Ο "ΔΡΟΜΟΣ" ΤΟΥ ΤΟΞΟΥ

     «Η πρακτική εξάσκηση στην ενστικτώδη Τοξοβολία καλλιεργεί την ισορροπία και την αρμονία και λειτουργεί ως μέσον καλύτερης κατανοήσεως του εαυτού μας και των άλλων!»

     Τα παραπάνω μας αφήνει ως παρακαταθήκη στο βιβλίο του «Kyudo» (Ο “δρόμος” του Τόξου) ένας κορυφαίος Ιάπων Δάσκαλος της Τοξοβολίας, ο Hideharu Onuma, που υπήρξε 15^η γενεά Δασκάλων της Σχολής Heki Ryu Sekka-ha, γεννημένος στο Τόκυο το 1910 και ο οποίος ήταν αυτός ο οποίος μέχρι τον θάνατό του (1990) υπηρέτησε την παραδοσιακή Ιαπωνική Τοξοβολία διαδίδοντάς την και σε όλο τον κόσμο.

     Και ο μεγάλος Δάσκαλος διευκρινίζει: «Η πρακτική εξάσκηση στο “δρόμο” του Τόξου προϋποθέτει την σωστή διευθέτηση του Τοξότη απέναντι στον στόχο, την σωστή διατήρηση της στάσεως του κορμού του, την πνευματική του πληρότητα και την καθαρότητα της ψυχής του η οποία να οδηγείται προς έναν σκοπό πλήρη νοήματος!»

     Από τα λόγια του σοφού Δασκάλου καταλαβαίνουμε ότι ο “δρόμος” του Τόξου δεν καθορίζεται, απλώς, από την επίτευξη μιας τεχνικής αλλά είναι απαραίτητο να ολοκληρώνεται και από ψυχοπνευματικά “υποστυλώματα” άνευ των οποίων το αποτέλεσμα θα παραμένει ατελές και ανώφελο.

     Πάντοτε, κατά τον ίδιον Ιάπωνα Δάσκαλο, ο “δρόμος” του Τόξου χαρακτηρίζεται από την Αλήθεια, την Αρετή και την Αισθητική.

     Αναφορικώς με την Αλήθεια της Τοξοβολίας, θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι αυτή αφορά στην ευστοχία η οποία είναι και το ζητούμενο κάθε στοχαστικής δραστηριότητος όπου ο εξασκούμενος καλείται να “χτυπήσει” έναν στόχο. Όμως, στην περίπτωση του “δρόμου” του Τόξου υπάρχει μία σαφής διάκριση μεταξύ ενός απλού, δεξιοτεχνικού, πλήγματος του στόχου (Noshahichu) κι ενός πλήρους πλήγματος του στόχου το οποίο καταφέρεται με την συνέργια ενός θετικού πνεύματος (Seishahichu). Η διαφορά έγκειται στην ποιότητα προσκρούσεως του βέλους στον στόχο βαθμολογώντας την “ευστοχία” (Τekichu).

     Η ευστοχία (Tekichu) αποτελείται από τρία αλληλεπιδρώντα “επίπεδα”: Πρώτον, ΤΟ ΒΕΛΟΣ ΧΤΥΠΑ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ (Toteki), δευτερον, ΤΟ ΒΕΛΟΣ ΤΡΥΠΑ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ (Kanteki) και, τρίτον, ΤΟ ΒΕΛΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟΝ ΣΤΟΝ ΣΤΟΧΟ (Zaiteki). Στο πρώτο επίπεδο ο Τοξότης επικεντρώνεται στην εφαρμογή των τεχνικών που θα του επιτρέψουν να πλήξει τον στόχο, στο δεύτερο επίπεδο ο Τοξότης δεν επιδιώκει απλώς να πλήξει τον στόχο αλλά και να τον διατρυπήσει αντιμετωπίζοντάς τον ως εν δυνάμει αντίπαλο, κάτι που δεν επιτυγχάνεται απλώς με την εφαρμογή τεχνικών αλλά και διαμορφώσεως μαχητικού πνεύματος και στο τρίτο επίπεδο, ο Τοξότης διεισδύει βαθύτερα στην διαμόρφωση του ψυχοπνευματικού του “σκληρού δίσκου” ώστε να αντιμετωπίσει, πλέον, τον στόχο ούτε ως “αποστολή”, ούτε ως “αντίπαλο” αλλά ως είδωλο του ίδιου του …εαυτού του ώστε να επιτευχθεί η πλήρης “ευστοχία” (Zaiteki).

     Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό ότι ο “δρόμος” του Τόξου βρίσκεται στο σημείο τομής τριών κύκλων οι οποίοι οροθετούν το πνεύμα, το σώμα και το Τόξο!

