ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ...
...ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΛΗΣ
Όπως εδώ κι αιώνες, οι λατρευτές και σήμερα ανηφόρησαν για προσκύνημα στο Ναό της πολιούχου Αθηνάς Παλλάδος, προσπερνώντας αδιάφοροι τα εβραιοχριστιανικά "ιερά" της Μητροπόλεως, του "Αγίου" Διονυσίου, της "Αγίας" Ειρήνης και άλλων ανθρωποκατασκεύαστων "περσονών" μιας "αγιοκατατάξεως" που επιχειρούν κατά το δοκούν αμαρτωλοί ρασοφόροι προς προώθηση συνδικαλιστικών συμφερόντων.
Και οι λατρευτές δεν ήσαν μόνον γηγενείς Έλληνες αλλά και προσκυνητές του Ελληνισμού απ΄ όλο τον κόσμο, ερχόμενοι να τεθούν υπό την αιγίδα του Ξενίου Διός για να τιμήσουν το επίκεντρο του πανανθρώπινου Πολιτισμού, επάνω στον, πράγματι, Ιερό Βράχο!
Εν αντιθέσει με τον χρόνο που σεβάσθηκε την αλήθεια αυτού του μνημείου, οι παραχαράκτες της Ιστορίας ασέλγησαν επ΄ αυτού, χρησιμοποιώντας το ως "καμβά" μιας παραπλανητικής ρητορικής υπέρ μιας πλαστογραφημένης "δημοκρατίας" την οποίαν "αγιογράφησαν" προκειμένου να στήσουν ένα μαζοκρατικό αφήγημα που εξαπατά επί αιώνες τους αφελείς και εργαλειοποίησαν αυτό το μνημείο ώστε να το πιστώσουν στην "δημοκρατία" όπως αυτοί την θέλουν για τους δημαγωγικούς σκοπούς τους!
Ο Παρθενώνας υπήρξε έργο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας η οποία δεν είχε ουδεμία συνάφεια με την "δημοκρατία" όπως την εννοεί ο όχλος μετά την ολέθρια "Γαλλική Επανάσταση"! Ούτε οι Ξεναγοί, ούτε τα σχολεία, ούτε οι επίσημες γλώσσες τολμούν να αναφέρουν την μεγάλην αλήθεια ότι, η τότε Αθηναϊκή Δημοκρατία είχε (α) θεσμοθετημένη την δουλεία και (β) δεν ανεγνώριζε σε όλους τους πολίτες της το δικαίωμα του "εκλέγειν και εκλέγεσθαι" αλλά εξαιρούσε από αυτό τις γυναίκες, τους ξένους (όσους είχαν γεννηθεί εκτός Αθηνών) και τους σκλάβους! Άρα και μόνον με αυτά τα δύο εμβληματικά χαρακτηριστικά της, η Αθηναϊκή Δημοκρατία ουδεμία σχέση έχει με την μετέπειτα πλασαριζόμενη ως "ιδανικό πολίτευμα" δημοκρατία, οι δε ριζικές διαφορές τους καταγράφονται λεπτομερώς στον πίνακα που ακολουθεί ώστε ο αναγνώστης μας να μπορεί να μορφώσει την πλήρη εικόνα της βερμπαλιστικής συγχύσεως που υφίσταται νομίζοντας ότι η αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία ήταν ο μύθος που του σερβίρουν:
Και αυτή η αρχαία Δημοκρατία, απολύτως διάφορη της δημοκρατίας όπως εννοείται σήμερα και όπως εμφαίνεται στον παραπάνω συγκριτικό πίνακα, είχε εφαρμογή σε περιορισμένες Ελληνικές πόλεις-κράτη και για πολύ περιορισμένα χρονικά διαστήματα. Και αν αναπολήσουμε την εύστοχη σύμπτυξη της Αθηναϊκής Δημοκρατίας σε μία και μόνον φράση του Θουκυδίδη «Εγίγνετό τε λόγω μεν δημοκρατία, έργω δε υπό του π ρ ώ τ ο υ ανδρός αρχή» θα αντιληφθούμε αμέσως ότι και η Αθηναϊκή Δημοκρατία δεν ήταν τίποτε άλλο από μία πεφωτισμένη ΜΟΝΑΡΧΙΑ!
