ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

Καλά ...υποψιασμένος από τις ανατολικές πολεμικές τέχνες με τις οποίες επί χρόνια ασχολείται, ο Συνασκούμενος, επικεφαλής των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" Χριστόφορος Κασφίκης, μας αιφνιδίασε -και πάλι ευχάριστα- "μετακινώντας" την Σχολή του σε ακόμη πιο ιδανικό πεδίο στο οποίο θα είναι εφικτή η εξάσκηση σε αποστάσεις μεγαλύτερες των 60μ., όπως επιδιώκει ο ίδιος αλλά και κάθε σοβαρή Σχολή στατικής Τοξοβολίας! 

     Έτσι, μπορούμε να μιλήσουμε για νέα ..."θυρανοίξια" της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" σε έναν χώρο ο οποίος συνδυάζει φυσικό περιβάλλον και μεγάλην έκταση αφού, όχι μόνον οι διαστάσεις αλλά και η αισθητική ποιότητα του προπονητικού χώρου συντελούν στην γαλήνια ψυχολογία η οποία είναι απαραίτητη στον ασκούμενο.

     Το οπτικοακουστικό υλικό από την πρώτη εξάσκηση των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" στο νέο προπονητικό χώρο του δείχνει τις μεγάλες δυνατότητες αναπτύξεως της τοπικής Σχολής που αναδύονται.

     Ένα εντελώς φυσικό και κατάφυτο πεδίο με διακριτικές εγκαταστάσεις που θα επιτρέψουν ακόμη και υψηλότερες διοργανώσεις ήταν ό,τι έπρεπε για μία Σχολή Τοξοβολίας η οποία, ήδη έχει αγγίξει ένα πολύ υψηλό επίπεδο. 

     Κι ευχή όλων μας είναι η πρόοδος των Κερκυραίων Συνασκουμένων μας στον νέο τους, ιδανικό, χώρο!

EUGEN HERRIGEL ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ 11ο ΜΕΡΟΣ

 EUGEN HERRIGEL

ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

11ο ΜΕΡΟΣ

Από τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων"

Εφιπποτοξότην Αριστοτέλην Ηρακλέους Καλέντζη

Το Περιεχόμενο του 11ου Μέρους

Ένα βήμα πριν το τέλος, σ΄ αυτό το υπέροχο μέρος του βιβλίου του ο Eugen Herrigel μας βυθίζει στα πολύ δύσκολα «νερά» της χαρακτηριστικής καμπύλης κατακτήσεως της ουσίας της μεγάλης διδασκαλίας η οποία άγει από την υψηλή αυτοπεποίθηση του ανυποψίαστου αρχαρίου, στην καταβύθιση της αβεβαιότητός του όταν συνειδητοποιεί την άγνοιά του, με την υπερ-ανύψωσή του όταν συνεργασθεί με τον εαυτό του και μετατρέψει την δύναμη σε πνεύμα, προσπερνώντας τον όλεθρο της εκλογικεύσεως των αντιδράσεών του τις οποίες, πλέον, εναποθέτει σε «αυτό» που υπάρχει χωρίς να μπορεί να καθορισθεί και που για λόγους προσδιορισμού και μόνον μπορούμε να το αποκαλέσουμε «Ζεν».

     Με άξονα την αναφορά του στο έργο του Takuan «Η απαθής αντίληψη» το οποίο πραγματεύεται την υπερβατικήν εκπαίδευση του ξιφομάχου, ο Eugen Herrigel υπογραμμίζει την αναγκαιότητα της απελευθερώσεως του οπλομάχου από την άσκοπη επικέντρωση στην πρόβλεψη των χειρισμών του αντιπάλου και την προσφυγή του στην όξυνση και τον συντονισμό όλων των αισθήσεών του που νοηματοδοτούν «αυτό» που θα του επιτρέψει να προ-αισθάνεται κάθε αντίδραση του αντιπάλου ώστε ο ίδιος να προπορεύεται στον πλέον ενδεδειγμένο, για την περίσταση, χειρισμό που οδηγεί στη νίκη.   

     Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι σ΄ αυτή την διδασκαλία, ο Δάσκαλος δεν προορίζεται να χειραγωγήσει τον μαθητή επάνω στον συγκεκριμένο «δρόμο» αλλά πρέπει να του δείξει τον τρόπο για να πορευθεί επάνω σ΄ αυτόν! 

     Εν κατακλείδι, επισημαίνεται ότι η τελείωση του μαθητή με την βοήθεια της μεγάλης διδασκαλίας η οποία βασίζεται στον συνεχή και μακροχρόνιο διαλογισμό, τον οδηγεί στην αφοβία του θανάτου διότι τον προετοιμάζει ώστε, εκτιμώντας την ζωή, ανά πάσα στιγμή να είναι σε θέση να την εγκαταλείψει γαλήνιος και απαθής. Κι αυτό είναι το καταληκτικό σημείο αυτής της διδασκαλίας, να διαμορφώσει έναν  π ο λ ε μ ι σ τ ή  ο οποίος, ενώ απολαμβάνει τη ζωή να μην άγχεται προ του θανάτου και αυτό να μην καυχάται γι αυτό αλλά να το αποδεικνύει δια των έργων και του παραδείγματος των πράξεών του! Για τον λόγον αυτό, κάθε Αίθουσα των Όπλων αποκαλείται «Τόπος Φωτίσεως».

