ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Ν. ΔΑΡΒΑΡΕΩΣ:
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΧΩΝ
Οθωμανικής υπηκοότητος και τουρκόφωνος εκ γενετής, ο βλαχικής καταγωγής Δημήτριος Ν. Δάρβαρις,γεννημένος κατά το δεύτερο ήμισυ του 18ου αιώνος, αποκτά γραμματική μόρφωση μαθαίνοντας Ελληνικά και εξελίσσεται σε έναν δάσκαλο των σκορπισμένων στη Βιέννη Ελλήνων που δεν είχαν πατρίδα, όπως εξακολουθούμε, ουσιαστικώς, οι Έλληνες μέχρι σήμερα να μην έχουμε πατρίδα μετά την μάχη της Λευκόπετρας και την απεμπόληση της πατρώας πίστεώς μας.
Ο Δημήτριος Ν. Δάρβαρις δίδαξε και συνέγραψε πολλά μεταξύ των οποίων και την "Σύντομο γενικήν Ιστορίαν" (των ενδόξων εθνών) την οποία εξέδωσε στην Βιέννη το 1817 προς χρήση των τότε σπουδαζόντων Ελληνοπαίδων.
Σε αυτό το σύγγραμμα του Δημητρίου Ν. Δαρβάρεως, εν μέσω των ιστοριών πολλών ενδόξων εθνών, ανακαλύπτουμε και την ιστορία των Μακεδόνων και των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου στις σελίδες 141-162 τις οποίες "αποσπάσαμε" ως αυτοτελές μελέτημα (βλ.: ΕΔΩ) χρήζοντος επισταμένης μελέτης προς εξαγωγή ουσιωδών συμπερασμάτων όχι μόνον σχετικών με την Ιστορία της καθόλου Ελλάδος και των Ελλήνων αλλά και επιμόρφωση των Μελών της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" που υποχρεούνται να διακονούν την πολεμική τέχνη της Έφιππης Τοξοβολίας με επίγνωση όχι μόνον της εθνικής Ιστορίας μας αλλά και βαθυτέρων νοημάτων σχετικών με το αξιόμαχο του Πολεμιστή.
Κατά τις παρούσες ημέρες κατά τις οποίες το "Μακεδονικό ζήτημα" έχει παραχαραχθεί από όλους και, δη, τους πατριδοκαπήλους, ευτελιζόμενο σε μέσο παραπλανήσεως ανοήτων ψηφοφόρων, ώστε οι παραχαράκτες να αναρριχώνται στην εξουσία ασελγώντας επί κάθε εννοίας Φυλής και Πατρίδος, όλοι είμαστε υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε την πλήρη διάσταση της ιστορίας των Μακεδόνων και των αιτίων της πτώσεως της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας η οποία υπήρξε και η μεγαλειωδέστερη "στιγμή" του Ελληνισμού!
Και από αυτό το σύγγραμα και από τις εν λόγω σελίδες του Δημητρίου Ν. Δαρβάρεως εξάγουμε πολλά, χρήσιμα, συμπεράσματα κύρια των οποίων είναι:
1. Δεν αρκεί να είσαι ικανός πολεμιστής εάν, παραλλήλως, δεν ασκείς την πνευματική σου καλλιέργεια ώστε να γνωρίζεις "γιατί" μάχεσαι και "πως" θα μπορέσεις να διατηρήσεις τα εκ του πολέμου κεκτημένα.
