ΥΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΘΡΑΚΑ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

ΥΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΘΡΑΚΑ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

    Μία ευτυχής έμπνευση των μαθητών του και Συνασκουμένων μας Αλεξάνδρου και Κωνσταντίνου τον έφερε κοντά μας και όταν από το πρώτο μάθημα καταφέρνεις να έχεις αυτό τα «κάθισμα» κι αυτή την «στάση» επάνω στον σχολικό Ίππο κάνοντάς τον κι αυτόν να νιώθει τόσο υπερήφανος που σε έχει στη ράχη του τότε σε λένε Κρις Ραντάνοφ και είσαι ήδη ένας λαμπρός ηθοποιός κι ένας εκπαιδευτής επαγγελματιών Cascadeurs, κυρίως, μια φωτισμένη προσωπικότητα γεμάτη θετική ενέργεια που σήμερα τη μοιράστηκες στο Ιππευτήριο των «Ελλήνων Κενταύρων» με Συνασκουμένους που σε χαρήκαμε να τοξεύεις, να χειρίζεσαι Δόρυ και Ακόντιο και να καλπάζεις για πρώτη φορά λες και ήσουν μαζύ μας δεκαετίες!  

     Καλωσήλθες Κρις και σε ευχαριστούμε για τα όσα ανεκτίμητα, σήμερα, μας έκανες να απολαύσουμε από την παρουσία σου ανάμεσά μας! Eδικώς δε, πιστεύοντας ότι ο τρόπος που ιππεύουμε αποκαλύπτει τον χαρακτήρα μας, παρατηρούμε ότι ο Θράκας Ιππέας, αριστοκράτης όσο και πολεμιστής, εξακολουθεί να παραμένει ζωντανός ανά τους αιώνες όχι ως ένα "προϊόν" συνοικιακού γυμναστηρίου, αλλά ως αναλλοίωτη μαχητική οντότητα η οποία διατηρεί έναν απαράγραπτο βιωματικό δεσμό με τον "Πατέρα πάντων", τον Πόλεμο!

     Προσπαθώντας να σχεδιάσουμε σωστά αυτό το εισαγωγικό μάθημα για έναν νεοείσακτο πολύ πέραν των "κοινών", λάβαμε πολλά υπ΄ όψη αλλά, δυστυχώς, όλα απεδείχθησαν πολύ "λιγότερα" απ΄ όσα θα έπρεπε αφού ο Κρις συνοψίζει μιαν ενότητα χαρακτηριστικών που ξεπερνούν κατά πολύ τον "ηθοποιό" και τον καλο-εκπαιδευμένο (σε επίπεδο "Δασκάλου") Cascadeur αφού στις "αποσκευές" του μεταφέρει την πολιτιστική σημαντικότητα της πανέμορφης γενέτειράς του Русе ή "Μικρής Βιέννης" όπως απεκαλείτο αυτή η πέμπτη κατά σειρά μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας η οποία, από τον 19ο αιώνα εντυπωσίαζε με την νεο-μπαρόκ και νεο-ροκοκό πολεοδομική Αισθητική της, μια πόλη στην οποία εμφανίζεται το πρώτο τυπογραφείο (1864) της Βουλγαρίας και προβάλλεται η πρώτη κινηματογραφική ταινία (1897) στη γείτονα χώρα. Είναι η πόλη της οποίας το Δημοτικό Συμβούλιο το 1893 εξέδωσε κτηριακό κανονισμό στον οποίον ανέφερε: "Όλες οι προσόψεις στους κεντρικούς δρόμους πρέπει να έχουν πλούσια διακόσμηση με σμιλευμένη πέτρα". Τίποτε το τυχαίο... Kαι, βεβαίως, διόλου τυχαία και η επιλογή της λαμπρής συντρόφου του η οποία και Θρακιώτισσα(!) είναι και κορυφαία ηθοποιός μας!...

