Ο ΦΟΒΟΣ,
ΜΕΤΑΞΥ
ANDREI TARKOVSKY
ΚΑΙ
JIDDU KRISHNAMURTI
Όταν ο Andrei Tarkovsky παρουσίαζε την "Αποκάλυψη" μέσα στον καθεδρικό ναό του Ιωάννη στο Λονδίνο, διαφωνούσε σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο με τον Jiddu Krishnamurti: Ενώ ο Ινδός φιλόσοφος στην ομιλία του "Φόβος και Χρόνος" επέμενε στην ύπαρξη του φόβου στο συνειδητό, στο υποσυνείδητο, αλλά και στο ασυνείδητο του Ανθρώπου, αντιθέτως, ο Ρώσος σκηνοθέτης αναφωνούσε ότι "ο Άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος και χωρίς φόβο"! Υπαρκτός, λοιπόν, ή ανύπαρκτος, ο φόβος; Eνώ η δημοκρατία αποτελεί η ίδια ένα αδιέξοδο, η Φιλοσοφία δεν έχει αδιέξοδα διότι η σοφία συνεπικουρείται από την τέκμαρση η οποία, εν προκειμένω, επικαλείται τον συμπεριφορισμό ο οποίος καταδεικνύει, εκ του συμπεριφορικού αποτελέσματος, την ύπαρξη ή μη του φόβου όταν ο μη φοβούμενος (γενναίος) αποφεύγει τεκμήρια ανασφαλούς συμπεριφοράς, τουναντίον προς τον φοβούμενο (δειλό) ο οποίος επιδεικνύει τεκμήρια ανασφαλούς συμπεριφοράς. Εν ολίγοις...
...Ο γενναίος δεν επιτίθεται, δεν επιδιώκει να πλήξει, αλλά διεκδικεί τα δίκαιά του με γαλήνη και αυτοκυριαρχία ενώ απαντά με την αναγκαία και μόνον σφοδρότητα σε κάθε επίθεση. Αντιθέτως, ο δειλός, επιτίθεται υπό το κράτος του φοβικού πανικού του, ανάστατος και χωρίς αυτοέλεγχο, με αποτέλεσμα να προσφέρεται ως βέβαιος ηττημένος σε μία αναμέτρηση με τον ψύχραιμο και αυτοκυρίαρχο αντίπαλο.
Το "τι" σημαίνουν όλα τα παραπάνω για μία Σχολή πολεμικών τεχνών όπως αυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" είναι τόσο αυτονόητο ώστε να μη χρειάζεται περαιτέρω αναλύσεως... Το πόσο σημαντικό είναι για εμάς να μην εξισωθούμε ποτέ με τους υπόλοιπους κατακριτέους, είναι εκ των ουκ άνευ και το πόσο πρωτεύον είναι να μην αποτελέσουμε ποτέ μέρος του προβλήματος είναι αδιαπραγμάτευτο. Τώρα, το "πώς" θα είναι κατορθωτό να πορευθούμε επ΄ ευθείας, είναι και γνωστό και ..."μονόδρομος": Ας μην επιτρέψουμε ποτέ στο συρμώδες "δικαιωματιστικό εγώ" μας να τρώσει την υπαρξιακή μας "ασπίδα" η οποία ονομάζεται ν η φ α λ ι ό τ η τ α! Διότι, μόνον ως νηφάλιοι μπορούμε να αποφασίσουμε και να δράσουμε νικηφόρα!
