ΥΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΘΡΑΚΑ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

ΥΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΘΡΑΚΑ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

    Μία ευτυχής έμπνευση των μαθητών του και Συνασκουμένων μας Αλεξάνδρου και Κωνσταντίνου τον έφερε κοντά μας και όταν από το πρώτο μάθημα καταφέρνεις να έχεις αυτό τα «κάθισμα» κι αυτή την «στάση» επάνω στον σχολικό Ίππο κάνοντάς τον κι αυτόν να νιώθει τόσο υπερήφανος που σε έχει στη ράχη του τότε σε λένε Κρις Ραντάνοφ και είσαι ήδη ένας λαμπρός ηθοποιός κι ένας εκπαιδευτής επαγγελματιών Cascadeurs, κυρίως, μια φωτισμένη προσωπικότητα γεμάτη θετική ενέργεια που σήμερα τη μοιράστηκες στο Ιππευτήριο των «Ελλήνων Κενταύρων» με Συνασκουμένους που σε χαρήκαμε να τοξεύεις, να χειρίζεσαι Δόρυ και Ακόντιο και να καλπάζεις για πρώτη φορά λες και ήσουν μαζύ μας δεκαετίες!  

     Καλωσήλθες Κρις και σε ευχαριστούμε για τα όσα ανεκτίμητα, σήμερα, μας έκανες να απολαύσουμε από την παρουσία σου ανάμεσά μας! Eδικώς δε, πιστεύοντας ότι ο τρόπος που ιππεύουμε αποκαλύπτει τον χαρακτήρα μας, παρατηρούμε ότι ο Θράκας Ιππέας, αριστοκράτης όσο και πολεμιστής, εξακολουθεί να παραμένει ζωντανός ανά τους αιώνες όχι ως ένα "προϊόν" συνοικιακού γυμναστηρίου, αλλά ως αναλλοίωτη μαχητική οντότητα η οποία διατηρεί έναν απαράγραπτο βιωματικό δεσμό με τον "Πατέρα πάντων", τον Πόλεμο!

     Προσπαθώντας να σχεδιάσουμε σωστά αυτό το εισαγωγικό μάθημα για έναν νεοείσακτο πολύ πέραν των "κοινών", λάβαμε πολλά υπ΄ όψη αλλά, δυστυχώς, όλα απεδείχθησαν πολύ "λιγότερα" απ΄ όσα θα έπρεπε αφού ο Κρις συνοψίζει μιαν ενότητα χαρακτηριστικών που ξεπερνούν κατά πολύ τον "ηθοποιό" και τον καλο-εκπαιδευμένο (σε επίπεδο "Δασκάλου") Cascadeur αφού στις "αποσκευές" του μεταφέρει την πολιτιστική σημαντικότητα της πανέμορφης γενέτειράς του Русе ή "Μικρής Βιέννης" όπως απεκαλείτο αυτή η πέμπτη κατά σειρά μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας η οποία, από τον 19ο αιώνα εντυπωσίαζε με την νεο-μπαρόκ και νεο-ροκοκό πολεοδομική Αισθητική της, μια πόλη στην οποία εμφανίζεται το πρώτο τυπογραφείο (1864) της Βουλγαρίας και προβάλλεται η πρώτη κινηματογραφική ταινία (1897) στη γείτονα χώρα. Είναι η πόλη της οποίας το Δημοτικό Συμβούλιο το 1893 εξέδωσε κτηριακό κανονισμό στον οποίον ανέφερε: "Όλες οι προσόψεις στους κεντρικούς δρόμους πρέπει να έχουν πλούσια διακόσμηση με σμιλευμένη πέτρα". Τίποτε το τυχαίο... Kαι, βεβαίως, διόλου τυχαία και η επιλογή της λαμπρής συντρόφου του η οποία και Θρακιώτισσα(!) είναι και κορυφαία ηθοποιός μας!...

     Ο Κωνσταντίνος μας υπήρξε ο αρωγός της σημερινής "μυήσεως" του Δασκάλου του στην Ιππική και παρέμεινε με σεβασμό πλάι του σε όλη την διαδικασία. Κοντά τους και η προχωρημένη και πάντοτε ...αλληλέγγυα Μυρτώ μας!

     Η πολυεπιστήμη της Ιππικής αρχίζει και τελειώνει στον Σταύλο με την Ιπποκομία, την πραγματικήν επιστήμη που εξασφαλίζει την ευημερία του Ίππου και ο σημερινός μας νεοείσακτος Κρις, αφού ολοκλήρωσε τον "Κύκλο Προσεγγίσεως" ανέλαβε την περιποίηση του τετράποδου Ανδρέα.

