ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΠΡΕΛΑ

 ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΠΡΕΛΑ

     Όταν έχεις διδαχθεί το ηρωικό πνεύμα από τους Έλληνες Στρατιώτες της Δύσεως, από τους Ούννους του Αττίλα και από τους Μογγόλους του Τσίγκις Κχάαν, κάθε παρόμοια διδασκαλία από ...Γάλλους φαίνεται σαν σκηνή από το σενάριο "Μαίρυ Πόπινς εναντίον χρυσαλλίδων της Βουλόνης"! 

     Παρά ταύτα κι επειδή, προκειμένου να καλύψουμε την δίψα μας για Παιδεία και μάθηση,  δεν περιφρονούμε τίποτε και από κανέναν, κρατήσαμε τη ...Βουλόνη και το Παρίσι όπου, κατά την εκεί πρόσφατη παραμονή μας,  διδαχθήκαμε το "τι" δεν αποτελεί "ηρωισμό" και το "τι" δεν συνιστά "επικό πνεύμα" εκτιμώντας την Μαίρη Πόπινς και την ...ομπρέλα της ως ...πολεμιστήριο όπλο, κατά πολύ αξιομαχότερο εκείνων που κρατούσαν οι δημοκρατικοί Γάλλοι "υπερασπιστές" της Γραμμής Maginot όταν παρεδίδοντο ...συν γυναιξί και τέκνοις στις νικήτριες Ναζιστικές δυνάμεις, διερωτώμενοι "Pourquoi?". 

     Nαι, η ομπρέλα μπορεί να είναι ένα φοβερό όπλο εναντίον των  φ ο β ι ώ ν  που ταλανίζουν τον Ίππο! Ένα αντικείμενο  φ ό β ο υ  για το αθώο τετράποδο φυγής που λέγεται "Ίππος"! Και, σήμερα οπλιστήκαμε με μία ...ομπρέλα ώστε να επαυξήσουμε το ηρωικό πνεύμα του ...σχολικού Ίππου μας. Να τον "ξεφοβίσουμε" όχι μόνον από τον φόβο της ομπρέλας, αλλά και από πολλούς ακόμη φόβους που "συνοψίζονται" επάνω σε αυτό το φοβικό αντικείμενο! 

     Ιδανική ημέρα για το τόλμημα, ηλιόλουστη και χωρίς ανέμους ή άλλα καιρικά φαινόμενα των οποίων η ύπαρξη δεν θα επέτρεπε την αυτοσυγκέντρωση του Ίππου, κάτι πολύ βασικό όταν επιχειρείται ένα "ευαίσθητο" εκπαιδευτικό εγχείρημα σ΄ αυτό το πολύ ντελικάτο, από πλευράς ...ευαισθησιών, πλάσμα! 

     Μετά τα διδάγματα του Ρώσου Νευρολόγου Ivan Petrovich Pavlov, η συνδυαστική μνήμη είναι ο σταθερός άξονας προσεγγίσεως κατά την εκπαίδευση των ζώων και εν προκειμένω δεν θα μπορούσε να ισχύσει κάτι άλλο. Και ο Εκπαιδευτής, με αυτοπεποίθηση και χωρίς καμιά ένδειξη αγωνίας για την αποτελεσματικότητα των χειρισμών του που θα ακύρωνε την εγκυρότητά του απέναντι στον εκπαιδευόμενον Ίππο "φόρτωσε" στις πτυχώσεις της διπλωμένης ομπρέλας του ...καρπό που τόσο αγαπά αυτό το τετράποδο και ...αδιάφορος, παριστάνοντας τον ...τυχαίως περαστικό από τον προσδετήρα, χωρίς να προτάσσει την ομπρέλα προς τον Ίππο άφησε τον Ίππο να μυρίσει τον κρυμμένο καρπό και να ενδιαφερθεί για την ...απόλαυσή του.

     Ο Ίππος, πράγματι ανεκάλυψε την θελκτικήν οσμή του καρπού που έβγαινε μέσα από τις πτυχώσεις της ομπρέλας κι εκεί ξέχασε την ...ομπρέλα μιας και η όσφρησή του αμέσως διήγειρε άλλες ...προτεραιότητες, αρχίζοντας να ψάχνει μέσα στις πτυχώσεις για να γευθεί τον καρπό! Για τον Ίππο, εκείνη την στιγμή η ομπρέλα έπαυσε να ...υπάρχει και η επιθυμία του να τσιμπολογήσει τον καρπό εξαφάνισε κάθε άλλο συναίσθημα, φόβου κλπ, ενώ η πρόνοια να διεξάγεται ταυτοχρόνως με την εκπαιδευτική διαδικασία και η καθιερωμένη περιποίησή του συνέτεινε στον γενικότερο καθησυχασμό του δημιουργώντας το σύνηθες πλαίσιο της καθημερινότητός του μέσα στο οποίο η ομπρέλα αφομοιώνονταν... 

     Χωρίς καμιά βιασύνη ο Ίππος αφέθηκε να απολαύσει τον καρπό μέσα από τις πτυχώσεις της ομπρέλας και ο Εκπαιδευτής συνέχισε να παραμένει στη θέση του ώστε ο Ίππος να "ξεψαχνίσει" πλήρως την ομπρέλα ...εξοικειούμενος με το αντικείμενο, την όψη, το σχήμα και τις "μυρωδιές" του και τότε άρχισε σιγά-σιγά, με "στρογγυλή κίνηση" να ανοίγει λίγο την ομπρέλα και να την ξανακλείνει αποφεύγοντας θορύβους. 

      Μετά από μερικές επαναλήψεις των μερικών ανοιγμάτων και κλεισιμάτων της ομπρέλας, επιχειρήσαμε πολύ σιγάτο πλήρες άνοιγμά της πολύ κοντά στο κεφάλι του Ίππου. Η μυρωδιά του καρπού υπερτερούσε του "αντικειμένου ομπρέλα" κι απέκλειε τις φοβικές της "αντανακλάσεις" στον Ίππο ο οποίος παρέμενε ήρεμος και ερευνητικός για, τυχόν, ύπαρξη καρπού ακόμη στο αντικείμενο των ...φοβιών του.

