ΜΕ ΠΕΡΙΣΚΕΨΗ ...

ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΙΠΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΤΟΞΟ

     Σαφής και κατηγορηματικός ο Ιππαγωγός της χαριτωμένης φοράδας: "Μη τη πλησιάσετε με το Τόξο γιατί θα τρομάξει και θα σας κάνει ανορθώσεις". Συνεπής αλογατάρης έχοντας σε προτεραιότητα την ασφάλεια του Σταύλου του και γνωρίζοντας καλύτερα από όλους μας τις ευαισθησίες του Ίππου του, ήταν πολύ σωστός προειδοποιώντας μας για τα ...χειρότερα. Όμως, η σωστή εφαρμογή των κανόνων της Έφιππης Τοξοβολίας έχει τα δικά της αποτελέσματα...

     Λαμβάνοντας πάντοτε σοβαρά υπ΄ όψη το ο,τιδήποτε για  κάθε ξένο Ίππο που επιλέγουμε για να συνεργασθούμε, δεν θα ήταν δυνατόν να παραβλέψουμε την προειδοποίηση του Ιππαγωγού του και, έτσι, θέσαμε σε ..."συναγερμό" την "στρογγυλή κίνησή" μας ώστε, από την πρώτη στιγμή, ο Ίππος να διατηρεί την ηρεμία του και την χαλαρή προσοχή του επάνω μας.  Μάλιστα, αποφασίσαμε να την εξοικειώσουμε με το Τόξο και τα βέλη,  α ν ί π π ε υ τ η, για λόγους προστασίας του Ιππέως από πιθανές βίαιες αρχικές αντιδράσεις. Κι όμως...

     Αυτό το υπερευαίσθητο τετράποδο με "αραβικά αίματα" όχι μόνον δέχθηκε και το Τόξο και τα βέλη, αλλά σε λίγο η Χρυσούλα το ίππευε με το Τόξο στη ράχη της το οποίο, μάλιστα, το προέβαλε στην περιφερειακή όραση του ζώου χωρίς αυτό να δείχνει την παραμικρή ενόχληση. Το είχε, ήδη, αποδεχθεί.

     Ασφαλώς και ο Ιππαγωγός γνωρίζει τέλεια τον Ίππο του. Αλλά, ασφαλέστατα και οι "Έλληνες Κένταυροι" γνωρίζουμε σε ικανοποιητικό βαθμό τους κανόνες της πολεμικής τέχνης μας ώστε, τα αποτελέσματα των χειρισμών μας είναι πάντοτε τα προσδοκώμενα. Kαι, έπεται συνέχεια...

 ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΙΠΠΟΥ

     Ο επικεφαλής του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Αθανάσιος Α. Ψωρομύτης, μας έστειλε την Αναφορά του, μετά την, ολοκλήρωση των βασικών εργασιών κατασκευής Κυκλοτερούς στη Κοιλάδα του για την ευκολότερη εκπαίδευση των Ίππων του Παραρτήματός του, αν και ο κύριος "πελάτης" της νεότευκτης εγκαταστάσεως θα είναι η γλυκύτατη αλλά και ατίθαση φοραδούλα Ρέα η οποία και το ..."εγκαινίασε". Στο κείμενο του Συνασκουμένου μας Αθανασίου κυριαρχεί η σοφία της πρακτικής προσεγγίσεως και βελτιώσεως μιας "παραβατικής" συμπεριφοράς Ίππου, προσέγγιση η οποία τεκμαίρει την ορθή ερμηνεία πολλών παραμέτρων Ιππικής από τον γράφοντα.  Η Αναφορά παρατίθεται αυτούσια προκειμένου και οι μη παρόντες υπόλοιποι "Έλληνες Κένταυροι" να βοηθηθούμε σε ανάλογα εκπαιδευτικά εγχειρήματα από τα εξαχθέντα συμπεράσματα αυτής της πρώτης εφαρμογής. Και θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαιτέρως την συλλογιστική του Συνασκουμένου μας η οποία, πραγματικά, συνιστά "επιτομή" ιππικής λογικής.Βεβαίως, την ίδιαν ωφελιμότητα θα απολαύσουν και όλοι οι εκτός Ομάδος μας αναγνώστες του κειμένου, κάτι το οποίο τους συνιστούμε

ΑΝΑΦΟΡΑ

Καλαμάτα, Τρίτη, 10η Ιουλίου 2018 

     Το Σάββατο 07-07-2018 με την βοήθεια του Μελέτη τελείωσε η κατασκευή του κυκλοτερούς. Εργασίες παρόλα αυτά βελτιώσεως της κατασκευής θα συνεχίσουν να γίνονται.

     Σήμερα αποφάσισα ότι παρά το πιεσμένο πρόγραμμα και την συνεπαγόμενη έλλειψη άνετου χρόνου έπρεπε να ξεκινήσω την προσπάθεια εκπαίδευσης της Ρέας. 

     Ο κύριος λόγος που με οδήγησε στην απόφαση της κατασκευής του κυκλοτερούς είναι ότι δεν μπορούσα να σκεφτώ πιο πρόσφορο τρόπο ώστε να δουλέψω με τη Ρέα. Ο στόχος μου διπλός. Η Ρέα μη σεβόμενη την διάμετρο του Ιππαγωγού αλλά και οποιουδήποτε την πλησίαζε αδυνατούσε να εκπαιδευθεί με την βοήθεια συραγωγέα διότι «έκλεινε» πάντα την τροχιά της προς τον συραγωγούντα ακυρώνοντας τον κύκλο και με πρόθεση πάντα να γυρίσει τα οπίσθιά της για να κλωτσήσει και έτσι να σταματήσει την εκπαίδευση. Οπότε πρώτος και κύριος στόχος η αποδοχή και σεβασμός από την Ρέα του ζωτικού χώρου του Ιππαγωγού και στην συνέχεια η εφαρμογή συραγωγέα (αρχικά εντός κυκλοτερούς).

     Η Ρέα οδηγήθηκε με ρυταγώγηση στο κυκλοτερές όπου την περίμενε ένα μικρό τελάρο με λίγο σανό. Την έκλεισα μέσα και την άφησα να χαρεί το 'κέρασμά' της. Όταν τελείωσε μπήκα στο κυκλοτερές και προσπάθησα με την βοήθεια αρχικά της μάστιγας να την θέσω σε κύκλο.  Η αντίδραση ήταν είτε να αρνηθεί είτε, όταν την πίεσα αρκετά, να μου επιτεθεί κατά μέτωπο και γυρνώντας τα οπίσθια για κλωτσιά. Αυτό επαναλήφθηκε 5-6 φορές με εμένα είτε να ξαπλώνω στην «παράλληλα» και κοντά στην περίμετρο είτε να πηδάω έξω από το κυκλοτερές για να αποφύγω το χτύπημα.