     Πέντε οι πρωταγωνιστές αυτής της πολυσήμαντης εκπαιδευτικής ημερίδος που άφησε πίσω της πολλά διδάγματα για όλους μας: η Μυρτώ, o Kωνσταντίνος, ο Κρις και τα δύο τετράποδα, ο Ανδρέας και η Nur. Kαθένας εξ αυτών των πρωταγωνιστών μας, συνέβαλε καθοριστικά στη βελτίωση όλων μας με συμπεράσματα που βελτιώνουν την σχέση μας με τον Ίππο και, βεβαίως, τις ιππικές μας δεξιότητες. Ας μη ξεχνάμε ότι, στην Ιππασία, το σημαντικότερο μάθημα είναι η παρατήρηση της ιππεύσεως του άλλου και η σημερινή ημερίδα ήταν μια ανεξάντλητη ευκαιρία αλληλοπαρατηρήσεως και αλληλοδιαδράσεως.

     Όπως τηρούμε πάντοτε ως κανόνα, στην αρχή κάθε μαθήματος, ο εκπαιδευόμενος δεν εφιππεύει για να ξεκινήσει το ασκησιολόγιό του αλλά ρυταγωγεί τον Ίππο αρκετήν ώρα και με συγκεκριμένη τεχνική ώστε τα δύο διαφορετικά πλάσματα να "γεφυρωθούν" στο εργασιακό περιβάλλον (στίβο Ιππευτηρίου) νιώθοντας αλληλοεμπιστοσύνη σε μια τόσο επικίνδυνη συνεργασία όπως η Ιππασία την οποία αποφεύγουν να ασφαλίσουν ακόμη και οι ασφαλιστικές εταιρείες. Κι όμως, είμαστε υπερήφανοι για το ότι στα 19 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας της Σχολής μας, με το ακραία επικίνδυνο ασκησιολόγιό της, διατηρούμε  μ η δ ε ν ι κ ό  δείκτη ατυχημάτων!

     Γεωμετρημένη η εφίππευσή του μας έδειξε μια λεπτομέρεια μαχητικής ετοιμότητος με τα πόδια όχι παράλληλα αλλά απέχοντα, με το ένα ήδη από την απογείωση να είναι κατευθυνόμενο απευθείας προς την ράχη του Ίππου! Στο παρατηρητικό μας "εργαστήριο", όπως είναι η Σχολή μας, κάτι τέτοια τα προσέχουμε, τα αναλύουμε, τα αξιολογούμε και τα υιοθετούμε και, να!, σήμερα που ο εκπαιδευόμενός μας Κρις έρχεται να μας διδάξει την απολύτως πολεμικήν έφαλση η οποία βραχύνει τον χρόνο εφιππεύσεως αλλά και διαμορφώνει στον Ιππέα μιαν, εξ αρχής, μαχητική ψυχολογία για την, κατόπιν, εξέλιξη της ιππεύσεώς του! Τον ευχαριστούμε! 

     Με γυμνασμένο τον νου, την ψυχή του και το σώμα του, ο Κρις, δεν χρειάστηκε πολλές οδηγίες για να βρει το ασφαλές και ενδεδειγμένο "κάθισμα" το οποίο διετήρησε αναλλοίωτο καθ'  όλη την διάρκεια του μαθήματός του, κάτι εξαιρετικώς δύσκολο, όταν, μάλιστα, του ζητήθηκε να χειριστεί και διαφορετικά όπλα με τα οποία ποτέ πριν δεν είχε ασχοληθεί. 

     Ο πολλαπλώς και πλήρως "γυμνασμένος" όμως, επαφίεται στο ένστικτο το οποίο αποδεικνύεται αλάνθαστο και υπέρτερο οιασδήποτε διδασκαλίας...

     Και ο Κρις είναι τόσο γυμνασμένος ώστε ήταν περιττή και η χρήση διατατήρος τον οποίο, πάραυτα, του δώσαμε να χρησιμοποιήσει περισσότερο για να ...παίξει και να χαλαρώσει παρά για να προθερμανθεί.

     Παρά ταύτα, τον βοηθήσαμε να εμπεδώσει την ευστάθεια σε έφιππη κίνηση ακόμη περισσότερο, ενεργοποιώντας του ακόμη περισσότερο την "παρακολούθηση" αυτής της κινήσεως από την λεκάνη του η οποία, αμέσως, συντονίσθηκε. 

     Και ο τρόπος ήταν απλός και δοκιμασμένος, ειδικώς με έναν πανάλαφρο δίσκο κολυμβήσεως κι έναν άνεμο που λυσσομανούσε και τον παρέσυρε ανεξέλεγκτα. Αλλά ο Κρις τον ήλεγχε μια χαρά! 

     Στην αρχή αυτού του πρώτου μαθήματός του κι ενώ ο Κρις μάθαινε να ελέγχει τον Ίππο του, σε εντελώς ανυποψίαστη στιγμή, βρέθηκε με ένα Τόξο κι ένα βέλος στα χέρια και, χωρίς ποτέ προηγουμένως να έχει κρατήσει Τόξο, άκουσε την εντολή: «Τόξευσε για να μη σε τοξεύσουν!» 