Η μεγάλη αγκαλιά της Ακροπόλεως και πάλι άνοιξε διάπλατη για να μας δεχθεί, όπως επί αιώνες υποδέχεται τους λατρευτές της, φιλοφρόνως, ανιδιοτελώς και χωρίς να προσμένει τάματα, κεριά απ΄ το παγκάρι ή λαμπάδες ...sur mesure!
Kι εμείς, ανάμεσα σ΄ όλους, νιώθοντας τη θαλπωρή του μαρμάρου , σαν να βρισκόμασταν για πρώτη φορά σ΄ ετούτο το κλέος προγονικής σμίλης, χαρήκαμε την ξεναγό μας να μας αφηγείται μύθους, ιστορήματα και ψιθύρους ενός παρελθόντος που είναι και παρόν και μέλλον, όχι μόνον δικό μας αλλά κι ολόκληρης της Ανθρωπότητος.
Ναι, τούτη η ξενάγηση της εξαιρετικής μας Ξεναγού, ήταν χειμαρρώδης αλλά και πνευματώδης, δεν μετέφερε, "ακαδημαϊκά", απλώς, μια πληροφόρηση αρχαιολογικής ναοδομίας, αλλά προσεπάθησε να "φιλοτεχνήσει" εποχές, χρώματα κι ..."οσμές" που εξακολουθούν να αιωρούνται στον χώρο και τα κατάφερε καλά...
Προ παντός, αυτή η ελληνομέθεξη, μας βοήθησε να εμβαθύνουμε στο μνημειακό λίκνο και να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας ακόμη βαθύτερα κι ουσιαστικότερα, πέραν από τα αρχαιολογικά "επιφαινόμενα"! Τα δικά μας προσκυνήματα είναι διαφορετικά και διόλου ...αρχαιοπληκτικά, αφού στα μνημεία δεν βαραίνει ο "χρόνος" αλλά η σημασία! Δυστυχώς, όμως...
...Ήδη από το εξωτερικό περιβάλλον του Ιερού Βράχου ο επισκέπτης αντιλαμβάνεται την αναξιότητα των αρχαιολογικών υπηρεσιών και, κατ' επέκταση ολόκληρου του νεοελλαδικού "κράτους" να διαχειριστεί την πολιτιστική μας κληρονομιά. Επί παραδείγματι, ενώ στην νεώτερη διαμόρφωση του διαδρόμου του Ηρωδείου διεξάγονται "έργα" πολλών εκατομμυρίων ευρώ και ...αγνώστων "μιζών", δίπλα ακριβώς, παραπεταμένα, κείτονται "τῇδε κἀκεῖσε" αρχαία μέλη τα οποία θα έπρεπε να είχαν αποκατασταθεί στις θέσεις τους και όχι να προσφέρονται ως "ουρητήρια" διερχομένων.
Το ίδιο τραγικό φαινόμενο της "τῇδε κἀκεῖσε" ε γ κ α τ α λ ε ί ψ ε ω ς α ρ χ α ί ω ν μ ε λ ώ ν παρατηρούμε και προ του Παρθενώνος στην κορυφή του Ιερού Βράχου! Τεκμήρια καταισχύνης των αθλίων που διεκδικούν τα Ελγίνεια Μάρμαρα ως κομματικά λάφυρα, ενώ εγκαταλείπουν τον Ίδιο τον Παρθενώνα ως επίκεντρο μιας περιβάλλουσας ντροπής(!) για τους αναξίους επιγόνους... Όχι, τα Ελγίνεια πολύ καλώς εκτίθενται στο Βρεταννικό Μουσείο και θα πρέπει να παραμείνουν εκεί, όσο οι γραικύλοι δεν είναι άξιοι να τα προστατεύσουν, όπως αποδεικνύονται ανάξιοι και της προστασίας αυτού τούτου του Παρθενώνος!