H ημερίδα

     Ασφαλώς και σε ένα μάθημα δεν είναι δυνατή η διδασκαλία της υπερβάσεως του φόβου του θανάτου, ίσως, ούτε καν σε μιαν ολόκληρη ζωή... 

     Όμως, στην παρούσα ημερίδα, συνοψίσαμε τις κύριες πτυχές των όσων διδαχθήκαμε μέχρι τώρα από το βιβλίο του Eugen Herrigel με ένα πρόγραμμα βασισμένο στον εισαγωγικό διαλογισμό, στην επίτευξη αυτοσυγκεντρώσεως, στην αποφυγή του πανικού στόχου, στην χαλάρωση, στην "κίνηση" επί της ατραπού της Τοξοβολίας εξ Επαφής προς βελτίωση της ευστοχίας και, τέλος, στην εξάσκηση της ταχυβολίας.

     Στην σημερινή ημερίδα δόθηκε έμφαση στην εναλλαγή στόχων μιας κι αυτό αποτελεί την βασική συνιστώσας για την αποφυγή πανικού στόχου. Η Τοξοβολία είναι πολεμική τέχνη και στον πόλεμο η εικόνα του στόχου διαφοροποιείται συνεχώς, κάτι το οποίο θα πρέπει να ισχύει και στην Τοξοβολία.

     Έτσι, διαπιστώσαμε ότι απ΄ τον κήπο μας αφαιρέσαμε το ξεραμένο "φύλλο" που λέγεται "πανικός στόχου" ή, ενίοτε και "ανία", διεγείροντας το στοχαστικό ενδιαφέρον των Συνασκουμένων.

     Κι αυτό, εν τέλει, απεδείχθη γονιμότατο, διαπιστώνοντας ότι σήμερα χαρήκαμε τις καλύτερες τοξεύσεις των συμμετεχόντων.

     Ο Δάσκαλος Eugen Herrigel και πάλι μας "έδειξε το μονοπάτι" κι εμείς "πορευτήκαμε" επάνω σ΄ αυτό με την, οικεία μας, σιγουριά του ...υπνοβάτη!

     "Σφυγμομετρηθήκαμε" προσεκτικά για να βαθμονομήσουμε την "καμπύλη" μας σε τούτη την ημερίδα και, πράγματι, εν σμικρώ, την επαληθεύσαμε ακόμη και ως μία "παρένθεση" της δια βίου "καμπύλης" μας.

     Η όλη προσέγγιση έδειξε ότι, δίκην μηχανικής δράσεως, μεταλλάσσει την δύναμη σε πνεύμα και φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. 

     Η σωστή αφετηρία του διαλογισμού καταλήγει νομοτελειακώς στην επιδιωκτέα απελευθέρωση του ενστίκτου το οποίο, πλέον, δρα χωρίς λογικές ερμηνείες και ...δυναμόμετρα! Και δρα εξίσου για όλους... Όπως εξίσου για όλους, το περιεχόμενο του έργου του Eugen Herrigel συνιστά ευεργεσία!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

    O Aθλητισμός είναι μια έξοχη δραστηριότητα αλλά πολύ "λίγη" προ της οιασδήποτε Πολεμικής Τέχνης και οι μεταξύ τους διαφορές πάμπολλες! Μία από αυτές τις διαφορές και η  μ ο ν α χ ι κ ό τ η τ α  η οποία αποτελεί και την βάση των Πολεμικών Τεχνών εν αντιθέσει προς την ομαδικότητα η οποία κυριαρχεί στον Αθλητισμό ακόμη και μεταξύ μεμονωμένων αντιπάλων! Και αυτό μας το επανέφερε στο νου η τελευταία προπονητική ημερίδα των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" κατά την οποία παρέστη στη Γραμμή Βολής μόνον ένα άτομο, ο επικεφαλής της Σχιολής ο οποίος, αποχαιρετώντας τους μαθητές του για το καρναβαλικό τριήμερο, ανέλαβε το Τόξο του και ασκήθηκε μόνος του, κατά πως ορίζει ο κανόνας των Πολεμικών Τεχνών.

     Όντως, η Γραμμή Βολής, το Ιππευτήριο, το Τατάμι, δεν είναι σύγχρονα γυμναστήρια όπου καταφεύγουν οι αφορήτως αισθανόμενοι ...μοναξιά για να "πλαισιωθούν" ...επιτέλους, ..."σμιλεύοντας" τα κορμιά τους. Η Γραμμή Βολής, το Ιππευτήριο και το Τατάμι είναι τόποι σμιλεύσεως ατομικών ψυχών και πνευμάτων όπου δεν χρειάζονται "παρέες" και "κολλητοί" για να υπάρξει ...δυικό ή και "πολυπρόσωπο" αποτέλεσμα.

