ΠΑΙΔΑΓΩΓΩΝΤΑΣ, ΚΑΤΑ ...ΦΥΣΗ

     Η αποτυχία των δυτικών -και όχι μόνον- Κοινωνιών έγκειται στην αποτυχία της Παιδαγωγικής τους, μιας "Παιδαγωγικής" στείρα ανθρωποκεντρικής η οποία αρνείται την Πολεμική Αρετή ως κεντρικό άξονα επιβιώσεως, υποκαθιστώντας την με φρούδες πασιφιστικές ονειρώξεις "πασπαλισμένες" με ενθαρρυνόμενη και υποβοηθούμενη ...ηλιθιότητα.

     Έτσι, ένα σημερινό δεκαπεντάχρονο χρειάζεται "γονική συναίνεση" για να παρακολουθήσει μια τηλεοπτική ταινία αλλά, στην ίδια ηλικία μπορεί άνευ συναινέσεως του οιουδήποτε να αλλάξει το ...φύλο του. Ο στραγγαλιστικός έλεγχος των μαζών από τους συστημικούς "διανομείς" της, δήθεν, ευημερίας τους, προϋποθέτει την αντικατάσταση της κατά Φύση Παιδαγωγικής από μία χειραγώγηση καμουφλαρισμένη με το απατηλό "λούστρο" μιας δήθεν "ευζωίας" η οποία αποτελεί την συνισταμένη ενός ολέθριου αποφυσικισμού.

     Στην Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας των "Ελλήνων Κενταύρων" μπορεί το κυρίως αντικείμενο να είναι η διδασκαλία μιας αρχέγονης, ιππικής Πολεμικής Τέχνης, όμως, με αυτήν ως "εφαλτήριο", επιδιώκεται ο παιδαγωγικός εκφυσικισμός των χαρακτήρων των Μελών μας και η επαναχάραξη ενός παιδαγωγικού προσανατολισμού αποκαταστατικού [στο μέτρο των δυνατοτήτων μας] του οικτρού αποτελέσματος της αντιφυσικής μαζικής "Παιδαγωγικής" η οποία στιγματίζει την εποχή μας.

     Διδασκόμενοι τον σεβασμό της ζωής, δια της κατανοήσεως της σημασίας του Πολέμου ως απευκταίου αποτελέσματος αδυναμίας συνεννοήσεως των ανθρώπων, εκπαιδευόμαστε στη χρήση του Τόξου ως παραμέτρου του "Si vis pacem, para bellum", μέσα σε ένα εντελώς φυσικό περιβάλλον που αναδεικνύει την σχέση του Ανθρώπου με τη Φύση.

     Και τα Μέλη μας, κυρίως τα έχοντα γονικήν ιδιότητα (αν και αυτή την ιδιότητα την αισθανόμεθα όλοι, ακόμη και οι μη έχοντες δικά μας παιδιά) θεωρούμε ότι όλοι ανεξαιρέτως, ενήλικες και ανήλικοι, άνδρες και γυναίκες, αρχάριοι και προχωρημένοι, αποτελούμε μια ολιγάριθμη Κοινωνία υποχρέων προς ορθή παιδαγώγηση εαυτών και παιδιών, κάτι που εφαρμόζουμε στην καθημερινή μας συνάσκηση.

     Παραδείγματα γονέων-Παιδαγωγών πάμπολλα στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων".

     "Σπαρτιάτισσα" από το ...Καζακστάν η Χρυσούλα, δεν διαπρέπει απλώς στην Έφιππη Τοξοβολία αλλά και στα οικογενειακά και επαγγελματικά καθήκοντά της, όπου κι αν βρεθεί. Ο υγιής και δημιουργικός χαρακτήρας δεν αποτελεί τοπικιστικό "μονοπώλιο" κανενός λαού αλλά γονιδιακή ιδιότητα εντοπιζόμενη, ξεχωριστά, στα άτομα.

     Δεν την βλέπουμε κάτω από τα σεσουάρ των κομμωτηρίων να ξοδεύει χρόνο επικαλούμενη "άγχος" και "ανία" όπως συνηθίζει ο κανόνας των ομοφύλων της σήμερα, αλλά την βλέπουμε να ασκείται με το βρέφος της στην αγκαλιά ακόμη και πάνω στον Ίππο.

     Η Χρυσούλα μεγαλώνει το παιδί της έχοντάς το δίπλα της ακόμη και στη Γραμμή Βολής, αφιερώνοντάς του, στοργικά, την προσοχή της ώστε να του μεταλαμπαδεύσει την δική της αγάπη για την Τοξοβολία που βοηθά το άτομο στην αυτοσυγκέντρωση και, έτσι, στην ευστοχία του καθημερινού βίου.

     "Σπαρτιάτισσα" από το ...Μεσολόγγι και η Αμαλία μας. Μητέρα σπουδαία που και αυτή δεν αφήνει το παιδί της ούτε για μια στιγμή μακρυά από όσα επέλεξε ως ωφέλιμα κι ευχάριστα για την ίδια, δηλαδή, την Έφιππη Τοξοβολία και τις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες.

     Και η Αμαλία μας δεν "παρκάρει" το παιδί της ανεξέλεγκτο από την επίβλεψή της και την απολαμβάνουμε να το φέρνει μαζύ της σε κάθε Προπόνησή της, σε κάθε δράση της, μέσα στην Ομάδα, δείχνοντάς του το, κατά Φύση, "μονοπάτι".

     Κι έτσι, ο νεαρός βλαστός της αγαπημένης Συνασκουμένης μας κάθε φορά που βρίσκεται ανάμεσά μας, ανακατευθύνεται σε υγιείς "ορίζοντες" μέσω της φυσικής παιδαγωγικής "ατραπού", απολαμβάνοντας την αγκαλιά όλων μας.

     Και ενώ όλα αυτά τα κατά Φύση συμβαίνουν στη ολιγάριθμη κοινωνία των "Ελλήνων Κενταύρων", στην ευρύτερη και πολυάριθμη σπαρασσόμενη κοινωνία των εκατομμυρίων αποφυσικοποιημένων ανθρώπων των τσιμεντουπόλεων η "Παιδαγωγική" είναι ..παρά Φύση. Εκεί, οι μάνες "παρκάρουν" τα παιδιά τους σε "παιδικούς σταθμούς" για ...baby-"parking", όπου οι Ίπποι, ναι, αυτά τα ΕΜΒΙΑ πλάσματα, εκλαμβάνονται ως ...τελάρα ζωγραφικής για να χαράξουν πάνω στα σώματά τους οι νεαροί βλαστοί τις μουτζουρογραφίες τις οποίες οι "ιστρούχτορες" τους υπαγορεύουν ως ..."τέχνη", όπως στον παιδικό "σταθμό" της Θεσσαλονίκης με το όνομα "Κοπερτί", του οποίου ο διευθυντής Τάσος Γλατζής, είχε το θράσος να αποπειραθεί να δικαιολογήσει την κακοποίηση των Ίππων, εξορκίζοντάς την ως ..."θεραπευτικό πρόγραμμα". Και θα θέλαμε πολύ να δούμε τις αντιδράσεις του κάθε αγύρτη διαστροφέα ψυχών και χαρακτήρων αν του ζητούσαμε να σταθεί μπροστά στα πινέλα μας να του ζωγραφίσουμε τη πλάτη...

