Η ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ ΤΩΝ ΚΡΙΚΩΝ

Η ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ ΤΩΝ ΚΡΙΚΩΝ

 

     Η κατάκτηση ενός αποτελέσματος συνιστά μιαν εξελικτικήν αλληλουχία η οποία «χαρτογραφείται» από μία σειρά ενδιαμέσων μικρών «σταθμών», όπως οι κρίκοι μιας αλυσίδας οι οποίοι, ενώ δεν αποτελούν αυτοτελείς προορισμούς, όμως, συνδεόμενοι μεταξύ τους και παραμένοντας αλληλένδετοι, ορίζουν το τελικό αποτέλεσμα που είναι η ίδια η αλυσίδα.

     Το ίδιο ισχύει και στην υπηρέτηση μιας πολεμικής τέχνης όπου, η όποια κατάκτηση γνώσεως και δεξιότητος περνά από ενδιάμεσα στάδια μερικής ανελίξεως τα οποία, τελικώς συντιθέμενα, δικαιώνουν την ευγενή πρόθεση και, ενδεχομένως και τον τελικό σκοπό.

     Εν προκειμένω, η δική μας «αλυσίδα» είναι δισκελής (όπως σε κάθε πολεμική τέχνη) αποτελούμενη από την παράλληλη φιλοσοφική (πρωτίστως) και πρακτική (δευτερευόντως) ανέλιξη του εκπαιδευομένου με την βοήθεια ενός  α σ κ η σ ι ο λ ο γ ί ο υ  του οποίου τα ενδιάμεσα στάδια (επιμέρους ασκήσεις) ορίζουν  τους «κρίκους» της «αλυσίδας». Και το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται από την ποιότητα αυτών των ενδιαμέσων «κρίκων» οι οποίοι, εν κατακλείδι, θα κληθούν να αντέξουν το «βάρος» που καθορίζει την όλη «αλυσίδα».

     Έτσι, είναι αυτονόητη η ευθύνη του σχεδιαστή των «κρίκων» (του Εκπαιδευτή) για την ορθή εκτίμηση των προδιαγραφών «αντοχής» τους οι οποίες ξεκινούν από την αδήριτην αφετηρία της «αντοχής υλικών», δηλαδή, της ορθής αποτιμήσεως των φυσικών δυνατοτήτων των εκπαιδευομένων του και με γνώμονα το πεπερασμένο του δικού του χρόνου και των δικών του αντοχών. 

     Αναλυτικότερα, εάν ο Εκπαιδευτής διαθέτει μία ώρα ημερησίως για να την προσφέρει σε κάποιον εκπαιδευόμενο θα πρέπει να επιλέξει προσεκτικά σε ποιον θα την προσφέρει ώστε η ώρα αυτή να μην πάει χαμένη ούτε για το εκπαιδευτικό αντικείμενο (πολεμική τέχνη), ούτε για τον ίδιο τον Εκπαιδευτή, ούτε για τον όποιον εκπαιδευόμενο διότι αυτή η απώλεια μιας ώρας κοστίζει στο παγκόσμιο «γίγνεσθαι» και όχι απλώς σε «κάποιον» ή σε «κάτι». Και αυτό παραπέμπει στην υποχρέωση του Εκπαιδευτή να διαμορφώνει συνεχώς ένα, διαρκώς, ποιοτικότερο Κοινό εκπαιδευομένων ώστε να βελτιώνεται διαρκώς το θεμέλιο των προσπαθειών του που δεν είναι άλλο από την ποιότητα της υπαρξιακής υποστάσεως των εκπαιδευομένων του. 

     Και αυτό επιχειρούμε συνεχώς στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων», με διάφορους ...πλαγίους τρόπους, επιδιδόμενοι σε μία συνεχή προσπάθεια η οποία δικαιώνεται οσημέραι, κυρίως, λόγω της συνειδητής αποστασιοποιήσεώς μας από κάθε υλικό όφελος που θα μπορούσε να ευτελίσει το αντικείμενό μας εξισώνοντάς το με «εμπόρευμα», υπακούοντας στο βασικό κέλευσμα της διδασκαλίας μιας πολεμικής τέχνης που υπαγορεύει την αποχή από κάθε κερδοσκοπικήν εκμετάλλευση.

     Αν και όλα τα παραπάνω δεν είναι, απλώς, κατανοητά αλλά αυτονόητα, κάποιοι προορίζονται να τα έχουν αντιληφθεί ωφελούμενοι ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Το κέρδος, εν τέλει, πιστώνεται στο εφιπποτοξοτικό αντικείμενο, στην πολεμική τέχνη, στο προς ο απευθύνεται, εάν και εφ΄ όσον ο διαχειριστής του (Εκπαιδευτής) είναι ικανός να διακρίνει. Και, εκ του αποτελέσματος, εδώ φαίνεται ότι, μετά από δέκα εννέα συναπτά έτη συνεχούς εργασίας, διακρίνει!