ΜΕΝΔΕΙΟΝ "ΚΑΘΙΣΜΑ"
ΚΑΙ
ΑΝΕΥ ΟΙΝΟΒΡΙΘΟΥΣ ΚΑΝΘΑΡΟΥ
«H επίτευξη της ζενικής ολοκληρώσεως του πολεμιστή προϋποθέτει όχι απλώς ένα "πέρασμα", αλλά την βιωματική κατάκτηση της α υ τ ο π ε ι θ α ρ χ ί α ς.»
Αυτό ανακαλύψαμε σε εκείνα τα πολυκαιρισμένα χαρτιά του αναγεννησιακού "Κέντρου του Κόσμου" πρωτο-ξεκινώντας την μελέτη τους και τούτο το κρατήσαμε βαθιά "σημειωμένο" στο ..."εμπρός μέρος του κεφαλιού μας", κάτι ως "προμετωπίδα" μας και, μόλις τότε, καταλάβαμε την ιδιότητα που μας στήριξε σε πολύ δύσκολες στιγμές να παραμείνουμε ορθοί! Κι αυτό σήμερα επαναλάβαμε όχι μόνον ως εισαγωγικήν άσκηση του εκπαιδευομένου μας αλλά, κυρίως, ως προσωπικό ..."κοάν" αφού, πρώτος ο Εκπαιδευτής πρέπει να εκπαιδεύεται πολύ πριν τον ...εκπαιδευόμενο.
Έτσι, επανα-συνδεθήκαμε με τον κύκλο μαθημάτων "ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" ενθυμούμενοι και πάλι την κοσμοθεωρητική ταύτιση του Eugen Herrigel με τους πνευματικούς Δασκάλους του αναγεννησιακού "Κέντρου του Κόσμου".
Και πολύ περισσότερο από κάθε τι άλλο, στις έφιππες πολεμικές τέχνες είναι απαραίτητη η αυτοπειθαρχία από την ανάπτυξη της οποίας ξεκινήσαμε σήμερα τόσο για τον εκπαιδευόμενο όσο και για τον Εκπαιδευτή αλλά και για τον Ίππο!
Όμως, για την υλοποίηση του σημερινού μας προπονητικού προγράμματος δεν στραφήκαμε προς ...ανατολάς, αλλά προς την ...Χαλκιδική και, συγκεκριμένα, σε μιαν αρχαία πόλη της, την Μένδη, μια πόλη φημισμένη για τα ωραία κρασιά της και τους οινόφλυγες κατοίκους της οι οποίοι λόγω της μέθης τους συχνά ίππευαν τα ιπποειδή τους ...ανάποδα, αποτυπώνοντας αυτή την παράδοξη ίππευσή τους ακόμη στα νομίσματα της πόλεώς τους.
Και αυτή η ανάποδη ίππευση παρέμεινε στο ασκησιολόγιο της Ιππασίας ως "μένδειο κάθισμα", μια πολύ χρήσιμη άσκηση για την βελτίωση της αυτοπειθαρχίας και της διευθυντικής δεξιότητος του Ιππέως!
Αλλά "αυτοπειθαρχίας" γιατί; Μα, διότι ο Ιππέας αντιμετωπίζει τα πάντα ...ανάποδα, ανάποδα τα βοηθήματα ηνιών και ποδών, ανάποδα την θέα της διευθύνσεως και χρειάζεται να επιστρατεύσει όλη την πειθαρχία του ώστε να ανταποκριθεί στις, εν προκειμένω, διευθυντικές απαιτήσεις τις οποίες, όμως, εμείς μεγεθύναμε πολλαπλώς με την εισαγωγή της χρήσεως όπλων αφού, ο Μάνος μας, ιδιοσυγκρασίας ένεκεν, όχι μόνον μας επιτρέπει αλλά και μας υποχρεώνει να του επαυξάνουμε την δυσκολία της εκπαιδεύσεως!
Κι έτσι χαρήκαμε σήμερα τον Μάνο κατά την Προπόνησή του σε μένδειο "κάθισμα" όχι, βεβαίως, με ...κάνθαρο πλήρη οίνου αλλ' αντ' αυτού, με Δόρυ και με Τόξο σε ένα απολύτως στοχαστικό ασκησιολόγιο.
Μια καλή προθέρμανση για τον εκπαιδευόμενο και το σημερινό του ασκησιολόγιο ήταν η ανάσυρση του Δόρατος σε μένδειο "κάθισμα", πάντοτε εν κινήσει και, βεβαίως, σε φυσικό πεδίο .
Και το κυρίως πρόγραμμα ξεκίνησε αφού οι ανασύρσεις άρχισαν να γίνονται με επιτυχία, ενισχύοντας την αυτοπεποίθηση του εκπαιδευομένου και "βαθαίνοντας" το "κάθισμά" του ώστε να πληρούται ο βασικός παράγοντας ασφαλείας της ιππεύσεως.
Σε τούτη την εκπαιδευτικήν ημερίδα, αρχικώς, συνδυάστηκε η εκπαίδευση του Μάνου και του Ίππου στους ...κρίκους και στην εκτόξευσή τους, κάτι που ενισχύει τις δεξιότητες του Ιππέως αλλά και την αφοβία του ζώου! Και η έναρξη αυτής της διττής εκπαιδευτικής αγωγής έγινε τηρουμένης της "στρογγυλής κινήσεως" με τον Ιππέα σε μένδειο "κάθισμα" και την εκτόξευση του κρίκου κατά μέτωπον του Ίππου.
Με τον Ίππο εξοικειωμένο με τον "ιπτάμενο στόχο" κι έτσι ασφαλή για τον Ιππέα, ο Μάνος σε σταθερό μένδειο "κάθισμα" χρησιμοποίησε το Δόρυ για την, εν κινήσει, περισυλλογή των εκτοξευόμενων κρίκων.
