"ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ"

     Σε λίγες ημέρες θα αποχαιρετήσουμε τον Αρχηγό των Παραρτημάτων "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος" και "Ελλήνων Κενταύρων Σχηματαρίου, Εφιπποτοξότη Γ. Σταυριανόπουλο - Ιφικράτη ο οποίος μεταβαίνει στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους. Και θα τον αποχαιρετήσουμε ευχαριστώντας τον από καρδιάς για όσα προσέφερε στους μαθητές του και στην Ομάδα μας, ευχόμενοι να περνά ευχάριστα μέχρι, σύντομα, να τον ξαναδούμε. 

     Ωστόσο, η αναγγελία της αναχωρήσεώς του προξένησε ανησυχία στον Συνασκούμενο Μάριο ο οποίος έσπευσε να στείλει μηνύματα για την συνέχιση του έργου των Παραρτημάτων που αφήνει πίσω ο Ιφικράτης μας. Και όταν ο Μάριος ενημερώθηκε ότι η απουσία του Ιφικράτους δεν σημαίνει και την αναστολή των εργασιών των Παραρτημάτων, μας έστειλε το ακόλουθο μήνυμα:

     Ακόμη και εάν η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν είχε καταφέρει τίποτε άλλο στα 14 χρόνια της υπάρξεώς της και μόνον αυτό το μήνυμα του Συνασκουμένου Μάριου θα δικαίωνε την ίδρυσή της. Εμείς, με τη σειρά μας να επισημάνουμε ότι και το σημαντικότερο για την Ομάδα είναι τα Μέλη της, όπως ο Μάριος!

ΔΩΡΕΑ ΣΤΟΛΩΝ 

ΙΠΠΙΑΤΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΠΠΙΚΟΥ

     Ακόμη μία ευγενής δωρεά φίλου της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" ο οποίος επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος, εμπλουτίζει τη μουσειακή συλλογή μας με ένα πρόσκτημα ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας και συναισθηματικής Αξίας!

     Τρεις στολές ανθυπολοχαγού Ιππιατρού του Ελληνικού Στρατού της ταραγμένης εποχής 1949-1951, σε αρίστη κατάσταση, πλην των σπανιότατων υποδημάτων (ημιαρβύλων) τα οποία φέρουν τις φυσικές φθορές του χρόνου.

     Εντυπωσιακή η κατάσταση των ενδυμάτων τα οποία, όχι μόνον δεν φέρουν καμία φθορά ή απόσπαση τμήματος με όλα τα διακριτικά αλλά και τα κομβία στη θέση τους, αλλά και με τις περισκελίδες ...σιδερωμένες, με "τσάκιση" λες και πρόκειται να φορεθούν αυτή την στιγμή!

     Οι στολές αυτές έρχονται να "σταθούν" πλάι στην συλλογή ιππιατρικών εργαλείων της Ίλης Βασιλικής Φρουράς της ιδίας περιόδου, που ήδη έχει ενταχθεί στην μουσειακή συλλογή μας.

     Έτσι, σιγά-σιγά αρχίζουμε να "χτίζουμε" κομμάτι-κομμάτι μιαν ιστορική περίοδο πολύ σημαντική για το Ελληνικό Ιππικό για το οποίο, ήδη, έχουμε συγκεντρώσει άφθονο αρχειακό υλικό με πολλά στρατιωτικά εγχειρίδια αλλά και έγγραφα του Ιππικού μας από τον 19ο αιώνα μέχρι τα μέσα του 20ού, όταν αυτό οδηγήθηκε προς την "δύση" του, λόγω της αναπτύξεως των Τεθωρακισμένων, αλλά και λόγω της αθλιότητος των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων που επεδίωξαν την διάλυσή του!

     Το νέο πρόσκτημα, πλην των χαρακτηριστικών υποδημάτων, δεν χρειάστηκε καμία συντηρητική επέμβαση και ήδη εναπετέθη στην προβλεπόμενη θέση.

     Οι ευγνώμονες ευχαριστίες μας ακολουθούν τον ευγενή δωρητή για την ανεκτίμητη προσφορά του η οποία θα διαιωνίσει την μνήμη του, άλλοτε, σημαντικότατου στελέχους του Κτηνιατρικού Σώματος του Ελληνικού Ιππικού που την έφερε!

ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΕΙΤΕ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ 

ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ

      Όταν, κατά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας των "Ελλήνων Κενταύρων", ο γνωστός οργανισμός ιστορικών τηλεοπτικών παραγωγών "History Channel" ζήτησε την συμμετοχή μας στην παραγωγή "The Spartan Vengeance" προκειμένου να υποστηρίξουμε την παρουσίαση της ιστορικής Έφιππης Τοξοβολίας αλλά και αρχαίας Τοξοβολίας ήμασταν ελάχιστα "υποψιασμένοι" για τις δυσκολότατες παραμέτρους ενός τόσον απαιτητικού "γυρίσματος".

     Χωρίς καμία προηγούμενη εμπειρία και προετοιμασία, την ημέρα του "γυρίσματος", επιλέξαμε έναν Ίππο τον οποίο ουδέποτε προηγουμένως είχαμε ιππεύσει και ...θρασύτατα ...μπουκάραμε στο Ιππευτήριο όπου θα γίνονταν το "γύρισμα" και όπου ήδη είχαν εγκατασταθεί τρεις κάμερες επάνω σε τρίποδα! Μόλις ο Ίππος βρέθηκε αντιμέτωπος με την πρώτη κάμερα, τρόμαξε, αναπήδησε ανορθώθηκε κι εκτινάχθηκε με αποτέλεσμα να βρεθούμε κι εμείς με το ακάλυπτο κεφάλι μας επάνω σε ένα τσιμεντένιο τοίχο έτσι που ο θόρυβος της προσκρούσεως του κρανίου με το τσιμέντο να ανησυχήσει περισσότερο τους παρισταμένους απ΄ ό,τι ο Ίππος από την κάμερα. Ευτυχώς, το κρανίο απεδείχθη ...άθραυστο και η συνέχεια ήταν να αφιερωθεί λίγος χρόνος στον Ίππο ώστε να συμφιλιωθεί με τις κάμερες, όπερ και εγένετο για να ξεκινήσει, επιτέλους, το "γύρισμα".

     Η τριάδα των απαιτητικότατων παραγωγών είχε, μεν, γονιμότατη φαντασία και ...οράματα περί Ιππικής αλλά δεν είχε ίδια γνώση περί αυτής με αποτέλεσμα να "σχεδιάσουν" πράγματα και θάματα τα οποία εμείς θα έπρεπε να εκτελέσουμε σε χρόνο και με ακρίβεια προκαθορισμένα! Εν ολίγοις, σε ένα μικρό Ιππευτήριο μέσα στο οποίο έμπαιναν απειλητικά κλαριά δένδρων, εμείς θα έπρεπε να διατηρούμε συνεχή κυκλικό καλπασμό και να αφήνουμε την χορδή σε συγκεκριμένα σημεία όπου ο ήλιος έριχνε τις ακτίνες του ώστε οι κάμερες να καταγράφουν λήψεις με δραματικότητα φωτισμού. Αν και κάτι τέτοιο ακούγεται απλό, στην εκεί πράξη ήταν αρκετά δύσκολο διότι για να "χρονίζονται" οι τοξεύσεις βελών σε καλπασμό και στα προβλεπόμενα σημεία η όραση του Ιππέως υφίστατο ένα "σκωτσέζικο ντους" μεταξύ σκιερών και φωτεινών καλπαστικών ανυσμάτων, με όλο τον φόρτο της διατηρήσεως του καλπασμού αλλά και της τηρήσεως του σημείου αφέσεως της χορδής για την σωστή λήψη από τις κάμερες.

     Αυτό το "σκωτσέζικο ντους" της οράσεως του Ιππέως μεταξύ σκιερών και φωτεινών ανυσμάτων μας έφερε ενώπιον ενός πολύ ...ενδιαφέροντος σημείου να παραιτηθούμε από το να βλέπουμε, επαφιέμενοι περισσότερο στο ένστικτο και στις "υποδείξεις" ενός αόρατου "μετρονόμου" που τον "ακούγαμε" σε κάθε καλπαστικό.

