ΡΥΤΑΓΩΓΗΣΗ

     Μετά τον "Κύκλο Προσεγγίσεως" ο οποίος αποτελεί την εισαγωγή στο ιππικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" και εγκαθιδρύει τη θεμελιώδη αλληλοαποδοχή Ίππου και Ανθρώπου για κάθε περαιτέρω συνεργασία, έπεται η ρυταγώγηση η οποία συνιστά την πρώτη μεταξύ τους δραστική συνεργασία κατά την εργασία εδάφους. Κατά την ρυταγώγηση, αυστηρώς πριν εφιππεύσει ο μέλλων Ιππέας, αναλαμβάνει από το έδαφος τις ηνίες, με την ρυταγωγούσα χείρα (εκείνη που βρίσκεται προς τον Ίππο) απολύτως χαλαρή και χωρίς καμία τάση σφιξίματος των δακτύλων ή έλξεως, με το άλλο άκρο των ηνιών στην βοηθητική χείρα, ξεκινά αργά (ώστε να δοθεί χρόνος εκκινήσεως και στον Ίππο) με την κεφαλή προς την κατεύθυνση κινήσεως και χωρίς να στρέφεται προς τον Ίππο ώστε να δει ότι ξεκίνησε. Το κρίσιμο σημείο εν προκειμένω είναι η από πλευράς του ρυταγωγούντος πλήρης αυτοπεποίθηση ότι ο Ίππος θα ακολουθήσει διότι αυτό ακριβώς το σημείο αποτελεί το "κλειδί" της επιτυχούς ρυταγωγήσεως και της a priori εργασιακής διασυνδέσεως ίππου και Ανθρώπου. Στην παραπάνω φωτογραφία ο μαθητής ο οποίος για πρώτη φορά έρχεται σε επαφή με τον Ίππο μας δίνει ένα άριστο πρότυπο ρυταγωγούντος, με ορθό κράτημα ηνιών, ορθή τοποθέτηση κεφαλής και ηγετική κίνηση, διότι, η Ιππασία αυτό ακριβώς επιδιώκει, την διαμόρφωση ηγετικών χαρακτήρων με τον "Ηγέτη" αποφασιστικό αλλά και ευγενή, αναλαμβάνοντα την διαχείριση ενός πολύ δυνατότερου αντιπαρατιθέμενου (Ίππο) τον οποίο, όμως, δι ευφυίας και αποφασιστικότητος μπορεί να υπερβεί.

     Κατά την ρυταγώγηση ο ρυταγωγών λαμβάνει υπ΄ όψη του την βραδύτερη του Ανθρώπου ανταποκρισιμότητα σε ευθεία βάδιση του Ίππου του και κινείται σταθερά επί της επιλεγόμενης διαδρομής χωρίς ούτε επί στιγμή να στραφεί προς τον Ίππο (δείγμα αβεβαιότητος, η οποία δεν προσιδιάζει στον Ηγέτη ο οποίος πρέπει να εγκαθιδρυθεί στην συνείδηση του ρυταγωγουμένου Ίππου) και ούτε επί στιγμή, επίσης, να έλξει τις ηνίες με την ρυταγωγούσα χείρα (δείγμα βιασμού προς τον Ίππο ο οποίος, βάσει των περισσοτέρων πιθανοτήτων, θα αντιδράσει δια στάσεως ή δι ανακοπής της προς τα εμπρός βαδίσεως). Ο ρυταγωγών, θα πρέπει να αισθάνεται την διακριτική "ολίσθηση" των ηνιών στη ρυταγωγούσα χείρα του και αυτή η "ολίσθηση" η οποία διαβιβάζεται στην αίσθηση του Ίππου αποτελεί και την διαρκή καθοδηγητική "εντολή" του ρυταγωγούντος προς τον ρυταγωγούμενο, με τον ρυταγωγούντα σταθερά κινούμενο προς την επιθυμητή κατεύθυνση και την κεφαλή του στραμμένη προς αυτή. Η παραπάνω εικόνα αποτελεί έξοχο δείγμα ρυταγωγήσεως και η χαλαρότητα των ηνιών με την όλη υποχειριότητα και χαλαρότητα του Ίππου αποτελούν υπόδειγμα συνεργασίας Ίππου και Ανθρώπου!    