     Εδώ πήραμε πονηρά το ...γλειφιτζούρι από το στόμα του πιτσιρίκου και ξανακλείσαμε την ομπρέλα αφήνοντας τον Ίππο στα κρύα του λουτρού, τουτέστιν, με την αγωνία ότι του αποκλείουμε την δυνατότητα να ανακαλύψει πιθανά υπόλοιπα καρπού, κάνοντάς του την ομπρέλα ακόμη πιο ...επιθυμητή. Και τότε αρχίσαμε ένα παιγνίδι ξανανοίγοντας σιγά-σιγά την ομπρέλα δίνοντάς του την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να την ξαναψάξει...

     Ναι, ο παμπόνηρος Άνθρωπος και πάλι ξεγελά το αθώο ζώο και πάλι εκμεταλλεύεται την ανάγκη του τετραπόδου για μια μπουκιά, όμως, αυτή τη φορά για καλό σκοπό, για να το κάνει πιο άφοβο και για να απολαμβάνει τη ζωή του με λιγότερο ή και καθόλου άγχος. Κι απ΄ το σημείο αυτό, ξεκινά και ο επίλογος του προοιμίου αυτής της εξοικειώσεως η οποία διεξάγεται, ακόμη, στον προσδετήρα: H πλήρης αποδοχή της ομπρέλας πριν αυτή αποτελέσει και αντικείμενο συνυφασμένο με την εργασία του.

     Τώρα ο Εκπαιδευτής έχει ανοίξει με ήπιους χειρισμούς την ομπρέλα και την έχει τοποθετήσει πλαγίως και προς το κεφάλι του, αντιθέτως από τον Ίππο ώστε να του επιτρέπει να την βλέπει πλήρως ανοικτή και, παραλλήλως, να προκαλεί το ενδιαφέρον του γι αυτή (για τον καρπό...) αφήνοντάς του την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να περιέχει ακόμη την γευστική ...προσδοκία! 

     Τώρα ο Εκπαιδευτής προσεγγίζει διακριτικά τον Ίππο φέρνοντας και την ομπρέλα πλησιέστερα προς το κεφάλι του ζώου.

     Σε λίγο το κεφάλι του Εκπαιδευτή και το ρύγχος του ζώου βρίσκονται κάτω από την ομπρέλα κι εδώ οι μυρωδιές του καρπού γίνονται εντονότερες στον Ίππο ενώ το επιστέγασμα της ομπρέλας τον πείθει ότι η ομπρέλα όχι μόνον δεν εγκυμονεί κίνδυνο αλλά διασυνδέεται και με την απόλαυση του καρπού. 

     Ευθύς αμέσως κι ενώ ο Ίππος παραμένει στον προσδετήρα, αρχίζουν πλάι του οι διελεύσεις της ομπρέλας με τον ίδιο να νιώθει την επιθυμία να την ερευνήσει και πάλι μήπως και..., όμως, η ομπρέλα απομακρύνεται και γίνεται ακόμη περισσότερο το αντικείμενο όχι του φόβου του αλλά του ...πόθου του!

     Εδώ ολοκληρώθηκε όλη η εξοικειωτική προδικασία στον προσδετήρα, δηλαδή, εκτός κυρίας εργασίας και δίδονται οι οδηγίες για την μετακίνηση του Ίππου προς το Ιππευτήριο όπου και θα επιχειρηθεί η ολοκλήρωση της εξοικειώσεως του Ίππου με την ομπρέλα εν ώρα εργασίας. Η ρυταγώγηση που θα ακολουθήσει είναι πολύ κρίσιμη διότι θα πρέπει να αποτελέσει μια "γέφυρα" συνεχείας ενώ έχει κινδύνους να εξελιχθεί σε διάκενο αποκοπής από όσα έχουν μέχρι τώρα επιτευχθεί γι  αυτό θα πρέπει όλα όσα ακολουθήσουν να γίνουν σωστά και προσεκτικά. 

     Μπροστά πηγαίνει το ...δόλωμα, η ομπρέλα ανοικτή, πλάι στον Ίππο η "αγέλη" του, οι Συνασκούμενοι που τον πλαισιώνουν ώστε να διατηρείται το καθημερινό, σύνηθες, πλαίσιο ανθρώπινου "περιβάλλοντος" που του παρέχει σιγουριά! Kαι, μετά από λίγα μέτρα, να! 'μαστε εν ...πομπή στο Ιππευτήριο.

     Για την σημερινή ημερίδα εξοικειώσεως του Ίππου με την ομπρέλα, σχεδιάσθηκε ένα πρόγραμμα που να αφομοιώνει τα ατομικά μαθήματα των τριών παρουσών και παρόντος Συνασκουμένων μέσα στο πλαίσιο της εξοικειωτικής διαδικασίας και αυτό όχι μόνον προς ευθυγράμμιση με το πνεύμα της εξοικονομήσεως χρόνου αλλά, κυρίως, με την διαμόρφωση πραγματικών συνθηκών εργασίας για τον εκπαιδευόμενο Ίππο ώστε να αποδεχθεί την ομπρέλα ως στοιχείο της εργασίας του με δεδομένο ότι η εργασία του στη δική μας Σχολή, λόγω του διαλειμματικού χαρακτήρος της και της εν γένει ηπιότητός της που δεν του προξενεί αποτέλεσμα κοπώσεως, του είναι ευχάριστη.

     Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο σχεδιάστηκαν και τα σημερινά ατομικά μαθήματα, δοθέντος ότι στην Σχολή μας τα μαθήματα είναι πάντοτε ατομικά και ποτέ ομαδικά, λαμβανομένου υπ΄ όψη ότι η μεν αρχάρια Εύα προετοιμάζεται για καλπαστικές τοξευτικές εξόδους, η ήδη προχωρημένη στην ακαδημαϊκήν Ιππασία Ταξιαρχία για καλύτερο "κάθισμα" και διευθυντική ικανότητα στην Γυμνιππευτική, ενώ ο Μάνος για την βελτίωση του καλπασμού του. Και, βεβαίως, για όλους και τον καθένα ξεχωριστά το "μέσον" ήταν η κλειστή και ανοικτή ομπρέλα και οι βαλβίδες σε βάδην, τροχασμό και για τον Μάνο, που τον αφήσαμε τελευταίο για να μην "ξεσηκώσει" τον Ίππο,  ο καλπασμός.

     Η Εύα η οποία προηγήθηκε, ξεκίνησε με την ομπρέλα επί βαλβίδων με άριστο, όπως πάντοτε, "κάθισμα" και αρκετό ...κέφι, κάτι που της "βγαίνει" κατά κανόνα στα μαθήματα όσο κι αν προσπαθεί να το κρύψει!

     Σήμερα, ενστικτωδώς -κι αυτό μας άρεσε πολύ!- ανεκάλυπτε συνεχώς τρόπους εργονομικότερης χρήσεως των ηνιών για την αποτελεσματικότερη διεύθυνση του Ίππου με την επιβάρυνση του υπερυψωμένου κρατήματος της ομπρέλας και αυτό την βοήθησε σήμερα ώστε να βελτιώσει ακόμη περισσότερο το ήδη ...βελτιωμένο και ασφαλές "κάθισμά" της.

     Και διεκπεραίωσε "αέρας" το ασκησιολόγιό της βοηθώντας και τον Ίππο να αποδεχθεί την ομπρέλα ως "στοιχείο εργασίας"!

     Αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα η Εύα εξήλθε ακουσίως δύο φορές σε βραχείς καλπασμούς εξ αιτίας της καλής διαθέσεως που φρόντισε να διαμορφώσει στον Ίππο της, αντιδρώντας και τις δύο φορές με την ίδια ψυχραιμία ώστε μόνη της και με ...χαμόγελο, χωρίς εμφανή πανικό, να ελέγξει τον Ίππο και να τον επαναφέρει στο εργασιακό πνεύμα.

     Έχουμε την αίσθηση ότι η Εύα, ακόμη και μετά την διαπίστευσή της, θα εξακολουθήσει να προτιμά την γυμνιππευτικήν ίππευση αποφεύγοντας την σέλλα αν κρίνουμε από την ήδη προσαρμογή της στην γυμνιππευτική "γεωμετρία", όπως άλλωστε τεκμηριώνει και η άνεση κινήσεως του Ίππου της.  

     Πολύ καλή και στην αφίππευσή της, η Εύα, κρατώντας ψηλά τις ηνίες της κατά την αποκόλλησή της εκ του Ίππου.

     Βεβαίως, ως αρχάρια, έχει και το δικαίωμα του ...λάθους, όπως φαίνεται στο παραπάνω στιγμιότυπο όπου κατά την στιγμή της προσγειώσεώς της δεν απελευθερώνει αμέσως τις ηνίες ώστε να μην ενοχληθεί ο Ίππος ο οποίος, εν προκειμένω ενοχλείται αλλά, ευτυχώς, λόγω απουσίας στομίδος δεν υφίσταται ενδοστοματικό πόνο. Όμως, η Εύα έχει μπροστά της πολύ χρόνο  εξασκήσεως προς αποφυγή αυτού του λάθους και θα τα καταφέρει!

     Με την εξαιρετική σχέση της με τον Ίππο, αλλά και με το πολύ καλό "κάθισμά" της, η Ταξιαρχία εισάγεται ομαλά και σταθερά στην Γυμνιππευτική η οποία, μάλιστα, θα ενισχύσει και την απόδοσή της στην ακαδημαϊκή Ιππασία με την οποία από χρόνων ασχολείται.

     Αν και δεν είναι διόλου εύκολη η "μετάπτωση" από την ακαδημαϊκή Ιππασία στην Γυμνιππευτική, η αυτοπειθαρχία αλλά και η πνευματική ωριμότητα της Ταξιαρχίας την βοήθησε ώστε να προσαρμοσθεί στο ειδικό, αυτό, ασκησιολόγιο, συμβάλλοντας στην εξοικείωση του Ίππου με την ομπρέλα αλλά και βελτιώνοντας την δική της σχέση με την Γυμνιππευτική.

     Μπορεί η αντιθετική σύγκρουση των δύο διαφορετικών Ιππασιών με τις οποίες καταγίνεται να της δημιούργησε δυσκολίες, το πείσμα της, όμως, την βοήθησε ώστε να ξεπεράσει ένα μεγάλο μέρος αυτών των δυσκολιών και να εμπεδώσει διαφορές και τρόπους "γεφυρώσεως" ώστε ο Εκπαιδευτής να εκμεταλλευθεί την σταθερότητα χειρισμών της Ταξιαρχίας και να "παρασύρει" τον Ίππο σε μιαν ακόμη στενότερη εξοικείωση με την ομπρέλα.

      Ο συγκεκριμένος Εκπαιδευτής δεν αφήνει να πάει χαμένη καμιάν ευκαιρία εκπαιδεύσεως των παρόντων στα μαθήματά του κι εδώ, ασφαλώς, ακολουθήθηκε ο κανόνας της αξιοποιήσεως της "στιγμής"! 

     Και, σήμερα, η Ταξιαρχία έδωσε πολλές ευκαιρίες στον Ίππο να αποδεχθεί την ομπρέλα και όλες, εν ώρα εργασίας, αξιοποιήθηκαν κατά τον καλύτερο τρόπο!

    Ακολούθησε η εφίππευση, όπως πάντοτε δι εφάλσεως, του Μάνου ο οποίος, αυτοσυγκεντρωμένος, ξεκίνησε αμέσως την εκτέλεση του ασκησιολογίου του.