     Η κτηνωδία της αποφυσικοποιημένης κοινωνίας των διεστραμμένων, επιχειρεί με διάφορα προσχήματα να "στοκάρει" την κενότητά της μη διστάζοντας να "σερβίρει" και ως τελάρα ζωγραφικής σώματα ζωντανών Ίππων υπό τον "φερετζέ" μιας ύπουλης και απάνθρωπης "Παιδαγωγικής" η οποία ευτελίζει την ζωή και την ίδια την Φύση.

     Καθένας είναι ελεύθερος να διαλέξει ό,τι επιθυμεί σε μία διαστροφικώς λειτουργούσα κοινωνία, όπου το έμβιον [ζώον] θεωρείται ..."κτήμα" του ανθρώπου από τον ίδιο τον "νόμο" και στην οποία οι λέξεις "Ιππαγωγός" και "Κυναγωγός" είναι άγνωστες, αντικαθιστώμενες από την αισχρή λέξη "ιδιοκτήτης". Στην ίδια κοινωνία όπου τα ναρκωτικά, είτε υπό την μορφή "ουσιών", είτε υπό την μορφή αντιφυσικών "ιδεολογημάτων"  γεμίζουν τα πεζοδρόμια με αποτρόπαιες φιλελεύθερες εικόνες...

    Εμείς, επιμένουμε στην Παιδαγωγική κατά Φύση και θα επιμένουμε, προσηλωμένοι στο συμφέρον της ατομικής και ομαδικής υγείας της ολιγάριθμης, μεν, αλλά φυσικότατης δε κοινωνίας που διαμορφώσαμε εν μέσω των αυτοχείρων που μας περιβάλλουν.

ΤΑ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΑ ΒΕΛΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ

     Στο Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" η ένδειξη προόδου που σημαίνει η αύξηση των Τόξων στον οπλοβαστό ενισχύει το τεκμήριο προόδου το οποίο είναι τα βέλη επί του στόχου.

     Ο Χριστόφορος και η Ειρήνη, οι δύο συνεπικεφαλής των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας", κάθε φορά που ολοκληρώνουν μία Προπόνηση του Παραρτήματός τους, μας κάνουν ακόμη περισσότερο υπερήφανους για την αρμονική "εικόνα" που αφήνει πίσω του το πρόγραμμά τους.

     Στα μάτια όσων παρακολουθούμε προσεκτικά την εργασία του κερκυραϊκού Παραρτήματος παραμένει ολοζώντανο το επίτευγμα μιας, πραγματικά, επιτυχημένης πορείας ανθρώπων που ανακαλύπτουν τον καλύτερο εαυτό τους και τον προσφέρουν με αυταπάρνηση στη μικρή αλλά δυναμική κοινότητα των "Ελλήνων Κενταύρων" στην οποία επενδύεται η κάθε πρόοδος του κάθε Μέλους.

     Το ιδιαίτερο "πνεύμα" των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" το οποίο είναι διακριτό σε κάθε δράση τους ήταν κι αυτή την φορά, χαρακτηριστικό. 

     Και σε τούτη την τελευταία Προπόνηση, οι Κερκυραίοι Συνασκούμενοί μας βίωσαν ακόμη μια ψυχωφελή εμπειρία σε ένα χαλαρωτικό περιβάλλον με ασκήσεις αυτοσυγκεντρώσεως και οξύνσεως του ενστίκτου.

     Το πόσο τα κατάφεραν είναι αρκετά τα βέλη επί του στόχου για να το τεκμηριώσουν.

ΤΑ ΤΕΤΡΑΘΕΜΕΛΑ 

ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ:

ΨΩΜΙ, ΚΡΑΣΙ, ΦΩΤΙΑ, ΓΥΝΑΙΚΑ

     Η Γυμνιππευτική είναι μία σειρά απαιτητικών ασκήσεων πάνω στην ράχη του ίππου ή στο πλάι αυτής. Είναι μία από τις καλύτερες μεθόδους για να αποκτήσει κανείς ένα κάθισμα χωρίς να εξαρτάται από την χρήση αναβολέων σέλας και ηνιών, διατηρώντας την ισορροπία του ανά πάσα στιγμή.

     Η Μαριλένα με την Χρυσούλα δύο μαθήτριες της Σχολής μας ζήτησαν να εμβαθύνουν τις γνώσεις τους σε αυτήν την απαιτητική τέχνη και έτσι ο Αρχηγός της Ομάδος μελέτησε προσεκτικά το παρακάτω βιβλίο, έτσι ώστε να εντρυφήσει στις γνώσεις του και να τις μεταφέρει στις δυο κοπέλες.

     Όμως, επειδή στην δικιά μας Σχολή δεν αρκούμαστε μόνο στις θεωρητικές γνώσεις, ο γράφων φρόντισε προτού τις μεταδώσει να τις εφαρμόσει κιόλας.

     Εδώ αξίζει να αναφέρουμε πως η πρώτη απαραίτητη προϋπόθεση είναι ένας κατάλληλος Ίππος γι αυτήν την δουλειά. Ο Ίππος θα πρέπει να διατηρεί έναν σταθερό βηματισμό καθ’ όλη την διάρκεια εκτελέσεως των ασκήσεων και να παραμένει απόλυτα ήρεμος με ο,τιδήποτε και αν συμβαίνει στην ράχη του. Πριν εκπαιδεύσουμε τον Ίππο όμως θα πρέπει να βεβαιωθούμε πως έχουμε επιλέξει και τον κατάλληλο, θα πρέπει να είναι μεσαίου ύψους με φαρδιά και πλατιά ράχη. Έτσι, αφού ο Αρχηγός της Ομάδος μας βεβαιώθηκε για την καταλληλόλητα του Ίππου,

με την βοήθεια του Υπαρχηγού Μάριου και Εφιπποτοξότη Γεώργιου ξεκίνησαν να μεταδίδουν τις γνώσεις τους στα απαιτητικά αυτά κορίτσια.

       Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να μάθει κανείς πριν προχωρήσει σε δυσκολότερες ασκήσεις είναι να εφιππεύει και να αφιππεύει σωστά. Για την σωστή επίτευξη αυτών είναι απαραίτητο να μάθει ο αναβάτης να ‘’παίρνει’’ τα βήματα του Ίππου του όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία. Στην εφίππευση είναι σημαντικό να πηδήξει πρώτα προς τα μπροστά πριν πηδήξει προς τα πάνω, ειδάλλως κινδυνεύει η φορά του Ίππου να τον φέρει στο πίσω του μέρος.

α.ΣΩΣΤΟ

β. ΛΑΘΟΣ

     Μόλις βρεθεί στην ράχη του Ίππου θα πρέπει αμέσως να πάρει την σωστή στάση με τα πόδια να κρέμονται προς τα κάτω.

     Στην αφίππευση ο Ιππέας θα πρέπει να προσγειωθεί με μέτωπο κατά την φορά που κοιτάει ο ίππος και στο ύψος των μπροστινών ποδιών του Ίππου, ειδάλλως παραμονεύει ο κίνδυνος που αναφέραμε προηγουμένως.