     Η βαδιστική ρυταγώγηση θα πρέπει να εκτελείται επί των ευθειών και στροφών του στίβου αλλά και επί διαδρομής τεθλασμένου ίχνους με εναλλασσόμενες ευθείες και στροφές εκτός στίβου. Καθ' όλη την ρυταγωγική διαδρομή ο ρυταγωγών εκπαιδεύεται στην εκκίνηση (όπως ανωτέρω) αλλά και στην ακινήτηση η οποία έγκειται στη στάση του και στη κλίση προς τα πίσω του κορμού του (βλέπε παραπάνω φωτογραφία) κάτι το οποίο ο Ίππος αμέσως αντιλαμβάνεται ως εντολή ακινητήσεως και του ιδίου.

     Την βαδιστική ρυταγώγηση θα ακολουθήσει η τροχαστική, με τον Άνθρωπο ελαφρώς τρέχοντα ώστε να διατηρεί τροχάζοντα τον Ίππο. Η τροχαστική ρυταγώγηση επιχειρείται μόνον όταν διαπιστωθεί ότι η βαδιστική επετεύχθη πλήρως και χωρίς καμία βιασύνη από πλευράς Εκπαιδευτού. Στην περίπτωση κατά την οποία στην ρυταγωγική διαδικασία παρευρίσκονται και προχωρημένοι μαθητές, καλό θα ήταν να εμπλακούν κάποιοι εξ αυτών ώστε να "παρασύρουν" τον μυούμενο σε ορθότερους χειρισμούς.  

     Την τροχαστική ρυταγώγηση ακολουθεί η καλπαστική, με τον ρυταγωγούντα να αυξάνει την ταχύτητα του τρεξίματός του ώστε να εξαναγκάσει τον Ίππο του να ακολουθήσει με βηματισμό ελαφρού καλπασμού αλλά πάντοτε υπό τις προϋποθέσεις οι οποίες περιγράφονται στην εισαγωγική παράγραφο του παρόντος κειμένου. Και, αποκορύφωμα της καλπαστικής ρυταγωγήσεως θα είναι η υπερπήδηση χαμηλού εμποδίου "Χ", με τον ρυταγωγούντα ελαφρώς προπορευόμενο του ρυταγωγουμένου Ίππου, τουλάχιστον κατά την πρώτη διέλευση, ώστε ο Ίππος να "διδαχθεί" την υπερπηδητική τροχιά.

     Καλόν είναι η καλπαστική ρυταγώγηση να εκτείνεται έως και τον πλήρη καλπαστικό διασκελισμό του εκάστοτε Ίππου ώστε σε αυτό το σημείο (ταχύτητα) να εκτελείται και η υπερπήδηση εμποδίου, όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία. Αυτό ορίζει και το κορυφαίο σημείο επιτυχίας της ρυταγωγήσεως και στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" δίδεται μεγάλη προσοχή ώστε σε αυτό το σημείο να φθάνουν όλοι οι μαθητές κατά το εισαγωγικό τους μάθημα και σε ό,τι αφορά στην εργασία εδάφους, πριν την εφίππευση.

     Και, βεβαίως, η καλπαστική ρυταγώγηση υπεράνω εμποδίου είναι ακόμη πιο ωφέλιμη εάν επιχειρείται, ταυτοχρόνως και με επιπρόσθετο συνοδό πλέον του ρυταγωγούντος μαθητού, ώστε ο Ίππος να πλαισιώνεται κατά τέτοιον τρόπο ώστε να υποχρώνεται να διέλθει, ακριβώς, υπεράνω της χιάσεως των βαλβίδων, όπως και στη κανονική υπερπήδηση. 

