"ΒΑZΡΑΝΤΑΡΑ"
Ο ΝΕΑΡΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΟΣ
Το κείμενο που ακολουθεί απευθύνεται αποκλειστικώς και μόνον στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" και αναφέρεται σε στοιχεία εκπαιδεύσεως ενός συγκεκριμένου Ίππου του Ιπποστασίου μας, του νεαρού εκπαιδευόμενου "Βαζραντάρα" (= αρχέτυπη Μορφή του Βούδα). Ο λόγος της αναρτήσεώς του κειμένου αυτού είναι διότι πολλά Μέλη μας δεν διαθέτουν ηλεκτρονική θυρίδα ώστε να ενημερωθούν δια προσωπικού μηνύματος και είναι απαραίτητο όλοι να γνωρίζουν τα όσα εδώ διαλαμβάνονται διότι, πλέον, ο Βαζραντάρα θα χειρίζεται από όλους, υποχρεωτικώς και για την δική του πρόοδο αλλά και για την πρόοδο όλων των εκπαιδευομένων μαθητών μας οι οποίοι , εγκαίρως, θα πρέπει να μελετήσουν τα εδώ διαλαμβανόμενα προς αποφυγή απωλείας χρόνου και προκλήσεως, ως εκ τούτου, ανίας εις τον Ίππο εάν ο Εκπαιδευτής αναγκασθεί να τα μεταφέρει κατά την διάρκεια του μαθήματος στον, εκάστοτε, μαθητή. Τα όσα αναφέρονται εδώ έχουν εφαρμογή επί του συγκεκριμένου και μόνον Ίππου, λαμβανομένης υπ΄ όψη της ιδιαίτερης ιδιοσυγκρασίας του με βασικό γνώμονα την ευημερία του και την ασφαλή και ομαλή εκπαίδευσή του, ενώ δεν ισχύουν προς εφαρμογή σε άλλους Ίππους και από άτομα τα οποία δεν έχουν την βαθειά και συστηματική εκπαίδευση των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ". Η γνώση των οδηγιών που ακολουθούν εν συνεχεία, αποτελεί υποχρεωτική βασική γνώση όσων Μελών της Ομάδος μας προσεγγίζουν και χειρίζονται τον εν λόγω Ίππο.
ΙΠΠΙΚΗ
Κατ΄αρχήν, όπως ισχύει και σε κάθε άλλη περίπτωση, ο Βαζραντάρα δεν θα εξάγεται από την φάτνη του με οιονδήποτε συραγωγέα ή ρυτήρα κατασκευασμένο από υλικό ευνοούν τον εφελκυσμό, δηλαδή, την μεταβολή της γραμμικής διαστάσεώς του! Κάθε τέτοιος συραγωγέας ή ρυτήρας είναι επικίνδυνος για ιππική χρήση διότι ο εφελκυσμός παρατείνει τη συγκρατητική αποτελεσματικότητα που είναι απαραίτητη για να αναστείλει την δύναμη διαφυγής του Ίππου στην περίπτωση που η ακινητοποίησή του κρίνεται άμεση. Ο εφελκυσμός παρέχει χρόνο στον Ίππο να συσπειρωθεί και να διαφύγει από τις χείρες του Ιππαγωγού πριν ο τελευταίος συσφίξει την λαβή για να τον συγκρατήσει!
Στην περίπτωσή μας, όπως πάντοτε, χρησιμοποιούμε μόνον συραγωγέα (και όχι απλό ρυτήρα) κατασκευασμένο από το κλασικό υλικό το οποίο δεν επιτρέπει μεταβολή της γραμμικής διαστάσεώς του. Ας μη ξεχνάμε ότι ένας νεαρός εκπαιδευόμενος είναι ένας δυνατός Ίππος με ταχύτατες αντιδράσεις και αναλήψεις "πρωτοβουλιών".
Ο συραγωγέας αναλαμβάνεται στην μεν οδηγούσα χείρα το κυρίως "μήκος οδηγήσεως" (Α) και στην άλλη χείρα διευθετημένος και χωρίς να σέρνεται τήδε κακείσε, το "εφεδρικό μήκος" (Β).