     Όμως, πέραν αυτών των …βασικών, ακόμη μία παράμετρος η οποία «βαθμολογεί» την ποιότητα της τοξεύσεως αποτελεί και ο  ή χ ο ς  της χορδής του Τόξου την στιγμή που εκτοξεύει το βέλος (Tsurune). H τελειότητα αυτό του ήχου χαρακτηρίζεται από έναν διαυγή, οξύ και κοφτό τόνο ο οποίος είναι δύσκολο να περιγραφεί αλλά που κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει όταν τον έχει ήδη ακούσει. Είναι ο ήχος με τον οποίο η Ιαπωνική αυτοκρατορική οικογένεια αναγγέλλει την γέννηση ενός τέκνου της, εξορκίζοντας κάθε κακό!

     Η αδυναμία ακριβούς περιφραστικής περιγραφής αυτού του ήχου (στα Ιαπωνικά αποκαλείται “Sae”) μας παραπέμπει σε “δάνειο” από την αντίστοιχην εμπειρία ακροάσεως εγχόρδου μουσικού οργάνου (π.χ., βιολιού) ακούγοντας τον δεξιοτέχνη να παράγει με το δοξάρι του έναν ήχο τόσο “διαυγή” και απόλυτο, διατηρώντας άψογη στάση σώματος, με επιδέξιο  χειρισμό και ακριβή διανοητικό έλεγχο.

     Αναφορικώς με την Αρετή της Τοξοβολίας θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, αρχικώς, τις παραμέτρους της οι οποίες είναι συνδεδεμένες με την Αλήθεια της, ήτοι, την ευγένεια, την συμπόνια, την ηθική και την μη επιθετικότητα, ιδιότητες που διατηρούν γαλήνιο νου του οποίου κάθε διαταραχή οδηγεί σε αστοχία. Επιπλέον, η σωστή συμπεριφορά σε συνδυασμό με μία βασική “ετικέτα” η οποία είναι καθιερωμένη στην Τοξοβολία, ευνοεί την διαμόρφωση μιας πνευματικής όσο και σωματικής ηρεμίας η οποία επενδύεται, βαθμιαία, στην καθημερινότητά μας, βελτιώνοντάς την! Και αυτό στα Ιαπωνικά ονομάζεται “Joshin” σημαίνοντας έναν νου αυτοπειθαρχημένο, ισορροπημένο και γαλήνιο, ακόμη και όταν αντιμετωπίζει ταραχώδεις προκλήσεις, κάτι που λείπει, γενικώς, από τον Άνθρωπο ανεξαρτήτως χρόνου και τόπου! 

      Αναφορικώς με την Αισθητική της Τοξοβολίας, αντιμετωπίζουμε και πάλι δυσκολίες περιφραστικής περιγραφής λόγω της υποκειμενικότητος περί “ωραίου” κατά τόπο και κατά εποχή, ενώ η κομψότητα και μόνον ενός Τόξου καθορίζει μια κοινή αφετηρία τοξευτικής Αισθητικής κάθε εποχής και κάθε τόπου. Επίσης, ο συνδυασμός της Αλήθειας και της Αρετής οι οποίες, ήδη, ανελύθησαν, συντελεί στην οροθέτηση του πλαισίου της Αισθητικής της Τοξοβολίας με ό,τι αυτό σημαίνει. Και δεν υπάρχει τίποτε πιο άσχημο από έναν Τοξότη ο οποίος πασχίζει να πλήξει έναν στόχο χρησιμοποιώντας μόνον την τεχνική χωρίς να διαθέτει ψυχοπνευματική ποιότητα, κάτι που καταστρέφει την Αισθητική της Τοξοβολίας.

     Και η όλη “ετικέτα” όπου ισχύει στην Τοξοβολία, παράγει μιαν απαράμιλλη Αισθητική με την ευγένεια των ατομικών και ομαδικών συμπεριφορών που επιβάλλει καθ’  όλη την διάρκεια της διεξαγωγής της

     Έτσι, επιτυγχάνεται η αρμονία εκεί όπου διεξάγεται η Τοξοβολία και, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή, ακριβώς, η αρμονία με ό,τι και όσα περιλαμβάνει, είναι και η Αισθητική της.

     Αλήθεια, πόσο παράξενα και απρόσμενα ακούγονται όλα τούτα σε μια τέχνη στην οποία το πλήγμα ενός στόχου είναι το, φαινομενικώς, “ζητούμενο”… Και πόσο πιο παράξενα κι απρόσμενα θα ακούγονταν αν επισημαίναμε ότι η Τοξοβολία σε συνδυασμό με τα φιλοσοφικά ρεύματα τα οποία την επηρέασαν και επηρεάζουν έχει πολλά κοινά με μία …θρησκεία, χωρίς να είναι θρησκεία, όσο και με τον πόλεμο επιδιώκοντας την εσωτερικήν ειρήνη, ένα είδος “ομοιοπαθητικής” η οποία προορίζεται να θεραπεύσει ‘ο,τι διαταράσσει την γαλήνη του Ανθρώπου και ό,τι τον εμποδίζει να δει με καθαρή ματιά τον εσώτερο εαυτό του.

     Αλλά, ολοκληρώνοντας, ας γυρίσουμε στον μεγάλο Δάσκαλο Hideharu Onuma και στο βιβλίο του, όπου σημειώνει:    

     «Καθένας που υπηρετεί τον “δρόμο” του Τόξου προτιμά να ευστοχεί, παρά να αστοχεί. Προτιμά να πλήττει τον στόχο παρά να αποτυγχάνει. Όμως, επειδή ο στόχος είναι, απλώς, χαρτί και ξύλο και το Τόξο δεν χρησιμοποιείται πια για κυνήγι ή για πόλεμο, ένα απλό πλήγμα του στόχου φαίνεται χωρίς σημασία. Ο “δρόμος” του Τόξου αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα ενθαρρύνοντάς μας να αντιμετωπίσουμε τον στόχο ως αντανάκλαση των δυνατοτήτων και των αδυναμιών μας ώστε η τόξευση να αποτελεί μία δράση προς την κατεύθυνση της ανακαλύψεως των αυτό-ορίων μας. Η προοπτική αυτή θέτει τα αγωνιστικά αισθήματά μας προς μια θετικήν αξιοποίηση και δίνει ένα βαθύτερο νόημα στην τόξευση του βέλους μας. Ίσως, κάποτε, πλήττουμε τον στόχο αλλά αστοχούμε έναντι του εαυτού μας. Αντιθέτως, άλλες φορές, ευστοχούμε επί του εαυτού μας αλλά αποτυγχάνουμε να πλήξουμε τον στόχο. Ο σκοπός μας είναι να ευστοχούμε ταυτοχρόνως τόσο επί του στόχου όσο και επί του εαυτού μας, ελπίζοντας ότι ο ήχος της τροχιάς του βέλους μας θα μας κρατά αφυπνισμένους απέναντι σ΄ εκείνο που λέγεται “όνειρο ζωής” επιτρέποντάς μας να βλέπουμε, όσο γίνεται πιο καθαρά και απαραμόρφωτα, το βάθος της υπάρξεώς μας»   

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας» καταφέρνει να εξελίξει την Τοξοβολία σε ποιοτικό …«άλμα εις ύψος», με την πρόοδο των μαθητών της εμφανή στο οπτικοακουστικό υλικό κάθε δράσεώς της!

     Σε κάθε εκπαιδευτικήν ημερίδα της, ο επικεφαλής του Παραρτήματος, Συνασκούμενος Χριστόφορος Κασφίκης, δεν παραλείπει να ακολουθήσει ούτε μία από τις καθοριστικές παραμέτρους της Ενστικτώδους (Παραδοσιακής) Τοξοβολίας, ακεραιώνοντας την ωφέλεια των μαθητών του.

     Αρμονική διάταξη, κατ΄ αρχήν, ώστε να υπάρχει το πλαίσιο του ενδεδειγμένου "περιβάλλοντος" για τον συντονισμό των Συνασκουμένων με την προοπτική ενός κοινώς προοδευτικού αποτελέσματος.

     Ευφυής επιλογή ασκησιολογίου με «ευρήματα» τα οποία πολλαπλασιάζουν το όφελος του προσδόκιμου αποτελέσματος ακόμη και εκεί που υφίστανται περιορισμοί μέσων.

     Ανάπτυξη του δυναμισμού και, μάλιστα, σε ομαδικό επίπεδο ώστε οι Συνασκούμενοι να μπορούν να αποδίδουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους.

     Έμφαση στις λεπτομέρειες, ακόμη και στην ανάπτυξη επαρκούς αμφοτεροχειρίας!

     Διατήρηση συνεχούς του ενδιαφέροντος των Συνασκουμένων μέχρι και την λήξη της ημερίδος!

     Και, μετά από όλα αυτά, το αποτέλεσμα είναι το αναμενόμενο! Και, γι αυτό το αποτέλεσμα, είναι άξιοι συγχαρητηρίων οι «Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας» οι οποίοι επί χρόνια, τώρα, διδάσκουν σε όλους μας την αφοσίωση στην Τέχνη ως προϋπόθεση της σωστής ασκήσεώς της! 

ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΖΩΗΣ!

     Χωρίς άλλο, χαιρόμαστε όταν ο αγαπημένος μας υέτιος Ζευς μας ραντίζει με τις χαιρετιστήριες ψεκάδες του όποτε μας τιμά από ψηλά, αλλά όταν οι ψεκάδες προέρχονται από την ...κατάψυξη του στερεώματος αδειάζουν πάντοτε τα Ιππευτήρια πλην σπανίων εξαιρέσεων ...πιστών λατρευτών τους, όπως οι "Έλληνες Κένταυροι"!

     Συνοδεύοντας έναν εξαιρετικό Άνθρωπο ο οποίος ευεργέτησε δια βίου τον Ίππο, τους συνανθρώπους αλλά και, πολλαπλώς, την Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" και Στελέχη της λόγος για τον οποίο έχει την αέναην ευγνωμοσύνη μας, η σημερινή μας εκπαιδευτική ημερίδα θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί "διαγώνισμα βαθμολογίας" του ενδεκάχρονου Χάρη!

