ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑΤΑ ΧΕΙΜΕΡΙΝΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ

ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑΤΑ

ΧΕΙΜΕΡΙΝΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ

     Σήμερα, λοιπόν, με πολικές θερμοκρασίες και … «βοριά που τ΄ αρνάκια παγώνει» η κόρη του Ουρανού (κατά τους Ορφικούς ύμνους) Διώνη, δραπέτευσε από το ανατολικό αέτωμα του Παρθενώνος κι ήρθε στο Ιππευτήριό μας όπου ο Αντώνης μας την μύησε στην Έφιππη Τοξοβολία ενώ η Μητέρα της, όχι η Γαία ούτε η Τηθύς, αλλά η ευγενέστατη Φιλονόη την θαύμαζε και την απαθανάτιζε!... Ωστόσο...

     ...Με την επίσημη …ρεντικότα του, σήμερα, προθερμάνθηκε αρχικώς ο τετράποδος Δάσκαλός μας λόγω του ισχυρού …χειμερινού ψύχους σε ένα ολάνθιστο …ανοιξιάτικο τοπίο που χαρακτηρίζει τον χώρο μας! Θερμοκρασίες πραγματικά …αρκτικού κύκλου σε μια ολίγον πιο …μεσογειακήν εκδοχή!

     Κι όσο κι αν κάποιοι μας κατηγορούν για … «κατασκευασμένες φωτογραφίες» ή, άλλοι, μπορεί να νομίσουν ότι διαφημίζουμε τα …“Silk Cut”, η πρώτη μας συραγώγηση μας βγήκε κάπως έτσι… με τον Αντώνη να κρατά τον συραγωγέα.

     Η σημερινή εκπαιδευτική ημερίδα σχεδιάστηκε επάνω σε τρεις άξονες: (α) Την διαλειμματική εξάσκησή του (ΔΙΑΛ.ΕΞΑ.) η οποία εφαρμόζεται με γνώμονα την ανάκτηση μυικής μάζας του σχολικού Ίππου (ευημερία Ίππου), (β) την, λόγω δυσμενέστατων καιρικών συνθηκών, ολιγοήμερη εργασιακή αποχή του Ίππου και (γ) την ιππική ωφέλεια των εκπαιδευομένων. Και, βάσει αυτών των «αξόνων» επιλέξαμε την διπλή συραγώγηση πριν την έναρξη του κυρίως προγράμματος των εκπαιδευομένων.

     Η πρώτη συραγώγηση με αμιγώς προθερμαντικό χαρακτήρα και χωρίς να αφαιρεθεί ο σταυλικός επενδύτης μέχρι της κινήσεως του τροχασμού και η δεύτερη συραγώγηση με την αφαίρεση του σταυλικού επενδύτη μέχρι του πλήρους καλπασμού, προκειμένου ο Ίππος να επανέλθει κλιμακηδόν στο εργασιακό «πνεύμα» και χωρίς να ενοχληθεί από την ιδιαιτέρως χαμηλή θερμοκρασία υφιστάμενος την όποιαν προσαρμοστική δοκιμασία. 

     Οι δύο διαφορετικές αλλά συνεχόμενες συραγωγήσεις έγιναν σε δύο διαφορετικά σημεία για λόγους διευκολύνσεως του Ίππου να εισαχθεί βαθμιαίως στο πνεύμα της σχολικής εργασίας. Η πρώτη (προθερμαντική συραγώγηση) έγινε στον χώρο όπου καθημερινώς προσδένεται για βοσκή ώστε να αρχίσει η «αιμάτωση» των μυικών ομάδων του που συμμετέχουν στην απόδοση εκπαιδευτικού έργου χωρίς ιδιαίτερες «εσωτερικές» ενοχλήσεις και η δεύτερη συραγώγηση στον κυρίως εργασιακό χώρο του (στίβου) ώστε, μετά την απαραίτητη προθέρμανση, να του υποδειχθεί η «είσοδός» του στην αμιγώς σχολικήν εργασία του.

     Μάλλον σωστή η συραγωγική σχεδίαση και, αυτό, το διαπιστώσαμε με την ραγδαία ρύθμιση επί τα βελτίω των κινήσεών του, όταν ο Ίππος εκλήθη να καλπάσει επί του στίβου. 

