ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΙΝΑΚΑ
Το να εμπνέεις, ειδικώς σε μιαν εποχή ανέμπνευστη, είναι καθήκον! Όμως, το σημαντικότερο είναι και ο εμπνεόμενος να μπορεί να αξιοποιήσει την έμπνευση ώστε να ωφεληθεί από αυτήν! Και οι "Έλληνες Κένταυροι" στην 19ετή πορεία μας δείχνουμε ότι εμπνέουμε με το έργο μας αλλά και με την όλη υπόστασή μας. Σε όλα αυτά τα χρόνια παρατηρούμε πολλούς να προσπαθούν να "ξεπατικώσουν" το πλαίσιο της λειτουργίας μας, τις τακτικές μας, ακόμη και την έκφραση του δημόσιου λόγου μας και αυτό κάθε άλλο παρά μας "θυμώνει" όπως και δεν μας κολακεύει διότι, όταν το 2005 ξεκινούσαμε την πολιτιστική συνεισφορά μας χωρίς κανένα "προηγούμενο", χαράζαμε έναν ολότελα δικό μας "δρόμο" βάζοντας του την δική μας "υπογραφή" και γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι ο "δρόμος" αυτός είναι τόσο ιδιότυπος ώστε, παρά τις όποιες ..."ευσεβείς" προσπάθειες τρίτων, ουδέποτε θα καταστεί δυνατόν να αντιγραφεί. Kαι αυτή την φορά η έμπνευση δεν προήλθε ούτε από τον κοσμοθεωρητικό προσανατολισμό, ούτε από την δράση των "Ελλήνων Κενταύρων", αλλά προήλθε από τα περιεχόμενα της Βιβλιοθήκης μας την οποία κοσμεί ένας πολύ γνωστός πίνακας ζωγραφικής με μεγάλη ιστορία και δημοσιότητα από την εποχή της λήξεως του τελευταίου μεγάλου πολέμου, μέχρι σήμερα. Δυστυχώς, όμως, αυτό το εξαιρετικό έργο τέχνης, δεν ενέπνευσε κάποιον που να μπορούσε να αξιοποιήσει την έμπνευση και να ωφεληθεί από αυτήν αλλά κάποιον ο οποίος αρκέσθηκε να την εμπορευθεί για να γεμίσει το πορτοφόλι του με λίγο παραπάνω χαρτζιλίκι! Έτσι, ο συγκεκριμένος euroφάγος εκδότης, περιορίσθηκε να μετατρέψει ένα έργο τέχνης σε κακοποιημένο ..."κράχτη" αφελών πελατών του εντύπου εμπορεύματός του. Και ιδού πως...
Ατάκτου κυκλοφορίας και υπό περιορισμένες προϋποθέσεις διακινούμενο ώσπερ ..."ουσίες", η "ΑΝΑΚΤΗΣΗ"(;) δεν εμφανίζεται στα περίπτερα όπως όλα τα έντυπα, αλλά στο στέκι του εκδότη της και σε δύο - τρία άλλα σημεία "συνωμοτικής επιλεκτικότητος" όποτε και ε ά ν ο εκδότης αυτός αντιμετωπίσει χρεία επαυξήσεως των εισοδημάτων του. Και, τώρα που οι θερινές οικογενειακές διακοπές απαιτούν κάτι τις έξτρα... ιδού! το 10 τεύχος (με πρώτο τον Απρίλιο του 2016). Kαι το εξώφυλλο "κράχτης" με τον γνωστό πίνακα και τον πηχυαίο τίτλο "Ένας πίνακας, τρεις ιστορίες" οπότε ο νους του αναγνώστη πάει σε ένα άρθρο χωρισμένο σε τρία μέρη με επίκεντρο τον συγκεκριμένο πίνακα. Κάθε, άλλο, διότι σ΄ αυτή την έκδοση πέραν της προχειρότητος και της τσαπατσουλιάς ο αναγνώστης δεν συναντά τίποτε άλλο!
Τυπωμένο σε ..."χασαπόχαρτο" που παραπέμπει σε επαρχιακό οινομαγειρείο της δεκαετίας του '50 και εξ ολοκλήρου μαυρόασπρο (παρά το παρελκυστικό χρωματιστό εξώφυλλο) αυτό το "ημι-λαθρόβιο" έντυπο, κατ΄ αρχήν, βοά για την απουσία διορθωτή με αποτέλεσμα πλείστα όσα σημεία του αρχής γενομένης από το εξώφυλλό του(!) να βγάζουν το μάτι του αναγνώστη. Όλα τα λεφτά στη τσέπη του εκδότη κι ο μισθός του διορθωτή που δεν δόθηκε και τα ..."Ισπανικά" του εξωφύλλου μ΄ εκείνο το "ΑΥHENTICA" έδωσαν την χαριστική βολή στον ...Cervantes! Η προχειρότητα και η τσαπατσουλιά του εντύπου, λοιπόν, γίνονται εμφανείς από αυτό το εξώφυλλο με τα αλλοιωμένα χρώματα του πίνακος που πλασάρεται ως δόλωμα! Και η παραπλάνηση του αναγνώστη δεν αρκείται σε αυτό το τσαπατσουλιασμένο εξώφυλλο αλλά συνεχίζεται μέχρι το ...οπισθόφυλλο και το περιεχόμενο τετρασέλιδο άρθρο των δήθεν "τριών ιστοριών" που αποτελεί και το επίκεντρο της δικής μας αναφοράς είναι η κορωνίδα της ανικανότητος του παρ΄ ολίγον ...εμπνεόμενου να αξιοποιήσει την έμπνευση!
Σε έναν χώρο - κοτέτσι, όπου αστοιχείωτες πεινασμένες "όρνιθες" αλληλο-διαγκωνίζονται για έναν κόκκο καλαμποκιού, στον ακροδεξιό, σε έναν χώρο του οποίου η συνεχής παρακμή αναδεικνύει την "λαμογιά" ως ...πολιτική πρόφαση, οι κάθε λογής λαθρόβιοι "εθναμύντορες" και, σταθερώς, προαλειφόμενοι για βουλευτικό παραδάκι, τσαπατσουλιάζουν ό,τι βρουν μπροστά τους "χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ", αναισχύντως, αρκεί να λύσουν το βιοποριστικό τους ξεπουλώντας ακόμη και τα κόκκαλα της μάννας τους.
Διότι, θα ήταν πολύ απλό ο συντάκτης του κειμένου κ. Νίκος Παπαγεωργίου να κάνει ένα απλό τηλεφώνημα στον κάτοχο του συγκεκριμένου πίνακος και να ζητήσει την συνδρομή του ώστε να προκύψει κάτι αντάξιο του θέματος, κάτι που να σεβαστεί τον αναγνώστη και αγοραστή του εντύπου, κάτι που να αποδώσει την αλήθεια και την Αισθητική του αντικειμένου, διότι ο κ. Νίκος Παπαγεωργίου ξέρει και τον κάτοχο και την διάθεση του κατόχου να βοηθά αφιλοκερδώς όποιον του ζητά βοήθεια κάτι που απεδείχθη πολλές φορές στην περίπτωση του συγκεκριμένου πίνακος ο οποίος πλειστάκις χρησιμοποιήθηκε από ενδιαφερομένους είτε σε δημόσιες αφίσες, είτε σε φυλλάδια, είτε... είτε...είτε!