     Μοναδική ευκαιρία να προπονείς ένα παιδί-"tabula rasa" με στρατιωτική ψυχολογία αυτοπειθαρχημένου πρωταθλητή, δεν μπορεί παρά να χαίρεσαι το κάθε δευτερόλεπτο της προόδου του και να τον (το άρθρο sic αρσενικού γένους!) καμαρώνεις, αναζητώντας του ψεγάδι χωρίς να μπορείς να εντοπίσεις κανένα!

     Και στη σημερινή, αιφνιδιαστική, βαθμολόγησή του ο ενδεκάχρονος Χάρης απέσπασε ένα άριστα με τόνο!

     Από κορυφής μέχρι ...πτερνών ο νεαρός εκπαιδευόμενος, κατά την "στάση" και τους χειρισμούς, κρατήθηκε πεισματικώς εντός πλαισίου ...τελειότητος, "τυφλώνοντας" την κάμερα με "εικόνες" εφιπποτοξοτικής ιδανικότητος!

     Βεβαίως, το τετράποδο "Έργο Τέχνης", ο λατρευτός μας επιβήτορας Sepp, έκανε τα πάντα ώστε και σήμερα να αναδείξει τον ιδανικότατον αναβάτη του, αλλά και ο τελευταίος ανέδειξε τον Ίππο του ως "βιρτουόζος" ιππεύσεως!

     Και μόνον για μία τέτοιαν εμπειρία αξίζει κάθε κόπος του Εκπαιδευτή! Και αυτή είναι η ευχή μας προς όλους τους Εκπαιδευτές του όποιου δόγματος Ιππικής: Απολαύστε ένα τέτοιο αποτέλεσμα έστω και μια παγωμένη μέρα με χιονόνερο! Αξίζει ως μια εμπειρία ζωής!

Η ΠΑΙΔΙΑ

     Ο κήπος του αρχαίου ήρωος των Αθηνών Ακαδήμου, ο οποίος βρίσκονταν 1160 μέτρα μακράν του κέντρου της πόλεως, επί εποχής Πεισιστρατιδών (527-513 π.χ.χ.) μετετράπη σε γυμνάσιο ασκήσεως νέων, ενώ, προς τιμή του ήρωος έλαβε το όνομα "Ακαδήμεια" όπου, κατόπιν (387-347 π.χ.χ.) εδίδαξε ο Πλάτων. Η Ακαδήμεια την οποία διεκόσμησε ο Κίμων διέθετε Τλεμενος των Μουσών με τα αγάλματα των τριών χαρίτων, λαμπρό Ιερό της θεάς Αθηνάς, βωμούς του Προμηθέως, του Έρωτος, του Ηρακλέους αλλά και πολλά άλλα μνημειακά καλλιτεχνήματα τα οποία, μετέπειτα, (87-86 π.χ.χ.) κατέστρεψε ο Ρωμαίος κατακτητής των Αθηνών Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας, όταν, πλέον, η Αθήνα είχε περιπέσει σε καταληκτική παρακμή και η μάχη της Πύδνας είχε καθορίσει την δύση του Ελληνισμού. Ωστόσο κατά την ακμή της, η Ακαδήμεια και βάσει της νομοθεσίας του Σόλωνος υπήρξε επίκεντρο προόδου ελευθέρων νεαρών Αθηναίων, απαγορευομένου να εκπαιδεύονται εδώ τέκνα νόθα ή τέκνα δούλων τα οποία φοιτούσαν στο Κυνόσαργες.

     "Δούλον μη γυμνάζεσαθαι μηδέ ξηραλοιφείν εν ταις παλαίστραις"

     Στα γυμνάσια αυτά δεκτοί ήσαν οι νέοι μικρότεροι των 17 ετών, ενώ οι μεγαλύτεροι αυτής ηλικίας προορίζονταν για τις "παλαίστρες"!

     Τόσο, όμως στα γυμνάσια (Ακαδήμεια και Κυνόσαργες) όσο και στις παλαίστρες, η εκπαίδευση των αρχαίων Αθηναίων βασίζονταν στην  π α ι δ ι ά ως θεμέλιο οργανικής οξυγονώσεως των μαθητών καθισταμένων έτσι πιο δεκτικών των γνώσεων αλλά και των δεξιοτήτων. Περί των παιδιών μας σημειώνει τα παρακάτω ένας διακεκριμένος Έλληνας γυμναστής και ειδικός συγγραφέας του τέλους του 19ου αιώνος:    