2. Αποτελεί πλήρην αντινομία να παραδέχεσαι ότι η θρησκευτική πίστη σου προέρχεται από έναν ξένο κι εχθρικό -κατά την εξέλιξη της Ιστορίας- λαό όπως οι εβραίοι κι εσύ να επιμένεις στην ελληνικότητά σου η οποία ιστορικώς, υπήρξε ο στόχος του λαού εκ του οποίου αντλείς την θρησκευτική πίστη σου. Στην σελίδα 153, ο Δημήτριος Ν. Δάρβαρις υπογραμμίζει την ε β ρ α ϊ κ ή προέλευση της Παλαιάς Διαθήκης η οποία αποτελεί το θεμέλιο του χριστιανισμού τον οποίο ο ίδιος ασπάσθηκε και ακολούθησε σε όλη του την ζωή συγγράφοντας, μάλιστα και κατηχήσεις για τους εβραιοχριστιανικώς θρησκευομένους! Δεν υπάρχει τίποτε νοσηρότερο και ψυχοπαθολογικότερο από το να είσαι υπερήφανος για μία εθνικότητα ασπαζόμενος ένα θρήσκευμα που προέρχεται από εντελώς αντίπαλην εθνικότητα, απεμπολών, μάλιστα και την πατρώα θρησκεία σου!
Aξιοπρόσεκτη η καταγραφή της ιστορίας των Μακεδόνων και των Διαδόχων του Δημητρίου Ν. Δαρβάρεως, ασχέτως κάποιων ανακριβειών ήσσονος σημασίας τις οποίες αποκαθιστά το, μετέπειτα, λαμπρό έργο του Γερμανού ιστορικού Johann Gustav Bernhard Droysen το οποίο εξέδωσε επιμελούμενος σε μία σειρά επτά τόμων ο αείμνηστος Ρένος Αποστολίδης ο οποίος ορθότατα επεσήμανε για τον Γερμανό ιστορικό ότι υπήρξε ο πρώτος "εισηγητής" του όρου "Ελληνισμός".
Δυστυχώς, όμως, εξίσου αξιοπρόσεκτος αλλά για έναν αρνητικό λόγο είναι και ο Δημήτριος Ν. Δάρβαρις ο οποίος, όπως και πλείστοι όμοιοί του, αν και φορέας ...εν σπέρματι, "ελληνικότητος", ενόθευσε τον φυσιοκρατικόν Ελληνισμό με ένα αλλόδοξο θεοκρατικό δόγμα ουδεμίαν σχέση έχον με την πατρώα Ελληνική θρησκεία και συνιστώντας τεκμήριο της διακοπής της συνεχείας της Ελληνικής φυλής η οποία, από ρωμαϊκής κατοχής έπαυσε να υπάρχει αυτοτελώς παρά μόνον σε εξαιρέσιμες οντότητες.
Ούτω πως, λοιπόν, τόσον ο Δημήτριος Ν. Δάρβαρις όπως και οι κατά παρόμοιαν, αλλόδοξη, δογματικήν αντινομία ελληνίζοντες και εβραιοχριστιανικώς "θρησκευόμενοι", συνιστούν τεκμήριο επαληθεύσεως των φιλελληνικών τοποθετήσεων του Jakob Philipp Fallmerayer περί ασυνεχείας της Ελληνικής φυλής δικαιολογώντας την νεώτερη παρακμή του ελλαδικού χώρου, κάτι το οποίο όχι μόνον δεν εννοούν οι απαξιωτές του Ελληνισμού αλλά και το πολεμούν, όπως, επί παραδείγματι, το φερέφωνο της φαναριωτικής εβραιοχριστιανικής εκκλησίας Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος ο οποίος ανεπιτυχέστατα προσεπάθησε να αντικρούσει τον μεγάλο Jakob Philipp Fallmerayer.
Παρόμοιο φερέφωνο της εκκλησίας η οποία αντετέθη σθεναρώς στην επανάσταση των Ελλήνων κατά του Οθωμανικού ζυγού φθάνοντας σε σημείο, μάλιστα, να ...αφορίσει και τους ήρωες επαναστάτες με κατάπτυστο αφοριστήριο που υπογράφει ο αλήστου μνήμης Γρηγόριος Ε' με την συνοδική ακολουθία του, υπήρξε και ο αδελφός του Δημητρίου Ν. Δαρβάρεως, ο Γεώργιος Ν. Δάρβαρις, εκδίδοντας το 1842 το έργο "Δοκίμιον περί σπουδής της Ιστορίας" συστρατευόμενος με την φαναριωτική εκμπαστάρδευση του Ελληνισμού σε μια ανίερη φαλκίδευση που καταλήγει στον ανιστόρητο και παραχαρακτικό όρο "ελληνοχριστιανικός" αντί του ορθού "εβραιοχριστιανικός". Και αυτή την εκμπαστάρδευση αποκλείει η ερμηνεία της νεώτερης ελλαδικής παρακμής που παρέχει ο Jakob Philipp Fallmerayer τον οποίο, βεβαίως, πολεμά η εβραιοχριστιανική εκκλησία του Φαναρίου της οποίας πάντοτε προίσταται Τούρκος πατριάρχης ορκισμένος στο τουρκικό σύνταγμα!
Και δυστυχώς η παρατεινόμενη παρακμιακή αντιμετώπιση των εθνικών ελληνικών ζητημάτων, εν οις και το Μακεδονικό, στην σημερινή Ελλάδα είναι βαθύτατα "ριζωμένη" στην άρνηση της μεγάλης αλήθειας της θεωρίας του Jakob Philipp Fallmerayer, ενώ η παραδοχή της διαχωρίζει εκ του Ελληνισμού τον οποίο και απαλλάσσει από τις οικτρές εικόνες της σύγχρονης ελλαδικής και ποσώς Ελληνικής κοινωνίας, όπως αυτή που ακολουθεί. Αλλά κάτι τέτοιο το πολεμά η εβραιοχριστιανική εκκλησία η οποία στηρίζει την ευημερία και μακροημέρευσή της στην εικονιζόμενη η οποία αποτελεί και το, κυριολεκτικώς, "ποίμνιό" της!
Γνωστός σε κάθε περίπτωση ο "αχταρμάς" των εχόντων οθωμανική παιδεία τουρκοφώνων υπηκόων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας οι οποίοι, ασχέτως εάν μαθαίνουν την Ελληνική και μορφώνονται αισθανόμενοι ως φορείς, έστω, "ψήγματος" Ελληνισμού, εν τέλει καταλήγουν υπηρετούντες το εβραιοχριστιανικό δόγμα το οποίο, κάθε άλλο παρά, δόγμα των αρχαίων Ελλήνων προγόνων μας υπήρξε ούτε και θα μπορούσε να υπάρξει! Κι ένας από αυτούς και ο Δημήτριος Ν. Δάρβαρις.
Aξιοπρόσεκτη η καταγραφή της ιστορίας των Μακεδόνων και των Διαδόχων του Δημητρίου Ν. Δαρβάρεως, ασχέτως κάποιων ανακριβειών ήσσονος σημασίας τις οποίες αποκαθιστά το, μετέπειτα, λαμπρό έργο του Γερμανού ιστορικού Johann Gustav Bernhard Droysen το οποίο εξέδωσε επιμελούμενος σε μία σειρά επτά τόμων ο αείμνηστος Ρένος Αποστολίδης ο οποίος ορθότατα επεσήμανε για τον Γερμανό ιστορικό ότι υπήρξε ο πρώτος "εισηγητής" του όρου "Ελληνισμός".
Δυστυχώς, όμως, εξίσου αξιοπρόσεκτος αλλά για έναν αρνητικό λόγο είναι και ο Δημήτριος Ν. Δάρβαρις ο οποίος, όπως και πλείστοι όμοιοί του, αν και φορέας ...εν σπέρματι, "ελληνικότητος", ενόθευσε τον φυσιοκρατικόν Ελληνισμό με ένα αλλόδοξο θεοκρατικό δόγμα ουδεμίαν σχέση έχον με την πατρώα Ελληνική θρησκεία και συνιστώντας τεκμήριο της διακοπής της συνεχείας της Ελληνικής φυλής η οποία, από ρωμαϊκής κατοχής έπαυσε να υπάρχει αυτοτελώς παρά μόνον σε εξαιρέσιμες οντότητες.
Ούτω πως, λοιπόν, τόσον ο Δημήτριος Ν. Δάρβαρις όπως και οι κατά παρόμοιαν, αλλόδοξη, δογματικήν αντινομία ελληνίζοντες και εβραιοχριστιανικώς "θρησκευόμενοι", συνιστούν τεκμήριο επαληθεύσεως των φιλελληνικών τοποθετήσεων του Jakob Philipp Fallmerayer περί ασυνεχείας της Ελληνικής φυλής δικαιολογώντας την νεώτερη παρακμή του ελλαδικού χώρου, κάτι το οποίο όχι μόνον δεν εννοούν οι απαξιωτές του Ελληνισμού αλλά και το πολεμούν, όπως, επί παραδείγματι, το φερέφωνο της φαναριωτικής εβραιοχριστιανικής εκκλησίας Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος ο οποίος ανεπιτυχέστατα προσεπάθησε να αντικρούσει τον μεγάλο Jakob Philipp Fallmerayer.
Παρόμοιο φερέφωνο της εκκλησίας η οποία αντετέθη σθεναρώς στην επανάσταση των Ελλήνων κατά του Οθωμανικού ζυγού φθάνοντας σε σημείο, μάλιστα, να ...αφορίσει και τους ήρωες επαναστάτες με κατάπτυστο αφοριστήριο που υπογράφει ο αλήστου μνήμης Γρηγόριος Ε' με την συνοδική ακολουθία του, υπήρξε και ο αδελφός του Δημητρίου Ν. Δαρβάρεως, ο Γεώργιος Ν. Δάρβαρις, εκδίδοντας το 1842 το έργο "Δοκίμιον περί σπουδής της Ιστορίας" συστρατευόμενος με την φαναριωτική εκμπαστάρδευση του Ελληνισμού σε μια ανίερη φαλκίδευση που καταλήγει στον ανιστόρητο και παραχαρακτικό όρο "ελληνοχριστιανικός" αντί του ορθού "εβραιοχριστιανικός". Και αυτή την εκμπαστάρδευση αποκλείει η ερμηνεία της νεώτερης ελλαδικής παρακμής που παρέχει ο Jakob Philipp Fallmerayer τον οποίο, βεβαίως, πολεμά η εβραιοχριστιανική εκκλησία του Φαναρίου της οποίας πάντοτε προίσταται Τούρκος πατριάρχης ορκισμένος στο τουρκικό σύνταγμα!
Και δυστυχώς η παρατεινόμενη παρακμιακή αντιμετώπιση των εθνικών ελληνικών ζητημάτων, εν οις και το Μακεδονικό, στην σημερινή Ελλάδα είναι βαθύτατα "ριζωμένη" στην άρνηση της μεγάλης αλήθειας της θεωρίας του Jakob Philipp Fallmerayer, ενώ η παραδοχή της διαχωρίζει εκ του Ελληνισμού τον οποίο και απαλλάσσει από τις οικτρές εικόνες της σύγχρονης ελλαδικής και ποσώς Ελληνικής κοινωνίας, όπως αυτή που ακολουθεί. Αλλά κάτι τέτοιο το πολεμά η εβραιοχριστιανική εκκλησία η οποία στηρίζει την ευημερία και μακροημέρευσή της στην εικονιζόμενη η οποία αποτελεί και το, κυριολεκτικώς, "ποίμνιό" της!
Σίτσα Καραϊσκάκη
Το εκ 364 σελίδων τομίδιο εκ του οποίου αντλήσαμε τα ανωτέρω, φυλάσσεται, μεταξύ άλλων, στην Βιβλιοθήκη των "Ελλήνων Κενταύρων" και προέρχεται από τα προσωπικά βιβλία της αείμνηστης πνευματικής μορφής Σίτσας Καραϊσκάκη η οποία, μετά τον θάνατό της και μερίμνη του αειμνήστου Πρυτάνεως του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ευαγγέλου Δ. Σδράκα, κατέλειπε μεγάλην έκταση της βιβλιοθήκης της στον Ιδρυτή της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία και την ευγνωμονεί εσαεί!