Αυτές οι ρίψεις των κρίκων έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση τον εκπαιδευόμενο διότι η έντεχνη εκτόξευση, συχνά, τον εξανάγκαζε σε διακύβευση ισορροπίας ενώ θα έπρεπε να συνεχίζει, ανάποδα, να διευθύνει τον Ίππο με σταθερή κίνηση, αλλά ο Μάνος τα κατάφερε θαυμάσια α υ τ ο π ε ι θ α ρ χ ώ ν τ α ς στην αναγκαιότητα της ασφαλείας του και στην επιτέλεση της ασκήσεως, μια "διασταύρωση" υποχρεώσεων που αναπτύσσει την δεξιότητα!
Το Wewelsburg ήταν εστία σοφίας κι αυτή την σοφία, όσο κι αν οι εχθροί της Ανθρωπότητος, οι ηττημένοι "νικητές", θέλησαν να εξαφανίσουν, οι νικητές "ηττημένοι" κατάφεραν να την περισώσουν!
Και, χωρίς καμιά βιασύνη, χωρίς ..."χρονόμετρο" στο χέρι, όταν οι περισυλλογές σταθεροποιήθηκαν ως επιτυχείς προχωρήσαμε στο επόμενο στάδιο.
Πριν, όμως, συνεχίσουμε, η εφαρμογή του πλαισίου της "διαλειμματικής εκπαιδεύσεως" που μας δίδαξε ο αείμνηστος Δάσκαλός μας Θεόδωρος Γ. Αντίκας (DVM, PhD) παρενέβαλε μιαν ολιγόλεπτη παύση ανανήψεως Ίππου και Ιππέως στο οξυγονωμένο φυσικό περιβάλλον της υπαίθριας εργασίας μας.
Ακολούθησε Έφιππη Τοξοβολία σε μένδειο "κάθισμα", πάντοτε εν κινήσει.
Και, αφού σταθεροποιήθηκε η ισορροπιστική αυτοπεποίθηση και ο επιτυχής χειρισμός του Δόρατος, ακολούθησαν καλπαστικές εφορμήσεις επί του κρίκου.
Ένας, καταληκτικός, πλήρης συντονισμός εγκεφάλου και χειρών με "δόλωμα" τον κρίκο κι ο Ιππέας προσεγγίζει την τελείωσή του!
Τώρα ο επίλογος της σημερινής ημερίδος ο οποίος συνδυάζει την αποθερμαντική χαλάρωση Ίππου και Ιππέως με την εκμετάλλευση του χρόνου στην ανάπτυξη τοξευτικής δεξιότητος του Ιππέως. Σε ακινησία ο Ίππος και μένδειο "κάθισμα" ο Ιππέας θα τοξεύσει επί στόχου επιγείου περιορισμένης προβολής, όπως ακριβώς κι ένας επίγειος εχθρός, αμφιπλεύρως, προς τα δεξιά και προς τα δεξιά,κάτι που επαυξάνει την δυσκολία της τοξεύσεως χωρίς να αυξάνει τον κάματο του Ίππου.
Επιπλέον δυσκολία ήταν και τα κλαριά του δένδρου κάτω από το οποίο, επί τούτου, τοποθετήθηκε ο εκπαιδευόμενος ο οποίος, πάντως, δεν έδειξε να ...πτοάται!
Παρά το ότι αρχικώς αυτές οι τοξεύσεις δυσκόλευσαν πολύ τον εκπαιδευόμενο, εν τέλει ο Μάνος κατάφερε όχι μόνον να διαχειρισθεί το Τόξο του περνώντας το "ανωδύνως" για τον Ίππο επάνω από την ράχη του, αλλά και καταφέρνοντας να επιτύχει απόλυτην ευστοχία τεσσάρων βελών στα τέσσερα.
Ακόμη μία εκπαιδευτική ημερίδα διδασκαλίας έφιππης μάχης, ένα σημαντικό "κεφάλαιο" Ιππηλασίου, ωφέλησε τον εξαιρετικό Μάνο μας και τον εξίσου εξαιρετικό σχολικό Ίππο μας όσο και τον Εκπαιδευτή ο οποίος επανεπιβεβαίωσε ότι η α υ τ ο π ε ι θ α ρ χ ί α είναι το "κλειδί" της προόδου!
Από εκείνο το "Κέντρο του Κόσμου", το αναγεννησιακό λογχόσχημο κάστρο που φιλοξένησε την γνώση η οποία, δια του Wernher von Braun, ταξίδεψε τον Άνθρωπο στο διάστημα, αναβλύζει μια φυσιοκεντρική τεχνογνωσία η οποία δείχνει ότι μπορεί να διαχειριστεί με την ίδιαν επιτυχία διαστημόπλοια και ...Ίππους! Κι εμείς, στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", αυτή την υψηλότατη τεχνογνωσία για κανέναν, μα κανέναν, λόγο δεν την απεμπολούμε! Διότι, για εμάς, η ασφαλής προσγείωση στη σελήνη, όσο και στη γη, είναι το ίδιο σημαντικές για την ανέλιξή μας. Και για εμάς, τόσο το διάστημα όσο κι η Ιππασία είναι το ίδιο σημαντικά όχι για να επιδείξουμε "δεξιότητες" όσο για να διαμορφώσουμε διάπλαση ψυχής, επαρκούς για την "μετάβαση" στην επόμενη βαθμίδα υπάρξεως, εις επίρρωση του Νόμου του Antoine-Laurent de Lavoisier περί αφθαρσίας της ύλης και πάντοτε με την "λόγχη" ανά χείρας.
