείνη τη στιγμή, δεν είναι να βλάψεις, μα αντιθέτως να εναρμονιστείς με τον κόσμο σου. Και εκείνη τη στιγμή, γίνεσαι κυνηγός και η ίδια σου η ύπαρξη αναγνωρίζεται από την πλάση η οποία σε αποδέχεται ως μέρος της. Και τη στιγμή που το σώμα σου τοξεύει και τα χέρια σου ανοίγουν για να τεντώσουν όχι μόνο τη χορδή μα και όλο τον κόσμο, κατακλύζεσαι από τη συνειδητότητα ότι στο βέλος βρίσκεται  ο βαθύτερος εαυτός σου! Και εκείνη τη στιγμή έχεις επίγνωση της δύναμης που κρατάς στα χέρια σου, δύναμης όχι μόνο υλικής μα και εσώτερα ενεργειακής. Και τη στιγμή που το είναι σου αποδεσμεύει το βέλος, οι αισθήσεις σου βιώνουν τον αποχωρισμό με ένα ανάμικτο συναίσθημα απώλειας μα και ολοκλήρωσης. Και οι πιο φορτισμένες συναισθηματικά βολές, δεν είναι απαραίτητα αυτές που βρίσκουν τέλεια το στόχο. 

     Όχι, οι πιο τέλειες βολές είναι αυτές από τις οποίες απουσιάζει το «θέλω» και όλες οι ανθρώπινες αδυναμίες. Διότι η συναισθηματική ολοκλήρωση έχει γεμίσει την ψυχή σου και έχει ξυπνήσει το «μικρό Θεό» μέσα σου, πολύ πριν το βέλος βρει το στόχο ή τον προσπεράσει.

     Άνθρωπος που δεν έχει τοξεύσει με παραδοσιακό τόξο, δεν μπορεί να αντιληφθεί (ή μάλλον να θυμηθεί) τη δύναμη που κρατά στα χέρια του. Η επίγνωση της ισχύος που κρύβει μια τόξευση, γίνεται αντιληπτή μόνο με την άφεση της χορδής ενός πλήρως τεντωμένου τόξου. Η επίγνωση ότι η προέκταση του εαυτού σου μπορεί να αφαιρέσει μια ζωή. Και καθώς οι αδυναμίες είναι αυτές που κυριαρχούν στην ανθρώπινη φύση, μπορεί να την αφαιρέσει για λόγους επιβίωσης, μα και με πιο ταπεινά αίτια: εκδίκησης, θυμού, φθόνου, διασκέδασης, ματαιοδοξίας…

     Όταν λοιπόν κρατάμε στα χέρια μας ένα ξύλινο παραδοσιακό τόξο, «το μάθημα του τόξου» ξεκινά πρωτίστως από τη συνειδητοποίηση της δύναμης που κρατάμε στα χέρια μας. Και είναι δική μας η επιλογή του πώς θα χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δύναμη. Σίγουρα όμως, μια τόξευση δεν πρέπει να γίνεται ποτέ χωρίς σεβασμό στην πνευματικότητα της πράξης… Κάτι τέτοιο θα ήταν προσβολή στην αγνότητα της τοξοβολίας που προϋποθέτει ότι η άφεση του βέλους εξυπηρετεί κάποιο ανώτερο σκοπό…

     Κάθε στιγμή ενός τοξότη σε δράση, προϋποθέτει την απόλυτη αφοσίωσή του στην κάθε κίνηση, την κάθε αναπνοή. Είναι μια βαθιά προσωπική ιεροτελεστία, χωρίς κανόνες και προϋποθέσεις. Διότι απώτερη επιδίωξη είναι η επίτευξη της τέλειας βολής που ξεκινά από την ψυχή και καταλήγει στην ένωση της ύπαρξης με το Όλον. Και σε μια τέτοια βολή, το αποτύπωμα του βέλους είναι φωτεινό και η αγνότητα της βολής γαληνεύει τις αισθήσεις…