ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ "ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΟΣ"
Ισχυρό αντικαρκινικό κόστους 2000 ευρώ! Δυστυχώς δεν αποτρέπει το μοιραίο.
O "δωρητής θρόνου" Κωνσταντίνος Γκλύξμπουργκ μιλώντας on camera αφηγήθηκε μία πολύ σημαντική λεπτομέρεια της εφηβικής του ηλικίας όταν, αντί να σπουδάζει και να εκπαιδεύεται, προτιμούσε να παραμένει αγράμματος ξενυχτώντας κάτω από το μπαλκόνι της Βουγιουκλάκη αναγκάζοντας τη μητέρα του να του ρίχνει χαστούκια. Κάποια ημέρα, όπως αφηγείται ο ίδιος, τον κάλεσε ο πατέρας του Παύλος και τον ρώτησε "Πού ήσουν;" κι εκείνος απήντησε "Στου Γουδή, έκανα προπόνηση με το άλογο γιατί θέλω να πάω στους Ολυμπιακούς" οπότε ο πατέρας του φοβισμένος του είπε "Θέλεις να σκοτωθείς; Τα άλογα είναι επικίνδυνα, να βρεις κάτι άλλο" και μετά τον μπάρκαραν ως ..."έρμα" (σαβούρα) στο ιστιοφόρο του Εσκιτζόγλου ο οποίος, ως αρχηγός πληρώματος κατέκτησε το ολυμπιακό μετάλλιο Ιστιοπλοίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης ασχέτως αν όλοι είδαν το μετάλλιο στο στήθος του "δωρητή θρόνου" Κωνσταντίνου αφού ο καημένος ο Εσκιτζόγλου, αν και κυβερνήτης, ως κοινός θνητός μπήκε πίσω από τον γαλαζοαίματο. Πίσω από αυτό το περιστατικό κρύβονται δυο πικρές αλήθειες τις οποίες αξίζει να επισημάνουμε.
Αλήθεια 1η: H Iππασία γενικώς ακόμη και σε επίπεδο βασιλικής οικογενείας, αντιμετωπίζονταν στη νεώτερην Ελλάδα με επιφύλαξη ή και φόβο! Και τα ελάχιστα μαθήματα Ιππασίας που έκανε ο "δωρητής θρόνου" Κωνσταντίνος Γκλύξμπουργκ, εξ όσων πρόλαβε να μας πει ο Εκπαιδευτής του, Δημήτριος Φιλιππίδης, δεν έφεραν σημαντικό αποτέλεσμα.
Αλήθεια 2η: Η Ιππασία είναι Σχολείο Ηγετών και όποιος πρόκειται να ασκήσει την οιανδήποτε μορφή ηγεσίας αποδεικνυόμενος ανίκανος στην Ιππασία, θα αποδειχθεί ανίκανος και ως Ηγέτης και αυτό επαληθεύθηκε και στην περίπτωση του "δωρητή θρόνου" Κωνσταντίνου Γκλύξμπουργκ ο οποίος και ως εραστής της Αλίκης Βουγιουκλάκη απεδείχθη ελλιπής και ως Βασιλέας εντελώς ανίκανος!
Με ισχύουσες αυτές τις δυο πικρές αλήθειες, καταλαβαίνουμε εύκολα τις ατέλειες του ελλαδικού "κόσμου της Ιππασίας" ο οποίος ζεί με διαρκείς φόβους προς τον Ίππο και σοβαρές παρερμηνείες της Ιππασίας, ως "προϊόντα" αγνοίας την οποία επικαλύπτει ένας νοσηρός "ξερολισμός" που εκθέτει, βεβαίως, τους φορείς του και τους αφήνει ακάλυπτους επιφέροντάς τους εντάσεις καταλήγοντας σε μία γενική, περιρρέουσα, "τοξικότητα". Κι αυτή η περιρρέουσα "τοξικότητα" του ελλαδικού "κόσμου της Ιππασίας" δεν είναι παρά το άθροισμα των ατομικών "τοξικοτήτων" των ατόμων που τον ορίζουν!