     Επειδή όμως οι δυο κοπέλες με την εξαιρετική αντίληψη και κιναισθησία που τις διακατέχει δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου στο να κάνουν κτήμα τους αυτά που οι Εκπαιδευτές τους τις μετέφεραν

     Προχωρήσαμε στην επόμενη άσκηση. Ανύψωση του σώματος και περιστροφή σε ανάποδο κάθισμα.

     Για την σωστή επίτευξη αυτής της άσκησης ο Ιππέας θα πρέπει να σηκώσει το κάτω μέρος του σώματος του.

     Περιστρέφοντας τον κορμό του και αλλάζοντας θέση στα πόδια του με το δεξί να παίρνει την θέση του αριστερού και το αντίστροφο, μία διόλου εύκολη άσκηση που απαιτεί υψηλή επιδεξιότητα και πάλι οι δύο αυτές μαθήτριες μέσα σε ελάχιστο χρόνο έφτασαν τάχιστα στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

     Ένα μεγάλο Εύγε από μέρους του Ιδρυτή της Ομάδος, του Αρχηγού, του Υπαρχηγού και όλων των Μελών της Ομάδος μας προς σε αυτά τα δύο λαμπρά κορίτσια και σύντομα περιμένουμε να τις απολαύσουμε και στις εξετάσεις τους.

     Επιπλέον, οι δύο νέοι μαθητές μας κατάφεραν να διευθύνουν τον Ίππο τους με κλειστά μάτια, αποενοχοποιώντας φόβους και αντιλαμβανόμενοι ότι η όραση του Ίππου μπορεί να υποκαταστήσει με επιτυχία την ανθρώπινη κατά την Ιππασία.

     Η εκτέλεση των ασκήσεών τους μας έπεισε για ακόμη δύο ικανά Μέλη στην Οικογένεια των Ελλήνων Κενταύρων.

     Η Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας που ακολούθησε με Αρχηγό Βολής τον Υπαρχηγό της Ομάδος μας Μάριο Ευθυμιάδη ήταν, όπως πάντοτε, μια ακόμη ευκαιρία εκτονώσεως και εφαρμογής του Σχολείου σιωπής.

     Με ασκήσεις στατικές και κινητικές το προβλεπόμενο πρόγραμμα τηρήθηκε όπως έπρεπε και αυτή τη φορά.

     Ο επίλογος της ημερίδος αυτής 'γράφτηκε' με την Προπόνηση Σπαθασκίας υπό τον Πρωτεσίλαο.

     Ευτυχείς και πάλι, για όλη την επόμενη εβδομάδα, με "μπαταρίες" φορτισμένες, προετοιμαζόμαστε για το επόμενο Σάββατο, 21η Οκτωβρίου οπότε και θα έχουμε εξετάσεις συραγωγήσεως όπως από καιρό έχουν αναγγελθεί.

Κωνσταντίνος Δαμιανάκης

Αρχηγός Ομάδος.

ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ

     Δεν είναι μόνον οι «Έλληνες Κένταυροι» οι οποίοι επιλέγουν να βρίσκονται μακράν κρατικών φορέων οι οποίοι «καπελώνουν» κάθε ανθούσα πρωτοβουλία προκειμένου να διαιωνίζεται η μιζέρια των παραγόντων σε μια Κοινωνία η οποία ρέγχει επιθανατίως. Ο κ. Δημήτριος Αγιασοφίτης, γόνος Οικογενείας διακεκριμένων Πιλότων, όπως και ο ίδιος Πιλότος, τοποθετείται επί αναλόγου θέματος στον τομέα των Αεραθλημάτων αναφορικώς με την νεοσύστατη «Αερολέσχη Καστοριάς», σημειώνοντας:

     «Εκεί όπου δεν έχουν λόγο αμαρτωλές Υ.Π.Α, ΞΕΙΠΑ, ΤΑΙΠΕΔ και λοιπά κρατικά παράσιτα, συνυπάρχουν αρμονικά ελικόπτερα, αεροσκάφη και ίπποι. Οι δε πτητικές μηχανές απολαμβάνουν την φιλοξενία του πεδίου, οι δε ίπποι το τρυφηλό γρασίδι.

Εκ της διοικούσης,

                                                            

Δημήτριος Αγιασοφίτης»

     Φαίνεται ότι ο χώρος της Αεροπορίας από τον οποίο προέρχεται και ο Ιδρυτής της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" διατηρεί σαφή "εικόνα" των παρα-κρατικών ...καρεκλοκενταύρων που παραγοντίζουν παρασιτικώς και άνευ της παραμικρής παραγωγικότητος. 

ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΤΟΞΟΤΗ

     Σταθερά στο φιλόξενο και κατάφυτο περιβάλλον της αυλής της παραδοσιακής ταβέρνας "Η ΚΡΗΝΗ" της Καλαμάτας, το Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας", με την βοήθεια του ιδιοκτήτη του χώρου και Μέλους της Ομάδος μας Χρύσανθου Δρίτσα, μεριμνά για την εκπαίδευση των τυφλών Τοξοτών.

     Η "όξυνση" του ενστίκτου των τυφλών συνανθρώπων μας αποτελεί το προοίμιο αλλά και τον αντικειμενικό σκοπό αυτής της ειδικής εκπαιδεύσεως και τα "μονοπάτια" που ακολουθούνται είναι πολλά και ...ευφάνταστα, η δε Σχολή τυφλών Τοξοτών των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" για την οποία ήδη υπάρχει διεθνής αναγνώριση, αναζητά και εφαρμόζει πολλά ώστε το αποτέλεσμα να είναι πάντα θετικό.

     Με την βοήθεια του Χρύσανθου ο Βαγγέλης μας κατάφερε να βελτιωθεί στο "δέσιμο" του Τόξου με ακριβέστερες και σταθερότερες κινήσεις, βασικό ξεκίνημα για την διεξαγωγή κάθε εκπαιδευτικής ημερίδος.

     Με την τελειομανία που τον διακρίνει, ο Χρύσανθος φροντίζει τον Βαγγέλη σε κάθε λεπτομέρεια της στάσεως και των χειρισμών του ώστε η ευεργετική επίδραση της Τοξοβολίας να του είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερη.

     Και ο Χρύσανθος δεν παραλείπει να διορθώνει ακόμη και την επίτευξη της βέλτιστης στάσεως των ποδών του τυφλού μαθητή του  ώστε να επιτευχθεί η ευστάθεια η οποία διασφαλίζει το προσδόκιμο αποτέλεσμα.

     Έτσι ο Βαγγέλης, κάθε φορά καταλήγει να τοξεύει κατά ένα τρόπο που δεν υστερεί σε τίποτε από εκείνο των βλεπόντων Τοξοτών

     Οι τυφλοί μαθητές μας, ολοένα και περισσότερο μας κάνουν υπερήφανους με την προσπάθεια και τα αποτελέσματά τους, κάτι που δείχνει και την ανάπτυξη του ενστίκτου τους. Και σ' αυτό είμαστε ευγνώμονες στον Αρχηγό των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Αθανάσιο Ψωρομύτη και στους βοηθούς του Συνασκουμένους, Χρύσανθο Δρίτσα και Ιωάννα Μητροπούλου οι οποίοι με πραγματική αφοσίωση σε έναν υψηλό σκοπό αφιερώνουν σε αυτόν τον ελεύθερο χρόνο τους. 

