ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

AΠΟΕΝΟΧΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ 

ΜΕ ...ΑΛΕΒΑΡΔΑ

     Περνώντας στην "πλευρά" του Ίππου ας προσπαθήσουμε να δούμε μέσα από την δική του θέαση μια ...αλεβάρδα εν μέσω των υπολοίπων οπτικών ερεθισμάτων που, ολόγυρα, τον περιβάλλουν. Σίγουρα, από την αντίληψη του Ίππου η αλεβάρδα ουδέποτε θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως αυτό που είναι, δηλαδή, ένα αγχέμαχο όπλο, αλλά ως ένα "κάτι" παρόμοιο με ό,τι του προκαλεί το οπτικό ερέθισμα ενός  πασσάλου, μιας κολώνας ηλεκτρικού δικτύου, ενός κορμού δένδρου, ή και μιας βακτηρίας... 

     Για τον Ίππο η αλεβάρδα, σε πολύ γενικές γραμμές, δεν αποτελεί τίποτε το ιδιαίτερο, όπως δεν αποτελεί και ένα δένδρο,  ε κ τ ό ς  εάν συνδέεται άμεσα με τον Άνθρωπο. Βεβαίως, μερικοί Ίπποι θεωρούν αφόρητη ακόμη την παρουσία ενός δένδρου, όμως πίσω από αυτή την αποστροφή θα πρέπει να αναζητηθεί στη συνδυαστική μνήμη τους μια οδυνηρή εμπειρία συνδεδεμένη ή όχι με τον Άνθρωπο. Στη περίπτωσή μας, η προοπτική ενός κινηματογραφικού γυρίσματος με την συμμετοχή Ίππων ιππευομένων από Ιππέα που φέρει αλεβάρδα μας υποχρέωσαν να ερευνήσουμε την συμβατότητα των Ίππων μας με αυτό το μεγάλο αγχέμαχο όπλο, διαπιστώνοντας ότι ο μεν ένας από τους, υπό εμπλοκή σεναρίου, Ίππος δεν είχε καμία ανησυχία από αυτό το "παράξενο" αντικείμενο, ενώ ο άλλος...

     Ο άλλος, λοιπόν, Ίππος έδειξε αμέσως την αποστροφή του προς την αλεβάρδα και, μάλιστα πολύ έντονα, παρά το ότι η σχέση του με τον φέροντα την αλεβάρδα κρίνεται αρμονικότατη. Η παρουσία του αγχεμάχου του ήταν τόσο δυσάρεστη ώστε δεν δέχονταν ούτε καν το ελεύθερο χέρι του Ανθρώπου που κρατούσε, με το άλλο, την αλεβάρδα, ασχέτως αν το συγκεκριμένο χέρι του είχε προσφέρει πάμπολλες φορές τροφή την οποία αποδέχθηκε ανεπιφύλακτα. Τώρα, η έντονη αποστροφή του προς το νέο "στοιχείο" είχε ενοχοποιήσει καταλυτικά στην αντίληψή του και τον φέροντα, ο οποίος ξεκίνησε την διαδικασία της αποενοχοποιήσεως πολύ ανεπαίσθητα και με μελετημένη "στρογγυλή κίνηση". Το ζητούμενο θα ήταν να υποβοηθήσει -χωρίς την άσκηση πιέσεως η οποία θα ήταν καταστρεπτική- τον Ίππο να μυρίσει το αντικείμενο του φόβου του "ταυτοποιώντας" το, σε ένα πρώτο στάδιο, ως ακίνδυνο.

     Έτσι, ο φέρων, κρατήθηκε σε μία "στρατηγική" απόσταση από τον Ίππο ώστε να μπορεί να τον επηρεάζει χωρίς, όμως, να προκαλεί την αρνητική αντίδρασή του προς την αλεβάρδα και πάντοτε με την τήρηση μιας αποστάσεως ώστε ο Ίππος, τελικώς, να μπορέσει να σταθεί κοντά στην αλεβάρδα για να την μυρίσει, κατόπιν χειρισμών που θα ακολουθούσαν.

