Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2019

Η ΖΕΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΗΘΟΠΟΙΙΑΣ


     Στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ανακαλύπτουμε διαρκώς μια συναρπαστικήν αλήθεια: Η Έφιππη Τοξοβολία είναι μια ακεραιωτική ατραπός η οποία περικλείει τόσες συνιστώσες όσες και ο κόσμος ολόκληρος, όπως ακριβώς κάθε πραγματική πολεμική τέχνη με πραγματικό φιλοσοφικό υπόβαθρο, με την σοφία ως έδραση ζωής και, κυρίως, βίου! Και μέσα σ΄ όλα τούτα η "ηθοποιία", το "ποιείν Ήθος" πολύ πέραν της απλής υποκριτικής!


     Και, όταν οι αιώνες συνωμοτούν υπέρ της αναβιώσεως ενός ιστορικού χαρακτήρος επί σκηνής εκεί, η Σχολή Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν μπορεί παρά να σεβασθεί την  α λ ή θ ε ι α  της Ιστορίας, του κόσμου και της ζωής, αυθεντικά και λιτά, χωρίς φιλο-λογικοποιήσεις της υποκριτικής, όπως θα ήθελε κι ο μέγας Δάσκαλος Δημήτρης Ροντήρης καθοδηγώντας μας να σπουδάσουμε εν τω βάθει τους σκηνικούς χαρακτήρες "ωσεί εν αληθή βίω", "ωσεί εν πραγματικότητι ζωής και εποχής", άνευ νοθεύσεων "μοντερνιστικού" ή και "αταλάντου" ...άλλοθι, όπως, δυστυχώς, συνηθίζεται! 



ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΣΤΗ ΔΥΣΗ 
ΙΠΠΟΤΕΣ

Βραχύλογη, συγκριτική αποτίμηση.


     Ανεξάρτητοι, αυτοοργάνωτοι, αυτοδιοίκητοι, άθρησκοι και πολεμώντας για το ιδανικό μιας Πατρίδος την οποία, αν και ανύπαρκτην, οραματίζονταν να δημιουργήσουν, οι Έλληνες Στρατιώτες της Δύσεως κρατήθηκαν μακριά απ' τον χριστιανισμό και συχνά στάθηκαν εχθρικά απέναντί του καταλογίζοντάς του ενοχή στην απώλεια της αγαπημένης Πατρίδος. Αδέσμευτοι από υποκειμενικούς και/ή θρησκευτικούς ηθικούς κώδικες, δεσμεύονταν ως πολεμιστές αποκλειστικώς και μόνον από κώδικα ανδρείας. Ποτέ δεν προσπάθησαν να αλλάξουν την θρησκευτική πίστη άλλων κινούμενοι από δογματικά ελατήρια και το μαχητικό κίνητρό τους ήταν η υπηρέτηση των συμφερόντων της Ελληνικής φυλής ή της επιβιώσεώς τους σε μιαν αντίξοη γεωγραφική περιοχή όπως η τότε πολύμορφη "Δύση" η οποία δεν απεδέχετο τους "ανέστιους δρομάρηδες" όπως οι ίδιοι. Σχημάτιζαν αυτόνομα πολεμικά σώματα διοικούμενα από έναν αρχηγό χωρίς να διαθέτουν κοινό σύμβολο ή κοινή σημαία αλλά, κυρίως, τα εραλδικά σύμβολα του εκάστοτε επικεφαλής όταν και εάν αυτά υπήρχαν. Πολέμησαν τους Οθωμανούς όχι ως αλλοδόξους αλλά ως κατακτητές της Πατρίδος τους και, εάν επέμειναν στην ανίδρυση του ναού του Γεωργίου στην Βενετία δεν το έκαναν για θρησκευτικούς ή εκκλησιαστικούς λόγους αλλά για την αναγνώριση των αγώνων και θυσιών τους προς την παπική Δύση η οποία περιφρονούσε κάθε αλλόδοξο, αποβλέποντας κι επιτυγχάνοντας την ηθική κυριαρχία τους επ΄ αυτής με δεδομένη την προσφορά τους στην ελευθερία της. Αρνήθηκαν την ευμάρεια και την αποκομιδή υλικών αγαθών και χρηματικού πλούτου επιλέγοντας την περιπλάνηση και επιμένοντας στην ανάδειξη της πολεμικής αρετής τους ως παραμέτρου επιβιώσεώς τους εν μέσω πολλών και ποικίλων εχθρών σε ένα τεράστιο πολεμικό "μέτωπο" μεταξύ Αγγλίας και Ανατολικής Μεσογείου.  Αν και υπήρξαν σκληροί πολεμιστές δεν κατηγορήθηκαν για γενοκτονία σε βάρος κανενός ξένου λαού. Παρά τον, κατά κανόνα, άτακτο χαρακτήρα του πολέμου που διεξήγαγαν, εν τούτοις, ανέδειξαν την ενέδρα προσδιδοντάς της και έφιππη "διάσταση" καταλήγοντας να συνεισφέρουν στην παγκόσμια στρατιωτική τακτική το σώμα των "Χωσιαρίων" (χωσιά=>ενέδρα, χωσιάριος=>ενεδρεύων) οι οποίοι κατέληξαν ως "Ουσάροι", αναδεικνύοντας διεθνώς το τακτικό έφιππο σώμα του Ελαφρού Ιππικού. [1] Εν τέλει, τον 18ο αιώνα, κατόρθωσαν δι ενός και μόνον μέλους τους να απελευθερώσουν και το πρώτο Ελληνικό έδαφος από την οθωμανική κατοχή πολύ πριν την αμφιλεγόμενη, μετέπειτα, "Επανάσταση" του 1821, υλοποιώντας, κατ΄ αρχήν, την πρόθεσή τους περί δημιουργίας Πατρίδος. [2]  Η εύλογη αντιπαλότητά τους με την προσκυνημένη φαναριωτικήν εκκλησία και η, μέχρι σήμερα, διαχρονική κυριαρχία της τελευταίας στους ανελλήνιστους κατοίκους της άλλοτε Ελλάδος, κατεδίκασε σε ιστορικήν "αφάνεια" αλλά και αναμενόμενην "άγνοια" εκ μέρους των ανελληνίστων, παρά ταύτα, τα τελευταία χρόνια ο ανιδιοτελής ηρωισμός και η φιλόπατρις αυτοθυσία των Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως αρχίζει να αφυπνίζει ελληνικές αλλά και διεθνείς "συνειδήσεις"! 



