ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΑΣΕΒΩΝΤΑΣ ΣΤΟΝ 

François Robichon de La Guérinière 

ΚΑΙ ΣΤΟΝ  

Johannes Liechtenauer

     Oι αρχαιολόγοι του μέλλοντος εγκύπτοντας στα πεπραγμένα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" είναι βέβαιο ότι θα σαστίσουν ανακαλύπτοντας κάποιους "αταξινόμητους" Έλληνες να έχουν ασεβήσει στον François Robichon de La Guérinière στην Ιππική και στον Johannes Liechtenauer στην Σπαθασκία. Αυτή η Ελληνική Ομάδα με την πειραματική διδασκαλία των Εφίππων Πολεμικών Τεχνών, δείχνει να προσπερνά τους καθιερωμένους "Δασκάλους" των αντικειμένων της διδασκαλίας της και να τους υπερβαίνει με την εισαγωγή καινών [και διόλου ...κοινών] δαιμονίων τα οποία, όμως, αποδεικνύονται λίαν αποτελεσματικά.

     Σ'  αυτό το μάθημα η Μάριον κατέφθασε με το φορητό της φορτωμένο με τα παραγγέλματα της Σχολής "KASSAI" στα Ουγγρικά, έχοντας βαλθεί να είναι και γλωσσικώς άψογη στο επικείμενο Σχολείο για τους έλληνες μαθητές που θα οργανωθεί προς Τιμή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" στη Κοιλάδα το φθινόπωρο. Η Μάριον, που είναι από την Γαλλία ή, μάλλον, από τη Βρετάνη όπως η ίδια επιμένει, μιλά απταίστως τα Ελληνικά σε βαθμό που να διορθώνει Έλληνες [...] και, βεβαίως, τώρα αρχίζει να μαθαίνει στα Ουγγρικά και τα παραγγέλματα της ιππικής εκπαιδεύσεως στη Κοιλάδα.

     Ο Γεώργιος ο οποίος είναι όχι απλώς Έλληνας αλλά ζωντανό υπόδειγμα της Φυλής μας, πριν από το μάθημά του προσέφερε τις υπηρεσίες του στη καθαριότητα του Σταύλου και ήταν ο δεύτερος μαθητής αυτής της εκπαιδευτικής ημερίδος.

     Κοντά μας και κάμποσοι τετράποδοι εκπρόσωποι του μεγάλου Σταύλου μας να μας εμπνέουν αισθητικώς.

     Πρώτη η ευγενέστατη και γλυκύτατη  Μάριον η οποία άφησε πολύ μακριά το σπίτι της στη Βρετάνη για να χαρεί την Ελλάδα. Ο Κωνσταντίνος μας είχε εγκαίρως "σχεδιάσει" το μάθημά της και, όπως απεδείχθη, αυτή η "σχεδίαση" ήταν και πάλι επιτυχής. 

     Η ταυτόχρονη και συζυγής προθέρμανση της Μάριον με τον sir Oswald Ernald Mosley έφερε γρήγορα το ποθητό αποτέλεσμα και το μάθημα άρχισε.

     Οι υπερπηδήσεις της Μάριον, άψογες όπως πάντα, ήταν ένα hors d'oeuvre αφού οι υπερπηδήσεις που για άλλους αποτελούν την κατακλείδα ενός μαθήματος για μας αποτελούν μόλις την αρχή.

     Γρήγορα η Μάριον υπερπήδησε και με τη Σπάθη στην ανάταση έτσι για ένα μικρό..."ζέσταμα".

    Έχοντας βολευτεί με το ...σπαθί της, η Μάριον δε παρέλειψε να ανταλλάξει ζεύξεις με τον Μάριο πριν συνεχίσει το πρόγραμμά της.

     Ακολούθησαν ανασύρσεις βελών σε βάδην, τροχασμό και καλπασμό δείχνοντάς μας τον αίλουρο-Μάριον σε νέες ...περιπέτειες.

     Και αυτή η εκπαιδευτική ημερίδα της Μάριον ολοκληρώθηκε με το "επιδόρπιον" της Έφιππης Τοξοβολίας με τον Εκπαιδευτή της Κωνσταντίνο πανευτυχή να απολαμβάνει το χαμόγελό της και, κυρίως, τη πρόοδο αυτού του εξαιρετικού κοριτσιού από τη Βρετάνη.

