ΕΝΑ ΦΛΙΤΖΑΝΙ ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΟ ΤΣΑΪ
Αφήνοντας το βλέμμα να βυθιστεί σ΄ ένα φλιτζάνι τσάι που έφτασε από την μακρινή Ιαπωνία, ευγενικό δώρο μιας αγαπημένης Συνασκουμένης, εκεί, ανάμεσα στα επιπλέοντα, μοσχομυρωδάτα, πέταλα ανθών κερασιάς, επιβεβαίωσα ακόμη περισσότερο κάποια "ψυχανεμίσματα" των Πολεμικών Τεχνών, εφίππων και αμίππων, οι οποίες συνήθως εκλαμβάνονται ως απλές τεχνικές "διεκπεραιώσεις" χωρίς καμία συνειδητοποίηση της βαθύτατης εσωτερικότητός τους η οποία υπερβαίνει κατά πολύ τον πυθμένα ενός φλιτζανιού.
Μοναδική εμπειρία αυτό το γιαπωνέζικο τσάι... Πραγματική έμπνευση νου και αισθήσεων, μία πνοή ιερού ανέμου που ανοίγει διάπλατους ορίζοντες προς την κατανόηση της ζωής και του κόσμου.
Αυτό το τσάι που μας έκανε ν' αναρωτηθούμε για όσους το προσπέρασαν, νομίζοντας ως περιττή την κατάκτηση της ουσίας...
Καθένας ακολουθεί ένα διαφορετικό μονοπάτι προς τον στόχο του, όμως, μπορούμε να ωφεληθούμε από τις εμπειρίες όσων προηγήθηκαν διανύοντας τον δρόμο κάνοντας τις πατημασιές τους οδηγό των δικών μας. Κάποιοι απ΄ αυτούς ακολούθησαν ένα "μονοπάτι" που θεωρείται ως η υπέρτατη εξέγερση της ανθρώπινης συνειδήσεως και ονομάστηκε "Ζεν".
Με τον ομφάλιο λώρο του στον Βουδισμό, το Ζεν μας παραπέμπει συνεχώς σε τέσσερις ευγενείς αλήθειες και την λύτρωση των οκτώ διαφυγών.
Οι τέσσερις ευγενείς αλήθειες είναι:
α. Η ζωή είναι πόνος.
β. Ο πόνος προκαλείται από τον εγωισμό.
γ. Ο εγωισμός είναι κατανικήσιμος.
δ. Οι οκτώ διαφυγές είναι η λύτρωση.
Οι οκτώ διαφυγές από τον πόνο:
α. Σωστή σκέψη.
β. Σωστή πράξη.
γ. Σωστή προσπάθεια.
δ. Σωστός λόγος.
ε. Σωστός βιοπορισμός.
στ. Σωστή στάση.
ζ. Σωστή συγκέντρωση.
η. Σωστή κατανόηση.
Ο Τροχός του Νόμου του Βουδισμού, ένα οκτάκτινο πηδάλιο, αυτές τις διαφυγές από τον πόνο της ζωής συμβολίζει και η σωστή πηδαλιούχηση οδηγεί τον πηδαλιούχο σε τρία Καταφύγια:
α. Στον Βούδα.
β. Στο Ντάρμα (την διδασκαλία του Βούδα).
γ. Στη Σάνγκα (την κοινότητα των πιστών).
Κι ενώ στον πρώιμο Βουδισμό εθεωρείτο ότι μόνον οι μοναχοί της Σάνγκα μπορούσαν να κατακτήσουν την φώτιση (λύτρωση), στη μεταγενέστερη Βουδιστική παράδοση θεωρείται εφικτή η κατάκτηση της φωτίσεως ακόμη και από τους κοσμικούς ανθρώπους μιας κοινωνίας προς τους οποίους, όλους ανεξαιρέτως, απευθύνεται το Ζεν.
O Βούδας της απέραντης ζωής, ο Αμιτάμπα, παριστάνεται και με τα δύο χέρια σε στάση ενατενίσεως, σε μια παράσταση όπου και τα "δύο" εναρμονίζονται σε "ένα", όπως ακριβώς και στο Ζεν το οποίο μας παραπέμπει σε μία διαρκή αμφιβολία για την ουσία των πραγμάτων και στο οποίο δεν έχει θέση κανένας δυϊσμός (καλό/κακό κλπ) αλλά η ενότητα της πραγματικότητος του κόσμου! Και το γιν με το γιανγκ όχι μόνον δεν αποτελούν αντίφαση αυτής της ενότητος αλλά συνιστούν και ακεραίωσή της διότι, το γιν και το γιανγκ, εισχωρώντας το ένα μέσα στο άλλο, δεν εκφράζουν δύο καταστάσεις αυτονομημένες αλλά ορίζουν την εναρμόνιση των στοιχείων μιας και της αυτής ενότητος, του Κύκλου!
Ενότητα, λοιπόν, ο μ α δ ι κ ό τ η τ α αλλά και διατήρηση της π ο ι ό τ η τ ο ς των ακτίνων του Τροχού του Νόμου και ...όχι μόνον...
Οι μοναχοί Ζεν ζουν ασκητικά αλλά δεν παραλείπουν οι χώροι μέσα στους οποίους ζουν να είναι πεντακάθαροι και με υψηλήν αισθητική κοσμημένοι! Δύο άξονες ζωής πολύ δύσκολοι, ο ασκητισμός προς τα έσω αλλά και η φροντίδα προς τα έξω, τέμνονται και ακεραιώνονται στο άτομο του μοναχού καθορίζοντας και την ποιότητα της ασκήσεώς του ως ένα παρατηρήσιμο και μετρήσιμο Κύκλο ζενικής συνεπείας βίου.
Όλα τούτα τα παραπάνω, τώρα, μεταφερόμενα στην δική μας Πολεμική Τέχνη μας αποκαλύπτουν τόσα "μυστικά" που δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα. Το γιαπωνέζικο τσάι που σου προσφέρθηκε τόσο ευγενικά, είναι τόσο ...ομιλητικό που δεν μπορείς να κλείσεις τ΄ αφτιά σου σε όσα σου αφηγείται... και μόνη σου θλίψη που δεν μπορούν να το ακούσουν κι άλλοι που νομίζουν ότι τα πέταλα των ανθών της κερασιάς δεν έχουν σχέση με την Έφιππη Τοξοβολία!
Αλίμονο σ΄ όσους προσπέρασαν τους ανθούς της κερασιάς χωρίς να χαρούν την ευωδιά τους! Αλίμονο στους περιπατητές που προσπερνούν χωρίς να κοντοστέκονται εκεί που η κερασιά ανθίζει... Γιατί, από ένα κουτί γιαπωνέζικου τσαγιού δεν ξεχύνονται, απλώς, γεύσεις και αρώματα αλλά και πολύ σημαντικότερα τεκμήρια ζωής!
Ευγνώμονες εγκάρδιες ευχαριστίες προς την ευγενέστατη Συνασκουμένη Δέσποινα Μπόνου η οποία, επιστρέφοντας από την αγαπημένη μας Ιαπωνία μετέφερε στις αποσκευές της υπέροχες εμπειρίες και ένα κουτί γιαπωνέζικου τσαγιού το οποίο μου προσέφερε, γενόμενο αφορμή και έμπνευση για την παραπάνω "σημείωση". Πολύτιμο δώρο που δεν αρκείται σε τέρψεις ουρανίσκου αλλά διεγείρει συνειδήσεις, όπως το ίδιο το Ζεν, τούτο το τσάι κατάφερε να επανατοποθετήσει έννοιες και Αξίες αλλά και να προξενήσει έναν ευρύτερο προβληματισμό επί ουσιωδών ζητημάτων! Σε ευχαριστώ, Δέσποινα!
Α.Η.Κ.