     Κι έτσι, πιστός στις αρχές του, ο επικεφαλής των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας", Συνασκούμενος Χριστόφορος Κασφίκης, συνεπής διάκονος δύο πολεμικών τεχνών αυτή την φορά απόλαυσε την μονοπρόσωπη εξάσκησή του στην Τοξοβολία "γεμίζοντας" ...εξατομικευμένα το Πεδίο Βολής, κάτι που, μεταξύ μας, ασκεί ιδιαίτερη γοητεία σε όλους μας! Άμποτες, αυτό να το απολαμβάνουμε όλοι!  

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Αυτή την φορά, τίποτε πιο αυθεντικό, ατμοσφαιρικό και καλογραμμένο από την Αναφορά μετά το πέρας Προπονήσεως, όπως συνηθίζεται στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων", από τον επικεφαλής της Κερκυραϊκής Σχολής μας Συνασκούμενο Χριστόφορο Κασφίκη, μετά την τελευταία εξόρμηση-Προπόνηση στο νησί των Φαιάκων! Απολαύστε την ...αυτολεξεί!

Αγαπητοί Συνασκούμενοι καλησπέρα σας.

Άλλη μια βροχερή μέρα στο νησί.

Μια και λοιπόν οι Συνασκούμενοι αρκέστηκαν στην θαλπωρή του σπιτιού και ειδοποίησαν ότι δεν θα έλθουν, η απόφαση πάρθηκε άμεσα.

Περάσαμε με λίπος φώκιας τα τόξα μας, κερώσαμε τις χορδές, επιλέξαμε carbon βέλη, φορτώσαμε τον αυτοσχέδιο στόχο και το πανί και κινήσαμε για  «κεῖ που συνδυὸ δὲν περπατοῦν, συντρεῖς δὲν κουβεντιάζουν, παρὰ πενῆντα κ’ ἑκατό, καὶ πάλε φόβο νἔχουν κ’ εμεις µονάχοι πηγαμε πεζοί κι’ ἁρματωμένοι»...

Ένα πανέμορφο μέρος περίπου στα 600 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας με πλήρη ησυχία απομονωμένο από κάθε λογής άθλιους ήχους της πόλης.

Αφού στήσαμε τα πράγματα με ταχύτητα και πειθαρχία κομάντος ξεκινήσαμε την προπόνηση μας.

ΖΕΝ

Μετά το ζέσταμα πραγματοποιήσαμε διάφορες ασκήσεις αναπνοής, οξυγονώνοντας επαρκώς κάθε κύτταρο του σώματος μας, και εκτελέσαμε mokuso προετοιμάζοντας έτσι το σώμα μας για σκληρή προπόνηση.

Το ψιλόβροχο και τα στοιχεία της φύσης σύμμαχός μας .

Γνωρίζοντας ότι η μακρά απόσταση 35+  μέτρα σε συνδυασμό με την υγρασία και την ψιχάλα και το αεράκι θα επηρέαζαν τις βολές μας χρησιμοποιήσαμε για πρώτη φορά καταδείκτες ανέμου σε διάφορα σημεία (κατεύθυνση των φύλλων των  δέντρων) για να επιτευχθεί σωστή βολή, μια και η ταχύτητα των τόξων μας δεν είναι μεγάλη ώστε να εξαλείψει σε μακρές αποστάσεις, τυχόν, ριπές ανέμου .

Commandos

Ε! Σε ένα τέτοιο περιβάλλον σιγά να μην το εκμεταλλευτούμε. Κινητικές ασκήσεις ελεύθερου σεναρίου ενός εκάστου. Πυρ και κίνηση με επιτιθέμενο τον Γιώργη, αμυνόμενο την αφεντιά μου. Με βολές αμφιδέξιες, άλματα από αναβαθμίδες, και γενικά όσα άντεχαν τα ταλαίπωρα γόνατα μας.

Δυναμώνοντας η βροχή.

Δοκιμάσαμε βολές με σχετικά καλή επιτυχία με μπόρα. Εδώ δεν υπάρχει φωτογραφικό υλικό μια και προστατέψαμε τα κινητά μας. Το βουνό μίλησε. Έπρεπε να φύγουμε. Μαζέψαμε γρήγορα. Ευχαριστήσαμε τον όποιο Θεό για την στροφή που έδωσε στον εγκέφαλο μας ώστε να εκτελέσουμε αυτήν την πανέμορφη προπόνηση και αποχωρήσαμε κατευχαριστημένοι.

Αυτά από το βροχερό μας νησί.