     Στην συνέχεια αποφάσισα να συνεχίσω χρησιμοποιώντας ένα μακρύ ίσιο κλαδί με εξαιρετικά πλούσιο φύλλωμα στην κορυφή του διότι είχα από το παρελθόν διαπιστώσει ότι το λαμβάνει περισσότερο υπόψη της η Ρέα. Αυτό δεν με βοήθησε να βάλω την Ρέα σε κύκλο αλλά παρατήρησα ότι όταν το ύψωνα μπροστά της τουλάχιστον λειτουργούσε σχετικά ανασταλτικά στις επιθέσεις της δίνοντάς μου χρόνο αντίδρασης. Πρέπει εδώ να σημειώσω ότι η διάμετρος του κυκλοτερούς (9 μέτρα) έκανε την προσπάθεια και την ασφάλειά μου ακόμη πιο δύσκολη.

     Η πρώτη καθοριστική (αν και ανορθόδοξη) επιλογή που έκανα ήταν να εκμεταλλευτώ θετικά το μικρό κυκλοτερές ώστε να προκαλέσω την Ρέα σε αφηνιασμό έξωθεν του κυκλοτερούς με την συνέργεια της μάστιγας και με λίγη φωνή. Το εγχείρημα πέτυχε με την Ρέα σε συνεχή κίνηση σε ημικύκλια και αναστροφές. 

     Ενθυμούμενος, ταυτόχρονα, απόσπασμα από το έργο «Περί Ιππικής» του Ξενοφώντος, είχα αποφασίσει το επόμενο βήμα μου. Το απόσπασμα ανέφερε την περίπτωση Ίππου ο οποίος φοβάται να πηδήξει επάνω από αυλάκι. Εκεί ο Ξενοφώντας ως λύση πρότεινε ότι την ώρα που ο ίππος ιππεύεται και κινείται προς το αυλάκι πρέπει ένας τρίτος να πλησιάσει από πίσω και με μία βέργα να δώσει μία στα οπίσθια του ώστε τις επόμενες φορές ο ίππος να συνδυάσει την ατολμία του με το δυσάρεστο γεγονός και να μην κολλήσει στο αυλάκι αλλά να το υπερπηδήσει. Αν και είμαι αντίθετος με κάθε είδους βία αυτή η συμβουλή του Ξενοφώντα για εμένα φάνηκε η μόνη λύση, έπρεπε η Ρέα να συνδυάσει με κάποιο τρόπο την προσπάθειά της να κλωτσήσει με κάτι δυσάρεστο.  

     Αφού λοιπόν όπως προανέφερα είχα εξασφαλίσει ότι η Ρέα μπαίνει σε κίνηση πλέον και υπολογίζει τα σήματά μου (και αφού την είχα κουράσει και λίγο) μπήκα στο κυκλοτερές κρατώντας στο ένα χέρι την μάστιγα και στο άλλο το κλαδί ως μέσο ανάσχεσης μιας πιθανής επίθεσης. Η Ρέα μπήκε σε κίνηση δυσανασχετώντας με δύο απόπειρες να επιτεθεί. Εδώ βοήθησε κάπως το κλαδί όταν υψώθηκε μπροστά της. Στην τρίτη όμως απόπειρά της ως ευφυέστατη δεν το έλαβε και πολύ στα σοβαρά και επιτέθηκε πλησιάζοντας πάρα πολύ, αλλά όντας συσπειρωμένη και ακριβώς πριν σηκώσει τα πόδια της διάλεξα να μην αποφύγω πλέον το χτύπημα αλλά να εφαρμόσω την συμβουλή του Ξενοφώντα χαρίζοντας στην Ρέα ένα τσούξιμο από το σχοινάκι της μάστιγας. Ο συγχρονισμός ήταν τέλειος και η Ρέα όχι μόνο δεν κλώτσησε αλλά μαζεύτηκε και μπήκε σε κύκλο. 

     Συνέχισα κρατώντας εναλλάξ μεταξύ των δύο χεριών μάστιγα και κλαρί και έπειτα αφού όλα πήγαιναν καλά άφησα το κλαδί κατά μέρος. Η Ρέα δεν ξανα-επιτέθηκε και μέχρι το τέλος της εκπαίδευσης εκτέλεσε ομαλά εντολές τροχασμού, καλπασμού και αναστροφές με τον υποφαινόμενο πλέον ασφαλή στο κέντρο του κυκλοτερούς. Κατά της στάσεις τουλάχιστον της μισές φορές όχι μόνο ανταποκρίθηκε άμεσα στο «αλτ» αλλά γύρισε και με χαμηλωμένο το κεφάλι προς τα εμένα πλησιάζοντας ήρεμα. Στις στάσεις αυτές όπως και το τέλος της εκπαίδευσης της πρόσφερα λίγο σανό και της άνοιξα την πόρτα ώστε να φύγει όποτε θέλει μόνη της.

Παρατηρήσεις:

     Αυτά που διαπίστωσα σχετικά με την διάμετρο του κυκλοτερούς είναι τα ακόλουθα:

     α) Όταν ο ίππος δεν έχει συμπεριφορικά ελαττώματα δεν είναι τόσο κρίσιμη η διάμετρός του, μάλιστα θεωρώ ότι είναι ακόμη πιο ωφέλιμη για τους αρχάριους ιππείς (παρουσία εκπαιδευτή) η μικρή διάμετρος γιατί εμποδίζει τους γρήγορους καλπασμούς.

     β) Στην περίπτωση επιθετικών ίππων τα προβλήματα με την μικρή διάμετρο είναι δύο, (1) δεν μπορείς να βρίσκεσαι στο κέντρο του κυκλοτερούς διότι δεν έχεις ασφαλή απόσταση από τον ίππο, (2) μοιραία λοιπόν για να έχεις ασφαλή απόσταση πρέπει να δουλέψεις σχεδόν αντιδιαμετρικά αυτό όμως δημιουργεί το πρόβλημα ότι σε περίπτωση καλπασμού ή ακόμη και τροχασμού για να συνεχίσεις να διατηρείς την ασφαλή απόσταση και να είσαι πίσω από τον ίππο πρέπει να τρέχεις περιμετρικά όσο γρήγορα τρέχει και ο ίππος πράγμα εξαντλητικό ή και αδύνατο.

Αθανάσιος Α. Ψωρομύτης

Επικεφαλής των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας"

«ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο …ΚΑΛΠΑΣΜΟΣ, ΓΑΤΑΚΙΑ;…»

Γεώργιος Γαλαζούλας ο αμίμητος.

Ο "δράστης" της ...μνημειακής φράσεως του τίτλου.