     Εδώ, ο τέως ιπποδρομιακός (thoroughbred) Ίππος μας ο οποίος ανέπτυσσε ενστικτωδώς υψηλές καλπαστικές ταχύτητες, σήμερα και ανενστόμιστος όπως πάντοτε, επέδειξε έναν, κατά πολύ, ηρεμότερο καλπασμό, με βέλτιστην ισορροπιστικήν ευστάθεια, ιππευόμενος από τον Αρχηγό της Ομάδος μας Εφιπποτοξότη Αντώνη Διαγούπη.

     Η έναρξη του κυρίως εκπαιδευτικού προγράμματος, με την άψογη, όπως πάντοτε, εφίππευση δι εφάλσεως του Αντώνη, σηματοδότησε και την ολοκλήρωση των δύο συνεχόμενων συραγωγήσεων με τον Ίππο στεγνό, σε πλήρη ικανότητα εργασίας και με άριστη διάθεση συνεργασίας με τον Άνθρωπο. Ο, επί τούτου ανεξέλεγκτα, αφημένος συραγωγέας στο έδαφος «μαρτυρεί» πολλά περί αυτού…

     Με έμφαση στον έλεγχο της καλπαστικής ταχύτητος του Ίππου και πάλι εφαρμόσαμε εξ αρχής την τακτική της ακινητοποιήσεως του Ίππου επί του στίβου και στους τρεις βηματισμούς με μετρημένους διασκελισμούς και αυτή η τακτική μαζύ με όσα προηγήθησαν απέφερε καρπούς όταν ο Αντώνης κάλπασε επί του στίβου τον Ίππο μας.

      Βεβαίως και "επικουρικής μνήμης ένεκεν", δευτερευόντως και μόνον, σήμερα υπενθυμίσαμε και την Έφιππη Τοξοβολία στον λατρευτό μας τετράποδο με τον Αντώνη μας σε ωραιότατες τοξεύσεις με τα ιδιότυπα βέλη μας τα οποία, ούτω πως, δεν "εξαφανίζονται" μέσα στη πυκνή βλάστηση του χώρου μας ώστε η απώλειά τους να μη μας κοστίζει ...ακριβά!

     Και όχι μόνον, διότι τα συγκεκριμένα βέλη απεδείχθησαν ιδανικά και στην εξοικείωση του Ίππου με την Έφιππη Τοξοβολία καθώς ο προβαλλόμενος όγκος της εμπροσθίας διαμορφώσεώς τους επιτείνει το "προφίλ" τους ως κινουμένων σωμάτων στην περιφερειακή όραση του Ίππου μαθαίνοντάς τον να ανέχεται εκτοξεύσεις ξένων αντικειμένων από την ράχη του και τούτο, βεβαίως, αφού ανεχθεί την έφιππη τόξευση συμβατικών βελών των οποίων το μέγεθος δεν πολυ-ενοχλεί τον αγαθό Ίππο. 

     Και, ασφαλώς, αυτά τα ιδιοκατασκεύαστα βέλη προορίζονται μόνον για την ανάπτυξη της τεχνικής και όχι της αγωνιστικής Τοξοβολίας, δεδομένης της μεγάλης οπισθέλκουσας που αναπτύσσει η δαιμόρφωση του εμπροσθίου τμήματός του.

     Εν συνεχεία, μας άφησε άφωνους με τις αντοχές και τις δεξιότητές της η πρωτοείσακτη, μικρή μας, Διώνη η οποία σήμερα είχε την πρώτη εμπειρία Έφιππης Τοξοβολίας με Εκπαιδευτή της τον αντώνη ο οποίος έχει μια ιδιαίτερη ευκολία επικοινωνίας με τα παιδιά και τα ζώα. Κι απ΄ ό,τι φάνηκε, με το παιδί-Διώνη ο Αντώνης τα κατάφερε θεαματικά.

     Από πλευράς της η Διώνη έκανε τα πάντα ώστε να ανταποκριθεί όσο το δυνατόν καλύτερα, παρά το ψύχος και τον βόρειο, παγωμένο, άνεμο που φύσαγε έως και ενοχλητικά. Και παρά τις αντιρρήσεις όλων μας, συμπεριλαμβανομένης και της Μητέρας της, η μικρή μας απέβαλε τον επενδύτη της προτιμώντας να υπομένει το κρύο παραμένοντας εύκαμπτη στο έφιππο ασκησιολόγιο!