     Πέραν της εισαγωγικής ωφελιμότητος προς εργασιακή διασύνδεση του Ίππου με τον Ιππέα, η ρυταγώγηση αποτελεί μία ιδανικήν ευκαιρία εκμεταλλεύσεως συνθηκών για την εξοικείωση του Ίππου με αντικείμενα τα οποία δυσκολεύεται να αποδεχθεί υπό άλλες συνθήκες. Η ρυταγωγική διαδικασία η οποία υποχειριάζει  και χαλαρώνει τον Ίππο, τον διευκολύνει στη προσέγγιση του "απεχθούς" αντικειμένου κατά τη διάρκεια της βαδίσεως η οποία αποενοχοποιεί την παρουσία του αντικειμένου λόγω της προσηλώσεως του Ίππου στη βαδιστική διαδικασία, με αποτέλεσμα, στο τέλος της ρυταγωγικής διαδρομής ο Ίππος να έχει αποδεχθεί την οσμή και την "εικόνα" του αντικειμένου έναντι του οποίου, μέχρι τώρα, δυσπιστούσε. Όμως, αυτή η ρυταγωγική παράμετρος δεν εντάσσεται στην κυρίως ρυταγώγηση παρ'  αρχαρίου και προϋποθέτει έμπειρο γνώστη της "Στρογγυλής Κινήσεως".

     Μετά την ρυταγώγηση στο στίβο του Ιππευτηρίου, η ρυταγωγική διαδικασία θα επαναληφθεί και σε εξωτερικές, φυσικές, διαδρομές.

     Από την ρυταγώγηση δε θα πρέπει να απουσιάσει ούτε το αμιγώς ορεινό έδαφος διότι αυτό φέρνει εγγύτερα Ίππο και Άνθρωπο!

     Και μιλώντας για ρυταγώγηση επί φυσικού εδάφους, ασφαλώς, εννοούμε και επί διαδρομών με μεγάλες κλίσεις και όχι, απλώς, οριζόντιες. 

     Η ρυταγώγηση προάγει την φυσικότητα της σχέσεως Ίππου και Ανθρώπου για αυτό και είναι απολύτως εφικτή ανεξαρτήτως ηλικία, γνώσεων και σωματικής δυνάμεως του ρυταγωγούντος. Δίδει την προπορεία στο ένστικτο και, ως εκ τούτου, κρίνεται ως ανεκτίμητη άσκηση ακόμη και για αρίστους Ιππείς.

     Στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" η απουσία ατυχημάτων δεν αφήνεται στη τύχη αλλά αποτελεί τον καρπό μακράς εμπειρίας και πολύ προσεκτικής εκπαιδευτικής σχεδιάσεως. Και η ρυταγώγηση κατέχει κυρίαρχη θέση στην εκπαίδευσή μας, όπως φαίνεται και στο εκπαιδευτικό μας εγχειρίδιο. Διότι, μόνον έτσι μπορούμε να είμεθα υπερήφανοι για την, πρωτίστως, αδελφοποίηση του Ανθρώπου με τον Ίππο και την, δευτερευόντως, ανάδειξη, αρίστων Ιππέων κατά το "πνεύμα" του Ξενοφώντος του οποίου τους, περί Ιππικής, κανόνες διακονούμε.  

ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΝΤΑΣ 

ΑΚΟΜΗ ΕΝΑΝ ΜΑΘΗΤΗ ΜΑΣ

     Με έναν ακόμη νέο ταλαντούχο μαθητή ενισχύεται από σήμερα το δυναμικό των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ».

     Ικανότατος από τη πρώτη στιγμή, ηγετικότατος αλλά και ευγενέστατος με τον Ίππο του, ο Φίλιππος δικαιώνει έμπρακτα το όνομά του και η «Άρια» επιβεβαίωσε με το υπέροχο «καλωσόρισμά» της την εύστοχη επιλογή της ονοματοθεσίας του νέου μας Μέλους

     Ήδη, από το πρώτο του, σημερινό, μάθημα ο Φίλιππος μας έδωσε τη χαρά ενός μέλλοντος ιδανικού Ιππέως και όχι μόνον…

     …Ο Φίλιππος, φθάνοντας μέχρι και τον τροχασμό,  κατάφερε και να τοξεύσει εν κινήσει απολαμβάνοντας τη πρόγευση μιας μοναδικής εμπειρίας που συνεπάγεται ο μεγάλος μας «έρωτας», η Έφιππη Τοξοβολία!

