ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΤΟΝ ΗΛΙΟ...

     Μια Γραμμή Βολής της οποίας το "βάρος" ανέλαβε ο ευγενέστατος Μηνάς και πάλι στον γνωστό λόφο για να φανεί και πάλι ότι στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" η συμπαγής ομαδικότητα μπορεί, ταυτοχρόνως, να αναπτυχθεί σε μία διακριτήν ατομικότητα προκειμένου όλοι να προοδεύουν.

     Με δύο νεοείσακτους διαφορετικών ηλικιών στην ευθύνη του, ο Μηνάς και σήμερα απέδειξε ότι μπορεί ψυχραιμότατα να διαχειρισθεί κάθε δυσκολία και να καταλήξει σε ένα επιτυχέστατο αποτέλεσμα προτάσσοντας το Ήθος και την εργατικότητα που τον χαρακτηρίζουν.

     Η υψηλή αντιληπτικότητα του νεοείσακτου Αντώνη αλλά και η ικανότητα αυτοσυγκεντρώσεώς του επέτρεψαν στον Μηνά να τον μυήσει στην Τοξοβολία σε ελάχιστο χρόνο! Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο Μηνάς επέδειξε ιδιαίτερην ικανότητα προσοχής των λεπτομερειών τεχνικής και διόρθωσε αμέσως κάθε απόκλιση στον Αντώνη με αποτέλεσμα έναν νέο Τοξότη σε ελάχιστο χρόνο.

     Απρόσμενο δείγμα υπερκεράσεως, φαινομενικώς, ανυπέρβλητων δυσκολιών όπως η ..."σμίκρυνση" ενός επινωτίου προοριζόμενου για ενήλικες ώστε να προσαρμοσθεί στο ...μέγεθος εξάχρονου παιδιού, από τον Μηνά ο οποίος, τηρώντας τους κανονισμούς, επεδίωξε ώστε η μικρή εκπαιδευόμενή του να συνάδει εμφανισιακώς με την "εικόνα" των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Κι έτσι η εξάχρονη μαθήτρια του Μηνά άρχισε να εισάγεται στην μαγική τέχνη της Τοξοβολίας καταχαρούμενη για την νέα της ανακάλυψη ώσπου ήρθε η ώρα να αλλάξει Εκπαιδευτή διότι η ακεραίωση της διδασκαλίας αποτελεί την σταθερή προσδοκία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων". Άλλωστε,ο Μηνάς θα έπρεπε να επιστρέψει στη Γραμμή Βολής για να συνασκηθεί.

     Και αυτή την "ακεραίωση" την ανέλαβε η καλότατη Ναυσιστράτη μας με το ίδιο υψηλό Ήθος και ικανότητες του Μηνά, μεταφέροντας την γνώση στη μικρή εκπαιδευόμενή της,ενώ ο Μηνάς κατελάμβανε την θέση της στη Γραμμή Βολής. 

     Αλλά, ο ...παντεπόπτης παππούς, παρατηρώντας την μικρούλα να σαστίζει με την αστάθεια του βέλους της προς τόξευση, απεφάσισε, ως παππούς να της πει ένα σύντομο παραμυθάκι για την δύναμη του ανθρώπινου νου που μπορεί να καθηλώσει κάθε αντιξοότητα και να την μετατρέψει σε ένα παιγνιδάκι για μικρούς και ...μεγάλους.

     "Μια φορά κι έναν καιρό"... είχαμε ένα μυαλό μέσα σ΄ ένα τόσο δα κουτάκι, ένα μυαλό που ήταν τόσο όμορφο γιατί κανείς δεν μπορούσε να το δει αλλά όλοι ήξεραν ότι υπάρχει...κάτι σαν τον θεό που όλοι τον ψάχνουμε στον ουρανό αν και τον έχουμε μέσα μας...

     Κι αυτός ο θεός έχει τέτοια δύναμη που αν πει στον κόσμο "κάνε αυτό..." ο κόσμος θα το κάνει κι αν πει στο ..βέλος "κάτσε στη θέση σου" εκείνο υπακούει κι εμείς το τοξεύουμε...Και το τοξεύουμε με τόση σταθερότητα ακόμη κι αν ακυρώνουμε τον νόμο της βαρύτητος ...χορεύοντας, γιατί εκείνο υπακούει στο θεό όπως όλοι πρέπει να υπακούμε σ΄ αυτό τον θεό που κουβαλάμε μέσα μας...