      Ο Αντώνης ως Εκπαιδευτής αποδεικνύει ολοένα και περισσότερο ότι "οσμίζεται" και επιλέγει τα καλύτερα "μονοπάτια" προκειμένου να βοηθά τους μαθητές του και, αυτή την φορά, εντυπωσίασε εφαρμόζοντας ενστικτωδώς ευφυή "κόλπα" τα οποία κάποτε εφήρμοζε όταν εκπαίδευε ο Βαλκανιονίκης υπερπηδητής και τελευταίος Εκπαιδευτής Ιππασίας του Ιππικού, Φώτης Μπράβος!  Τυχαίο; Πάντα η αιτιοκρατία και οι νόμοι της μπορούν να απαντήσουν.

      Η Διώνη έπαιξε άνετα με την μπάλλα η οποία, πάντοτε και πολύ σωστά, υπάρχει στο ασκησιολόγιο του πρώτου μαθήματος του Αντώνη βοηθώντας τον αρχάριο να αποκτήσει γρήγορα βαθύ και ασφαλές "κάθισμα".

     Ηγετικός χαρακτήρας η μικρή μαθήτριά μας, από την πρώτη στιγμή χειρίστικε τον Ίππο της με αφοβία και αυτοπεποίθηση ρυταγωγώντας τον με αρμονία αλλά και απαιτητικότητα και όταν εφίππευσε και ο Αντώνης την εισήγαγε στην διεύθυνση, ανέλαβε τις ηνίες και, ακολουθώντας τις υποδείξεις του Εκπαιδευτή της, κατάφερε να διευθύνει αμέσως τον Ίππο και επ΄ ευθείας και επί στροφών!

     Ενώ η χαμηλή θερμοκρασία ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της ημέρας, η μικρή Διώνη δεν έδειξε καθόλου να πτοείται και συνέχισε το μάθημά της διευθύνοντας, αυτοσυγκεντρωμένη, τον Ίππο της.

     Και η νεαρή αρχάρια, μετά από πολύ ώρα μαθήματος, όταν ρωτήθηκε από τον ανήσυχο, παρόντα, Ιδρυτή της Ομάδος αν κουράστηκε ή αν κρύωσε και θα ήθελε να αφιππεύσει, εκείνη αρνήθηκε ευγενικά συνεχίζοντας τις ασκήσεις διευθύνσεως υπό την καθοδήγηση του Εκπαιδευτή της Αντώνη.

     Εξαιρετική και στις πρώτες έφιππες τοξεύσεις της η Διώνη, έδειξε ότι η μέχρι τώρα ενασχόλησή της με την Ενστικτώδη Τοξοβολία την έχει προετοιμάσει καταλλήλως και για την Έφιππη.

     Η Διώνη, σ΄ αυτό το πρώτο μάθημά της τόξευσε εφίππως και εν κινήσει με την ίδια, άψογη, "γεωμετρία" σώματος και άριστη τεχνική.

     Στο τέλος του μαθήματός της η Διώνη αφίππευσε σωστότατα, αποδεικνύοντας ότι, συχνά, ένα παιδί μπορεί να είναι το ίδιο, αν όχι περισσότερο, αυτοπειθαρχημένο και αποτελεσματικό από έναν ενήλικα! και όταν οι ικανότητες ενός παιδιού αξιοποιούνται, όπως πρέπει, από ένα κατάλληλο κοινωνικό "περίβλημα" τότε η κοινωνία, αληθώς, ωφελείται! 

