Η ΠΑΙΔΙΑ
Ο κήπος του αρχαίου ήρωος των Αθηνών Ακαδήμου, ο οποίος βρίσκονταν 1160 μέτρα μακράν του κέντρου της πόλεως, επί εποχής Πεισιστρατιδών (527-513 π.χ.χ.) μετετράπη σε γυμνάσιο ασκήσεως νέων, ενώ, προς τιμή του ήρωος έλαβε το όνομα "Ακαδήμεια" όπου, κατόπιν (387-347 π.χ.χ.) εδίδαξε ο Πλάτων. Η Ακαδήμεια την οποία διεκόσμησε ο Κίμων διέθετε Τλεμενος των Μουσών με τα αγάλματα των τριών χαρίτων, λαμπρό Ιερό της θεάς Αθηνάς, βωμούς του Προμηθέως, του Έρωτος, του Ηρακλέους αλλά και πολλά άλλα μνημειακά καλλιτεχνήματα τα οποία, μετέπειτα, (87-86 π.χ.χ.) κατέστρεψε ο Ρωμαίος κατακτητής των Αθηνών Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας, όταν, πλέον, η Αθήνα είχε περιπέσει σε καταληκτική παρακμή και η μάχη της Πύδνας είχε καθορίσει την δύση του Ελληνισμού. Ωστόσο κατά την ακμή της, η Ακαδήμεια και βάσει της νομοθεσίας του Σόλωνος υπήρξε επίκεντρο προόδου ελευθέρων νεαρών Αθηναίων, απαγορευομένου να εκπαιδεύονται εδώ τέκνα νόθα ή τέκνα δούλων τα οποία φοιτούσαν στο Κυνόσαργες.
"Δούλον μη γυμνάζεσαθαι μηδέ ξηραλοιφείν εν ταις παλαίστραις"
Στα γυμνάσια αυτά δεκτοί ήσαν οι νέοι μικρότεροι των 17 ετών, ενώ οι μεγαλύτεροι αυτής ηλικίας προορίζονταν για τις "παλαίστρες"!
Τόσο, όμως στα γυμνάσια (Ακαδήμεια και Κυνόσαργες) όσο και στις παλαίστρες, η εκπαίδευση των αρχαίων Αθηναίων βασίζονταν στην π α ι δ ι ά ως θεμέλιο οργανικής οξυγονώσεως των μαθητών καθισταμένων έτσι πιο δεκτικών των γνώσεων αλλά και των δεξιοτήτων. Περί των παιδιών μας σημειώνει τα παρακάτω ένας διακεκριμένος Έλληνας γυμναστής και ειδικός συγγραφέας του τέλους του 19ου αιώνος:
Στην ιππικήν εκπαίδευση, εν γένει, είτε την εκπαίδευση του Ίππου, είτε την εκπαίδευση του Ιππέως, η παιδιά διατηρεί ανά τους αιώνες τον κυρίαρχο ρόλο της ακριβώς όπως και κατά την εποχή της ακμής της Ακαδημείας όταν οι μαθητές της έπαιζαν ξέφρενα κατά την εορτή των Ερμαίων. Δυστυχώς, όμως, όπως και η παρακμή της Ακαδημείας ακολουθήθηκε από την στέρφα ακαδημεική σοβαροφάνεια των μεταχριστιανικών εποχών με αποτέλεσμα η λέξη "Ακαδήμεια" να "συνηχεί", πλέον, με μία στείρα σχολαστικότητα, έτσι και η ιππική εκπαίδευση προσεβλήθη από αυτή την στειρότητα εξ αιτίας των ανοήτων δυτικών αναγεννησιακών ιππικών ακαδημειών οι οποίες προσπέρασαν αναιδώς τους κανόνες της Φυσικής Ιππικής καθιερώνοντας έωλους ανθρωποκατασκεύαστους κανόνες οι οποίοι, δυστυχώς, ταλανίζουν την Ιππική μέχρι σήμερα με ελάχιστες, παγκοσμίως, φωτεινές εξαιρέσεις μεταξύ των οποίων και η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" στην οποία τηρούμε τους απαρέγκλιτους φυσικούς κανόνες με ασφαλή και άριστα αποτελέσματα στην εκπαίδευσή μας.
"Θεμέλιο" της εκπαιδεύσεώς μας παραμένει η παιδιά, είτε συμπαίζοντας, κάθε στιγμή, είτε με τον Ίππο μας, είτε με τους Συνασκουμένους μας.
Και οι δικές μας οι παιδιές είναι προσαρμοσμένες στην νοοτροπία του Ίππου τον οποίο επιδιώκουμε να εκπαιδεύουμε συνεχώς αλλά και συνεχώς να ψυχαγωγούμε όχι βάσει μιας ανθρωποκεντρικής προσεγγίσεως αλλά βάσει της ενδεδειγμένης ιππείας!
Γι αυτό και η παιδιά στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", είτε κατά την διδασκαλία της Ιππικής, είτε κατά την διδασκαλία της Τοξοβολίας, χαρακτηρίζει το πλέον αυθεντικό ακαδημεικό πνεύμα το οποίο, προ της παρακμής της αθηναϊκής Ακαδημείας, λάμπρυνε την εκπαιδευτική διαδικασία προσδίδοντάς της αποτελεσματικότητα!