     Ο Κωνσταντίνος μας υπήρξε ο αρωγός της σημερινής "μυήσεως" του Δασκάλου του στην Ιππική και παρέμεινε με σεβασμό πλάι του σε όλη την διαδικασία. Κοντά τους και η προχωρημένη και πάντοτε ...αλληλέγγυα Μυρτώ μας!

     Η πολυεπιστήμη της Ιππικής αρχίζει και τελειώνει στον Σταύλο με την Ιπποκομία, την πραγματικήν επιστήμη που εξασφαλίζει την ευημερία του Ίππου και ο σημερινός μας νεοείσακτος Κρις, αφού ολοκλήρωσε τον "Κύκλο Προσεγγίσεως" ανέλαβε την περιποίηση του τετράποδου Ανδρέα.

     Πέντε οι πρωταγωνιστές αυτής της πολυσήμαντης εκπαιδευτικής ημερίδος που άφησε πίσω της πολλά διδάγματα για όλους μας: η Μυρτώ, o Kωνσταντίνος, ο Κρις και τα δύο τετράποδα, ο Ανδρέας και η Nur. Kαθένας εξ αυτών των πρωταγωνιστών μας, συνέβαλε καθοριστικά στη βελτίωση όλων μας με συμπεράσματα που βελτιώνουν την σχέση μας με τον Ίππο και, βεβαίως, τις ιππικές μας δεξιότητες. Ας μη ξεχνάμε ότι, στην Ιππασία, το σημαντικότερο μάθημα είναι η παρατήρηση της ιππεύσεως του άλλου και η σημερινή ημερίδα ήταν μια ανεξάντλητη ευκαιρία αλληλοπαρατηρήσεως και αλληλοδιαδράσεως.

     Όπως τηρούμε πάντοτε ως κανόνα, στην αρχή κάθε μαθήματος, ο εκπαιδευόμενος δεν εφιππεύει για να ξεκινήσει το ασκησιολόγιό του αλλά ρυταγωγεί τον Ίππο αρκετήν ώρα και με συγκεκριμένη τεχνική ώστε τα δύο διαφορετικά πλάσματα να "γεφυρωθούν" στο εργασιακό περιβάλλον (στίβο Ιππευτηρίου) νιώθοντας αλληλοεμπιστοσύνη σε μια τόσο επικίνδυνη συνεργασία όπως η Ιππασία την οποία αποφεύγουν να ασφαλίσουν ακόμη και οι ασφαλιστικές εταιρείες. Κι όμως, είμαστε υπερήφανοι για το ότι στα 19 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας της Σχολής μας, με το ακραία επικίνδυνο ασκησιολόγιό της, διατηρούμε  μ η δ ε ν ι κ ό  δείκτη ατυχημάτων!

     Γεωμετρημένη η εφίππευσή του μας έδειξε μια λεπτομέρεια μαχητικής ετοιμότητος με τα πόδια όχι παράλληλα αλλά απέχοντα, με το ένα ήδη από την απογείωση να είναι κατευθυνόμενο απευθείας προς την ράχη του Ίππου! Στο παρατηρητικό μας "εργαστήριο", όπως είναι η Σχολή μας, κάτι τέτοια τα προσέχουμε, τα αναλύουμε, τα αξιολογούμε και τα υιοθετούμε και, να!, σήμερα που ο εκπαιδευόμενός μας Κρις έρχεται να μας διδάξει την απολύτως πολεμικήν έφαλση η οποία βραχύνει τον χρόνο εφιππεύσεως αλλά και διαμορφώνει στον Ιππέα μιαν, εξ αρχής, μαχητική ψυχολογία για την, κατόπιν, εξέλιξη της ιππεύσεώς του! Τον ευχαριστούμε! 