Με εκτίμηση,

Κασφίκης Χριστόφορος

EUGEN HERRIGEL ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ 5ο ΜΕΡΟΣ

 EUGEN HERRIGEL

ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

5ο ΜΕΡΟΣ

Από τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων"

Εφιπποτοξότην Αριστοτέλην Ηρακλέους Καλέντζη

Το Περιεχόμενο του 5ου Μέρους

     Η ΓΑΛΗΝΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΤΕΡΙΑΣ 

 ΤΟ  ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

     Θα ξεκινήσουμε με μία αποκατάσταση της διατυπώσεως «ά ν ο ι γ μ α  Τόξου» ή «ά ν ο ι γ μ α  χορδής» που ακολουθήσαμε στο προηγούμενο 4^ο Μέρος συντασσόμενοι με τα εσφαλμένα αλλά και διεθνώς «κρατούντα» και θα την διορθώσουμε ακριβολογικώς, πλέον, σε «έ λ ξ η  χορδής» κάτι που θεωρούμε ορθότερο. Το Τόξο δεν είναι «κλειστό» όταν δεν εφαρμόζεται «έ λ ξ η» στην χορδή, ούτε η χορδή «ανοίγει» όταν έ λ κ ε τ α ι! Απλώς, όταν η χορδή παραμένει ευθύγραμμη, χωρίς  έ λ ξ η το Τόξο παραμένει  α ν ε ν ε ρ γ ό,  ήτοι, χωρίς φόρτιση βλητικής ενεργείας, αλλά σε καμία περίπτωση «κλειστό», όπως εσφαλμένα διατυπώνεται, π.χ., στην Αγγλική η οποία δεν είναι και η πλέον ακριβολόγος γλώσσα. Και είναι απαραίτητο, σε ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως μια πολεμική τέχνη, η ακριβολόγος διατύπωση προς αποφυγή παρεξηγήσεων.  Πάντα ταύτα διότι στο 5^ο Μέρος θα ξεκινήσουμε με την επαναφορά στη μνήμη των όσων προανεφέρθησαν περί της σημαντικής συμβολής συμβολής της πνευματικής δυνάμεως στην  έ λ ξ η  της χορδής, μειώνοντας την μυική δύναμη που απαιτείται για τον ίδιο λόγο.

     Με μια πολύ χρήσιμη επισήμανση ξεκινά τούτο το 5^ο Μέρος ο Eugen Herrigel θυμίζοντάς μας πόσο ελάχιστο είναι αυτό που, από τον αρχάριο Τοξότη, μπορεί να θεωρηθεί … «σπουδαίο», δηλαδή, η επίτευξη της έλξεως της χορδής με την συμβολή της πνευματικής δυνάμεως η οποία εξοικονομεί μυική δύναμη! Και από αυτή την λεπτομέρεια, ο Γερμανός συγγραφέας εξηγεί πως κατάλαβε τον ορισμό ως «ήπια τέχνη» όσων αμυντικών  αμυντικών συστημάτων οδηγούν στην νίκη επί του αντιπάλου χωρίς σπατάλη μυικής ενεργείας παραχωρώντας στον αντίπαλο το μειονέκτημα της σπατάλης αυτή. Και τότε, ο Eugen Herrigel, θυμήθηκε τον Λάο Τσε ο οποίος θεωρεί ότι η πραγματική ζωή μοιάζει με το νερό που, χωρίς να υποχωρεί, χωρίς να αφανίζεται,  π ρ ο σ α ρ μ ό ζ ε τ α ι  στον, εκάστοτε, διατιθέμενο χώρο που του προσφέρεται. Aυτά τα …απλά «σινικά», ας τα έχουμε υπ΄ όψη όλοι εμείς οι «δυτικοί» οι οποίοι παρασυρόμεθα σε άγονες εμμονικές επιλογές, αφιστάμενοι των λύσεων που μας παρέχει η ίδια η φύση.

     Κι έχοντας αποσαφηνίσει και την φάση της έλξεως της χορδής, σ΄ αυτό το μέρος, θα περάσουμε και θα αναλύσουμε την φάση της  α φ έ σ ε ω ς  της χορδής προς  α π ε λ ε υ θ έ ρ ω σ η  του βέλους.

     Επικαλούμενοι δύο διαφορετικούς όρους (άφεση και απελευθέρωση) στην συγκεκριμένη φάση, υπογραμμίζουμε τα αλληλένδετα, μεν, αλλά δύο διαφορετικά συμβάντα, δε, που συνυπάρχουν σ΄ αυτήν. Διότι, χωρίς έλξη χορδής δεν μπορεί να απελευθερωθεί το βέλος ώστε να υλοποιηθεί η τόξευση.    

