ΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΣΚΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΗΣ ΜΑΧΗΣ

 ΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ 

ΣΚΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΗΣ ΜΑΧΗΣ

     Αλλά, «τι» ακριβώς μπορεί να παρουσιασθεί σε μιαν εκπαιδευτικήν ημερίδα κάποιας Σχολής εφίππων πολεμικών τεχνών η οποία, μέσω της σπουδής του Πολέμου επιδιώκει την ανάδειξη αρίστων μαχητών όσο και αρίστων Ιππέων; Kαι, προς τι το πρόταγμα της θεατρικής διδασκαλίας σε μια τέτοιαν ημερίδα; Ας αρχίσουμε από το...τέλος!

    

Η μελέτη και διείσδυση στην ψυχολογία του πολεμιστή, ασφαλώς και διευκολύνει τον εκπaιδευόμενο κάποιας πολεμικής τέχνης να την «κατακτήσει» ουσιαστικότερα και ευκολότερα δοθέντος ότι μια τέτοια τέχνη δεν συνιστά απλώς «δεξιότητα» αλλά «τρόπο ζωής» (και θανάτου!). Αυτή, τουλάχιστον είναι η άποψη του Ιδρυτή της Σχολής των «Ελλήνων Κενταύρων» ο οποίος επιμένει ότι η «ποίηση ήθους» συνιστά βασική παιδεία ψυχής. Και, η συγκεκριμένη διδασκαλία, ασφαλώς, δεν αφορά μόνον στο ανθρώπινο δυναμικό της ημερίδος αλλά και στον ίδιο τον σχολικό Ίππο, κυρίως σε αυτόν,  ο οποίος αποτελεί και τον θεμέλιο λίθο επί του οποίου θα δομηθεί η όλη ημερίδας. Συνεπώς, κατά την παρούσα ημερίδα το πεδίο της συνασκήσεως αντιπροσώπευσε μια «θεατρική σκηνή» επί της οποίας, με πλάγιο λόγο και δια της αποφυγής κουραστικών ακαδημαϊσμών, εισήχθησαν, Άνθρωποι και Ίππος, στην ατραπό της μελέτης του Ήθους και της τακτικής του (εφίππου) Πολέμου.

     Κανείς από τους πέντε συνασκηθέντες δεν αντελήφθη ότι η σχεδίαση τούτης της ημερίδος δεν είχε σχέση με ένα απλό εκπαιδευτικό πρόγραμμα αλλά με μία «αθέατη» ...παράσταση η οποία περιέκλειε όλες τις παραμέτρους ενός σκηνικού δρωμένου με ... «μοιρασμένους» ρόλους και ένα σενάριο ομαδικής δράσεως, πάντως, εξατομικευόμενο σε προ-στοχευθέντα οφέλη για τον κάθε συντελεστή.

     H ευγένεια και η αλληλεγγύη, όσο κι αν δεν διδάσκονται, εν τούτοις, καλλιεργούνται και αποτελούν την βάση ενός ομαδικού έργου και αυτές πάντοτε πλεονάζουν στην Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων». Δύο «ομιλούντα» δείγματα στις παραπάνω φωτογραφίες, τόσο ασυνήθιστες σε μια παρακμιακή κοινωνία όπως αυτή στην οποία ζούμε...

     Αρχικώς, ο Εκπαιδευτής  Μηνάς θα έπρεπε να ανανεώσει την σχέση του με την ιππικήν εκπαίδευση των μαθητών μας, προάγοντας την επαφή του με τον Ίππο και τις ατομικές του δεξιότητές.

     Έτσι, αναθέτοντάς του τον ρόλο του σκηνικού «πρωταγωνιστή» και παρά την σεμνότητά του η οποία τον παροτρύνει να ... «περνά απαρατήρητος», του παραδώσαμε τον σχολικόν Ίππο, τον οπλίσαμε με Δόρυ και του υποδείξαμε να ηγηθεί της «αγέλης» όλων μας προκειμένου να μας οδηγήσει από τον Σταύλο στο πεδίο των ασκήσεων.

     Καθ’  όλην αυτή την δεκαπεντάλεπτη διαδρομή του δώσαμε την ευκαιρία να «αναγνωρίσει» έναν Ίππο τον οποίο ίππευε για πρώτη φορά και να εισαχθεί στην ένοπλη ψυχολογία για ό,τι θα ακολουθούσε.

     Εν συνεχεία, μετά την άφιξή μας στο προβλεπόμενο σημείο, ο Μηνάς, με ανορθωμένο το μακρύ ξίφος του, υπεχρεώθη σε περιστροφές επί της ράχεως του Ίππου του όχι μόνον για την ενίσχυση του ισορροπιστικού «καθίσματός» του αλλά και για την βαθύτερη διάγνωση της καταλληλότητος του σχολικού Ίππου ως πλάσματος δεκτικού ασυνήθιστων καταστάσεων. 

     Η ενδυνάμωση της εκπαιδευτικής ψυχολογίας του Μηνά ήταν απαραίτητη για την εκ μέρους του υποστήριξη του περαιτέρω προγράμματος. Και να...

     Παλαιό Μέλος (2008) των «Ελλήνων Κενταύρων» ο Ταξίαρχος ε.α. κ. Δημήτριος Χατζηλιάδης, διακεκριμένος καθηγητής της «Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων», Σπηλαιολόγος και πρώην Αντιπρόεδρος του «Συνδέσμου Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδος» είχε σειρά να μυηθεί στην Φυσικήν Ιππική και στην Έφιππη Τοξοβολία.

     Αν κι έμπειρος Ιππέας ο κ. Ταξίαρχος, όπως μας είπε, ήταν η πρώτη φορά που ίππευε γυμνιππευτικώς διότι, δυστυχώς, ούτε στον Στρατό ούτε πουθενά αλλού του είχε δοθεί η δυνατότητα να ιππεύσει ανεπίσακτον και ανενστόμιστον Ίππο (άνευ σέλλας και στομίδος) και κατ’  απολύτως φυσικόν τρόπο, κάτι που μόλις επιχειρούσε και, βεβαίως, με το πολύ καλό «κάθισμά» του έδειξε να απολαμβάνει!

     Διδάσκοντάς μας, πλέον, ο κ. Ταξίαρχος Ήθος στρατιωτικό και πειθαρχία, ακολούθησε πιστά τις οδηγίες του Μάνου μας (ο οποίος προετοιμάζεται για την διαπίστευσή του αλλά και για τον ρόλο του ως μέλλοντος Εκπαιδευτή), ώστε να προθερμανθεί σωστά πριν επιχειρήσει την πρώτη «έξοδό» του στην Έφιππη Τοξοβολία! Διότι, ο συγκεκριμένος εκπαιδευόμενος ήταν για μας μια ευκαιρία διδαχής της ουσίας μιας πολεμικής τέχνης, όπως αυτές οι δύο αρετές τις οποίες άνευ λόγου και δια πράξεως και μόνον, μας δίδαξε, λόγος για τον οποίον και τον ευγνωμονούμε! 

     Σε ελάχιστο χρόνο, υπό την συνεχή καθοδήγηση του Μάνου κυρίως δε, με την δική του αυτοπειθαρχία και δεξιότητα ο αγαπητότατος κ. Δημήτριος Χατζηλιάδης επεχείρησε την πρώτη του έφιππη και εν κινήσει τόξευση με εξαιρετική, ως αρχάριος, τεχνική!

     Το ίδιο άψογες και όλες οι ακολουθήσασες  «έξοδοι» Έφιππης Τοξοβολίας του κ. Ταξιάρχου απέδειξαν ότι η εμπέδωση του στρατιωτικού Ήθους προάγει τον μαχητή όχι απλώς στο πεδίο μιας πολεμικής τέχνης αλλά και σε αυτό της ίδιας της ζωής.

     Η παρουσία του Ταξίαρχου κ. Δημήτρη Χατζηλιάδη σήμερα στην ημερίδα μας, κατέγραψε ακόμη ένα ρεκόρ ηλικίας στη Σχολή μας και απέδειξε ότι η δύναμη της θελήσεως δεν περιορίζεται από τις αριθμητικές «ηλικίες» που καταγράφονται στα αστυνομικά δελτία ταυτότητος αλλά εμφανίζεται «απτή» στην καθημερινότητα με τις επιδόσεις του ατόμου!

      Η αυτοπειθαρχία, όμως, όπως και καμία αρετή, δεν αποτελεί ...ανδρικό προνόμιο και αυτή την φορά «συμπαραστάθηκε», όπως πάντοτε και στην Ταξιαρχία ώστε να ανακτήσει την σχέση της με την Φυσικήν Ιππική, μετά από μία αιφνιδιαστική απουσία λόγω προσωπικών υποχρεώσεων.

     Έμπειρη Αμαζόνα η Ταξιαρχία δέχθηκε με ευχαρίστηση την μεταφορά της ασκήσεώς της σε φυσικό, εκτός Ιππευτηρίου, πεδίο και ανταποκρίθηκε επιτυχέστατα σε ό,τι της ζητήθηκε να εκτελέσει.  

     Υπό το συνεχές ενδιαφέρον του Μάνου αλλά και του Μηνά, πάντοτε ...αλληλέγγυων στους Συνασκουμένους τους, η Ταξιαρχία ξαναβρήκε αμέσως τον καλόν εαυτό της με την Φυσικήν Ιππική και το φυσικό «κάθισμα», αλλά και αφέθηκε και στην ευφυέστατη διδασκαλία του Μηνά του οποίου ο ευρηματικότατος νους ανακαλύπτει πάντοτε ...ρηξικέλευθα μονοπάτια διδασκαλίας.

     Έτσι, από εδάφους ο Μηνάς ανέλαβε την έφιππη Ταξιαρχία σε μία διαδραστική διδασκαλία τεχνικής τοξεύσεων. 

     Προσεκτικός και διεξοδικός, ο Εκπαιδευτής Μηνάς, παρέμενε σε κάθε διορθωτική λεπτομέρεια που χρειάζονταν η Ταξιαρχία πριν συνεχίσουν.

     Και, πράγματι, κάθε επανάληψη και καλύτερη και σε λίγο η Ταξιαρχία «απαγκιστρώθηκε» από τον Εκπαιδευτή της για να μας ξαναθυμίσει και πάλι τον καλόν εαυτό της που ξέρουμε.  

     Το σταθερώς εγκάρδιο κλίμα της Ομάδος των «Ελλήνων Κενταύρων» δεν αφήνει κανέναν να ξεχνά τα όσα μαθαίνει κοντά μας και η Ταξιαρχία μας, σύντομα, στάθηκε στο ...ύψος της με άριστη τεχνική στις έφιππες τοξεύσεις της! 

     Σήμερα, η Εύα μας ήρθε να διδαχθεί και μας ...δίδαξε κι αυτή όπως, προηγουμένως και ο Ταξίαρχος κ. Δημήτριος Χατζηλιάδης! Με την διαφορά, ότι η Εύα μας δίδαξε κάτι διαφορετικό: Ότι, οι «αποχρώσεις» μιας πολεμικής τέχνης, συχνά, είναι τόσο δυσδιάκριτες ώστε να δημιουργούν σύγχυση, ιδίως στον αρχάριο, περί του σημαντικού και ασημάντου, προκαλώντας μάλιστα και αδικαιολόγητες απογοητεύσεις.

     Η Εύα, η οποία ήδη και σε ελάχιστα μαθήματα  κατάφερε να καλπάζει και να τοξεύει εντός Ιππευτηρίου σήμερα εκλήθη να «μεταφέρει» τις δεξιότητές της από το Ιππευτήριο στο ανοικτό, φυσικό, έδαφος και, βεβαίως τα κατάφερε!

     Και όχι απλώς τα κατάφερε αλλά και όπως πρόσεξε το παρατηρητικό μάτι του Εκπαιδευτή και ο αδιάψευστος φακός της κάμερας, για πρώτη φορά ανέπτυξε μια πρωτοβουλία οπλίσεως του Τόξου της σε καλπασμό, κάτι σημαντικότατο για την πρόοδο του Εφιπποτοξότη.

     Κι ενώ όλα αυτά τα κατάφερε η Εύα μας κι ενώ αφίππευσε με την ιδανικότερην αφίππευση κρατώντας ψηλά τις ηνίες (εκμάθηση ασφαλούς εγκαταλείψεως του Ίππου) σε κάποια στιγμή την είδαμε να δακρύζει διότι ένιωσε ότι δεν μπορούσε να αυτοσυγκεντρωθεί σε μια ...διευθυντική φάση του προγράμματός της! Είναι οι ... «αποχρώσεις» που προαναφέραμε!

     Και οι Εκπαιδευτές ...εκπαιδεύονται και δεν εκπαιδεύουν μόνον! Κι ο Μηνάς είχε σειρά να φρεσκάρει δεξιότητες, αρχίζοντας την κυρία γνωριμία του με τον σχολικό Ίππο εκτελώντας εισαγωγικούς ισοτονικούς καλπασμούς. 

     Ο εξαιρετικός μας Εκπαιδευτής συνέχισε με καλπαστικές τοξευτικές «εξόδους» δείχνοντας τον απέραντο σεβασμό του στην ευημερία του ζώου χωρίς να το αγχώνει και χωρίς να του προκαλεί περιττή κόπωση.   

     Με τελειότητα βοηθημάτων (μόνον κορμός και πόδια, εν προκειμένω) επί φυσικής καλπαστικής διαδρομής, ο Μηνάς ανέπτυξε την φιλοτιμία του σχολικού Ίππου ώστε αυτός να εξέρχεται σε αρμονικότατους καλπασμούς με τον Μηνά να τοξεύει απερίσπαστος! Τέχνη Εκπαιδευτή και μόνον! 

     Τέλος και πριν αρχίσει το κυρίως μέρος αυτής της ημερίδος, δηλαδή η διδασκαλία της έφιππης μάχης και της χρήσεως των όπλων, ο Μηνάς εξοικείωσε τον Ίππο και στην καλπαστική διαδρομή μάχης με τον καλύτερο τρόπο τον οποίο κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός! 

     Βεβαίως, στο αγαπημένο μας τετράποδο το οποίο εκγυμνάζουμε πάντοτε υπό τους κανόνες της διαλειμματικής εξασκήσεως (ΔΙΑΛ.ΕΞΑ.) που μας δίδαξε ο αείμνηστος Δάσκαλός μας Θεόδωρος Γ. Αντίκας (DVM, PhD) προσφέραμε μια παύση εργασίας ώστε να ανανήψει πριν συνεχίσουμε και ολοκληρώσουμε αυτή την ημερίδα.

     Όπως παρατηρεί ο αναγνώστης, αφήσαμε για τον επίλογο αυτής της ημέρας τον καλότατο Μάνο ο οποίος έχει ένα μεγάλο ...μειονέκτημα, τον ασυγκράτητο δυναμισμό του ο οποίος εξιτάρει τον Ίππο ο οποίος, μαζύ του, μετατρέπεται σε ...πολεμική μηχανή κατάλληλη μόνον για ...Μογγόλους κατακτητές! Κι αυτό φθάνει μέχρι σημείου να δυσκολεύει ακόμη και τον ίδιο τον Μάνο, όπως και συνέβη στο τέλος της σημερινής ημερίδος.

     Το αντικείμενο αυτής της διδασκαλίας έφιππης σκηνικής μάχης ήταν η εμπλοκή των δύο βασικών όπλων αιχμής, του Δόρατος και του Δορυπελέκυος (Αλεβάρδας) με πεζό Αλεβαρδιέρο τον Μηνά και Ίππαιχμο Δορατοφόρο τον Μάνο.

     Αν και ο Μηνάς στο παρελθόν ασκήθηκε με αυθεντικό βαρύ Δορυπέλεκυ στην περισυλλογή κρίκων, αυτή την φορά είχε την ευκαιρία να προχωρήσει στην περισυλλογή ...«εφίππου αντιπάλου» δια της αξιοποιήσεως της σχεδιάσεως του Δορυπελέκεως, αρχικώς, μαθαίνοντας την σωστή χρήση των μοχλικών τομών του.

     Με ζεύξεις όπλων, πρώτα σε στάση και κατόπιν σε κίνηση του Ίππου τον οποίο διηύθυνε επιτυχέστατα ο Δορατοφόρος Μάνος, ο επί γης Αλεβαρδιέρος Μηνάς επεδίωξε να εμπλέξει το, από του Ίππου, προβαλλόμενο Δόρυ, σύροντάς το δια του Δορυπελέκυος προς το μέρος του και μαζύ με αυτό και τον φέροντα, επιτιθέμενο και ανθιστάμενο, Μάνο.

     H άσκηση επανελήφθη αρκετές φορές και εξελίσσεται σε μιαν εντυπωσιακή «σκηνογραφία» προς όφελος της βελτιώσεως ακόμη περισσότερο του ευσταθούς «καθίσματος» του εφίππου πολεμιστή αλλά και, εν γένει, του Ιππέως με σημερινό αποδέκτη τον Μάνο ο  οποίος δείχνει να γεννήθηκε για τα πολύ ...δύσκολα, αν και αρκέσθηκε στην ειρηνική ...δικηγορία! 

     Σε κάποιους δεν άρεσε καθόλου η λήξη αυτής της ημερίδος και συνέχισαν την μάχη τους και στο δρόμο της επιστροφής προς τον Σταύλο ενώ οι επιβάτες των διερχομένων οχημάτων από την δημοσιά παρατηρούσαν έκπληκτοι ένα τσούρμο αλλόκοτων καβαλάρηδων και πεζών να διασχίζει τα χωράφια ανταλλάσσοντας ...δορατισμούς και διασκεδάζοντας σαν «καρέ» από προηγούμενους αιώνες...

     Πολύφερνη σε οφέλη για όλους τούτη η ημερίδα διδασκαλίας έφιππης σκηνικής μάχης κατά την οποία όλοι διδάξαμε και όλοι διδαχθήκαμε από όλους σε μιαν ασφαλέστατη και χωρίς κανένα δυσάρεστο απρόοπτο, όπως πάντα, διάδραση με επίκεντρο τον Ίππο και τον Πόλεμο. Με πολύ ενθουσιασμό,, κέφι και άριστη ομαδική «χημεία», κουρασμένοι αλλά και ευδαίμονες, ανανεώσαμε την κοινή υπόσχεσή μας για την σύντομη συνέχιση της συνασκήσεώς μας!    

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΤΟΥ ΛΑΘΟΥΣ

 ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΤΟΥ ΛΑΘΟΥΣ

     To "μάχεσθαι" είναι πράξη και, πολύ συχνά, η πράξη εμπεριέχει το λάθος! Κάθε πράξη μπορεί να συνοψίζει το διακύβευμα του λάθους και περί αυτού του διακυβεύματος και η σημερινή μας Προπόνηση.

     Αποφασίζοντας, σήμερα, να αφιερώσει την ημέρα της ονομαστικής εορτής της στην Τοξοβολία, η Εύα δεν επεχείρησε εντυπωσιακές μακρινές τοξεύσεις και λογιστικές καταμετρήσεις βαθμοθηρικών "ρεκόρ", αλλά χειραγωγήθηκε μεθοδικά να εστιάσει την προσοχή της στην νοητική διαδικασία της επιβεβλημένης διορθώσεως του λάθους μέσω του αναστοχασμού, εν προκειμένω, αλλά και στην καθημερινότητα μέσω πολλών και ποικίλων τρόπων. 

     Διότι, για μας η Τοξοβολία δεν είναι παρά ένας διάπλατος "φεγγίτης" μέσω του οποίου παρατηρούμε και κατανοούμε την ίδια την ζωή.

     Η Εύα, λοιπόν, αφέθηκε στο λάθος, αφού το "λανθάνειν" είναι ο διδακτικός παρονομαστής της δράσεως διότι μόνον η αδράνεια είναι αλάνθαστη όταν η ίδια δεν συνιστά ...λάθος! Αφέθηκε να διαπράξει το λάθος το οποίο, όμως, το "ανέταμε" προκειμένου να το διορθώσει.

     Όπως ήταν φυσικό και όπως συχνά αναμένεται, η προσπάθεια διορθώσεως του λάθους οδηγεί στην υπερ-διόρθωση η οποία, επίσης, συνιστά λάθος και μετά την ανάλυση του λάθους, η ανάλυση της υπερ-διορθώσεως είναι απαραίτητη. 

     Ταλαιπωρήθηκε λίγο η Εύα, σήμερα, με ένα ασκησιολόγιο που έδειχνε ανιαρό και το οποίο, όμως, απεδείχθη δύσκολο!

     Βέλη που έπρεπε να αγγίξουν τον στόχο αλλά να μη καρφωθούν επάνω του (Τοξοβολία εξ Επαφής αλλά από ...απόσταση!), βέλη που έπρεπε να αντιμετωπίσουν διελεύσεις μέσα από βλάστηση για να φθάσουν στον στόχο, βέλη που έπρεπε να αγγίξουν ιπτάμενο στόχο αλλά χωρίς να τον διαπεράσουν με την εορτάζουσα Εύα να δείχνει ότι σε κάθε τόξευση τα κατάφερνε ολοένα και καλύτερα.

     Μέχρι που τελικώς τα κατάφερε άψογα διορθώνοντας ακόμη και τις υπερ-διορθώσεις και με ημι-ορατό τον στόχο!  

     Σήμερα, όχι!, δεν φάγαμε μπακαλιάρο με σκορδαλιά, δεν μας απησχόλησε η απουσία του Παλαιών Πατρών Γερμανού από την Αγία Λαύρα το '21, ούτε το λαϊκό αφήγημα του "κρυφού σχολειού"... Προτιμήσαμε να ανατάμουμε το λάθος, την υπερ-διόρθωση και την διόρθωση με "βατήρα" την υπέροχη Τοξοβολία που σε χορταίνει ακόμη και με άδειο στομάχι, προσφέροντάς σου την ευκαιρία να συνειδητοποιήσεις το πόσο απαραίτητο είναι να αποφασίζεις στη Γραμμή Βολής, όπως και στη ζωή, σωστά, γρήγορα και υφ' οιανδήποτε συνθήκη!  

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΚΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΡΙΤΗ, 26η ΜΑΡΤΙΟΥ 2024

 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΚΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΗΣ ΜΑΧΗΣ

ΤΡΙΤΗ, 26η ΜΑΡΤΙΟΥ 2024

 

     Την Τρίτη, 26/3, ώρα 09:00 π.μ. στο Ιππευτήριο, με τον Μηνά και τον Μάνο, θα διεξαχθεί ένα ειδικό μάθημα το οποίο θα συνδυάζει διδασκαλία έφιππης μάχης και Ιππικού Θεάτρου με πλήρες ασκησιολόγιο χρήσεως όπλων.

     Πέραν του κυρίως γνωστικού πλαισίου του μαθήματος θα αναπτυχθούν και οι παράμετροι της εισαγωγής του Ίππου ως σκηνικού παράγοντος, είτε σε μία θεατρική παράσταση είτε σε ένα κινηματογραφικό «γύρισμα», κάτι πολύ χρήσιμο σε όσα από τα Μέλη μας καλούνται να λάβουν μέρος σε μιαν ανάλογη δραστηριότητα.

     Όπως είναι ευνόητο, ο πυρήνας αυτής της διδασκαλίας είναι η  α σ φ ά λ ε ι α της ιππεύσεως, κάτι για το οποίο η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» είναι υπερήφανη διατηρώντας  μ η δ ε ν ι κ ό  δείκτη ατυχημάτων στα 19 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας της και, έτσι, όσα θα διδαχθούν κατά την ημερίδα αυτή  αφορούν σε όλους τους Ιππείς, ανεξαρτήτως ιππικού δόγματος που ακολουθούν.

     Σημειωτέον ότι, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" και από την έναρξη της λειτουργίας της (2005), οι σχολικοί Ίπποι ιππεύονται χωρίς στομίδα (ανενστόμιστοι), χωρίς σέλλα (ανεπίσακτοι) με απαγορευόμενη την χρήση βίας (μαστίγιο, σπιρούνια) και υπό τους κανόνες της Φυσικής Ιππικής (Natural Horsemanship). 

      Και με δεδομένη την αποκλειστικότητα της διδασκαλίας στη Σχολή μας του αντικειμένου του Ιππικού Θεάτρου, κάτι που ενσωματώνεται στην εκπαίδευση όλων των εκπαιδευομένων μας ώστε να ενισχύεται το μαχητικό φρόνημά τους ώστε να αναδεικνύονται καλύτεροι έφιπποι μαχητές, θα είναι χαρά μας η παρουσία στην συγκεκριμένη ημερίδα οιουδήποτε ενδιαφερομένου για το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό αντικείμενο, εντός ή και εκτός της Ομάδος "Ελλήνων Κενταύρων".  

     Για την παρουσία σας και, γιατί όχι και για την συμμετοχή σας απαραίτητη η εκδήλωση ενδιαφέροντος στο φορητό 6977764737.

Η σελίδα της διοργανώσεως στο Facebook ΕΔΩ

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

      Παρά την καιρική αβελτερία με τις συνεχείς βροχές και την μετατροπή του στίβου σε "λιμνοθάλασσα" συνεχίζονται στους φιλόξενους "Σταύλους Μανιάτη" οι εκπαιδεύσεις νεολέκτων Ίππων για την διεξαγωγή προγραμματισμένης επιδείξεως, από τον Αρχηγό του τοπικού Παραρτήματος Εκπαιδευτή Αθανάσιο Ψωρομύτη.

     Με εξαιρετικές προσεγγίσεις, οι Ίπποι ερεθίστηκαν και επέδειξαν το απαραίτητο ενδιαφέρον ώστε να "εντοπίσουν" και να "πλησιάσουν" το Τόξο και το βέλος περνώντας την "πύλη" για να ανελιχθούν σε Ίππους Έφιππης Τοξοβολίας.

     Και ο Αθανάσιος ως άρτιος Ιππο-Εκπαιδευτής, αξιοποιεί πλέον κατά τον καλύτερο τρόπο την συνδυαστική μνήμη του Ίππου ώστε να τον αναδείξει σε έναν ασφαλή και αξιόπιστο Δάσκαλο.  

     Toύτη την φορά επεχειρήθησαν και οι πρώτες ...ένοπλες ιππεύσεις και το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικό! 

     Όσο κι αν το "κλίμα" της εφιπποτοξοτικής "δράσεως" πολλαπλασιάζει τα ενοχλητικά ερεθίσματα στον Ίππο, ο καλός Εκπαιδευτής τα μετατρέπει σε ερεθίσματα ενδιαφέροντος για τον Ίππο αποενοχοποιώντας την ενοχλητικότητά τους και αυτό ο Αθανάσιος το καταφέρνει άψογα! 

     Κι ενώ η εκπαίδευση συνεχίζεται οι Ίπποι, ήρεμοι και ...ευδαίμονες εξελίσσονται σε άφοβα πλάσματα που απολαμβάνουν μια ποιοτικότερη ζωή εμπιστευόμενοι και ακολουθώντας τον άνθρωπο τον οποίο, πια, αντιμετωπίζουν ως συμπλήρωμα του εαυτού τους!

ΜΕΝΔΕΙΟΝ "ΚΑΘΙΣΜΑ" ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΟΙΝΟΒΡΙΘΟΥΣ ΚΑΝΘΑΡΟΥ

ΜΕΝΔΕΙΟΝ "ΚΑΘΙΣΜΑ" 

ΚΑΙ 

ΑΝΕΥ ΟΙΝΟΒΡΙΘΟΥΣ ΚΑΝΘΑΡΟΥ

     «H επίτευξη της ζενικής ολοκληρώσεως του πολεμιστή προϋποθέτει όχι απλώς ένα "πέρασμα", αλλά την βιωματική κατάκτηση της  α υ τ ο π ε ι θ α ρ χ ί α ς.»

     Αυτό ανακαλύψαμε σε εκείνα τα πολυκαιρισμένα χαρτιά του αναγεννησιακού "Κέντρου του Κόσμου" πρωτο-ξεκινώντας την μελέτη τους και τούτο το κρατήσαμε βαθιά "σημειωμένο" στο ..."εμπρός μέρος του κεφαλιού μας", κάτι ως "προμετωπίδα" μας και, μόλις τότε, καταλάβαμε την ιδιότητα που μας στήριξε σε πολύ δύσκολες στιγμές να παραμείνουμε ορθοί! Κι αυτό σήμερα επαναλάβαμε όχι μόνον ως εισαγωγικήν άσκηση του εκπαιδευομένου μας αλλά, κυρίως, ως προσωπικό ..."κοάν" αφού, πρώτος ο Εκπαιδευτής πρέπει να εκπαιδεύεται πολύ πριν τον ...εκπαιδευόμενο. 

     Έτσι, επανα-συνδεθήκαμε με τον κύκλο μαθημάτων "ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" ενθυμούμενοι και πάλι την κοσμοθεωρητική ταύτιση του Eugen Herrigel με τους πνευματικούς Δασκάλους του αναγεννησιακού "Κέντρου του Κόσμου".  

     Και πολύ περισσότερο από κάθε τι άλλο, στις έφιππες πολεμικές τέχνες είναι απαραίτητη η αυτοπειθαρχία από την ανάπτυξη της οποίας ξεκινήσαμε σήμερα τόσο για τον εκπαιδευόμενο όσο και για τον Εκπαιδευτή αλλά και για τον Ίππο! 

     Όμως, για την υλοποίηση του σημερινού μας προπονητικού προγράμματος δεν στραφήκαμε προς ...ανατολάς, αλλά προς την ...Χαλκιδική και, συγκεκριμένα, σε μιαν αρχαία πόλη της, την Μένδη, μια πόλη φημισμένη για τα ωραία κρασιά της και τους οινόφλυγες κατοίκους της οι οποίοι λόγω της μέθης τους συχνά ίππευαν τα ιπποειδή τους ...ανάποδα, αποτυπώνοντας αυτή την παράδοξη ίππευσή τους ακόμη στα νομίσματα της πόλεώς τους.

     Και αυτή η ανάποδη ίππευση παρέμεινε στο ασκησιολόγιο της Ιππασίας ως "μένδειο κάθισμα", μια πολύ χρήσιμη άσκηση για την βελτίωση της αυτοπειθαρχίας και της διευθυντικής δεξιότητος του Ιππέως! 

     Αλλά "αυτοπειθαρχίας" γιατί; Μα, διότι ο Ιππέας αντιμετωπίζει τα πάντα ...ανάποδα, ανάποδα τα βοηθήματα ηνιών και ποδών, ανάποδα την θέα της διευθύνσεως και χρειάζεται να επιστρατεύσει όλη την πειθαρχία του ώστε να ανταποκριθεί στις, εν προκειμένω, διευθυντικές απαιτήσεις τις οποίες, όμως, εμείς μεγεθύναμε πολλαπλώς με την εισαγωγή της χρήσεως όπλων αφού, ο Μάνος μας, ιδιοσυγκρασίας ένεκεν, όχι μόνον μας επιτρέπει αλλά και μας υποχρεώνει να του επαυξάνουμε την δυσκολία της εκπαιδεύσεως! 

     Κι έτσι χαρήκαμε σήμερα τον Μάνο κατά την Προπόνησή του σε μένδειο "κάθισμα" όχι, βεβαίως, με ...κάνθαρο πλήρη οίνου αλλ' αντ' αυτού, με Δόρυ και με Τόξο σε ένα απολύτως στοχαστικό ασκησιολόγιο. 

     Μια καλή προθέρμανση για τον εκπαιδευόμενο και το σημερινό του ασκησιολόγιο ήταν η ανάσυρση του Δόρατος σε μένδειο "κάθισμα", πάντοτε εν κινήσει και, βεβαίως, σε φυσικό πεδίο .

    Και το κυρίως πρόγραμμα ξεκίνησε αφού οι ανασύρσεις άρχισαν να γίνονται με επιτυχία, ενισχύοντας την αυτοπεποίθηση του εκπαιδευομένου και "βαθαίνοντας" το "κάθισμά" του ώστε να πληρούται ο βασικός παράγοντας ασφαλείας της ιππεύσεως.

     Σε τούτη την εκπαιδευτικήν ημερίδα, αρχικώς, συνδυάστηκε η εκπαίδευση του Μάνου και του Ίππου στους ...κρίκους και στην εκτόξευσή τους, κάτι που ενισχύει τις δεξιότητες του Ιππέως αλλά και την αφοβία του ζώου! Και η έναρξη αυτής της διττής εκπαιδευτικής αγωγής έγινε τηρουμένης της "στρογγυλής κινήσεως" με τον Ιππέα σε μένδειο "κάθισμα" και την εκτόξευση του κρίκου κατά μέτωπον του Ίππου.

     Με τον Ίππο εξοικειωμένο με τον "ιπτάμενο στόχο" κι έτσι ασφαλή για τον Ιππέα, ο Μάνος σε σταθερό μένδειο "κάθισμα" χρησιμοποίησε το Δόρυ για την, εν κινήσει, περισυλλογή των εκτοξευόμενων κρίκων.  

      Αυτές οι ρίψεις των κρίκων έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση τον εκπαιδευόμενο διότι η έντεχνη εκτόξευση, συχνά, τον εξανάγκαζε σε διακύβευση ισορροπίας ενώ θα έπρεπε να συνεχίζει, ανάποδα, να διευθύνει τον Ίππο με σταθερή κίνηση, αλλά ο Μάνος τα κατάφερε θαυμάσια  α υ τ ο π ε ι θ α ρ χ ώ ν τ α ς  στην αναγκαιότητα της ασφαλείας του και στην επιτέλεση της ασκήσεως, μια "διασταύρωση" υποχρεώσεων που αναπτύσσει την δεξιότητα!

