ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΤΙ ΜΑΣ ..."ΚΟΛΛΑΕΙ"  ΣΤΗΝ ΙΠΠΑΣΙΑ;

    Αναρωτηθήκαμε ποτέ κάτω από ποιές συνθήκες ασχοληθήκαμε με την Ιππασία και "κολλήσμε" σ' αυτήν ; Ας ακούσουμε την ιστορία ενός πιτσιρίκου που πήρε το πτυχίο του ως επαγγελματίας πιλότος, δούλεψε επί 30 χρόνια στη μεγαλύτερη εφημερίδα της Ευρώπης ως ...κριτικός λυρικού θεάτρου και, όταν πήρε τη σύνταξή του, αφιερώθηκε στην Ιππασία,  καταλήγοντας ένας ευτυχισμένος αλογατάρης!

     Το Αμβούργο της δεκαετίας του '60 ήταν μια πόλη που "ξυπνούσε" ζωηρά μετά την καταστροφή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τους δολοφονικούς βομβαρδισμούς κατά του αμάχου πληθυσμού του που διέπραξαν οι, μέχρι σήμερα ατιμώρητοι εγκληματίες, "Σύμμαχοι". Σ' εκείνη τη τεράστια πόλη ένας νεαρός Έλληνας εκπαιδεύονταν στο αεροδρόμιο του Fuhlsbüttel προορίζοντας τον εαυτό του για επαγγελματία πιλότο. Παθιασμένος με τα αεροπλάνα και την πτήση, του φάνηκε πολύ παράξενο όταν μια σύμπτωση τον έφερε στα γραφεία της μεγαλύτερης εφημερίδος της εποχής εκείνης η οποία είχε την έδρα της στο Αμβούργο. Ήταν η εποχή που η Γερμανία ήταν "κομμένη" στα δύο και το μεγάλο βόρειο γερμανικό λιμάνι "φιλοξενούσε" την αιχμή του τεχνοκρατικού "δόρατος" της χώρας.

     Όταν , λοιπόν, ο εκκολαπτόμενος πιλότος βρέθηκε μπροστά στον Αρχισυντάκτη της εφημερίδος τον άκουσε να του λέει ότι "Εσύ δε θα γίνεις ποτέ πιλότος αλλά ...δημοσιογράφος!". Ο νεαρός τον άκουσε εκνευρισμένος και του είπε : "Σε λίγους μήνες παίρνω το πτυχίο μου και θα γίνω πιλότος!". Ο Αρχισυντάκτης επέμεινε και συνόδευσε τον νεαρό στο εντυπωσιακό γραφείο του ίδιου του εκδότη της εφημερίδος ο οποίος, με την χαρακτηριστική γερμανική τυπικότητα και ευγένεια, καλοδέχτηκε τους επισκέπτες του και χάρισε στο νεαρό ένα μικρό δερματόδετο βιβλιαράκι.

     Ο νεαρός, πράγματι, σε λίγους μήνες πήρε το πτυχίο του (ένα πρώτο Commercial B χωρίς να περάσει στο ..επόμενο) αλλά δεν δούλεψε ποτέ ως πιλότος αφού, ήδη, είχε προσληφθεί στην εφημερίδα ως δόκιμος ...δημοσιογράφος, μιας και τα λεφτά που του έστελναν από το σπίτι χρειάζονταν μια κάποια "τσόντα"... Και, νοιώθοντας έναν ανεξήγητο μαγνητισμό από εκείνο το μικρό βιβλιαράκι που του έκανε δώρο ο μεγαλοεκδότης και αμέσως ..."αφεντικό" του, συχνά το ξεφύλλιζε και θαύμαζε τις ωραίες ανατυπώσεις των αναγεννησιακών χαλκογραφιών που έδειχναν πανέμορφα ...άλογα. Πώς βρέθηκε στο γραφείο του μεγαλοεκδότη για να περάσει στα χέρια του νεαρού επισκέπτη ; ...

...Εκείνο το βιβλιαράκι ήταν η ανατύπωση ενός παλιού βιβλίου Ιππασίας που ο μεγαλοεκδότης με τη σύζυγό του είχαν ξαναζωντανέψει για να το κάνουν δώρο στους φίλους τους σε μία ιππική διοργάνωση που είχαν χρηματοδοτήσει το 1955.  Μία μικρή πολυτελέστατη επανέκδοση του μνημειακού βιβλίου του Johann Elias Ridinger ο οποίος το είχε πρωτοκυκλοφορήσει το 1760 με τίτλο "KLEINE REITSCHULE" (Μικρή Σχολή Ιππασίας). Στις σελίδες του "ξεχείλιζε" η γοητεία της σχέσεως Ανθρώπου και Ίππου και η αρμονία της συνεργασίας τους με αποτέλεσμα, ο νεαρός δημοσιογράφος να βλέπει πίσω από τα επί σκηνών δρώμενα ...υπέροχα άλογα να τον ...περιμένουν.  

     Έτσι, το αεροπορικό πτυχίο έμεινε ξεχασμένο σε ένα ντουλάπι και ο νεαρός άρχισε να μεγαλώνει γράφοντας για την Όπερα και το Θέατρο, σκεπτόμενος πάντα εκείνα τα ...άλογα που τον περίμεναν! Και η ζωή κυλούσε αρκετά όμορφα (παρά τις δυσκολίες της...) γιατί εκείνα τα ...άλογα πάντα τον περίμεναν ...ώσπου πήρε την σύνταξή του και αποφάσισε να τους αφιερωθεί! Από τότε, όμως, εκείνο το μικρό δερματόδετο βιβλιαράκι το έχει πάντα μαζύ του και το ξεφυλλίζει προσπαθώντας να ανακαλύψει πόση δύναμη έκρυβε στις σελίδες του ώστε να καταφέρει να μετατρέψει έναν πιλότο πουέγραφε για την Όπερα να καταλήξει ...αλογατάρης!

     Σήμερα, προς χάρη των επισκεπτών μας εκείνο το "σημαδιακό" βιβλιαράκι αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη  της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ" με μία προειδοποίηση : ΜΗ το ξεφυλλίσετε και σεις γιατί μπορεί να μείνετε για πάντα αιχμάλωτοι της γοητείας του.