     Κι αμέσως ο Κρίς, συνεχίζοντας να ελέγχει τον Ίππο του και χωρίς να διακόψει την κίνησή του, όπλισε το Τόξο του "ψάχνοντας" ψυχραιμότατα το τι πρέπει να κάνει, αναζητώντας την σχέση χορδής και βέλους κάτι που βρήκε και πήρε, μάλιστα, αμέσως και την ιδανική στάση τοξεύσεως αφού το μαχητικό ένστικτο είναι ο καλύτερος "Δάσκαλος" της ανάγκης!  

     Τέλος, ο Κρις ...τόξευσε με, εμφανή, εκρηκτικότητα ...έμπειρου Εφιπποτοξότη όπως κατέγραψε ο φακός!

     Ο γεννημένος πολεμιστής δεν χρειάζεται την υποκριτική για να δείξει την μαχητικότητά του και δεν χρειάζεται τους προβολείς της σκηνής για να την φωτίσουν! Όλα αναδεικνύονται κατά τον φυσικότερο τρόπο στο Ιππευτήριο των «Ελλήνων Κενταύρων» όπου αποκαλύπτεται η εσώτερη «εικόνα» μας από την ίδια την συμπεριφορά του Ίππου.

     Κατόπιν, του αλλάξαμε τα "δεδομένα" και του δώσαμε το Ακόντιο, αλλά...

      Αλλά, του ζητήσαμε να το εξακοντίσει, πάντοτε εν κινήσει, όχι κατά την εύκολη φορά, αλλά κατά την δύσκολη, δηλαδή, προς την αντίθετη πλευρά καθέτως προς τον επιμήκη άξονα του Ίππου, όμως, ο Κρις αστραπιαία τα κατάφερε και δεν χάσαμε άλλο χρόνο!

     Κάτι ανάλογο έγινε και με το Δόρυ που, εν συνεχεία, ανέλαβε.

     Σε αυτή την περίπτωση, χρησιμοποιώντας εν κινήσει αυτό το βαρύ και μη ενδεδειγμένο για έφιππη χρήση όπλο, έκανε στοχαστικές ανασύρσεις επίγειου στόχου εκτιμώντας σωστά την απόσταση και την ταχύτητα! 

     Καθ'  όλη την διάρκεια της εκτελέσεως του ασκησιολογίου του ο Κρις, με την υποδειγματική ψυχραιμία του και την επακριβή τήρηση των οδηγιών του Εκπαιδευτή του βοήθησε την παρούσα Nur, η οποία παρακολουθούσε τα "δρώμενα", να αποδεχθεί "εικόνες" που σε άλλη περίπτωση θα την τρόμαζαν (ιπτάμενα αντικείμενα, τοξεύσεις, εξακοντισμούς, δορατισμούς κλπ) αποενοχοποιώντας αντικείμενα "φόβου" (δίσκους, Τόξα, Ακόντια και Δόρατα) επιτρέποντάς μας να αξιοποιήσουμε πολλαπλώς την "ώρα του μαθήματος" που για εμάς σημαίνει "κόπωση σχολικού Ίππου"!

     Κι έτσι, μέσα στην ίδιαν ώρα, ενώ ο έφιππος εκπαιδευόμενος προόδευσε στην Ιππασία επάνω στη ράχη του κοπιώντος τετράποδου Ανδρέα, η μεν Nur εκπαιδεύθηκε ως νεόλεκτος Ίππος στην αποβολή φόβων, οι δε υπόλοιποι παρόντες εκπαιδευθήκαμε στην ...εκπαίδευση  αφοβίας νεολέκτου Ίππου, μία, δηλαδή, συνδυαστική διάδραση την οποία εφαρμόζουμε σε κάθε μάθημά μας. 

     Αυτή την πρώτη "μυητική" επαφή του Κρις Ραντάνοφ με την Ιππική δεν την αφήσαμε να πάει χαμένη χωρίς να "ψηλαφήσουμε" και την υποκριτική του δεινότητα εν σχέσει με την ίππευση, μια ειδική κατάσταση που αποτελεί παραπλήρωμα ενός ολοκληρωμένου ηθοποιού. Και δεν τον αφήσαμε να αφιππεύσει χωρίς προηγουμένως να του ζητήσουμε έναν έφιππο αυτοσχεδιασμό του, επάνω σε ένα σενάριο που του δόθηκε εν τάχει κι ενώ διηύθυνε τον Ίππο του, ένα σενάριο σχετικό με ένα προσωπικό βίωμά του κι αυτός, αμέσως, χωρίς κανένα δάνειο χρόνου προετοιμασίας, σε ...εκτυφλωτική "prima vista", απέδωσε ορθοφωνημένα με πλήρη υποκριτική πειστικότητα και χωρίς "φλυαρίες" κινήσεων, σε ένα προκαθορισμένο μήκος κινήσεως του Ίππου που δεν ξεπερνούσε τα πέντε μέτρα(!),  το ζητούμενο, ενώ συνέχιζε να διευθύνει άψογα τον Ανδρέα! Και το ασκησιολόγιό του ολοκληρώθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο με ωραίους καλπασμούς! 

     Τώρα η σύνθεση αλλάζει και η Μυρτώ εφιππεύει για λίγο τον Ανδρέα, προετοιμάζοντάς τον για τον Κωνσταντίνο. Μετά τον δυναμικό Κρις, ο Ανδρέας θα πρέπει να ανακτήσει ψυχολογία σχολικού Ίππου κατάλληλου για αρχάριο εκπαιδευόμενο ο οποίος θα πρέπει να τελειοποιήσει τον καλπασμό του, άσκηση βασική για τον εξαιρετικό Κωνσταντίνο μας και η Μυρτώ, ως πλέον προχωρημένη, ανέλαβε τον ρόλο του "γεφυροποιού", ενώ ο Κρις παρέλαβε την νεαρή φορβάδα! Όλοι για όλους σ΄ αυτό το Ιππευτήριο!

     Με την Μυρτώ, χαλαρώσαμε τον Ανδρέα και βελτιώσαμε τον καλπασμό του μειώνοντας ταχύτητα κι ενισχύοντας τον ρυθμό του.

     Στην Έφιππη Τοξοβολία επιδιώκουμε πάντοτε έναν καλπασμό τόσο γρήγορο ώστε να μην επιβαρυνόμεθα με ποινή χρόνου βραδύτητος και τόσο βραδύ ώστε να μην χάνουμε στόχους που φεύγουν "πίσω" μας μη προλαβαίνοντας να τους δούμε. Και με αυτή την ρύθμιση που έκανε η Μυρτώ μας, ο Ανδρέας δόθηκε στα χέρια του Κωνσταντίνου μας για να εκτελέσει κι αυτός το ασκησιολόγιό του. 

     Με εξαιρετικό ψυχικό σθένος αλλά και άριστη σχέση με τον Ίππο, ο Κωνσταντίνος μπορεί ως αρχάριος να υπολείπεται σε τεχνική ιππεύσεως όμως έχει το αντιληπτικό πλεονέκτημα να απορροφά και να εκτελεί οδηγίες, κάτι που τον έκανε να προχωρήσει αρκετά σε τρία μόλις μαθήματα φθάνοντας σε σημείο, πια, βελτιώσεως του καλπασμού του. Και σήμερα το αντικείμενο δεν ήταν, απλώς, η έξοδος σε καλπασμό αλλά η έξοδος "με το σωστό πόδι" του Ίππου, μια λεπτομέρεια σημαντική για την καλπαστικήν ισορροπία του Ίππου.  

     Αν και η σχετική εντολή του Ιππέως σε κάθε Ίππο έχει σταθερούς συντελεστές σημείων επί των οποίων εφαρμόζονται τα πόδια του ώστε ο Ίππος να εξέλθει σε καλπασμό με το "σωστό πόδι" συχνά παρατηρούνται μικρές παραλλαγές στις θέσεις αυτών των σημείων από Ίππο σε Ίππο και, σήμερα, ο Κωνσταντίνος μας, μετά από κάποιες προσπάθειες κατάφερε να εκτελέσει σωστά τους καλπασμούς του, με ελεγχόμενη διεύθυνση και ταχύτητα, κυρίως, με το "σωστό πόδι"! Άλλωστε, ένας Δάσκαλος Ιαπωνικής Σπαθασκίας όπως ο Κωνσταντίνος, δεν θα μπορούσε παρά να αντιληφθεί γρήγορα μια κατάσταση η οποία παραπέμπει σε συνθήκες μάχης με το ετερόκλητο των δύο διαφορετικών, ταξιδερμικώς, πλασμάτων, του Ανθρώπου και του Ίππου, αναφορικώς με την μεταξύ τους συνεννόηση και συνεργασία.

     Κι έτσι ο Κωνσταντίνος μας χάρηκε τους καλπασμούς του όπως τον χαρήκαμε κι εμείς επάνω στον ανάλαφρο Ίππο του ο οποίος, σημειωτέον, κατόπιν όλων όσων προηγήθηκαν παρέμενε ανίδρωτος με την εφαρμογή των κανόνων της Διαλειμματικής Εξασκήσεως (Διαλ. Εξα.) που κάποτε μας δίδαξε ο αείμνηστος Δάσκαλός μας, Ιππιατρός Θεόδωρος Γ. Αντίκας (DVM, PhD). 