     Στην ιππικήν εκπαίδευση, εν γένει, είτε την εκπαίδευση του Ίππου, είτε την εκπαίδευση του Ιππέως, η παιδιά διατηρεί ανά τους αιώνες τον κυρίαρχο ρόλο της ακριβώς όπως και κατά την εποχή της ακμής της Ακαδημείας όταν οι μαθητές της έπαιζαν ξέφρενα κατά την εορτή των Ερμαίων. Δυστυχώς, όμως, όπως και η παρακμή της Ακαδημείας ακολουθήθηκε από την στέρφα ακαδημεική σοβαροφάνεια των μεταχριστιανικών εποχών με αποτέλεσμα η λέξη "Ακαδήμεια" να "συνηχεί", πλέον, με μία στείρα σχολαστικότητα, έτσι και η ιππική εκπαίδευση προσεβλήθη από αυτή την στειρότητα εξ αιτίας των ανοήτων δυτικών αναγεννησιακών ιππικών ακαδημειών οι οποίες προσπέρασαν αναιδώς τους κανόνες της Φυσικής Ιππικής καθιερώνοντας έωλους ανθρωποκατασκεύαστους κανόνες οι οποίοι, δυστυχώς, ταλανίζουν την Ιππική μέχρι σήμερα με ελάχιστες, παγκοσμίως, φωτεινές εξαιρέσεις μεταξύ των οποίων και η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" στην οποία τηρούμε τους απαρέγκλιτους φυσικούς κανόνες με ασφαλή και άριστα αποτελέσματα στην εκπαίδευσή μας.

     "Θεμέλιο" της εκπαιδεύσεώς μας παραμένει η παιδιά, είτε συμπαίζοντας, κάθε στιγμή, είτε με τον Ίππο μας, είτε με τους Συνασκουμένους μας.   

     Και οι δικές μας οι παιδιές είναι προσαρμοσμένες στην νοοτροπία του Ίππου τον οποίο επιδιώκουμε να εκπαιδεύουμε συνεχώς αλλά και συνεχώς να ψυχαγωγούμε όχι βάσει μιας ανθρωποκεντρικής προσεγγίσεως αλλά βάσει της ενδεδειγμένης ιππείας!

     Γι αυτό και η παιδιά στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", είτε κατά την διδασκαλία της Ιππικής, είτε κατά την διδασκαλία της Τοξοβολίας, χαρακτηρίζει το πλέον αυθεντικό ακαδημεικό πνεύμα το οποίο, προ της παρακμής της αθηναϊκής Ακαδημείας, λάμπρυνε την εκπαιδευτική διαδικασία προσδίδοντάς της αποτελεσματικότητα!

ΣΤΟΝ ΘΕΣΠΕΣΙΟ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ ΣΤΑΥΛΟ!

     Ούτε οι Έφιππες Πολεμικές Τέχνες, ούτε το Ιππικό Θέατρο είναι δραστηριότητες που προορίζονται, αποκλειστικώς, για ηλιόλουστα "manèges"! Κι απόψε, στο τελείωμα ενός παγωμένου απογεύματος, κουκουλωμένοι με αλογοκουβέρτες χαρήκαμε εμπειρίες σπάνιας σταυλικής αλήθειας!

     Και μάθημα επισάξεως και Τοξοβολία και Συραγώγηση και Έφιππη Τοξοβολία και ρίψη ...τσεκουριών από τον άτακτο Σταύρο μας και ρυταγώγηση από τον Ιωάννη ως πρώτη επαφή του με τον Ίππο, αλλά όλα μέσα στο κρύο και στο σκοτάδι, ενώ κάποιος "έβλεπε" πώς φωτίζεται ή, μάλλον, πώς δείχνει μια φωτισμένη σκηνή Ιππικού Θεάτρου δι ...ευνοήτους λόγους!

     Ναι, όταν καταφέρνεις να αποφύγεις τους οπαδούς. τους ψηφοφόρους και τους πελάτες, αυτά τα τρία είδη δυναστών που σου καταστρέφουν την Αισθητική της καθημερινότητός σου, μπορείς να απολαύσεις την ομορφιά του Σταύλου και των θεσπέσιων "ενοίκων" του, ένα τέτοιο "ατμοσφαιρικό" απόγευμα.

     Στην φάτνη, αναμένοντας να κοπάσει η μπόρα, το μάθημα επισάξεως προηγήθηκε υπογορευόμενο από την οικονομία του χρόνου, με δεδομένο την επικείμενη δύση του ηλίου.

     Ο επιβήτοράς μας, ο Sepp, τρυφερότατος όπως πάντα, δέχθηκε και τον παλιό γνώριμό του Σταύρο και τον νέο γνώριμο Ιωάννη που σήμερα βρέθηκε για πρώτη μέρα κοντά μας. 

     Και η "Ιεροτελεατία" της, δικής μας, σταυλικής "ανοίξεως" που λέγεται "Ιπποκομία", ιδίων συναισθηματικών εντάσεων με εκείνη του Igor Fyodorovich Stravinsky, ολοκληρώθηκε με τον καθαρισμό των πελμάτων του Ίππου λίγο πριν τον οδηγήσουμε στον χώρο της ιππευτικής εργασίας!