     Με γυμνασμένο τον νου, την ψυχή του και το σώμα του, ο Κρις, δεν χρειάστηκε πολλές οδηγίες για να βρει το ασφαλές και ενδεδειγμένο "κάθισμα" το οποίο διετήρησε αναλλοίωτο καθ'  όλη την διάρκεια του μαθήματός του, κάτι εξαιρετικώς δύσκολο, όταν, μάλιστα, του ζητήθηκε να χειριστεί και διαφορετικά όπλα με τα οποία ποτέ πριν δεν είχε ασχοληθεί. 

     Ο πολλαπλώς και πλήρως "γυμνασμένος" όμως, επαφίεται στο ένστικτο το οποίο αποδεικνύεται αλάνθαστο και υπέρτερο οιασδήποτε διδασκαλίας...

     Και ο Κρις είναι τόσο γυμνασμένος ώστε ήταν περιττή και η χρήση διατατήρος τον οποίο, πάραυτα, του δώσαμε να χρησιμοποιήσει περισσότερο για να ...παίξει και να χαλαρώσει παρά για να προθερμανθεί.

     Παρά ταύτα, τον βοηθήσαμε να εμπεδώσει την ευστάθεια σε έφιππη κίνηση ακόμη περισσότερο, ενεργοποιώντας του ακόμη περισσότερο την "παρακολούθηση" αυτής της κινήσεως από την λεκάνη του η οποία, αμέσως, συντονίσθηκε. 

     Και ο τρόπος ήταν απλός και δοκιμασμένος, ειδικώς με έναν πανάλαφρο δίσκο κολυμβήσεως κι έναν άνεμο που λυσσομανούσε και τον παρέσυρε ανεξέλεγκτα. Αλλά ο Κρις τον ήλεγχε μια χαρά! 

     Στην αρχή αυτού του πρώτου μαθήματός του κι ενώ ο Κρις μάθαινε να ελέγχει τον Ίππο του, σε εντελώς ανυποψίαστη στιγμή, βρέθηκε με ένα Τόξο κι ένα βέλος στα χέρια και, χωρίς ποτέ προηγουμένως να έχει κρατήσει Τόξο, άκουσε την εντολή: «Τόξευσε για να μη σε τοξεύσουν!» 

     Κι αμέσως ο Κρίς, συνεχίζοντας να ελέγχει τον Ίππο του και χωρίς να διακόψει την κίνησή του, όπλισε το Τόξο του "ψάχνοντας" ψυχραιμότατα το τι πρέπει να κάνει, αναζητώντας την σχέση χορδής και βέλους κάτι που βρήκε και πήρε, μάλιστα, αμέσως και την ιδανική στάση τοξεύσεως αφού το μαχητικό ένστικτο είναι ο καλύτερος "Δάσκαλος" της ανάγκης!  

     Τέλος, ο Κρις ...τόξευσε με, εμφανή, εκρηκτικότητα ...έμπειρου Εφιπποτοξότη όπως κατέγραψε ο φακός!

     Ο γεννημένος πολεμιστής δεν χρειάζεται την υποκριτική για να δείξει την μαχητικότητά του και δεν χρειάζεται τους προβολείς της σκηνής για να την φωτίσουν! Όλα αναδεικνύονται κατά τον φυσικότερο τρόπο στο Ιππευτήριο των «Ελλήνων Κενταύρων» όπου αποκαλύπτεται η εσώτερη «εικόνα» μας από την ίδια την συμπεριφορά του Ίππου.

     Κατόπιν, του αλλάξαμε τα "δεδομένα" και του δώσαμε το Ακόντιο, αλλά...

      Αλλά, του ζητήσαμε να το εξακοντίσει, πάντοτε εν κινήσει, όχι κατά την εύκολη φορά, αλλά κατά την δύσκολη, δηλαδή, προς την αντίθετη πλευρά καθέτως προς τον επιμήκη άξονα του Ίππου, όμως, ο Κρις αστραπιαία τα κατάφερε και δεν χάσαμε άλλο χρόνο!

     Κάτι ανάλογο έγινε και με το Δόρυ που, εν συνεχεία, ανέλαβε.

     Σε αυτή την περίπτωση, χρησιμοποιώντας εν κινήσει αυτό το βαρύ και μη ενδεδειγμένο για έφιππη χρήση όπλο, έκανε στοχαστικές ανασύρσεις επίγειου στόχου εκτιμώντας σωστά την απόσταση και την ταχύτητα! 

     Καθ'  όλη την διάρκεια της εκτελέσεως του ασκησιολογίου του ο Κρις, με την υποδειγματική ψυχραιμία του και την επακριβή τήρηση των οδηγιών του Εκπαιδευτή του βοήθησε την παρούσα Nur, η οποία παρακολουθούσε τα "δρώμενα", να αποδεχθεί "εικόνες" που σε άλλη περίπτωση θα την τρόμαζαν (ιπτάμενα αντικείμενα, τοξεύσεις, εξακοντισμούς, δορατισμούς κλπ) αποενοχοποιώντας αντικείμενα "φόβου" (δίσκους, Τόξα, Ακόντια και Δόρατα) επιτρέποντάς μας να αξιοποιήσουμε πολλαπλώς την "ώρα του μαθήματος" που για εμάς σημαίνει "κόπωση σχολικού Ίππου"!

     Κι έτσι, μέσα στην ίδιαν ώρα, ενώ ο έφιππος εκπαιδευόμενος προόδευσε στην Ιππασία επάνω στη ράχη του κοπιώντος τετράποδου Ανδρέα, η μεν Nur εκπαιδεύθηκε ως νεόλεκτος Ίππος στην αποβολή φόβων, οι δε υπόλοιποι παρόντες εκπαιδευθήκαμε στην ...εκπαίδευση  αφοβίας νεολέκτου Ίππου, μία, δηλαδή, συνδυαστική διάδραση την οποία εφαρμόζουμε σε κάθε μάθημά μας. 

     Αυτή την πρώτη "μυητική" επαφή του Κρις Ραντάνοφ με την Ιππική δεν την αφήσαμε να πάει χαμένη χωρίς να "ψηλαφήσουμε" και την υποκριτική του δεινότητα εν σχέσει με την ίππευση, μια ειδική κατάσταση που αποτελεί παραπλήρωμα ενός ολοκληρωμένου ηθοποιού. Και δεν τον αφήσαμε να αφιππεύσει χωρίς προηγουμένως να του ζητήσουμε έναν έφιππο αυτοσχεδιασμό του, επάνω σε ένα σενάριο που του δόθηκε εν τάχει κι ενώ διηύθυνε τον Ίππο του, ένα σενάριο σχετικό με ένα προσωπικό βίωμά του κι αυτός, αμέσως, χωρίς κανένα δάνειο χρόνου προετοιμασίας, σε ...εκτυφλωτική "prima vista", απέδωσε ορθοφωνημένα με πλήρη υποκριτική πειστικότητα και χωρίς "φλυαρίες" κινήσεων, σε ένα προκαθορισμένο μήκος κινήσεως του Ίππου που δεν ξεπερνούσε τα πέντε μέτρα(!),  το ζητούμενο, ενώ συνέχιζε να διευθύνει άψογα τον Ανδρέα! Και το ασκησιολόγιό του ολοκληρώθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο με ωραίους καλπασμούς! 

     Τώρα η σύνθεση αλλάζει και η Μυρτώ εφιππεύει για λίγο τον Ανδρέα, προετοιμάζοντάς τον για τον Κωνσταντίνο. Μετά τον δυναμικό Κρις, ο Ανδρέας θα πρέπει να ανακτήσει ψυχολογία σχολικού Ίππου κατάλληλου για αρχάριο εκπαιδευόμενο ο οποίος θα πρέπει να τελειοποιήσει τον καλπασμό του, άσκηση βασική για τον εξαιρετικό Κωνσταντίνο μας και η Μυρτώ, ως πλέον προχωρημένη, ανέλαβε τον ρόλο του "γεφυροποιού", ενώ ο Κρις παρέλαβε την νεαρή φορβάδα! Όλοι για όλους σ΄ αυτό το Ιππευτήριο!

     Με την Μυρτώ, χαλαρώσαμε τον Ανδρέα και βελτιώσαμε τον καλπασμό του μειώνοντας ταχύτητα κι ενισχύοντας τον ρυθμό του.

     Στην Έφιππη Τοξοβολία επιδιώκουμε πάντοτε έναν καλπασμό τόσο γρήγορο ώστε να μην επιβαρυνόμεθα με ποινή χρόνου βραδύτητος και τόσο βραδύ ώστε να μην χάνουμε στόχους που φεύγουν "πίσω" μας μη προλαβαίνοντας να τους δούμε. Και με αυτή την ρύθμιση που έκανε η Μυρτώ μας, ο Ανδρέας δόθηκε στα χέρια του Κωνσταντίνου μας για να εκτελέσει κι αυτός το ασκησιολόγιό του. 

     Με εξαιρετικό ψυχικό σθένος αλλά και άριστη σχέση με τον Ίππο, ο Κωνσταντίνος μπορεί ως αρχάριος να υπολείπεται σε τεχνική ιππεύσεως όμως έχει το αντιληπτικό πλεονέκτημα να απορροφά και να εκτελεί οδηγίες, κάτι που τον έκανε να προχωρήσει αρκετά σε τρία μόλις μαθήματα φθάνοντας σε σημείο, πια, βελτιώσεως του καλπασμού του. Και σήμερα το αντικείμενο δεν ήταν, απλώς, η έξοδος σε καλπασμό αλλά η έξοδος "με το σωστό πόδι" του Ίππου, μια λεπτομέρεια σημαντική για την καλπαστικήν ισορροπία του Ίππου.  

     Αν και η σχετική εντολή του Ιππέως σε κάθε Ίππο έχει σταθερούς συντελεστές σημείων επί των οποίων εφαρμόζονται τα πόδια του ώστε ο Ίππος να εξέλθει σε καλπασμό με το "σωστό πόδι" συχνά παρατηρούνται μικρές παραλλαγές στις θέσεις αυτών των σημείων από Ίππο σε Ίππο και, σήμερα, ο Κωνσταντίνος μας, μετά από κάποιες προσπάθειες κατάφερε να εκτελέσει σωστά τους καλπασμούς του, με ελεγχόμενη διεύθυνση και ταχύτητα, κυρίως, με το "σωστό πόδι"! Άλλωστε, ένας Δάσκαλος Ιαπωνικής Σπαθασκίας όπως ο Κωνσταντίνος, δεν θα μπορούσε παρά να αντιληφθεί γρήγορα μια κατάσταση η οποία παραπέμπει σε συνθήκες μάχης με το ετερόκλητο των δύο διαφορετικών, ταξιδερμικώς, πλασμάτων, του Ανθρώπου και του Ίππου, αναφορικώς με την μεταξύ τους συνεννόηση και συνεργασία.

     Κι έτσι ο Κωνσταντίνος μας χάρηκε τους καλπασμούς του όπως τον χαρήκαμε κι εμείς επάνω στον ανάλαφρο Ίππο του ο οποίος, σημειωτέον, κατόπιν όλων όσων προηγήθηκαν παρέμενε ανίδρωτος με την εφαρμογή των κανόνων της Διαλειμματικής Εξασκήσεως (Διαλ. Εξα.) που κάποτε μας δίδαξε ο αείμνηστος Δάσκαλός μας, Ιππιατρός Θεόδωρος Γ. Αντίκας (DVM, PhD). 