Ο ΕΠΑΪΩΝ

 Ο  ΕΠΑΪΩΝ

     Πέρασαν δώδεκα χρόνια από τότε που ο σημερινός Αρχηγός και Εκπαιδευτής των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Αθανάσιος Α. Ψωρομύτης, ως αρχάριος μαθητής της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", με τις φανερές δεξιότητές του, "φιγουράρησε" στις σελίδες του εκπαιδευτικού εγχειριδίου μας που, το 2010, πρωτο-κυκλοφορούσε ως το μόνο του είδους του στην ελληνική βιβλιογραφία. Ο κορυφαίος Ιππιατρός (καθηγητής DVM, PhD, της Ιππιατρικής και επίσημος Ιππιατρός της F.E.I.) Θεόδωρος Γ. Αντίκας, αξιολογώντας την έκδοση και πριν καταλήξει στην διθυραμβική κριτική του, με την αυστηρότητα που τον διέκρινε, είχε μελετήσει συλλαβή προς συλλαβή το περιεχόμενό του και είχε σταθεί στη κάθε μία φωτογραφία για να διατυπώσει, τελικώς, τα όσα διετύπωσε σεβόμενος το κύρος του ως ειδικού. Τότε, ο αείμνηστος καθηγητής, είχε σταθεί σε κάποιες φωτογραφίες μεταξύ των οποίων και σε μία ολοσέλιδη της 70ής σελίδος για να πει για τον εικονιζόμενο Ιππέα: "Aυτός αξίζει, έχει feeling και το δείχνει ο Ίππος του!". Εκείνος ο, αρχάριος, Ιππέας ήταν ο Αθανάσιος Α. Ψωρομύτης ο οποίος, με υποδειγματική σεμνότητα και ξεπερνώντας αμέτρητες προσωπικές δυσκολίες, σήμερα διευθύνει μία Σχολή Έφιππης Τοξοβολίας η οποία συμπεριλαμβάνει και την μοναδική, παγκοσμίως, Σχολή Τυφλών Εφιπποτοξοτών, δικαιώνοντας με την ανέλιξή του τον αείμνηστο Θεόδωρο Γ. Αντίκα του οποίου την μνήμη τιμά η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων". 

     Δίνοντας τις προβλεπόμενες εξετάσεις του υπό συνθήκες μοναδικής δυσκολίας και αιφνιδιασμού που κανένας άλλος εξεταζόμενος δεν αντιμετώπισε στη Σχολή μας και επιτυγχάνοντας πανηγυρικώς, συνέχισε την επίπονη προσπάθεια της αναδείξεώς του σε Εκπαιδευτή (2019) υπό ακόμη δυσκολότερες συνθήκες, χωρίς δικό του Ίππο αλλάαφιερωμένος πάντοτε σε ξένους Ίππους προς τους οποίους, πάντοτε, έδειχνε την αμέριστη αφοσίωσή του και πάντοτε με λαμπρό αποτέλεσμα! 

     Και χωρίς να χαμηλώσει ποτέ τον πήχη του σεμνού Ήθους του, χωρίς να επιδιώξει την προβολή του με εκδηλώσεις κοσμικού χαρακτήρος ή δημοσιότητα, συνεισέφερε στον Πολιτισμό διδάσκοντας Παραδοσιακή Τοξοβολία σε Εκπαιδευτήρια και προβάλλοντας παντοιοτρόπως την Έφιππη Τοξοβολία. 

    Τώρα, ο Αθανάσιος Ψωρομύτης, μας δίνει ένα μάθημα σωστής προετοιμασίας ενός σχολικού Ίππου όχι μόνον για να διεκπεραιώσει τα ημερήσια μαθήματα της Σχολής του αλλά και για να προχωρήσει ένα βήμα πιο μπροστά, διευθυνόμενος πλέον με απλό περιλαίμιο, ανεξαρτήτως εάν ο συγκεκριμένος Ίππος είναι πρόσφατος στα χέρια του Αθανασίου και μετά από μονοψήφια μαθήματα έγινε εφικτό να διευθύνεται ασφαλέστατα άνευ στομίδος με την οποία πάντα ιππεύονταν.

     Και ο σωστός Εκπαιδευτής προτάσσει πάντοτε την ρυταγώγηση, ειδικώς εάν πρόκειται να ακολουθήσει μάθημα αρχαρίων ή, πολύ περισσότερο, τυφλών μαθητών όπως σήμερα!

     Βεβαίως, κατ΄ οικονομίαν χρόνου, η εναρκτήρια ρυταγώγηση είναι συμφέρουσα όταν διεξάγεται με "φόρτο" οπλισμού ώστε, καθ΄ οδόν, ο Ίππος να προετοιμάζεται για την Έφιππη Τοξοβολία που θα ακολουθήσει και ο Αθανάσιος ενεργεί όπως πρέπει.

