ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΙΠΠΙΚΕΣ ΣΥΝΤΕΧΝΙΕΣ

     Η «Συντεχνία» απετέλεσε το βασικό οικονομικό «κύτταρο» των Ευρωπαϊκών ( και όχι μόνον) κοινωνιών, μέσα από το οποίο ομότεχνοι εργαζόμενοι διεξεδίκησαν τα εργασιακά δικαιώματά τους και ανέπτυξαν τις τέχνες και τα επαγγέλματά τους. Μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο όρος «Συντεχνία» απέδιδε το σύνολο ομοτέχνων διεπομένων από κοινούς κανόνες εργασίας και κοινά δικαιώματα.

     Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αυτή η εργασιακή ισότητα καταργήθηκε τόσο από το καπιταλιστικό όσο και από το μαρξιστικό κράτος με αποτέλεσμα να αναπτυχθεί ο άνισος εργατοπατερισμός που στη θέση των «Συντεχνιών» επέβαλε τα «Συνδικάτα» με τους εξέχοντες «Συνδικαλιστές» οι οποίοι «λειτουργούν» εκτός των κοινών εργασιακών κανόνων και ασχέτως με την κυρίως τέχνη τους , επαγγελλόμενοι τους …εργατοπατέρες.

     Έτσι, σήμερα, κάποιοι μας «έμαθαν» ότι το πρέπον είναι τα «Συνδικάτα» και όχι οι «Συντεχνίες» ασχέτως εάν τα «Συνδικάτα» υπηρετούν μικροπολιτικές σκοπιμότητες και όχι τις τέχνες και τα επαγγέλματα που άλλοτε υπηρετούσαν οι «Συντεχνίες». Ασχέτως εάν τα «Συνδικάτα» μετατρέπουν τον εργαζόμενο σε πιόνι της μικροπολιτικής σκοπιμότητος εν αντιθέσει με τις «Συντεχνίες» οι οποίες εξασφάλιζαν τα δικαιώματα του εργαζομένου και την πρόοδο των τεχνών.

     Στη Ζάκυνθο, σ΄ αυτή τη μικρή αλλά, εξαιρετικά, πολιτισμένη «γωνιά» της Ελλάδος, ο μεγάλος ιστορικός και λαογράφος Λεωνίδας Χ. Ζώης στο βιβλίο του «ΑΙ ΕΝ ΖΑΚΥΝΘΩι ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΙ»  (Ζάκυνθος, 1893) μας «μιλά» για δύο ιππικές Συντεχνίες που άκμασαν σ’ ετούτο το νησί ανάμεσα σε πολλές άλλες. Οι δύο, αυτές, Συντεχνίες ήσαν ιππικές και στην συνέχεια παρουσιάζουμε τις σελίδες του βιβλίου του μεγάλου μας Ζακυνθίου συγγραφέως που αναφέρονται σε αυτές ώστε ο αναγνώστης μας να έχει την αίσθηση του πρωτοτύπου:

     Στη "δικτατορική" Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά οι Συντεχνίες πέτυχαν να εξασφαλίσουν στους εργαζομένους τα βασικά δικαιώματα εργασίας τα οποία σήμερα, στη δημοκρατική Ελλάδα, καταργούνται! Ο "φασίστας" Ιωάννης Μεταξάς καθιέρωσε το δικαίωμα του 8ώρου και ίδρυσε το σύστημα των κοινωνικών ασφαλίσεων (Ι.Κ.Α.) που σήμερα, στην δημοκρατική κοινωνία των "Συνδικάτων" και των εργατοπατέρων ...εξαφανίστηκαν!

     Άραγε, γιατί σήμερα οι Ομιλάρχες Ιππασίας ή οι  Εκπαιδευτές Ιππασίας δε τολμούν να συστήσουν ούτε "Συντεχνία" ούτε "Συνδικάτο" μεσούσης της ...δημοκρατίας;


     Αναφερόμενοι, όμως στις "Συντεχνίες" και απευθυνόμενοι σε νεωτέρους οι οποίοι τελούν σε σκοπούμενη και μεθοδευμένη σύγχυση ιδεών από "εκείνους" που έχουν λόγους χειραγωγήσεώς μας, παραθέτουμε το γενικώτερο πλαίσιο του Κράτους μέσα στο οποίο μπόρεσαν και λειτούργησαν οι Συντεχνίες, δηλαδή, το Συντεχνιακό Κράτος. Περί αυτού έγραψε ο Γεώργιος Σπυρίδωνος Μερκούρης (ορθώς πάει το μυαλό σας στη Μελίνα η οποία ντύθηκε ...ρωσίδα στο "ΟΛΥΜΠΙΑ" των Παρισίων για να προκαλέσει την έχθρα των Ευρωπαίων κατά της Ελλάδος!) του οποίου, εν συνεχεία, παραθέτουμε αυτούσιο το πόνημα κατά τις σελίδες που
 αφορούν το αντικείμενό μας:

Το εξώφυλλο

Ιδιόγραφη αφιέρωση του Συγγραφέως

    Θα ήταν απαραίτητη μία θαρραλέα παραβολή "εκείνου" του Κράτους με το ...σημερινό ώστε να δούμε ποιό ήταν περισσότερο αστυνομικό και κατασταλτικό, ποιό ανελεύθερο, ώστε να αντλήσουμε συμπεράσματα για το μέλλον μας και όχι μόνον το ...ιππικό! Γιατί, απεδείχθη ότι την Ιστορία δε τη "γράφουν" (απλώς...) οι άνομοι "νικητές" αλλά προσπαθούν να μας μάθουν να περπατάμε και με τα πόδια προς τον ...ουρανό!