     Ο ενθουσιασμός του δυνατού επιβήτορος από την επαφή του με τον ...φρέσκο, χειμωνιάτικον, αέρα τον ...ενέπνευσε σε συμπεριφορές ...πανηγυρικής εξάρσεως παρόμοιες με τις εκτροπές των διασκεδαστών των "σκυλάδικων" της ...παραλιακής και, παρά την ώριμη ηλικία του, συμπεριφορές ...προεφηβικής απειθείας, όμως ήταν αρκετή η παρατήρηση του βλοσυρού Εκπαιδευτή με ύφος -τουλάχιστον- Αδόλφου Χίτλερ για να επιστρέψει ο άτακτος τετράποδος αυθωρεί και παραχρήμα, με εσπευσμένο ..."χειρόφρενο", στην τάξη επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι το  σ υ γ κ ε κ ρ ι μ έ ν ο  και μόνον, "ύφος", είναι η πανάκεια της ευταξίας των φυσικών κοινωνιών, οπότε, ο μέχρι προ τινος άτακτος Sepp παρεδόθη στην φροντίδα του συραγωγέως του νεαρού Χάρη προς βελτίωση, έτι περαιτέρω, των συμπεριφορικών του ...εξάρσεων!

     Και ιδού ο τέλειος, όπως πάντα και παντοδύναμος Sepp, την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενος, να υπηρετεί δίκην ...ευσεβούς και ταπεινής καλογραίας τον ενδεκάχρονο αναβάτη του Χάρη στο πρόγραμμά του της Έφιππης Τοξοβολίας. Τι σου κάνει αυτό το ..."ύφος"...άνευ του οποίου το μπάχαλο θα κυριαρχεί!...

     Και ο αγαπημένος μας Sepp παρέμεινε εκών-άκων ...ευπειθέστατος στον ενδεκάχρονο αναβάτη του Χάρη, μέχρι και την γενναία, ένοπλην, αφίππευσή του τελευταίου, όπως προβλέπεται από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Σχολής μας! Ένα νυκτερινό μάθημα Έφιππης Τοξοβολίας είναι πάντοτε χρησιμότατο όχι μόνον για την "ψυχολογία" του μέλλοντας Εφιπποτοξότη αλλά και για την άσκηση της οπτικής οξύτητός του συνδυαστικώς με όλα τα συμπράττοντα ανακλαστικά και, απόψε, αυτό απεδείχθη και πάλι ορθό.

     Την ίδια ώρα, εκτός Κυκλοτερούς, ο Σταύρος και ο Ιωάννης τόξευαν, ενώ εκσφενδόνιζαν επί των αχύρων τσεκούρια, κατάνες, μαχαίρια και άλλα ευγενή χειροποίητα δημιουργήματα του ρέκτη των πάσης φύσεως ...οπλουργημάτων Σταύρου, υπό το ολοένα εντεινόμενο βραδυνό ψύχος του κατάφυτου αττικού Θορικού! 

     Παρά τον αρχικό προγραμματισμό, η διαμεσολαβήσασα καταιγίδα μας "ροκάνισε" χρόνο και η διακριτική απόσυρση του ηλιακού φωτός μας υπεχρέωσε να καταφύγουμε στο φως των προβολέων, οι οποίοι, εν συνδυασμώ με το εντεινόμενο ψύχος δεν διεμόρφωναν ιδανικές συνθήκες διεξαγωγής επιτυχών μαθημάτων αρχαρίων (Σταύρου κα Ιωάννη). Επειδή δε, όπως προανεφέρθη, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν έχουμε ...πελατειακές σχέσεις με τους μαθητές μας, αντί ημιτελών μαθημάτων, αξιοποιήσαμε διττώς τον χρόνο, αφ΄ ενός δίδοντας την ευκαιρία στον Ιωάννη να ρυταγωγήσει τον Sepp, αφ΄ ετέρου δε, δίδοντας την ευκαιρία στον ...ρομαντικό παππού (ενίοτε νοείται και ως ..."Εκπαιδευτής") να δοκιμάσει σκηνικούς φωτισμούς με δικές του τεχνικές, προς τελικήν εφαρμογή στο Ιππικό Θέατρο.

     Η θεσπέσια "θαλπωρή" του Σταύλου και των όσων προσφέρει ακόμη και υπό συνθήκες χειμωνιάτικης σκιερής παγωνιάς, είναι ανεκτίμητη για όσους προνομιούχους μπορούμε να την απολαμβάνουμε, κάνοντάς μας να ξεχνούμε την αλγεινή "σκιερή παγωνιά" που προξενούν τα παρακμιακά, πνιγηρά, αστικά κέντρα των παρηκμασμένων συγχρόνων κοινωνιών μέσα στα οποία, τύποις, "εγκαταβιούμε"... Διότι το δικό μας πραγματικό σπίτι, παραμένει ο φυσικός και ευάερος Σταύλος!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Με επικέντρωση στην πρόοδο των μαθητών της Σχολής του, ο επικεφαλής του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" Χριστόφορος Κασφίκης, σε κάθε ομαδική Προπόνηση, μεριμνά προσεκτικά για την ενσωμάτωση στο προπονητικό πρόγραμμα παραμέτρων απαραιτήτων για την διαμόρφωση ενός σωστού Τοξότη και η "γεωμετρία" είναι βασικός παράγοντας στην σωστή τόξευση.