     Τα μαθήματα συνεχίζονται καθημερινά στο Ιππευτήριο των "Ελλήνων Κενταύρων", ευάριθμα αλλά, κυρίως, υψηλής ποιότητος και αποτελεσμάτων, λόγω των ιδανικών Ίππων Σχολής αλλά και των εγκαταστάσεων. Η πρόοδος των μαθητών της Σχολής της Ομάδος μας εμφανέστατη αλλά και τα ευτράπελα πάμπολλα με κορυφαίο την φράση του τίτλου που ξεστόμισε ο Συνασκούμενος Γεώργιος όταν του ζητήθηκε να βγει σε τροχασμό κι εκείνος, από υπερβάλλοντα ενθουσιασμό, "ξεχύθηκε" σε καλπασμό χωρίς ποτέ προηγουμένως να έχει καλπάσει. Αλλά, ας τα δούμε με τη σειρά, ακροθιγώς ...σταχυολογημένα, μιας και καθημερινώς στο Ιππευτήριό μας συμβαίνουν τα ...τέρατα και σημεία...

     Σε δύο μόλις μαθήματα η Χρυσούλα κατάφερε να αντιληφθεί και να εκτελέσει σωστά τον ανακουφιστικό τροχασμό, ο οποίος αποτελεί και τον πλέον περίπλοκο βηματισμό για τον Ιππέα. Ο Εκπαιδευτής της, επί τούτου, ξεκινώντας την διδασκαλία της εκτελέσεως του ανακουφιστικού τροχασμού, την πρώτη ημέρα της είχε ρυθμίσει ...μακρείς τους αναβολείς και την άφησε να ...βολοδέρνει προκειμένου να αντιληφθεί την συνδυαστική σχέση ορθής ανυψώσεως της έδρας από την σέλλα, της διατηρήσεως της σωστής καθετότητος του κορμού, της σταθερότητος των ηνιοφόρων χειρών και των χαμηλών πτερνών, επί του σωστού "ποδιού" του Ίππου, δηλαδή, του ...άπιαστου με μακρείς αναβολείς. Και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που εμφανίζεται στην παρακάτω φωτογραφία:

     Κατόπιν, με παραμένοντες μακρείς τους αναβολείς, της ζητήθηκε να απελευθερώσει τα χέρια από τις ηνίες ώστε η επικέντρωση της προσπαθείας να περιορισθεί στον έλεγχο ανυψώσεως του κορμού από την σέλλα κι ενώ οι πτέρνες παράμεναν υψηλά, το αποτέλεσμα ήταν το παρακάτω:

     Ακολούθως, η Χρυσούλα ιππεύοντας γυμνιππευτικώς δεύτερο Ίππο, τον δυνατό επιβήτορά μας, συνειδητοποίησε ότι άνευ αναβολέων και, βεβαίως, άνευ σέλλας, ο ανακουφιστικός τροχασμός είναι πολύ φυσικότερος και, ως εκ τούτου, ευκολότερος κάτι επιπλέον που συνηγορεί υπέρ της Φυσικής Ιππικής την οποία ακολουθεί η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" και κατά της "δυτικής Ιππικής" η οποία είναι ένα απόλυτο ανθρωποκατασκεύαστο λάθος.Και η Χρυσούλα, μας εξέπληξε από την παρατεταμένη διάρκεια ορθής εκτελέσεως, γυμνιππευτικώς, ανακουφιστικού τροχασμού επιδεικνύοντας γερούς προσαγωγούς.

        Τέλος, κατά την επόμενην εκπαιδευτικήν ημερίδα, οι αναβολείς ρυθμίστηκαν στο σωστό μήκος κι εξηγήθηκε στην Συνασκούμενη ο σημαντικός ρόλος της ορθής ρυθμίσεως του μήκους των αναβολέων κατά την εκτέλεση του ανακουφιστικού τροχασμού, καταλήγοντας στο αποτέλεσμα της εικόνος που ακολουθεί:

     Εφεξής, για την Χρυσούλα, ο ανακουφιστικός τροχασμός αποτελεί μία "υπόθεση" συνεχούς εξασκήσεως έχοντας κατανοήσει τα συνθέτοντα μέρη του κατόπιν της αναλυτικής προσεγγίσεως που κυριαρχεί στην διδασκαλία της Σχολής μας και που μπορεί να "κουράζει" τον ανυπόμονο μαθητή ο οποίος σε μία ημέρα θέλει να γίνει, ίσως..., ένας Dr. Reiner Klimke ή μία Ingrid Klimke, αλλά στη Σχολή μας προτιμούμε τα γερά "θεμέλια" μέσα στα οποία "δομούνται" με ασφάλεια και βιωσιμότητα δεξιότητες ικανών Ιππέων.

Οι ...κατατρεγμένοι από τη ...ζέστη.

     Την λεζάντα της παραπάνω φωτογραφίας την έβαλε η Φλώρα όταν την είδε διότι οι ακατάβλητοι ακόμη και από τις υψηλές θερμοκρασίες της εποχής "Έλληνες Κένταυροι" συνεχίζουν ...ακάθεκτοι επί του στίβου την εκπαίδευσή τους. Παρά τις υψηλές, όμως, θερμοκρασίες και το κέφι ήταν μοναδικό και τα αποτελέσματα λαμπρά και αυτής της εκπαιδευτικής ημερίδος.

     Στη φάση της εκμαθήσεως του εδραίου τροχασμού ο Γεώργιος, παρακολουθείται μέχρις ...αστυνομεύσεως από τον Εκπαιδευτή του λόγω του αιματώδους μεσογειο-λατίνικου χαρακτήρος του. Έτσι, ο παππούς τον εκπαιδεύει με ...φίμωτρο, ...διπλή στομίδα και γερμανικές ηνίες, ανάσπαστο, chambon, de gogue και δε ...συμμαζεύεται, διότι ο Γεώργιος με τον χαρακτήρα του [υπέροχο μεν, ασυγκράτητο δε...] κινδυνεύει να βρεθεί μαζύ με τον Ίππο του στα ...κεραμίδια. Και κάτι τέτοιο, δεν το αποφύγαμε και σήμερα...

     Είπαμε να ξεκινήσουμε τον εδραίο τροχασμό και ζητήσαμε από τον Γεώργιο που ίππευε το δυνατό βαρβάτο μας να δώσει στον Ίππο του τις σχετικές εντολές, αλλά ξαφνικά είδαμε τον Ίππο να ...καλπάζει και τον Γεώργιο που δεν είχε ποτέ προηγουμένως ξανακαλπάσει, να το απολαμβάνει περιχαρής και ...ανέμελος...

     Σπεύσαμε να σώσουμε το "μεσ'  τη τρελλή χαρά" ...ζεύγος Ίππου και Ιππέως εξηγώντας στον Γεώργιο ότι "αυτό είναι καλπασμός" για να τον ακούμε να μας λέει σαρκαστικά: «ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο …ΚΑΛΠΑΣΜΟΣ, ΓΑΤΑΚΙΑ;…». Τότε ο Εκπαιδευτής παραδέχθηκε ότι είναι λάθος η αποστροφή του προς τη μάστιγα και άλλη φορά θα πρέπει να παίρνει κανα δυο  μαζύ του όχι προς χρήση επί των Ίππων αλλά προς ...νουθεσία των μαθητών. 

