ΕΝΑ ΦΥΣΙΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΛΑΒΑΡΟ
Πριν έναν αιώνα και ...κάτι, το 1922, στο Παρίσι, τυπώνεται ένα κομψότατο μικρό βιβλίο με τίτλο "La vie sociale au Japon" (Η κοινωνική ζωή στην Ιαπωνία) με συγγραφέα του έναν Ιάπωνα, καθηγητή της Ζωολογίας, τον K. Mitsukuri (1857-1909). Σε αυτό το, μικρού σχήματος, βιβλίο "ψηλαφίζουμε" τον χαρακτήρα της κοινωνικής ζωής εκείνης της εποχής στην Ιαπωνία ανακαλύπτοντας το βαθύτατο σεβασμό των Ιαπώνων προς την φυσιοκεντρική ζωή και τις παραδοσιακές Αξίες της. Kαι στεκόμαστε σε μιαν υπέροχη ξυλογραφία της σελίδος 75:
Στην Ιαπωνία, την 5η Μαίου κάθε χρόνου εορτάζεται η "Ημέρα του Αγοριού" (Tangŏ no sekku), αφιερωμένη σε όλα τα μικρά αγόρια αυτού του λαού που μεγαλώνουν για να αναλάβουν ως ενήλικες, πλέον, τις ευθύνες τους. Έτσι, κάθε οικογένεια στην οποία μεγαλώνουν αγόρια, αναρτά, στη διάθεση του ανέμου, το χάρτινο λάβαρο (fukinagashi) που φαίνεται στην εικόνα στο οποίο κυριαρχεί μια πέστροφα (koi), ένα ψάρι μεγάλης ανθεκτικότητος το οποίο κατορθώνει να κολυμπά αντίθετα σε ισχυρά ρεύματα, συμβολίζοντας τις αντοχές που θα πρέπει να έχει το αγόρι που μεγαλώνει, ώστε να αναλάβει τις ευθύνες του οικογενειάρχη.
Η αναφορά στην φυσιοκεντρική στάση ζωής αυτού του γλαφυρότατου βιβλίου μας θυμίζει το καθήκον της διατηρήσεως του φυσιολογικού πλαισίου ζωής το οποίο είναι και αυτό που την διαιωνίζει ενώ, όλα τα υπόλοιπα που αποτυγχάνουν να την διαιωνίσουν (παρά φύσει εκθηλύνσεις κλπ) θα πρέπει να παραμένουν μακράν όσων θέλουν να επιβιώσουν. Κι σε αυτό το δικαίωμα της κατά φύση επιβιώσεώς μας επιμένουμε και στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", με αντοχές που αντιστρατεύονται συρμώδη ρεύματα τα οποία, τελικώς, θα κατανικηθούν από την ίδια την αλάνθαστη Φύση!