     Σήμερα, λοιπόν, ο Αθανάσιος ξεκίνησε με την προνοητικήν υπόμνηση του Τόξου και των βελών στον ήδη εξοικειωμένο με αυτά Ίππο! Δεν βαρέθηκε να κάνει κάτι που ήδη ο Ίππος γνωρίζει αλλά, ως σωστός Εκπαιδευτής, "ξαναφρεσκάρισε" την μνήμη του ζώου ώστε να είναι βέβαιη η ασφάλεια των μαθητών του!

     Εν συνεχεία, ο σοφός Εκπαιδευτής ξεκίνησε την εισαγωγή του Ίππου στον μελλοντικό του έλεγχο δια περιλαιμίου χωρίς να αφαιρέσει τον (ανενστόμιστο πάντα!) χαλινό, ούτε τις ηνίες, ώστε η συνδυαστική μνήμη του Ίππου να ταυτίσει ηνίες και περιλαίμιο ώστε, βαθμιαίως και ομαλώς οι ηνίες να παραδώσουν τη θέση τους στο περιλαίμιο χωρίς απρόβλεπτες αντιδράσεις του Ίππου.

     Υπέροχοι, διακριτικοί, χειρισμοί γι αυτή την πρώτη φορά από πλευράς Αθανασίου και σε όλο το οπτικοακουστικό υλικό προσέξαμε την ευφυέστατη πρωταγωνιστική χρήση του περιλαιμίου, ενώ ο Ίππος είχε την αίσθηση ότι τον ήλεγχαν οι ηνίες! 

     Βεβαίως, μια τέτοιαν εκπαίδευση μπορεί να την επιχειρήσει εκείνος που δεν χρειάζεται διόλου το οιοδήποτε μέσο ελέγχου καλπάζοντας έναν Ίππο και ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων", επ΄ ευκαιρία ανέσυρε από το αρχείο του μια προσωπική του ανάμνηση ως αρχάριος Ιππέας μόλις ενός μηνός στο "Κίτρινο Ρόδο" όταν η ευγενέστατη Δεσποινίς Ψωμιάδη (θυγατέρα του γνωστού Μάκη...) εκτελούσε φιλοφρόνως χρέη ...φωτογράφου του "περίεργου" συμμαθητή της που έφτανε με ...ποδήλατο από το κέντρο των Αθηνών στο Κορωπί κι επέστρεφε με αυτό, φορώντας, υποχρεωτικώς, το ποδηλατικό κράνος ακόμη και στην Ιππασία:

     Πάντοτε ευγνώμων ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" προς την Δεσποινίδα Ψωμιάδη για την σημαντική βοήθειά της να μελετήσει το καλπαστικό "κάθισμά" του και την στάση του, σήμερα αισθάνεται υπερήφανος για τις ακόμη καλύτερες επιδόσεις των νεωτέρων "Ελλήνων Κενταύρων" οι οποίοι ακολουθώντας τα επαληθευμένα βιώματά του απολαμβάνουν με ασφάλεια τον υπέροχο Ίππο! Και ο Αθανάσιος, ξεπερνώντας κατά πολύ τον Ιδρυτή της Ομάδος, στην τελευταία προπονητικήν ημερίδα, στο Ιππευτήριο Πλατέος το οποίο μας παραχωρεί ευγενώς ο τοπικος αλογατάρης κ. Γεώργιος Τζαβάρας, τον οποίο και ευχαριστούμε, απέδειξε ότι έχει εξελιχθεί σε έναν αξιότατον Εκπαιδευτή και Εφιπποτοξότη!

     Διότι, ο  ε π α ί ω ν, πια, Αθανάσιος δεν βιάστηκε να ξεκινήσει το σχολικό πρόγραμμα της ημερίδος του πριν ο ίδιος επαληθεύσει την καταλληλότητα του Ίππου του εξερχόμενος σε καλπστικές τοξευτικές διαδρομές, με άψογην εκτέλεση!

     Για τα Στελέχη μας, είμαστε πάντοτε υπερήφανοι οι "Έλληνες Κένταυροι" πολλώ δε μάλλον όταν αυτά είναι πολλώ κάρρονες ημών των παρερχομένων!

ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

 ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ ΚΟΙΛΑΔΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

     Μεγάλο το δίλημμα της σημερινής προπονητικής ημερίδος μη ξέροντας αν θα έπρεπε να χαρούμε το πράσινο λιβάδι ή το …κίτρινο λιβάδι της Κοιλάδος των «Ελλήνων Κενταύρων» κι έτσι είπαμε να τα χαρούμε …και τα δύο! Κι εκείνο που είχε σημασία ήταν ότι ο Ίππος μας ήταν τόσο ευτυχής και στα δύο που εμείς γίναμε ακόμη ευτυχέστεροι! Σ΄ αυτή την ανέγγιχτη, περιφραγμένη έκταση των 52 φυσικότατων στρεμμάτων στην οποία δε μπαίνει ούτε απρόσκλητη γάτα, βιώνουμε την Έφιππη Τοξοβολία στο ιδανικότερο περιβάλλον της καταφέρνοντας να αφιερωθούμε στη πολεμική τέχνη μας χωρίς περισπασμούς βαρβάρων…!  

     Κατά την ωραιότερη εποχή του χρόνου, με τον ωραιότερο καιρό, στο ωραιότερο φυσικό περιβάλλον επιλέγουμε το ωραιότερο προπονητικό περιεχόμενο! Η γη της επαγγελίας των «Ελλήνων Κενταύρων», όπως πάντα, έτσι και σήμερα, μας χάρισε το ωραιότερο "προφίλ" της! 

     Πολλά τα εποχικά χρώματα στην ανοιξιάτικη Κοιλάδα των "Ελλήνων Κενταάρων", αλλά μόνιμη η καθημερινή απόλαυση όσων την χαιρόμαστε και ασκούμεθα στο κατάφυτο εσωτερικό της.

     Κάποια σημεία της Κοιλάδος μας θα μπορούσαν να μας θυμίσουν …Μογγολία αν η Άνοιξη στην Ελλάδα δεν έφτανε …φλεβαριάτικα, ενώ στην Μογγολία χρειάζεται ακόμη ένα τετράμηνο για να φτάσει! Πάντως εμείς «πιάνουμε Μάη» απ΄ τον Φλεβάρη… και χωρίς ποτέ να έχουμε φιμωθεί με μάσκες, απολαμβάνοντας το οξυγόνο παρά τους εκβιασμούς των αλητών της εφήμερης εξουσίας! Διότι οι αλήτες θα εξαφανισθούν ενώ η Έφιππη Τοξοβολία θα παραμένει … «μέχρι θανάτου», όπως λέει ο Ούγγρος Δάσκαλός μας Κάσσαι Λάιος! 

     Σ΄ αυτή, λοιπόν, την προπονητικήν ημερίδα και σεβόμενοι τις αταβιστικές "καταβολές" του Ίππου, ξεκινήσαμε με μια συραγώγηση στο …πράσινο λιβάδι της Κοιλάδος μας, μέσα σε ένα παρθένο τοπίο πυκνής εποχικής βλαστήσεως, όπου το αγαπημένο τετράποδό μας έδειχνε να απολαμβάνει την άσκησή του και στους τρεις βηματισμούς υπό τον έλεγχο του  Αντώνη. 

     Σταθερός κι ενθουσιώδης ο Ίππος ρύθμισε την αναπνοή του, αλλά έδειξε επιπλέον ότι η ανάδευση των φυτών από τους βηματισμούς του με την απελευθέρωση χλωροφύλλης του ενέπνευσε και …κέφι εργασίας! Και με μειωμένη διάρκεια συραγωγήσεως, σεβόμενοι το όλο πρόγραμμα σύμφωνα με το οποίο μεριμνούμε για την ανάπτυξη του μυικού όγκου του, παρατηρήσαμε και πάλι ότι υπό ιδανικές συνθήκες, σε ιδανικό περιβάλλον, αποδίδει ιδανικά και ο Ίππος! 

     Τρεις οι βασικοί προπονητικοί "σπόνδυλοι" της ημερίδος: Η  εμβάθυνση στην Ιππική Δεξιοτεχνία και η "ελάφρυνση των χειρών" του Αρχηγού της Ομάδος μας, η βελτίωση της εφιπποτοξοτικής τεχνικής του και η συνέχιση της αποενοχοποιήσεως φοβιών του Ίππου μας με την βοήθεια μη επανδρωμένου αεροσκάφους (μ.ε.α.).  

