ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΕΣ "ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ"

     Το ένα μετά το άλλο, τα χαριτωμένα "κομμάτια" του "παζλ" της παραστάσεως της Σχολής Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" τοποθετούνται στη "θέση" τους.

     Σε μία αυτοδύναμη προσπάθεια είναι φυσικό και η σκηνογραφική σπουδή και υλοποίηση να γίνει με ίδιες δυνάμεις κι απ΄ ό,τι φαίνεται, ο μέγας θεός της εμπνεύσεως κι εδώ λειτουργεί όχι "από μηχανής" αλλά από θετικών εμπειριών και θετικότερης ...μνήμης.

     Εν προκειμένω η έμπνευσή μας αφέθηκε σε μία διδακτικότατην εμπειρία του παρελθόντος όταν ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων", ως πολιτιστικός (και όχι "καλλιτεχνικός") συντάκτης μεγάλου γερμανικού δημοσιογραφικού εντύπου είχε παρουσιάσει στο Γερμανικό και διεθνές κοινό τον μεγάλο Έλληνα σκηνογράφο και ενδυματολόγο Νικόλαο Σ. Πετρόπουλο*, με την ευκαιρία του σχεδιασμού του των Προπυλαίων του καλλιμαρμάρου Παναθηναϊκού Σταδίου, κατά την εκεί διοργάνωση του 6ου Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου (1997). 

     Στην μνημειακή έκδοση του Υπουργείου Πολιτισμού ο σκηνογράφος  Ν. Σ. Πετρόπουλος κατέχει μία περίοπτη θέση:

     Εκείνη, όμως, η, αρχικώς, γερμανόγλωσση, παρουσίαση του μεγάλου Έλληνος σκηνογράφου από τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων", ταυτοχρόνως, μεταφράσθηκε στα Ελληνικά και δημοσιεύθηκε, για το Ελληνικό Κοινό, σε αθηναϊκό περιοδικό το οποίο, τότε, έκανε αρκετές ανατυπώσεις λόγω πολλαπλής εξαντλήσεώς του. Το περιεχόμενο της παρουσιάσεως παρατίθεται εν συνεχεία και για την ευκολότερην ανάγνωση, "κλικάρετε" επάνω στις εικόνες.

     Τότε, ο μετέπειτα Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" μελετώντας το "έργο" και τον "Άνθρωπο"  είχε κατανοήσει πλήρως την "Κοσμοθέαση" και το καλλιτεχνικό "όραμα"  του διακεκριμένου σκηνογράφου, συνεχίζοντας επί πολύ την "σπουδή" αυτής της σημαντικής "περιπτώσεως" με την λαμπρή Ιταλική Παιδεία αλλά και την υψηλότατη Ελληνο-ευρωπαϊκή "καταβολή" αναλογιζόμενος πάντοτε την απερίφραστη διακήρυξη του εμβληματικού δημιουργού περί της αφορμήσεως της εμπνεύσεώς του σ΄ εκείνα τα "Προπύλαια" για τα οποία προκάλεσε την μήνη των κακαισθήτων επικριτών του, αστοιχειώτων "κατιόντων" των σφαγέων της Ελένης Παπαδάκη και δυναμιτιστών της άλλης "Ελένης", της ιστορικής ταινίας του Νικολάου Γκατζογιάννη!

     Από εκείνη την αλησμόνητη συνάντηση στο σπίτι του Ν. Σ. Πετρόπουλου και την μελέτη που επηκολούθησε, ανεδείχθη μία σύζευξη Ρωμαϊκού μεγαλείου αλλά και Ιταλικής, λεπτοφυούς, Αναγεννήσεως χωρίς κανένα στοιχείο "απισχνάσεως" της ρώμης η οποία εκ Ρώμης έλκει την καταγωγή και αδιάκοπη συνέχεια στην Ευρωπαϊκή Τέχνη μέχρι σήμερα.

     Στον "Μιχαήλ Μάρουλλο Ταρχανιώτη", λοιπόν, αυτή η ρωμαλέα "συντεταγμένη" σκηνογραφικής εμπνεύσεως θα τηρηθεί προς Τιμήν του σκηνογράφου Ν. Σ. Πετρόπουλου, Δασκάλου Τέχνης αλλά και Ήθους ανδρώας τοποθετήσεως όσων σέβονται εαυτόν ως δημιουργοί, αρνούμενοι να υποταχθούν σε υπαγορευόμενους εκβιασμούς ποταπών κομματικών σκοπιμοτήτων.

