ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΙΝΑΚΑ

 ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΙΝΑΚΑ

Τώνη Αθανασιάδη: "ΕΛΛΑΔΑ"

     Το να εμπνέεις, ειδικώς σε μιαν εποχή ανέμπνευστη, είναι καθήκον! Όμως, το σημαντικότερο είναι και ο εμπνεόμενος να μπορεί να αξιοποιήσει την έμπνευση ώστε να ωφεληθεί από αυτήν! Και οι "Έλληνες Κένταυροι" στην 19ετή πορεία μας δείχνουμε ότι εμπνέουμε με το έργο μας αλλά και με την όλη υπόστασή μας. Σε όλα αυτά τα χρόνια παρατηρούμε πολλούς να προσπαθούν να "ξεπατικώσουν" το πλαίσιο της λειτουργίας μας, τις τακτικές μας, ακόμη και την έκφραση του δημόσιου λόγου μας και αυτό κάθε άλλο παρά μας "θυμώνει" όπως και δεν μας κολακεύει διότι, όταν το 2005 ξεκινούσαμε την πολιτιστική συνεισφορά μας χωρίς κανένα "προηγούμενο", χαράζαμε έναν ολότελα δικό μας "δρόμο" βάζοντας του την δική μας "υπογραφή" και γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι ο "δρόμος" αυτός είναι τόσο ιδιότυπος ώστε, παρά τις όποιες ..."ευσεβείς" προσπάθειες τρίτων, ουδέποτε θα καταστεί δυνατόν να αντιγραφεί. Kαι αυτή την φορά η έμπνευση δεν προήλθε ούτε από τον κοσμοθεωρητικό προσανατολισμό, ούτε από την δράση των "Ελλήνων Κενταύρων", αλλά προήλθε από τα περιεχόμενα της Βιβλιοθήκης μας την οποία κοσμεί ένας πολύ γνωστός πίνακας ζωγραφικής με μεγάλη ιστορία και δημοσιότητα από την εποχή της λήξεως του τελευταίου μεγάλου πολέμου, μέχρι σήμερα. Δυστυχώς, όμως, αυτό το εξαιρετικό έργο τέχνης, δεν ενέπνευσε κάποιον που να μπορούσε να αξιοποιήσει την έμπνευση και να ωφεληθεί από αυτήν αλλά κάποιον ο οποίος αρκέσθηκε να την εμπορευθεί για να γεμίσει το πορτοφόλι του με λίγο παραπάνω χαρτζιλίκι! Έτσι, ο συγκεκριμένος euroφάγος εκδότης, περιορίσθηκε να μετατρέψει ένα έργο τέχνης σε κακοποιημένο ..."κράχτη" αφελών πελατών του εντύπου εμπορεύματός του. Και ιδού πως...

     Ατάκτου κυκλοφορίας και υπό περιορισμένες προϋποθέσεις διακινούμενο ώσπερ ..."ουσίες", η "ΑΝΑΚΤΗΣΗ"(;) δεν εμφανίζεται στα περίπτερα όπως όλα τα έντυπα, αλλά στο στέκι του εκδότη της και σε δύο - τρία άλλα σημεία "συνωμοτικής επιλεκτικότητος" όποτε και  ε ά ν  ο εκδότης αυτός αντιμετωπίσει χρεία επαυξήσεως των εισοδημάτων του. Και, τώρα που οι θερινές οικογενειακές διακοπές απαιτούν κάτι τις έξτρα... ιδού! το 10 τεύχος (με πρώτο τον Απρίλιο του 2016). Kαι το εξώφυλλο "κράχτης" με τον γνωστό πίνακα και τον πηχυαίο τίτλο "Ένας πίνακας, τρεις ιστορίες" οπότε ο νους του αναγνώστη πάει σε ένα άρθρο χωρισμένο σε τρία μέρη με επίκεντρο τον συγκεκριμένο πίνακα. Κάθε, άλλο, διότι σ΄ αυτή την έκδοση πέραν της προχειρότητος και της τσαπατσουλιάς ο αναγνώστης δεν συναντά τίποτε άλλο!

     Τυπωμένο σε ..."χασαπόχαρτο" που παραπέμπει σε επαρχιακό οινομαγειρείο της δεκαετίας του '50 και εξ ολοκλήρου μαυρόασπρο (παρά το παρελκυστικό χρωματιστό εξώφυλλο) αυτό το "ημι-λαθρόβιο" έντυπο, κατ΄ αρχήν, βοά για την απουσία διορθωτή με αποτέλεσμα πλείστα όσα σημεία του αρχής γενομένης από το εξώφυλλό του(!) να βγάζουν το μάτι του αναγνώστη. Όλα τα λεφτά στη τσέπη του εκδότη κι ο μισθός του διορθωτή που δεν δόθηκε και τα ..."Ισπανικά" του εξωφύλλου μ΄ εκείνο το "ΑΥHENTICA" έδωσαν την χαριστική βολή στον ...Cervantes! Η προχειρότητα και η τσαπατσουλιά του εντύπου, λοιπόν, γίνονται εμφανείς από αυτό το εξώφυλλο με τα αλλοιωμένα χρώματα του πίνακος που πλασάρεται ως δόλωμα! Και η παραπλάνηση του αναγνώστη δεν αρκείται σε αυτό το τσαπατσουλιασμένο εξώφυλλο αλλά συνεχίζεται μέχρι το ...οπισθόφυλλο και το περιεχόμενο τετρασέλιδο άρθρο των δήθεν "τριών ιστοριών" που αποτελεί και το επίκεντρο της δικής μας αναφοράς είναι η κορωνίδα της ανικανότητος του παρ΄ ολίγον ...εμπνεόμενου να αξιοποιήσει την έμπνευση! 