     Όπως προαναφέραμε, ιδιαιτέρως τυχερή ήταν η Nur, η οποία αφέθηκε να παρατηρεί τα "δρώμενα" με επίκεντρο τις αντιδράσεις του Ανδρέα ο οποίος δέχθηκε στη ράχη του τρεις διαφορετικούς Ιππείς και πολλές ξεχωριστές δραστηριότητες με υποδειγματική ανοχή και καθόλου συμπεριφορά αφού, βεβαίως, το όλο πρόγραμμα σχεδιάστηκε με γνώμονα την αποφυγή κοπώσεώς του η οποία θα είχε και αρνητικές επιπτώσεις για τους αναβάτες του.

     Έτσι κι αλλιώς μη ιππευόμενη η Nur λόγω νεαρής ηλικίας, ωφελείται πολύ να παραμένει μέσα στον χώρο εργασίας ενός καλώς εκπαιδευμένου Ίππου και να εξοικειώνεται με την ευπείθειά του ενώ, ταυτοχρόνως, "συμφιλιώνεται" και με την εικόνα των αντικειμένων που εμφανίζονται στην δράση του στίβου (όπλα κλπ) αποβάλλοντας φοβίες.  

     Και αυτή τη φορά η Nur χαλάρωσε τόσο πολύ έτσι που εν μέσω ...κλαγγών μάχης, δεν δίστασε να ...κυλιστεί στην άμμο για να ...φρεσκαριστεί ως τετράποδη κοκέτα!

     Σε κάποια στιγμή η Nur ανελήφθη από τον Εκπαιδευτή της για να βαθμολογηθεί, ενδεικτικώς, η υπερπηδητική της αντίληψη και διάθεση και η πρωτοβουλία απεδείχθη χρησιμότατη διότι, η πρώτη διαπίστωση ήταν η επαλήθευση της ευφυίας του ζώου το οποίο δεν είχε καμία διάθεση να τροχάσει όπως την προέτρεπε η συραγώγηση του Εκπαιδευτή της, αντίδραση ερμηνεύσιμη αφού η Nur παραμένει ανεκπαίδευτη και ανίππευτη.

     Όμως επί του εμποδίου η Nur έδειξε ότι και τα πόδια συμπτύσσει σωστά και διάθεση υπερπηδήσεως, με την απαιτούμενη συσπείρωση, διαθέτει οπότε, γνωρίζουμε πως θα εξελιχθεί σε μία πολύ καλή υπερπηδήτρια εμποδίων. 

     Ωστόσο θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πανέξυπνη Nur εκγύμνασε τον ...Εκπαιδευτή της στην υπερπήδηση παρά ο Εκπαιδευτής της την ίδια! Αυτά συμβαίνουν όταν νομίζουμε ότι εκπαιδεύουμε Ίππους ενώ μας ...εκπαιδεύουν εκείνοι! 

      Πάντως, η Nur, σήμερα δέχθηκε πολλά χάδια και ήλθε ακόμη πιο κοντά στον "Άνθρωπο", κάτι που θα την ωφελήσει πολύ στην συνέχεια της εκπαιδεύσεώς της.

       

Τούτη τη φορά καταλάβαμε καλύτερα το σπουδαίο έργο περί "Θρακός Πολεμιστή" του, επίσης Βουλγάρου, Ivan Marazov το οποίο μελετήσαμε για πρώτη φορά στη Βουλγαρία, κατά την περίοδο της εκεί ιππεύσεώς μας, έχοντας τώρα μπροστά μας τον ίδιο τον "Θράκα Πολεμιστή" στο πρόσωπο του Κρις Ραντάνοφ ενός Cascadeur όχι της "οθόνης" αλλά της ζωής, ενός σκηνικού χαρακτήρος του οποίου η μαχητικότητα δεν περιορίζεται στο "σανίδι" αλλά σαρώνει το απέραντο πεδίο της επιβιώσεως σε μιαν αδυσώπητη καθημερινότητα που απαιτεί πραγματική "κατάθεση ψυχής"  και όχι, απλώς, υποκριτικής ικανότητος! Κι όλα αυτά μας ξανάφερε στο νου αυτός ο Βούλγαρος με τα ξεχωριστά υπαρξιακά του βιώματα που μας αφορούν όλους, ιδιαιτέρως εκείνους που έμαθαν να περιφρονούν τον "κατώτερο" για να νιώσουν οι ίδιοι "ανώτεροι", αγνοώντας ότι το μόνο αδιάψευστο "ανωτερόμετρο" είναι τα ίδια τα ενάρετα πεπραγμένα μας και μόνον αυτά! 