Στην ως άνω φωτογραφία παρατηρούνται δύο βασικά λάθη στην ανάληψη του συραγωγέως από τον συραγωγούντα Ιππαγωγό. Το μεν πρώτο λάθος διαπράττεται με την πάρα πολύ κοντή συγκράτηση ελέγχου από το δεξί χέρι του, το δε δεύτερο λάθος με το αδιευθέτητο "εφεδρικό μήκος" του συραγωγέως στο αριστερό του χέρι. Το πρώτο λάθος είναι πολύ σοβαρό διότι λειτουργεί ως "βιασμός" της ψυχής του Ίππου ο οποίος (όπως δείχνει και η φωτογραφία) αποστρέφει ακόμη και το βλέμμα του από τον "βιαστή" Ιππαγωγό του. Το δεύτερο λάθος μπορεί να κοστίσει ακόμη και την ισορροπία και τον παρασυρμό του Ιππαγωγού από τον Ίππο στην περίπτωση της απρόβλεπτης κι αιφνιδιαστικής προσπαθείας διαφυγής και απομακρύνσεως του τελευταίου.
Γενικώς ο Βαζραντάρα είναι ευάγωγος, αγαπά και εμπιστεύεται τον Άνθρωπο και από τον τελευταίο εξαρτάται να κρατήσει με ασφάλεια στο χέρι του ένα αυγό ή να το σπάσει. Ειδικώς με τον Βαζραντάρα του οποίου η μοίρα μας έκανε την Τιμή να μας τον εμπιστευθεί θα πρέπει κάθε φορά που τον αναλαμβάνουμε να νοιώθουμε ότι διαπαιδαγωγούμε ένα παιδί επί του οποίου δεν συγωρείται ΟΥΔΕΜΙΑ άσκηση βίας!
Το πρώτο πράγμα που επιθυμεί ο Βαζραντάρα βγαίνοντας από το Ιπποστάσιο είναι το κύλισμά του! Του το επιτρέπουμε χωρίς να ΒΙΑ-ζόμαστε να αρχίσουμε τη δουλειά μας. Πρώτιστο δικαίωμα του Ίππου είναι η επιλογή των όρων συνεργασίας του μαζύ μας κι εμείς δεν έχουμε παρά να χαιρόμαστε μαζύ του την εφαρμογή αυτών των όρων τους οποίους ο ίδιος, κατ' ελάχιστον επιθυμεί. Χαρά μας η χαρά του!
Αφ΄ εαυτού του, ο νεαρός εκπαιδευόμενός μας συναισθάνεται την αναμένουσα εργασία και εγείρεται για να παραμείνει και να συνεχίσει κοντά μας, χωρίς καμία διάθεση φυγής.
Ενδεχομένως, να θελήσει να επαναλάβει το κύλισμά του κι εμείς και πάλι του το επιτρέπουμε δείχνοντάς του ότι το απολαμβάνουμε μαζύ του. Καμία ΒΙΑ-σύνη σε μια στιγμή που ο τετράποδος συνεργάτης μας θεωρεί δική του. Οι κοινές στιγμές ακολουθούν!
Είναι χαρακτηριστικό ότι με την μέχρι τώρα "επένδυση" εκπαιδευτικών ασκήσεων από τους Εκπαιδευτές μας στον Βαζραντάρα, αυτός εμπιστεύεται πλήρως τον Ιππαγωγό του! Ακόμη και χωρίς συραγωγέα ή άλλο συγκρατητικό μέσο, ο νεαρός εκπαιδευόμενός μας θα παραμείνει κοντά μας διότι ήδη έμαθε ότι ο Άνθρωπος μπορεί να είναι "θηρίο κακό" αλλά όχι και οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ"!