     "Διαχώρισε" το οπτικό ερέθισμα του Ίππου σε τρεις "ζώνες", στην απολύτως ακίνητη και αποστασιοποιημένη αλεβάρδα, στο σώμα του και στο ελεύθερο χέρι του το οποίο άφησε διακριτικά και χωρίς να προκαλεί με περιττές κινήσεις και νεύματα. 

     Διατήρησε τον φυσιολογικό ρυθμό των αναπνοών του, απέφυγε επιμελώς να κοιτάξει στα μάτια τον Ίππο και χωρίς να κινεί τον βραχίονά του κίνησε αργά και ελεγχόμενα μόνον τα δάχτυλα του ελεύθερου χεριού του, προκαλώντας την συνδυαστική μνήμη του Ίππου να θυμηθεί ότι αυτή ήταν η εικόνα "εκείνες" τις στιγμές που από αυτό το χέρι έπαιρνε γευστικότατο καρπό... 

     Βεβαίως, τώρα, καρπός δεν υπήρχε αλλά το ερέθισμα είχε την ...παβλωφική αξία του. Ο Ίππος άρχισε να επικεντρώνεται στο ελεύθερο χέρι το οποίο του προξενούσε την βαρύνουσα συνδυαστική έλξη. 

     Σε βάθος ενός χρόνου διαφορετικού για κάθε Ίππο και με τον χειριστή διατηρώντας απολύτως την αρχική στάση του, αποφεύγοντας επιμελώς να ασκήσει την οποιανδήποτε πίεση, κάτι που θα ήταν καταστρεπτικό, περίμενε υπομονητικά από το ίδιο το ζώο να "εκμηδενίσει" την απόστασή του από το αντικείμενο του φόβου του. Και η "στιγμή" έφτασε με τον Ίππο να παραμερίζει την καχυποψία του αφήνοντας την εμπιστοσύνη του προς τον φέροντα Άνθρωπο να βαρύνει στην απόφασή του να πλησιάσει, τελικώς, την αλεβάρδα και να την μυρίσει, διαισθανόμενος, κάπως, την ακινδυνότητά της για την ύπαρξή του.  

     Όχι, ας μη φανταστεί κανείς ότι εδώ "τελειώσαμε" και τώρα ο Ίππος, συμφιλιωμένος με την αλεβάρδα θα την χρησιμοποιεί ως ...οδοντογλυφίδα του μετά από κάθε γεύμα. Τώρα, μόλις αρχίσαμε, διότι από αυτό το σημείο της εισαγωγικής ταυτοποιήσεως θα ξεκινήσει η διαδικασία της ολικής αποδοχής του αντικειμένου από τον Ίππο. Και μιλώντας για "ολική αποδοχή" εννοούμε την χρηστική κατάσταση της αλεβάρδας η οποία μεταβάλλεται συνεχώς με την κίνηση της χρήσεώς της προκαλώντας διαφορετικές αντιδράσεις στον Ίππο. Η εκπαίδευση του Ίππου προϋποθέτει έξυπνη σχεδίαση αναλόγως του ταμπεραμέντου του ζώου, μεγάλη υπομονή και απέραντη στη ...νιοστή αγάπη προς το εκπαιδευόμενο πλάσμα, όπως ακριβώς και προς τον Άνθρωπο.

     Κάπως έτσι θα έχουμε έναν υπέροχο συνεργάτη άφοβο, ώστε να μπορούμε πλάι του να εκτοξεύουμε ακόντιο χωρίς τον κίνδυνο να τρομάξει, ή να τον ιππεύουμε απολαμβάνοντας την σημαία μας να κυματίζει στο χέρι μας.

     Κάπως έτσι, θα απολαύσουμε τον Ίππο μας να αποδέχεται ακόμη και ασκήσεις ...Baranta με ένα περιστρεφόμενο κοντάρι σχεδόν στο ρύγχος του...

     Κάπως έτσι θα τον χαρούμε να περνά και μέσα από καπνούς  ή και φωτιές, όπως κάποτε χαρήκαμε έναν Ίππο που έφτασε κοντά μας ως ...αγρίμι και μεταβλήθηκε με υπομονή και αγάπη σε υποδειγματικό Ίππο Σχολής.