Σ Α Μ Α Ν Ι Σ Μ Ο Σ

ΚΑΙ Η

ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΦΕΛΩΝ

     Στην εποχή της λαμογιάς και της αρπαχτής παρατηρείται ένα ξεδιάντροπο ρεύμα … «εναλλακτικών» απατεώνων οι οποίοι, “χωρίς περίσκεψη και χωρίς αιδώ” προσπαθούν να (ξε-)πουλήσουν ό,τι καταφέρουν, σερβίροντάς το όπως θέλουν σε αφελείς.

     Κι ενώ μέχρι πρότινος το προνόμιο της εξαπατήσεως των αφελών το είχαν κάποιες …καφετζούδες, εσχάτως τα λαμόγια πολλαπλασιάστηκαν, απέκτησαν …εξωτικό λούστρο και εμφανίζονται υπό τον μανδύα των «εναλλακτικών» οι οποίοι εξαπατούν αδαείς πλασάροντάς τους φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

     Το πιο πιασάρικο μοντέρνο δόλωμα των αφελών που γίνεται μόδα τα τελευταία χρόνια είναι ο δήθεν «Σαμανισμός» που ως λέξη ασκεί μία ιδιαίτερη μαγεία και ανοίγει …πορτοφόλια όσων προσδοκούν να θέσουν αυτή την ευπώλητη μαγγανεία στην υπηρεσία της διασκεδάσεως των εξατομικευμένων λυτρωτικών πόθων τους, συχνά δε και …ανίερων.

     Εντελώς άσχετοι με τον Σαμανισμό απατεώνες, ξάφνου βρέθηκαν να δηλώνουν … «Σαμάνοι» και να τον πωλούν στο … «χωνάκι» αγνοώντας το βασικότερο, ότι η λέξη «Σαμανισμός» είναι εντελώς αδόκιμη και δεν χρησιμοποιείται καν από τους πραγματικούς Σαμάνους οι οποίοι νοούνται ΜΟΝΟΝ στην περιοχή της Σιβηρίας όπου εδρεύει και το μόνο –παγκοσμίως- διεθνές κέντρο αυτής της σπουδαίας, όταν είναι αληθινή, φυσιοκεντρικής προσεγγίσεως. Έτσι, όσοι μιλάνε για «Σαμανισμό» και τον μπερδεύουν με …Ινδιάνους, Πολυνήσιους, Αφρικανούς και Ίνκας, δεν είναι απλώς άσχετοι αλλά και απατεώνες, διότι όλοι αυτοί είναι Ανιμιστές και όχι «Σαμανιστές».

    Και  «Σαμάνος» δεν είναι, γενικώς, αυτός που ακολουθεί την συγκεκριμένη πρακτική αλλά μόνον ο θεραπευτής της ο οποίος ΔΕΝ εκπαιδεύεται για να καταστεί θεραπευτής αλλά η ιδιότητά του περνά μέσα από την εμπειρία του θανάτου η οποία του παρέχει και το «χάρισμα» το οποίο δεν αποκτάται με άλλο τρόπο.

     Ο Σαμάνος δεν αμείβεται με χρήματα σε καμία περίπτωση , δεν εισπράττει χρήματα για καμία από τις υπηρεσίες που προσφέρει διότι άλλως χάνει την εύνοια του πνεύματος (Τέγκερ) με το οποίο συνδέεται. Κι αυτός είναι όρος που τηρείται απαρεγκλίτως από όλους. Όταν κάποιος δηλώνει «Σαμάνος» και εισπράττει παραδάκι αποκαλύπτει την απατεωνίστικη "φύση" του και την ασχετοσύνη του με το «αντικείμενο».

     Όλα τούτα, βεβαίως, διδάσκονται στη Μογγολία όπου είναι και το κέντρο του Τεγκερισμού, όπου τα διδαχθήκαμε κι εμείς αφιερώνοντας χρόνο και μελέτη, αλλά, όταν η Μογγολία «πέφτει» μακρυά οι επιτήδειοι ποντάρουν στην άγνοια του Κοινού, πουλάνε ανεμπόδιστα «σαμανιστική λαμογιά» με τη …σέσουλα σε αφελείς απληροφόρητους.

     Ας δούμε όμως, σε βάθος τον Τεγκερισμό που οι άσχετοι αποκαλούν «Σαμανισμό».

     Τεγκερισμός (Tengerism) είναι η Σιβηριανή και Μογγολική λατρεία των «Πνευμάτων» (Τέγκερ), αποτελεί δε τον πυρήνα μιάς Πίστεως την οποία διακονούν οι Σαμάνοι Ιερείς της. Εξ αυτών των Ιερέων της η συγκεκριμένη Πίστη  καθιερώθηκε ως «Σαμανισμός» αντί «Τεγκερισμός» όπως θα έπρεπε να αναφέρεται σωστότερα.

    

     Έτσι, αναφερόμενοι στον «Σαμανισμό» αναφερόμεθα στην πίστη των Τεγκεριστών και στις πρακτικές των Ιερέων του Τεγκερισμού ο οποίος αποτελεί και την πραγματική ονομασία της συγκεκριμένης Πίστεως. Κάτι ανάλογο θα συνέβαινε εάν αναφερόμενοι στον Χριστιανισμό τον αποκαλούσαμε «Παπαδισμό» ή στον Εβραϊσμό τον αποκαλούσαμε «Ραβινισμό». Σε πολλές γλώσσες –και στην Ελληνική-  ήδη ο όρος «Σαμανισμός» είναι πια καθιερωμένος, αλλά δεν θα αναπαραγάγουμε κι εδώ το ίδιο λάθος.

     O Τεγκερισμός, λοιπόν, αποτελεί μια αρχέγονη πρακτική λατρείας του πατέρα  Ουρανού, της μητέρας Γης και των Προγονικών Πνευμάτων, η επικοινωνία με τα οποία αντλεί δύναμη αρωγό για τους πιστούς οι οποίοι καταφεύγουν σ’ αυτά εδώ κι 6000 χρόνια.

     Κατά τον Τεγκερισμό ολόκληρος ο Κόσμος είναι ζωντανός και κάθε τι φυσικό που τον απαρτίζει εμπεριέχει Πνεύμα! Τα ζώα, τα φυτά, τα πετρώματα, το νερό εμπεριέχουν Πνεύμα. Ως εκ τούτου, το κάθε τι φυσικό θα πρέπει να αποτελεί αντικείμενο σεβασμού, κυρίως δε η ίδια η Φύση την οποία θεοποιεί ο Τεγκερισμός σεβόμενος όλες της τις παραμέτρους. 

     Οι Τεγκεριστές πιστεύουν και σε ένα δεύτερο βασικό στοιχείο το οποίο είναι η το «μπουγιάν» (“buyan”), κάτι πολύ κοντινό προς το βραχμανικό «κάρμα», δηλαδή την ατομική ευθύνη του Ανθρώπου ως προς τις πράξεις του οι οποίες καθορίζουν την πορεία του στη ζωή.