     Αφού "σώσαμε" την κατάσταση και μετρήσαμε και κανα δυο χιλιάδες "προβατάκια" για να ηρεμήσουμε, ο Γεώργιος δεν μπορούσε να αρκεσθεί, πια, σε ...χαλαρούς τροχασμούς και τριβελίζονταν για ...αχαλίνωτους καλπασμούς, οπότε, δεν μπορέσαμε να του χαλάσουμε το χατήρι...

     Και για να σώσουμε τον επιβήτορα από τα "χέρια" του ...συνεπαρμένου από τους καλπασμούς,Γεωργίου, του τάξαμε ...Έφιππη Τοξοβολία, αλλά, αυστηρώς σε τροχασμό αυτή τη φορά, κάτι που όπως φάνηκε ήταν ισχυρό δόλωμα. Κι έτσι, υπό αυστηρό ..."στενό μαρκάρισμα" ο Γεώργιος ολοκλήρωσε το "εκτός σχεδίου" μάθημά του, κάνοντάς μας και πάλι ό,τι ήθελε... Αχ, που πήγε τέλος πάντων η μιλιταριστική πειθαρχία των "Ελλήνων Κενταύρων" οι ...θεοί ξέρουν...

     Υπόδειγμα αυτοπειθαρχίας και ισορροπίας ο, έτερος, Γεώργιος, με την παρουσία του επιχειρεί να αποπλύνει τα 'ανομήματα" του προηγουμένου συνονόματού του και, περιέργως, ..."κολλητού" του. Αυτό, απολύτως "εγκεφαλικός" εκτελεί επακριβώς ό,τι του ζητείται με "γεωμετρημένες" αντιδράσεις ώστε σε δύο μόλις μαθήματα να εφιππεύει δι εφάλσεως και να διευθύνει με άνεση τον Ίππο του.

     Η συμπεριφορική αξιοπιστία του μαθητή έκανε τον Εκπαιδευτή του να αποφασίσει να αξιοποιηθεί διαδραστικά αυτό το μάθημα, εμπιστευόμενος την προχωρημένη Χρυσούλα να βελτιώσει τον αρχάριο μαθητή στην διεύθυνση του Ίππου, όπερ και η Χρυσούλα ανέλαβε.

     Όμως, οι ...κακές παρέες βλάπτουν και τα πιο καλά ...παιδιά και ο μαθητής, υπό την επήρεια του "κολλητού" του που τον είδε προηγουμένως να καλπάζει, ήθελε κι αυτός να καλπάσει μόνος του στο ...δεύτερο, μόλις μάθημά του. Και πως θα μπορούσες να του το αρνηθείς...; Oπότε...

     Και ιδού ...κατάσταση ολέθρου της πειθαρχίας στην, άλλοτε επιτομή της πειθαρχίας, ...Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" να έχουν καβαλήσει όλοι ένα βαρβάτο και να το καλπάζουν λες και παίζουν με ...αρνάκι, αλλά το κλασικό κατευναστικό δόλωμα της Έφιππης Τοξοβολίας έδειξε να είναι αποτελεσματικό και στη περίπτωση του παρόντος Γεωργίου του οποίου οι "κακές παρέες" ποιος ξέρει τι θα "δείξουν" στο επόμενο μάθημά του...

     Το τέλος των μαθημάτων βρήκε τον παππού να τον μεταφέρουν και να τον καθίζουν αναπαυτικά σε μία πολυθρόνα, να του δίνουν υπογλώσσιο και να τον τσεκάρουν με το πιεσόμετρο, ενώ αυτός ζητούσε διπλή πάλινκα σκέτη. Μέχρι να επιστρέψει ο Αρχηγός στα καθήκοντά του, ο παππούς βρίσκεται σε μεγάλη επισφάλεια λόγω διαταραχής της πατροπαράδοτης πειθαρχίας της Σχολής μας... Αλλά τι λέμε τώρα... Το αναρχοαυτόνομο ταμπεραμέντο του, λίγο χειρότερο των μαθητών του, είναι αυτό που τον κάνει να απολαμβάνει όλα τούτα τα ...εξαρχειώτικα και, στα 66 του [και εντός μηνός στα ...67 του] να μην έχει "ανακαλύψει" ακόμη την νεκρική ακινησία του συνοικιακού ...καφενείου ή την θανάσιμη γαλήνη του ΚΑΠΗ...

ΙΠΠΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ 

ΣΤΟΥΣ 

"ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ ΧΑΛΚΙΔΟΣ"

     Μια μοναδική εμπειρία βιώσαμε όσοι λάβαμε μέρος στο ιππικό διήμερο που οργάνωσε ο Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος" Εφιπποτοξότης Γεώργιος Σταυριανόπουλος - Ιφικράτης και ενέκρινε ο Αρχηγός Ομάδος Εφιπποτοξότης Κωνσταντίνος Μ. Δαμιανάκης. Σ΄ αυτό το διήμερο γνωρίσαμε από κοντά ένα σπουδαίο πρόσωπο, την Ιππαγωγό Μάρθα Κοκονίδου  που έχει αφιερώσει την ζωή της στην Ιππική και στον Ίππο, τα υπέροχα αλογάκια της και δύο πουλάρια-έργα τέχνης, καθώς και πολλά άλλα που μας άφησαν την καλύτερην ανάμνηση από αυτή την "εξόρμησή" μας.

     Η Χαλκίδα είναι πολύ πιο κοντά -και πολύ πιο ...όμορφη-  απ΄ ό,τι νομίζουμε. Ενώ για τον Σταύλο μας στο Κορωπί χρειαζόμαστε μία διαδρομή με αυτοκίνητο, περίπου, 55 λεπτών, για την -μακρύτερη σε χιλιόμετρα- διαδρομή Αθήνα-Χαλκίδα ο χρόνος διαδρομής με αυτοκίνητο είναι μόλις 1 ώρα και 4 λεπτά, αλλά  η άφιξη σε βρίσκει πολύ πιο ξεκούραστο αφού οδηγείς στην ευθεία της εθνικής οδού.

     Κάπως έτσι, ξεκούραστους και ...φρεσκότατους, μας υποδέχθηκε η νέα γέφυρα της Χαλκίδος στο "κράσπεδο" της οποίας μας περίμενε ο φιλόξενος Αρχηγός του τοπικού μας Παραρτήματος για να ξεκινήσουμε το διήμερο πρόγραμμά μας.

