ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

"ΕΙΝΑΙ Η ΙΠΠΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ;"

     H ασάφεια είναι ένα από τα επικοινωνιακά ελαττώματα και παρατηρείται πολύ συχνά, ενώ, δυστυχώς, περνά απαρατήρητη πολλαπλασιάζοντας αβάσιμες διαφωνίες και αντιθέσεις. Μία συχνή ασάφεια στον δικό μας χώρο αποτελεί η επαναλαμβανόμενη ερώτηση αν η Ιππασία προορίζεται για όλους, με αυτό το "όλους" αφημένο ασαφές και χωρίς να προσδιoρίζεται εάν εννοεί, π.χ., "όλους τους χαρακτήρες", "όλους τους σωματότυπους", ή, ό,τι άλλο.

     Το ερώτημα αυτό απετέλεσε και επίκεντρο μελετών και πορισμάτων και της δικής μας Σχολής κατά την διάρκεια της δωδεκάχρονης λειτουργίας της, λαμβανομένης υπ΄ όψη της συστηματικής και καθημερινής δραστηριότητός της με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων. Σε όλα αυτά τα χρόνια και εφαρμόζοντας πολύ προσεκτικά την ιππική μας διδασκαλία, δεν παύαμε να διατηρούμε το "ένα μάτι" μας σε τούτο το βασικό ερώτημα και σήμερα μπορούμε να καταγράψουμε την δική μας απάντηση, λαμβάνοντας υπ΄ όψη και την εμπειρία του τελευταίου μαθήματός μας κατά το οποίο ένας νέος μαθητής μας, ο Ιωάννης, εισήχθη στην Ιππασία υπό την διδασκαλία του Αρχηγού της Ομάδος μας.

     Και ξεκινώντας από το τέλος, θα απαντήσουμε ότι, πράγματι, η Ιππασία ΔΕΝ προορίζεται για "όλους" τους, αφύσικους, ανεύθυνους, δειλούς, ελλειμματικούς, νοσηρούς, "τσαλακωμένους" από τη φτιάξη τους, χαρακτήρες. Αυτοί οι χαρακτήρες, κατά κανόνα, επιδιώκουν να πλησιάσουν την Ιππασία προκειμένου να "εξορκίσουν" την αδυναμία τους και τέτοιους χαρακτήρες συναντάμε συχνά σε όλα τα Ιππευτήρια του κόσμου, όμως, αυτοί οι χαρακτήρες απλώς επισημαίνουν τα ελαττώματά τους επάνω στη ράχη του Ίππου και, αργά ή γρήγορα, παραιτούνται της Ιππασίας επιλέγοντας κάτι άλλο αντ'  αυτής.

     Αντιθέτως, η Ιππασία προορίζεται για "όλους" τους σωματότυπους και όλες τις ηλικίες εφ΄ όσον αυτές οι παράμετροι εγκολπώνονται έναν υγιή, φυσιοκεντρικό χαρακτήρα κι αυτό μπορούμε να το δηλώσουμε κατηγορηματικά με την τεράστια εκπαιδευτικήν εμπειρία μας,, όπως επαληθεύτηκε και στο τελευταίο μάθημά μας.

     Με σημείο αναφοράς την ηλικία, στην Μογγολία, επί παραδείγματι, από την προνηπιακή ηλικία τα βρέφη  όχι μόνον ιππεύουν αλλά και λαμβάνουν μέρος στον ετήσιο εθνικό αγώνα ανοικτής στέππας, καλπάζοντας επί διαδρομής 50 χιλιομέτρων, χωρίς σέλλα και χωρίς προστατευτικά μέσα  (κάσκα κλπ). 

     Αντιθέτως, στην Ελλάδα, με την εικόνα του μέσου "συντοπίτη" κατά νου, εμφανίζεται η υπερπροστατευτική μαμά με το δεκαπεντάχρονο "επιβήτορα" ...υπό μάλης, για να μας ρωτήσει εάν ο βλαστός της μπορεί να ιππεύσει λόγω ...ηλικίας και όταν τον βλέπει έφιππο "δαγκώνει" το κάγκελο του Ιππευτηρίου από την αγωνία της μη τύχει και ο νέος της ...παντρειάς ...αφιππεύσει ακουσίως... Γι αυτό τον λόγο κι εμείς, όταν αντιμετωπίζουμε παρόμοια φαινόμενα, όχι σπάνια, όταν οι μαμάδες μας ρωτάνε αν μπορούν να ιππεύσουν οι βλαστοί τους απαντάμε εάν "η ...μαμά μπορεί να αντέξει να δει το βλαστό της έφιππο;"... διότι ο βλαστός, σίγουρα, μπορεί να ιππεύσει.

