Η "ΦΩΝΗ" ΤΗΣ ΑΝΑΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΑΣ

 Η "ΦΩΝΗ" 

ΤΗΣ ΑΝΑΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΑΣ

     Οι ευνουχισμένες μεταπολεμικές κοινωνίες απονευρώθηκαν μεθοδικότατα, επί δεκαετίες ολόκληρες προκειμένου, σήμερα, να καταστούν υποχείρια των εξουσιαστών τους, έτσι ώστε με την απειλή μιας σύριγγας να ελέγχονται απολύτως χωρίς καμία διάθεση αντιστάσεως!

     Έχοντας χάσει κάθε ψήγμα γενναιότητος ψυχής, οι μάζες υποκύπτουν ολοένα και περισσότερο, ολοένα κι ευκολότερα, στις διαθέσεις των "λίγων" που, εδώ και δεκαετίες, τις διαχειρίζονται προς προαγωγή των κυριαρχικών, παγκοσμιοποιητικών, σχεδίων τους!

     "Ίαμα" ανατάσεως των ψυχών μας, εν μέσω αυτής της παρακμιακής κατολισθήσεως των κοινωνιών μας, η "φωνή" του Ιωάννη Συκουτρή μέσα από το κεφάλαιο "Η ηρωική αντίληψις της ζωής" που περιέχεται στο βιβλίο του "Η Φιλοσοφία της ζωής", το οποίο θα αναλυθεί και θα διδαχθεί σε όσους ευδαίμονες παρακολουθήσουν τα προγραμματιζόμενα εγκύκλια θεωρητικά μαθήματα της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων".  

     Μία προσωπικότητα η οποία οδηγήθηκε στο "πράττειν" και όχι στο "πάσχειν" του θανάτου (όπως ό ίδιος, με γενναιότητα, επιμένει!) εξ αιτίας του ρηξικελεύθου των ιδεών του, όπως ευστοχότατα και με γενναιότητα λόγου επισημαίνει ο Πανεπιστημιακός, Δημήτρης Γ, Μιχαλόπουλος:

     Κορυφαίος πνευματικός ταγός, ο Ιωάννης Συκουτρής, αριστοκρατικός διανοητής ο οποίος απέρριπτε τους "χειροκροτητές" και επεδίωκε διαφωνούντες επικριτές προς επίρρωση της ορθότητος των συλλογισμών του, εραστής της μαθήσεως και του φιλοσοφικού στοχασμού, μας αφήνει ένα έργο του, την "Φιλοσοφία της ζωής" και, δη, το κεφάλαιό του "Η ηρωική αντίληψις της ζωής" η μεστότητα του οποίου είναι τέτοια ώστε, κάθε σελίδα, κάθε παράγραφος, κάθε λέξη, κάθε φθόγγος, ακόμη και τα ...εξώφυλλα, επισύρουν χρέος υπογραμμίσεως! 

ΔΕΝ ΑΠΕΣΒΕΤΟ ΤΟ ΛΑΛΟΝ ΥΔΩΡ! 

     Ευτυχής η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" εκ της ιδρύσεώς της έχει πάντοτε την Τιμή να υποδέχεται ως Μέλη της ιδιαίτερους χαρακτήρες συχνά δε και ιδιαίτερης καταγωγής! Και σήμερα, μία τέτοια προσωπικότητα έφτασε στο "κατώφλι" μας για να μας υπενθυμίσει ότι παρά την περιρρέουσα παρακμή, τελικώς,  δ ε ν  απέσβετο το λάλον ύδωρ, διαψεύδοντας τον τελευταίον απαισιόδοξο χρησμό της Πυθίας!

     Γόνος της Οικογενείας ενός εκ των κορυφαίων πνευματικών Ελλήνων του αεί (και όχι, απλώς, "νέου") Ελληνισμού, αυτός ο Συκουτρής, παρακινούμενος από την ίδια γενναιότητα του χαρακτήρος του ηρωικού προγόνου του, ανεζήτησε τον "δρόμο" του σε μία πολεμική τέχνη ιδιαίτερη, όπως αρμόζει σε ιδιαίτερους χαρακτήρες και βρέθηκε σε μιαν άλλην "Οικογένεια" ομαίμων, ομοδόξων, ομογλώσσων και ομοτρόπων..., σ΄ αυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" δείχνοντας ότι, πάντα ο Φοίβος θα έχει καλύβην σε έναν αειθαλή Ελληνισμό!

     Κι έτσι,  ο διακεκριμένος ιατρός Αναστάσιος ήρθε στην Ομάδα μας, πρωτίστως, για να θεραπεύσει κάθε αγωνία μας περί της ενδεχομένης εκπτώσεως της "μάντιδος δάφνης", τεκμηριώνοντας ακόμη μιάν ηχηρήν οπτιμιστικήν εξαίρεση στην μεγάλη πεσιμιστικήν αλήθεια του, δυστυχώς, επιβεβαιωμένου Φαλμεράυερ.

     Την μύησή του στην Ιππική αλλά και στην Τοξοβολία ανέλαβε ο ικανότατος Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη Μηνάς Τσομπανιάν προς τον οποίον, η Σχολή μας, απευθύνει ευγνώμονες ευχαριστίες για την μεθοδικότητα της μεταδόσεως των πληροφοριών ώστε το αποτέλεσμα να ικανοποιεί τις υψηλές εκπαιδευτικές μας προσδοκίες. Βεβαίως, οι ευγνώμονες ευχαριστίες μας απευθύνονται κυρίως προς τον Ίππο-Δάσκαλο του οποίου η προσφορά προεξάρχει πάντοτε του μαθήματος Ιππασίας και, εν προκειμένω, ο Ίππος ήταν ο επιβήτορας Sepp.  

    Η πρόσληψη των εισαγωγικών πληροφοριών, όπως ήταν αναμενόμενο, υπήρξε άμεση από τον νεοεισερχόμενο στην εφιπποτοξοτικήν "ατραπό" κάτι στο οποίο συνεισέφερε επιτυχέστατα η όλη ιδιοσυστασία του, αλλά και η Παιδεία του, όχι τόσον ως απότοκος της επιστημονικής του ιδιότητος όσον ως τεκμήριο ενός εμφανέστατου "γενοτύπου"!

     Και μπορεί η εκπαιδευτική φροντίδα του αγαπημένου μας Μηνά να ήταν αρίστη, πλην όμως, η "φύση" του Ίππου ως επιβήτορος μας προσέφερε ακόμη μιαν ευκαιρία επιβεβαιώσεως της γενναιότητος του συγκεκριμένου μαθητή όταν ένας "ερεθισμός" από την παρουσία μιας φορβάδος τον ώθησε σε μία αιφνιδιαστική ανόρθωση με αποτέλεσμα ο μαθητής να βρεθεί στο έδαφος! Παρά ταύτα και άνευ χρονοτριβής, ο μαθητής επανεφίππευσε αντιλαμβανόμενος ότι μία πτώση εκ του Ίππου δεν σημαίνει τίποτε ιδιαίτερο όπως οι ανυποψίαστοι έχουν μυθοποιήσει. Ο Δάσκαλος όλων μας και αείμνηστος πρόγονος του μαθητού μας, μέγας Ιωάννης Συκουτρής, παρατηρώντας τον απόγονό του, τούτη την στιγμή, θα ήταν ευτυχής στον τάφο του, επαληθεύοντας τις φιλοσοφικές σκέψεις του που κατέγραψε στην συγγραφή του περί του "Ηρωικού τρόπου ζωής", σημειώνοντας τα παρακάτω:  

     Η εισαγωγική διδασκαλία αυτού του μαθήματος ίσως ήταν ένας έφιππος αποσυμβολισμός της διδασκαλίας εκείνου του αλησμόνητου διανοητή ο οποίος απετόλμησε και οροθέτησε, ακόμη και με τον θάνατό του, την "Φιλοσοφία της ζωής"! 

     Κι έτσι, η "καταβολάδα" εκείνου του διανοητή, ο σημερινός εκπαιδευόμενός μας Αναστάσιος, όχι μόνον ολοκλήρωσε την ύλη του εισαγωγικού του μαθήματος με επιτυχία, αλλά μας έδωσε και την ικανοποίηση της διαψεύσεως του τελευταίου απαισιόδοξου χρησμού της Πυθίας ως πολύτιμη, δική μας, αμοιβή!

     Καλωσήλθες, φίλτατε Αναστάσιε!