     Μετά από μία πολύ σύντομη διαδρομή, βρεθήκαμε στον Σταύλο ο οποίος αποτελεί προσωπικό έργο μιας "αφιερωμένης" κυρίας της οποίας η καθημερινότητα διδάσκει ανιδιοτέλεια και αφιέρωση στον Ίππο και στον Άνθρωπο αφού μέσα στον χώρο της, εκτός της Φυσικής Ιππικής, αναπτύσσεται μία εργώδης προσπάθεια υπέρ όσων παιδιών της περιοχής πάσχουν από Σύνδρομο Down.

     Ανεξάντλητη πηγή ιππικών γνώσεων, καταρτισμένη πλήρως περί τον Ίππο, η Μάρθα Κοκονίδου δεν κουράζεται να πράττει και μιλά γι αυτόν, κάνοντας, πραγματικά σοφούς, τους επισκέπτες του χώρου της. 

     Πολύ περισσότερο, όμως, από την συναρπαστική γλώσσα της Ιππαγωγού, τα ...τετράποδα δημιουργήματά της μιλούν περισσότερο με την δική τους "γλώσσα" που μόνον οι ευτυχείς εμπλεκόμενοι με την Ιππική κατανοούμε και επικοινωνούμε...

     Από την πρώτη στιγμή της επαφής μας η ιππαγωγός μας "καθήλωσε" με την "γήινη" κοινωνικότητά της αλλά και την διάθεσή της να μας μιλήσει για ο,τιδήποτε έχει σχέση με την, τεράστια, ιππική της εμπειρία κάτι που ποτέ κανείς δεν θα συναντήσει σε κανέναν από τους συμβατικούς "Ομίλους Ιππασίας" όπου επικρατεί ο ψηλομυτισμός της ασχετοσύνης η οποία καλύπτεται πίσω από πομπώδεις "συμπεριφορές".

     Διαπρύσιος ..."Ιεροκήρυκας" της Ιππικής, αυτή η εμπειρότατη Ιππαγωγός έκανε τους επισκέπτες της να νοιώσουν, αμέσως οικείοι προς τους τετράποδους κατοίκους αυτού του Σταύλου και, ξαφνικά, όλοι βρεθήκαμε στο επίκεντρο Ίππων που αναπτύσσονται σε φυσικότατο περιβάλλον απαλλαγμένοι συμπεριφορικών μειονεκτημάτων που χαρακτηρίζουν τους ομοίους τους οι οποίοι ζουν ["κρατούνται" θα έλεγα...] σε κλειστούς Σταύλους ή, επί το ορθότερον, ...ιππικά δεσμωτήρια.

     Η λύτρωση της Ιππικής από τα ψεύδη της εμπορικοποιήσεώς της, όπως επιτυγχάνεται σε Σταύλους Φυσικής Ιππικής, φέρνει τον Άνθρωπο πιο κοντά στον Ίππο χωρίς να βιάζει τον Ίππο να "προσαρτηθεί" στον Άνθρωπο όπως συμβαίνει σε Σταύλους "δυτικής Ιππικής". Κι εδώ, σ΄ αυτούς τους Σταύλους όπου η Ιππική διακονείται "επί της ουσίας" , ο Άνθρωπος μπορεί με ασφάλεια και άνεση να επικοινωνήσει και να συνεργασθεί με τον Ίππο χωρίς τους κινδύνους του εξαναγκασμού και των φοβιών που ο εξαναγκασμός αναπτύσσει.

     Έτσι και η Κωνσταντίνα μας η οποία είχε πολλούς μήνες να έρθει σε επαφή με τον Ίππο όχι μόνον χειρίστηκε με άνεση όλους τους -μέχρι τώρα αγνώστους σ΄ αυτήν- Ίππους αλλά και όπως θα δούμε εν συνεχεία, τόξευσε από την ράχη τους λες και το είχε επαναλάβει την ...προηγούμενη ημέρα.

     Στο μεγάλο κτήμα της Μάρθας, το "επιστέγασμα" αυτής της πρώτης επαφής ήταν μία Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας.

     "Σκηναί ...αγρίου κάλλους" όπου εμφανίζονται οι "Έλληνες Κένταυροι", το ίδιο κι εδώ.

     Kαι όπως η Χρυσούλα πολύ σωστά επιμένει, ο πανταχού παρών Χρηστάκος επί το τοξευτικόν έργον, υπό τις οδηγίες της μαμάς του και στη Γραμμή Βολής.

     Διότι ,ο Χρηστάκος μπορεί να είναι μικρός το δέμας αλλά, κατά τα λοιπά, δεν υστερεί σε σοβαρότητα και συνέπεια σε τίποτε από τους "μεγάλους". Και η μαμά του φροντίζει να τον ανατρέφει αντιμετωπίζοντάς τον όχι ως "παιδάκι" αλλά ως υπεύθυνο άντρα.

     Και γι αυτό ο Χρηστάκος ,μετά από κάθε προσπάθειά του, προκαλεί την αναγνώριση όσων τον γνωρίζουν και τον χαίρονται κοντά τους.

     Αργά το απόγευμα, μετά από αυτή την πανέμορφη πρώτη επαφή μας με τον Σταύλο της Μάρθας και με την ίδια αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στη Χαλκίδα αφήνοντας πίσω μας τα γλυκύτατα τετράποδα στο υπέροχο φυσικό περιβάλλον τους για να τα ξανασυναντήσουμε την επομένη με καθαρό ιππευτικό πρόγραμμα.

     Τη νύχτα οι ...μαυροφορεμένοι Κένταυροι περπάτησαν τα δρομάκια της Χαλκίδος και χάρηκαν μια πόλη γεμάτη αρχιτεκτονικά ενδιαφέροντα και "χρώμα" άλλων εποχών.

     Το ενετικό και οθωμανικό παρελθόν της πόλεως, εντονότατο παντού, μαζύ με τα ωραιότατα νεοκλασικά της, δημιουργούν μιαν ωραία "σύνθεση" αστικού καλλιτεχνήματος για την Χαλκίδα.

     Και οι πανέμορφες λεπτομέρειες αυτού του "παζλ" που επιβιώνουν μέσα στο χρόνο και ξεπετάγονται δίπλα σου καθώς διασχίζεις την πόλη της Χαλκίδος, μπορεί να σε κάνουν να ξεχάσεις την ώρα και να βρεθείς πολύ αργά, ξεκούραστος, να χαζεύεις "δακτυλικά αποτυπώματα" εποχών...

     Και πριν καταλήξουμε στα κρεβάτια μας δεν παραλείψαμε να χαρούμε και μεταμεσονύκτια ...τραμπάλα στη δημοτική παιδική χαρά της παραλίας που προορίζεται για τα παιδιά όλων των ...ηλικιών. 

     Ευτυχώς, που τα παιδιά νυστάζουν και μας θυμίζουν ότι μας περιμένουν και ...κρεβάτια αφού οι τραμπάλες δεν προσφέρονται για άνετον ...ύπνο. Επιστρέψαμε, λοιπόν στο φιλόξενο σπίτι του τοπικού Αρχηγού μας για να ανανήψουμε, εν όψει του προγράμματος της επόμενης ημέρας που προέβλεπε για το πρωί επίσκεψη στο κάστρο της Χαλκίδος [Καράμπαμπα] και το απόγευμα Έφιππη Τοξοβολία στο κτήμα της Μάρθας.