     Η Γραμμή Βολής ασχολήθηκε σήμερα με ένα ιδιότυπο πρόγραμμα "θεραπείας" του πανικού στόχου. Κάποιοι θεώρησαν αδικαιολόγητο τον εαυτό τους για ανεξήγητη απώλεια βέλους αλλά "πίσω" από αυτό υπήρχε εξήγηση και μάλιστα πολύ συγκεκριμένη.

     Εξαιρετικός απεδείχθη στις τοξεύσεις του και ο μόλις ενταχθείς Αντώνης ο οποίος, μάλιστα, συνειδητοποίησε εγκαίρως και τις επιπτώσεις του πανικού στόχου αν και μόλις είχε αναλάβει Τόξο στα χέρια του.

     Η Τοξοβολία αποκαλύπτει πολλά για τον ανθρώπινο χαρακτήρα και οργανισμό και είναι ευχάριστη έκπληξη ότα ανακαλύπτουμε άτομα τα οποία έχουν ιδιαίτερες στοχαστικές ικανότητες αλλά, πολύ περισσότερο, γενικά αντιληπτικές ή και προσαρμοστικότητα, όπως ο Αντώνης τον οποίο σήμερα καλωσορίσαμε.

     Ο Μηνάς ως Εφιπποτοξότης και Εξκπαιδευτής υπό επίβλεψη είναι Στέλεχος μιας Ομάδος η οποία βραβεύθηκε ως η, διεθνώς, καλύτερα οργανωμένη Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας! Και όπως όλα τα Στελέχη αυτής της Ομάδος, έτσι και ο Μηνάς μας κοσμεί την Ομάδα με Ήθος και ικανότητες ανάλογες ενός τέτοιου Οργανισμού. Και...

     Οι "Έλληνες Κένταυροι" έχουμε κάθε λόγο να χαμογελάμε και το χαμόγελό μας δεν χάνεται  π ο τ έ  αφού τολμάμε να κοιτάζουμε τον Ήλιο κατάματα, καθοδηγούμενοι από τον δολοφονημένο Γάλλο διανοούμενο Robert Brasillach:«Λένε πως το θάνατο, όπως και τον Ήλιο, δεν μπορεί κανείς να τους αντικρίσει κατάματα. Παρά ταύτα προσπάθησα». Γι αυτό και ο "επίλογος" των προσπαθειών μας επικυρώνει το "άριστον τέλος" με ωφέλεια των ψυχών μας! Το προσπαθούμε και τα καταφέρνουμε!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     H παράλληλη εξάσκηση του επικεφαλής των «Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας» Χριστόφορου Κασφίκη με την πολεμική τέχνη του Aikido και η πρόσφατη συμμετοχή του σε ένα τριήμερο σεμινάριο του έδωσε την θετικότατην έμπνευση να μεταφέρει κάποια ωφέλιμα στοιχεία της διδασκαλίας που δέχθηκε στους Τοξότες μαθητές του με δεδομένο ότι όλες οι πολεμικές τέχνες συνδέονται μεταξύ τους.

     Η ροή των κινήσεων σε μία πολεμική τέχνη, δηλαδή, η φυσικότητα και πλαστικότητα, καθώς και ο μη «εκβιασμός» που πρέπει να χαρακτηρίζουν τις κινήσεις του ασκουμένου ήταν ένα επιμέρους ζήτημα της διδασκαλίας του σεμιναρίου και αυτό μετεφέρθη και στους Συνασκουμένους της Κερκύρας.

     Κι έτσι, όλες οι κινήσεις που περιέχει η τόξευση, η όπλιση, το άνοιγμα και η άφεση, με την εμπλοκή όλων των απαιτούμενων μυικών ομάδων έγιναν με φυσικότητα και χωρίς εντάσεις κάτι που είχε το όφελος της μειώσεως του κόπου και της διευκολύνσεως του ενστίκτου να κερδίσε την προτεραιότητα που του αρμόζει. 