Θεωρείται απαραίτητη η καθημερινή συραγώγηση προ εργασίας του Βαζραντάρα, κατά προτίμηση με αναβάτη σε χαλαρό βηματισμό όχι πέραν του δεκαλέπτου και προς τις δύο κατευθύνσεις του Κύκλου Συραγωγήσεως. Σε αυτή την περίπτωση είναι προτιμητέα η συραγώγηση άνευ δείκτη με την χρήση ηνιών από τον αναβάτη ώστε αυτός μεν (αναβάτης) να προσδίδει την ώθηση βηματισμού και την διεύθυνση ενώ ο συραγωγών να διατηρεί τον Βαζραντάρα επί του επιλεγέντος κύκλου (δεξιόστροφου ή αριστερόστροφου).
Ο Βαζραντάρα συραγωγείται επιτυχώς και με την χρήση δείκτη, τον οποίο όμως αποφεύγουμε. Σε καμία περίπτωση δεν χρησιμοποιούμε το χέρι με το "εφεδρικό μήκος" συραγωγέως ως "δείκτη", δηλαδή, δεν το εκτείνουμε προς τα οπίσθια του Ίππου διότι κάτι τέτοιο επιτείνει την ανησυχία του νεαρού μαθητευόμενου και τον κάνει όχι μόνον να χάνει την εμπιστοσύνη του στον Ιππαγωγό αλλά την ίδια την ισορροπία του. O νεαρός εκπαιδευόμενος αρχίζει να κινείται με τον συραγωγέα
τεντωμένο και με εντολή μικρές αλλεπάλληλες «έλξεις» μήκους πέντε εκατοστομέτρων
του «μήκους οδηγήσεως» του συραγωγέως οι οποίες όσο πολλαπλασιάζονται επιταχύνουν
και τον ρυθμό κινήσεως του Ίππου. Όταν θέλουμε να τον σταματήσουμε πάντοτε
εφαρμόζουμε την φωνητική εντολή «όλα» και ο Ίππος υπακούει πάντοτε και στρέφεται
προς τον συραγωγούντα Ιππαγωγό κατευθυνόμενος και προς αυτόν και ακινητοποιούμενος
μπροστά του, δείχνοντάς μας έτσι και την εμπιστοσύνη του.
Επιτυχής συραγώγηση, ειδικώς, για τον Βαζραντάρα σημαίνει "κεφαλή εντός του κύκλου, προς την διεύθυνση κατευθύνσεως". Αυτός ο όρος είναι για την συγκεκριμένη περίπτωση εκ των ουκ άνευ!
Όσο αυξάνεται η ταχύτητα βηματισμού τόσο πιο πολύ "κεφαλή εντός του κύκλου, προς την διεύθυνση κατευθύνσεως" θα πρέπει να εφαρμόζεται, διότι μία ιδιορρυθμία του Ίππου αυτού είναι η εκμετάλλευση της χαλαρώσεως του συραγωγούντος ώστε να "πάρει" προς το αντίθετο μέρος τον συραγωγέα δι' "εκτροπής προς τα έξω της κεφαλής" και να διαφύγει του ελέγχου του συραγωγούντος.Τι ακριβώς συμβαίνει εν προκειμένω;
Το κόκκινο βέλος μας δείχνει την εκτροπή "κεφαλή προς τα έξω" που επιχειρεί ο Βαζραντάρα ο οποίος, εδώ, προετοιμάζεται να διαφύγει του ελέγχου του συραγωγέως όπως κάθε παιδί επιχειρεί να αυτονομηθεί κινητικά διότι αισθάνεται ότι μπορεί να τρέξει και να εξερευνήσει τον ...κόσμο! Εδώ, όμως, ο συραγωγών Ιππαγωγός εντείνει την καλή επαφή με τον κρίκο ηνιοχείας της φορβειάς ασκώντας, εγκαίρως, καλύτερο έλεγχο και επαναφέροντας την "κεφαλή εντός κύκλου και προς την διεύθυνση κατευθύνσεως" διατηρώντας ομαλώς συραγωγούμενο τον Ίππο.
Την ίδια φάση βλέπουμε κι εδώ προς το αντίθετο ημικύκλιο, όπου και πάλι ο Βαζραντάρα κλίνει προς τα έξω την κεφαλή, προκειμένου να μας "πάρει" αντιθέτως τον συραγωγέα και να διαφύγει παίζοντας. Ο συραγωγών Ιππαγωγός και πάλι, εγκαίρως, επιτείνει τον έλεγχο επαναφέροντας "εντός την κεφαλή", αποτρέποντας την διαφυγή του Ίππου.