     Ωστόσο, όση ώρα η Μάριον ίππευε μη φαντασθεί κανείς ότι το άλλο "ζευγάρι" αδρανούσε... Στο Ιππευτήριο των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" η αδράνεια είναι άγνωστη λέξη... Ο Μάριος με τον μαθητή του Γεώργιο είχαν αδράξει τις Σπάθες και είχαν επιδοθεί στην εφαρμογή των σπαθισμών του Πρωτεσίλαου παριστάνοντας τις "τσίτες" ακόμη και πάνω στα κλαδιά των ευκαλύπτων που στολίζουν το χώρο μας.

     Οι σπαθισμοί του Μάριου και Γεωργίου ακούγονταν μέσα στο Ιππευτήριο, σχεδόν, σε όλη τη διάρκεια των καλπασμών της Μάριον ευτυχώς όμως που τα αλογάκια μας "ντρεσάρονται" σε συνθήκες εργασιακής ηρεμίας και όλα έγιναν απρόσκοπτα... 

     Όταν εφίππευσε ο Γεώργιος για το μάθημά του ήταν ήδη "φτιαγμένος" και η συνεργασία του με τον sir Oswald Ernald Mosley αρμονικότατη.

     Η υπερπηδητική άνεση των μαθητών μας είναι εμφανής σε μία χαρακτηριστικήν ιδιοτυπία που εμφανίζει ο Γεώργιος κατά τις υπερπηδήσεις του όπου "ξαπλώνει" ...καρεκλάτα πάνω στη ράχη του Ίππου του και ακουμπά αρχοντικά και το ένα χέρι του στην οσφύ περιμένοντας τον δίσκο με το ...γλυκό του κουταλιού και τον απαραίτητο ...ναργιλέ. Την παράξενη, αυτή συνήθεια προσπαθεί να του την κόψει ο Εκπαιδευτής του Μάριος αλλά ας πρόσεχε ο ...ίδιος αφού αναδεικνύει μαθητές-καναπεδάτους. 

     Η στιγμή της ...αληθείας, έδειξε έναν Γεώργιο ΑΡΙΣΤΟ επί της υπερπηδητικής καμπύλης να ανυψώνει την Σπάθη με τον Ίππο άριστα συσπειρωμένο δίνοντας σε όλους μας την ικανοποίηση μιας τέλειας συνεργασίας Ίππου, Εκπαιδευτή και μαθητή.

     Μπορεί και σήμερα να ασεβήσαμε  στονFrançois Robichon de La Guérinière και στον Johannes Liechtenauer αλλά πιος νοιάζεται για κάτι τέτοιο όταν η πρόοδός μας είναι δεδομένη και τα συναισθήματά μας είναι αυτά που δείχνουν οι καθημερινές εικόνες του Ιππευτηρίου μας;

     Η ιππική αρμονία της πρωινής εκπαιδεύσεως στο Ιππευτήριο έκλεισε με τον ωραιότερο "επίλογο" το βράδυ της ίδιας ημέρας στην οικία Κατακουζηνού, απολαμβάνοντας την λυρική αρμονία των συνθέσεων του Σωτήρη-Νικόλα Κάσσου και θυμίζοντάς μας πόσο, συγγενώς, ευεργετική για τις ψυχές μας μπορεί να είναι  η "μελωδία" των καλπασμών ενός τετραπόδου με τα μετα-αναγεννησιακά αρπίσματα ενός προικισμένου λογίου συνθέτη.

     "ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΜΕΝ ΠΑΤΗΡ ΕΣΤΙ..." κι ο Πόλεμος είναι πάντα καλοδεχούμενος ως αεί διδακτικός, είτε έχεις να κάνεις με τις προκλήσεις μιας σπάθης, είτε έχεις να κάνεις με τις προκλήσεις μιας άρπας, είτε μαχόμενος στο αντίξοο φυσικό περιβάλλον, είτε μαχόμενος σε έναν γαλήνιο εσωτερικό χώρο, πάντοτε, όμως, με το ίδιο πάθος και, κυρίως, με την ίδιαν ευγένεια ψυχής και υψιπέτεια πνεύματος που αποτελούν και τον πυρήνα της διδασκαλίας της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".