     Το πρωινό εγερτήριο δεν χρειάστηκε ...ξυπνητήρι αφού η αδημονία για την απόλαυση ενός ιστορικού μνημείου και η προσδοκία της ιππικής δραστηριότητος δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια ...χουζουρέματος. Έτσι, μετά το σύντομο πρόγευμα, σε λίγο βρισκόμασταν προ της κυρίας πύλης του οθωμανικού κάστρου του ιζ΄' αιώνος, της βοιωτικής ακτής της Χαλκίδος [θέση "Φούρκα"], γνωστού και ως "Καράμπαμπα" ή και ως "Φρούριο Κανήθου" από την αρχαία πόλη "Κάνηθο" που ήταν ανεπτυγμένη στην περιοχή. 

     Η επίσκεψη σε αυτό το κάστρο είχε ιδιαίτερη σημασία για εμάς τους "Έλληνες Κενταύρους", όχι μόνον για την ιστορία του ως οχυρωτικού έργου της πόλεως αλλά και για κάτι άλλο πολύ σημαντικότερο για την Ομάδα μας, όπως θα δούμε εν συνεχεία.

     Παρά τις αναμενόμενες αλλοιώσεις από τον χρόνο, το κάστρο αυτό διατηρείται σε μία αρκετά καλή κατάσταση με εμφανή έργα ορθής αποκαταστάσεως.

     Και τα "μέλη" του είναι εντυπωσιακότατα από πλευράς δομικής και οχυρωτικής, απ΄ άκρου σε άκρο.

     Σ' αυτό το ιστορικό κάστρο δεν θα μπορούσε να λείπει ένα ξεχωριστό Μουσείο το οποίο, πραγματικά, καλοδέχεται τον επισκέπτη του με ένα σημαντικό "υλικό" αντιπροσωπευτικό των ιστορικών περιόδων του τόπου από την αρχαιότητα μέχρι την Οθωναί ελλάδα.

     Κυρίαρχη θέση στις συλλογές αυτού του Μουσείου κατέχουν  εκθέματα από την περίοδο της κυριαρχίας των Ενετών στη περιοχή.

     Όλα τούτα τα εντυπωσιακά εκθέματα από την περίοδο της Γαληνοτάτης Πολιτείας [και όχι "δημοκρατίας" όπως οι ανιστόρητοι συνηθίζουν...] δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ασυγκίνητο τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" ο οποίος έχει ιδιαίτερους δεσμούς με τα Επτάνησα.

     Εκπληκτικά, πλην των Ενετικών και πολλά άλλα εκθέματα σε τούτο το Μουσείο.

     Σημαντικά τα εκθέματα και της οθωμανικής περιόδου της Χαλκίδος με  κύρια τις μουσουλμανικές ταφικές επιστέψεις  των οποίων η έκθεση εντυπωσιάζει τον επισκέπτη ενώ οι συνοδεύουσες ενημερωτικές επιγραφές είναι από τις πληρέστερες και καλύτερες που θα μπορούσαν να υπάρξουν.

     Κάποια ελάχιστα εκθέματα, οθωνικής περιόδου, οροθετούσαν την νεώτερη Ελλάδα στις συλλογές αυτού του μικρού αλλά εντυπωσιακού Μουσείου για το οποίο θα πρέπει να είναι υπερήφανη η πόλη της Χαλκίδος.

     Εκείνο, όμως, που δεν θα μπορούσε παρά να αποτελέσει προτεραιότητα για κάθε "Έλληνα Κένταυρο" σε μια τέτοιαν επίσκεψη είναι οι Τοξοθυρίδες οι οποίες αποτελούν και τον ιστορικό "στόχο" της ιστορικής περιόδου [Μεσαίων, αναγέννηση] που αφορά στην Ομάδα μας.

     Η οχυρωτική αρχιτεκτονική αυτού του μνημείου βρίθει Τοξοθυρίδων και όχι μόνον...

     Εκείνο που συνοδεύει την διαμόρφωση των Τοξοθυρίδων αυτού του κάστρου είναι και πολλά επί μέρους στοιχεία όπως οι προσβάσεις σε αυτές που πολλές φορές είναι τόσο άβολες, προοριζόμενες για μαχητές με ακροβατικές ικανότητες.

     Επίσης, αυτό το κάστρο, εκτός από τις συμβατικές Τοξοθυρίδες, διαθέτει και Τοξοσχισμές σε επάλξεις του.

     Και κάπου εδώ ήρθε η στιγμή να ...σκαρφαλώσουμε σε μία σειρά Τοξοθυρίδων για να νοιώσουμε την αίσθηση του Τοξότη ο οποίος τόξευε μέσα από αυτές. 

     Πριν όμως δοκιμάσουμε να "ανοίξουμε" τα Τόξα μας στις Τοξοθυρίδες, "βαδίσαμε" επάνω στις στενές τους προσβάσεις νοιώθοντας την αίσθηση κινήσεως των πολεμιστών Τοξοτών ιδιαιτέρως κατά τις ώρες σκότους όπου κάθε βήμα τους μπορούσε να τους προξενήσει σοβαρούς κινδύνους πτώσεων και τραυματισμών.

     Και να που σταθήκαμε με τα Τόξα ανοικτά, έτοιμοι να τοξεύσουμε μέσω των Τοξοθυρίδων του κάστρου "Καράμπαμπα".

     Μετά την κλασική πλαγία και η γονυπετής με τις δικές της απαιτήσεις.

     Δεν παραλείψαμε να χαράξουμε και τοξευτικές "γραμμές" και από τα στενά λίθινα κλιμακοστάσια των περιτοιχίσεων του κάστρου. 

     Όπως και η Χρυσούλα μας δεν παρέλειψε να καταστήσει κοινωνό του Τόξου και μέσα σ΄ αυτό το οχυρωτικό περιβάλλον και τον μικρό γιο της αφού, ως γνωστόν, στους "Έλληνες Κενταύρους" τα παιδιά δεν πρέπει να υστερούν σε μαχητικότητα των "μεγάλων", όπως σε κάθε πολεμική ράτσα ούτε τα παιδιά, ούτε οι γυναίκες επιτρέπεται να υστερούν.

     Και ο μικρός γιος της Χρυσούλας μας, με το Τόξο στα χέρια του απέμεινε γαλήνιος στη κόγχη της "βιγλατορίας" του σαν το "Βαρδιάνο στα σπόρκα" σε μια εποχή που τα "σπόρκα" δεν είναι παρά η ίδια η κοινωνία μέσα στην οποία, σήμερα, καταδικάζουμε ένα δημιουργικό πλάσμα να επιβιώσει...