     Το τρίτο στοιχείο που χαρακτηρίζει τον Τεγκερισμό είναι η ισορροπία η οποία πρέπει να κυριαρχεί εσωτερικώς κι εξωτερικώς του Ανθρώπου, να κυριαρχεί εντός κι εκτός του, στην ίδια την ύπαρξή του καθώς και στον περιβάλλοντα αυτόν Κόσμο. Και όταν αυτή η απαραίτητη ισορροπία διαταράσσεται (εντός ή εκτός) τότε καλείται να την αποκαταστήσει ο Σαμάνος Ιερέας.  

     Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να αναφερθούμε σε μία λανθασμένη γενίκευση η οποία έχει επικρατήσει και παραπλανά πολλούς ανθρωπολόγους σε ό,τι αφορά στην ατυχέστατη καθιέρωση του όρου «Σαμανισμός» για λαούς εκτός Σιβηρίας και Μογγολίας : Όταν οι Ρώσοι άρχισαν να κατακτούν και να εποικούν την Σιβηρία, πρωτοσυνάντησαν την λέξη «Σαμάνος» που χρησιμοποιούσαν οι τοπικοί πληθυσμοί Εβένκ (Evenk) και Μπουργιάτ (Buryat). Οι πληθυσμοί αυτοί με την λέξη «Σαμάνος» αποκαλούσαν τους πνευματικούς τους Ηγέτες. Μέσω των Ρώσων ανθρωπολόγων οι οποίοι μελετούσαν τους εκεί Σαμάνους, η λέξη «Σαμάνος» μεταδόθηκε και στους Αμερικανούς συναδέλφους τους οι οποίοι έκαναν αντίστοιχες ανθρωπολογικές μελέτες στην αμερικανική  Ήπειρο για τους εκεί αρχέγονους πληθυσμούς. Η ανάγκη εξευρέσεως ενός λεκτικού προσδιορισμού των αρχέγονων αμερικανικών πληθυσμών και το ‘προηγούμενο’ των Ρώσων ανθρωπολόγων επέφερε την σύγχυση της γενικευτικής καθιερώσεως του όρου «Σαμάνος» και για κάποιους αμερικανικούς πληθυσμούς από τους Αμερικανούς ανθρωπολόγους μέσω των οποίων επεξετάθη και σε πληθυσμούς άλλων Ηπείρων. Ο Τεγκερισμός και οι Σαμάνοι αποτελούν τοπική αποκλειστικότητα της Σιβηρίας και Μογγολίας και δεν μπορεί να γίνεται επίκλησή τους σε περιοχές εκτός αυτών, πολύ περισσότερο για την αμερικανική Ήπειρο η οποία κατοικείται από πληθώρα διαφορετικών πληθυσμών των οποίων η Παράδοση, η γλώσσα, ο τρόπος ζωής, η ενδυμασία, διαφέρουν σοβαρά. Μια τέτοια σύγχυση θεωρείται προσβλητική τόσο για τους πραγματικούς Σαμάνους της Σιβηρίας και Μογγολίας όσο και για τους Ανιμιστές της Αμερικής. Αυτή η άστοχη γενίκευση αποτελεί ένα σοβαρό λάθος το οποίο πρέπει να προσέχει οιοσδήποτε ενδιαφέρεται να προσδιορίσει ορθά τον Τεγγερισμό και τους Σαμάνους Ιερείς του.  Παλαιότερα, οι  Ρώσοι εισβολείς, ακολουθώντας τους δικούς τους γλωσσικούς  κανόνες καθιέρωσαν στην μεταξύ τους επικοινωνία την λέξη «Σάμανκα» (“Shamanka”) η οποία στα Ρωσικά προσδιορίζει την Σαμάνα (θηλυκό γένος με την προσθήκη στο τέλος –a , όπως συνηθίζεται στα Ρωσικά). Αν και η λέξη αυτή είναι καθιερωμένη στα Ρωσικά, εν τούτοις δεν αποτελεί μογγολικό παραδεκτό όρο προσφωνήσεως μιας Σαμάνας.

     Η λέξη «Σαμάνος-α» προφέρεται με παχύ το Σα- (όπως το αγγλικό ‘she’) . Δεν είναι σπάνιο ένα λάθος που συχνά ακούγεται όταν αυτό το Σα- προφέρεται λεπτό (όπως το αγγλικό ‘sun’). Το λάθος αυτό προέρχεται από κάποιους ανθρωπολόγους οι οποίοι ησχολήθησαν με μεταφράσεις κειμένων σχετικών με τον Τεγγερισμό χωρίς να αντιληφθούν ότι η γλώσσα της φυλής των Evenk (Tungus) δεν παρέχει γραπτή διάκριση της επακριβούς προφοράς της λέξεως. Επίσης ο τονισμός της είναι πάντα στην πρώτη συλλαβή, κάτι που αποτελεί κανόνα στη γλώσσα των Buryat. Μόνον εάν υπάρχει διπλό φωνήεν στην δεύτερη συλλαβή δίδεται τονική έμφαση σε αυτή. Τα α- της λέξεως «Σαμάνος» προφέρονται όπως το αγγλικό ah- και όχι ως στεγνό –α.

     Η λέξη "Σάμαν" ( "Shaman" ), από την οποία προκύπτει ο Σαμανισμός, ανήκει στην σιβηριανή Ομογλωσσία ( Tungus ) και σημαίνει το πρόσωπο εκείνο το οποίο μεταπίπτει σε μία εκστασιακή κατάσταση προκειμένου να ‘συναντήσει’ Πνεύματα που θα του συμπαρασταθούν προκειμένου να επιτύχει κάποια θεραπεία.  Κατά την διάρκεια πολλών αιώνων και στις πέντε Ηπείρους (καταχρώμενοι τον όρο προκειμένου να προσδιορίσουμε την λατρεία προς τα Πνεύματα και εφ' όσον ο όρος αυτός ισχύει μόνον εντός των ορίων της Ομογλωσσίας " Τungus")  ο Τεγκερισμός φαίνεται να έχει συντελέσει προκειμένου οι Σαμανιστές να αντλούν θεραπευτικές πληροφορίες αλλά και ψυχική δύναμη από τα ‘συνοδοιπορούντα’ προγονικά Πνεύματα, ώστε να βοηθούν την ανέλιξη του ψυχισμού των ζώντων οι οποίοι –πολλές φορές- κλυδωνίζονται ψυχικά...

     Κατά τον Τεγκερισμό, στον πυρήνα κάθε ασθενείας, κάθε προβλήματος που αφορά στους ζώντες,  υπάρχει ένα πνευματικό ζήτημα στο οποίο μπορούν να φανούν αρωγά τα προγονικά Πνεύματα. Κυρίως αυτά, αν όχι μόνον αυτά, μπορούν να επαναφέρουν την ηρεμία, την δύναμη, την ευδιαθεσία σε όποιον τα έχει χάσει. 

     Όμως, ο Τεγκερισμός δεν καταπιάνεται μόνον με τους ζώντες αλλά και με τους θανόντες αποκαθιστώντας την αιώνια γαλήνη των τελευταίων όταν αυτοί πέθαναν ταραγμένοι. Στην περίπτωση αυτή μια τελετή ψυχοπομπικού χαρακτήρος λαμβάνει χώρα  κι έτσι η ψυχή του νεκρού διεκπεραιώνεται σε τόπο αναπαύσεως!