     Με σημείο αναφοράς τον σωματότυπο, επίσης, θα μπορούσαμε να απαντήσουμε ανεπιφυλάκτως, ΝΑΙ, όλοι μπορούν να ασχοληθούν με την Ιππασία.

     Εάν μας απασχολεί, όπως πρέπει, η ευημερία του Ίππου, ας αναλογισθούμε το βάρος δύο πανοπλιών (Ιππέως και Ίππου) που αθροίζονταν στις αντοχές του τετραπόδου σε προηγούμενες, ηρωικές, εποχές... Ας αναλογισθούμε αυτό το βάρος υπό τις βαρύτατες πολεμικές συνθήκες εκείνων των εποχών και ας ξανασκεφτούμε τι σημαίνει για τις αντοχές του Ίππου ένας σημερινός "υπέρβαρος" αναβάτης για την εποχή μας...

     Εάν, πάλι, μας απασχολεί η σωματοδομή του υποψηφίου Ιππέως ας θυμηθούμε ότι η Ιππασία αποτελεί, εν δυνάμει, σωμασκία, γυμναστική και μάλιστα από τις δραστικότερες. Οποιοσδήποτε επιχειρεί, απλώς, να εφιππεύσει, από την ίδια στιγμή, δεν αρχίζει απλώς η θετική αναμόρφωση του ψυχισμού του, αλλά  αρχίζει και η πληρέστερη και δυναμικότερη γυμναστική για πάμπολλες μυικές ομάδες του οι οποίες με κανέναν άλλο τρόπο δεν γυμνάζονται όπως στην Ιππασία.

     Έτσι, στο τελευταίο μάθημά μας χαρήκαμε τον Ιωάννη που απεφάσισε να συνδεθεί με τον Ίππο μέσω της Φυσικής Ιππικής η οποία, κατ'  αποκλειστικότητα, δυστυχώς, διακονείται από την Σχολή μας. 

     Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώσαμε ότι η πραγματική ομορφιά στη ζωή είναι να τολμάς να χαίρεσαι τη Φύση και τα καλούδια που σου προσφέρει απλόχερα, αναπτύσσοντας έναν χαρακτήρα υγιή και φυσιοκεντρικό έστω και μέσα σε έναν "περιρρέοντα" κόσμο (με πεζό "κ") ο οποίος δείχνει ολοένα και πιο αφιστάμενος της φυσιοκεντρικής ισορροπίας.

     Και ευχαριστούμε τον Ιωάννη που μοιράστηκε μαζύ μας αυτή την "μυητική" εμπειρία του στην Ιππασία χαρίζοντάς μας μία εικόνα αυτοπειθαρχημένου χαρακτήρος με εμφανέστατες ηγετικές ικανότητες, στοιχεία που τον ανέδειξαν να ολοκληρώσει με ιδιαίτερη επιτυχία, αυτό, το πρώτο, μάθημά του.  Όπως ευχαριστούμε και την Χρυσούλα που συνέβαλε στην επιτυχή διεκπεραίωση αυτού του μαθήματος, ως βοηθός του Εκπαιδευτή Κωνσταντίνου.

     Εναπόκειται, δε, στον κάθε Εκπαιδευτή και στο κάθε εκπαιδευτικό σύστημα να είναι σε θέση να αναδείξει κάθε μαθητή του στο διδακτικό αντικείμενο και η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", κατά τεκμήριο, αυτό το κατορθώνει με επιτυχία στα δώδεκα χρόνια της λειτουργίας της και λόγω της επαρκείας του συστήματος εκπαιδεύσεως που ακολουθεί και λόγω της υψηλής ποιότητος των εκπαιδευτών της των οποίων οι ικανότητες -όπως οι ίδιοι γνωρίζουν- επαληθεύονται καθημερινώς. 

     Κι ας μην ξανακουστεί ποτέ το ερώτημα του τίτλου διότι η Ιππασία είναι για όλες τις ηλικίες αλλά υπό την προϋπόθεση συγκεκριμένων χαρακτήρων οι οποίοι, επαγωγικώς, προκύπτουν από το παραπάνω κείμενο...