Το "επιστέγασμα" της εποποιίας των Ελλήνων Στρατιωτών 
με την πρώτη απελευθέρωση Ελληνικού εδάφους από την οθωμανική κατοχή 
που κατάφερε ένας από αυτούς, ο Στρατιώτης Καλέντζης
εκ της Οικογενείας των Καλέντζη 
(βλ. Libro d' Oro Ζακύνθου)


     Εν αντθέσει με τους Έλληνες Στρατιώτες της Δύσεως, οι προγενέστεροί τους Ιππότες, ενώ πρωτοεμφανίζονται και αυτοί ως "Στρατιώτες" (Miles) με καθαρά στρατιωτικά καθήκοντα, δεν αποφεύγουν να εμπλακούν με την καθολικήν εκκλησία γενόμενοι παρακολουθήματά της. Οι Ιππότες, λοιπόν, εξαρτημένοι από την καθολικήν εκκλησία [3] οργανώνονται αμέσως ή εμμέσως από αυτήν σύμφωνα με τις δικές της χριστιανικές δογματικές απόψεις ή και θρησκευτικές επιχειρησιακές βλέψεις, υπό το σύμβολο του χριστιανικού σταυρού, παρασυρμένοι να πολεμούν όχι υπέρ πατρίδος αλλά μόνον υπέρ μιας θρησκείας (χριστιανισμός) η οποία αρνείται κάθε έννοια "πατρίδος" με απερίφραστα "οικουμενική" προσέγγιση του κόσμου, πλήρως δεσμευμένοι από μία δογματική και ποιμαντική ανυπόστατες και ατεκμηρίωτες, κυρίως δε ακατάληπτες για τις μεγάλες "μάζες". Οι Ιππότες, βαθύτατα θρησκευόμενοι, ετάχθησαν να πολεμούν υπέρ των συμφερόντων μιας συγκεκριμένης σέχτας του εβραιοχριστιανισμού (δυτικού καθολικισμού) αδίστακτοι να χύσουν το αίμα ακόμη και των ομοδόξων τους της άλλης σέχτας (ανατολικών εβραιοχριστιανών) σε μία μακράν εκστρατεία βίαιου εκχριστιανισμού πληθυσμών επί των οποίων δεν δίστασαν να ασκήσουν την πλέον απάνθρωπη βία εν ονόματι του ιδεατού "αρχηγού" της εκκλησίας τους. Κατηγορήθηκαν για εγκλήματα γενοκτονίας εναντίον λαών (π.χ. Βαλτικής) αλλά και για μία σειράν εγκλημάτων μισαλλοδοξίας σε βάρος των πληθυσμών μέσω των οποίων διήλθαν προκειμένου να φθάσουν στο "άλλοθι" των αλλεπάλληλων εκστρατειών τους ("Άγιοι" Τόποι) επί του οποίου, κυριαρχικώς, δεν είχαν κανένα νόμιμο δικαίωμα! Σχημάτιζαν, κατά κανόνα, συντεταγμένα σώματα (Τάγματα) με προσωποπαγή διοίκηση απολύτως εξαρτημένη από την καθολικήν εκκλησία η οποία διοίκησή τους ακολουθώντας την εβραιοχριστιανική διπροσωπία εκάλυπτε πάντοτε την όχι ενάρετη ομαδική δράση των σωμάτων υπό τον μανδύα της εβραιοχριστιανικής ηθικής καταλήγοντας, π.