  

     Πολλοί δυτικοί που προσπαθούν να προσεγγίσουν τον Τεγκερισμό θεωρούν τους Σαμάνους ως ένα είδος «θεραπευτών» ή «μάγων ιατρών» αλλά ο Μογγολο- Σιβηριανός Τεγκερισμός προχωρεί πολύ πιο μακρυά από αυτή την απλοϊκή θεώρηση. Άλλωστε, η Δύση έχει ένα συγγενές παράδειγμα "τεγκεριστικής" προσεγγίσεως της "λυτρώσεως" από τον Ιγνάτιο ντε Λογιόλα (1491-1556), αυτόν τον Βάσκο από την Guipuzcoa ο οποίος στις "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ" του εισάγει στο πνεύμα του "λυτρωμού" των πιστών μέσω ενός "πνευματικού οδηγού" ο οποίος θα μπορούσε να "διαλογισθεί" ή, να περιπέσει σε κατάσταση εκστάσεως. Και, όχι μόνον, η εκστασιακή κατάσταση του "λυτρωτή" απαντάται σε πολλά ακόμη σημεία της χριστιανικής λατρείας ως κατάλοιπο προτεραίων δοξασιών. 

     Στον πραγματικό Τεγκερισμό υπάρχουν πολλών κατηγοριών Σαμάνοι, όπως, «ότοσι» (“otoshi” ή κοινοί θεραπευτές), «μπάρισι» (“barishi” ή επανατάκτες οστών), «μπάριατσι» (“bariyachi” ή μαινάδες), όλοι με τον ίδιο πνευματικό και υπερβατικό προσανατολισμό. Οι Σαμάνοι δεν είναι τυχαίοι αλλά εκλεκτοί των Πνευμάτων και κλητή από αυτά κατά την στιγμή της ελεύσεώς τους στον Κόσμο όπου φθάνουν με μία επιπρόσθετη «ψυχή» την «ούντα» (“udha”) η οποία αποτελεί και την «ασπίδα προστασίας» τους κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.

     Η κυρία λειτουργία των Σαμάνων είναι η αποκατάσταση και η διατήρηση της ισορροπίας της Κοινότητος. Οι Σαμάνοι προσεύχονται, τελετουργούν, επιδίδονται σε κυνηγετική μαγεία καθώς και σε προβλέψεις. Θεραπεύουν ψυχοπνευματικές (κυρίως) ασθένειες και είναι επιφορτισμένοι με την διαφύλαξη των πολιτισμικών Παραδόσεων της Κοινότητος. Λόγω των εγνωσμένων γνώσεων και ικανοτήτων τους, οι συμβουλές τους εθεωρούντο πολύτιμες ανά τους αιώνες!

  

     Υπάρχουν τρείς κατηγορίες Σαμάνων: οι Μέλανες, οι Λευκοί οι οποίοι είναι οι αμιγώς παραδοσιακοί, καθώς επίσης και οι Κίτρινοι οι οποίοι διεμορφώθησαν μετά την εμφάνιση του Λαμαϊσμού (Θιβετανικού Βουδισμού) στην Μογγολία. 

     Πριν προχωρήσουμε στην εξέταση των κατηγοριών αυτών θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι το «μέλαν» και το «λευκό», εν προκειμένω, δεν σημαίνουν αντιστοίχως «κακό» και «καλό»! Υπάρχουν διάφορα Πνεύματα με τα οποία οι Σαμάνοι συνεργάζονται και τα οποία εγκαταβιούν στα τέσσερα σημεία του Ορίζοντος, έκαστο σημείο των οποίων έχει διαφορετικό χρώμα. Έτσι, τα προαναφερθέντα χρώματα υποδηλώνουν την διεύθυνση εκ της οποίας καθοδηγείται ο Σαμάνος, δηλαδή, την διεύθυνση απ΄ όπου τον καθοδηγούν τα Πνεύματα.

  

     Οι Μέλανες Σαμάνοι καθοδηγούνται από τον Βορρά και αποτελούν τους πολεμιστές εκείνους που μάχονται την βία με την βία, αποτελώντας τα σύμβολα της δυνάμεως και της πειθαρχίας. Είχαν το δικαίωμα αλλά και το χάρισμα της κατάρας προς τον εχθρό. Ιστορικά, οι Μέλανες Σαμάνοι διεδραμάτισαν σημαντικό ρόλο τόσο κατά τους πολέμους όσο και κατά τις ειρηνικές περιόδους. Κατά τους πολέμους ενεψύχωναν τους στρατιώτες ώστε να νικούν και τελετουργούσαν υπέρ της στρατιωτικής ευψυχίας και της τελικής Νίκης. Οι Μέλανες Σαμάνοι ήσαν ταγοί κατά την διάρκεια πολέμων διότι επηρέαζαν το αξιόμαχο του στρατεύματος. Οι ίδιοι, κατά την διάρκεια των ειρηνικών περιόδων ήσαν ικανοί σύμβουλοι των Ηγεμόνων και διηύθυναν συχνά την εξωτερική Πολιτική της χώρας κλείνοντας συμφωνίες και συνθήκες. Κατά την διάρκεια της Μεγάλης Αυτοκρατορίας των Μογγόλων όλες οι συμφωνίες επεκυρούντο με σαμανιστικές τελετουργίες. Οι Μέλανες Σαμάνοι έκαιγαν και καίνε άγρια φυτά ως σπονδές των τελετουργιών τους.

     Οι Λευκοί Σαμάνοι έλκουν την δύναμή τους από την Δύση. Κατόπιν αυτού πέμπουν τις προσευχές τους προς δυτική κατεύθυνση. Συνδέουν την δράση και την προσφορά τους με την καθημερινή ζωή των μελών της Κοινότητος και μεριμνούν, κυρίως, για την θεραπεία των ασθενούντων και την ημέρευση των εξαγριωμένων Πνευμάτων. Ασκούν το λειτούργημα του μελλοντολόγου αλλά και του ευχέτη. Δεν είχαν το δικαίωμα της κατάρας σε αντίθεση με τους Μέλανες Σαμάνους. Κατά τις ειρηνικές περιόδους ανεμειγνύοντο μόνον σε τοπικά καθήκοντα και όχι στην εξωτερική Πολιτική. Κατά τους νεώτερους χρόνους, οι Λευκοί Σαμάνοι φέρουν ισχυρές βουδιστικές επιρροές και, όπως και οι Βουδιστές, καίνε λιβάνι αντί αγρίων φυτών.

     Αποτελεί ένα λανθασμένο στερεότυπο η γενικευμένη αντίληψη ότι όλοι οι Σαμάνοι κάνουν χρήση τυμπάνου. Οι Λευκοί Σαμάνοι δεν χρησιμοποιούν τύμπανο και, αντ’ αυτού κάνουν χρήση μιάς ράβδου η οποία έχει κεφαλή δράκου και φέρει κουδούνια. Επίσης, οι Λευκοί Σαμάνοι δεν φέρουν στη κεφαλή τους κάλυμμα με αναπαραστάσεις κεράτων ελαφιού όπως οι Μέλανες Σαμάνοι αλλά ένα πιλίδιο που ονομάζεται «νέμερτζε» (“nemerge”).

     O Λαμαϊσμός, δηλαδή, ο Θιβετανικός Βουδισμός, υπήρξε η κυρία αιτία της συρρικνώσεως του αριθμού των Λευκών Σαμάνων όταν μεταξύ του 17ου και 19ου αιώνος η παράδοση των Λευκών Σαμάνων των φυλών Κχάλκα (Khalka) και Μπάργκα (Barga) υπέστη σοβαρές προσβολές. Οι Λαμαϊστές, κατ΄ αυτήν την χρονική περίοδο, διαιρούν τους Σαμάνους σε δύο κατηγορίες : σε Μέλανες και σε Κίτρινους. Σύμφωνα με την διαίρεση στην οποία προέβησαν οι Λαμαϊστές, οι Μέλανες Σαμάνοι θα ήσαν οι φορείς της αρχέγονης Τεγγεριστικής Παραδόσεως ενώ οι Κίτρινοι Σαμάνοι θα ήσαν υποτελείς των Λάμα ιερέων υπακούοντας στον ρόλο του εξυπηρετητή και υφισταμένου τους. Προ αυτής της διαιρέσεως, οι μεν Μέλανες Σαμάνοι ηρνήθησαν  να συνεργασθούν με τους Λαμαϊστές και να αποδεχθούν την κυριαρχία και τον ρόλο της νέας θρησκείας. Αντιθέτως, οι μέχρι τότε Λευκοί Σαμάνοι διεσπάσθησαν και  όσοι από αυτούς απεδέχθησαν την εξουσία των βουδιστικών θρησκευτικών αρχών απετέλεσαν το ‘σώμα’ των Κίτρινων Σαμάνων, ενώ υπήρξαν και πολλοί πρώην Λευκοί Σαμάνοι οι οποίοι περιθωριοποιήθησαν αρνούμενοι να υπαχθούν στους Λάμα. Έτσι, κατά τους δύο προαναφερθέντες αιώνες, παρετηρήθη ανάμειξη Μελανών και Λευκών Σαμάνων με μόνη διαφοροποιημένη κατηγορία εκείνη των Κίτρινων Σαμάνων.

     Έτσι είχε η κατάσταση τότε, σε όλες τις περιοχές τις οποίες εξουσίαζαν οι Λαμαϊστές!

  

     Ευτυχώς, στις βορειοδυτικές περιοχές όπως το Ντάρχαντ (Darhad) και το Ουρίναχάι (Urinahai) όπου οι κάτοικοι διατηρούσαν στενή επαφή και αλληλεγγύη με τους σιβηρικούς λαούς όπως οι Τούβανς (Tuvans) και οι Μπούργιατς (Buryats), η τεγγερική παράδοση κατάφερε να διατηρηθεί αυθεντική.

      Ο κομμουνισμός, αφ’ ενός ‘φρέναρε’ τις ωμότητες που διέπρατταν οι Βουδιστές εις βάρος των Τεγγεριστών και των Σαμάνων Ιερέων τους, αφ΄ ετέρου δε, δεν απέτρεψε την διάπραξη νέων, πολλαπλών, εγκλημάτων εις βάρος τόσο του Μογγολικού λαού όσο και κατά της Παραδόσεως αλλά και θρησκευτικής Πίστεώς του.

     Η κατάρρευση, σε παγκόσμια κλίμακα, του κομμουνισμού απήλλαξε και την Μογγολία από αυτό το εγκληματικό σύστημα και επέτρεψε την εκ νέου ενδυνάμωση του Τεγγερισμού και την απρόσκοπτη λειτουργία των Σαμάνων Ιερέων του. Έτσι επανενεφανίσθη το ‘σώμα’ των Λευκών Σαμάνων.

     Η εξέλιξη ενός ατόμου σε Σαμάνο αποτελεί, ταυτοχρόνως, ευλογία και κατάρα! Τα Πνεύματα επιλέγουν τους Σαμάνους κατά την στιγμή της γεννήσεως αλλά πολύ αργότερα, μετά την εφηβεία του, ένα επιλεγμένο άτομο δέχεται το φυσικό «χρίσμα» του Σαμάνου. Αυτό το φυσικό «χρίσμα» το οποίο τα ίδια τα Πνεύματα δίδουν, αποτελεί και το σημείο αναγεννήσεως του Σαμάνου σε μία νέα ύπαρξη. Η απόδοση του χρίσματος παρουσιάζεται με δύο τρόπους : είτε με νόσηση, είτε με φώτιση.

     Όταν το χρίσμα αποδίδεται με νόσηση ο Σαμάνος αγγίζει τα όρια του θανάτου και αυτή η εμπειρία είναι εξαιρετικά τραυματική. Κατά την διάρκεια αυτής της νοσήσεως ο μέλλων Σαμάνος υποφέρει σωματικά και πνευματικά. Μαζύ με τον μέλλοντα  Σαμάνο τα Πνεύματα συνεγείρουν και τον τοπικό, ήδη Σαμάνο Ιερέα προκειμένου να θεραπεύσει τον νοσούντα και να τον «υιοθετήσει» ως μαθητή του. Βεβαίως, αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε σοβαρά νοσών είναι και μέλλων Σαμάνος αλλά μια τέτοια εμπειρία οιωνίζει πιθανότητα. Αυτή η προϋπόθεση (στα Μογγολικά ονομάζεται «μπούτουρ», “butur”, δηλαδή «κουκούλι») θα πρέπει να αναγνωρισθεί ως θετικός «οιωνός» εξελίξεως σε Σαμάνο και από έναν γεροντότερο Σαμάνο Ιερέα προκειμένου ο νοσήσας να εξελιχθεί και αυτός σε Σαμάνο.

     Ο δεύτερος τρόπος εισδοχής του νέου στην ‘οικογένεια’ των Σαμάνων, η φώτιση, εμφανίζεται με λάμψη πολλών μορφών αλλά και πάλι αυτό δεν σημαίνει ότι ο δεχόμενος την λάμψη θα γίνει απαραιτήτως Σαμάνος. Και πάλι θα χρειασθεί η διάγνωση από έναν γεροντότερο Σαμάνο και η «υιοθεσία», από αυτόν, του νεωτέρου προς μαθητεία.

     Η μαθητεία του Σαμάνου στην πραγματικότητα διαρκεί εφ’ όρου ζωής.  Σε όλη την ζωή του ο Σαμάνος ενισχύει και εμπεδώνει την αυτοπειθαρχία  και την πρακτική του. Υπάρχουν εννέα επίπεδα (βαθμίδες) που πρέπει να διαβεί. Τα επίπεδα αυτά αντιπροσωπεύουν τους εννέα κλάδους του δένδρου της ζωής. Κάθε επίπεδο ξεκινά με μία αντίστοιχη μύηση η οποία καλείται «σάναρ» (“shanar”). Επειδή κάθε επίπεδο απαιτεί ολοένα και περισσότερα από τον μυούμενο, λίγοι Σαμάνοι φθάνουν στο ένατο επίπεδο.

     Σήμερα λειτουργούν κάποια κέντρα παρακολουθήσεως των Σαμάνων προκειμένου να διατηρούνται οι αρχέγονες Παραδόσεις. Τα κέντρα αυτά είναι εγκαταστημένα στην Μογγολία, στη Μπουργιάτια (Buryatia) και στην Τούβα (Tuva) και τηρούν μητρώα Σαμάνων οι οποίοι υπηρετούν τις Παραδόσεις των ιθαγενών πληθυσμών της Σιβηρίας. Αντιθέτως, στην αμερικανική ήπειρο όπου δεν λειτουργούν αντίστοιχα κέντρα, έχει εκφυλισθεί η Ινδιάνικη Παράδοση και καθένας μπορεί να ισχυρισθεί παραπλανητικώς ότι την εκπροσωπεί.

     Ένας Σαμάνος είναι υποχρεωμένος να ασκεί τα καθήκοντά του συνεχώς όποτε του ζητηθεί, τούτο δε σημαίνει ότι, εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να ασκεί κάποιο επάγγελμα. Ο περιορισμός αυτός υπαγορεύει την αναγκαιότητα να αμείβεται για τις υπηρεσίες που παρέχει προκειμένου να επιβιώσει. Η αμοιβή αυτή, όμως, δεν έχει τον χαρακτήρα της επιβολής ενός «τιμολογίου υπηρεσιών» σε χρήμα, αλλά, την προσφορά σε αυτόν είδους όπως δέρματα, κρέας προερχόμενο από σφάγια θυσιών, τσάι ή φτερά αετών. O Σαμάνος, προκειμένου να έχει την βοήθεια των Πνευμάτων, υπεδείκνυε στον ενδιαφερόμενο που διατηρούσε κοπάδι την θυσία συγκεκριμένων ζώων και, ο τελευταίος, αφού τα θυσίαζε, έδινε τα δέρματα και το κρέας τους στον τελετουργό Σαμάνο. Επίσης, στον Σαμάνο, ο ίδιος ενδιαφερόμενος, μπορούσε να προσφέρει και ποσότητες υφάσματος ή άλλων αγαθών ως ένδειξη ευγνωμοσύνης και εξευμενισμού των Πνευμάτων. Επιστεύετο και πιστεύεται ακόμη και σήμερα ότι χωρίς παρόμοιες προσφορές, τα Πνεύματα εγκαταλείπουν και τον Σαμάνο και την Κοινότητα που τα χρειάζεται. Στην περίπτωση της διαβιώσεως σε αστικό κέντρο όπου ο προσκαλών τον Σαμάνο δεν διαθέτει κοπάδια, ακολουθείται και πάλι ένας τρόπος αμοιβής και ευχαριστίας των Πνευμάτων. Σε μια τέτοια περίπτωση, είτε προσφέρονται στον Σαμάνο τα χρειώδη για την τελετή (όπως φιάλες βότκα προκειμένου να κάνει «άρσααν», “arshaan”) και τα χρήματα της μετακινήσεώς του, είτε μεταξωτά τελετουργικά μανδήλια «κχάντακ» (“khadag”), είτε διάφορα άλλα δώρα, όλα προοριζόμενα να ευχαριστήσουν τα Πνεύματα και όχι τον ίδιο τον Σαμάνο για τον οποίο θεωρείται αντιδεοντολογικό να καθορίσει αμοιβές για τις υπηρεσίες που παρέχει ή κόστος συμμετοχής προς όσους παρακολουθήσουν τις τελετές που οργανώνει!

     Στην σημερινή Δύση καθώς οι κάτοικοί της αναζητούν διαρκώς εναλλακτικούς τρόπους θεραπείας, ο Τεγκερισμός κερδίζει και πάλι έδαφος και οι αρχέγονες πρακτικές παραπέμπουν ολοένα και πιο έντονα στο …Μέλλον!

     Ειδικώς στην Αφρική, σήμερα, η εκεί αντίστοιχη του Τεγκερισμού Πίστη (Ανιμισμός), κατέχει κυρίαρχη θέση στο σύστημα υγείας και οι ασκούντες την πρακτική της θεωρούνται ως ισότιμοι θεραπευτές, εντεταγμένοι στο ‘σώμα’ των αναγνωρισμένων ιατρών. Μόνον στην περιοχή της Νοτίου Αφρικής, λειτουργούν περίπου 200.000 Ανιμιστές θεραπευτές φροντίζοντας το 80% του συνολικού πληθυσμού της χώρας όπως ακριβώς χιλιάδες χρόνια πριν.

     Ο σιβηριανός Τεγκερισμός αποδεικνύεται και πάλι ικανός να ξαναχαρίσει στον Άνθρωπο την χαμένη του ισορροπία και αρμονία μέσα στη μητέρα Φύση επανασυνδέοντας ζώντες και θανόντες μέσω της πνευματικής ατραπού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

     Δυστυχώς, η γεωγραφική απομόνωση, το ολιγάριθμο και η δυσκολότατη γλώσσα του Μογγολικού λαού με επιβαρυντικό στοιχείο την αγροτο-κτηνοτροφική του, βασική, ενασχόληση, στερούν τον κόσμο μιας βιβλιογραφίας την οποία οι Μογγόλοι, εν εναντία περιπτώσει και ως "καθ΄ ύλην αρμόδιοι", θα μπορούσαν να είχαν προσφέρει.

     Έτσι, σήμερα, στο διεθνές βιβλιεμπόριο κυριαρχεί μία παραφιλολογία περί "Σαμανισμού" η οποία ελάχιστα απέχει από την παραμυθολογία που συμπληρώνει την εκμετάλλευση του αντικειμένου από τους επιτήδειους και στον τομέα των εκδόσεων.

     Σημαντική εξαίρεση το βιβλίο "MONGOLIAN SHAMANISM" των Καθηγ. Purev Otgony και Purvee Gurbadaryn, το οποίο εκδόθηκε στο Ulaanbaatar, το 2007 και είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Γενάρχη Chinggis Haan και στα 800 χρόνια από την ίδρυση του κράτους της Μογγολίας. Στις τελευταίες σελίδες αυτού του μνημειώδους βιβλίου θα δούμε αρκετά παραρτήματα με ζωτικά για τον Τεγκερισμό θέματα αλλά και βιβλιογραφία στα Μογγολικά και στα Ρωσικά για το θέμα, καθώς και πληροφορίες για τα κέντρα στη Μογγολία τα οποία καλλιεργούν αυτή την σιβηριανή προσέγγιση.

     Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" σε συνεργασία με την Κοιν.Σ.Επ. "Ευρασιατική Ατραπός" [Eurasian Path] συνδιοργανώνουν μία ειδική ενημερωτική ημερίδα για την ευρύτερη πληροφόρηση περί της απάτης πολλών δήθεν "εναλλακτικών" που δεν είναι παρά ..."σκάρτα ανταλλακτικά" που γεμίζουν τις τσέπες αετονύχηδων σε βάρος ενός Κοινού το οποίο και αφελές είναι και απληροφόρητο επιμένει να παραμένει. Σ' αυτή την ενημερωτική ημερίδα θα γίνει αναφορά σε κάποιες δήθεν "εναλλακτικές" προσεγγίσεις οι οποίες γίνονται "μόδα" εξαπατώντας όσους τις ακολουθούν ώστε οι ενδιαφερόμενοι να αποφεύγουν την θυματοποίησή τους και ο πράγματι αποτελεσματικό χώρος των εναλλακτικών προσεγγίσεων να παραμένει, κατά το δυνατόν, καθαρός. Σχετική ανακοίνωση θα υπάρξει σύντομα.