Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ DHANURVEDA

 Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ DHANURVEDA

     Tην αρχαιότατη Ινδική Τοξοβολία Dhanurveda την πρωτογνωρίσαμε πριν δέκα χρόνια στο …Αμβούργο, κατά την διάρκεια ενός εκπαιδευτικού ταξιδιού μας, παρακολουθώντας μια συναρπαστική επίδειξη έξι Ινδών Τοξοτών που τόξευαν σε μιαν ακροβατική χορογραφία ανάμεσα σε πέντε …δηλητηριώδεις κόμπρες. Έκτοτε μελετούμε αρκετά το ασκησιολόγιο αυτής της τελετουργικής ινδικής Τοξοβολίας, ανακαλύπτοντας ολοένα και περισσότερο την σχέση της με τον χορό, μεταφέροντας από το δικό της ασκησιολόγιο και στο δικό μας πολλά σπουδαία «απανθίσματα» που ωφελούν τον Τοξότη. Εκείνο το πλουσιότατο σε εκπαιδευτικές διδαχές ταξίδι μπορεί κανείς να το απολαύσει εδώ.

     Θαυμαστή από παλαιοτάτων χρόνων η Dhanurveda, υπήρξε και η αφετηρία του, πολύ μετέπειτα, ευρωπαϊκού Μακρού Τόξου, με έναν προπομπό μήκους πέντε έως έξι ποδών το οποίο εκτόξευε ένα μακρύ βέλος από καλάμι με μεταλλική ή οστέινη αιχμή. Μάλιστα, ο χρονικογράφος Νέαρχος ο οποίος συνόδευσε τον Μεγάλο Αλέξανδρο στην Ινδία είχε σημειώσει ότι οι Ινδοί πολεμιστές χρησιμοποιούσαν ένα Τόξο από μπαμπού, το οποίο έπρεπε να εδράζεται επί του εδάφους και να σταθεροποιείται με τα πόδια του χειριστή του για να είναι δυνατό το πλήρες άνοιγμα της χορδής του. Έτσι, το βέλος που εκτοξεύονταν από αυτό το Τόξο μπορούσε να διαπεράσει οποιαδήποτε πανοπλία που χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιότητα. Το βίντεο που ακολουθεί είναι αρκετά πληροφοριακό τόσο για την Dhanurveda όσο και για την ινδική φιλοσοφία του Πολέμου.

     Εν συνεχεία θα σταθούμε σε ένα δημοσίευμα σχετικό με την ενδεδειγμένη στάση του σώματος του Τοξότη και τις ασκήσεις που την βελτιώνουν. Το δημοσίευμα προέρχεται από την ειδικήν, έγκριτη, πηγή "Dhanurveda Vedic Knowledge of Archery". Αξίζει η μελέτη του:

    «Πολλοί άνθρωποι με ρωτούν για το τι είδους άσκηση έκαναν οι αρχαίοι Ινδοί τοξότες ή πολεμιστές για καλύτερη στάση του σώματος. Στην έρευνά μου διάβαζα στη Μαχαμπαράτα όπου ο Arujun δίδασκε στον γιο του Abhimanyu τη στάση που ονομάζεται Saushthava. Στην έρευνά μου ανακάλυψα ότι το saushthava εξακολουθεί να ασκείται στον ινδικό κλασικό χορό και ήταν καλά καθορισμένο στο Natya-shastra από τον Bharata muni.

     Περιγράφει ότι το σώμα πρέπει να διατηρεί μια πολύ όρθια στάση με ένα καλό saushthava ή μια ίσια πλάτη χωρίς κανένα καμπούριασμα. Η σπονδυλική στήλη πρέπει να είναι όρθια με τα χέρια είτε τεντωμένα είτε σταθεροποιημένα σε μεσολαβή. 

     Οι ανασηκωμένοι αγκώνες πρέπει να είναι ευθυγραμμισμένοι με τους ώμους, οι οποίοι δεν πρέπει ούτε να σηκώνονται ούτε να πέφτουν. Το χέρι πρέπει να είναι πάντα μακριά από το στήθος. 

     Τα γόνατα πρέπει να είναι λυγισμένα πλάγια κάνοντας μια γωνία. Πρέπει να υπάρχει ένα κενό μεταξύ των αστραγάλων που πιθανώς ισοδυναμεί με τρία δάχτυλα του χεριού σας. 

     Αυτό θα σας δώσει τέλεια συμμετρία του σώματος. σχηματίζοντας διπλό τυπικό τριγωνικό σχήμα για το σώμα και τη σταθερότητα στο χορό (στην περίπτωσή μας για την πρακτική της Τοξοβολίας).

     Αυτές είναι μερικές στάσεις που είναι πολύ χρήσιμες για τη σταθερότητα που βοηθά στην πρακτική της Τοξοβολίας.»