Η σύγχρονη διεφθαρμένη δημοκρατία, ασεβής προς κάθε έννοια Αισθητικής και σεβασμού προς την Τέχνη, βεβήλωσε δια χειρός της "υπουργού Πολιτισμού" Λίνας Μενδώνη (γνωστής και ως "τσιμεντώνει") τον Ιερό Βράχο ...τσιμεντοστρώνοντας το φυσικό του έδαφος υπό το πρόσχημα της ...διευκολύνσεως κινήσεως των επισκεπτών του κάτι, σαν λέμε ότι ο Άγιος Πέτρος του Βατικανό έβαλε εσωτερικό ...τρενάκι για την διευκόλυνση των επισκεπτών του! Αλλά, δεν είναι μόνον αυτό, η αισθητική αυτής της δημοκρατικής βυζαντινόπληκτης κυράτσας έφθασε μέχρι σημείου ανοησίας να δημιουργήσει ...τ ρ ύ π ε ς στην τσιμεντόστρωση για λόγους ..."αισθητικής" παραβλέποντας ότι αυτές οι τρύπες αποτελούν επικίνδυνες παγίδες για τα πόδια των επισκεπτών οι οποίοι βαδίζουν βασανιστικά γύρω από αυτές!
Η αθλιότητα των παρεμβάσεων "Λίνας Μενδώνη", με κορυφαία την βαρβαρότητα της τσιμεντοστρώσεως του εδάφους της Ακροπόλεως, είναι εμφανής με τα κακόγουστα αλλά και επικίνδυνα σημεία όπου αφήνεται προεξέχον μικρό μέρος του φυσικού εδάφους εν μέσω της νέας τσιμεντοστρωμένης επιφανείας, με αποτέλεσμα να διαμορφώνονται παγίδες εμπλοκής των ποδιών των διερχομένων, αλλά και απρόβλεπτης ολισθηρότητος, με αποτέλεσμα οι επισκέπτες, αντί να έχουν το βλέμμα στραμμένο ψηλά στα μνημεία, να προσέχουν χαμηλά "πού" θα βάλουν τα πόδια τους ώστε να αποφεύγουν αυτά τα επικίνδυνα σημεία εμπνεύσεως "Λίνας Μενδώνη"-Τσιμεντώνει!
Τέλος, είναι εξοργιστική η μετατροπή του μνημείου σε αποθηκευτικό χώρο αχρησιμοποίητων ...σκαλωσιών, μάλιστα, εν ...κρυπτώ ανεξαρτήτως εάν προσβάλλουν την ιερότητα του χώρου και τον επισκέπτη.
Με "ψυχολογία" καταυλιζόμενου γύφτου, οι "ιθύνοντες" του σημερινού "υπουργείου πολιτισμού" με επικεφαλής τη Λίνα Μενδώνη θα έπρεπε να αισχύνονται αντιμετωπίζοντας τον Παρθενώνα ως αποθηκευτική παράγκα και νομίζοντας ότι η προσβλητική για την Ακρόπολη "αισθητική" τους περνά απαρατήρητη! Η σημερινή δημοκρατική δημοσιοϋπαλληλική α λ η τ ε ί α μπορεί να μετατρέψει σε χωματερή τα μνήματα των απροσδιορίστων γεννητόρων τους αλλά όχι σε χωματερή ένα Ελληνικό μνημείο που ανήκει στην Ανθρωπότητα, όπως ο Παρθενώνας! Κι αν είναι ανάξιοι ας αναθέσουν την προστασία του στην Τουρκία η οποία σέβεται τις ελληνικές αρχαιότητες στο έδαφός της και τις αναδεικνύει πεντακάθαρες και κατά τον καλύτερο τρόπο στους επισκέπτες τους!
Ως Έλληνες δεν μπορούμε παρά να εκτιμήσουμε την μεγάλη προσφορά προς την Ελληνικήν Αρχαιολογία του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου και προς τον Ιερό Βράχο του ΙΙΙ Reich το οποίο τον σεβάσθηκε, αφήνοντάς τον ανέγγιχτο από κάθε βάρβαρη επέμβαση όπως πλειστάκις διέπραξαν οι αντιφασιστικές δημοκρατίες και προστατεύοντας την Αθήνα ως ανοχύρωτη πόλη!
Ως Έλληνες δεν μπορούμε παρά να εκτιμήσουμε τον σεβασμό του III Reich προς τον Ιερό Βράχο του οποίου την πρόσβαση άφησε ελεύθερη σε όλους τους Έλληνες επισκέπτες εν αντιθέσει με την αθλία αντιφασίστρια Μελίνα Μερκούρη η οποία δια της υπογραφής της επέβαλε για πρώτη φορά στους Έλληνες πληρωμή εισιτηρίου εισόδου στην Ακρόπολη!