     Λίγο πριν την έξοδο από αυτό το πανέμορφο κάστρο, ο παππούς βρήκε την ευκαιρία να κάνει έναν ...απολογισμό αυτής της επισκέψεως με τον μικρό βαρδιάνο συνωμοτώντας για επόμενες δράσεις της ημέρας...

     Μετά την απολαυστικήν επίσκεψη στο κάστρο της Χαλκίδος, το πρόγραμμα όπως το είχε καταρτίσει ο, φιλοξενών, Αρχηγός του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος" Εφιπποτοξότης Γεώργιος Σταυριανόπουλος - Ιφικράτης προέβλεπε θαλάσσιο μπάνιο και όλοι, πλην ενός, έσπευσαν στις κοσμικές παραλίες της Χαλκίδος να δροσιστούν. Ο ...παππούς παρέμεινε σπίτι μελετώντας ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο από την Βιβλιοθήκη του οικοδεσπότη περί των Τευτόνων Ιπποτών.

     Με ανυπομονησία περιμέναμε το απόγευμα για να πέσει η ζέστη και να ξαναβρεθούμε στο κτήμα της Μάρθας όπου μας περίμενε η ίδια και τα πανέμορφα τετράποδά της για ένα καθαρά ιππικό πρόγραμμα, μετά την επιτυχή "γνωριμία" της προηγούμενης ημέρας.

     Τα ζώα μας περίμεναν μάλλον με την ίδιαν ανυπομονησία που κι εμείς θέλαμε να τα συναντήσουμε και, πολύ σοφά, πριν ξεκινήσουμε το πρόγραμμα της Έφιππης Τοξοβολίας, η Μάρθα άρχισε να ετοιμάζει τα αλογάκια για μία βόλτα γνωριμίας με το απέραντο κτήμα της που κατέληγε σε ένα λόφο από τον οποίο μπορούσε κανείς να δει "πιάτο" την Χαλκίδα και τη γέφυρά της. Αλλά εδώ άρχισαν τα παρατράγουδα της "μαμάς-Χρυσούλας" η οποία δεν ήθελε να ιππεύσει για να μην αφήσει ...μόνο του τον μικρό Χρηστάκο παρά το ότι στον Σταύλο θα παρέμενε υπό την επιτήρηση ενός πατέρα που βρίσκονταν ήδη με τον οκτάχρονο γιο του. Οι μαμάδες επιμένουν να μην αναγνωρίζουν ..."μπαμπάδες" λες και τον γιο τον έφτιαξαν ...μόνες τους. Τέλος πάντων, με την Μάρθα και τον παππού να "μαστιγώνουν" την Χρυσούλα ο Ιφικράτης μας προσεφέρθη να ασκήσει χρέη babysitter ώστε μην χάσει η Χρυσούλα μια σημαντικήν εκπαιδευτικήν εμπειρία. Και ο παππούς δεν παρέλειψε να δώσει "οδηγίες προς ναυτιλλομένους" στον Χρηστάκο που θα έμενε με τον Ιφικράτη, κάτι που αντί να καθησυχάσει την μαμά-Χρυσούλα την έκανε να ανησυχήσει περισσότερο ξέροντας το ρηξικέλευθο ταμπεραμέντο του παππού ο οποίος αντί να ηρεμεί όσους βρίσκονται γύρω του τους ξεσηκώνει...

     Πάντως, η "διάδραση" μεταξύ παππού και Χρηστάκου ήταν καταπληκτική και ο μικρός δεν παρέλειπε να δίνει νερό στον παππού που έτρεχε πάνω-κάτω περιχαρής για το ονειρεμένο, φυσικό, περιβάλλον που απολάμβανε.

    Μ' "αυτά" και με "κείνα" η Χρυσούλα παρέλαβε το πανέμορφο αλογάκι της για να ξεκινήσει μαζύ με την Κωνσταντίνα την ωραία περιπέτεια της ημέρας.

     Η Κωνσταντίνα μας, αντιθέτως, παρέλαβε το "πακέτο" της που θα την ακολουθούσε σε όλο το υπόλοιπο αυτής της συναρπαστικής ημέρας:  την μαμά-φοράδα επί της οποίας θα ίππευε και το ενός μηνός πουλάρι της που δεν εγκατέλειπε με τίποτε τη ...μαμά-γαλατιέρα του και, δυστυχώς, στη προκειμένη περίπτωση ο Ιφικράτης μας δεν μπορούσε να ασκήσει χρέη babysitter αφού η μητρότητα στο κόσμο των Ίππων δεν υποκαθίσταται με ...horsesitting.

     Σε λίγο το "καραβάνι" ξεκινούσε για μια περιίππευση σε μία από τις ιδανικότερες φυσικές περιοχές για Ιππασία. Με την Μάρθα να προηγείται η Χρυσούλα, η Κωνσταντίνα, και το μικρόν ...αβάπτιστον πουλάρι, πήραν τα ...όρη και τα βουνά διασχίζοντας πανέμορφα μονοπάτια μέσα σε ένα κατάφυτο και πεντακάθαρο περιβάλλον.

     Αυτή και μόνον η ιππική διαδρομή ήταν ένα τρομερό μάθημα Ιππασίας που κάνει όλα τα μαθήματα στο Ιππευτήριο να φαίνονται αστεία και όποιος δεν βιώνει παρόμοιες εμπειρίες φυσικής Ιππασία, απλώς, ποτέ δεν μαθαίνει να ιππεύει.

     Οι επιλογές "δρομολογίου" της Μάρθας ήσαν ιδιαιτέρως ωφέλιμες για τις δύο Κενταυρίνες μας και η συνεχής παρακολούθηση της μαμάς-φοράδας από το πουλάρι της ήταν μια επιπρόσθετη υπέροχη εμπειρία για την Κωνσταντίνα.

     Τα "στροφιλίκια" ανάμεσα από τα δέντρα και οι "χωσιές" ανάμεσα από τα  σύδεντρα ήταν ένα τέλειο μάθημα διευθύνσεως πολύ ανώτερο από τα ...καραγκιοζιλίκια "dressage" με αλογάκια "πλουμισμένα" με ανάσπαστα και chambon σε παγερά Ιππευτήρια...

     Κάπως έτσι, οι τρεις Αμαζόνες έφτασαν στη κορυφή του λόφου για να αγναντέψουν την Χαλκίδα και τον κόλπο της αφ΄ υψηλού όσο, πίσω τους, από ...χαμηλού το καημένο το αρσενικό ονόματι Ιφικράτης ασκούσε χρέη babysitter μιας και η Ιππική αποτελεί μια μινιατούρα της ίδιας της ζωής με αναλογίες ...ρόλων. Η εικόνα της Χαλκίδος από ψηλά συναρπαστική από τη κορυφή του λόφου του κτήματος της Μάρθας...