     Με τον εκπαιδευόμενο αρχίσαμε εισάγοντάς τον στο πνεύμα της αυτοσυγκεντρώσεως και του ψυχοσωματικού συντονισμού, υποχρεώνοντάς τον να εφιππεύσει δι εφάλσεως και με πλήρη οπλισμό στο χέρι, κάτι που κατάφερε χωρίς καμία δυσκολία και χωρίς να αγγίξουν τα όπλα του τον Ίππο! 

     Ακολούθως εφαρμόσαμε ένα ασκησιολόγιο ελιγμών επί καταφύτου εδάφους με τα όπλα ανά χείρας (έλεγχος Ίππου και διεύθυνση με το ένα χέρι), προσδιορίζοντας επακριβείς διευθύνσεις, μήκη, στροφές κλπ, με κλιμακούμενη δυσκολία, κάτι που όχι μόνον κατάφερε, αλλά και, μετά από λίγο, μας έδωσε το ακόλουθο στιγμιότυπο που κατέγραψε ο ακούραστος φακός: 

     Όταν ο μέσος «Ιππέας» που ..."γεννήθηκε με άλογα", δεν μπορεί να πάει ούτε μέχρι τη ...γειτονική «ποταμιά» με το …πόνι του αν δεν του φορά …στομίδα, άλλοι χειρίζονται, αριστοτεχνικά, με ένα χέρι και τρία δάχτυλα ιπποδρομιακό thoroughbred χωρίς στομίδα!  Όμως, αυτό δεν είναι «είδηση»! «Είδηση» είναι ότι, εν Ελλάδι, οι ανίκανοι και «μη δυνάμενοι» επικρίνουν τους ικανούς και δυναμένους! Αλλά, οι δυνάμενοι σήμερα  π ρ ο π ο ν ή θ η κ α ν  ενώ οι μη δυνάμενοι είναι απασχολημένοι σε κοινωνικο-επετειακές συνάξεις, ή, όπως οι πρόγονοί τους τις λένε … «μουχαμπέτια»! Άξια η αφιέρωση της ημερίδος στον Αρχηγό της Ομάδος μας, Εφιπποτοξότη Αντώνη Διαγούπη και αυτή την φορά, αφού προοδεύει αλματωδώς, επιμένοντας στην συστηματική και συχνή εξάσκησή του, καταλήγοντας να μας δείξει "με τα τρία δάχτυλα" ότι προσπέλασε το "κατώφλι" της Ιππικής Δεξιοτεχνίας διαμορφώνοντας και "ελαφρύτερες χείρες", όπως λέμε στην Υψηλήν Ιππική αφού η εντολή της κλειστής στροφής που του δόθηκε δεν είχε άλλη εκτελεστική διέξοδο!...

     Για την βελτίωση της τοξευτικής τεχνικής του εκπαιδευομένου προτιμήθηκαν βέλη μειωμένου βεληνεκούς με ειδική σπογγοφόρο απόληξη ώστε να είναι ευδιάκριτα στην περιβάλλουσα πυκνή βλάστηση και η περισυλλογή τους να μη προκαλεί καθυστερήσεις. Τα ίδια βέλη χρησιμοποιήθηκαν και στην άσκηση των σπαθιστικών αποκρούσεων βελών, προ ημερών. 

     "Εγκεφαλικός" χαρακτήρας, καθώς είναι, ο Αντώνης διατήρησε σταθερά επαναλαμβανόμενη μια σωστή εφιπποτοξοτική τεχνική, "σώζοντας" διαρκώς ένα σταθερό "κάθισμα" με ασφαλείς χειρισμούς Τόξου και βελών.

     Ως αρχάριος, είναι φυσικό να μη διακυβεύει "τολμηρά" βήματα και πολύ καλά κάνει, ωστόσο ο Εκπαιδευτής του κάθε φορά, σχεδιάζοντας την επόμενη Προπόνησή του προβλέπει το επόμενο, προς τα επάνω, "σκαλί"...

     Τέλος, η αποενοχοποίηση των φοβιών του σχολικού Ίππου μας με την βοήθεια μ.ε.α. όχι μόνον αποδίδει καρπούς αλλά και μας αιφνιδίασε η ...πρόοδός της!