     Κι αυτή η "γεωμετρία" αποτελεί μία συνισταμένη η οποία δεν αφορά μόνον στην διάταξη των Τοξοτών αλλά προεκτείνεται και στην ίδια την τόξευση και στις ασκήσεις του όλου προγράμματος.

     Για τον Χριστόφορο η σχεδίαση μιας Προπονήσεως αποβλέπει στην ολοκλήρωση του Τοξότη επεκτεινόμενη και στο επίπεδο της αναπτύξεως μιας αμφοτερόχειρης τοξευτικής ικανότητος.

     Αυτά και πολλά άλλα, με επίκεντρο την ανάπτυξη της στοχαστικής αντιλήψεως αλλά και σωματικής ανταποκρισιμότητος του Τοξότη απασχολούν την σκέψη του επικεφαλής των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" Χριστόφορου Κασφίκη του οποίου η εμβάθυνση στην κουλτούρα των ανατολικών πολεμικών τεχνών αποδεικνύεται ιδιαιτέρως χρήσιμη και στην ανάπτυξη της Παραδοσιακής-ενστικτώδους Τοξοβολίας, επί των μαθητών του.  

"ΤΑΥΡΟΚΑΘΑΠΤΕΣ"

     Mια βαθειά υποχρέωση διέπει τον, εκάστοτε, Αρχηγό Βολής στις Προπονήσεις της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων": Η όσο το δυνατόν μέγιστη συνδυαστική ωφέλεια του χρόνου που θα επενδύσουν οι Συνασκούμενοι στη Γραμμή Βολής. Και για τον Αρχηγό Βολής η "γοητεία" είναι η γρήγορη ανακάλυψη "μονοπατιών" συνδυαστικής ωφελείας για όλους, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας! Γι αυτό και μας επιβάλλεται να προσφέρουμε ανιδιοτελώς ό,τι προσφέρουμε σε όσους μας εμπιστεύονται τους εαυτούς τους και τις πολύτιμες ώρες που τους απομένουν από τις σκληρές υποχρεώσεις που γεννά η σύγχρονη καθημερινότητα.

     Και σ΄ αυτή την Προπόνηση ο Αρχηγός Βολής, αν και είχε ένα προ-εκπονημένο προπονητικό πρόγραμμα πολύ πριν συναντήσει τους Συνασκουμένους του, ένα τυχαίο γεγονός, η εμφάνιση μιας μισο-ξεφούσκωτης μπάλας, τον έκανε να παραμερίσει το σχέδιο που είχε κατά νου και να τοποθετήσει στη θέση του μια μελλοντική προπονητική σχεδίαση, αντιμεταθέτοντας ταυτοχρόνως και το προπονητικό σημείο ώστε να είναι εφαρμόσιμο το "πλάνο εναλλαγής".

     Και όλα τούτα, σε ελάχιστο χρόνο, όσο να σκύψει να πάρει τη μισο-ξεφούσκωτη μπάλα που κάποια παιδιά την είχαν περιφρονήσει στο ρείθρο του πεζοδρομίου αγνοώντας το πόσο χρήσιμο μπορεί να είναι ένα ..."σκουπίδι"! 

     Πόσα δεν μας δίδαξε σήμερα αυτό το περιφρονημένο "σκουπίδι"... 

     Την σημασία και τις λεπτές αποχρώσεις της Τοξοβολίας εξ Επαφής, την σημασία της προσπτώσεως του βέλους επί ασταθούς στόχου, τον εποστρακισμό και τους κινδύνους του, την τροχιά των εμπηκτικών στοχασμών, την αποφυγή του πανικού στόχου, την στοχαστική ομαδοποιημένη επικέντρωση, την επαύξηση της ομαδικής επιχειρησιακής ετοιμότητος, την βράχυνση του χρόνου ορθής εκτιμήσεως της καταστάσεως, την ασφαλή κίνηση επί παντοδαπού εδάφους, την εστίαση επί του στόχου ανεξαρτήτως παρεμβαλλομένων φυσικών εμποδίων, την εκτίμηση γωνιών βολής και αποστάσεων, την παιδιά του Τοξοσφαιρίσματος και πολλά άλλα, μας δίδαξε σήμερα αυτό το περιφρονημένο "σκουπίδι" και, στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου, πραγματικά, υπηρετείται η  Π ε ι ρ α μ α τ ι κ ή  Τ ο ξ ο β ο λ ί α όλες αυτές οι παράμετροι ερευνώνται και "χαρτογραφούνται" επ΄ ωφελεία όχι μόνον της τοξευτικής δεξιότητος των Συνασκουμένων αλλά, κυρίως, επ΄ αγαθώ του ψυχισμού τους τον οποίο πρέπει να χαρακτηρίζει η "εσωτερική γαλήνη" και ολοκλήρωση.

     "Εναρκτήριο λάκτισμα" γι αυτή την "έκτακτη" κι ετεροχρονισμένη Προπόνηση, η αίσθηση της Τοξοβολίας εξ Επαφής και η πρόγευση των κινδύνων εποστρακισμού ως εκ της ιδιαιτερότητος της επιφανείας του στόχου, δηλαδή, της μπάλας!