     "Μια φορά Καταδρομέας, πάντα Καταδρομέας" και ο Μάνος, με το πρωσικό στυλ του ...εισέβαλε στις βαλβίδες με ακρίβεια χειρισμών και σωστή χρήση βοηθημάτων. 

     Ακολούθησαν οι αμφίδρομες τροχαστικές διελεύσεις βαλβίδων άνευ ηνιών του Μάνου τον οποίον, ο Ίππος, δείχνει να παρακολουθεί ιδιαιτέρως λόγω του δυναμισμού του αναβάτη του.

     Και όπως προείπαμε, τον Μάνο τον αφήνουμε πάντα στο τέλος των μαθημάτων διότι το δυναμικό ταμπεραμέντο του εξιτάρει τον Ίππο (ο οποίος κι αυτός αρέσκεται στα ...παιγνίδια) και αυτό δεν ευνοεί τους, ηπιοτέρων ιδιοσυστασιών, μαθητές που θα πρέπει να ακολουθήσουν με έναν "κεφάτο" σχολικόν Ίππο.

     Οι διελεύσεις υπεράνω βαλβίδων με ομπρέλα του Μάνου έγιναν αρχικώς σε τροχασμό στα όρια του καλπασμού.

     Σχεδόν αμέσως, κατά τις διελεύσεις του υπεράνω βαλβίδων ο Μάνος με την ομπρέλα βρέθηκε και σε ακούσιο καλπασμό, πάντως, με αποτελεσματικόν έλεγχο και διεύθυνση του Ίππου του. 

     Πριν ολοκληρώσει το  σημερινό ασκησιολόγιό του ο Μάνος προετοιμάσθηκε, όπως συνήθως, επιμελώς, καλπάζοντας άνευ χρήσεως ηνιών, φυσικά, με τον Ίππο του πανευτυχή διότι ως ανανεστόμιστος και, μάλιστα, χωρίς καμία στήριξη στις ηνίες του αναβάτη του ένιωθε ...ελεύθερος και ωραίος!

     Για το "φινάλε" του ασκησιολογίου του Μάνου επιλέξαμε περιορισμένους καλπασμούς με κράτημα ομπρέλας, προνοώντας να μην εγγραφεί στην συνδυαστική μνήμη του Ίππου η σχέση ομπρέλας και κοπώσεως έργου. Και, γι αυτό τον λόγο, αφού εξηγήθηκε στον εκπαιδευόμενο το όριο των διαδρομών του, του δόθηκε σχετική οδηγία ώστε οι εντολές του να είναι ήπιες και όχι ..."πρωσικές" και, αρχικώς, ο Μάνος τήρησε τις εντολές του Εκπαιδευτή, δίνοντάς μας εικόνες όπως τις θέλαμε.

     Σε λίγο, όμως, το πάντρεμα των δυναμικών χαρακτήρων του Μάνου και του Ίππου ανέβασαν τους ...τόνους και είδαμε εικόνες εντόνων καλπασμών με μία υπερυψωμένην ομπρέλα να ...κροταλίζει από τον αέρα της κινήσεως και τα δυο "παιδιά χαρά γεμάτα" (Μάνο και Ίππο) να γράφουν χιλιόμετρα...

      Εξαιρετικός, πράγματι, επίλογος και για την εξοικείωση του Ίππου με την ομπρέλα την οποία πλέον, μετά από αυτό, θα την θεωρεί αναπόσπαστο μέρος του ...αναβάτη του!

     Και η όλη διαδικασία έδειξε τα αποτελέσματά της όταν στο τέλος του προγράμματος του Μάνου και προ της αφιππεύσεώς του ο Ίππος παρέμεινε απαθέστατος όταν λίγα μέτρα πίσω του, μέσα στο Ιππευτήριο ένας ...γερανός φόρτωνε ένα ...κοντέινερ! Ιδού, πως η ζωή ενός Ίππου γίνεται ποιοτικότερη χωρίς φοβίες όταν υφίσταται σωστήν εκπαίδευση! 

     Κατά την σημερινή  ημερίδα εκπαιδευτήκαμε και οι ...πέντε! Ο Ίππος απέβαλε σημαντικούς φόβους κάνοντας τη ζωή του ακόμη ωραιότερη, ο Εκπαιδευτής επαλήθευσε την αποτελεσματικότητα των προσεγγίσεών του και βελτίωσε τις τεχνικές του, η Εύα βρέθηκε ακόμη πιο κοντά στις επικείμενες καλπαστικές τοξευτικές εξόδους της, η Ταξιαρχία αντελήφθη ακόμη καλύτερα κάποιες σημαντικές διαφορές μεταξύ ακαδημαϊκής Ιππασίας και Γυμνιππευτικής ώστε να διατηρήσει την ικανότητά της στην πρώτη χωρίς να ακυρώσει τα όσα ήδη έμαθε και να τα αναπτύξει ικανή να προχωρήσει και στην Γυμνιππευτική με άνεση, ενώ ο Μάνος πράγματι βελτίωσε την καλπαστικήν αίσθησή του εκτελώντας ακόμη αρμονικότερους καλπασμούς. Μια ημέρα δημιουργική όπως πρέπει σε μια Σχολή που σέβεται εαυτόν και, κυρίως, την Ιππική και τις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες!

     Θερμές ευχαριστίες στην Εύα και στην Ταξιαρχία μας που μερίμνησαν για την λήψη  πολλών "ευγλώττων" φωτογραφιών της ημερίδος!  

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΙΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ

 ΙΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ

     Οργισμένο το ηλεκτρονικό μήνυμα που λάβαμε, τόσο οργισμένο που δεν καταφέραμε ούτε να το λογοκρίνουμε ώστε να το παρουσιάσουμε ευπρεπές παραλείποντας την οργή του συντάκτη του! Το περιεχόμενό του με πολλά δυσάρεστα στοιχεία αναφορικώς με την αποτυχημένη απόπειρα ανασυγκροτήσεως Ίλης Ιππικού που έχει ανατεθεί εμμίσθως στον απόστρατο ταξίαρχο κ. Δ. Στεργίου-Καψάλη και λόγοι δημοσιογραφικής ευπρεπείας δεν μας επιτρέπουν να ακολουθήσουμε την τακτική της εμφανίσεως ως "screenshot" όπως συνηθίζουμε. 