     Το Wewelsburg ήταν εστία σοφίας κι αυτή την σοφία, όσο κι αν οι εχθροί της Ανθρωπότητος, οι ηττημένοι "νικητές", θέλησαν να εξαφανίσουν, οι νικητές "ηττημένοι" κατάφεραν να την περισώσουν!    

     Και, χωρίς καμιά βιασύνη, χωρίς ..."χρονόμετρο" στο χέρι, όταν οι περισυλλογές σταθεροποιήθηκαν ως επιτυχείς προχωρήσαμε στο επόμενο στάδιο. 

     Πριν, όμως, συνεχίσουμε, η εφαρμογή του πλαισίου της "διαλειμματικής εκπαιδεύσεως" που μας δίδαξε ο αείμνηστος Δάσκαλός μας Θεόδωρος Γ. Αντίκας (DVM, PhD) παρενέβαλε μιαν ολιγόλεπτη παύση ανανήψεως Ίππου και Ιππέως στο οξυγονωμένο φυσικό περιβάλλον της υπαίθριας εργασίας μας.

     Ακολούθησε Έφιππη Τοξοβολία σε μένδειο "κάθισμα", πάντοτε εν κινήσει. 

     Και, αφού σταθεροποιήθηκε η ισορροπιστική αυτοπεποίθηση και ο επιτυχής χειρισμός του Δόρατος, ακολούθησαν καλπαστικές εφορμήσεις επί του κρίκου. 

     Ένας, καταληκτικός, πλήρης συντονισμός εγκεφάλου και χειρών με "δόλωμα" τον κρίκο κι ο Ιππέας προσεγγίζει την τελείωσή του!

     Τώρα ο επίλογος της σημερινής ημερίδος ο οποίος συνδυάζει την αποθερμαντική χαλάρωση Ίππου και Ιππέως με την εκμετάλλευση του χρόνου στην ανάπτυξη τοξευτικής δεξιότητος του Ιππέως. Σε ακινησία ο Ίππος και μένδειο "κάθισμα" ο Ιππέας θα τοξεύσει επί στόχου επιγείου περιορισμένης προβολής, όπως ακριβώς κι ένας επίγειος εχθρός, αμφιπλεύρως, προς τα δεξιά και προς τα δεξιά,κάτι που επαυξάνει την δυσκολία της τοξεύσεως χωρίς να αυξάνει τον κάματο του Ίππου.  

     Επιπλέον δυσκολία ήταν και τα κλαριά του δένδρου κάτω από το οποίο, επί τούτου, τοποθετήθηκε ο εκπαιδευόμενος ο οποίος, πάντως, δεν έδειξε να ...πτοάται! 

     Παρά το ότι αρχικώς αυτές οι τοξεύσεις δυσκόλευσαν πολύ τον εκπαιδευόμενο, εν τέλει ο Μάνος κατάφερε όχι μόνον να διαχειρισθεί το Τόξο του περνώντας το "ανωδύνως" για τον Ίππο επάνω από την ράχη του, αλλά και καταφέρνοντας να επιτύχει απόλυτην ευστοχία τεσσάρων βελών στα τέσσερα.

     Ακόμη μία εκπαιδευτική ημερίδα διδασκαλίας έφιππης μάχης, ένα σημαντικό "κεφάλαιο" Ιππηλασίου, ωφέλησε τον εξαιρετικό Μάνο μας και τον εξίσου εξαιρετικό σχολικό Ίππο μας όσο και τον Εκπαιδευτή ο οποίος επανεπιβεβαίωσε ότι η  α υ τ ο π ε ι θ α ρ χ ί α είναι το "κλειδί" της προόδου! 

Από εκείνο το "Κέντρο του Κόσμου", το αναγεννησιακό λογχόσχημο κάστρο που φιλοξένησε την γνώση η οποία, δια του Wernher von Braun, ταξίδεψε τον Άνθρωπο στο διάστημα, αναβλύζει μια φυσιοκεντρική τεχνογνωσία η οποία δείχνει ότι μπορεί να διαχειριστεί με την ίδιαν επιτυχία διαστημόπλοια και ...Ίππους! Κι εμείς, στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", αυτή την υψηλότατη τεχνογνωσία για κανέναν, μα κανέναν, λόγο δεν την απεμπολούμε! Διότι, για εμάς, η ασφαλής προσγείωση στη σελήνη, όσο και στη γη, είναι το ίδιο σημαντικές για την ανέλιξή μας. Και για εμάς, τόσο το διάστημα όσο κι η Ιππασία είναι το ίδιο σημαντικά όχι για να επιδείξουμε "δεξιότητες" όσο για να διαμορφώσουμε διάπλαση ψυχής, επαρκούς για την "μετάβαση" στην επόμενη βαθμίδα υπάρξεως, εις επίρρωση του Νόμου του Antoine-Laurent de Lavoisier περί αφθαρσίας της ύλης και πάντοτε με την "λόγχη" ανά χείρας.