   

Το συγκεκριμένο τετρασέλιδο άρθρο το οποίο, υποτίθεται είναι και το κύριο άρθρο του εντύπου συντάσσεται με καλές, μεν, προθέσεις από τον συντάκτη του ο οποίος, όμως, αδυνατεί να αποδώσει την τεράστια προσωπικότητα του κορυφαίου Έλληνος γυναικολόγου και Εθνικοσοσιαλιστή, Κωνσταντίνου Λογοθετοπούλου στον οποίο αναφέρεται! Και αδυνατεί διότι, όπως αποδεικνύεται από το τελικό αποτέλεσμα, στερείται και γνώσεων, αλλά και πρωτοβουλίας να αναζητήσει πληροφορίες για την πληρέστερη σύνταξη του κειμένου του. Και ο πίνακας - "κράχτης" σε όλο αυτό το τετρασέλιδο που απεικονίζει την κόρη του Κωνσταντίνου Λογοθετοπούλου, την Ίριδα Λογοθετοπούλου, καταλαμβάνει μία έκταση μόλις ... κάτι λιγότερο από 13 επί 5 εκατοστομέτρων(!), επίσης τσαπατσουλιασμένη χωρίς να αναφέρεται ούτε το βιογραφικό του ζωγράφου, ούτε το υλικό του πίνακος, ούτε οι διαστάσεις του έργου, ενώ, σαν να μην έφταναν όλα τούτα, η "αισθητική" του εκδότη στην κεφαλίδα του τετρασέλιδου, έβγαλε το ιστορικό αυτό έργο από την αυθεντική του κορνίζα και το μοντάρισε μέσα σε μία ψευδή καρακιτσάτη "εκδοχή" ...μπιχλιμπιδάτης κορνίζας, ανάλογης με τα γούστα του "καταυλισμού" απ΄ όπου, πραγματικά πλέον, εμπνέεται! 

    

Γραικυλοκαταστάσεις απείρου εμπορικού ...κάλλους εκεί, τελικώς όπου η έμπνευση δεν προέρχεται από την εικαστική πνοή ενός έργου τέχνης, αλλά από προηγούμενη εκδοτική επιτυχία ...ανταγωνιστή εκδότη ο οποίος, αρκετά χρόνια πριν (1997) ξεπούλησε αρκετές επανεκδόσεις ενός επιτυχημένου τεύχους με τον ...ίδιο πίνακα(!) στο εξώφυλλο, έχοντας, όμως, εκείνος ο προηγούμενος εκδότης την υποστήριξη εμπειρότατου επιμελητή με επαγγελματική δημοσιογραφική εμπειρία και Αισθητική! Γι αυτό κι εκείνο το προηγούμενο τεύχος, είχε και εκδοτικήν Αισθητική αλλά και αξιοπρεπές περιεχόμενο!

     Σε έναν χώρο - κοτέτσι, όπου αστοιχείωτες πεινασμένες "όρνιθες" αλληλο-διαγκωνίζονται για έναν κόκκο καλαμποκιού, στον ακροδεξιό, σε έναν χώρο του οποίου η συνεχής παρακμή αναδεικνύει την "λαμογιά" ως ...πολιτική πρόφαση, οι κάθε λογής λαθρόβιοι "εθναμύντορες" και, σταθερώς, προαλειφόμενοι για βουλευτικό παραδάκι, τσαπατσουλιάζουν ό,τι βρουν μπροστά τους "χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ", αναισχύντως, αρκεί να λύσουν το βιοποριστικό τους ξεπουλώντας ακόμη και τα κόκκαλα της μάννας τους.

     Διότι, θα ήταν πολύ απλό ο συντάκτης του κειμένου κ. Νίκος Παπαγεωργίου να κάνει ένα απλό τηλεφώνημα στον κάτοχο του συγκεκριμένου πίνακος και να ζητήσει την συνδρομή του ώστε να προκύψει κάτι αντάξιο του θέματος, κάτι που να σεβαστεί τον αναγνώστη και αγοραστή του εντύπου, κάτι που να αποδώσει την αλήθεια και την Αισθητική του αντικειμένου, διότι ο κ. Νίκος Παπαγεωργίου ξέρει και τον κάτοχο και την διάθεση του κατόχου να βοηθά αφιλοκερδώς όποιον του ζητά βοήθεια κάτι που απεδείχθη πολλές φορές στην περίπτωση του συγκεκριμένου πίνακος ο οποίος πλειστάκις χρησιμοποιήθηκε από ενδιαφερομένους είτε σε δημόσιες αφίσες, είτε σε φυλλάδια, είτε... είτε...είτε! 