χ., να αναφέρονται, δήθεν, σε θρησκευτικούς σκοπούς και ιερά κίνητρα οργανώνοντας εν κρυπτώ συστήματα τραπεζικών συναλλαγών και διεθνούς τοκογλυφίας προς ίδιον υλικό πλουτισμό! Άλλωστε, η ίδια η καθολική εκκλησία στην προσπάθειά της να υποχειριάσει τους Ιππότες διατηρώντας τους επί του ασφαλούς υποτεταγμένους στην υπηρέτηση των συμφερόντων της τους απαγόρευσε ακόμη και την μεταξύ τους διεξαγωγή μαχητικών ασκήσεων, όπως με τα διατάγματα που υπέγραψαν οι πάπες Ιννοκέντιος ΙΙΙ και Ευγένιος ΙΙΙ, αλλά και όπως διετύπωσε σχετική απόφαση της Συνόδου του Λατερανού (1180), άγοντας στο συμπέρασμα ότι πολύ διαφορετικότερα του δήθεν "ηρωισμού" ήσαν τα χαρακτηριστικά των Ιπποτών, ίσως όχι εκ των δικών τους ιδιοτήτων και επιλογών αλλά, ασφαλώς, λόγω των ιδιοτελών συμφερόντων της εκκλησίας που υπηρετούσαν! Κατά την τακτικήν, επέλεξαν την ασφάλεια της στατικής οχυρωτικής [4] διακρινόμενοι για την φρουριακή αρχιτεκτονική τους η οποία, κατά τεκμήριον, δεν απεδείκνυε μαχητικό πνεύμα προελάσεως αλλά συντηρητική διάθεση διατηρήσεως "κεκτημένων". Δεν "απετύπωσαν" κάποιαν ιδιαίτερη "σφραγίδα" στην παγκόσμια πολεμική τακτική και, πέραν μιας συστηματικώς καλλιεργηθείσης μυθοπλασίας περί δήθεν ηρωισμού, φάνηκαν περισσότερον ως "πρόδρομοι" του παγκόσμιου τραπεζικού τοκογλυφικού συστήματος παρά ως γενναίοι πολεμιστές! [5] Πέραν της θεοκρατικής "συνεισφοράς" στην, έτι περαιτέρω, σκοταδιστική υπέλιξη της Ευρώπης, οι Ιππότες δεν κατάφεραν να συνεισφέρουν τίποτε ουσιαστικότερο στην ήπειρο της "καταγωγής" τους, πέραν μιας ανάξιας "καταλήξεως" στο μοιραίο ενός εντυπωσιακού "περιτυλίγματος" άνευ περιεχομένου!       


     Η Ιστορία γράφεται με πράξεις και αίμα και η αποτίμησή της δεν μπορεί να είναι αφοριστική αλλά ακριβοδίκαιη. Κι αν αναρωτηθούμε "τι κρατάμε και τι πετάμε" εμείς οι "Έλληνες Κένταυροι" μελετώντας συγκριτικώς την φιλοπάτριδα εποποιία των Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως και τον, κενό ουσιαστικού περιεχομένου, τυχοδιωκτισμό των Ιπποτών, θα λέγαμε ότι και οι δύο έχουν κάτι πολύ σημαντικό να μας αφήσουν ως "υποθήκη", οι μεν πρώτοι ως παράδειγμα προς μίμηση, οι δε δεύτεροι ως παράδειγμα προς αποφυγήν, παρά τα κάποια αξιόλογα δείγματα του "περάσματός" τους! 


_______________

[1] Κ Σάθα ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ ΕΝ ΤΗ ΔΥΣΕΙ (ΦΙΛΟΜΥΘΟΣ, 1993)
[2] Β. Δ. Ψιμούλη ΣΟΥΛΙ ΚΑΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ (ΕΣΤΙΑ, 2006. σ. 243-244)
[3] Νικολάου Δ. Αιγινήτου Η ΙΠΠΟΣΥΝΗ, 1970
[4] Wolfgang Muelller=Wiener CASTLES OF THE CRUSADERS, 1966  
[5] Η. Κόλλια ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ, 1991
ΤΟ ΚΟΡΑΝΙΟΝ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΠΠΩΝ


     Στην εξειδικευμένη Βιβλιοθήκη της ανεξίθρησκης Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" περίοπτη θέση κατέχουν σπάνιες εκδόσεις Ισλαμικών μελετών αναφορικώς με τα γνωστικά μας αντικείμενα. Και εν μέσω αυτών, ασφαλώς, το Κοράνιον χωρίς την μελέτη του οποίου και την κατανόηση της δογματικής του δεν είναι εύκολη η μελέτη κανενός άλλου ισλαμικού κειμένου.


     Μία από τις εκδόσεις του Κορανίου που κοσμούν την Βιβλιοθήκη μας έχει εκδοθεί το δεύτερο ήμισυ του 19ου αι. (1886) στην Αθήνα από τον εκδότη Ανέστη Κωνσταντινίδη και είναι μία σπουδαία μετάφραση του Γερασίμου Ι. Πεντάκη, εκ του αραβικού κειμένου.


     Αποκωδικοποιώντας αυτή την λακωνική αναφορά του Κορανίου στους Ίππους, όπως εμφανίζεται στην σελίδα 469 αυτής της εκδόσεως, αντιλαμβανόμεθα όχι μόνον την "θέαση" του Ισλάμ έναντι του Ίππου αλλά και τον βαθύτερο αβραμικό χαρακτήρα αυτής της μονοθεϊστικής θρησκείας.


Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2019


ΣΤΟΝ ΤΟΞΟΘΡΑΥΣΤΗ
ΤΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΡΟΥΤΟΥ



     Ήταν εκείνο το ηλιόλουστο πρωινό που η βασίλισσα είχε βγει βόλτα με το άλογό της στις αλέες του μεγάλου κήπου που η ίδια έφτιαχνε γύρω από το ανάκτορο στο κέντρο μιας Αθήνας υπό ανίδρυση. Η πανέμορφη σιλουέτα της πάνω στο ψηλό άλογο συχνά έγερνε για να αποφύγει τα κλαριά των δέντρων κι αυτή η κίνηση της έδινε μεγαλύτερη κομψότητα και χάρη κάνοντας τον νεαρό λαϊκό καβαλάρη να την παρακολουθεί διακριτικά, από μακριά,  μη ξέροντας κατά βάθος αν θα ήθελε να τον προσέξει η βασίλισσα ή αν κάτι τέτοιο θα την έκανε να απομακρυνθεί αμέσως από το οπτικό του πεδίο. Για αρκετήν ώρα το κρυφτούλι των σκιών και των κλαριών ανάμεσα σ΄ αυτόν και στην ανυποψίαστη βασίλισσα  τον κράτησε σε εγρήγορση ώσπου παραδέχτηκε ότι θα την ήθελε στην αγκαλιά του. Και τότε είδε τον έρωτα ανάμεσα στα παρτέρια… τον είδε να τον κοιτάζει περίλυπος και να ετοιμάζει να σπάσει το τόξο του μην έχοντας «βέλη» για την περίσταση… κι ο νεαρός με ένα σβέλτο πήδημα από το άλογό του έσπευσε να προσφέρει ένα βέλος από τα δικά του στον απελπισμένο έρωτα αλλά …δεν πρόλαβε! Ο έρωτας είχε σπάσει το τόξο του… Ο Όθων - Φρειδερίκος - Λουδοβίκος περίμενε την Αμαλία στο σαλονάκι της ανήσυχος που αργούσε να επιστρέψει η αγαπημένη του, όσο το ταπεινό αγροτόπαιδο επέστρεφε στο καλύβι του σέρνοντας το άλογό του…Στο μυαλό του είχε τη βασίλισσά του και τον έρωτα τοξοθραύστη έρωτα που πάντα βιάζεται να σπάσει το τόξο του γιατί πάντα ξεμένει από βέλη…



ΟΠΛΟΜΑΧΙΑ


     Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" ενθαρρύνει την πολυεδρική προσέγγιση των πολεμικών τεχνών με έμφαση μια πολύπλευρην ωφελιμότητα η οποία αυξάνεται γεωμετρικώς από τον συνδυασμό περισσοτέρων της μιας που μπορεί και πρέπει να ακολουθεί κάθε μαχητής, έφιππος ή πεζός. Και για τους "Έλληνες Κενταύρους" η Οπλομαχία (Σπαθασκία ή χρήση των Λευκών Όπλων) είναι ένας βασικός υποστηρικτικός άξονας για την καλύτερη εμβάθυνση στην ενότητα των δικών μας γνωστικών αντικειμένων. Σύμφωνα με όλα τούτα, ενθαρρύνουμε τα Μέλη μας, παραλλήλως με τις δικές μας δράσεις, να ασκούνται στην Οπλομαχία η οποία αναπτύσσει τον νου, αυξάνει την δραστικότητα των αντανακλαστικών, διευρύνει την ταχύτητα και ακρίβεια αντιλήψεως περιβαλλοντικών ερεθισμάτων, ασκεί το σώμα και αναπτύσσει ραγδαία το μαχητικό πνεύμα του Οπλομάχου. Έτσι στην Αθήνα, κοντά στον αξιότερο Οπλοδιδάσκαλο Γεώργιο Ζαχαρόπουλο, στο Βουκουρέστι σε μία από τις πλέον αξιόλογες Σχολές, Μέλη των "Ελλήνων Κενταύρων" ασκούνται στον χειρισμό των αγχεμάχων βελτιώνοντας εαυτούς! 


     Επ΄ ευκαιρία, η Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» συγχαίρει τον Πάνο Τριανταφύλλου ο οποίος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο κύπελλο Ξιφασκίας με αμαξίδιο στην Ολλανδία και ευχόμαστε στον άξιο Συνέλληνα Πάνο Τριανταφύλλου να στέκεται πάντα στο βάθρο του νικητή της ζωής!


ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ "FACE CONTROL"



     Ο αγαπητός επιστολογράφος μας κ. Μερκούρης Κ., σε ηλεκτρονικό μήνυμά του μας γράφει:

     «Παρά ταύτα, η Σχολή και η Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» δεν επιδιώκουν την επαύξηση των μαθητών και των Μελών τους αλλά επιμένουν να υπηρετούν τις εκπαιδευτικές ανάγκες των ολίγων και ουσιαστικώς ενδιαφερομένων για τα αντικείμενα Ιππικής που υπηρετούν οι «Έλληνες Κένταυροι»!»

     Η παραπάνω φράση σας μου φέρνει λίγο σε face control και θέλω να ρωτήσω αν εμένα με δέχεστε στην ομάδα σας. Ευχαριστώ.


     Αγαπητέ μας κ Μερκούρη Κ. ελπίζουμε να έχετε προσέξει ότι απευθύνεστε σε Σχολή και όχι σε καφωδείον, οπότε, κανένα ζήτημα «face control» δεν τίθεται.

     Όπως είναι αυτονόητο στο «σπίτι» μας βάζουμε όποιον εμείς κρίνουμε ότι διαθέτει τα εχέγγυα που πληρούν τις προσδοκίες μας και δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε κανέναν που δεν μας πείθει ότι τα διαθέτει, απλώς, διότι δικός μας ο χώρος και κύριοι ημείς ουδεμίαν σχέση έχοντες με το "ευρύτερο" ..."ξέφραγο αμπέλι" δια του οποίου διακινείται το σύγχρονο δουλεμπόριο υπό τον ανθρωπιστικό "φερετζέ" του ..."welcomerefuges"!

     Έτσι, ενώ μέχρι πρo τινος, στην Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» μπορούσε ο καθένας να εισέλθει, εφεξής, εκτός από την πίστη στις Αξίες της «Πολιτείας» του Πλάτωνος απαιτούμε και ακόμη υψηλότερα εχέγγυα Ήθους, προσωπικότητος και ενδιαφέροντος προς τα αντικείμενα της Ομάδος μας, διότι διαπιστώσαμε ότι είναι ασύμφορο να προσφέρουμε τα όσα αφιλοκερδώς προσφέρουμε σε άτομα τα οποία θα εψυχαγωγούντο και θα διεσκέδαζαν καλύτερα, κάπου αλλού.

     Επί του κυρίως ερωτήματός σας, λοιπόν, απαντούμε ότι ο τρόπος με τον οποίο θέσατε το ερώτημά σας δεν μας πείθει ότι αντιλαμβάνεστε τον αποδέκτη του, κατά συνέπεια, όχι, δεν σας δεχόμαστε στην Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» και τούτο με κριτήριο το δικό σας συμφέρον, βέβαιοι όντες ότι θα ωφεληθείτε αλλού, πολύ περισσότερο. Άλλωστε, στην Ελλάδα, ο,τιδήποτε αξιόλογο και σχετικό με την Έφιππη Τοξοβολία, την Παραδοσιακή Τοξοβολία και τις έφιππες πολεμικές τέχνες προέρχεται από την Σχολή μας και για τους μαθητές μας είμαστε υπερήφανοι και τους συνιστούμε!

     Εν συνάψει, από την έναρξη της ΙΒ'  Προπονητικής Περιόδου που διανύουμε, η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" σταθμίζει την φυσικήν οικονομία (περιορισμούς) χρόνου και δυνατοτήτων, αναθεωρώντας την έως τώρα "πολιτικήν" απεριόριστης υποδοχής νέων Μελών, υποδεχόμενη πλέον νέα Μέλη τα οποία πέραν των δεδομένων όρων αποδοχής καταστατικού πλαισίου, παρέχουν εγγυήσεις ουσιαστικού ενδιαφέροντος προς την Έφιππη Τοξοβολία, το Ιππικό Θέατρο, την Παραδοσιακή Τοξοβολία και, εν γένει τις έφιππες πολεμικές τέχνες, δικαίωμα, άλλωστε, το οποίο έχουμε ως εκ της ποιότητος της διδασκαλίας την οποία παρέχει η Σχολή μας!

ΥΠΟΔΙΕΛΕΥΣΗ


          Ο «επιτάφιος» στην Φυσικήν Ιππική, εν αντιθέσει του «γνωστού», χαρακτηρίζεται από αλήθεια και ουσιαστικότητα, κυρίως, τελετουργικότητα μεταξύ  ζ ώ ν τ ω ν  πλασμάτων ουδεμίαν σχέση εχόντων με σκιές «τοτεμικού» θανάτου (οποία διαστροφή…!), διότι προάγει την σχέση Ίππου και Ανθρώπου αποενοχοποιώντας τις «τριβές» από εγγύτητες βιοτικής συνυπάρξεως και αποευαισθητοποιιώντας ενδεχόμενους αιφνιδιασμούς από απρόβλεπτες και ασυνήθεις καταστάσεις εγγύς κινήσεως! 


          Χρησιμότατος για την ΖΩΗ και την ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ζώντων πλασμάτων, ο δικός μας «επιτάφιος», ουδεμία σχέση έχει με …«τάφο», λόγος για τον οποίο ονομάζεται «υποδιέλευση» εκφράζοντας την  διελαύνουσα  κ ί ν η σ η  ζώντων Ανθρώπων ΥΠΟκάτω ζώντος Ίππου,  κ ί ν η σ η  η οποία χαρακτηρίζει την ζωή και το γίγνεσθαι του φυσικού κόσμου και όχι την ακινησία του «τοτεμικού» θανάτου! Αλλά, προσοχή, στο σημείο αυτό φθάνουμε μόνον μέσα από μία διαδικασία πολύ προσεκτικής συνεκπαιδεύσεως Ίππου και Ανθρώπου την οποία όταν αγνοούμε, ποτέ δεν επιτρέπεται να επιχειρήσουμε την υποδιέλευση διότι είναι πολύ επικίνδυνη για τον διελαύνοντα μαθητή!