     Όπως προαναφέραμε, ιδιαιτέρως τυχερή ήταν η Nur, η οποία αφέθηκε να παρατηρεί τα "δρώμενα" με επίκεντρο τις αντιδράσεις του Ανδρέα ο οποίος δέχθηκε στη ράχη του τρεις διαφορετικούς Ιππείς και πολλές ξεχωριστές δραστηριότητες με υποδειγματική ανοχή και καθόλου συμπεριφορά αφού, βεβαίως, το όλο πρόγραμμα σχεδιάστηκε με γνώμονα την αποφυγή κοπώσεώς του η οποία θα είχε και αρνητικές επιπτώσεις για τους αναβάτες του.

     Έτσι κι αλλιώς μη ιππευόμενη η Nur λόγω νεαρής ηλικίας, ωφελείται πολύ να παραμένει μέσα στον χώρο εργασίας ενός καλώς εκπαιδευμένου Ίππου και να εξοικειώνεται με την ευπείθειά του ενώ, ταυτοχρόνως, "συμφιλιώνεται" και με την εικόνα των αντικειμένων που εμφανίζονται στην δράση του στίβου (όπλα κλπ) αποβάλλοντας φοβίες.  

     Και αυτή τη φορά η Nur χαλάρωσε τόσο πολύ έτσι που εν μέσω ...κλαγγών μάχης, δεν δίστασε να ...κυλιστεί στην άμμο για να ...φρεσκαριστεί ως τετράποδη κοκέτα!

     Σε κάποια στιγμή η Nur ανελήφθη από τον Εκπαιδευτή της για να βαθμολογηθεί, ενδεικτικώς, η υπερπηδητική της αντίληψη και διάθεση και η πρωτοβουλία απεδείχθη χρησιμότατη διότι, η πρώτη διαπίστωση ήταν η επαλήθευση της ευφυίας του ζώου το οποίο δεν είχε καμία διάθεση να τροχάσει όπως την προέτρεπε η συραγώγηση του Εκπαιδευτή της, αντίδραση ερμηνεύσιμη αφού η Nur παραμένει ανεκπαίδευτη και ανίππευτη.

     Όμως επί του εμποδίου η Nur έδειξε ότι και τα πόδια συμπτύσσει σωστά και διάθεση υπερπηδήσεως, με την απαιτούμενη συσπείρωση, διαθέτει οπότε, γνωρίζουμε πως θα εξελιχθεί σε μία πολύ καλή υπερπηδήτρια εμποδίων. 

     Ωστόσο θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πανέξυπνη Nur εκγύμνασε τον ...Εκπαιδευτή της στην υπερπήδηση παρά ο Εκπαιδευτής της την ίδια! Αυτά συμβαίνουν όταν νομίζουμε ότι εκπαιδεύουμε Ίππους ενώ μας ...εκπαιδεύουν εκείνοι! 

      Πάντως, η Nur, σήμερα δέχθηκε πολλά χάδια και ήλθε ακόμη πιο κοντά στον "Άνθρωπο", κάτι που θα την ωφελήσει πολύ στην συνέχεια της εκπαιδεύσεώς της.

       

Τούτη τη φορά καταλάβαμε καλύτερα το σπουδαίο έργο περί "Θρακός Πολεμιστή" του, επίσης Βουλγάρου, Ivan Marazov το οποίο μελετήσαμε για πρώτη φορά στη Βουλγαρία, κατά την περίοδο της εκεί ιππεύσεώς μας, έχοντας τώρα μπροστά μας τον ίδιο τον "Θράκα Πολεμιστή" στο πρόσωπο του Κρις Ραντάνοφ ενός Cascadeur όχι της "οθόνης" αλλά της ζωής, ενός σκηνικού χαρακτήρος του οποίου η μαχητικότητα δεν περιορίζεται στο "σανίδι" αλλά σαρώνει το απέραντο πεδίο της επιβιώσεως σε μιαν αδυσώπητη καθημερινότητα που απαιτεί πραγματική "κατάθεση ψυχής"  και όχι, απλώς, υποκριτικής ικανότητος! Κι όλα αυτά μας ξανάφερε στο νου αυτός ο Βούλγαρος με τα ξεχωριστά υπαρξιακά του βιώματα που μας αφορούν όλους, ιδιαιτέρως εκείνους που έμαθαν να περιφρονούν τον "κατώτερο" για να νιώσουν οι ίδιοι "ανώτεροι", αγνοώντας ότι το μόνο αδιάψευστο "ανωτερόμετρο" είναι τα ίδια τα ενάρετα πεπραγμένα μας και μόνον αυτά! 