     Συγκεκριμένα, τρομάξαμε εμείς, αντί να τρομάξει ο Ίππος, όταν το μ.ε.α. αιωρείτο σε ύψος ενός και μισού μέτρου σε απόσταση δύο μέτρων από το πρόσωπό του και βλέποντας τον Ίππο να ορμά προς το μ.ε.α. με απρόβλεπτες συνέπειες για το πτητικό μέσο μας! Ευτυχώς που ο χειριστής του μ.ε.α., ο Αντώνης μας, πρόλαβε και το ανύψωσε, αλλιώς θα είχε τύχη ...σανοβρώμης στις αδηφάγες μασέλες του ατρόμητού μας τετραπόδου το οποίο, παρά ταύτα, παραμένει ...στυλάτο!

     Επιπλέον, σήμερα, ο Αντώνης εφίππευσε δι εφάλσεως ενώ το μ.ε.α. συνέχιζε να αιωρείται θορυβωδώς δίπλα στον αγαπημένο μας τετράποδο χωρίς αυτός να δείχνει καμία αντίδραση.

     Είναι χαρακτηριστική η εμπιστοσύνη αυτού του Ίππου στον Αντώνη ο οποίος ξέρει, πια, να "γητεύει" όποιον Ίππο πλησιάζει... 

     Κι όταν είσαι σε θέση να κατανοείς ένα μάθημα και να μπορείς ακολούθως να το εφαρμόζεις τότε η πρόοδός σου είναι βέβαιη!

     Ενώ οι ξενοκίνητοι «λεβιέδες» της εξουσίας επιχειρούν την αποφυσικοποίηση των αμνών-υπηκόων τους, η Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» επιχειρεί την αποτελεσματικότερη αντίσταση διατηρώντας τα Μέλη της οξυγονωμένα και υγιή, με τον τρόπο που μας δίδαξαν οι Πρόγονοί μας, δια της ασκήσεως σε φυσικό περιβάλλον! Κι όταν ο όχλος μεμψιμοιρεί στους καναπέδες με το φραπέ στο χέρι, οι «Έλληνες Κένταυροι» όχι μόνον δεν «καταλάβαμε» ψευτοπανδημίες και μάσκες αλλά το τέλος της μεγάλης απάτης που κόστισε αμέτρητους δολοφονημένους μας βρίσκει ακόμη υγιέστερους από πριν!

      Στα 17 χρόνια της λειτουργίας της, η Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» παραμένει μια νησίδα ευτυχών «συνοίκων-συμπολεμιστών» οι οποίοι βιώνουν μια φυσική δράση σε ένα φυσικό περιβάλλον με την υποστήριξη «υποψιασμένων» Στελεχών που είναι έτοιμα να «υποψιάσουν» στην ίδια ευτυχή συμβίωση κάθε ενδιαφερόμενο για το υπέροχο βίωμα! Είναι κατάκτηση να παραμένεις όλβιος σε έναν κόσμο δυστυχισμένων κι αυτή η κατάκτηση είναι στοιχειώδες δικαίωμα όσων νουνεχών, λόγος για τον οποίο η Ομάδα μας παραμένει αφιλοκερδής!

Δεν μπορούμε, παρά να είμαστε ευδαίμονες κι αισιοδοξότατοι σε ένα τέτοιο φυσικό περιβάλλον! Δεν μπορούμε, παρά να ευγνωμονούμε την τύχη μας για την επιλογή μιας πολεμικής τέχνης που μας διδάσκει να τιμούμε την φύση μέρος της οποίας είμαστε! Δεν μπορούμε, παρά να υποκλινόμεθα συνεχώς ενώπιον του Ίππου ο οποίος μας τιμά με την εμπιστοσύνη της συνεργασίας του και μας γυμνάζει πνευματικώς και σωματικώς ώστε να διατηρούμεθα ισότιμοι μαζύ του, ισότιμοι με ένα πλάσμα το οποίο, αν και δέκα τέσσερις φορές δυνατότερο από εμάς, κατορθώνει να επιβιώνει απηλλαγμένο δόλου, ατενίζοντας με αγαθό βλέμμα τον περιβάλλοντα κόσμο ο οποίος, ούτε άδολος είναι, ούτε αγαθός! Και η υπεροχή της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" έγκειται στο ότι ακολουθεί τον δικό της δρόμο, ανεξαρτήτως οιουδήποτε και ο,τιδήποτε άλλου, ανεπηρέαστη από συρμώδεις οπισθέλκουσες τις οποίες ξεπερνά με νουνέχεια και ανιδιοτελή στοχασμό!