     Μία ακόμη άσκηση-«προϊόν» του σεμιναρίου μετεφέρθη από τον επικεφαλής του Παραρτήματος στους μαθητές του, εκείνη της οξύνσεως του ενστίκτου με δύο Τοξότες ιστάμενους κατά μέτωπον να ακολουθούν μια διαδικασία η οποία άγει στην υπέρβαση της περιφερειακής οράσεως και τοξεύουν συγχρονισμένα με «οδηγό» το ένστικτο. Σοφός Εκπαιδευτής, ο Χριστόφορος και πάντοτε κηδόμενος της προόδου των Συνασκουμένων μας "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" οι οποίοι θα πρέπει να αισθάνονται πολύ ευτυχείς απολαμβάνοντας την ευρύτητα γνώσεων του επικεφαλής τους!

ΕΝΔΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ALESSANDRA SCALA

      Η προετοιμασία του βεστιαρίου της παραστάσεως της Σχολής Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων", μετά την ολοκλήρωση της ενδύσεως του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη, προχώρησε στην ένδυση και της συμπρωταγωνίστριας "συζύγου" του, Alessandra Scala.  

     Είναι δύσκολο να αποφεύγεις "παγίδες" εκεί που και πολλές είναι και ...επικίνδυνες! Και η ένδυση μιας μοιραίας ιστορικής προσωπικότητος όπως η Alessandra Scala, σύζυγος του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη, κρύβει πολλές "παγίδες" για τον σχεδιαστή της ενδύσεώς της...

     "Επιτομή" της femme fatale που αναπτύσσεται στο αριστοκρατικό περιβάλλον μιας κραταιάς φαμίλιας με πλήρη επίγνωση της δυναμικής προσωπικότητός της και της πνευματικότητος που αμφισβητεί -και μπορεί να αμφισβητεί ατιμωρητί για την εποχή της..- ακόμη και την θρησκευτική ...συμβατικότητα!

     Είναι όμορφη, καλλίγραμμη και διανοούμενη, ξεχειλίζει από χάρη αλλά και στοχασμό και η θηλυκότητά της δείχνει να μισεί την κουζίνα και το πλυσταριό του παλάτσο των Μεδίκων με εμφανή λατρεία στο σαλόνι του.

     Κι ενώ η σιλουέτα και το παρουσιαστικό της θα μπορούσε να την καθηλώσει στο ρόλο ζωντανής εμπνεύσεως για τους πάμπολλους και σημαντικούς "χρωστήρες" της εποχής της, εκείνη παρεκκλίνει, ξεφεύγει, ...δραπετεύει από το γράψιμο, σε πολύ δυναμικότερες δραστηριότητες..

     Η Αlessandra, αυτή η Alessandra, όσο λεπτεπίλεπτη, ίσως κι εύθραυστη, αν φαίνεται, είναι ένας δυνατός ...τυφώνας σε μικροκάμωτο διάφανο βάζο... Ένας τυφώνας που όταν ξεφεύγει αναποδογυρίζει μέχρι και την καρδιά ενός εμβληματικού πολεμιστή και λογίου προάγοντάς τον σε ...εραστή!

     Θα μπορούσε, λοιπόν, ένας τέτοιος χαρακτήρας να "πνίγεται" μέσα στους πτυχωτούς γιακάδες, τις δαντέλες, τους κορσέδες και τα τούλια καθώς και τα φλύαρα ενδύματα της εποχής της? Θα βολεύονταν με ο,τιδήποτε άλλο ένδυμα πλην εκείνου που θα της επέτρεπε να στροβιλίζεται ανεμπόδιστη με τους ποιητικούς οραματισμούς της, τις επιθετικές αμφισβητήσεις της και τον κατακτητικό ερωτισμό της; Και, να! το αποτέλεσμα!

     Και η έμπνευση προέκυψε σε μια στιγμή, μελετώντας ένα σπουδαίο  πεντάτομο έργο το οποίο δώρισε στην Βιβλιοθήκη της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" ο ευγενής φίλος της κ. Γεώργιος Κοτζάμπασης προς τον οποίον η ευγνωμοσύνη μας απέραντη!

     Εκεί, καθώς "ψηλαφίζαμε" την ευρωπαϊκήν Αναγέννηση, μας "προϋπάντησε" η αιθέρια Alessandra Scala με την μορφή ενός σχεδίου διακοσμήσεως σελίδος...