ΣΧΟΛΗ ..."ΟΡΧΗΣΤΡΑ"!

 ΣΧΟΛΗ ..."ΟΡΧΗΣΤΡΑ"!

     Eνώ οι δύο επαγγελματίες Cascadeurs μας, ο Αλέξανδρος και ο Κωνσταντίνος, "εδραιώνουν" ήδη αποκτημένες δεξιότητες και εισάγονται στην ενσυναίσθηση μιας ..."γυροσκοπικής ισορροπίας", η νεόλεκτη φορβάδα μας εκπαιδεύεται στην αφοβία ιπταμένων αντικειμένων, η Συνασκούμενη Μυρτώ βελτιώνει τον καλπαστικό της έλεγχο και "κάθισμα" , με τον σχολικό μας Ίππο Ανδρέα να ...συνεκπαιδεύεται στην συνεργασία με όλους και στην υποβοήθηση της φορβάδος να ξεπεράσει τους φόβους της. Δεν είναι και λίγα...  

     Δύο ξεχωριστές ομάδες συνεκπαιδευομένων σήμερα, αφ΄ ενός οι Αλέξανδρος, Κωνσταντίνος και ο τετράποδος Ανδρέας, αφ΄ ετέρου δε η Μυρτώ με την υπέροχη φορβάδα της και στη μέση ο Εκπαιδευτής να εξισορροπεί ένα πρόγραμμα δίωρης διαρκείας, κυρίως, κοινής ...ωφελείας με τρεις θεαματικές και πάντοτε ανώδυνες πτώσεις (Ιππασία άνευ πτώσεων...δεν νοείται, όσο κι αν στην Σχολή μας σπανίζουν!) και πολύ ...κέφι!

     Ο Αλέξανδρος "άνοιξε" την "αυλαία" της ημερίδος με Έφιππη Τοξοβολία σε άψογο καλπασμό, "κάθισμα" και τεχνική.

     Κι αυτή την φορά, βελτίωσε και την "αλλαγή καθίσματος με ψαλλίδι" όπως μας δείχνει το σχετικό video.

     Aκολούθησε η εισαγωγή του Αλεξάνδρου και του Κωνσταντίνου σε ένα πολύ σημαντικό "κεφάλαιο" ισορροπίας που θα τους είναι χρήσιμο ως Cascadeurs και, μάλιστα, Ιππέων, αυτό της "γυροσκοπικής ισορροπίας", κάτι που διδάχθηκε με άξονα την άσκηση "Σημαία" (Flag) της ακροβατικής Γυμνιππευτικής. Αλλά, προς τι αυτό;

     Η περίπτωση αυτή αφορά στην βελτίωση της αισθήσεως ισορροπίας σε μία κατάσταση σοβαρής απωλείας της. 

     Πως μπορούμε να διατηρήσουμε βελτιωμένη την αιφνιδιαστική όσο και ολική διακοπή της ισορροπιστικής "αντιλήψεως" με τα πάντα γύρω μας να περιστρέφονται κι εμείς να έχουμε χάσει "γη και ουρανό" είτε από μία απρόβλεπτη πτώση είτε από ένα καίριο κτύπημα σε μιαν οιανδήποτε πολεμική τέχνη? 

     Ε, σήμερα, οι εκπαιδευόμενοί μας "πέρασαν το κατώφλι κι αυτής της διδασκαλίας, της ..."γυροσκοπικής" αισθήσεως, η οποία, βεβαίως, έχει ακόμη "δρόμο", ωστόσο σ΄ αυτή την πρώτην "εισαγωγή" κι οι δύο επέδειξαν εξαιρετική προσαρμοστικότητα.