     Πριν, όμως, ο Eugen Herrigel προχωρήσει πάρα κάτω, εκτός από διδακτικός και βαθύτατα παιδαγωγικός καθώς ήταν ως πανεπιστημιακός Δάσκαλος, ανασύρει την χρησιμότητα της επαναλήψεως ως «μητέρας» της μαθήσεως, για να μας ξαναφέρει στη μνήμη το βασικό σημείο αναφοράς που καθορίζει την ζενικήν ουσία στην Τοξοβολία κατά το στάδιο της αρχαριότητος, σημειώνοντας: «Το να πλήξει κανείς τον στόχο δεν είναι κανένα κατόρθωμα, αφού ο Τοξότης στέκεται σε απόσταση το πολύ δύο μέτρων από αυτόν». Εμείς δε, θα προεκτείναμε αυτή την διατύπωση καθ΄ όλο το άνυσμα της Τοξοβολίας, όπως αυτό είναι πλέον παραδεκτό από όλους τους μύστες αυτής της ευγενούς τέχνης την οποία ο Κομφούκιος ανεγνώρισε ως την μόνη στην οποία μπορούν να ανταγωνίζονται οι ανώτεροι Άνθρωποι (Κομφουκίου: «Ανάλεκτα», κ.3,7).

     Έτσι, θα θυμηθούμε ένα σημαντικό βιβλίο που συνέγραψε ο Αμερικανός πανεπιστημιακός καθηγητής Winston L. King με τίτλο «Zen and the way of the Sword» (Oxford University Press,1993) στο οποίο όχι μόνον συμφωνεί με τον Eugen Herrigel ως προς το σημείο αυτό αλλά και επικαλείται (σ. 244) την διατύπωση ακόμη ενός σημαντικού Αμερικανού ειδήμονος, του Paul Crompton ο οποίος, στο βιβλίο του «The Complete Martial Arts» (McGraw-Hill, 1989, σ.59) υπογραμμίζει ακριβώς ότι στην Τοξοβολία η κατάκτηση του στόχου δεν είναι το πλέον σημαντικό επίτευγμα του Τοξότη, αναγνωρίζοντας ως «επιτυχία» (όρο υπό προϋποθέσεις…) την τόξευση του βέλους μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο διανοητικής καταστάσεως η οποία χαρακτηρίζεται από την πλήρη απουσία επιθυμίας επιτυχίας, με «αδειασμένο» κενό τον νου από κάθε «πρόθεση» και επικεντρωμένο μόνον στο μεγαλείο της «στιγμής». Και αυτό, εν προκειμένω, ορίζει και την «ζενικότητα».  

     Κατόπιν της, ως άνω, χρήσιμης «παρενθέσεως» ξαναβρισκόμαστε με το Τόξο ανά χείρας, το βέλος εγκαθιδρυμένο στην χορδή και έλκοντας την χορδή με τον ασιατικό τρόπο στον οποίο πρωταγωνιστεί ο αντίχειρας, όπως ο Eugen Herrigel περιγράφει. Εν προκειμένω, την έλξη της χορδής προκαλεί ο αντίχειρας ο οποίος, προστατευμένος μέσα σε ένα χειρόκτιο με κατάλληλη προστατευτική διαμόρφωση του «αντίχειρός» του, «περικυκλώνει» την χορδή κάτω από το βέλος ενώ τρία δάχτυλα, ο δείκτης, ο μέσος κι ο παράμεσος, τον συγκρατούν κλειστό στη θέση του μέχρι που θα ανοίξουν, θα τον απελευθερώσουν ώστε να ανοίξει κι αυτός για να αφεθεί η χορδή εκτοξεύοντας και το βέλος. Αλλά, ακριβώς αυτή την στιγμή της αφέσεως της χορδής οι αμέτρητες ταλαντώσεις της προκαλούν κραδασμούς κι εντάσεις που εκτρέπουν την βολή κλονίζοντας τον Τοξότη όταν αυτός είναι ανυποψίαστος… Και για να καταλάβει ο Τοξότης το «αντίδοτο» γι αυτή την εκτροπή δεν αρκεί η άψογη στάση και τεχνική κάτι που, κυρίως, ο αρχάριος επιδιώκει με την βοήθεια εκλογικευμένων διαδικασιών τις οποίες προσεγγίζει με ανάλογη πρόθεση επιτυχίας και ωφελιμιστική σκέψη! Και τούτο διότι, σε μια τέτοια περίπτωση εκλογικευμένης προσεγγίσεως καταντούμε σαν τη σαρανταποδαρούσα η οποία βάζει …τρικλοποδιά στον εαυτό της και παραμένει ακίνητη, μη μπορώντας να ρυθμίσει δια του νου την αλληλουχία κινήσεων καθενός από τα …σαράντα πόδια της μιας και στη περίπτωση της Τοξοβολίας ισχύει ανάλογη αλληλουχία πολλών επιλογών και κινήσεων. Κι όσο ο αρχάριος Τοξότης παγιδεύεται στο να σκέφτεται το τι πρέπει να πράξει για να απελευθερώσει την χορδή τόσο δεν θα καταφέρνει μιαν ιδανική τόξευση αφού αυτή θα επιτευχθεί μόνον όταν ο ίδιος λειτουργεί  χ ω ρ ί ς  να  σ κ έ φ τ ε τ α ι, μόνον όταν η τόξευση επιτελεσθεί τόσον  ε ν σ τ ι κ τ ω δ ώ ς, χωρίς εκλογικεύσεις, ώστε να αιφνιδιάσει και τον ίδιο τον Τοξότη!

     Ο σοφός Σουν Τζου, ή, όποιος τέλος πάντων συνέγραψε την «Τέχνη του Πολέμου», ένα «ευαγγέλιο» της νίκης χωρίς μάχη, που διέπεται από τις αρχές του Ταοϊσμού και χρονολογείται μεταξύ του 5ου και του 3ου π.χ.χ. αιώνος, μας λέει: «Αυτοί που δεν έχουν συνειδητοποιήσει τα μειονεκτήματα της χρήσεως των όπλων δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσουν και τα πλεονεκτήματα από την χρήση τους»! Και το Τόξο, κατά την διάρκεια της τοξεύσεως έχει το μειονέκτημα σφοδρών αντιδράσεων οι οποίες επιβαρύνουν τον Τοξότη, παρασύροντάς τον, κατά κανόνα, σε άγονα αποτελέσματα! Κι εδώ αναδεικνύεται σπουδαία η διδασκαλία του Kenzo Awa όπως μας την μεταφέρει ο Eugen Herrigel! Και η «συνταγή» είναι η αποποίηση της εκλογικεύσεως σε όλη την διαδικασία της τοξεύσεως, με την αντικατάστασή της από ένα ενστικτώδες και μη έχον χρεία ερμηνείας … «εἰκῇ καί ὡς ἔτυχε», «εἰκῇ πράττειν», χωρίς προσχεδιασμό και εκλογίκευση, με τον ίδιο τρόπο που ένα παιδίπιάνει το ζαχαρωτό για να το φέρει στο στόμα του χωρίς να προσχεδιάσει τις κινήσεις των δαχτύλων του και του χεριού του, χωρίς να προεντοπίσει στη σκέψη του το ακριβές σημείο του στόματός του και το άνοιγμα των χειλιών του, την λειτουργία των σιαγόνων και της γλώσσας, ή και την διαδικασία της καταπόσεως, αυτά, δηλαδή, που ορίζουν τον εαυτό του, αυτά από τα οποία είναι αποδεσμευμένο γευόμενο «έτσι»,  α σ τ ό χ α σ τ α  το ζαχαρωτό! Και τούτο σημαίνει ότι αν δεν αποδεσμευτούμε από τον εαυτό μας, από το «εγώ» μας, η σωστή τόξευση θα παραμένει ανολοκλήρωτη!

     Βαρύτατο "φορτίο" το πεπερασμένο "εγώ", με την αναπόδραστη φθαρτότητά του και όσα επακόλουθα σέρνει πίσω του. Ένα "φορτίο" που λειτουργεί ως τυραννική οπισθέλκουσα στην πορεία της ανελίξεως του Ανθρώπου και μακάριοι όσοι καταφέρνουν να αποδεσμευτούν από αυτό το δυσβάσταχτο άχθος! Και, αν η Τοξοβολία συνιστά μέρος και δη σημαντικό, όπως εμείς το αντιλαμβανόμεθα, της ανελίξεως του ατόμου, τότε, σε αυτή την περίπτωση, το βαρύτατο "φορτίο" του "εγώ" είναι κατά προτεραιότητα απορριπτέο!

     Αυτό ακριβώς μας διδάσκει ο Δάσκαλος Kenzo Awa και αυτή την σοφή "αποστροφή"-παρακαταθήκη του:

     "Η σωστή βολή γίνεται την κατάλληλη στιγμή μόνον όταν αποδεσμευτείτε από τον εαυτό σας."

     Εμβαθύνοντας σε τούτη την λακωνική φράση ερμηνεύουμε και όσες λαθεμένες συμπεριφορές (δικές μας και ξένες...) κατέληξαν στην αποτυχία ένεκεν βιασύνης και εγωιστικής "υπερτροφίας" με την συντριβή του οράματος και την μετατροπή του σε στάχτες παρελθόντος...

     Λέξεις ελάχιστες και σοφά επιλεγμένες για να ορίσουν τον χρόνο (κατάλληλη στιγμή) και τον τρόπο (αποδέσμευση), κανόνας ο οποίος ορίζεται από τις συντεταγμένες της  κ α ρ τ ε ρ ί α ς  που αναμένει τον φέροντα την κατάλληλη στιγμή  χ ρ ό ν ο  και του  τ ρ ό π ο υ, δηλαδή, την  α π ο δ έ σ μ ε υ σ η  από το "εγώ". Πρόκειται, όμως, πραγματικώς περί δύο διαφορετικών συντεταγμένων ή, μήπως και οι δύο ταυτίζονται σε μία και, δη, στην αποδέσμευση από το "εγώ"; Διότι, αυτή η στιγμή που προϋποθέτει το “άδειασμα του νου” και την ταύτισή μας με τον στόχο, όπως είδαμε προηγουμένως, εναποθέτει στο ένστικτο την τελεσφόρηση της τοξευτικής προσπαθείας όχι στέλνοντας το βέλος προς τον στόχο αλλά φέρνοντας τον στόχο στον Τοξότη.

     Όντως, η στιγμή της αποδεσμεύσεως από το "εγώ" ορίζει και τον κατάλληλο  χ ρ ό ν ο  για μια σωστή βολή διότι αυτό το χρονικό όριο σηματοδοτεί στον Τοξότη την απελευθέρωσή του από το υπαρξιακό "φορτίο" του και την δυνατότητά του να απελευθερώσει και την χορδή του χωρίς να εκλογικεύει χειρισμούς και τεχνικές, ελεύθερος άγχους για το όποιο αποτέλεσμα, με την σιγουριά ενός υπνοβάτη ο οποίος εναποθέτει στο ένστικτό του την υλοποίηση μιας ομαλούς κινήσεως, μιας σωστής τοξεύσεως πέραν από την εναγώνια επιθυμία και εκτός συμπερασματικών λαβυρίνθων!

     Και, αυτό ακριβώς, είναι Ζεν, αν, βεβαίως, νομιμοποιείται εκ των πραγμάτων μια τέτοια διατύπωση...

     Κι εμείς θα προσθέταμε ότι η αποδέσμευση από το «εγώ» δεν είναι κάτι δύσκολο! O Βουδισμός Μαχαγιάνα στον οποίον εντάσσεται και το Ζεν, διδάσκει ότι όλοι, εξίσου, αποτελούμε τον «οικητήριο χώρο» του Βούδα η φύση του οποίου και μας χαρακτηρίζει οπότε, όλοι από κοινού, έχουμε και την ίδια πρόσβαση στη φώτιση την οποία μας αποκρύπτει η αχλύς των ψευδαισθήσεών μας, στερώντας μας αυτό που υπάρχει μπροστά μας! Δεν απομένει, λοιπόν, παρά να ανοίξουμε το πνευματικό «τρίτο μάτι» μας προς μία πραγματικότητα η οποία υπάρχει γύρω μας και μας αφορά, κατανοώντας ότι το πραγματικό αποτέλεσμα προκύπτει εκεί που δεν το φανταζόμαστε, ενώ ο χρόνος επιτεύξεώς του εγγράφεται ως υποσύνολο στο μέγα άθροισμα του χρόνου αναμονής για τον οποίον ο Άνθρωπος είναι προετοιμασμένος και εξασκημένος! Κι αν ανοίξουμε αυτό το «τρίτο μάτι» η αποδέσμευση από το «εγώ» μας είναι …οίκοθεν νοούμενη.

H ημερίδα

     Με προτεραιότητα την, ε ν σ τ ι κ τ ώ δ η  και χωρίς την συμμετοχή οιασδήποτε νοητικής υποστηρίξεως,  ά φ ε σ η  της χορδής προς απελευθέρωση του βέλους, κατ΄ αυτή την ημερίδα, ακολουθήσαμε ένα ευχάριστο "μονοπάτι" συνειδητοποιήσεως της σημασίας της ενστικτώδους διαδικασίας, απολαμβάνοντας μια γουλιά παραδοσιακού ηδύγευστου.

     Ρηξικέλευθοι στις εκπαιδευτικές μας μεθόδους ως "Έλληνες Κένταυροι" επιμείναμε στο βίωμα αντί των ακαδημαϊκών βερμπαλισμών και παραχωρήσαμε στον ουρανίσκο μας την "απόσταξη" της εμπειρίας μιας πράξεως που εκτελείται ενστικτωδώς, χωρίς σκέψη, για να μας ευφράνει με τη μεθυστική επίγευση αμυγδάλου ακόμη και στην ...Γραμμή Βολής, όπου την επιχειρήσαμε. 

     Κατά την έναρξη της ημερίδος, λοιπόν, σερβιριστήκαμε, το καλλίγευστον "Amaretto di Saronno" και αφήσαμε το μεθυστικό αμύγδαλο να ευφράνει τον ουρανίσκο μας.

     "Σερβιριστήκαμε", έτσι, χ ω ρ ί ς  ν α   σ κ ε φ τ ο ύ μ ε  ΠΩΣ? θα πιάσουμε το ποτηράκι, ΠΩΣ? θα κρατήσουμε το μπουκάλι, ΠΩΣ? θα αποσφραγίσουμε το μπουκάλι, ΠΩΣ? θα γεμίσουμε το ποτηράκι, ΠΩΣ? θα φέρουμε στα χείλη μας το ποτηράκι, ΠΩΣ? θα πιούμε μέσα απ΄ το ποτηράκι, ΠΩΣ? θα διαχειριστούμε το ποτό μέσα στο στόμα μας, ΠΩΣ? εν τέλει, θα απολαύσουμε αυτό το υπέροχο υγρά και θα το καταπιούμε... Όλα αυτά τα κομβικά όσο και καθοριστικά του τελικού αποτελέσματος "ΠΩΣ?" ούτε που τα έφερε ο νους του καθενός μας στο προσκήνιό του, αλλά όλοι νιώσαμε να μας τυλίγει τον ουρανίσκο το υπέροχο αμύγδαλο του ιστορικού ιταλικού καλλιτεχνήματος "Amaretto di Saronno", έτσι, ξαφνικά, απ΄τη μια στιγμή στην άλλη, χωρίς προμελέτη και προσχεδιασμό, χωρίς ...άλγεβρα και ...τριγωνομετρία, αφού έ τ σ ι  έπρεπε να συμβεί  α υ τ ό!

     Και με αδειασμένη την "κούπα" μας, συγγνώμη, το ...ποτηράκι θέλαμε να πούμε, με αδειασμένο το μυαλό μας όπως ακριβώς απαιτεί η "ζενική κενότητα" νιώσαμε την ύπαρξή μας να απλώνεται ελεύθερη παντού, σαν το νερό που εξαπλώνεται για να καταλάβει όλο τον προσφερόμενο χώρο μέσα στον οποίο χέεται και ξεκινήσαμε τις τοξεύσεις μας επαφιέμενοι στην κυριαρχία του ενστίκτου μας! 

     Οι τοξεύσεις μας επεχειρήθησαν μέσα στο πλαίσιο της απαθείας μιας εκστάσεως  εκτός τόπου και χρόνου, μιας μη συμμετοχής του λογικού κατά την οποία ούτε ο τόπος (της Γραμμής Βολής) ούτε ο χρόνος (η στιγμή της αφέσεως της χορδής) έδειξαν ότι αποτελούσαν σημεία αναφοράς! Καμία βιασύνη για την άφεση της χορδής, καμία "σπουδή χρονομέτρου" αλλά πλήρης υποταγή στην ωρίμανση της "στιγμής" η οποία, εκείνη αφ΄ εαυτού της και μόνον, ορίζει την πράξη αφέσεως χωρίς καμιάν ανθρώπινη παρέμβαση! «Εἰκῇ καί ὡς ἔτυχε», όπως προείπαμε και  χ ω ρ ί ς  να στοχεύουμε διόλου διότι, σε αυτό το σημείο εντοπίζεται και η αιτιώδης πρωταγωνιστικότητα του ενστίκτου! Και τα βέλη..., πού πήγαν τα βέλη, υπ΄ αυτές τις "τυφλές" συνθήκες τοξεύσεως; Τα βέλη βρέθηκαν όλα καρφωμένα επί του στόχου και στην καλύτερη, δυνατή, συγκέντρωση!

     Και οι εμπειρίες κοινές σε όλους, ανεξαρτήτως "αρχαρίου" ή "προχωρημένου" με όλες τις τοξεύσεις υπό κατάσταση ψυχικής χαλαρότητος και "βλητικής" (θα λέγαμε...) "απολαύσεως", σαν να έπαιζε ο παιδικός εαυτός μας με το Τόξο...

     Το ίδιο βελτιωμένες και οι συγκεντρώσεις των, επί του στόχου, βελών όλων και με εκείνη την αυτοματική χαλαρότητα που επέτρεπε στον ουρανίσκο να απολαμβάνει το ιταλικό ηδύγευστο χωρίς διανοητικήν ...υπερκόπωση!

     Αυτή η πέμπτη συνεδρία μας έδειξε αδρά, μετά από τόσα χρόνια πειραματικής έρευνας στην ενστικτώδη Τοξοβολία  και τις, εφεξής, απαραίτητες μεταβολές και βελτιώσεις διδασκαλίας της που θα πρέπει να εισαγάγουμε στην Σχολή μας. 

     Αδιάψευστο τεκμήριο ωφελείας η διεμβολή της ζενικής παραμέτρου και οι συγκεντρώσεις των βελών αυτής της ημερίδος το επιβεβαιώνουν.

     Μετά την λήξη της δράσεως στη Γραμμή Βολής συζητήσαμε εκτενώς τα διατρέξαντα και καταλήξαμε, από κοινού, σε σημαντικά συμπεράσματα για την βελτίωση των τοξευτικών προσεγγίσεών μας!

     Κι όπως το χέρι υψώθηκε μετά την άφεση της χορδής και την απελευθέρωση του τελευταίου βέλους, χαιρετίσαμε με ευγνωμοσύνη τους Δασκάλους μας, τον Eugen Herrigel, τον Kassai Lajos και όσους άλλους μας χειραγώγησαν μέχρις αυτό το σημείο  ώστε να μπορούμε να ανοίξουμε σιγά-σιγά το τρίτο "μάτι" μας και να χαρούμε τον απέραντο ζενικό ορίζοντα της Τοξοβολίας. Σε έναν κόσμο αντιφασιστικής παρακμής και ηθικής αθλιότητος, ο Εθνικοσοσιαλιστής Eugen Herrigel εξακολουθεί να ωφελεί ανθρώπινες ψυχές εκ του τάφου του!

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

Συνεχίζεται...