     Το "γύρισμα" έγινε επιτυχέστατα στο χρόνο και στην ποιότητα που προσδοκούσαν οι παραγωγοί, προς μεγάλη, δική μας, έκπληξη, γνωρίζοντας "από μέσα" τις δυσκολίες του  Όμως, ήδη από εκείνη την εμπειρία μας άρχισε να μας προβληματίζει η παράμετρος της οράσεως τόσο στην Ιππασία όσο και στην Τοξοβολία και αρχίσαμε να πειραματιζόμαστε με μεθοδικότητα και καταγραφή σημαντικών παρατηρήσεων οι οποίες αυξάνονται και πληθύνονται με την πρόοδο του χρόνου.

     Μία ενότητα πειραματικών Προπονήσεων ενστικτώδους Τοξοβολίας υπό τον γενικό τίτλο "Φως, οπτική αντίληψη και δέος!" σε τέσσερα μέρη (Α, Β, Γ και Δ) όπου η όραση υφίστατο την δοκιμασία του σκότους ή του απλέτου φυσικού φωτισμού με την συνακόλουθη καταγραφή παρατηρήσεων, μας βοήθησε να εμβαθύνουμε περισσότερο στην αξία του ενστίκτου παρά των φυσικών αισθήσεων καθώς και στην μεγάλη σημασία του αθέατου "μετρονόμου", με τον ρυθμό, το "tempo" ...από μηχανής θεό και "σωσίβιο" κάθε αστοχίας αισθήσεων.

     Παραλλήλως και ο Αρχηγός του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Εφιπποτοξότης Αθανάσιος Ψωρομύτης, με την οξυδέρκεια που τον διακρίνει απετόλμησε την λειτουργία ειδικής Σχολής τυφλών Τοξοτών και Εφιπποτοξοτών με άξονα την ανάπτυξη του ενστίκτου των τυφλών μαθητών του οι οποίοι, δια βίου ζουν στο "σκοτάδι" το οποίο, πάντως, μπορεί να κατανικηθεί όπως απέδειξαν εμπράκτως οι επιλογές και χειρισμοί του Συνασκουμένου μας Εφιπποτοξότη, απολαμβάνοντας τυφλούς μαθητές του σε Έφιππη Τοξοβολία!  

     Όλα τούτα αθροιζόμενα μας ενθαρρύνουν να εμπιστευόμαστε το ...σκοτάδι, το ένστικτό μας και τον ρυθμό, υπό την προϋπόθεση της συνεχούς ασκήσεως. Διότι, κανένα εμπόδιο, ούτε καν η τυφλότητα, δεν μπορεί να παρεμποδίσει την επιθυμία της υπερνικήσεως αντιξοοτήτων που μπορούν να καθηλώσουν ένα πλάσμα. Γι αυτό και στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" η υπέρβαση του δεδομένου πλαισίου των πέντε αισθήσεων έχει τεθεί ως προτεραιότητα από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας της. Και επ΄ αυτού ωφελούνται όσοι συστηματικώς παρακολουθούν τη δράση μας.

ΕΝΑ ΦΛΙΤΖΑΝΙ ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΟ ΤΣΑΪ

     Αφήνοντας το βλέμμα να βυθιστεί σ΄ ένα φλιτζάνι τσάι που έφτασε από την μακρινή Ιαπωνία, ευγενικό δώρο μιας αγαπημένης Συνασκουμένης, εκεί, ανάμεσα στα επιπλέοντα, μοσχομυρωδάτα, πέταλα ανθών κερασιάς, επιβεβαίωσα ακόμη περισσότερο κάποια "ψυχανεμίσματα" των Πολεμικών Τεχνών, εφίππων και αμίππων, οι οποίες συνήθως εκλαμβάνονται ως απλές τεχνικές "διεκπεραιώσεις" χωρίς καμία συνειδητοποίηση της βαθύτατης εσωτερικότητός τους η οποία υπερβαίνει κατά πολύ τον πυθμένα ενός φλιτζανιού.

     Μοναδική εμπειρία αυτό το γιαπωνέζικο τσάι... Πραγματική έμπνευση νου και αισθήσεων, μία πνοή ιερού ανέμου που ανοίγει διάπλατους ορίζοντες προς την κατανόηση της ζωής και του κόσμου.   

     Αυτό το τσάι που μας έκανε ν'  αναρωτηθούμε για όσους το προσπέρασαν, νομίζοντας ως περιττή την κατάκτηση της ουσίας...

     Καθένας ακολουθεί ένα διαφορετικό μονοπάτι προς τον στόχο του, όμως, μπορούμε να ωφεληθούμε από τις εμπειρίες όσων προηγήθηκαν διανύοντας τον δρόμο κάνοντας τις πατημασιές τους οδηγό των δικών μας. Κάποιοι απ΄ αυτούς ακολούθησαν ένα "μονοπάτι" που θεωρείται ως η υπέρτατη εξέγερση της ανθρώπινης συνειδήσεως και ονομάστηκε "Ζεν".

     Με τον ομφάλιο λώρο του στον Βουδισμό, το Ζεν μας παραπέμπει συνεχώς σε τέσσερις ευγενείς αλήθειες και την λύτρωση των οκτώ διαφυγών. 

     Οι τέσσερις ευγενείς αλήθειες είναι:

     α. Η ζωή είναι πόνος.

     β. Ο πόνος προκαλείται από τον εγωισμό.

     γ. Ο εγωισμός είναι κατανικήσιμος.

     δ. Οι οκτώ διαφυγές είναι η λύτρωση.

     Οι οκτώ διαφυγές από τον πόνο:

     α. Σωστή σκέψη.

     β. Σωστή πράξη.

     γ. Σωστή προσπάθεια.

     δ. Σωστός λόγος. 

     ε. Σωστός βιοπορισμός.

    στ. Σωστή στάση.

     ζ. Σωστή συγκέντρωση.

     η. Σωστή κατανόηση.

     Ο Τροχός του Νόμου του Βουδισμού, ένα οκτάκτινο πηδάλιο, αυτές τις διαφυγές από τον πόνο της ζωής συμβολίζει και η σωστή πηδαλιούχηση οδηγεί τον πηδαλιούχο σε τρία Καταφύγια:

     α. Στον Βούδα.

     β. Στο Ντάρμα (την διδασκαλία του Βούδα).

     γ. Στη Σάνγκα (την κοινότητα των πιστών).  

     Κι ενώ στον πρώιμο Βουδισμό εθεωρείτο ότι μόνον οι μοναχοί της Σάνγκα μπορούσαν να κατακτήσουν την φώτιση (λύτρωση), στη μεταγενέστερη Βουδιστική παράδοση θεωρείται εφικτή η κατάκτηση της φωτίσεως ακόμη και από τους κοσμικούς ανθρώπους μιας κοινωνίας προς τους οποίους, όλους ανεξαιρέτως, απευθύνεται το Ζεν.

     O Βούδας της απέραντης ζωής, ο Αμιτάμπα, παριστάνεται και με τα δύο χέρια σε στάση ενατενίσεως, σε μια παράσταση όπου και τα "δύο" εναρμονίζονται σε "ένα", όπως ακριβώς και στο Ζεν το οποίο μας παραπέμπει σε μία διαρκή αμφιβολία για την ουσία των πραγμάτων και στο οποίο δεν έχει θέση κανένας δυϊσμός (καλό/κακό κλπ) αλλά η ενότητα της πραγματικότητος του κόσμου! Και το γιν με το γιανγκ όχι μόνον δεν αποτελούν αντίφαση αυτής της ενότητος αλλά συνιστούν και ακεραίωσή της διότι, το γιν και το γιανγκ, εισχωρώντας το ένα μέσα στο άλλο, δεν εκφράζουν δύο καταστάσεις αυτονομημένες αλλά ορίζουν την εναρμόνιση των στοιχείων μιας και της αυτής ενότητος, του Κύκλου!

     Ενότητα, λοιπόν,  ο μ α δ ι κ ό τ η τ α  αλλά και διατήρηση της  π ο ι ό τ η τ ο ς  των ακτίνων του Τροχού του Νόμου και ...όχι μόνον... 

     Οι μοναχοί Ζεν ζουν ασκητικά αλλά δεν παραλείπουν οι χώροι μέσα στους οποίους ζουν να είναι πεντακάθαροι και με υψηλήν αισθητική κοσμημένοι! Δύο άξονες ζωής πολύ δύσκολοι, ο ασκητισμός προς τα έσω αλλά και η φροντίδα προς τα έξω, τέμνονται και ακεραιώνονται στο άτομο του μοναχού καθορίζοντας και την ποιότητα της ασκήσεώς του ως ένα παρατηρήσιμο και μετρήσιμο Κύκλο ζενικής συνεπείας βίου.

     Όλα τούτα τα παραπάνω, τώρα, μεταφερόμενα στην δική μας Πολεμική Τέχνη μας αποκαλύπτουν τόσα "μυστικά" που δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα. Το γιαπωνέζικο τσάι που σου προσφέρθηκε τόσο ευγενικά, είναι τόσο ...ομιλητικό που δεν μπορείς να κλείσεις τ΄ αφτιά σου σε όσα σου αφηγείται... και μόνη σου θλίψη που δεν μπορούν να το ακούσουν κι άλλοι που νομίζουν ότι τα πέταλα των ανθών της κερασιάς δεν έχουν σχέση με την Έφιππη Τοξοβολία!

     Αλίμονο σ΄ όσους προσπέρασαν τους ανθούς της κερασιάς χωρίς να χαρούν την ευωδιά τους! Αλίμονο στους περιπατητές που προσπερνούν χωρίς να κοντοστέκονται εκεί που η κερασιά ανθίζει... Γιατί, από ένα κουτί γιαπωνέζικου τσαγιού δεν ξεχύνονται, απλώς, γεύσεις και αρώματα αλλά και πολύ σημαντικότερα τεκμήρια ζωής!

Ευγνώμονες εγκάρδιες ευχαριστίες προς την ευγενέστατη Συνασκουμένη Δέσποινα Μπόνου η οποία, επιστρέφοντας από την αγαπημένη μας Ιαπωνία μετέφερε στις αποσκευές της υπέροχες εμπειρίες και ένα κουτί γιαπωνέζικου τσαγιού το οποίο μου προσέφερε, γενόμενο αφορμή και έμπνευση για την παραπάνω "σημείωση". Πολύτιμο δώρο που δεν αρκείται σε τέρψεις ουρανίσκου αλλά διεγείρει συνειδήσεις, όπως το ίδιο το Ζεν, τούτο το τσάι κατάφερε να επανατοποθετήσει έννοιες και Αξίες αλλά και να προξενήσει έναν ευρύτερο προβληματισμό επί ουσιωδών ζητημάτων! Σε ευχαριστώ, Δέσποινα!   

Α.Η.Κ.

ΟΤΑΝ Ο "ΠΙΝΑΚΑΣ" ΕΙΝΑΙ "ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ"!

     Ο νεαρός Χάρης εκπροσωπεί την 4η γενιά μιας οικογενείας αλογατάρηδων πρωταθλητών κι εκπαιδευτών και, όντας μόλις έντεκα ετών, ιππεύει επί...έντεκα χρόνια, αφότου, ενός μηνός ίππευσε για πρώτη φορά στην αγκαλιά του πατέρα του, συνεχίζοντας ως σήμερα να παραμένει στη ράχη του Ίππου. Και, ο εντεκάχρονος Χάρης ιππεύει καθημερινώς, ενώ, ταυτοχρόνως παρακολουθεί και ανταποκρίνεται στα σχολικά μαθήματά του καθώς και στις ατομικές υποχρεώσεις του.

     Σήμερα ενώ εξετέλεσε άψογα το πρόγραμμά του στην Έφιππη Τοξοβολία με τον Sepp ίππευσε και δεύτερον Ίππο ώστε να εκτελέσει και το καθημερινό του πρόγραμμα στην υπερπήδηση υψηλών εμποδίων!

     Τρεις συνεχείς ώρες ιππικής εργασίας ενός εντεκάχρονου παιδιού με ιδιαιτέρως δύσκολο πρόγραμμα δύο διαφορετικών απαιτητικότατων ειδών Ιππασίας χωρίς να ακούσουμε ούτε μία συλλαβή από το παιδικό του στόμα, όταν ...ενήλικες που ιππεύουν πολύ λιγότερο για αναψυχή "πολυβολούν" με ακατάληπτη λογοδιάρροια και προσπαθούν συνεχώς να ...δικαιολογήσουν δάνεια χρόνου...

     Και η πρόσφατη ανάθεση της εκπαιδεύσεως αυτού του πολλά υποσχόμενου υπερπηδητή, στην Έφιππη Τοξοβολία από τον Προπονητή Ιππασίας πατέρα του στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", πέραν της αναγνωρίσεως της Σχολής μας η οποία μας γεννά αίσθημα υπερηφανείας, μας θέτει και ενώπιον τεραστίων ευθυνών τις οποίες αναγνωρίζει και αναλαμβάνει ο Εκπαιδευτής του.

     Πολλοί θα μπορούσαν να σκεφθούν ότι η είσοδος ενός τέτοιου χαρισματικού πλάσματος στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" της προσδίδει ένα τάχιστο πλεονέκτημα ενός "φτασμένου" Ιππέως ο οποίος σε ελάχιστα μαθήματα θα μπορούσε α αναδειχθεί σε πρωταθλητή Εφιπποτοξότη. όμως, η υπευθυνότητα που χαρακτηρίζει το έργο των "Ελλήνων Κενταύρων" κάθε άλλο παρά εκλαμβάνει την περίπτωση του Χάρη, όπως και όλων των μαθητών της, τόσον "επιδερμικά" αλλά με απόλυτο σεβασμό προς τις προσωπικότητές τους και το μέλλον τους.

     Για τον Εκπαιδευτή του, ο Χάρης, παρά την ηλικία του αποτελεί μια συγκροτημένη προσωπικότητα επί της οποίας ο πατέρας του έχει επενδύσει ένα μακροχρόνιο έργο προορίζοντάς τον ως υπερπηδητή εμποδίων και αυτή την επένδυση προσπαθείας, χρόνου και αποτελέσματος ο Εκπαιδευτής του είναι υποχρεωμένος, πρωτίστως, να σεβασθεί ενώ, παραλλήλως, αναλαμβάνει με επίγνωση των ευθυνών του και την, παράλληλη, εκπαίδευσή του στην Έφιππη Τοξοβολία.  

     Ο συνδυασμός των δύο διαφορετικών εκπαιδεύσεων, υπό τις εντελώς διαφορετικές προϋποθέσεις κάθε μιας εκπαιδεύσεως, απλώς, δυσκολότατος! Όμως, αν τα δυσκολότατα δεν τα καλοδεχόμαστε με επίγνωση αλλά και με χαμόγελο, ουδεμία πρόοδος στη ζωή μας μπορεί να υπάρξει!

     Στην περίπτωση του Χάρη δεν έχουμε "tabula rasa", δηλαδή, έναν "άγραφο πίνακα" πάνω στον οποίο μπορούμε άνετα να εγγράψουμε κάτι και, εν προκειμένω την "Έφιππη Τοξοβολία". Ο Χάρης είναι ένας "πίνακας γραμμένος", χαραγμένος θα λέγαμε με την διδασκαλία του ιππικού δόγματος της Υπερπηδήσεως Εμποδίων κι αυτή την "εγχάραξη" όχι μόνον δεν πρέπει, διδάσκοντάς τον Έφιππη Τοξοβολία, να "θαμπώσουμε" αλλά θα πρέπει να την υποστηρίξουμε ενώ τον εκπαιδεύουμε στη πολεμική μας τέχνη!

     Αυτό το οριακό σημείο διασυνδέσεως του νεαρού υπερπηδητή με την Έφιππη Τοξοβολία, ο Εκπαιδευτής του αντιμετωπίζει τώρα με βαθειά περίσκεψη προκειμένου να τον ανατάξει από "μνήμες" κατεστημένων "καθισμάτων", συνδυαστικής εφαρμογής βοηθημάτων, διευθυντικών τακτικών και, κυρίως, ισορροπίας, χωρίς τίποτε από τα "κεκτημένα" να χαθεί ή να αλλοιωθεί! Και η εκπαιδευτική πρόκληση είναι τιτάνια για όποιον υποψιάζεται από Ιππική!

     Κι ο, εσαεί, εκπαιδευόμενος ...Εκπαιδευτής είναι ευτυχής για την νέα πρόκληση που καλοδέχεται στο Ιππευτήριο με τον νέο, μοναδικό, μαθητή του! Διότι, αυτή είναι η προνομία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", να έχει ως πρώτο μαθητή της τον ίδιο τον εκπαιδεύοντα!

     Ο Εκπαιδευτής του Χάρη αναλαμβάνει τον νεαρό Ιππέα με επίγνωση ότι τον καθιστούν υπεύθυνο για την πρόοδό του στην Ιππική Τέχνη οι τέσσερις γενιές διακεκριμένων αλογατάρηδων που εκπροσωπεί τούτος εδώ ο νεαρός, απόγονος, αλογατάρης! Κι έτσι, ο Χάρης ανεβάζει τον πήχη της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" και τον πήχη εμπειριών του Εκπαιδευτή του, λόγος για τον οποίο του είμαστε ευγνώμονες!

ΜΕ "ΕΠΙΛΟΓΟ" 

ΤΗΝ "ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΦΤΕΡΩΤΗ"

     Σε τούτη την Προπόνηση και πάλι, δεν "διδάξαμε" αλλά διδαχθήκαμε και, μάλιστα, από έναν νεοείσακτο Συνασκούμενο, τον Πάνο, μια λαμπρήν εξαίρεση του χώρου της ...αμαρτωλής δημοσιογραφίας της οποίας επικριτής από τους πρώτους είναι και ο ίδιος!

     Κλασικό και ..."αντισκωριακό" από την ραστώνη του καλοκαιριού, το ασκησιολόγιο για τους, παρόντες, προχωρημένους Τοξότες μας, ξεκίνησε με την Τοξοβολία εξ Επαφής την οποία παρηκολούθησε και ο νεοείσακτός μας, αφού εισήχθη στην Παραδοσιακή Τοξοβολία επιδεικνύοντας μία ιδιαίτερη αντίληψη κατανοήσεως.

     Ενώ οι προχωρημένοι δεν έδειξαν κανένα σημάδι "σκωρίας", μετά τα πρώτα, αναμενόμενα, "ξαφνιάσματά" του, ο νεοείσακτός μας κάλυψε αμέσως τα όποια κενά κι έσπευσε να παρακολουθήσει αξιοπρεπέστατα τις απαιτήσεις του ασκησιολογίου.

     Η Προπόνηση, κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν, με πολλές οπτικές παγίδες τεχνητών αλλοιώσεων της στοχαστικής ευθείας, των επιπέδων στόχου κλπ...

     Σε όλη την έκτασή της, όμως, αυτή η προπόνηση ήταν από τις ποιοτικότερες με μία Γραμμή Βολής συνειδητών όσο και ικανών Τοξοτών οι οποίοι κατάφεραν να "έλξουν" και τον νεοείσακτο σε τέτοιο σημείο που να "γραφεί" ένας θριαμβικός "επίλογος" με την άψογη εκτέλεση της κινητικής "αντίστροφης φτερωτής" κατά την οποία, όλοι δεξιόχειρες, κινούνται κυκλικώς προς τα δεξιά τοξεύοντας επί στόχου που βρίσκεται σε ύπτια στάση επί του κέντρου της κυκλικής διαδρομής των Τοξοτών και, σε αυτή την καταληκτικήν άσκηση τούτης της Προπονήσεως όχι μόνον οι παρόντες προχωρημένοι αλλά και ο νεοείσακτος Πάνος μας, κατάφεραν να καρφώσουν όλα τα βέλη τους επί του στόχου! 

     Και, σημειωτέον, αυτή την όχι και τόσο εύκολη άσκηση την ζήτησαν οι ίδιοι οι παλαιοί Συνασκούμενοι προς απορία και περίσκεψη του Αρχηγού Βολής.

     Τι όμορφα διδάγματα απολαμβάνουμε στην Ομάδα μας, όπου, αμέσως και οι νεοείσακτοι ...έσονται ...προχωρημένοι, αφομοιούμενοι από μιαν "Οικογένεια" που δεν κάνει διακρίσεις φύλου, ηλικίας ή ...παλαιότητος..!