ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ
H Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" διατηρεί τον χαρακτήρα όχι απλώς ενός εκπαιδευτηρίου πολεμικών τεχνών, αλλά ενός διαρκούς πειραματικού εργαστηρίου στο οποίο, δίκην "in vitro" δοκιμάζονται συνεχώς ανανεούμενες εκπαιδευτικές προσεγγίσεις οι οποίες στοχεύουν, κυρίως, στην ανάπτυξη του μαχητικού ενστίκτου των εκπαιδευομένων μας. Έτσι, έχοντας κατά το νου το "ουκ εα με καθεύδειν το ...των χιλιομέτρων αποτρόπαιον" και διασχίζοντας χώρες προς συλλογή γνώσεων, ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" βρέθηκε και πάλι στην αγαπημένη του Ουγγαρία στην οποία έχει παραδοθεί από το ...1992, όχι, αυτή την φορά για να ασκηθεί στην Έφιππη Τοξοβολία ή να χαρεί τον ιππικό πολιτισμό της, αλλά κυρίως για να συναντήσει δύο λαμπρούς επιστήμονες, γνωστούς από τα "παλιά", με τους οποίους συνεζήτησε τα εξαγόμενα της ενότητος των ένδεκα ειδικών ημερίδων "Φ Ω Σ, ΟΠΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ...ΔΕΟΣ!" και, επί τη βάσει αυτών, την χάραξη μιας βέλτιστης διδασκαλίας Ε ν σ τ ι κ τ ώ δ ο υ ς Τοξοβολίας, πάντοτε προσανατολισμένης επί των διδαγμάτων του περιεχομένου του κατευθυντήριου κειμένου του Eugen Herrigel: "Zεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας".
Στη Βουδαπέστη, λοιπόν, στη Βούδα, στο άγαλμα του Mihály
Táncsics, λίγο πριν την Πύλη της Βιέννης η αρχική συνάντηση και όσα ειπώθηκαν εδώ, επί τη εμφανίσει των τριών, έδειξαν ότι ήδη βρισκόμασταν σε καλό δρόμο... Και ξεχαστήκαμε τόσο εδώ, λόγω, βεβαίως, της βαρύτητος του θέματος της επαφής μας ώστε, παρ΄ ολίγον να ξεχάσουμε να μετακινηθούμε προς το αγαπημένο μας υπόγειο όπου θα μας φιλοξενούσε για τις επόμενες τέσσερις ώρες "ξεδιπλώνοντας" όσα η Αθήνα και επί σειρά ετών πειραματισμού μας απέδωσε.
Μια ομορφιά, όπως πάντοτε, η Βουδαπέστη και δη η Βούδα, μας υποδέχθηκε με την Παλλάδα Αθηνά στο κέντρο της να μας θυμίζει ότι οι Ούννοι τιμούν αυτά που περιφρόνησαν οι γραικύλοι δικαιώνοντας, με την ασέβειά τους προς την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, τον φιλέλληνα Ιάκωβο Φαλμεράιερ! Αυτό το περικαλλέστατο άγαλμα "στοιχειώνει" κάθε Έλληνα περαστικό θυμίζοντάς του την ακτινοβολία της πολιούχου των Αθηνών παντού πλην ...Αθηνών, εννοείται, των "ψευδ' Αθηνών" των γραικύλων οι οποίοι απεμπόλησαν την πατρώα θρησκεία τους αντικαθιστώντας την με ένα ταλμουδικό δόγμα.
Και, επιτέλους τα γνώριμα στενά σκαλιά που οδηγούν σε ένα ιστορικό κελάρι φάνηκαν μπροστά μας κατεβάζοντάς μας στα έγκατα του σημείου όπου, την εποχή των μεταναστεύσεων, ο Ηγεμόνας Arpad θεμελίωνε τον τελικό προορισμό ενός λαού που κατέφθανε από τα Ουράλια με την αρχαιότερη γλώσσα της Ευρώπης για να δημιουργήσει κατόπιν το πρώτο Σύνταγμα ευρωπαϊκής χώρας κι έναν απαράμιλλο πολιτισμό.
Ένα γεμάτο τετράωρο στα έγκατα του κελαριού με την σταθερή θερμοκρασία και τα καλλίγευστα εδέσματα, λίαν καρποφόρο, με επικυρωμένη την εξαετή ακολουθία (2017 - 2023) συνεχών πειραματισμών επί του άξονος της επιδράσεως του φωτός, εν συνδυασμώ προς τις δώδεκα συνεδρίες του "κύκλου" της αναλύσεως του έργου του Eugen Herrigel: "Zεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας", τροφοδότησαν μιαν συζήτηση που κατέληξε στο ...απροσδόκητο! Κι εδώ, ένας ορθολογιστής Ούγγρος ψυχίατρος κι ένας Τσέχος νευρολόγος, σχεδίασαν με έναν Έλληνα αλογατάρη το "οπλοστάσιο" της διεξαγωγής του τρίτου ...παγκοσμίου πολέμου! 
Δεν θα είχε και τόση σημασία να σκιαγραφήσουμε εδώ το ο,τιδήποτε επίκειται να εισαχθεί στην διδασκαλία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" προς ανάπτυξη του μαχητικού ενστίκτου των εκπαιδευομένων της, όλων ημών, δεν έχει σημασία να κουράσουμε τον αναγνώστη μας με τον ..."σμικρυντικό" παράγοντα τον οποίο, τόσον διεξοδικώς αναλύσαμε και με τις νευρωνικές επιδράσεις του τις οποίες, τόσον γλαφυρώς "χαρτογράφησε" ο Τσέχος επιστήμων, εκλαϊκεύοντας παραστατικότατα ένα τόσο εξειδικευμένο θέμα ώστε να γίνει κατανοητό ακόμη κι από έναν ταπεινό ...αλογατάρη!
Εκείνο που έχει σημασία είναι να προαναγγείλουμε μιαν ουσιώδη καινοτομία, πράγματι, πολύ διασκεδαστική όσο και ωφελιμότατη την οποία, προσεχώς, θα εντάξουμε στην διδασκαλία της Σχολής μας ώστε, όχι μόνον να ενδυναμώσουμε το μαχητικό ένστικτό μας, αλλά κα να αναδείξουμε ακόμη καλύτερους Ιππείς και εφίππους πολεμιστές. Και το ..."αυγό του Κολόμβου" δείχνει ...πολύφερνο, τουλάχιστον όπως ακούστηκε σ' εκείνο το κελάρι της Βούδας, εκεί όπου η φίλτατη Ουγγαρέζα Βιολέτα μας έκανε ακόμη σοφότερους αν και μη σχετική με τα "ειδικά" μας, λόγος για τον οποίον την ευχαριστούμε! Όπως ευχαριστούμε και τους δύο λαμπρούς συμπαραστάτες των αγωνιών μας!