"ANAΤΟΜΙΑ" ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΙΠΠΟΥ

"ANAΤΟΜΙΑ" ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΙΠΠΟΥ

     Αν η "φαιά ουσία" του Ίππου είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός (και είναι!) ...διπλομανταλωμένος σε ένα "χρηματοκιβώτιο" όπως το κρανίο του, τότε ο συνδυασμός που απασφαλίζει την "κάσα" είναι τρία "κλειδιά" που, όποιος τα κατέχει μπορεί να "συνομιλήσει" μ'  αυτό το ζώο καλύτερα απ΄ ό,τι θα μπορούσε να επικοινωνήσει μ΄ έναν όμοιό του. Και, αυτά τα τρία "κλειδιά" είναι:

     1. Η κατανόηση της λειτουργίας της συνδυαστικής μνήμης του ζώου.

     2. Η εννόηση του περιεχομένου της διδασκαλίας της "Επιθετικότητος" του Konrad Lorenz και,

     3. Η γνώση και εφαρμογή της "στρογγυλής κινήσεως".

     Κι αυτή είναι η ...εκατοστή φορά που επιβεβαιώνεται η αποτελεσματικότητα του συνδυασμού αυτών των τριών "κλειδιών" αφού η πανέμορφη Nur είναι ο ...100ός Ίππος τον οποίο μας εμπιστεύεται η θεά Τύχη! 

     Όλα τούτα ξαναφέρνουμε στο νου σ΄ αυτό το τρίτο μάθημα εκπαιδεύσεως νεολέκτου Ίππου με επίκεντρο την φορβάδα Nur, έχοντας ήδη από το πρώτο μάθημα κερδίσει την εμπιστοσύνη της ενώ, στο δεύτερο, της ενισχύσαμε αυτή την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Εκπαιδευτή! Και τώρα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον Εκπαιδευτή ως "ανακατανομέα εμπιστοσύνης" ώστε, μέσω αυτού, να "παροχετευθεί" η εμπιστοσύνη της φορβάδος προς οποιονδήποτε ή ο,τιδήποτε διασυνδέεται με αυτόν. Και σήμερα, αποφασίσαμε να συστήσουμε στη Nur ως πρόσωπο συν-εμπιστοσύνης τον ...Μάνο μας και ως αντικείμενο εμπιστοσύνης το Δόρυ με την ...τρομακτική θωριά του απαστράπτουσα στον ήλιο αιχμή του και τον, επίσης, απαστράπτοντα σαυρωτήρα του.

     Πρώτο μας μέλημα ήταν ο σχηματισμός της αγέλης με βασικά "υποστυλώματα" τον Εκπαιδευτή και τον δεύτερο Ίππο που ήδη είχε αποδεχθεί η Nur, τον Ανδρέα.

     Επειδή η ανάληψη του Δόρατος ως αντικειμένου απο-ενοχοποιήσεως φόβου θα έπρεπε, για λόγους ασφαλείας και βαθμιαίας προσεγγίσεως, να γίνει μακριά από την Νur, αλλά και διότι θελήσαμε να εμπνεύσουμε εμπιστοσύνη στην Nur για δύο ακόμη πρόσωπα της Ομάδος μας, τον Αλέξανδρο και τον Κωνσταντίνο, πάντοτε με τον ήδη έμπιστό της Εκπαιδευτή προπορευόμενο, την αναθέσαμε στα χέρια του Αλεξάνδρου, ενώ τον Ανδρέα στα χέρια του Κωνσταντίνου και ξεκινήσαμε ρυταγώγηση πάντοτε επί του στίβου ως πεδίου εργασίας! Η παρουσία του Εκπαιδευτή τον οποίο η Nur ήδη εμπιστεύεται, ομογενοποιεί το "group" στην αντίληψη της φορβάδος ως ένα "σύνολο" ,,,εμπιστοσύνης ενώ η επί του στίβου ρυταγώγηση της υπογραμμίζει την κατάσταση εργασίας, κάτι το οποίο εάν απεδίδετο ως μαθηματική εξίσωση με άξονα την συνδυαστική μνήμη της Nur θα ήταν: Αυτός ο έμπιστος Εκπαιδευτής + αυτή η έμπιστη αγέλη + ο στίβος = όλα γύρω μου ασφαλή εν ώρα εργασίας! Κι ενώ ο αδαής βλέπει απλώς μιαν εικόνα τριών Ανθρώπων και δύο Ίππων να περπατούν, πίσω από την εικόνα μια ολόκληρη διεργασία συναισθημάτων και σχέσεων "ξεδιπλώνεται"  κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο του Ιππευτηρίου...  

     Σε απόσταση από την Nur αλλά μέσα στο οπτικό πεδίο της, ο Εκπαιδευτής, με "στρογγυλή κίνηση" αναλαμβάνει το αντικείμενο του ...φόβου της Nur και, πάντοτε, με "στρογγυλή κίνηση" το "δείχνει" στην φορβάδα προκαλώντας, μάλιστα, αναλαμπές των μεταλλικών μερών του από τις αντανακλάσεις τους στον ήλιο. Όλοι είναι χαλαροί και κανείς δεν "τετραγωνίζει" ώμους, ούτε κοιτάζει στα μάτια την Nur. Και όσοι εκπαιδεύονται στη Σχολή μας ξέρουν τι σημαίνουν αυτά από τον "Κύκλο Προσεγγίσεως" που εφαρμόζουμε...