Eάν ο συραγωγών Ιππαγωγός δεν επαναφέρει εγκαίρως την "κεφαλή εντός" του Ίππου, ο τελευταίος θα 'πάρει" αντιθέτως τον συραγωγέα και θα διαφύγει με τον τρόπο που δείχνει η ως άνω εικόνα. Εν προκειμένω ο συραγωγών θα πρέπει να δράσει ακαριαία συσφίγγοντας τη λαβή του συραγωγέως διότι ο νεαρός Ίππος συσπειρώνεται αναπτύσσοντας ώθηση διαφυγής και η συγκράτηση θα πρέπει να είναι σθεναρή και με κίνδυνο "καψίματος" του συγκρατούντος χεριού από την εντός αυτού ταχύτατη κίνηση του συραγωγέως, συρομένου από τον απομακρυνόμενο Ίππο.
Όπως κάθε παιδί έχει δικαίωμα στην αταξία, έτσι και ο Βαζραντάρα! Και η επαναφορά δεν σημαίνει δικαίωμα ...εκνευρισμού του επαναφέροντος αλλά διατήρηση της παιδαγωγού ψυχραιμίας πάνω από όλα! Εν τοιαύτη περιπτώσει, μπορεί να "καεί" το χέρι του αλλά ο ίδιος δεν έχει δικαίωμα να "κάψει" τον Βαζραντάρα και την εμπιστοσύνη του προς τον Άνθρωπο. Συγκρατούμε, παντί τρόπω, τον Ίππο και μετά το πέρας της συραγωγήσεως ανακουφίζουμε το χέρι μας που όσοι ασχολούμεθα με τον Βαζραντάρα δεν μπορεί παρά να έχουμε τουλάχιστον μία εμπειρία...
Σε κάθε περίπτωση, η συνεργασία με τον Βαζραντάρα είνα ένας συνεχής "διάλογος" με ένα καλόβουλο και καλόψυχο πλάσμα όπως όλα τα ιπποειδή τα οποία, απλώς, όπως όλα τα φυσιολογικά πλάσματα, δεν νοιώθουν άνετα με οποιανδήποτε, έξωθεν προερχόμενη, απόπειρα ΒΙΑ-σμού του ψυχισμού τους.
Ο Βαζραντάρα ιππεύεται, πλέον, με ασφάλεια και από αρχαρίους, αρκεί να θυμόμαστε ότι, ως νεαρός Ίππος δεν μπορεί να διατηρήσει την αυτοσυγκέντρωσή του επί μακρόν στις απαιτήσεις ενός πλήρους μαθήματος και δεν επιτρέπεται να τον υποχρεώνουμε στην ίδια συνεχή εργασία πλέον της μισής ώρας χωρίς να του δίνουμε την δυνατότητα ανανεώσεως του ενδιαφέροντός του με διαφόρους τρόπους, ακόμη και με την αλλαγή Ιππαγωγού.
Πολύ προσεκτικός συμπεριφέρεται και όταν διευθύνεται προς υπερπήδηση χαμηλού εμποδίου σε βάδην ή και σε τροχάδην, πολλές φορές δε διευκολύνεται να το υπερβεί σε τροχάδην κατά τρόπον που, ακόμη και εάν διευθύνεται προς το εμπόδιο σε βάδην, ένα βήμα προ αυτού αναβαθμίζει άνευ εντολής τον βηματισμό του σε τροχάδην. Στην περίπτωση αυτής της πρωτοβουλίας του ο Ιππέας θα πρέπει εγκαίρως προ του εμποδίου να ανασχέτει την διάθεση του Βαζραντάρα για έξοδο σε τροχασμό χωρίς όμως έντονους και αιφνιδιαστικούς χειρισμούς.
Η φιλοτιμία του Βαζραντάρα έχει αποδείξει ότι παραμένει ευάγωγος ακόμη και υπό ιδιατέρως δύσκολες έως αντίξοες συνθήκες, κάτι όμως το οποίο, σε αυτή την φάση της εκπαιδεύσεώς του θα πρέπει να αποφεύγεται.
Κατά την Ιπποκομία ο Βαζραντάρα ήδη δείχνει ευπειθής και επ΄ αυτού δεν υπάρχουν σοβαρές παρατηρήσεις πλην ότι, αυτή, θα πρέπει να του προσφέρεται συστηματικώς και να μη παρατείνεται ασκόπως η διάρκειά της προς αποφυγή εμφανίσεως δυσάρεστων δειγμάτων ανίας.
ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ
Με τον Βαζραντάρα έχουμε μέχρι στιγμής εφαρμόσει με επιτυχία το απολύτως προκαταρκτικό πρόγραμμα εξοικειώσεώς του με την Έφιππη Τοξοβολία σε εργασία εδάφους. Αρχικώς επιδεικνύει μία επιφύλαξη, αλλά με κατάλληλους χειρισμούς, επανέρχεται σε κατάσταση πλήρους εμπιστοσύνης προς το Τόξο, τα βέλη και τις συνθήκες επίγειας και προ αυτού τοξεύσεως. Εφαρμόζοντας με σχολαστικότητα τους κανόνες "στρογγυλής κινήσεως" γύρω του, τον τοποθετούμε πίσω από τον τοξοφόρο Ιππαγωγό ρυταγωγούμενο (πάντοτε με συραγωγέα και όχι απλό ρυτήρα) από βοηθό Ιππαγωγό. Όπως γίνεται αντιληπτό, το "κλειδί" σε αυτή την ειδική εκπαίδευση είναι η προηγούμενη γνώση των κανόνων της "στρογγυλής κινήσεως" χωρίς την οποία υπάρχει σοβαρή πιθανότητα ανησυχίας ή και αφηνιασμού του Ίππου με ενδεχόμενο προκλήσεως ατυχήματος. Έτσι, όποιος αγνοεί τους κανόνες αυτούς δεν θα πρέπει να επιχειρεί να εξοικειώσει τον Ίππο με τα σκεύη της Τοξοβολίας, κυρίως, τοξεύοντας βέλος προ αυτού, ή επάνω από αυτόν!
Και οι δύο Ιππαγωγοί καλούνται να "αδιαφορήσουν" τόσο για τον Ίππο όσο και για το Τόξο με τα βέλη. Προσυνεννοούνται ώστε να μη τους ξεφύγει κανένα "βλέμμα" ούτε προς τον Ίππο ούτε προς το Τόξο και τα βέλη και, προπορευομένου του τοξοφόρου Ιππαγωγού, διανύουν απόσταση εκτός στίβου μήκους είκοσι μέτρων αυξάνοντας και μειώνοντας την μεταξύ τους απόσταση, μέχρι σημείου εγγύτητος μερικών εκατοστών του Ίππου από το κέρατο του Τόξου, αλλά φροντίζοντας να αποφύγουμε πάση θυσία την επαφή η οποία θα πρέπει να επιχειρηθεί εν συνεχεία και με τον τρόπο που θα αναπτυχθεί αναλυτικώς.
Μετά την διάνυση αυτής της εικοσάμετρης διαδρομής, πάντοτε "στρογγυλά" οι δύο Ιππαγωγοί θα σταματήσουν και θα συνομιλήσουν επί πεντάλεπτο αντικρυστά, πάντοτε αδιαφορώντας για Ίππο και σκεύη Τοξοβολίας. Όμως, διακριτικά, ο φέρων τα σκεύη θα "παραχωρήσει" την δυνατότητα στον Ίππο να τα "μυρίσει, κάτι που οπωσδήποτε η περιέργεια του ζώου θα συντελέσει ώστε να γίνει τουλάχιστον άπαξ.
Στη συνέχεια, οι δύο Ιππαγωγοί θα επαναλάβουν την περιπατητική διαδρομή τους και ο φέρων τα σκεύη της Τοξοβολίας θα είναι ομιλητικός προς τον Ίππο προκαλώντας το ενδιαφέρον του προς αυτόν και, βεβαίως, προς τα φερόμενα σκεύη.
Στην στάση που ακολουθεί, ο φέρων τα σκεύη και από απόσταση τριών μέτρων, "δείχνει" στον Βαζραντάρα ένα καρότο μέσα από την χορδή του Τόξου. Ο νεαρός εκπαιδευόμενος θα χρειασθεί λίγο χρόνο να αποφασίσει να πλησιάσει κι εμείς δε ΒΙΑ-ζόμαστε αλλά τον περιμένουμε.
Σύντομα, ο Βαζραντάρα θα πλησιάσει το καρότο το οποίο, ειδικώς στον Ίππο αυτό το κρατάμε κατά μήκος προτεταμένο και όχι μέσα στη παλάμη διότι ο νεαρός αυτός μαθητευόμενος εμφανίζει την ιδιαιτερότητα να κόβει προσεκτικά μικρά κομμάτια καρότου με τους κοπτήρες του, απολαμβάνοντάς τα ήρεμα...
Τον αφήνουμε να δαγκώσει το καρότο μέσα από την χορδή του Τόξου χωρίς καμία περιττή κίνησή μας μέχρι να εξαντλήσει το μισό και κατόπιν, ήρεμα και διακριτικά το εξαφανίζουμε από το οπτικό πεδίο του (πίσω από την πλάτη μας).
Ο Βαζραντάρα θα αναζητήσει το καρότο πρωτίστως μυρίζοντας το Τόξο, την χορδή και ό,τι υπήρξε κοντά στο σημείο που βρίσκονταν το καρότο με συνδυαστική λογική. Δε ΒΙΑ-ζόμαστε και πάλι, καθόλου!
Αφήνουμε τον νεαρό εκπαιδευόμενο να μυρίσει με ανυπομονησία τα σκεύη της Τοξοβολίας προσπαθώντας να ανακαλύψει σε αυτά το ...καρότο και, μετ' ου πολύ, του προσφέρουμε το υπόλοιπο λαχανικό.
Και πάλι μετά από την εικοσάμετρη διαδρομή θα επακολουθήσει μία στάση και αρχική συνομιλία των δύο Ιππαγωγών επί δίλεπτο και αμέσως, με "στρογγυλή κίνηση" ο φέρων τα σκεύη, από απόσταση περίπου τριών μέτρων από τον Βαζραντάρα, τοξεύει πολύ χαλαρά και χωρίς να ανοίξει την χορδή παρά ελάχιστα (σε απόσταση τριών έως πέντε το πολύ μέτρων) ένα βέλος. Κανείς από τους δύο Ιππαγωγούς δεν πρέπει να δείχνει στον Βαζραντάρα ότι παρατηρεί τον Ίππο ή την τοξευτική διαδικασία.
Ο τοξοφόρος Ιππαγωγός στην επόμενη στάση θα τοξεύσει μπροστά από τον Βαζραντάρα σε απόσταση μικρότερη του μέτρου κανονικά, ανοίγοντας την χορδή και στέλνοντας το βέλος σε απόσταση τουλάχιστον δέκα μέτρων.
Ο τοξοφόρος Ιππαγωγός στην επόμενη στάση θα τοξεύσει και πάλι μπροστά από τον Βαζραντάρα σε απόσταση μικρότερη του μέτρου κανονικά, ανοίγοντας την χορδή και στέλνοντας το βέλος σε απόσταση τουλάχιστον δέκα μέτρων, επιπλέον, κραυγάζοντας μετά την άφεση της χορδής.
Τελειώνουμε με γαλήνη και επιβραβεύοντας με χάδια και ένα επιπλέον καρότο τον νεαρό μαθητευόμενό μας! Εάν καθίσουμε οκλαδόν μπροστά του, όπως ενστικτωδώς, πολύ σωστά κάθισε η Εκπαιδεύτριά μας, ο Βαζραντάρα απολαμβάνει περισσότερο την επαφή του με τον Άνθρωπο και είναι καλό μαζύ του να "κλείνουμε" κατ΄ αυτό τον τρόπο μιαν εκπαιδευτικήν ημερίδα.