Θα μπορούσε, ο κ. Νίκος Παπαγεωργίου, να ζητήσει από τον κάτοχο του πίνακος και συγγενή του δημιουργού του Τώνη Αθανασιάδη, τον ογκώδη φάκελο που συνοδεύει από δεκαετιών τον ιστορικό αυτόν πίνακα με ενημερωτικά αποκόμματα των δημοσιεύσεών του σε έντυπα ξένα και ημεδαπά ώστε να αντλήσει πληροφορίες για το άρθρο του, να ανασύρει το βιογραφικό του δημιουργού του, να ζητήσει ακόμη και να τον φωτογραφίσει ώστε να έχει πιστά τα χρώματά του, όμως ο κ. Νίκος Παπαγεωργίου το απέφυγε για λόγους τους οποίους ο ίδιος γνωρίζει. Και είναι ίσως οι ίδιοι λόγοι για τους οποίους ο εκδότης του στο παρελθόν επέδειξε ακραίο δείγμα μικροψυχίας προς δύο ευεργέτες του, αλλά αυτό είναι ένα άλλο ...χαριτωμένο ζήτημα μελλοντικής αναλύσεως! 

     Και δεν είναι μόνον η συγκεκριμένη περίπτωση που μαρτυρά ότι ακόμη και η πιο δραστική έμπνευση δεν μπορεί να εμπνεύσει φύσει ανέμπνευστους. Το ίδιο παρατηρούμε με όλη την συνεπαγόμενη φαιδρότητα και σε πρώην μαθητές μας οι οποίοι, νομίζοντας ότι τα έμαθαν όλα, απέρχονται και αποπειρώνται να μιμηθούν τα όσα βίωσαν στην Σχολή μας καταλήγοντας σε ...τσίρκο! Βλέπουμε ακόμη και πρώην Εφιπποτοξότες να αφήνουν κοτσιδάκι, να φορούν κιμονό και, την επόμενη ημέρα, να δηλώνουν ...Σενσέι της ...Ικεμπάνα, καλώντας πελατειακό κοινό να αναλάβει τον βιοπορισμό τους, παραβλέποντας το τι θα απαντήσουν εάν κάποιος τους θέσει το απλό ερώτημα "Πότε και που εκπαιδεύτηκες στην ...Ικεμπάνα;"...

     Καιροί παρακμής και μακάριοι οι επιμένοντες στην ανιδιοτελή παραγωγή πολιτιστικού έργου με γνώση, συνέπεια και σοβαρότητα! Και σε αυτό επιμένουμε ως "Έλληνες Κένταυροι" απολαμβάνοντας την αδυναμία αντιγραφής μας από τρίτους, αλλά λυπούμενοι για το ότι οι χρεωκοπημένοι αντιγραφείς δεν είναι σε θέση ούτε καν να εμπνευστούν ωφέλιμα από έναν πίνακα όπως αυτός που φιλοτεχνήθηκε από τον αείμνηστο Τώνη Αθανασιάδη με θέμα την Ίριδα Λογοθετοπούλου! Από πλευράς μας, παντελώς ανιδιοτελώς, στεκόμαστε πάντοτε πλάι και σε όσους θα ήθελαν να "τρυγήσουν" κάτι από εμάς, έτοιμοι να τους προσφέρουμε ό,τι μας ζητήσουν πλην του ευτελισμού του έργου μας! Κρίμα γι αυτούς που δεν τα καταφέρνουν, ούτε να αξιοποιήσουν υπέρ αυτών τον "τρύγο", ούτε και την προσφορά εμπνεύσεως από εκείνον που την θεωρεί ως καθήκον! Και πόσο κρίμα που η "ΑΝΑΚΤΗΣΗ" γίνεται, τελικώς, Α Γ Α Ν Α Κ Τ Η Σ Η για τους αποδέκτες της...!

ΥΓ:

Αν και δεν συνηθίζουμε να δημοσιοποιούμε σχόλια που λαβαίνουμε επί των αναρτήσεών μας και προτιμούμε να απαντούμε προσωπικώς προς τον κάθε ένα αποστολέα, εν προκειμένω, δεχόμενοι ορυμαγδό σχολίων θα προσπαθήσουμε να παραθέσουμε αυτούσια, ενδεικτικάσ εξ αυτών αφού, λίγες ώρες μετά την ανάρτηση η επισκεψιμότητά της, ενώ έχει υπερβεί την επισκεψιμότητα μέσου μηνός του Ιστολογίου μας, συνοδεύεται και από καταιγισμό αποστολής σχολίων! Έτσι, ας μας επιτραπεί η συνέχεια: