OIKTIΡΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΝΙΚΩΝΤΑΣ!

 OIKTIΡΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΝΙΚΩΝΤΑΣ!

 

     Όπως ακριβώς και με την κομματική «ζύμωση» η δημοκρατία εργαλειοποιεί τους ψηφοφόρους ως υποπόδια επιτήδειων εξουσιαστών έτσι και με τον «α(θ)λητισμό» της εξαχρειώνει τον Αθλητισμό μετατρέποντας τους αθλητές της σε υπηρέτες συμφερόντων αθλίων παραγόντων οι οποίοι «συνεισφέρουν», δια των αμαρτωλών «Ομοσπονδιών»  στην ευρύτερη «ζύμωση» κομματικά στελέχη.

     Κι έτσι, παρατηρούμε με  ο ί κ τ ο  πολλούς αθλουμένους οι οποίοι επενδύουν την προσπάθειά τους σε ένα άθλημα να σύρονται εξευτελισμένοι σε «άρματα» Ομοσπονδιών οι οποίες τους εκμεταλλεύονται ως ανεγκέφαλους «αχθοφόρους» προς ανάδειξη χειριστικών παραγόντων οι οποίοι ανακατευθύνονται στην κομματική κονίστρα! Βεβαίως, αυτοί οι δέσμιοι «αρμάτων» δεν είναι παρά εκείνοι οι αξιολύπητοι με την χαμηλή αυτοεκτίμηση που νομίζουν ότι οι Ομοσπονδίες τους προσδίδουν νομιμότητα και αίγλη αφού, από μόνοι τους δεν είναι ικανοί παρά να νομίζουν ότι οι «αγώνες» με τα B.B.Q. που καπνίζουν τσικνισμένα σουβλάκια και μπιφτέκια συνιστούν τον ...Αθλητισμό! Είναι οι «αγελαίοι» χειροκροτητές των χειριστών τους αφού είναι αυτοί που ξέφυγαν από το πείραμα Ζιμπάρντο έχοντας λατρέψει τους δεσμοφύλακές τους, όπως ακριβώς κι όσοι στέκονται στη δημοκρατική κάλπη για να εναλλάξουν εξουσιαστή!

     Και ενώ προοδεύουμε ως Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας απολαμβάνοντας δύο πρώτα βραβεία σε διεθνείς αγώνες (στην Κορέα και στην Κίνα) αλλά και πολλές άλλες διεθνείς διακρίσεις [https://horsebackarcherygr.blogspot.com/2024/09/b.html] όπως επίσης και ευρεία εκτίμηση και προβολή με αποκλειστικώς  δ ι κ έ ς μας δυνάμεις και μέσα χωρίς καμία "υποστήριξη" ενός αθλίου κράτους δημοκρατικής διαφθοράς, διαβάζουμε την τραγική υπέλιξη των α(θ)λητικών μας "πραγμάτων".

     Οι «Έλληνες Κένταυροι» αισθανόμαστε για άλλη μια φορά δικαιωμένοι για τις αποφάσεις μας και υπερήφανοι για την μοναχική επιτέλεση ενός καθήκοντος που συνοψίζεται ως συνεισφορά προς τον Ανθρώπινο Πολιτισμό, αρνούμενοι επί δύο φορές να παγιδευτούμε στον «ιστό» των αθλίων Ομοσπονδιών  και του παρα-κομματικού α(θ)λητικού «κατεστημένου». Επί 19 χρόνια συνεχούς λειτουργίας ως Σχολή Έφιππης Τοξοβολίας, καταφέρνουμε να προοδεύουμε, απολαμβάνοντας πρώτων βραβείων και άλλων διακρίσεων σε διεθνείς αγώνες όπως καμία άλλη Σχολή σ’ ετούτο τον τόπο επαληθεύοντας την διαχρονικήν ορθότητα των επιλογών μας. 

ΔΙΑ ΦΩΝΗΣ ΠΡΟΓΟΝΩΝ

 ΔΙΑ ΦΩΝΗΣ ΠΡΟΓΟΝΩΝ

     

Ποιος είπε ότι οι τάφοι των Προγόνων δεν αναβλύζουν ανεκτίμητη καθοδήγηση προς τους απογόνους; Ποιος είπε ότι οι άδειες περικεφαλαίες στις προθήκες των αρχαιολογικών μουσείων δεν φθέγγονται λαλίστατες υπαγορεύοντάς μας κατευθύνσεις περί του εθνικώς πρακτέου; Ποιος ακόμη δεν κατάλαβε ότι όσα εκλαμβάνονται ως "εμβοές δια μέσου των αιώνων" δεν είναι παρά η κραυγή της προγονικής αγωνίας η οποία συμπαραστέκεται σε όσους την αντιλαμβάνονται και την ερμηνεύουν ώστε να επιβιώσουν μέσα στο χρόνο αφήνοντας τους υπολοίπους που την αγνοούν σε επακόλουθο αφανισμού;

     Να, που τα καβαφικά "Τείχη" έγιναν εφιαλτική πραγματικότητα και δεν απέκλεισαν, μόνον, εμάς μέσα, αλλά και ολόκληρο το πλαίσιο των υπάρξεών μας. Και να, που καταλήξαμε σε μία "ύβρη" όπου τα τσιμέντα και οι ηλιοσυλλέκτες "περιτειχίζουν" την Ιστορία αποκόβοντάς μας από τις ρίζες μας και σε μία χρονική συγκυρία που ακούμε τα περιτρίμματα του πολιτικαντισμού να πλασάρουν τα απόβλητα των αρρώστων εγκεφάλων τους σαν «λύσεις εξόδου» από το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο τα ίδια έφεραν μιαν Πολιτεία την οποία και εξευτέλισαν, είναι δεδομένο ότι πρέπει να ακούσουμε την φωνή των Προγόνων μας.

     Στο εβραϊκό προτεκτοράτο της σημερινής ψευδο-Ελλάδος την οποία κυβερνά από την εποχή της βασιλομεταξικής χούντας το αφορολόγητο(!) και "δημοσίου δικαίου"(!) Κ.Ι.Σ. (Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο) οι κάτοικοι έχουν «ντρεσαριστεί» να αποστρέφονται την αρχαία Ελληνική γραμματεία και να την θεωρούν ...«ουτοπία», αρκούμενοι στα αναθέματα κατά των Ελλήνων της εβραιοχριστιανικής εκκλησίας η οποία συγκυβερνά  ελέγχοντας έναν εξωνημένο λαό! Έτσι, μια κοινωνία που εξανδραποδίστηκε σε αγέλη υποτεταγμένων προβάτων νιώθει ανήμπορη να σηκώσει κεφάλι και υποτάσσεται στη χειραγώγηση των διεφθαρμένων εξουσιαστών της χωρίς να φαντάζεται ότι υπάρχουν διέξοδοι στο δημοκρατικό «αδιέξοδο»! Και οι διέξοδοι υποδεικνύονται δια φωνής Προγόνων, εκείνης της «φωνής» που αν αυτή η κοινωνία την «άκουγε» δεν θα παρέμενε ψοφοδεής, ανεχόμενη ξένους εξουσιαστές να ανασχέτουν την πρόοδό της!

     Το εγκάθετο κόμμα του νεοδημοκρατικού ξεπεσμού που ανέδειξε ένα ιδιωτικό γραφείο «εξαγωγής εκλογικών αποτελεσμάτων», προσφάτως, μόλις και μετά βίας μάζεψε μερικούς αφελείς χειροκροτητές σε ένα αθηναϊκό στενό μήκους ενός οικοδομικού τετραγώνου για να γιορτάσει τα 50 χρόνια της εθνοπροδοσίας του με την συγκαλυπτική "αμερικανιά" ενός ...street party... Το, επίσης αμερικανοκατασκεύαστο, κόμμα της «αντιπολίτευσης» σπαράσσεται και «ξεκατινιάζεται» σαν τις ανταγωνιζόμενες πόρνες, προς άγρα πελατών στα πεζοδρόμια με αντικείμενο την νομιμοποίηση της ανωμαλίας... Στο εβραϊκό προτεκτοράτο της γραικίας ο όχλος τρώει τις σάρκες του με παντιέρα την ...δημοκρατία και τον παλιομοδίτικο κι ευτελισμένο «αντιφασισμό», έτσι, σαν μια «υποβοηθούμενη ευθανασία» την οποία, ουσιαστικώς, επιδιώκει... Κι όμως, οι   ε λ ά χ ι σ τ ο ι  Έλληνες οραματιζόμαστε την επανίδρυση μιας Πατρίδος που θα μπορούσε να είναι όχι το λίκνο της δικής μας "σιγουριάς", αλλά το επίκεντρο της συνεχίσεως δημιουργίας Πολιτισμού που τόσο έχει ανάγκη ολόκληρη η Ανθρωπότητα. Και γι αυτό τον λόγο προσφεύγουμε στην «βακτηρία» της φωνής των Προγόνων μας περί του πρακτέου!

Mε τον σιωνιστή σκηνοθέτη Simcha Jacobovici 

     Έχοντας, στο παρελθόν, την ευκαιρία να υποδεχθούμε στη Πατρίδα μας ξένους που θέλησαν να αντλήσουν τα θέσφατα των δικών μας Προγόνων ώστε να ευημερήσουν οι ίδιοι, αναρωτηθήκαμε γιατί, τελικώς, εκείνοι έπραξαν "ούτω πως" ερχόμενοι από πολύ μακριά κι εκπροσωπώντας χώρες οι οποίες δεν διαθέτουν και το ισχυρότερο ηθικό πλεονέκτημα, ενώ εμείς, οι κατιόντες κληρονόμοι του πνευματικού πλούτου λαμπρών Προγόνων εξακολουθούμε να τους αγνοούμε και, μάλιστα, σε στιγμές κρισιμότατες...

     Όταν προσέξαμε εκείνους τους ξένους να επικεντρώνουν το βλέμμα τους με τόσην προσήλωση στις δικές μας "αλήθειες", επιβεβαιώσαμε αυτό που, ήδη, ακολουθούμε κι εμείς... 

     Όπως είναι γνωστό κατά τα 19 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", κάθε άλλο παρά περιορίζεται σε θεωρητικολογίες, αλλά αποτελεί ένα κέντρο  π ρ α κ τ ι κ ή ς  εφαρμογής των αντικειμένων τα οποία αποτελούν το επίκεντρο της διδασκαλίας της και το πλαίσιο διδασκαλίας της Σχολής μιας έφιππης πολεμικής τέχνης, όπως αυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν περιορίζεται στην "ξηρή μεταφορά" δεξιοτήτων αλλά στην πλήρη τεκμηρίωση της διδασκαλίας αυτής με την ανάλογη φιλοσοφική υποστήριξη άνευ της οποίας δεν νοείται  "πολεμική τέχνη". Τούτο δε, δεν απευθύνεται μόνον στους μαθητές μας, αλλά και σε όποιον μας προσεγγίζει διερευνητικώς, ανεξαρτήτως προελεύσεως και προθέσεως και είμαστε υπερήφανοι ότι κανένα κοντόφθαλμο "συμφέρον" δεν μας παρεμποδίζει από το να επιμένουμε συνεχώς στις πλατωνικές Αξίες της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης που διέπουν την Σχολή μας.

     Και στην Σχολή αυτή η οποία δεν διαθέτει κάποιον ...τοτεμικό "Διδάσκαλο", αλλά όλοι διδασκόμεθα από όλους, κάθε μας δράση, κάθε μας εκδήλωση επιδιώκουμε να καταλήγει σε ένα εμπράγματο αποτέλεσμα, άλλως θεωρούμε ότι, απλώς, χάνουμε χρόνο.

    Έτσι, σε αυτή την "κλειστή" εκδήλωση και για απολύτως επιλεγμένο ακροατήριο, ο Δάσκαλος Νίκος Ζήσης μας μετέφερε την φωνή των Προγόνων μας, όπως, ο ομιλητής, την «απέσταξε» εκ του έργου τους, περί του σωτηρίου πρακτέου, δηλαδή, περί αυτού, που αποτελεί την υπαρξιακή μας προτεραιότητα ως εμβίων "ψηφίδων" ενός έθνους το οποίο, πεισματικώς και επί αιώνες, παρακμάζει. Και "κλειστή" και "δι΄ ολίγους" όχι από έναν ταξικόν εκλεκτικισμό, αλλά από επίγνωση..., όταν μια εξαιρέσιμη μειοψηφία ολιγίστων προσπαθεί να επανιδρύσει την Πατρίδα εν μέσω οχετού απειραρίθμων γραικύλων οι οποίοι την καταπνίγουν. 

     Με αυστηρό, λοιπόν, κριτήριο επιλογής παρόντων και με γνώμονα την διατήρηση αναμμένου του πυρσού του χρέους ως πρωτίστου καθήκοντος που θα μπορούσε να ζωντανέψει ένα ιερό όραμα το οποίο ζωπυρώνει από αιώνων τις καρδιές των Ελλήνων, "σχεδιάσαμε" αυτή την εκδήλωση για ένα νοήμον ακροατήριο που διατηρεί την ανεξαρτησία της σκέψεώς του αλλά και της δημόσιας συμπεριφοράς του αδέσμευτο από "συμβάσεις". Κι έτσι, προϊδεάσαμε τους αγαπητούς μας, επιλέκτους, προσκεκλημένους ότι δεν θα παρακολουθήσουν, ημικοιμώμενοι και χασμώμενοι, μιαν ακόμη, συρμώδη, "ακαδημαϊκή διάλεξη" για να χειροκροτήσουν στο τέλος της έναν ομιλητή, αλλά θα  παραμείνουν  ε ν ε ρ γ ο ί  ακροατές του λόγου ενός διανοουμένου Εκπαιδευτικού ο οποίος, ως βιωματικός Δάσκαλος, θα διήγερε τον νου μας προς την κατεύθυνση  της εξόδου από την παρούσα συγκυριακή κρίση.

     Και πάλι, την εκδήλωσή μας φιλοξένησε το κηφισιώτικο αρχοντικό της Οικογενείας Κοτζάμπαση του οποίου η θετική "ενέργεια" όπως και η ευγένεια του Οικοδεσπότη Γεωργίου Κοτζάμπαση "αγκαλιάζουν" τον επισκέπτη, υπαγορεύοντάς του ευγνωμοσύνη προς τους κτήτορες γονείς οι οποίοι απέδωσαν ένα ιδιαίτερο αρχιτεκτόνημα που διαχωρίζει απολύτως το αρχιτεκτονικό μεγαλείο από τον συρμώδη νεοπλουτισμό!

     Πάντοτε, σ'  αυτό τον χώρο ο οποίος υπεδέχθη κι άλλες δράσεις των "Ελλήνων Κενταύρων" νιώθουμε την ίδιαν "αγκαλιά" όχι μόνον των υπάρξεών μας, αλλά και των λογισμών μας, οι οποίοι, εν ηρεμία, βρίσκουν την ολοκλήρωσή τους.

     Και μόνη δυσκολία μας σ΄ αυτό τον χώρο είναι η αποχώρηση κι η εγκατάλειψη, πίσω μας, της γαλήνης που μας προσέφερε η φιλοξενία του!

     Μεστότατες οι υπέρ-δύο ώρες της εισηγήσεως του Δασκάλου Νίκου Ζήση ο οποίος διατηρεί το πλεονέκτημα της εναργούς αριστεράς διανοήσεως η οποία έχει εκλείψει στην εποχή της υπελικτικής "αριστεράς" της παρούσας φαρσοκωμικής κομματικής επικαιρότητος. 

     Ευτυχώς, που η αυθεντική αριστερά του Νίκου Ζήση δεν πολιτεύεται και δεν ευτελίζεται από τις ψήφους ενός όχλου που εντρυφεί περισσότερο στο ...αξελέπιαστο-διπλοψημένο "ψάρι" του Γκλέτσου, παρά στην ιδεολογικήν αγωνία του Μπακούνιν! 

     Και, πράγματι, ουδείς παρέμεινε "χασμώμενος", αλλά όλοι παρενέβησαν και κατέθεσαν απόψεις, συνεισφέροντας με τάξη, διακριτικότητα και σοβαρότητα λόγου στον σκοπό της χαράξεως "ρότας" προς το ζητούμενο!

     Χαρήκαμε τις παρεμβάσεις όλων, παρατείνοντας κατά μία ώρα τον προγραμματισμό της εκδηλώσεως και απολαμβάνοντας την ευστοχία των παρατηρήσεων ενός, πράγματι, ενεργού ακροατηρίου.

     Υπεράνω όλων, εκτιμήσαμε την ωριμότητα Ελλήνων οι οποίοι ενσαρκώνουν το «Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος αν άνθρωπος ή» του Μενάνδρου, αλληλοσεβόμενοι τις διαφορετικές ιδεολογικές "προσεγγίσεις" οι οποίες συνιστούν "casus belli" αναλόγων συγκεντρώσεων, εμμένοντες στην ουσία της εκδηλώσεως, αλληλέγγυοι στον κοινό προβληματισμό.

     Επιτροχάδην, ο ομιλητής "σκιαγράφησε" την σκέψη των  σοφών Προγόνων μας και στο "αποστακτήριο" του "δια ταύτα" αυτής της εκδηλώσεως φάνηκε ένα "απόσταγμα" διαυγές που πυροδότησε τις τοποθετήσεις ακόμη και από άτομα τα οποία δεν διακρίνονται για την άνεση ομαδικής εκφράσεως! Και το ακόμη πιο ...αιφνιδιαστικό, να ακούς εκ των υστέρων από το στόμα αυτών των χαρακτήρων τον ενθουσιασμό τους από την εμπειρία συμμετοχής τους στην συγκεκριμένη εκδήλωση! 

     Ναι, η φωνή των Προγόνων μπορεί να ακουσθεί από όλους τους Έλληνες αφού οι Έλληνες διαθέτουν την υπαρξιακή, εκείνη, ποιότητα που διατηρεί ανοικτά και ευήκοα τα "αφτιά" της ψυχής. 

     Χαρακτηριστικότερο, δε, ότι με ανοικτά τα "αφτιά" της ψυχής τους έφθασαν κι όλοι όσοι παρευρέθησαν σ΄ αυτή την εκδήλωση, όπως ο Μελέτης μας που μας τίμησε ερχόμενος με την μοτοσυκλέτα του από την Καλαμάτα.

     Το ίδιο και ο φίλτατος Ηλίας ο οποίος, αν και Αλβανός, είναι από τους πλέον λαμπρούς μελετητές και γνώστες της αρχαίας  Ε λ λ η ν ι κ ή ς  γραμματείας αλλά και ευλαβούμενος την αρχαία Ελληνική Ιστορία υπενθυμίζει με την ύπαρξή του ότι το "σύρμα" μπορεί να χωρίζει δύο λαούς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τους διαιρεί! 

     Γενικώς, η "ευηκοία" ήταν το κοινό χαρακτηριστικό όλων μας, παρακολουθώντας το "ξεδίπλωμα" του σκεπτικού του Δασκάλου Νίκου Ζήση το οποίο, μετά την ολοκλήρωσή του δεν κατέστη "πτερόεν" αλλά παρέμεινε στις "αποσκευές" μας προς περαιτέρω αξιοποίηση.

     Βλέπετε, η φωνή των Προγόνων μας μπορεί να πλανάται  στους αιθέρες του χρόνου αλλά, αναλλοίωτη φθοράς, μπορεί και να ξαναγίνεται κτήμα υλοποιήσιμο εκείνων που μπορούν να ακροώνται τα σημεία των καιρών. "Ο Απόλλων ούτε λέγει ούτε κρύπτει αλλά σημαίνει...", όπως έλεγε και ο οχλολοίδορος Ηράκλειτος.

     Ευγνώμονες για την επιτυχία της εκδηλώσεώς μας και προς την ευγενέστατη Κυρία η οποία φρόντισε την περιποίηση όλων μας με γλυκίσματα και αφεψήματα, ολοκληρώνοντας το "κλίμα" μιας θερμής οικογενειακής "βραδιάς" το οποίο ευνόησε την εναρμόνιση νοοτροπιών κι εκφράσεων. 

     Σαφώς και κατ΄ Αριστοτέλη, πολιτική η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" και με εκπεφρασμένη την πολιτική της, παραλλήλως με την επικέντρωσή της στην διδασκαλία των εφίππων πολεμικών τεχνών στην οποία επιδίδεται συνεχώς από 19 χρόνων, επιμένει στην διαμόρφωση ήθους ώστε και αυτή την φορά να προσφέρουμε μιαν ακόμη ευκαιρία οξύνσεως του νου για την εξαγωγή συμπερασμάτων "επέκεινα κατευθύνσεως" προς έξοδο από τις λίαν αντίξοες συνθήκες που υφιστάμεθα ως Έλληνες. Και προς αυτό το αποτέλεσμα μας καθοδήγησε αποτελεσματικότατα ο λόγος του Δασκάλου Νίκου Ζήση τον οποίον ο ίδιος συνόψισε σε μία φράση: "Πως μπορεί να θεωρείται ως νεκρός ο Ηράκλειτος, ενώ αναγνωρίζεται ως ζωντανός ο Shakespeare;" Κι απόψε απεδείχθη ότι ζωντανοί παραμένουν ο Πλάτων κι ο Ηράκλειτος!

Ευχαριστούμε Δάσκαλε Νίκο Ζήση!

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

"ΔΙΑ ΦΩΝΗΣ ΠΡΟΓΟΝΩΝ" Η "ΑΝΑΤΟΜΙΑ" ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΣ

 

"ΔΙΑ ΦΩΝΗΣ ΠΡΟΓΟΝΩΝ" 

Η "ΑΝΑΤΟΜΙΑ" ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΣ 

Ο Εκπαιδευτικός Νικόλαος Ζήσης

     Όπως είναι γνωστό κατά τα 19 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", κάθε άλλο παρά περιορίζεται σε θεωρητικολογίες, αλλά αποτελεί ένα κέντρο  π ρ α κ τ ι κ ή ς  εφαρμογής των αντικειμένων τα οποία αποτελούν το επίκεντρο της διδασκαλίας της. Και στην Σχολή αυτή η οποία δεν διαθέτει κάποιον ...τοτεμικό "Διδάσκαλο", αλλά όλοι διδασκόμεθα από όλους, κάθε μας δράση, κάθε μας εκδήλωση επιδιώκουμε να καταλήγει σε ένα εμπράγματο αποτέλεσμα, άλλως θεωρούμε ότι, απλώς, χάνουμε χρόνο.

     Έτσι, αναφερόμενοι στην εκδήλωσή μας "Διά Φωνής Προγόνων" της Κυριακής 20ής Οκτωβρίου 2024, η οποία θα διεξαχθεί σε φιλόξενο χώρο της Κηφισιάς, στις 18:00 μ.μ., θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι επιδιώκουμε να καταλήξει στην χάραξη μιας "επέκεινα κατευθύνσεως" για όλους μας, υπό τις αντίξοες διεθνείς και εθνικές συνθήκες που υφιστάμεθα ως Έλληνες.

     Ως εκ τούτου, προϊδεάζουμε τους αγαπητούς μας, επιλέκτους, προσκεκλημένους ότι δεν θα παρακολουθήσουν, ημικοιμώμενοι και χασμώμενοι, μιαν ακόμη, συρμώδη, "ακαδημαϊκή διάλεξη" για να χειροκροτήσουν στο τέλος της έναν ομιλητή, αλλά θα  παραμείνουν  ε ν ε ρ γ ο ί  ακροατές του λόγου του εξαιρετικού Νικολάου Ζήση ο οποίος θα μας μεταφέρει την φωνή των Προγόνων μας περί του αμέσως  π ρ α κ τ έ ο υ  προς έξοδο από την παρούσα συγκυριακή κρίση, ώστε, στο τέλος όλοι να έχουν τον λόγο και να συνεισφέρουν σε ένα  κ ο ι ν ό  εξαγόμενο-πρόθυρον επομένου βήματος. Και για τον λόγον αυτό, άλλωστε, αποφύγαμε μιαν "ανοικτήν" εκδήλωση και φροντίσαμε για την σύνθεση ενός ολιγοπρόσωπου ακροατηρίου, αποτελούμενου από σκεπτόμενα άτομα ικανά να διαθέτουν κρίση και να εκφέρουν άποψη.

Ο ομιλητής με τον γιο του, επίσης, Μέλος των "Ελλήνων Κενταύρων"

ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΙΠΠΕΥΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ και η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων"

 ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΙΠΠΕΥΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ

και η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων"

     Υπό τον ως άνω τίτλο (Ευρωπαϊκές Ιππευτικές Σχολές) νοούνται οι, κατά την διάρκεια των αιώνων, ιππευτικές προσεγγίσεις της Ιππικής όπως επικρατούν μέχρι σήμερα στην Ευρώπη, δηλαδή, οι κυρίαρχες ευρωπαϊκές, εθνικές, νοοτροπίες ιππεύσεως στη γηραιά ήπειρο.

     Τόσο στην διδασκαλία των "Ελλήνων Κενταύρων", όσο και στις εκδόσεις και τις αναρτήσεις μας, αλλά και ευρύτερα, γίνεται συχνά χρήση της εκφράσεως "της τάδε" ή "της δείνα" εθνικής Σχολής, π.χ. της αρχαίας Ελληνικής Σχολής, ή, της Ιταλικής Σχολής, ή της Γαλλικής Σχολής κλπ, αλλά ο αποδέκτης αυτών των εκφράσεων συχνά αγνοεί το περιεχόμενό τους. Προς διευκρίνιση, λοιπόν, αυτού του κενού και η ακολουθούσα ενημέρωση.

     Όπως είναι φυσικό, οι ιδιαιτερότητες των λαών παράγουν και διαφορετικές προσεγγίσεις επί κοινών ζητημάτων όπως είναι και η Ιππική η οποία, επί μήκους αιώνων, απετέλεσε και το κυρίως "μονοπάτι" της Ανθρωπότητος εις ό,τι αφορά τις επικοινωνίες, τις μεταφορές, αλλά και τον Πόλεμο. Έτσι, στην ευρωπαϊκή ήπειρο, παρατηρώντας τις επιμέρους Ιππευτικές Σχολές των λαών της, διαπιστώνουμε ουσιώδη χαρακτηριστικά αλλά και εμφανείς διαφορές νοοτροπίας, όπως τις σκιαγραφούμε εν συνεχεία.

     Αρχαία Ελληνική Ιππευτική Σχολή 

     Ιδρυτές της: ο Σίμων (ο Αθηναίος και "Ιππιατρικός" αποκαλούμενος, προγενέστερος του Ξενοφώντος) και ο Ξενοφών (430-355 π.χ.χ.).

     Aν και, δυστυχώς, δεν σώζεται το έργον του Σίμωνος παρά μόνον σε ελάχιστα αποτμήματα ιππιατρικού, κυρίως, περιεχομένου, ο Ξενοφών μας αφήνει τρία βασικά έργα ("Ιππαρχικός", "Περί Ιππικής" και "Κυνηγετικός") εκ των οποίων μπορούμε να μορφώσουμε μιαν "εικόνα" των ιππευτικών και, γενικώς, ιππικών αντιλήψεών του, κυρίως εκ του "Περί Ιππικής" το οποίο μας παρέχει πληροφορίες περί πολλών εντεταγμένων στην ιππική πραγματικότητα εκείνης της εποχής αλλά και κενά επί ζωτικών τομέων της Ιππικής όπως αυτή εξελίχθηκε κατόπιν (π.χ., σαγή, πετάλωση κλπ).

     Ο Ξενοφών, εμπειρότατος περί την Ιππική αφού η οικογένειά του ανήκε στην τάξη των Ιππέων και μεγάλωσε μέσα σε αυτήν, αφήνει ένα έργο που θεμελιώνει μιαν Ιππευτική Σχολή σχολαστικής, μεν, μεθοδολογίας εν σχέσει με την εκπαίδευση και συνεργασία του Ίππου, μιαν Σχολή με πάρα πολλές αλήθειες και εφαρμόσιμες πρακτικές, όμως περιέχουσα και λάθη, όπως εν συνεχεία ο χρόνος τα κατέδειξε. Και τα λάθη αυτά είναι, βασικώς, η χρήση στομίδος και η χρήση εγκεντρίδος, οι οποίες απεδείχθησαν ολέθριες τόσο για την ευημερία όσο και για την αρμονική συνεργασία του Ανθρώπου με τον Ίππο. 

     Δυστυχώς, αν και στην αρχαία Ελλάδα η Ιππική εμφανίζεται και σε άλλες, εκτός Αθηνών, περιοχές, εν τούτοις, αναφερόμενοι στην "αρχαία Ελληνική Ιππευτική Σχολή", κατ΄ ανάγκην περιοριζόμεθα στην "αθηναϊκή" αφού αυτή άφησε τεκμήρια μελέτης και συγκρίσεως. Έτσι περί αυτής θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε ότι, όντως, αφήνει ορατό ιστορικό "δακτυλικό αποτύπωμα" του περιεχομένου της δια των συγγραμμάτων του Ξενοφώντος αλλά, η μετέπειτα παρακμή της Ελλάδος με την υπελικτική της απάρνηση της πατρώας θρησκείας της και την ανοχή ενός ξενόφερτου εβραιοχριστιανικού δόγματος το οποίο ήταν εχθρικό προς τον Πολιτισμό και πολύ περισσότερο τον Ιππικό Πολιτισμό, ήταν και η αιτία της ανακοπής της προόδου της αρχαίας Ελληνικής Ιππευτικής Σχολής και του αφανισμού της, όπως ακριβώς και όλης της Ελλάδος!

     Σήμερα, αποτίνουμε φόρο Τιμής στον Ξενοφώντα ως "πατέρα" της αρχαίας Ελληνικής Ιππευτικής Σχολής και παρά τα δύο προαναφερθέντα λάθη του, όμως γνωρίζουμε καλώς ότι δεν μπορούμε να επικαλούμεθα πλέον "αρχαία Ελληνική Ιππευτική Σχολή" όχι τόσο λόγω των δύο λαθών του Έλληνος στρατηγού αλλ΄ όσο λόγω της καταλυτικής ανακοπής της εξελίξεώς της μετά την ρωμαϊκή κατάληψη της Ελλάδος και τον ριζικό, μέχρι σήμερα, αφανισμού του μείζονος μέρους του, πάλαι, Ελληνισμού.  

Ευρωπαϊκές Ιππευτικές Αντιλήψεις διαμεσολαβούντων χρόνων

     Υπό τον ως άνω ορισμό, περιγράφονται όλες οι ιππευτικές αντιλήψεις οι οποίες, όμως, ουδέποτε κατάφεραν να διαμορφώσουν "Σχολές" και ανεπτύχθησαν επί ευρωπαϊκού, αφρικανικού, ή και ασιατικού εδάφους, κατά την διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η οποία, αν και αξιοποίησε την προσφορά του Ίππου παρέλειψε να αναπτύξει "Σχολή". 

     Βεβαίως υπάρχουν και οι ανιστόρητοι οι οποίοι αναμασούν ανοήτως τους ανυπόστατους όρους "Βυζάντιο" και "Βυζαντινή Αυτοκρατορία" προσπαθώντας να αναμείξουν (μπασταρδέψουν) την Ανατολική Ρωμαϊκήν Αυτοκρατορία με την υπ΄ αυτής καταληφθείσα Ελλάδα καταλήγοντας σε ένα νόθο σύμφυρμα που τέρπει νοσηρόν αλυτρωτισμό! Έτσι, οι εν λόγω ιστορικοί παραχαράκτες επικαλούνται και ..."Βυζαντινή Ιππική" και λοιπές βυζαντινοπληξίες, όμως οι γνώστες Ιστορίας εννοούμε καλώς ότι ο όρος "Βυζάντιο" υπήρξε επινόημα της φαντασίας του Γερμανού φιλολόγου Ιερωνύμου Βολφ (Hieronymus Wolf, 1516 - 1580) έναν και πλέον αιώνα  μ ε τ ά  την κατάρρευση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την κυριαρχία, πλέον, των Οθωμανών.

     Οι Ρωμαίοι είχαν αναπτύξει τις Iπποδρομίες (Ludi Magni) και τις Αρματοδρομίες (Ludi Circenses) ως ατυχείς μιμήσεις των αντιστοίχων Ολυμπιακών αγωνισμάτων και, στην πραγματικότητα, ως ευκαιρίες ακόλαστων κορυβαντισμών και μαζικής κραιπάλης, με αποτέλεσμα, αντί να διαμορφώσουν συντεταγμένη Ιππευτική Σχολή, το μόνο που κατάφεραν ήταν να αρκούνται σε ένα ακόμη κίνητρο "άρτου και θεαμάτων" για τον άξεστον όχλο!    

Iταλική Ιππευτική Σχολή 

     Διόλου τυχαία, η πρώτη, αμιγώς, Ευρωπαϊκή Ιππευτική Σχολή εμφανίζεται στην αναγεννησιακήν Ιταλία. Και αυτό διότι εδώ υπήρξε το γεωγραφικό επίπκεντρο στο οποίο συσσωρεύθηκαν οι ιππευτικές αντιλήψεις της, πάλαι, Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οι οποίες, πλέον, εξελίσσονται σε "Σχολή" με την υποστήριξη τοπικών ηγεμόνων.

     Iδρυτής της Ιταλικής Ιππευτικής Σχολής (1532, Νεάπολη) ο Frederico Grisone ο οποίος, ενώ αφορμάται από τον Ξενοφώντα, παραβλέπει τις οδηγίες του αρχαίου Έλληνος αναφορικώς με την ηπιότητα χειρισμού του Ίππου και, τελικώς, καταλήγει σε έναν πολύ σκληρό "δαμαστή" Ίππων.   

     Θα μπορούσαμε να πούμε ότι στην αναγεννησιακήν Ιταλία τα γράμματα, οι επιστήμες και οι τέχνες ανθούν και το ίδιο συμβαίνει και με την Ιππική στην οποία επιτελείται ένα "ξέσπασμα" όσων γνώσεων κι εμπειριών "αποταμιεύτηκαν" επί μακρόν χωρίς, λόγω των συνεχών πολεμικών εμπλοκών, να έχουν μπορέσει να συνταχθούν σε Ιππευτική Σχολή. Παρά ταύτα, κι ενώ ο Frederico Grisone ιδρύει την πρώτη, εμφανίζονται εν συνεχεία οι συνεχιστές του Claudio Cuzzio, Laurentius Cossius, Cesar Fiachi, Pasquale Caracciolo και Giovanni Battista Pignatelli ο οποίος μετατρέπει την Νεάπολη σε επίκεντρο διεθνούς ιππικής εκπαιδεύσεως καταφέρνοντας να προσελκύσει ως μαθητές του τους Γάλλους Salomon de la Broue, Antoine de Pluvinel και τον προστάτη του τελευταίου Chevalier de Saint-Antoine σηματοδοτώντας και την ίδρυση της Γαλλικής Ιππευτικής Σχολής για την οποία πιστώνεται ο Antoine de Pluvinel.

Γαλλική Ιππευτική Σχολή  

     Το 1594 ο Antoine de Pluvinel ιδρύει την "Académie d'Équestre" η οποία σηματοδοτεί την έναρξη της Γαλλικής Ιππευτικής Σχολής η οποία, όπως είδαμε, έχει τις ρίζες της στην Ιταλικήν Ιππευτική Σχολή και έπεται αυτής!

     Γενικώς, οι παραπάνω Ευρωπαϊκές Ιππευτικές Σχολές συνιστούν τους βασικούς "άξονες' διαμορφώσεως της Ακαδημαϊκής Ιππασίας (αυτής που συνοπτικώς αποκαλούμε "Δυτικής Ιππικής") χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι ήσαν και οι μόνες. Χαρακτηριστική η Ισπανία η οποία, ήδη από τον 12ο αιώνα είχε αναπτύξει την Ιππική με αντιμέτωπους, συχνά, Ιππότες και Μαυριτανούς, η Γερμανία με τον Georg Engelhard ο οποίος το 1588 δημοσιεύει το έργο του "Die neue eröffnete Hof, Kriegs und Reitschule", ή η Πορτογαλία με τον Luís de Menezes, μαρκήσιος της Marialva (1596-1675) o oποίος διαμορφώνει την εθνική "αντίληψη" περί Ιππασίας κ.ά. Όμως, η Ιταλική και η Γαλλική Ιππευτική Σχολή συνιστούν τους δύο, πλήρως συγκροτημένους "πόλους" αυτού που σήμερα αποκαλούμε "Ακαδημαϊκή" ή "Δυτική" Ιππική με όλα τα συνεπαγόμενα σωστά αλλά και τα αμέτρητα λάθη τους, κυρίως, σε ό,τι αφορά στην ταπείνωση του Ίππου και την περιφρόνηση της ευημερίας του! Τέλος, εάν συνοψίσουμε τα της "Ακαδημαϊκής" ή "Δυτικής" Ιππικής θα επιστρέψουμε στην Ιππική της ενιαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Δυτικής και Ανατολικής) η οποία εργαλειοποίησε τον Ίππο περιφρονώντας π λ ή ρ ω ς  την ευημερία του.  

     Πού, όμως, τοποθετείται η δική μας Σχολή, η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" εν μέσω όλου αυτού του ιππικού "γίγνεσθαι";      

O Iδρυτής της ξεκίνησε να εκπαιδεύεται στην Ακαδημαϊκήν Ιππική στην Ελλάδα, ακολούθως ήρθε σε επαφή με τον Οργανισμό "KASSAI" κι εκπαιδεύθηκε εκεί στην Έφιππη Τοξοβολία στο πλαίσιο της Φυσικής Ιππικής, κατόπιν ολοκλήρωσε τον εκπαιδευτικό κύκλο της Υψηλής Ιππικής στην "Μέκκα" διδασκαλίας της Ιππικής Δεξιοτεχνίας "Kobilarna Lipica", ενώ, αφού πέρασε από διάφορες Σχολές Ευρωπαϊκών χωρών, κατέληξε σε μία "σύναψη" στην Μογγολία όπου εκπαιδεύθηκε στην τοπικήν Ιππική, έχοντας πια την πλήρη "θέαση" όλων των πλευρών Ιππικής εκ των οποίων θα μπορούσε να συγκρίνει και να επιλέξει. Έτσι, η διδασκαλία του στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" διατηρεί σεβασμό προς τον Ίππο όπως τον εννοούσε ο Ξενοφών, αλλά δεν αρκείται σε αυτό κάτι το οποίο επεκτείνει σε ακόμη βαθύτερο επίπεδο, με την πλήρη απόρριψη της στομίδος και των "βάναυσων βοηθημάτων" (μαστιγίου και εγκεντρίδων)  ε κ φ υ σ ι κ ο π ο ι ώ ν τ α ς  την Ιππασία (Φυσική Ιππική, Natural Horsemanship) πέραν δε αυτού, παραμερίζοντας και την πρωταγωνιστική σημασία του σάγματος και προσεγγίζοντας την Ασιατική Ιππική των λαών της στέππας. Βαθύτατα και θετικότατα επηρεασμένη η παρούσα Ελληνική Σχολή από την ουγγρική καταγωγή της και την καθοριστικήν Ιππική των Ούννων σε συνδυασμό με τις παραδόσεις (και όχι μόνον ιππικές...) των Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως ανελίσσεται σε μία πολυπρισματική προσέγγιση η οποία, στην πράξη και όπως αποδεικνύεται στα δέκα εννέα χρόνια της συνεχούς λειτουργίας της με τεράστιο όγκο μαθημάτων και ιππικών δραστηριοτήτων και με μηδενικό(!) δείκτη ατυχημάτων, ακεραιώνει την Ιππική και την μεταλαμπαδεύει με τον ασφαλέστερο τρόπο σε όσους ενδιαφέρονται για ουσιαστική σχέση με τον Ίππο! Ας σημειωθεί δε ότι, καθ΄ όλο το πολυετές διάστημα της λειτουργίας της, η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" τιμήθηκε με πολλές προσπάθειες τρίτων οι οποίοι προσπάθησαν να μιμηθούν τις εκπαιδευτικές τακτικές της και το πνεύμα λειτουργίας της ανεπιτυχέστατα όμως, ελλείψει του ουσιώδους "γεφυροποιού" φιλοσοφικού στοιχείου που την διέπει διότι, η Ελλάδα, ως εκ της γεωγραφικής της θέσεως, είναι Ευρασιατική "γέφυρα" ώστε ανάλογου χαρακτήρος να είναι και η διδασκαλία της Ιππικής στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων". Εν ολίγοις, η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" προεκτείνει την διδασκαλία του Ξενοφώντος και την εκφυσικοποιεί, εμπλουτίζοντάς την με ουσιώδη ασιατικά ιππευτικά χαρακτηριστικά! 

  ΥΓ: Αποτελεί πάγιαν άποψή μας η μη παράθεση βιβλιογραφίας, όπως ακριβώς απέφευγε και ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης κ.ά. αρχαίοι συγγραφείς να παραθέτουν "βιβλιογ+λραφία" (ή, ο,τιδήποτε αντίστοιχο της εποχής τους) αφού εμείς την δική μας άποψη διατυπώνουμε και δεν αναπαράγουμε απόψεις άλλων. Μόνη εξαίρεση όταν αναφερόμεθα σε απόψεις άλλων προκειμένου να τις κρίνουμε.

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

 ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

     Με μόνο δεδομένο το πρόταγμα της μεταφυσικής ε σ ω τ ε ρ ι κ ό τ η τ ό ς  της, στην Τοξοβολία δεν υπάρχει τίποτε "δευτερεύον"! Έτσι, εάν επιδιώκεις την ευστοχία, δεν έχει σημασία, απλώς, να χειρίζεσαι ένα ιδανικό Τόξο με ένα ιδανικό βέλος αν δεν διαθέτεις και ιδανική ψυχολογία και εάν δεν επικρατούν και ιδανικές περιρρέουσες συνθήκες! Τι σημαίνει, όμως, η σύνθεση όλων αυτών των ιδανικών παραμέτρων και των αμέτρητων, επιμέρους, συνθετόντων μερών που τις απαρτίζουν; 

    

Toύτη την φορά μελετήσαμε αυτό το ζήτημα με άξονα αναφοράς ένα, πράγματι, επιβλητικότατο, κατασκευαστικώς, βέλος του εξαιρετικού ανακατασκευαστή του αρχαίου Ελληνικού Τόξου, Περικλέους Τελειορίδη που είχε την ευγενή πρωτοβουλία να μας προσφέρει προ ημερών. Και η παρούσα μελέτη μας έγινε επί στόχου ανθεκτικότατης επιφανείας (οθόνης υπολογιστή) η οποία αντιστοιχεί σε σκληρότητα στόχου πραγματικών πολεμικών συνθηκών όσο κι αν αυτό φαίνεται αδιανόητο(!), με Tόξο "KASSAI FALCON II" (#35) και από απόσταση 8 μέτρων, πάντοτε υπό συνθήκες CAVOC απνοίας και μετρίας υγρασίας. Και το αποτέλεσμα της πρώτης και ...τελευταίας τοξεύσεως αυτό που παρατηρούμε στο παραπάνω βίντεο, δηλαδή:

     Αισθητά εμπροσθοβαρές στο "χέρι" το βέλος, εβλήθη με προσεκτικήν, εξ αρχής, διόρθωση ώστε να διασφαλίζεται η ευστοχία του και, πράγματι, προσέκρουσε επί κεντρικού σημείου του στόχου καταλείποντας την λευκή, κλασική, "στιγμή" της προσκρούσεως, όπως συμβαίνει κατά κανόνα επάνω σε παρόμοιες επιφάνειες, χωρίς εγκαθίδρυση και, βεβαίως, χωρίς διάτρηση, με ακαριαίο εποστρακισμό και, όπως θα δούμε, θραύση του βέλους στο ύψος προσαρμογής της αιχμής του. 

     

Τρία σημεία παρατηρούμε στην περιοχή της θραύσεως του βέλους, (1) το βιαίως κομμένο νήμα στερεώσεως της αιχμής επί του κορμού, (2) το σημείο θραύσεως του βέλους το οποίο, ταυτοχρόνως, συνιστά και την επιφάνεια προσκρούσεως επί της επιφανείας του στόχου και (3) τα "χείλη" της προσκρούσασας επιφανείας του σημείου θραύσεως του βέλους όπως αυτώ διαμορφώνονται από την ολίσθηση κατά την πρόσκρουση. Και, εν προκειμένω, αν κάποιος θελήσει να αναζητήσει το κατασκευαστικό σφάλμα πού θα πρέπει να επικεντρώσει την παρατήρησή του ώστε να αποφανθεί με βεβαιότητα εάν για το αποτέλεσμα ευθύνεται ο,τιδήποτε μπορεί να έχει σχέση με την αιχμή (αντοχή μετάλλου, τρόπος στερεώσεως κλπ), ή, ο,τιδήποτε μπορεί να έχει σχέση με τον κορμό (αντοχή υλικού ή άλλο μειονέκτημα);

     Παρατηρώντας προσεκτικώς την "εικόνα" του αποτελέσματος της τοξεύσεως, το πρώτο που αναγνωρίζουμε είναι την επαρκέστατην αντοχή της μεταλλικής αιχμής η οποία δεν εμφανίζει στρεβλώσεις ή άλλες αλλοιώσεις ως εκ της προσκρούσεως. Και, βεβαίως, η αιχμή ήταν η πρώτη που προσέκρουσε επί της επιφανείας του στόχου.

     Η εικόνα των αποκοπέντων νημάτων(1) στερεώσεως της αιχμής επί του κορμού καταδεικνύει την σφοδρότητα της προσκρούσεως και των εξ αυτής αποτελεσμάτων. Αυτή η εικόνα μας δείχνει "ανάγλυφη"  την αδυναμία υλικού (νήματος) να αντέξει τις δυνάμεις της προσκρούσεως διατηρώντας σταθερή την αιχμή κι έξαφνα, το νήμα υποχωρεί! 

     Έτσι, θραυομένου του νήματος, διαταράσσεται η σταθερότητα της αιχμής η οποία αποσπάται μαζύ με ψήγματα κορμού, ενώ στο σημείο της διαιρέσεως(2) η επελαύνουσα επιφάνεια της τομής του κορμού διολισθαίνει επί της επιφανείας του στόχου και προξενεί τα "χείλη"(3) που διαμορφώνει η πρόσκρουση. 

     Κατόπιν αυτών, ο κατασκευαστής αναθεωρεί τον τρόπο (σχεδίαση και μέσον) στερεώσεως της αιχμής επί του συγκεκριμένου βέλους και αναζητά άλλον, κατά πολύ ανθεκτικότερο της δυναμικής που αναπτύσσει μια ανάλογη τόξευση! 

     YΓ: Παρακολουθούμε κάποιους κυρίους να δηλώνουν "Τοξότες" και να "προπονούνται" καθημερινώς σε γραμμές βολής επί των οποίων τσικνίζουν φουφούδες με παϊδάκια, σουβλάκια κι άλλα τερψιλαρύγγια εδέσματα, ενώ, ατελεσφόρως, προσπαθούν να "κάτσουν" βέλος επί του ...στόχου, κατόπιν δε να σκαρφαλώνουν σε προχειροστημένα βάθρα για να φωτογραφηθούν με διπλώματα και περιλαίμια γιορντάνια, όπως τα μουλάρια της επαρχίας, αυτοθαυμαζόμενοι, όχι για την ουσία της Τοξοβολίας, αλλά για το ...life style που προωθούν. Μάλιστα, πριν δυο-τρία χρόνια, ένας ηλικιωμένος κύριος με υψηλότατη χοληστερίνη της οποίας η μέτρηση δεν χρειάζεται ειδικό μετρητή, αλλά μόνον την φωτογραφική κάμερα, από αυτούς  που αυτοπροσδιορίζονται ως ..."Προπονητές Τοξοβολίας", αλλά περιορίζονται στη γευσιγνωσία ψητομεζέδων εν ώρα ..."προπονήσεων", αυτοκλήτως και χωρίς να τον ξέρουμε καν, μας είχε στείλει ένα ...νουθετικό μήνυμα, ξέρετε, από κείνα που θέλουν να υπογραμμίσουν την ...ανωτερότητα του γράφοντος προς το "μαθητούδι" τους, λέγοντάς μας ότι "αυτά που κάνουμε είναι ...επικίνδυνα και θα ...σκοτωθούμε ή θα πάμε φυλακή" θέλοντας, προφανώς, να δικαιολογήσει τη δική του ασχετοσύνη από την Τοξοβολία και την άγνοιά του από κάθε τι τοξευτικό! Προσπεράσαμε, τότε, την ανόητη παρέμβασή του, αλλά, επιμένοντας στο αξίωμα ότι "Τα τανκς αργούν, αλλά δεν ξεχνούν" θα βρούμε χρόνο και θα του απαντήσουμε για να γελάσει ο κάθε πικραμένος! Ωστόσο, εμείς αναζητούμε στην Τοξοβολία με καθημερινή άσκηση και ανάλυση κάθε τι που θα μπορούσε να μας εξασφαλίσει πλαίσιο ασφαλούς όσο και ωφέλιμης επαφής με την τέχνη του Απόλλωνος και της Αρτέμιδος όσο οι ανόητοι θα κινδυνολογούν! Τι να πούμε... Η Τοξοβολία είναι ένας ορθάνοιχτος "φεγγίτης" προς το σύμπαν, αλλά για κάποιους το σύμπαν συσκοτίζεται από τα ντουμάνια των μπάρμπεκιου που ντουμανιάζουν ολόγυρά τους. Καθένας, όπως χαίρεται την ζωή και τον "βιό" κατά Ηράκλειτο!