     Τον καλωσορίζουμε κι εμείς και του ευχόμαστε να χαρεί αυτό που θέλησε να κατακτήσει. Ήδη βρίσκεται στο καλύτερο «δρόμο»…    

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ "ΠΑΝΕ" ΟΙ ΙΠΠΟΙ

     Με εξασφαλισμένη τη διαρκή μας πρόοδο στην Έφιππη Τοξοβολία και, ευρύτερα, στις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες, υπεισερχόμενοι ολοένα και περισσότερο στο "πνεύμα" των Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως, διεισδύουμε ακόμη βαθύτερα στις τακτικές τους οι οποίες ήσαν συνυφασμένες με τη μάχη στο φυσικό περιβάλλον χωρίς, βεβαίως, υποστηρικτικές δομές.

     Tώρα, λοιπόν, που μάθαμε να …παίζουμε στα δάχτυλα της μιας χειρός τον Ίππο και το Τόξο, μόλις έγινε γνωστή η επικείμενη τοξευτική εξόρμησή μας στο φαράγγι, ο Αρχηγός και τα Μέλη μας άρχισαν να δοκιμάζουν τις αντοχές τους πέραν της ράχης του Ίππου τους, όπως ακριβώς ίσχυε «τον καιρό εκείνο» όταν οι μάχες δεν αποτελούσαν ‘αποκλειστικότητα» των «πεδινών»! 

     Ως άλλοι αναγεννησιακοί Στρατιώτες, οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» συμβιβάζονται πλέον και με την τακτική της άμιππης ορεινής δραστηριότητος με ό,τι υπέροχο για έναν φυσικό οργανισμό, αυτό συνεπάγεται!

     Και, η καταπληκτική αίσθηση του δαμασμού του φυσικού εδάφους, που απαιτεί την ίδια ευστροφία αλλά και «ευγένεια» με τον Ίππο, αρχίζει, πια, να γίνεται «κτήμα» των Μελών μας.      

  

     Μέγα προνόμιο της Ομάδος μας η φυσική της θέση μέσα σε ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο το οποίο διαθέτει κάθε είδος εδάφους.      

     Και, βεβαίως, σ’  όλη τη γύρω περιοχή δε μένει τίποτε ανεξερεύνητο από τους «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ» οι οποίοι, πέραν των Εφίππων Πολεμικών Τεχνών προσεγγίζουν ακόμη περισσότερο στη «μάνα Φύση» …θηλάζοντας το ζωοποιό οξυγόνο της.      

    

     Όπως όλοι καταλαβαίνουμε, προχωρούμε και προς τα εκεί που εκ φύσεως ο Ίππος δε πάει… Ένα νέο πεδίο μαχητικότητος ανοίγεται για την Ομάδα των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» και αυτό θα δώσει μία ευρύτερη, νέα, διάσταση στη παραδοσιακή και στην ενστικτώδη Τοξοβολία.   

     Οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» χαράζουμε νέους ορίζοντες στην Έφιππη αλλά και στη Παραδοσιακή Τοξοβολία, με προσεκτική σχεδίαση και, πάνω απ΄ όλα, σοφή καθοδήγηση από εκείνους που μας υποστηρίζουν εκπαιδευτικώς, ώστε να ωφελούμεθα, να ασκούμεθα και, πάνω απ΄ όλα, να συνεχίζουμε τις Παραδόσεις των Προγόνων μας με ευγένεια ψυχής και ρώμη σώματος.    

ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ 

ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΑΡΧΙΣΑΝ

     Δύο μήνες τη μεγάλη τοξευτική εξόρμηση των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" στο φαράγγι και οι προετοιμασίες για μία επιτυχημένη διοργάνωση άρχισαν, απόψε, στην έδρα της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ" υπό την παρουσία του επικεφαλής της συνδιοργανώτριας "HELLAS CANYON" Γιώργου Ανδρέου.

    Πραγματικός δάσκαλος του αντικειμένου ο Γιώργος Ανδρέου, έχοντας προβλέψει τα πάντα και με τις σημειώσεις του ανά χείρας μας έδωσε τη χαρά της επικοινωνίας με έναν μύστη, αφιερωμένο σε αυτό που πρωτίστως λατρεύει και, δευτερευόντως, επαγγέλλεται με επιτυχία επί πολλά χρόνια.

    Στη διεξοδικότατη συνάντηση εργασίας, ο Γιώργος Ανδρέου μας εξήγησε με σαφήνεια όλες τις παραμέτρους που έλαβε υπ΄ όψη του ώστε η εκπαιδευτική ημερίδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" με πρόγραμμα Παραδοσιακής Τοξοβολίας σε φαράγγι να μην είναι μόνον τοξευτικώς ωφέλιμη αλλά και απολαυστική για όλους μας. Και η επιτελική ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", ο Αρχηγός μας Αρπάλυκος, ο βοηθός του ο Πρωτεσίλαος, ο Ιωάννης, ο Θοδωρής, η Μαρίλη, όλοι να τον ακούνε προσεκτικά και να χαίρονται τον εύληπτο λόγο ενός απόλυτου γνώστη να τους μυεί σε μιαν ακόμη όμορφη περιπέτεια απ΄ αυτές που σχεδιάζουν προσεκτικά και διεκπεραιώνουν με επιτυχία κάποιοι ρομαντικοί ...αλογατάρηδες που δεν αρκούνται στον Ίππο και στο Τόξο αλλά προσπαθούν να εννοήσουν την ίδια τη ζωή και το φυσικό λίκνο της μέσα στο οποίοι σφύζει.

    Διότι, σε κάθε περίπτωση, οι απόγονοι και συνεχιστές της εποποιίας των Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως δε μπορεί παρά να είναι και άριστα οργανωμένοι και να απολαμβάνουν τις τέχνες Πολέμου αναπαυόμενοι ...μέσα στη δούλεψή τους!

ΠΕΡΙ ΤΟΥ "ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΠΡΑΚΤΕΟΥ"

     Πολλοί αναρωτιούνται για το ...πολιτικώς πρακτέο, για το πώς μπορούν να υλοποιήσουν το καθήκον του Πολίτη προς τα κοινά και το κοντόθωρο βλέμμα των παγιδευμένων στη κομματοκρατία καταφεύγει στην ίδρυση «κομμάτων» και «οργανώσεων». Ο Γιώργος Ανδρέου, χωρίς να διεκδικεί ακαδημεικές ή εθνοσωτήριες «δάφνες» επέλεξε τον πλέον ενδεδειγμένο «δρόμο» για να συνεισφέρει στα κοινά, υπηρετώντας τον Πολιτισμό και, μάλιστα, στη πλέον φυσική διάστασή του: αναδεικνύοντας τα φαράγγια της Ελλάδος όχι μόνον ως περιβαλλοντική κληρονομιά μιας φθίνουσας γης, αλλά, κυρίως, ως επίκεντρα αγωγής ψυχών και σωμάτων των παιδιών της.

     Ευφυής και ρηξικέλευθος Βολιώτης, ο Γιώργος Ανδρέου, αφιερώθηκε στα ελληνικά (και όχι μόνον…) φαράγγια, τα εξερεύνησε και τα ανέδειξε διεθνώς, καθιδρύοντας παγκοσμίως την ιδιοσυστασία τους και τη σημασία τους για τον ίδιο τον Πολιτισμό! Και δεν αρκέστηκε σ’  αυτό, αλλά επί 8 χρόνια τα χαρτογραφούσε και τα μελετούσε ένα προς ένα, ώστε να ταξινομήσει τα σημαντικά πορίσματά του μέσα στις σελίδες του πρώτου βιβλίου που προέκυψε από τον μόχθο του. Αυτό το σπουδαίο συγγραφικό αποτέλεσμα με τίτλο «50 ΦΑΡΑΓΓΙΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» που ανεδείκνυε την ίδια την Ελλάδα, ο Γιώργος Ανδρέου προσπάθησε να το εκδώσει με τη βοήθεια των πάντοτε …αφιλότιμων κρατικών και δημοτικών «φορέων», αλλά χωρίς αποτέλεσμα. 

     Έτσι ο συγγραφέας απεφάσισε με τεράστιο οικονομικό κόστος για τον εαυτό του να εκδώσει το βιβλίο του «ιδίοις αναλώμασι» και, πράγματι, κατάφερε ένα λαμπρό εκδοτικό αποτέλεσμα το οποίο κυκλοφόρησε το 2007 σε τρεις γλώσσες (Ελληνικά, Αγγλικά και Γαλλικά) ώστε να διασφαλισθεί η διεθνής προβολή της Ελλάδος στο συγκεκριμένο, άγνωστο μέχρι τότε, αντικείμενο. Η πρώτη παρουσίασή του έγινε κατά την έναρξη της παγκόσμιας Συναντήσεως Φαραγγιών, στη Λαμία, της οποίας οι δημοτικές αρχές διεκδικούν, μεν, τη ψήφο των ηλιθίων ψηφοφόρων τους, αλλά παραμένουν διαχρονικώς αφιλότιμες έναντι του τοπικού Πολιτισμού!

     Το βιβλίο αυτό το οποίο κυκλοφορεί σε όλη την Ευρώπη περιέχει αναλυτικές πληροφορίες για 50 σημαντικά φαράγγια στη κεντρική Ελλάδα, με παραστατικά γραφήματα τα οποία πληροφορούν εύληπτα για την υδρολογία, το υψόμετρο της αφετηρίας και του τερματισμού, τους χρόνους προσβάσεως-καταβάσεως-επιστροφής, για τα μήκη το σχοινιών που πρέπει να χρησιμοποιηθούν, την δυσκολία του φαραγγιού, την προτεινόμενη φυσική κατάσταση όσων θα ασχοληθούν με αυτά, την ποιότητα των δρόμων κινήσεως  και πολλά άλλα. 

     Για κάθε φαράγγι υπάρχει ένα γράφημα και χάρτης, καθώς και μια εσωτερική χαρτογράφηση αλλά και πολλές αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες. Επίσης περιέχονται οδηγίες για την πρόσβαση, την διαδρομή, την επιστροφή, την ιστορία, και τους κινδύνους που κρύβουν. Η ίδια πληροφόρηση αφορά και στους απλούς φυσιολάτρες οι οποίοι δε προτίθενται να ασχοληθούν με αυτά καθαυτά τα φαράγγια αλλά με τις περιβάλλουσες περιοχές  στις οποίες θα θελήσουν να εκδράμουν.  

     Με αυτό το βιβλίο του ο Γιώργος Ανδρέου πέτυχε μία πολιτισμική «πρωτιά» σε έναν εντελώς άγνωστο, μέχρι τότε, τομέα , μία πράξη αμιγώς ΠΟΛΙΤΙΚΗ όπως τούτες οι εποχές απαιτούν μακράν …ψηφοδελτίων!

     Και ο Γιώργος Ανδρέου, απαντά "ούτω πως" και λίαν ευστόχως περί του «πολιτικώς πρακτέου» σε κάθε ταλαντευόμενο περί αυτού: η διακονία του ίδιου του Πολιτισμού αποτελεί την πολιτικότερη πράξη συνεισφοράς στα κοινά, πράξη η οποία, όμως, προϋποθέτει τον πραγματικό μόχθο του συνεισφέροντος, την πραγματική θυσία του για το κοινό αγαθό και όχι απλώς ένα ανέξοδο «θα» που κατακλύζει το απατεωνίστικο σύστημα-προϊόν των ιδίων θυμάτων του!

     Διότι, οι ευφυώς και, κυρίως, εντίμως πολιτευόμενοι, συνεισφέρουν στον Πολιτισμό και όχι στα "κόμματα" εκείνο που εκ του υστερήματός τους δύνανται! Και η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" αλλά και η "HELLAS CANYON" ως αμιγώς πολιτικοί ("πολιτικοί" κατ'  Αριστοτέλην) Οργανισμοί ούτω πως πολιτευόμαστε, όντες υπερήφανοι γι αυτό σε μία εποχή καθ' ην ο Πολιτισμός είναι άγνωστη λέξη για τους κομματιζόμενους απολίτιστους 

ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ...ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑ

Μία Προπόνηση που έγινε παρά την ...ακύρωσή της

     Θα μπορούσε, άραγε, να φαντασθεί κανείς ότι ένα τόσο αυστηρό καθεστώς όσο το III Reich θα κατέφευγε στην αναβάθμιση του ανωτάτου παρασήμου ανδρείας ώστε να μπορέσει να τιμήσει έναν ...απείθαρχο στρατιωτικό; Σε αυτό το παράδοξο υπεχρέωσε τον Αδόλφο Χίτλερ ο διάσημος πιλότος της Luftwaffe, Hans Ulrich Rudel παραβιάζοντας την εντολή που του είχε δώσει ο Ηγέτης του να μην ξαναπετάξει, ως πρόσωπο πολύτιμο για τις Ένοπλες Δυνάμεις, επιλέγοντας την ενεργό δράση και αδιαφορώντας για τον κίνδυνο ζωής τον οποίο ήδη είχε περάσει κατά τον χειρότερο τρόπο. Τότε, ο Αδόλφος Χίτλερ, αντί να τον τιμωρήσει, ανεβάθμισε τον Σταυρό των Ιπποτών μετά φύλλων δρυός και ξιφών σε χρυσό με διαμάντια (!) ώστε να τιμήσει την  α π ε ι θ α ρ χ ί α  του, πάντως, γενναίου πιλότου του!

     Αυτό το Σάββατο, 28^η Νοεμβρίου 2015, η Μετεωρολογική Υπηρεσία, με τα βαρύτατα καιρικά προγνωστικά της, μας καθήλωνε όλους σπίτι, μακριά από κάθε εφιπποτοξοτική δραστηριότητα. Ο μετεωρολογικός χάρτης ήταν "στολισμένος" με άφθονη μαυρίλα και αστραποβόλους κεραυνούς στη περιοχή της Κοιλάδος μας και, από τη προηγουμένη, που έβρεχε κατακλυσμιαία ήμασταν έτοιμοι να ακυρώσουμε τη σαββατιάτικη ομαδική Προπόνησή μας. Νωρίς το πρωί του Σαββάτου, πρώτος ο Αρχηγός των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» παρεβίασε την απαγόρευση του καιρού και ξεκίνησε με τους μαθητές του για τα μαθήματα Ιππασίας στο Ιππευτήριο και με το σκεπτικό: «Σήμερα έχω επτά μαθητές προγραμματισμένους, και δε μπορώ να τους αφήσω πίσω!». Το να παραβιάσεις ανθρώπινες διαταγές ακούγεται σύνηθες, αλλά το παραβιάσεις και τις εντολές της …Φύσεως χάρη της Έφιππης Τοξοβολίας…!

     Τα μαθήματα στο Ιππευτήριο άρχισαν υπό βροχή και συνεχίσθηκαν μέχρι τις δέκα το πρωί όταν ο Αρχηγός έδωσε σήμα στο διαχειριστή των επικοινωνιών της Ομάδος να αναρτήσει ακύρωση της ομαδικής Προπονήσεως λέγοντας «Εδώ συνεχίζει να βρέχει και τίποτε δε δείχνει ότι θα σταματήσει!». 

     Πράγματι, ώρα δέκα το πρωί αναρτήθηκε η ακύρωση της ομαδικής Προπονήσεως και μεταφέρθηκε για το επόμενο Σάββατο. 

     Ωστόσο, τα μαθήματα στο Ιππευτήριο συνεχίζονταν το ένα μετά το άλλο, με όλη την ευταξία και τη δυναμική της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".

     Όλο το προβλεπόμενο πρόγραμμα στο στίβο ακολουθήθηκε κανονικά.

     Ακόμη και η Έφιππη Τοξοβολία δεν απουσίασε από το πρόγραμμα για όσους ασκούνται σ'  αυτή.

     Και από τις δέκα το πρωί ως τις τρεις το μεσημέρι που θα άρχιζε, κανονικά, η ομαδική Προπόνηση, υπήρχε αρκετός χρόνος ώστε οι Συνασκούμενοι να ενημερωθούν και να μη ξεκινήσουν για τη Κοιλάδα. Κι όμως…

     Ενώ τα μαθήματα συνεχίζονταν κανονικότατα υπό βροχή, αρκετοί Κένταυροι δίκην …'σαλιγκαριών' άρχισαν να εμφανίζονται στη Κοιλάδα υπό την απορία του Αρχηγού ο οποίος ήξερε ότι η Προπόνηση είχε ήδη ακυρωθεί με δημόσια ανάρτηση στο Ιστολόγιο το οποίο όλοι παρακολουθούν πριν ξεκινήσουν.

      Κι ενώ τα μαθήματα συνεχίζονταν στο Ιππευτήριο οι …απείθαρχοι νεοφερμένοι έδειχναν ότι δεν ήσαν διατεθειμένοι να στερηθούν την τακτική ομαδική Προπόνηση παρά τα αντίξοα καιρικά φαινόμενα!

     Με τον Αρχηγό, λοιπόν, πρώτο απείθαρχο προς τα κελεύσματα του καιρού μη επιτρέποντος, το "σώμα" των προσελθόντων, αδιαφορώντας για την ακύρωση, άδραξαν τα Τόξα και άρχισαν την ...Προπόνηση μέσα στην αγκαλιά του βουνού! 

     Αρκετοί οι, παρά την ακύρωση, προσελθόντες και μία από τις πιο ωραίες Προπονήσεις με όλη τη γοητεία του ...απαγορευμένου "καρπού" και ευκαιρία προόδου για όλους.

     Υπό την αρχηγία Βολής του Αρπάλυκου όλα κύλισαν κατ' ευχήν και ο στόχος όχι μόνον έγινε ..."σκατζόχοιρος" αλλά και σε κάποια στιγμή ...έσπασε από την εύστοχη "κακοποίηση"! 

     Πάντα, αυτές οι "απώλειες" είναι τα καλύτερα τεκμήρια της στοχαστικής επιτυχίας μιας Προπονήσεως  και τα Μέλη μας φροντίζουν γι αυτό, όπως και ο Ακάδημος ο οποίος κατάφερε τέτοιο επίπεδο συγκεντρώσεως ώστε να καρφώνει το βέλος του στο ...πυθμένιο του ήδη καρφωμένου επί του στόχου, προηγούμενου βέλους!

     Κάτι τέτοιες συγκυρίες μας κάνουν να πιστεύουμε ότι κάθε αγαθή απειθαρχία με "καλό σκοπό", τελικώς, επιβραβεύεται και η τακτική του Αδόλφου Χίτλερ να τιμήσει αντί να τιμωρήσει τον απείθαρχο στρατιώτη του ήταν δείγμα ηγετικής σωφροσύνης. Έτσι και η ίδια η Φύση ως υπέρτατος Ηγέτης του σύμπαντος Κόσμου, τελικώς επιβραβεύει τους τολμηρούς απειθάρχους των κανόνων της και εξ αυτής της απειθαρχίας προκύπτει η τελική πρόοδος!

    Κατά τα λοιπά όλοι τόξευσαν σαν να μην είχε τίποτε ακυρωθεί και η φίλη μας Γκάμπι μυήθηκε και στη Παραδοσιακή Τοξοβολία τοξεύοντας με άνεση από τη πρώτη στιγμή.

     Και αυτή η ...ακυρωθείσα Προπόνηση ικανοποίησε τους συμμετέχοντες όπως και όλες οι άλλες, ...μη ακυρωθείσες, της Ομάδος μας. Από αυτήν, όμως, εξήχθη και ένα...

     ...ΗΘΙΚΟΝ ΔΙΔΑΓΜΑ:

Απειθαρχείτε!, 

όχι στον Αρπάλυκο, αλλά στην ίδια τη Φύση που είναι ...ευκολότερο!

Στη πρώτη περίπτωση ο πέλεκυς θα επιπέσει επί των κεφαλών μας αυστηρώς! 

Στη δεύτερη περίπτωση μπορεί και να μας 

παρασημοφορήσουν με χρυσάφια και διαμάντια! 

Ποιος ξέρει...