Μια απλή ματιά, δε, προς την πολεοδομικήν εξαλλαγή του, πάλαι, κλεινού άστεως των Αθηνών, στην νέα και δημοκρατικώς κακάσχημη "Αθήνα" θα επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές του αειμνήστου Φιλέλληνος Jakob Philipp Fallmerayer και των όσων έχει καταμαρτυρήσει για τους συγχρόνους κατοίκους της πάλαι Ελλάδος, για τους γραικύλους οι οποίοι, πλην ελαχίστων υπαρχόντων Ελλήνων, κηλιδώνουν με τα πεπραγμένα τους τον Ελληνισμό και την Ιστορία του!
Εκεί όπου χ ρ έ π ι α, ξ έ κ ω λ α, π ο υ τ ά ν ε ς και θ ε ο ύ σ ε ς με μυστριά βυσσοδομούν κατά της Παραδόσεως, εκεί έχουμε δημοκρατία όπως αυτή της σημερινής γραικίας, η οποία πάντοτε θα σούρνεται ταπεινωτικά υπό την σκιά και την περιφρόνηση της Ιστορίας! Και το μέλλον επιφυλάσσει την καταδίκη αυτής της δημοκρατικής παρακμής, κάτι αισθητό ή δ η από το παρόν! Αυτό είναι το μόνο βέβαιο!
Η συνέχεια τούτης της ημέρας μας βρήκε προσκεκλημένους Μέλους των "Ελλήνων Κενταύρων", Στρατηγού και καθηγητή της Σχολής Ευελπίδων, για γεύμα στο "Σαρόγλειον" (Λ.Α.Ε.Δ.) πριν συνεχίσουμε το πρόγραμμά μας. Υπέροχος ο ευπατρίδης συνδαιτυμών μας, δεν μας προσέφερε μόνον ένα υπέροχο γεύμα, αλλά και συναρπαστικές αφηγήσεις από την μεγάλη σπηλαιολογική του εμπειρία!
Όμως, ο Παναγιώτης μας ήρθε από την επαρχία όχι μόνον για την ξενάγηση της Ακροπόλεως αλλά και με πολλά ερωτηματικά για την Τοξοβολία με την οποία, μόνος του και χωρίς καθοδήγηση καταγίνεται και γι αυτό ο επίλογος της σημερινής ημέρας γράφτηκε στη Γραμμή Βολής όπου, κατά παράκαμψη των τηρουμένων κατ΄ αυτή την περίοδο στην Σχολή μας, θεωρήσαμε υποχρέωσή μας να δώσουμε κάποιες κατευθυντήριες οδηγίες στον εξαιρετικό Συνέλληνα και ολιγόωρο επισκέπτη του κλεινού άστεώς μας.
Με άρτια προσωπικότητα που τον κατατάσσει στην χορεία των διακεκριμένων νέων της εποχής μας, παραδοσιοκράτης και σκεπτόμενος με ηθικές Αξίες, ο Παναγιώτης στον επαρχιακό τόπο του δεν παραλείπει και την Παιδεία της ψυχής του δια της Τοξοβολίας, επιβεβαιώνοντας ότι και ακόμη εν μέσω παρακμής εξακολουθούν να κοσμούν την κοινωνία μας λαμπροί χαρακτήρες!
Κι όλα αυτά φάνηκαν αμέσως με το που κράτησε το Τόξο του κι άνοιξε την χορδή του, αφού, η Τοξοβολία δεν είναι απλώς μία πολεμική τέχνη αλλά κι ο "εξομολόγος" ...χαρακτήρων! Κι έτσι, με ποιότητα αρμόζουσα σε "Έλληνες Κενταύρους" σε αρνητές της παρακμής και διεκδικητές μιας ποιοτικής ευημερίας που αναλογεί σε κάθε Έλληνα, αυτό το σούρουπο μας άφηνε γαλήνιους κι ευτυχείς όταν ο όχλος προετοιμάζονταν για την επομένη, 17η Νοεμβρίου, ημέρα κομματικών παθών και μίσους ' τι να πούμε, ας ...πρόσεχε!