     Εν περιλήψει, το μήνυμα που προέρχεται από άτομο εκπαιδευόμενο μέσα στην εν λόγω Ίλη Ιππικού  επικαλείται το παραπάνω βίντεο για να επισημάνει: 

     (α) Tην πλήρη άγνοια εκπαιδεύσεως των Ίππων και μας παραπέμπει στις "on camera" αντιδράσεις του Ίππου που ιππεύει ο επικεφαλής της Ίλης και εκπαιδευτής ταξίαρχος κ. Δ. Στεργίου-Καψάλης, σημειώνοντας ότι "αν έτσι είναι το άλογο του εκπαιδευτή φανταστείτε τι τραβάμε εμείς με τα δικά μας που σουζάρουν και μας κοψοχολιάζουν και έχουμε και ατυχήματα που δε γράφτηκαν στο τύπο" και,

     (β) Την φυσική κατάσταση του ταξιάρχου κ. Δ. Στεργίου-Καψάλη, όπως φαίνονται στο βίντεο και τα χέρια του που τρέμουν, δυσκολευόμενος να αντιλαμβάνεται εγκαίρως το τι συμβαίνει ενώ δεν μπορεί να δώσει και κατανοητές οδηγίες με αποτέλεσμα να υπάρχουν συνεχείς πτώσεις.

     Παρατηρώντας το παραπάνω βίντεο, πράγματι, επισημαίνουμε κι εμείς την ορθότητα των παρατηρήσεων του επιστολογράφου μας βλέποντας, όντως, (1) έναν πολύ ανήσυχον Ίππο τον οποίον εκ της όλης συμπεριφοράς και των αντιδράσεών του θα χαρακτηρίζαμε ατελέστατα "εκπαιδευμένο" και, βεβαίως, (2) παρατηρούμε έναν "τρόμο" στα χέρια του εφιππεύοντος ταξιάρχου κ. Δ. Στεργίου-Καψάλη με "καλουπωμένο" κορμό (stiff) μη ελεγχόμενο σε κάποιες αντιδράσεις του Ίππου του, με δυσκολία αναπνοής και εκφοράς λόγου αναμενόμενα, για την ηλικία του. Κι εδώ είναι εμφανές ότι το "stiff" ορίζει το σύνδρομο του δύσκαμπτου ατόμου που είναι μια αυτοάνοση διαταραχή της κινήσεως η οποία   επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα (τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό). Τα άτομα με αυτή την πάθηση παρουσιάζουν πρώτα μια σκλήρυνση των μυών του κορμού τους ακολουθούμενη, με την πάροδο του χρόνου, από την ανάπτυξη ακαμψίας στα πόδια και σε άλλους μύες του σώματος. Kαι (3) πολύ κακή εφαρμογή αναβολέων με βαθιά το πόδι μέσα σε αυτόν, κάτι πολύ επικίνδυνο για όσους γνωρίζουν Ιππασία και πολύ περισσότερο, απαράδεκτο για έναν Εκπαιδευτή! Και εξ όλων αυτών, βεβαίως και προκύπτει ότι ο εν λόγω απόστρατος κάθε άλλο παρά θα έπρεπε να διευθύνει το εγχείρημα της ανασυγκροτήσεως Ίλης Ιππικού, ανεξαρτήτως εάν ο κ. Δ. Στεργίου-Καψάλης υπήρξε απόφοιτος της Γαλλικής Σχολής της Saumur!

     Από πλευράς μας θα προσθέσουμε ότι, ήδη, έχουμε αναφερθεί πολλές φορές, με τελευταία προ εβδομάδων, στην περίπτωση του "αμαρτωλού" ...εγχειρήματος της ανασυγκροτήσεως της Ίλης Ιππικού, όχι διότι αντιτιθέμεθα σε κάτι τέτοιο, τουναντίον, αλλά διότι δεν συγχωρούμε τον ευτελισμό του, απλώς, στην οικονομικήν ενίσχυση ενός "ημετέρου" συνταξιούχου(!) αποστράτου περιφρονώντας συνέπειες κύρους ως προς μία τόσο σοβαρή αναβίωση μέρους της Ιστορίας μας!

     Και με πολυετή ειδίκευση στο αντικείμενο της εκπαιδεύσεως Ίππου, μάλιστα, του πολεμικού Ίππου όπως το εκπαιδευτικό curriculum της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" υπαγορεύει, θεωρούμε εντελώς αστείο το μέχρι τώρα "αποτέλεσμα" του εγχειρήματος της ανασυγκροτήσεως της Ίλης Ιππικού και δη, εν σχέσει με τα υπέρογκα κεφάλαια και μέσα που διετέθησαν, καταλήγοντας σε μιαν εικόνα απλού ..."βάδην", με ένα ξίφος, αντί Σπάθης, στο χέρι ενός Ιππέως, με το μαστίγιο στη ...μπότα κάτι απαράδεκτο για τον Ιππέα τακτικού στρατού και το πόδι χωμένο στον αναβολέα κάτι που ούτε αρχάριος δεν ...διαπράττει! 

     Και το θεωρούμε αστείο διότι δεν χρειάζονται τεράστια κεφάλαια και η υποδομή ενός Στρατού για να εκπαιδεύσεις σωστά και με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων έναν Ίππο κι έναν Ιππέα!

     Πολύ εύκολα, υπό την προϋπόθεση της κατοχής της απαραίτητης τεχνογνωσίας, όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία, ένας αρχάριος μαθητής όπως ο εικονιζόμενος, μπορεί να υπερπηδήσει εμπόδιο σε καλπασμό (και όχι απλώς να βαδίσει, όπως ο απόστρατος ταξίαρχος!) κρατώντας στα χέρια του δύο Σπάθες Ιππικού (και όχι ένα ...ξίφος, όπως ο απόστρατος ταξίαρχος), ιππεύοντας έναν ανενστόμιστον και ανεπίσακτον Ίππο (κι όχι έναν ενστομισμένο κι επισεσαγμένο, όπως ο απόστρατος ταξίαρχος), χωρίς μαστίγιο και χωρίς σπιρούνια (κι όχι με μαστίγιο και σπιρούνια, όπως ο απόστρατος ταξίαρχος)! Διότι,  α υ τ ό  είναι επίδειξη ικανότητος και όχι το "βάδην" το οποίο κάνουν και οι Α.Μ.Ε.Α. στην ...Θεραπευτικήν Ιππασία!

     Και στη δική μας Σχολή όλα τα παραπάνω δεν τα διδάσκονται μόνον άνδρες αλλά, ισοτίμως και γυναίκες αρχάριες μαθήτριες, όπως η εικονιζόμενη η οποία αν αντιπαραβληθεί με τον απόστρατο ταξίαρχο θα του πάρει τον μπερέ με τη Σπάθη της.

     Βεβαίως, δε, δεν σταματά εδώ η δική μας εκπαίδευση και δεν αρκούμεθα μόνον στην Σπάθη αλλά επεκτείνουμε την διδασκαλία των όπλων και στον Δορυπέλεκυ (Αλεβάρδα) ένα όπλο επίγειο αλλά πολύ ωφέλιμο για τον Ιππέα σε έφιππη χρήση, όπως βλέπουμε στην παραπάνω φωτογραφία νεαρό κορίτσι, μαθήτριά μας, με  δ ύ ο (!) Δορυπελέκεις τους οποίους, ούτε αμίππως δεν θα μπορούσε να σηκώσει ο απόστρατος ταξίαρχος.

     Τέλος, στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε προχωρημένο μαθητή μας να υπερπηδά εμπόδιο σε καλπασμό με Δορυπέλεκυ στο ένα χέρι και Σπάθη στο άλλο, ιππεύοντας, όπως αποτελεί κανόνα στη Σχολή μας, ανενστόμιστο και ανεπίσακτον Ίππο, κάτι που μάλλον θα προκαλεί ...ναυτία στον απόστρατο ταξίαρχο! 

     Και, όμως, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία λειτουργεί επί δέκα εννέα συνεχή χρόνια, με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων, όλα τα προαναφερθέντα δεν θεωρούνται διόλου σπουδαία και καθόλου δεν εκλαμβάνονται ως επικλήσεις ..."περιαυτολογίας", θεωρούμενα, απλώς, ως απλή επιτέλεση του εκπαιδευτικού καθήκοντος προς τον Ίππο και τον Ιππέα και είναι υπόθεση φιλοτίμου για τον απόστρατο ταξίαρχο να αναλογισθεί την σοβαρότητα του εγχειρήμτος της ανασυγκροτήσεως μιας ιστορικής στρατιωτικής μονάδος όπως η, υπό σχεδίαση, Ίλη Ιππικού και να αποσυρθεί παραδίδοντας την σκυτάλη σε έναν νεώτερο και ικανότερο συνάδελφό του πριν συμβούν τα χειρότερα που επισημαίνει ο επιστολογράφος μας! Διότι η Ιππική δεν είναι πρέφα σε συνοικιακό καφενείο για συνταξιούχους αλλά απαιτητικότατη δράση Ιππευτηρίου και, εν προκειμένω, μαχητικού χαρακτήρος που δεν περιορίζεται σε επετειακό βάδην ενώπιον ηλικιωμένου φιλοθεάμονος κοινού!  

     Εν κατακλείδι, συμμεριζόμαστε πλήρως την οργή του επιστολογράφου μας και υπερθεματίζουμε σε μια παρακμασμένη χώρα στην οποία κάποια Σακελλαροπούλου τιμά τη μνήμη ενός διαστροφικού περιθωριακού θορυβοποιού και παρασημοφορεί ένα υποκείμενο κατηγορούμενο για αμέτρητες λαμογιές υπό την επίφαση της "φιλανθρωπίας"! Σε μια χώρα στην οποία κυριαρχούν οι παρακρατικοί αλήτες με "διαβατήριο" τον "δημοκρατικό αντιφασισμό", κατεδαφίζοντας Αξίες... Και γι αυτό χαιρόμαστε για το χρέος μας να περιφρονήσουμε όλους αυτούς τους ανελλήνιστους και ανέθνιστους, χαράσσοντας το πρέπον σε κάθε Έλληνα "μονοπάτι" των δικών μας αξιακών πεπρωμένων!

ΤΟΞΟ ΥΠΟ ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ

 ΤΟΞΟ ΥΠΟ ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ

     Πάνε κάποιες εβδομάδες από τότε που είναι γεγονός ο παροπλισμός των υπέροχων Τόξων "Kassai" της οπλοθήκης μας και η, αντ΄ αυτών, δοκιμαστική χρήση στα έφιππα μαθήματά μας, ενός χειροποίητου Τόξου το οποίο, ευγενώς, μας προσέφερε (μαζύ με ακόμη ένα) ο Συνασκούμενος Περικλής Τελειορίδης.

     Πρόθεσή μας είναι η αξιολόγηση του συγκεκριμένου δημιουργήματος μέσα από μία συστηματική και σκληρή δοκιμασία (crash test) που διεξάγεται στο απαιτητικό πλαίσιο των συνθηκών υπαιθρίου Ιππευτηρίου (καιρικά φαινόμενα, άκομψοι χειρισμοί κλπ) και στα χέρια αρχαρίων χρηστών - δοκιμαστών.

     Το υπό δοκιμή χειροποίητο Τόξο, ελαφρού "λιβράζ" ως προοριζόμενο για τους μαθητές μας, είναι, ασφαλώς παραδοσιακό, εξ ολοκλήρου κατασκευασμένο με φυσικά υλικά (ξύλο, δέρμα κλπ), εξαιρετικώς φινιρισμένο και, εξ όσων αποδεικνύεται, αν και όχι ειδικώς για Έφιππη Τοξοβολία, εν τούτοις, δεν παρουσιάζει προβλήματα κατά την έφιππη χρήση του.

     Μέχρι στιγμής και μετά από χρήση εβδομάδων υπό διάφορες συνθήκες (χαμηλής θερμοκρασίας, χιονόνερου κλπ) οι επιδόσεις του κρίνονται ως αρκετά αξιόπιστες και το ίδιο αρκετά εύχρηστο από χρήστες και των δύο φύλων, διαφόρων σωματοτύπων και μυικών δυνάμεων, ακόμη και σε πάρθιες κινητικές τοξεύσεις. Περισσότερα, ακολουθούν.

"ΕΠΙΠΕΔΟ" ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ "ΙΠΠΑΣΙΑΣ" ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

 "ΕΠΙΠΕΔΟ" 

ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ "ΙΠΠΑΣΙΑΣ" ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

     Eξαιρετικός ζωγράφος αλλά και δάσκαλος ζωγραφικής ο αείμνηστος Σταύρος Πασπαράκης, παρά το μεγάλο ταλέντο του ποτέ δεν επεδίωξε να αναμειχθεί με το καλλιτεχνικό κύκλωμα, να γλείψει ποδιές και να αναρριχηθεί στα καλλιτεχνικά αποβλακωτήρια (ΑΣΚΤ) των οποίων οι πρυτάνεις δεν δίστασαν να δηλώσουν ότι τα επιθυμούν ...οίκους ανοχής! Με τον Σταύρο Πασπαράκη κάναμε μαθήματα chiaroscuro με μολύβι 2Β και εξ εκείνης της διδασκαλίας και το περιεχόμενο των σχεδιασμάτων στο βιβλίο μου "Σε Σένα" που δημοσίευσα το 1983. Έτσι, θυμάμαι στη, διδασκαλία των αναλογιών, τον Σταύρο Πασπαράκη να μου λέει: "Σμίκρυνση-μεγέθυνση το ί δ ι ο  κι αυτό μη το ξεχνάς!" Κι αυτό το θυμάμαι όταν αναλογίζομαι ότι το χάλι της ελλαδικής "ιππασίας" είναι  ί δ ι ο  με το χάλι της  κοινωνίας των γραικύλων στην οποία η ανοησία των αγραμμάτων συναγωνίζεται την ηλιθιότητα των αστοιχειώτων! 

     Ο Κostas Batsaras, χωρίς να ξέρουμε ποια είναι η σχέση του με την όποιαν "ιππασία" διαχειρίζεται μία διαδικτυακή σελίδα στην οποία κυριαρχούν τα τσαμπασιλίκια (ιππεμπορίες) οι αγοραπωλησίες διαφόρων ειδών και άλλα τέτοια ...επικολυρικά. Ο εν λόγω, εκφράζεται και υπέρ του Ιπποδρόμου διαμαρτυρόμενος για το οριστικό, πια, κλείσιμό του και εις επίρρωση της συνηγορίας του υπέρ του Ιπποδρόμου ανήρτησε βίντεο με γνωστό προπονητή του Ιπποδρόμου ο οποίος διετύπωσε θέσεις ορθές εν μέρει, θέσεις που θα πρέπει να ληφθούν υπ΄ όψη από εκείνους που θα ήθελαν να έχουν ολοκληρωμένη άποψη περί του συγκεκριμένου κερδοσκοπικού Οργανισμού. Επ΄ αυτού του βίντεο προσέθεσα ένα σχόλιο, όπως εμφανίζεται στο παραπάνω στιγμιότυπο οθόνης και ο ...φωστήρας της τρισηλίου θεότητος μου απήντησε όπως επίσης εμφανίζεται στο προαναφερθέν στιγμιότυπο! Ο ...τιτανοτεράστιος Kostas Batsaras, προφανώς, ούτε κατάλαβε το τι διάβασε ούτε κατάλαβε και το τι έγραψε!  

     Παραλλήλως, ο ίδιος "διαχειριστής", προκειμένου να εξυμνήσει τον Ιππόδρομο, παρουσιάζει βίντεο με κάποιον αρειμάνιο τύπο αγνώστων λοιπών στοιχείων ο οποίος μπαίνει με ένα αναμμένο τσιγάρο στον Σταύλο και συνεντευξιάζεται δίπλα στον Ίππο και επί αχύρων με την καύτρα να απειλεί το ...Μαρκόπουλο, επ΄ αυτού δε προσθέτω το σχόλιό μου περί της αυτονόητης απαγορεύσεως του καπνίσματος μέσα σε Σταύλους, ειρήσθω εν παρόδω, οι οποίοι στερούνται και αυτού του απλού πυροσβεστήρος! Και επ΄ αυτού του αυτονοήτου ο "διαχειριστής" Kostas Batsaras σπεύδει να εκθέσει το κακόγευστο ..."περιεχόμενο" του στόματός του το οποίο όχι μόνον δεν του επιτρέπει να εκφρασθεί κοσμίως αλλά ούτε καν κατανοητώς, με αποτέλεσμα και με εμφανές το ακατάλληλο περιεχόμενο στο στόμα του (και πώς να τον πείσεις να το εναποθέσει σε πτυελοδοχείο...;) το "εξαγόμενο" να είναι τόσο αηδιαστικό όσο και ακατάληπτο έως ..."ουγκ"!

     Και βεβαίως, αντί απαντήσεως, ο  Kostas Batsaras έσπευσε να διαγράψει τα σχόλιά μου, προφανώς, διότι τον εμπόδιζε το "περιεχόμενο" της ...στοματικής του κοιλότητος! Όχι, δεν αντέκρουσε ούτε τα περί "α λ η τ ε ί α ς", ούτε τα περί "επιστροφής στο δ η μ ο τ ι κ ό", τι να αντικρούσει άλλωστε αφού τα scripta manent και χαρακτηρίζουν! Aυτά προτίμησε να τα "καταπιεί" μαζύ με τα υπόλοιπα της ...στοματικής του κοιλότητος... 

     Όμως, το θέμα είναι ακόμη πιο σοβαρό απ΄ ό,τι αρχικώς δείχνει, διότι δεν είναι, απλώς, ζήτημα αγενείας ή αγραμματοσύνης. Είναι εμφανές σύμπτωμα κοινωνικής ψυχοπαθητικής νόσου κατά την οποία η ψυχοφθόρος δυσφορικότητα που αναπτύσσει η αποτυχία των μαζικών επιλογών εκδηλώνεται αναιτίως και απροκλήτως στις διαπροσωπικές σχέσεις σε βαθμό καταλυτικής επικινδυνότητος! Συγκεκριμένα...

     ... Ο Kostas Batsaras ως "οικοδεσπότης" - διαχειριστής μιας διαδικτυακής σελίδος στην οποία οι πάντες έχουν δικαίωμα διατυπώσεως γνώμης, αναιτίως και απροκλήτως, καθυβρίζει χυδαιότατα έναν φιλοξενούμενο της σελίδος του ο οποίος ούτε τον έθιξε, ούτε καν διεφώνησε μαζύ του και μάλλον συνετάχθη υπέρ, μέρους, προπονητών του Ιπποδρόμου τον οποίον υπερασπίζεται ο "οικοδεσπότης". Συνεπώς, ο Kostas Batsaras δεν είχε κανέναν λόγο να καθυβρίσει τον φιλοξενούμενο της σελίδος του και, μάλιστα, τόσο χυδαία! Όμως, ακριβώς αυτό διαφεύγει και από τον ίδιο και από την κοινωνία, ότι οι α ν τ ι φ α σ ί σ τ ε ς  "Batsaraδες", Λιγνάδηδες, Μίχοι, Πολυχρονόπουλοι, Φιλιππίδηδες κλπ κλπ με την κ ο ι ν ή επιλογή του ψυχοπαθητικού  α ν τ ι φ α σ ι σ μ ο ύ, διεμόρφωσαν έναν  ψ υ χ ο π α θ η τ ι κ ό ν  εσμό μέσα στον οποίο όλοι επιχειρούν να φάνε τις σάρκες τους  α δ ι α κ ρ ί τ ω ς, αλληλο-επιτιθέμενοι και αλληλο-σπαρασσόμενοι άνευ αιτίας και άνευ προκλήσεως! 

     Και για όποιον αναρωτηθεί εάν ο Kostas Batsaras και, εν γένει οι ...Batsaraδες είναι αντιφασίστες ας παραλληλίσει την συμπεριφορά τους με εκείνη του κατά τεκμήριον Φασίστα Ezra Pound για να λάβει την δέουσα απάντηση ή ας ρωτήσει απευθείας τον Kosta Batsaras και τους Batsaraδες... οι οποίοι με τις υπάρξεις και τα έργα τους δικαιώνουν τον Φασισμό, 79 ολόκληρα χρόνια μετά την υποτιθέμενη "συντριβή" του! Διότι, οι κορυφαίες πνευματικές μορφές που θεμελίωσαν τον Φασισμό όπως, ο Ezra Pound, o Giovanni Gentile, ο Luigi Barzini Sr., o Guelfo Civinini, o Salvatore Di Giacomo, o Luigi Federzoni, o Curzio Malaparte, o Filippo Tommaso Marinetti, o Ugo Ojetti, o Alfredo Panzini, o Salvatore Pincherle, o Luigi Pirandello, o Ildebrando Pizzetti, o Vittorio G. Rossi, η Margherita Sarfatti, ο Ardengo Soffici, ο Giuseppe Ungaretti, o Gabriele D' Annunzio, o Angelo Oliviero Olivetti, ΔΕΝ είχαν καμία σχέση με τα μεταπολεμικά αστοιχείωτα και αγραμμάτιστα "σκουπίδια" που αλληλο-σπαράσσονται κι εκδηλώνονται ως δυσφορικοί υβριστές έως και βιαστές εαυτών και αλλήλων! Και, εκείνοι οι αδιαμφισβήτητοι Φασίστες είχαν, πέραν της χαρακτηριστικής ευγενείας και ...ανθρώπινο(!) πρόσωπο!

 Η ελληνοπρεπεστάτη μορφή του διαχειριστή και γνησίου απογόνου του ...Περικλέους!

     Ας μην απορούμε, λοιπόν για το "επίπεδο" της ελλαδικής "ιππασίας" όταν οι λογής-λογής "Batsaraδες" εμπλέκονται στα ιππικά πράγματα της τάλαινας κοινωνίας μας ασκώντας, μάλιστα και "διαχειριστικά" ...καθήκοντα! Άλλωστε, εδώ πανεπιστημιακοί πρυτάνεις θέλησαν τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα ..."οίκους ανοχής" και κάποιος κατάφερε να κάνει "οίκο ανοχής" και το κολλέγιο που διηύθυνε όταν η λεσβία κόρη του που είναι καθηγήτρια σε αυτό κατηγορήθηκε για δύο απόπειρες γενετήσιας προσβολής μαθητριών της, για την ...Ιππασία θα κάνουμε λόγο;...

     Η αντιφασιστική δημοκρατία στην οποία συμβιώνουμε με την πλειονότητα των αρρώστων της μας δίνει, ως νουνεχών, την δυνατότητα της εξαγωγής του συμπεράσματος "ΖΟΥΜΕ ΕΝ ΜΕΣΩ ΗΛΙΘΙΩΝ" και, ως εκ τούτου, μας παρέχει και απτό το παράδειγμα προς αποφυγήν, λόγος για τον οποίον και την ευγνωμονούμε!