     Ορατή βελτίωση από καλπασμό σε καλπασμό παρουσιάζει και η Μυρτώ!

     Κατά πολύ καλύτερη στην "μικρομετρική" ανταπόκριση των απαιτήσεων του καλπασμού, σήμερα, η Μυρτώ, ήλεγξε και διηύθυνε τον Ίππο της εκτελώντας με ακρίβεια τις οδηγίες που της δόθηκαν ενώ καθ΄ όλη την διάρκεια της ημερίδος χειρίσθηκε με ακρίβεια την φορβάδα της Nur, η οποία, υποδειγματικώς δέχθηκε την διδασκαλία αφοβίας με ...εκτινάξεις ιπταμένων δίσκων.

     Πράγματι, σήμερα η ηρεμία της Nur δοκιμάσθηκε ...σκληρά, με τον Εκπαιδευτή να εκτινάσσει στο οπτικό της πεδίο ιπτάμενους δίσκους, ενώ γύρω λυσσομανούσε ο άνεμος ο οποίος "δέρνει" κυριολεκτικώς το Ιππευτήριό μας.

     Στην αρχή, ...πολυβοληδόν και από μεγαλύτερην απόσταση, κατόπιν δε από κοντινότερη, οι ιπτάμενοι δίσκοι δημιουργούσαν εφιαλτική πρόκληση για την νεόλεκτη φορβάδα η οποία, όμως, "κρατήθηκε" ...ψύχραιμη.

     Σ' αυτή την περίπτωση η τεχνική της εκτοξεύσεως είναι σημαντική ώστε, κατά προτεραιότητα, να απομονωθεί το εκτοξεύον, ανθρώπινο, χέρι, από τον εκτινασσόμενο δίσκο στην αντίληψη του Ίππου, ώστε να αποφευχθεί η ενοχοποίηση του Ανθρώπου από το ενόχλημα.

     Ακολούθως, το ενόχλημα θα πρέπει να "περάσει" από ελεγχόμενα "επίπεδα" αντοχής του Ίππου, μέχρι να κορυφωθεί στην αντίληψή του και να γίνει αποδεκτό, όπως και έγινε.

     Μεγάλος συμπαραστάτης στο όλο εγχείρημα η απάθεια του γενναίου τετράποδου Ανδρέα του οποίου η ...αναισθησία έδωσε θάρρος στην πανέμορφη Nur να αδιαφορήσει στα ...ufo του Ιππευτηρίου μας.

     Σε μια Σχολήν "Ορχήστρα" δεν μπορούμε παρά να χαιρόμαστε τις προόδους όλων μας και, κυρίως, τις σχέσεις όλων μας οι οποίες και αποτελούν τον "καμβά" της ομαδικής μας ανελίξεως.

     Δεν μπορούμε παρά να χαιρόμαστε ακόμη και τις ...τούμπες μας σε ένα Ιππευτήριο που το κάνουμε κάθε φορά ...τσίρκο για να καταλήξουμε να βλέπουμε τους εκπαιδευομένους μας να κουβαλάνε σακούλες με φρούτα για τα αλογάκια μας. 

     Και πιο πολύ χαιρόμαστε τον απορημένο Ανδρέα να κοιτάζει με έκπληξη τον Αλέξανδρο να τρώει το μήλο που περίμενε να του το προσφέρει... Αυτή η απορία είναι "όλα τα λεφτά" μιας τέτοιας τσιρκολάνικης ημερίδος...

     Κι όμως, όταν σε λίγο ο Ανδρέας ταίζεται με μήλα και αχλάδια, "από πάνω κι από κάτω", όλα ξαναβρίσκουν την ισορροπία τους στο ...μεγάλο μας τσίρκο όπως κι οι εκπαιδευόμενοί μας που καλπάζουν υπερήφανα! Ας μη ξεχνάμε ότι το Τσίρκο είναι Πολιτισμός!