     Μνημειακός εκδοτικός Οίκος, ο Γερμανικός "Ullstein" και ανεκτίμητης ύλης το πεντάτομο έργο του "Weltgeschichte" (Βερολίνο, 1909) το οποίο η γενναιοδωρία του κ. Γεωργίου Κοτζάμπαση προσέφερε στη Βιβλιοθήκη μας.

     Το συγκεκριμένο τυπογραφικό επίτευγμα σε μία περίοδο κατά την οποία η ευρωπαϊκή βιβλιογραφία βρέθηκε στο απόγαιό της, μας απορροφά συχνά στην προσπάθειά μας για την τεκμηρίωση των όσων καταγινόμεθα και πραγματικά, δεν "απαντά" μόνον στα ερωτήματά μας αλλά και διεκδικεί θέση σε ...μουσειακή συλλογή και όχι απλή Βιβλιοθήκη.

      Εγκυρότατη συγγραφή αλλά και σπάνιο τυπογραφικό τεχνούργημα, με σειρά σπουδαίων ενθέτων αναπαρηγμένων ..."ωσεί πρωτότυπα" με ίδιας ποιότητος υλικά (χαρτιά, μελάνια κλπ) από την πολυσέλιδην επιστολή του Κολόμβου για την ανακάλυψη της Αμερικής (1493) μέχρι την περγαμηνώα αναπαραγωγή εκτυπώσεως του Γουτεμβεργίου (1455).

     Στον ίδιο τόμο στον οποίο, συχνά, προσφεύγουμε  δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πειρασμό της ...θωπείας ...βλέμματος του υπέροχου χειρογράφου του μοναδικού Wallenstein που θα μπορούσε ως περιεχόμενο αλλά και γραφή να εμπνέει εσαεί την ευρωπαϊκή σκέψη!

     Και βεβαίως, ο ίδιος τόμος είναι και το δικό μας vade mecum σε ό,τι αφορά στις βαθύτερες αναζητήσεις μας περί τα όπλα και τις μαχητικές τακτικές εκείνης της εποχής ώστε, ως Ομάδα Εφίππων Πολεμικών Τεχνών να παραμένουμε επικεντρωμένοι στην πολεμική "αλήθεια" της Αναγεννήσεως η οποία εναγκαλίζεται την δράση των δικών μας ινδαλμάτων, Ελλήνων Στρατιωτών στη Δύση των οποίων την εποποιία αναβιώνουμε στο πλαίσιο της Ομάδος μας. 

     Την Alessandra Scala, λοιπόν, την "ντύσαμε", ή, μάλλον την ..."γδύσαμε" όσο μας επέτρεψε ο πουριτανισμός της ...εποχής της, για να αναδείξουμε το περίοπτο εσωτερικό "περιεχόμενό" της αλλά και να υπογραμμίσουμε τον δυναμισμό της κινήσεώς της που εξέφραζε η αυτονομία της διανοήσεώς της.

     Βεβαίως, η δική μας, φυσική, Δέσποινα Μπόνου που θα υποδυθεί την Alessandra Scala, ούσα ,,,σκάλες ανώτερη εκείνης της ηρωίδος σε ένταση προσωπικότητος και υπαρξιακό "ειδικό βάρος", δεν πολυ-είχε ανάγκη ενός τέτοιου "γδυσίματος" διότι αυτή η λαμπρή νεαρή Ελληνίδα με την διακριτική διέλευση και μόνον της ...σκιάς της υποχρεώνει σε προς τα άνω ...αναθεωρήσεις!

     Παρά ταύτα, η προσέγγισή μας ήταν απροσωποποίητη, κάτι, δηλαδή, ως "in rem", σαν να επρόκειτο να ενδύσουμε μιαν οποιανδήποτε ηθοποιό για τον ρόλο της Alessandra Scala. Και καταλήξαμε στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα.

     Και, πρώτο απ΄ όλα το εσωτερικό δαντελένιο υποκάμισο, πολύ κοντινό ή και ταυτιζόμενο με την αναγεννησιακήν εποχή, προερχόμενο από το βεστιάριο μιας πασίγνωστης πρωταγωνίστριας που το φορούσε σε μία πολύ επιτυχημένη παράστασή της και μας το δάνεισε ευγενώς κατιών συγγενής ο οποίος επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος.

     Σαν βγήκαμε στον πηγεμό για την ...συμπλήρωση του θεατρικού βεστιαρίου μας και σημαντικούς ανθρώπους γνωρίσαμε αλλά και σημαντικό υλικό, με αποτέλεσμα να νιώθουμε πλέον ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε κάθε σκηνική δυσκολία.

     Το κοστούμι της Alessandra Scala, εκ των πραγμάτων, θα έπρεπε να είναι πολυσύνθετο, σεβόμενο τις ενδυματολογικές αντιλήψεις της εποχής αλλά και της κοινωνικής τάξεως του προσώπου.

     Η αυθεντικότητα του "φαίνεσθαι" αν δεν συνάδει με την "ουσία" του "είναι" βρίσκεται εκτός πνεύματος Σχολής "Ελλήνων Κενταύρων" κι εν προκειμένω, ακόμη και το κόσμημα θα έπρεπε να "είναι" και όχι απλώς να φαίνεται...

     Κι αυτό βεβαίως ισχύει και για κάθε λεπτομέρεια του κοστουμιού, για κάθε λεπτομέρεια του υπό ανέβασμα έργου!

     Έτσι, δεν διστάσαμε να δοκιμάσουμε τα όρια της σκηνικής λειτουργικότητος αυτού του κοστουμιού και μάλιστα υπό συνθήκες ...μαθήματος Ιππασίας, με άνεμο έξι κόμβων και με ό,τι αυτά σημαίουν,ι επιχειρώντας ακόμη και τροχασμούς.

     Με το κόσμημα να την χτυπά στο πρόσωπο με το αξιοπρόσεκτο βάρος του κατά την εφίππευση, με τα πάντα επάνω να "αιωρούνται" και να διακυβεύουν κέντρο βάρους και ισορροπία ιππεύσεως, με τον Ίππο να αιφνιδιάζεται με όσα "παράξενα" συνέβαιναν στη ράχη του, η Δέσποινα τα κατάφερε λίγο καλύτερα κι απ΄ την ίδια την ...Alessandra Scala! 

     Προσπαθήσαμε να κάνουμε μιαν απλή φωτογράφιση του θεατρικού κοστουμιού μιας παραστάσεως και μας προέκυψαν εικόνες από τον Σταύλο των …Μεδίκων στην αναγεννησιακή Φλωρεντία! Κύρια ένοχος η …Δέσποινα Μπόνου με την «εικόνα» της να κυριαρχεί  στο Ιππευτήριο!

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΔΙΑΛΕΞΗ: 

ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΕΙΑ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ

     Μία ακόμη πνευματική βραδιά απολαύσαμε στη φιλόξενη αίθουσα της "Ιεράς Φιλενθέων Ιστίης" η οποία διοργανώνει εβδομαδιαίες διαλέξεις αλλά και ελληνοπρεπή πνευματικά συμπόσια.

     Ένας εξαιρετικός ομιλητής, ο κ. Δημήτριος Θεοδοσόπουλος, νέος και πολυπράγμων επιστήμων, μας "ξενάγησε με ενάργεια στην Πλατωνική Ακαδημεία της Φλωρεντίας και στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού πνεύματος επί ακμής Μεδίκων με ακροατήριο και Μέλη των "Ελλήνων Κενταύρων" .

     Συνεπαρμένο το ακροατήριο από τον λόγο του ομιλητή, μας ξαναθύμισε τις πραγματικά, ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις στον χώρο της Ι.Φ.Ι. που χαρακτηρίζονται από "θρησκευτική προσήλωση" των συμμετεχόντων, όπως αρμόζει σε συνάξεις ομαίμων Ελλήνων.

     Ο ομιλητής στο τέλος της διαλέξεως όχι μόνον απήντησε σε πολλά εύστοχα ερωτήματα και τοποθετήσεις των ακροατών του αλλά και με έναν ευγενή διάλογο διάνοιξε και νέους "ορίζοντες" προβληματισμού επί του πλατωνικού ζητήματος.

     Αξία επαίνου η Πρόεδρος της Ι.Φ.Ι. ερίτιμη κ. Αγγελική Βασιλείου, η αγαπημένη όλων Αμφιτρίτη, η οποία προσωπικώς μεριμνά για την σωστή διοργάνωση των όσων προγραμματίζονται  στην συγκεκριμένη θρησκευτική κοινότητα, με παγία κατάληξη την επιτυχία!