     Και ήδη άρχισαν να κρατούνται οι πρώτες σκηνογραφικές σημειώσεις! 

* ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ 

Νίκος Σ. Πετρόπουλος

Σκηνοθέτης, Σκηνογράφος, Ενδυματολόγος

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943. Σπούδασε στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο, στη Σχολή Δοξιάδη και στη Σχολή Σκηνογραφίας/Ενδυματολογίας της Ακαδημίας Καλών Τεχνών Ρώμης (1970). Ως σπουδαστής διετέλεσε βοηθός του Ιταλού σκηνογράφου/ενδυματολόγου Φράνκο Λαουρέντι. Έκανε διδακτορική διατριβή με τίτλο «Το ρωσικό μπαρόκ εφαρμοσμένο στη σκηνογραφία και στην αρχιτεκτονική» (1971). Πρωτοεμφανίστηκε ως σκηνογράφος το 1971. Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και με το ελεύθερο θέατρο σε περισσότερες από 150 παραγωγές. Δημιούργησε σκηνογραφίες για τηλεοπτικές σειρές. Το 1985 στράφηκε στην όπερα, σκηνοθετώντας και σχεδιάζοντας σκηνικά και κοστούμια σε ευρωπαϊκές σκηνές και φεστιβάλ για περισσότερες από πενήντα όπερες όπως Το ελιξίριο του έρωτα [L' elisir d'amore] στο Γκντανσκ, Ριγολέττος [Rigoletto] στη Βαρσοβία κ.ά. Παράλληλα εργαζόταν ως αρχιτέκτονας. Σκηνοθέτησε πλήθος παραστάσεων όπερας σε παραγωγές του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης (1991/2009). Για το έργο του τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο της Ένωσης Ελλήνων Κριτικών Μουσικής και Θεάτρου (2009). Κατά την περίοδο 1971/2013, Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε ως σκηνογράφος/ενδυματολόγος ή/και σκηνοθέτης, σε 22 όπερες, δύο οπερέτες και έξι χοροδράματα, σε περίπου 100 παραγωγές ή/και αναβιώσεις παραγωγών. Μεταξύ αυτή ήσαν τα λυρικά έργα Η δύναμη του πεπρωμένου [La forza del Destino], Η νυχτερίδα [Die Fledermaus], Κάρμεν [Carmen] (Ηρώδειο, 1977), Καβαλερία ρουστικάνα [Αγροτικός ιπποτισμός/Cavalleria rusticana], Τόσκα [Tosca], Ριγολέττος [Rigoletto], Ο μαγικός Αυλός [Die Zauberflöte], Ναμπούκο [Nabuccο] (Ηρώδειο, 1992), Μανον Λεσκώ [Manon Lescaut], Τα παραμύθια του Χόφμαν [Les contes d’ Hoffmann] κ.ά. Σχεδίασε σκηνικά ή/και κουστούμια για τα χοροδράματα Ζορμπάς, Σεμπάστιαν, Η ωραία κοιμωμένη κ.ά. Διετέλεσε Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΛΣ (1987) και, επί σειρά ετών, σύμβουλος του ΔΣ (1981/88).

Παραγωγές

Κάρμεν (Carmen), 1977

Ο μαγικός αυλός (Die Zauberflöte), 1979

Ναμπούκκο (Nabucco), 1981

Ο μαγικός αυλός (Die Zauberflöte), 1984

Μποέμ (La bohème), 1987-1988

Ντον Τζοβάννι (Don Giovanni), 1988

Μποέμ (La bohème), 1991-1992

Ναμπούκκο (Nabucco), 1992

Τόσκα (Tosca), 1998

Τόσκα (Tosca), 1999-2000

Τόσκα (Tosca), 2000

Τραβιάτα (H παραστρατημένη) (La traviata), 2001

Τόσκα (Tosca), 2002

Τραβιάτα (H παραστρατημένη) (La traviata), 2003

Τόσκα (Tosca), 2004

Τραβιάτα (H παραστρατημένη) (La traviata), 2006

Τόσκα (Tosca), 2007

Ριγολέττος (Rigoletto), 2008-2009

Τόσκα (Tosca), 2008

Ριγολέττος (Rigoletto), 2009-2010

Τραβιάτα (H παραστρατημένη) (La traviata), 2010

Τόσκα (Tosca), 2011

Μανόν Λεσκώ (Manon Lescaut), 2012

Ριγολέττος (Rigoletto), 2013

Τραβιάτα (H παραστρατημένη) (La traviata), 2015

Μαντάμα Μπαττερφλάι (Madame Butterfly), 2016

Ριγολέττος (Rigoletto), 2016

Τραβιάτα (H παραστρατημένη) (La traviata), 2016

Ριγολέττος (Rigoletto), 2017

Τόσκα (Tosca), 2018

ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΟΥΓΓΡΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ

     Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" προερχόμενη από την Σχολή του Ουγγρικού Οργανισμού "KASSAI" και αλληλέγγυα με τον ευγενή λαό των Ούγγρων, τιμά μαζύ του σήμερα τα 63 χρόνια από την ηρωϊκή εξέγερσή του κατά της σοβιετικής τυραννίας, συμπάσχουσα για τα όσα εγκλήματα υπέστη ο λαός αυτός από τους σοβιετικούς εισβολείς

     Νοερώς, βρισκόμαστε στην οδό Andrássy út 60, στο κτήριο όπου δολοφονήθηκαν από τους κομμουνιστές κατακτητές αμέτρητοι Ούγγροι πατριώτες ατενίζοντας τις φωτογραφίες τους που περιζώνουν την πρόσοψη και υποκλινόμενοι στη μνήμη τους! 

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ 

ΕΔΩ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΝΕΟΛΕΚΤΟΥ ΙΠΠΟΥ

ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΤΩΝ

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Ελαφρώς υψηλότερος του Ιππαρίου, ο Ίππος Δίας, είναι ένας νεαρότατος επιβήτορας (!) με ισχυρή προσωπικότητα, ντελικάτος, ο οποίος παραμένει ανίππευτος, ενώ τα ελάχιστα χρόνια της ζωής του τα διέθεσε καλπάζοντας σε φυσικές εκτάσεις ανωφερικής μορφολογίας χωρίς καμία εκπαιδευτική παρέμβαση του Ανθρώπου. Τόσο η προσωπικότητα, όσο και η ηλικία, η σωματοδομή, αλλά και η διαμορφωθείσα ψυχολογία, το κατατάσσουν στην δυσκολότερη κατηγορία νεολέκτων Ίππων υπό εκπαίδευση., 

     Παρ΄ όλες αυτές τις δεδομένες δυσκολίες εκπαιδεύσεως, Εφιπποτοξότης Εκπαιδευτής και ο Αρχηγός του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Αθανάσιος Ψωρομύτης, τόλμησε να ξεκινήσει την εκπαίδευση του Διός προκειμένου να τον εξελίξει σε Ίππο Σχολής έχοντας ήδη αρκετήν προηγούμενη εμπειρία ως Εκπαιδευτής νεολέκτου Ίππου αλλά και έχοντας μοναδικά επιτεύγματα ως Ιππέας και Εφιπποτοξότης στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Παλαιότατο Μέλος της Ομάδος μας ο Αθανάσιος και έχοντας πλήρως αφομοιώσει το πνεύμα εκπαιδεύσεως Ίππων και Ιππέων της Σχολής μας "διήνυσε δρόμο" μέχρι να καταφέρει να υποχειριάσει τον Δία και να τον οδηγήσει στο Κυκλοτερές προκειμένου να αρχίσει την εκπαίδευσή του διότι ο νεαρότατος Ίππος κάθε άλλο παρά συνεργάσιμος θα μπορούσε να είναι. Η "σύλληψη" έγινε υπό διαδικασίες ...παγιδεύσεως, μάλλον ταχύτερα από τον αναμενόμενο χρόνο και, κατόπιν, ακολούθησαν τα "περαιτέρω".

     Πολύ σοφά, ο Αθανάσιος πριν ξεκινήσει την εργασία του διερεύνησε τον βαθμό ευαισθησίας του Ίππου υποβάλλοντάς τον σε δοκιμασία ψήκτρας (βούρτσας) και ξύστρας διαπιστώνοντας ότι ο Δίας προτιμούσε την ξύστρα. Σε αυτή την προκαταρκτική φάση ο Εκπαιδευτής "πέρασε" τα απαραίτητα μηνύματα και "διαβεβαιώσεις καλής θελήσεως του Ανθρώπου" στο υπό εκπαίδευση ζώο, καθησυχάζοντάς το για την παρουσία του δίπλα του.  Και, αυτό το πρώτο μάθημα Ιπποκομίας την οποία πρέπει να αποδεχθεί ο νεαρός Ίππος φάνηκε να αποδίδει.

     Ο Αθανάσιος επέλεξε τον δύσκολο δρόμο της προετοιμασίας του Ίππου προς ανεπίσακτην, πρώτην, εφίππευση την οποία, στο τέλος, με την επιμονή αλλά και τις ικανότητες που τον διακρίνουν, κατάφερε. Μέχρι τότε, όμως είχε αρκετά να κάνει.

     Έτσι,, ο Αθανάσιος αφού "έπεισε" τον Δία να ...συραγωγηθεί ξεκίνησε την σχετική διαδικασία.

     Κατά την συραγώγηση ο Δίας επέδειξε την "καλή" και την "κακή" πλευρά κινήσεώς του και ο Αθανάσιος κράτησε "σημειώσεις" για την επόμενην εκπαιδευτικήν ημερίδα προκειμένου να επιχειρήσει βελτιώσεις. Ακολούθως, ο Εκπαιδευτής θα έπρεπε να αναπτύξει και την δέουσα εφευρετικότητα ώστε να διαμορφώσει ένα εγκλωβιστικό σημείο προκειμένου να εφιππεύσει όχι μόνον με διασφαλισμένη την ακινησία του ζωηρού επιβήτορος αλλά και με την απαιτούμενη διακριτικότητα (ελαφρύτητα) επικαθίσεως του αναβάτη ώστε το ζώο να μην ενοχληθεί και αντιδράσει ως προς την εφίππευση.

     Την διαδικασία, ήδη, την γνωρίζει καλώς ο Αθανάσιος και η διάταξη της υποδομής του σημείου έγινε κατά το πρέπον.

     Και ο εγκλωβισμός και ο καθησυχασμός και η υποβοηθητική "πλαισίωση" συνέτειναν να συντελέσουν ώστε, το μεν ζώο να σταθεί, ο δε Ιππέας να ξεκινήσει την διαδικασία της πρώτης εφιππεύσεως.

     Η επικάθιση έγινε με καλό "κάθισμα" χωρίς το ζώο να αντιδράσει, έχοντας ήδη διαμορφωμένη θετική σχέση με τον Εκπαιδευτή του προς τον οποίο έδειξε εμπιστοσύνη.

     Εν συνεχεία εναπετέθη ελεύθερος ο καταζώστης επάνω στη ράχη του Ίππου με την προοπτική της επανεφιππεύσεως με την ψευδοσαγή της σελλίσκης. Ήδη τα όσα έγιναν αυτή την πρώτην ημέρα ήσαν αρκετά και ο Ίππος προχώρησε κατά πολύ όμως ο Αθανάσιος παραμένει απαιτητικός όσο και μεθοδικός με αποτέλεσμα να καταφέρει ακόμη περισσότερα με την προοπτική της εκπαιδεύσεως του Ίππου και στην αποδοχή της επισεσαγμένης εφιππεύσεως.

     Και στην περίπτωση αυτή, ο Αθανάσιος εφίππευσε διακριτικότατα δι ...ευνοήτους λόγους και βρέθηκε επί της ράχεως του Ίππου χωρίς αντιδράσεις του τελευταίου. Ο κανόνας της "στρογγυλής κινήσεως" σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις αποκαλύπτει την βαρύτητά του.

 Από το οπτικοακουστικό υλικό, η ρυταγωγική διαδικασία έδειξε πολύ αποτελεσματική στο τέλος της πρώτης αυτής εκπαιδευτικής ημερίδος.

Με δείγματα σχέσεως αρίστης συνεργασίας έληξε αυτή η πρώτη εκπαιδευτική ημερίδα ως νεολέκτου Ίππου του νεαρού επιβήτορος Διός!

     Και, αναλογιζόμενοι πόσο "μακριά" έφθασε σήμερα η εκπαίδευση του νεαρού επιβήτορος δεν μπορούμε παρά να επαινέσουμε κα πάλι τον Αρχηγό των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" για τις ικανότητές του και την αντοχή του. Και μαζύ του να επαινέσουμε και τον βοηθό του, Συνασκούμενο Μελέτη, ο οποίος συνέβαλε σημαντικά στην όλη προσπάθεια!

     Το Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" για άλλη μια φορά επιχειρεί την εκπαίδευση νεολέκτου Ίππου, πολύ δυσκολότερη την φορά αυτή, αφήνοντάς μας την αίσθηση ότι και πάλι θα καταλήξει στο αισιότερο αποτέλεσμα, κάτι για το οποίο είμαστε βέβαιοι!  

Πλήρες Φωτογραικό Λεύκωμα ΕΔΩ

Υστερόγραφο:

     Κι ενώ στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" καθημερινώς και συστηματικώς επί δεκατέσσερα χρόνια μελετούμε τον Ίππο και καταγινόμαστε εν τω βάθει με αυτόν, "φύτρωσε" προσφάτως ένας θεωρητικολογών βυζαντινόπληκτος αφελής που παριστάνει τον ...πολύφερνο "οπλοδιδάσκαλο" παρέα με έναν παραθρησκευτικό γελοιογράφο για να μας πείσουν ότι τα Lipizzaner τα οποία, προερχόμενα εξ Ισπανίας και εισήχθησαν στην περιοχή της σημερινής Σλοβενίας μόλις το 1580 (έναν και πλέον αιώνα μετά την κατάρρευση του "Βυζαντίου") εχρησιμοποιούντο από τους ακόμη ...ανατολικότερον ευρισκόμενος ..."Βυζαντινούς"! Τραγική η χώρα των γραικών τους οποίους οι κρατικές "ομοσπονδίες" χρίζουν "δασκάλους" για να μεταδίδουν την αγραμματοσύνη και τον δογματικό σκοταδισμό σε ατυχή παιδιά τα οποία το σύστημα θέλει υπόδουλα των συμφερόντων του! Ουδεμία ντροπή στη χωματερή των νεοτούρκων γραικύλων!

ΤΗΣ ΕΝ ΚΥΚΛΩ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ

     Απαιτητικότατη Ομάδα οι "Έλληνες Κένταυροι" πάντοτε επέμεναν στην εναπόθεση της εκπαιδεύσεώς τους στους καλύτερους Δασκάλους του είδους με πρώτον τον παγκόσμιο αναβιωτή της Έφιππης Τοξοβολίας και πρωταθλητή της Kassai Lajos ο οποίος πάντοτε θα είναι το πρόσωπο-αποδέκτης της ευγνωμοσύνης μας. Και μπορεί η "εμβέλεια" του Kassai Lajos να είναι μοναδική, όμως, σε κάθε άλλον εκπαιδευτικό τομέα όταν αναζητούμε "Δάσκαλο" επιμένουμε πάντοτε στην επιλογή του καλυτέρου και σε αυτό το πλαίσιο έχουμε επιλέξει ως Δάσκαλο Σπαθασκίας τον Γεώργιο Ζαχαρόπουλο εν μέσω μιας "αγοράς" η οποία, απλώς, αποκαρδιώνει! 

     Μαθητής του Γεωργίου Ζαχαρόπουλου, εν μέσω κα άλλων "Ελλήνων Κενταύρων" και ο Εφιπποτοξότης και Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη Μηνάς μας, ο οποίος παρακολουθεί κοντά στον διεθνή Μετρ μαθήματα Ισπανικής αναγεννησιακής Οπλομαχίας και ο οποίος Μηνάς, χθες, μας περιέγραφε ενθουσιασμένος το τέταρτο μάθημά του στην Verdadera Destreza.

     Όπως ήδη έχουμε τονίσει στα Μέλη μας, η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων"  επιδιώκει την, κατά το δυνατόν, ευρύτερη και πληρέστερη στο τομέα των πολεμικών τεχνών, εν κύκλω Παιδεία των μαθητών της τους οποίους εμπιστεύεται, πάντοτε, στα "καλύτερα χέρια" των ειδικότερων της κάθε τέχνης.

ΠΕΡΙ ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΩΝ ΚΑΙ ...ΑΛΛΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ

     Όταν εισάγεις στη χώρα σου μία πολεμική τέχνη, την Έφιππη Τοξοβολία, αλλά και την Παραδοσιακή Τοξοβολία η οποία. τότε (2005) ήταν άγνωστη ακόμη και στην εθνική Ομοσπονδία Τοξοβολίας, κήδεσαι του αντικειμένου με υπευθυνότητα και υποχρεούσαι να το προστατεύσεις από νοθεύσεις, αλλοιώσεις, παραχαράξεις που διάφοροι "μετέπειτα" θα ήθελαν κατά το δοκούν να το προσαρμόσουν στα "μέτρα" τους λόγω αδυναμίας να το σπουδάσουν και να το υπηρετήσουν με την επιμέλεια που το ίδιο αυτό το αντικείμενο, απαιτεί! 

     Βεβαίως, για τους γνωρίζοντες, επειδή οι πολεμικές τέχνες έχουν ως βασική προϋπόθεση της αυθεντικής τους διδασκαλίας την μη "εμπορικοποίηση" και την μη "μεσολάβηση" χρηματικών δοσοληψιών, είναι εξ αρχής εμφανές ποιος ασχολείται εντίμως με μία πολεμική τέχνη και ποιος "απατεωνίστικα"! Παρά ταύτα, περιστασιακοί "εμπορικοποιητές" ή και "ευτελιστές" της Παραδοσιακής Τοξοβολίας εμφανίζονται κατά καιρούς και συχνά, κατά την άσκηση των αυτεπαγγέλτων υποχρεώσεών μας, βρεθήκαμε σε αντιπαράθεση μαζύ τους.

     Ευτυχώς αυτό συμβαίνει μόνον με την Παραδοσιακή Τοξοβολία διότι με την Έφιππη Τοξοβολία δεν ασχολείται κανείς άλλος στην Ελλάδα, δεκατέσσερα χρόνια μετά την εισαγωγή της, ενώ όσοι ασχολούνται και αποτελούν ανεξάρτητους από την Ομάδα μας "πόλους", προέρχονται από τους "Έλληνες Κενταύρους" και το κάνουν με την δεδιδαγμένη προσοχή και σεβασμό αλλά και την δική μας εκτίμηση στη προσπάθειά τους.

     Στην Κοιλάδα του Οργανισμού "Kassai" υπάρχει οργανωμένη τραπεζαρία όπου εκατοντάδες συναδαιτυμόνων συντρώγουν και διασκεδάζουν μετά από κάθε προπονητικήν ημερίδα, όμως η τραπεζαρία αυτή βρίσκεται  μ α κ ρ ά ν  του προπονητικού πεδίου και των, αξίων σεβασμού, στόχων διότι η "τσίκνα" σε έναν τέτοιο χώρο αποτελεί και ασέβεια και κακαισθησία!

     Διότι, ούτε η Έφιππη, ούτε η Παραδοσιακή, Τοξοβολίες αποτελούν δραστηριότητες "καταυλισμού" αλλά διέπονται από τη τάξη και το πλαίσιο που οι αιώνες προσέδωσαν απευθυνόμενες σε "θεράποντες" με Παιδεία και Αισθητική ικανούς, τουλάχιστον, να διαχωρίσουν τον χώρο αυτοσυγκεντρώσεως από τον χώρο ευωχίας, γνωστού όντος ότι όσο και εάν το ...τσιφτετέλι αποτελεί παραδεδεγμένη όρχηση δεν συνδυάζεται, επ΄ ουδενί, με τον ...διαλογισμό!

     Βεβαίως, η ενασχόληση με μία πολεμική τέχνη προϋποθέτει ότι ο ενασχολούμενος με αυτήν μετέχει της φιλοσοφίας της και δεν την "διεκπεραιώνει" μηχανικά ως "ενεργούμενο" όπως θέλουν οι άσχετοι και η παραδοσιακή Τοξοβολία δεν είναι απασχόληση ελευθέρων ωρών, δεν είναι "άθλημα", είναι η αρχέγονη ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ η οποία στήριξε τον Άνθρωπο στην επιβίωσή του δια των αιώνων, είτε μέσα στους ευρψωπαϊκούς παγετώνες, είτε στις αφρικανικές σαβάνες, είτε στις ασιατικές στέπες, οπουδήποτε! 

     Σε κάθε περίπτωση θεωρούμε ότι μπορεί, κατά κανόνα, τα πάντα σε τούτη την άτυχη χώρα να διάγουν ...αθιγγανοπρεπώς, όσοι όμως κηδόμεθα υψηλών πολιτισμικών Αξιών όπως οι πολεμικές τέχνες, είμεθα υποχρεωμένοι να τις προστατεύουμε από καταυλισμικές αθιγγανοποιήσεις οι οποίες μπορεί να εμπεριέχουν το στοιχείο της γραφικότητος για τους συμπαθέστατους αθιγγάνους αλλ΄ ουδεμία σχέση έχουσες με την υπηρέτηση και προαγωγή πολεμικών τεχνών. Διότι η διαφορετικότητα είναι διακριτότατη όσο και σεβαστή στην ανθρώπινη κοινωνία κι έτσι πρέπει να παραμένει!.  

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Το ξεκίνημα της ΙΑ' Προπονητικής Περιόδου, για το Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" έγινε με μία Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας στο ιδανικό, κατάφυτο, περιβάλλον της παραδοσιακής ταβέρνας "ΚΡΗΝΗ" και με Αρχηγό Βολής τον ιδιοκτήτη της και Μέλος της Ομάδος μας Χρύσανθο Δρίτσα.

     Μία ημερίδα με πολλές ιδιαιτερότητες αλλά και ενδιαφέροντα ολοκληρώθηκε με επιτυχία στην οποία πρωταγωνίστησε η, εντελώς ...ζενική, συντεταγμένη και αυτοπειθαρχημένη προσωπικότητα του Συνασκουμένου Χρύσανθου ο οποίος με την χαρακτηριστικήν ευγένεια αλλά και την γαλήνια φωνή του πείθει ακόμη και ...ταύρο εν υαλοπωλείο να ασχοληθεί με το ...κλειδοκύμβαλο!

     Νεανική η σύνθεση της Γραμμής Βολής αλλά η εικόνα της λίαν "ώριμη" από πλευράς τοξευτικής συνεπείας.

     Το ασκησιολόγιο ισορροπημένο "συμβατό" με προχωρημένους αλλά και με τον νεοείσακτο Γεώργιο ο οποίος, υπό τις οδηγίες του Χρύσανθου δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να παρακολουθήσει την ομαδική συνάσκηση.

     Και, βεβαίως, ο Γεώργιος επέδειξε άριστη στάση αλλά και χειρισμούς και στα "δύσκολα", παρά το ότι ήταν η πρώτη μέρα με ένα όπλο όπως το Τόξο το οποίο δεν αποτελεί διόλου "εύκολο" ...εργαλείο.

     Με την ίδιαν αφοσίωση ο Χρύσανθος ασχολήθηκε και με την μικρούλα Αμαζόνα που στάθηκε αξιοπρεπέστατα κι αυτή, εν μέσω των μεγαλυτέρων Συνασκουμένων της.

     Κι έτσι , τα χαριτωμένο βρέφος απέδειξε ότι κάτι ξέρουν οι ...Μογγόλοι οι οποίοι εκπαιδεύουν τα δικά τους βρέφη στην Ιππασία και Τοξοβολία εξ απαλών ονύχων.  

 

     Οι "οιωνοί" δείχνουν πως μια πολύ γόνιμη προπονητική περίοδος ξεκίνησε για τους "Έλληνες Κενταύρους Καλαμάτας" όπως όλα δείχνουν το ίδιο για όλη την Ομάδα μας. Κι έπονται τα καλύτερα! 

Η ΕΠΦΑΝΕΙΑ ΣΤΙΒΟΥ ΤΟΥ ΙΠΠΕΥΤΗΡΙΟΥ:

ΤΟ "ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΑΛΙ" ΤΗΣ ΙΠΠΑΣΙΑΣ

     Καθημερινώς και πριν αρχίσει η οποιαδήποτε δραστηριότητα στον στίβο του Ιππευτηρίου, ένας αφανής στυλοβάτης της Ιππασίας ανεβαίνει σε έναν ειδικό ελκυστήρα και εξομαλύνει την επιφάνεια του στίβου που αποτελείται από άμμου ποταμού, μετατρέποντάς την σε έναν τεράστιο ..."καθρέφτη", επίπεδο και ...αφράτο τόσο ώστε να μην ταλαιπωρεί τους τένοντες των Ίππων που θα εργασθούν επάνω της, αλλά και τόσο μαλακή ώστε οποιοσδήποτε πέσει από τον Ίππο να προσγειωθεί σε ένα "φιλόξενο" προστατευτικό "στρώμα", αποφεύγοντας σοβαρούς τραυματισμούς. Κατόπιν, ένας διακόπτης θα "γυρίσει" ώστε μια σειρά από ακροφύσια που περιστρέφονται αυτομάτως, να αρχίσουν να καταβρέχουν ολόκληρη την καλοστρωμένη επιφάνεια αποτρέποντας την ανάπτυξη σκόνης κατά την διάρκεια της εργασίας που θα ακολουθήσει και μόνον όταν ολοκληρωθεί και αυτή η προνοητική λεπτομέρεια, θα μπει στον στίβο ο πρώτος Ίππος με τον αναβάτη του για εργασία

     Και όταν μπαίνει ο πρώτος Ίππος, ο αναβάτης του ο οποίος βλέπει ένα τόσο καλοστρωμένο στίβο ..."ντρέπεται" τόσο πολύ που τον ...πατά, σαν να μπαίνει με λασπωμένες αρβύλες σε σαλόνι στρωμένο με μεταξωτό ...χέρεκε!

     Eκείνος, όμως, ο οποίος δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να απολαύσει το ...μεταξωτό χέρεκε είναι ο ίδιος ο Ίππος ο οποίος, με πρώτη ευκαιρία, απολαμβάνει το κύλισμα επάνω σε αυτή την ιδανικήν επιφάνεια αδιαφορώντας πλήρως και επιδεικτικώς για τις ανθρωποκεντρικές εμμονές περί "ευταξίας" του στίβου, ξέροντας ότι η Ιππασία είναι δραστηριότητα φυσικού χώρου με ό,τι αυτό σημαίνει. Και ο Ίππος γνωρίζει καλύτερα από όλους μας...

     Πάντως, εμείς, απολαμβάνουμε την υπέροχη επιφάνεια του στίβου μας η οποία ξεπερνά το καθορισμένο εμβαδόν των 60Χ20 μέτρων, φθάνοντας τα ...100Χ40 μέτρα προσθέτοντας κόπο κι εργατώρες στον φροντιστή της με τον ελκυστήρα αλλά κι επιπλέον κόστος καταναλώσεως νερού για το πότισμα. Κι όλα αυτά τα κόστη αθροιζόμενα, σε σύγκριση με το εικοσάευρο της αμοιβής του Ιππαγωγού για την διάθεση του Ίππου για κάθε μάθημα, πρέπει να μας κάνουν ευτυχισμένους για την διατήρηση σε τόσο χαμηλό επίπεδο του κόστους της εκπαιδεύσεώς μας, συγκρινόμενα με ένα σφηνάκι "μπόμπα" που χρεώνεται ακριβώς το ...μισό ενός μαθήματος στη Σχολή μας.

     Σε κάθε περίπτωση, η προετοιμασία και το αποτέλεσμα της διαμορφώσεως της επιφανείας του στίβου κάθε ημέρα πριν αρχίσουν οι ιππικές δραστηριότητες θυμίζει στρώσιμο ..."κόκκινου χαλιού" απ΄ άκρη σε άκρη!

     Και, όσο κι αν η Ιππασία αποτελεί δραστηριότητα υπαίθρου και φυσικού εδάφους, κανείς μας δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά ιππεύοντας σε μια τόσο ιδανικήν επιφάνεια εδάφους όπου ακόμη κι εάν πέσεις θα νιώσεις σαν να ξάπλωσες στο πιο ...αναπαυτικό στρώμα!