Δεν είναι διόλου τυχαίο που ο μεγάλος Δάσκαλος της Ακαδημαϊκής Υψηλής Ιππικής Nuno Oliveira είχε τοποθετηθεί εναντίον της συμμετοχής του σε αγώνες αναγνωρίζοντας στην ανταγωνιστικότητα τον μεγάλο εχθρό της απολαύσεως της ωφελείας της Ιππασίας! Ο λαμπρός Πορτογάλος δεξιοτέχνης είχε διαγνώσει την καταστρεπτική επίδραση της "αγωνιστικής" ανταγωνιστικότητος στα ανεκτίμητα ψυχοπνευματικά οφέλη του ιππεύειν και το είχε επισημάνει ρητώς. Όμως, οι ατελείς προσήλυτοι της "αγωνιστικής Ιππασίας" συμπεριλαμβανομένης και της ελλαδικής, αυτό το βασικό δεν το κατάλαβαν ποτέ και στη σημερινή Ελλάδα, υπό την ενοχή των μεθοδεύσεων της κρατικοδίαιτης "Ομοσπονδίας Ιππασίας", οι ενασχολούμενοι με την επιχώρια Ιππασία νομίζουν ότι αν δεν παγιδευτούν στο εργαλειοποιημένο αλισβερίσι των "αγώνων" ...υποβαθμίζονται ιππικώς καθιστάμενοι ...υποδεέστεροι, οπότε, συστρατεύονται με τον εσμό των παγιδευμένων, αναπτύσσουν την ανταγωνιστικότητα η οποία είναι ο κοινός παρονομαστής του "περιγύρου" και υποτάσσονται σε μία συνεχή αυτο-τοξίνωση διότι, πλέον, δεν χαίρονται τον Ίππο αλλά μόνον την μεταξύ τους ανταγωνιστική διαμάχη για το ποιος θα αρπάξει από τον άλλο το "κύπελλο"! Όμως, αυτό, υποχρεώνει τα επινεφρίδιά τους να παράγουν διαρκώς αδρεναλίνη και να αυτο-τοξινώνονται με τραγικές συνέπειες αναπτύξεως νοσηρών αντιπαθειών, μίσους κλπ κλπ... Και μια τέτοια περίπτωση ήταν κι αυτή της δυστυχούς γνωστής μας από τον κόσμο της ελλαδικής "Ιππασίας" που μόλις μάθαμε ότι πέθανε προ δύο μηνών από καλπάζοντα καρκίνο του μαστού, νέα, έρημη και υπό οδυνηρότατες συνθήκες, όπως ακριβώς με πατρική διάθεση την είχαμε προειδοποιήσει προ χρόνων όταν, εντελώς τυχαία, την είχαμε συναντήσει σε ένα ζαχαροπλαστείο παραλιακής περιοχής των Μεσογείων.
Η ατυχής πολυπράγμων, χωρίς καν να γνωρίζει την Σχολή μας, δεν έχανε ευκαιρία να μη μας συκοφαντεί στον "ιππικό περίγυρό" της, δεν άφηνε στιγμή που να μην υβρίσει τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" και να μην εκφρασθεί περιφρονητικώς για τις υπάρξεις μας οι οποίες, ποτέ μα ποτέ, δεν της έκαναν κάτι κακό και ούτε ησχολήθησαν ποτέ μαζύ της! Όταν, λοιπόν, εκείνη την φορά και εντελώς τυχαίως ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" την συνήντησε στο ζαχαροπλαστείο, γνωρίζοντας το "υπόστρωμα" της τοξικότητος του κόσμου της ελλαδικής "Ιππασίας" της υπέμνησε τους κινδύνους της ακατανόητης αυτο-τοξινώσεώς της και την παρεκάλεσε να αναλογισθεί τις συνέπειες της υπερ-εκκρίσεως επινεφρίνης για τον οργανισμό της. Η αντίδρασή της ήταν απορριπτική των καλοπροαίρετων νουθεσιών του γηραιότερου, με ...επωδό επάρσεως και αγενείας: "Άποψή σου!".
Σκιαγραφώντας την, ατυχώς, νοσηρή προσωπικότητα της συγκεκριμένης, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι, υπό το πρόσχημα της "παθιασμένης φιλόζωης" και, βεβαίως, "φιλίππου", παριστάνοντας στα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως την ..."αδικημένη από όλους πλην τιμία και αφιερωμένη ζωόφιλη", οργάνωνε επί χρήμασι "ιδιωτικές ιπποδρομίες", εμπορεύονταν προσωπικά της "φαρμακευτικά" ιδιοσκευάσματα, εμπορεύονταν Ίππους και χωρίς ιδιαίτερη ικανότητα και διάθεση μαθήσεως του ιππικού αντικειμένου ίππευε ως αναβάτις του Ιπποδρόμου έχοντας δεχθεί επανειλημμένες τιμωρίες για, καθ' υποτροπήν, βίαιη συμπεριφορά προς τους Ίππους που ίππευε αλλά και για απρεπείς συγκρούσεις προς συν-αναβάτες της. Ένα "προφίλ" γεμάτο τοξικότητα προς τους πάντες που προδιέγραφε, δυστυχώς, την τραγική κατάληξη!
Και η θλίψη μας βαθύτατη μετά την ενημέρωσή μας για τον αδόκητο θάνατό της. Κρίμα να μην μπορείς να σταματήσεις τον "αυτόχειρα" και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ευχηθείς το "Γαίαν έχοι ελαφράν"!
Κρίμα που δεν είχε εννοήσει και την μεγάλη σημασία μιας δικής της αναρτήσεως, στον λογαριασμό της στο Facebook που αιωρείται ακόμη, δυο μήνες μετά τον αδόκητο θάνατό της:
Μόνιμο λάθος των ατελών χαρακτήρων μας το "προς τους άλλους απευθύνεσθαι", αντί του προς εαυτούς. Αυτό ακριβώς επιχειρούμε στους "Έλληνες Κενταύρους", δηλαδή, πρωτίστως να νουθετούμε εαυτούς χωρίς αυτό να σημαίνει αδιαφορία προς τους "άλλους" πεπεισμένοι, όμως, ότι ο υ δ ε ί ς δύναται να διαφύγει του πεπρωμένου του το οποίο χαράζει αυτή η ίδια η ιδιοσυστασία της υπάρξεώς του!