      Τώρα, έφτασε η κρίσιμη στιγμή κατά την οποία θα γίνει η "ανακατανομή εμπιστοσύνης" από τον Εκπαιδευτή στον Μάνο ο οποίος θα "διαπιστευθεί" στην συνείδηση της Nur ως ..."persona grata"! Tηρουμένων των κανόνων που προανεφέρθησαν και μπροστά στο οπτικό πεδίο της Nur αλλά σε απόσταση ασφαλείας, ο Εκπαιδευτής θα "περάσει", όσο πιο ήπια γίνεται, το Δόρυ στα χέρια του Μάνου  

     Η ομαδική ρυταγώγηση θα συνεχιστεί αλλά τώρα, ενώ ο Εκπαιδευτής θα προπορεύεται, η νέα "persona grata", ο Μάνος με το Δόρυ, θα παραμένει εγγύτερα στη Nur αλλά πάντοτε σε απόσταση ασφαλείας ενώ το παρατηρητικό μάτι θα προσέξει μια αγωνία στην Nur προκειμένου να παραμένει σίγουρη ότι ο Εκπαιδευτής, το επίκεντρο της εμπιστοσύνης της, εξακολουθεί να "κυριαρχεί" επί "σκηνής" ως εγγύηση ασφαλείας της.

     Κι αφού η Nur σιγουρεύεται για την παρουσία του Εκπαιδευτή, ξεθαρρεύει για να στραφεί προς το νέο ερέθισμα του ενδιαφέροντός της, το Δόρυ και τείνει προς αυτό για να το "ταυτοποιήσει" στην αντίληψή της ως "φίλιο" ή...

     "Αδιάφορα" ο Μάνος ενθαρρύνει την Nur να μυρίσει το Δόρυ ξέροντας ότι η όσφρηση του Ίππου είναι η ισχυρότερη αίσθηση μέσω της οποίας αντιλαμβάνεται τον κόσμο γι αυτό και ο Μάνος και όλοι μέσα στο Ιππευτήριο δεν παρεμποδίζουν με τίποτε την ομαλήν όσφρηση του Ίππου. Δεν φορούν κολώνιες, έντονα αποσμητικά, οδοντόπαστες, δεν καπνίζουν (εκ των ουκ άνευ!) κλπ. Εδώ ο Ίππος με απερίσπαστη την όσφρησή του θα διαπιστώσει ότι το Δόρυ (και οι πέριξ αυτού) δεν ...εκκρίνουν οσμή αδρεναλίνης (ένδειξη κινδύνου για τον Ίππο) κι έτσι το Δόρυ και ο Μάνος θα ταυτοποιηθούν ως "φίλιοι" στην αντίληψη του ζώου!

     Σε αυτό το κομβικό σημείο δεν θα βιαστούμε καθόλου και θα επιμείνουμε ολοκληρώνοντας την διαδικασία! Αφήνοντας τον Ίππο να οσφραίνεται το Δόρυ, εμείς, συνδυαστικώς, θα επιχειρήσουμε ψαύσεις θωπείας, κάτι που "μεταφράζεται": χάδια + Μάνος + Δόρυ = ασφάλεια. 

     Αμέσως μετά, ο Μάνος θα τοποθετηθεί με την πλάτη του σε πλήρη επαφή με την Nur όπως στην παραπάνω φωτογραφία και, εν συνεχεία θα αναλύσουμε το γιατί...

     Ο ερυθρός κύκλος και το ερυθρό στέλεχος ορίζουν το αντικείμενο (Δόρυ) με το οποίο πρέπει να συμφιλιωθεί το αίσθημα ασφαλείας του Ίππου, δηλαδή, ο ίδιος ο Ίππος και, μέχρι τώρα, προσέξαμε ότι αυτό το αντικείμενο κρατήθηκε, μεν, μέσα στο οπτικό πεδίο του ζώου, αλλά μακράν του σώματός του και της όποιας επαφής με τον Ίππο. Κατά την παρούσα φάση το Δόρυ εξακολουθεί να παραμένει εντός του οπτικού πεδίου του Ίππου, όπως είναι το πεδίο της περιφερειακής οράσεώς του που ορίζεται από τις δύο γαλάζιες ευθείες, ενώ διατηρείται η πλήρης επαφή του σώματος του ήδη "διαπεπιστευμένου" ως "φιλίου προσώπου" Μάνου (κίτρινη ευθεία) με σημείο πλήρους "διαδράσεως" (αισθήσεως ασφαλείας) το κίτρινο τρίγωνο.

     Τώρα ο Μάνος ελέγχοντας πάντοτε το Δόρυ ώστε να μην ακουμπήσει τον Ίππο, τείνει το ελεύθερο χέρι του προς το ζώο και το χαιδεύει απαλά στην αρχή και κατόπιν έντονα, ξύνοντάς το όπως αρέσει στον Ίππο. Στην πραγματικότητα, ο Μάνος καθορίζει στην αντίληψη του Ίππου μια συγκεκριμένη περιοχή της επιφανείας του σώματός του ζώου η οποία σε λίγο θα "υποδεχθεί" το ίδιο το Δόρυ και φροντίζει ώστε αυτή η περιοχή να παραμένει "ευχαριστημένη" από τις επιδαψιλεύσεις του χεριού του Μάνου, δηλαδή, από τον Μάνο. 

     Όταν το χέρι του Μάνου αποσυρθεί από την συγκεκριμένη περιοχή του σώματος του Ίππου που χάιδευε, αμέσως, με "στρογγυλή κίνηση" και απαλά, θα ακουμπήσει το υπό εξοικείωση αντικείμενο, το Δόρυ και θα συνεχισθεί η θωπευτική ψαύση με πλήρη επαφή του Δόρατος αντί του χεριού! Τώρα η "εξίσωση" θα μας πει: Εκπαιδευτής = Μάνος = Δόρυ = ασφάλεια! Και, βεβαίως, τώρα θα εκμεταλλευθούμε πλήρως την εμπιστοσύνη του Ίππου...

...επεκτείνοντας τα σημεία επαφής του Δόρατος με το υπερ-ευαίσθητο κεφάλι του Ίππου ο οποίος θα συνεχίσει να παραμένει απαθής και γαλήνιος, όπως μας δείχνει η όλη στάση του και ο χαλαρότατος ρυτήρας που κρατά ο Αλέξανδρος ο οποίος δεν ασκεί κανέναν έλεγχο "καθηλώσεως" της Nur η οποία δέχεται φιλικότατα, πλέον, το Δόρυ! Κι εδώ η εξίσωσή μας καταλήγει στο ποθητό ό.έ.δ.! Κι ας μη ξεχνάμε ποτέ, ότι δεν ακολουθούμε καθόλου την λαθεμένη συνήθεια της "ανταμοιβής" με καρότα ή μήλα ως επιβράβευση της υπακοής του Ίππου, κάτι που δείχνει έλλειμμα γνώσεως . Η επικοινωνία με τον Ίππο είναι υπόθεση γνώσεως της "γλώσσας του σώματος" και δι αυτής και όχι δια του "καρότου" ή του "μήλου", ο Ίππος θα  ε ν ν ο ή σ ε ι  και θα συνεργαστεί!

     

Και μετά από όλα αυτά, ο επιμελής μελετητής της αναρτήσεως σκέφτεται: "Μα εδώ οι 'Έλληνες Κένταυροι' μας τα λένε όλα χαρτί και καλαμάρι, δεν κρύβουν τίποτε, άρα μπορώ κι εγώ να εξοικειώσω το αλογάκι μου με ένα Δόρυ εφαρμόζοντας τα όσα διάβασα!" Ναι, κάπως έτσι μπορεί να είναι, όμως  π ρ ο σ ο χ ή  διότι, αν γίνει κάποιο "ασήμαντο" λάθος, αν υπάρξει ένα απρόσεκτο βλέμμα (κατάματα) με μία κίνηση μη "στρογγυλή" τότε μπορεί να προκύψει καταστροφή, να "καεί" δια παντός και η εμπιστοσύνη του Ίππου προς τον χειριστή του και προς το αντικείμενο, για να μην αναφερθούμε σε πιο δυσάρεστες καταστάσεις. Εν προκειμένω, ο Εκπαιδευτής θα πρέπει να είναι όχι μόνον έμπειρος κατέχοντας την γνώση του πλήρους πλαισίου της όλης διαδικασίας αλλά και την "γλώσσα του σώματος", δηλαδή, την "στρογγυλή κίνηση" ώστε να γίνεται αντιληπτός από τον Ίππο. Κάποτε, από αυτό το Ιστολόγιο παρουσιάζαμε την εκπαίδευση ενός νεολέκτου Ίππου τον οποίο εξελίξαμε σε υψηλό επίπεδο όταν κάποιος που μας διάβαζε έσπευσε να τον αγοράσει από τον Ιππαγωγό του που μας τον διέθετε, αλλά μόλις τον απέκτησε ο νέος Ιππαγωγός διεπίστωσε ότι στα χέρια του ο Ίππος ήταν ανεξέλεγκτος και μας βομβάρδισε με μηνύματα για να του εξηγήσουμε τα ..."μυστικά" μας! Όχι, δεν έχουμε "μυστικά", γνώση και, κυρίως, αγάπη και σεβασμό για τον Ίππο, έχουμε!