     Το προπονητικό σημείο ιδιαιτέρως δύσκολο και, ως εκ τούτου, εκπαιδευτικότατο(!), γνωστής ούσης της νοοτροπίας του συγκεκριμένου Αρχηγού Βολής ο οποίος, μετά από μία πολυετή εκπαιδευτική εμπειρία επιλέγει την δυσκολία ως την ευνοϊκότερην "αφετηρία" για μία ασφαλή και ουσιαστική "πύλη" γνώσεως.

     Αντί του απολύτως ευθυγραμμισμένου και επίπεδου "λάκκου" επί του χείλους του οποίου μπορούν να ασκηθούν ευκολότατα οι Συνασκούμενοι στην υπέροχη Ουγγρική Κοιλάδα, εμείς επιλέξαμε διαμόρφωση ολισθηρού ...γκρεμού, όπου "γαντζωθήκαμε" και τοξεύσαμε, διότι, εμείς οι Έλληνες ως γόνοι  τ α υ ρ ο κ α θ α π τ ώ ν  αν δεν πιάσουμε "τον ταύρο απ΄ τα κέρατα" δεν νιώθουμε ικανοποιημένοι...

     Κι όταν ο στόχος σε προκαλεί, δεν έχει σημασία για τον Έλληνα, τον πραγματικό κι όχι τον γραικύλο για τον οποίο ο μέγας Λεωνίδας Καβάκος είπε τα χείριστα..., δεν έχει σημασία αν κρέμεται από το χείλος του γκρεμού αλλά αν θα κατακτήσει πάση θυσία και δυνάμει την πρόκληση!

     Και σ΄ αυτή την Προπόνηση, η πρόκληση κατακτήθηκε από όλους, ακόμη κι από την χειρουργημένη Νίκη η οποία ακολούθησε όλο το πρόγραμμα έστω κι αν δεν μπορούσε να τοξεύσει!

     Βέλτιστη η "εικόνα" των "Ελλήνων Κενταύρων" στο κρημνώδες προπονητικό σημείο, ουδεμία σχέση έχουσα με τις επίπεδες επιφάνειες με χαλί γκαζόν μιας άλλης Τοξοβολίας. Διότι, εμείς ασκούμε  π ο λ ε μ ι κ ή  τ έ χ ν η  και στον Πόλεμο, τον πατέρα των πάντων  ό λ ο ι  ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας πολεμούν!

     Και σκληρό το δικό μας Τοξοσφαίρισμα στο οποίο η δυσκολότερη απαίτηση ήταν η αποφυγή ολισθήσεως με ό,τι αυτή η ολίσθηση θα μπορούσε να σημαίνει.

     Αλλά και οι "συντονιστικές" των αισθήσεων, ασκήσεις, δεν παρελείφθησαν από το πρόγραμμα, κάτι σαν "Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι"!

     Και, κάπως έτσι, επιτυγχάνεται και η σύναψη του τελικού οφέλους με μία Γραμμή Βολής σε έναν επιβλητικό ομαδικό δυναμισμό τον οποίο πρέπει να προσδοκά κάθε Αρχηγός Βολής όχι ενός "αθλητικού team" αλλά ενός πολεμικού αγήματος επί πεδίου.

     Και μόνον τότε επιτρέπεται η αποχώρηση από το προπονητικό σημείο με τις υπάρξεις οξυγονωμένες, ισορροπημένες και γαλήνιες, πλήρεις ευεργετικών εμπειριών, όπως επιδιώκει η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία στοχεύει όχι, απλώς, στον ψάθινο στόχο ή στην ...μπάλα, αλλά στην ασφαλή διάσχιση του αστικού "ναρκοπεδίου"!  

     Αυτή η Προπόνηση ολοκληρώθηκε χθες το απόγευμα, ολόκληρο το βράδυ έγινε η επεξεργασία εκατοντάδων φωτογραφιών και σήμερα το πρωί συνεγράφη και αναρτάται το παραπάνω, απολογητικό της εργασίας, κείμενο. Αμέσως μετά την εντολή του ηλεκτρονικού "τυπωθήτω", κάποιοι θα ξεκινήσουν να σχεδιάζουν την επόμενη Προπόνηση η οποία θα διεξαχθεί στο τέλος της εβδομάδος, μαζύ με άλλα μαθήματα και Προπονήσεις Ιππευτηρίου. Αυτό γίνεται επί δέκα πέντε ολόκληρα χρόνια, υλοποιώντας την φράση που διέπει τον βίο του Ιδρυτή αυτής της ..."περίεργης" Ομάδος: "ΔΕΙ ΔΕ ΠΑΙΔΕΙΑΣ"! Ένα μικρό και ασήμαντο αφιέρωμα στην αγωνία του κορυφαίου μας βιολονίστα και, κυρίως, πνευματικού Ανθρώπου, Λεωνίδα Καβάκου που, μόλις, προχθές βράδυ επανέλαβε την ανάγκη ψυχοπνευματικής καλλιεργείας και παιδεύσεως των κατοίκων αυτής της χώρας!