     Μοναδική εμπειρία αυτή η διαδρομή για τις Αμαζόνες μας και η ανταμοιβή της θέας μοναδική. Μοναδική και η ομορφιά του δρόμου της επιστροφής στο ξεκίνημα της οποίας η Χρυσούλα μας έκανε τον σωστό χειρισμό όταν το υπέροχο αλογάκι της απεφάσισε να αναπτύξει "πρωτοβουλίες" ...ταχείας επιστροφής στη βάση του. Στο σημείο αυτό η Χρυσούλα απέδειξε όχι απλώς την ιππική της αξία αλλά και την ...κουμανταδόρικη. Και πάλι το "αρσενικό" [αλογάκι, αυτή τη φορά...] βρέθηκε να εκτελεί την εντολή της επ΄ αγαθώ της τάξεως και ασφαλείας του ..."καραβανιού". Εύγε Καζακστανή αγγόνα μου.

     Η επιστροφή υπήρξε το ίδιο αρμονική, με ωραίες διαβάσεις μονοπατιών και διάσελων.

     Η Κωνσταντίνα είχε το νου της και στο πουλαράκι που, σαν μικρό παιδί, χοροπήδαγε όπου ήθελε δίνοντας μιαν άλλη "νότα" στο καραβάνι...

     Έτσι, οξυγονωμένες και με άριστην ιππική διάθεση, "φρεσκαρισμένες" ως προς το "κάθισμα" και την διεύθυνση, η  Χρυσούλα, και η Κωνσταντίνα, υπό την συνοδεία της Μάρθας πλησίασαν τον Σταύλο.

     Και κάπου εδώ η Μάρθα έδειξε το πόσο νοιάζεται τους μαθητές της αλλά και πόσο προβλέπει για την ασφάλεια και την πρόοδό τους, όταν ζήτησε από τις δύο Αμαζόνες μας να εκτελέσουν διατατικές ασκήσεις εν όψει της Έφιππης Τοξοβολίας που θα ακολουθούσε.

     Η Χρυσούλα και η Κωνσταντίνα εξετέλεσαν με προθυμία ό,τι τους ζητήθηκε πάντοτε υπό τις διορθώσεις "ραφιναρίσματος" της πολύ προσεκτικής Μάρθας. Και, βεβαίως, η Κωνσταντίνα εκ΄τος από την επιβλέπουσα Μάρθα είχε και την αδιάκοπη παρακολούθηση του ...πουλαριού που δεν άφηνε δευτερόλεπτο ανεπητήρητη τη ...γαλατιέρα-μαμά του.

     Ο μέχρι τώρα ...babysitter Ιφικράτης, στον Σταύλο ανέλαβε την "σκυτάλη" της διευθύνσεως του προγράμματος Έφιππης Τοξοβολίας δίνοντας τις απαραίτητες οδηγίες στη Χρυσούλα και στη Κωνσταντίνα.

     Έχοντας ιππεύσει τους Ίππους του Σταύλου και έχοντάς τους εξοικειώσει με το Τόξο και την Έφιππη Τοξοβολία, ο Ιφικράτης μας ενημέρωσε για τη συμπεριφορά του καθενός Ίππου αλλά ο παππούς -δειγματοληπτικώς- δοκίμασε προσεκτικά τις αντιδράσεις για να βεβαιωθεί ότι όλα είναι ασφαλή για να ξεκινήσει η Έφιππη Τοξοβολία.

     Ακολουθήθηκε μια δειγματοληψία αντιδράσεων με το Τόξο και επίγειες βολές με τα αλογάκια μας να συμπεριφέρονται υποδειγματικά, οπότε δόθηκε το "πράσινο φως" για να ξεκινήσουν οι διαδρομές.

     Η Χρυσούλα, όπως πάντα,ακριβής και με άψογο στυλ επάνω στο εντυπωσιακό αλογάκι της επί ανοικτού πεδίου -και όχι προκαθοριζόμενες διαδρομές ...οτομοτρίς.

     Εντυπωσιακή και η Κωνσταντίνα μας με την υπέροχη συνοδεία του πουλαριού το οποίο, επ΄ ουδενί εγκατέλειπε την μάνα του να εκπαιδεύεται -άθελά του- στην Έφιππη Τοξοβολία εξ' απαλών ονύχων παρέχοντας την προσδοκία ενός μελλοντικού ιδανικού ίππου Έφιππης Τοξοβολίας. Κι εδώ η Κωνσταντίνα μας ενθουσίασε όταν υπάκουσε αστραπιαία στην εντολή του Εκπαιδευτή της να πετάξει αμέσως και μακρυά το Τόξο και τα βέλη της στις οποίες πλησίαζε επικίνδυνα το πουλάρι χοροπηδώντας άτσαλα, ενθουσιασμένο από το ...περιρρέον γίγνεσθαι. Η Κωνσταντίνα,, παρά το ότι εκτελούσε διαδρομή, χωρίς δεύτερη κουβέντα, με μία άμεση κίνηση πέταξε σε απόσταση ασφαλείας Τόξο και βέλη προστατεύοντας το ενθουσιασμένο πουλάρι το οποίο, πλέον, αποτελεί μέλος της εφιπποτοξοτικής "Οικογενείας" μας.

     Και η μικρή Κωνσταντίνα δεν αρκέστηκε στην Έφιππη Τοξοβολία με έναν Ίππο αλλά συνέχισε και με δεύτερο, το ίδιο επιτυχημένα, χωρίς όμως την συνοδεία του πανέμορφου πουλαριού, τη φορά αυτή, μέχρι την ώρα της ολοκληρώσεως του προγράμματός μας, νωρίς το βράδυ, όταν ο υέτιος Δίας μας αποχαιρέτησε με μία ελαφρά βροχή την ώρα που ετοιμαζόμασταν να εγκαταλείψουμε αυτό τον πανέμορφο τόπο που μας προσέφερε μιαν αξέχαστη εμπειρία.

     Το να ευχαριστήσουμε την Μάρθα εντελώς δευτερεύον αφού για όσα ανιδιοτελώς μας προσέφερε της αφήσαμε τη διαρκή ευγνωμοσύνη μας και την υπόσχεση σύντομα να ξαναχαρούμε την θετική αύρα της παρουσίας της και του Σταύλου της. Και, βεβαίως, την ίδιαν ευγνωμοσύνη και την ίδιαν υπόσχεση να ξαναβρεθούμε στη Χαλκίδα αφήσαμε και στον Αρχηγό του τοπικού Παραρτήματός μας Εφιπποτοξότη γεώργιο Σταυριανόπουλο - Ιφικράτη ο οποίος μας οργάνωσε αυτή την καταπληκτικήν εμπειρία και μας φιλοξένησε στον υπέροχο χώρο του.

Πλήρες φωτογραφικό Λεύκωμα: