ΝΤΑΜΑΡΙΑ ΨΥΧΙΚΟΥ: ΜΙΑ ΑΡΝΗΤΙΚΩΣ ΦΟΡΤΙΣΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ

 ΝΤΑΜΑΡΙΑ ΨΥΧΙΚΟΥ: 

ΜΙΑ ΑΡΝΗΤΙΚΩΣ ΦΟΡΤΙΣΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ

     Κάθε δραστηριότητα εξαρτά την πρόοδό της από διάφορες παραμέτρους μεταξύ των οποίων και ο τόπος διεξαγωγής της και, συγκεκριμένα, ο βαθμός θετικής ή μη φορτίσεώς της, κάτι το οποίο εξάγεται με δεδομένα μέτρα εκτιμήσεως και όχι με απλές εικασίες. Και η διαρκής επιτυχία του έργου της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων, οφείλεται κατά ένα μέρος και στην ορθή επιλογή ενεργειακών τόπων όπου αυτή διεξάγεται. Και το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση των Νταμαριών του Ψυχικού όπου, χρόνια πριν, την μελετήσαμε πολύ προσεκτικά προκειμένου να την χρησιμοποιήσουμε ως τόπο διεξαγωγής των δραστηριοτήτων μας και την απορρίψαμε λόγω  α ρ ν η τ ι κ ή ς  φορτίσεώς της.

     Aυτή την περιοχή την περπατήσαμε σε όλη της την έκταση, την φωτογραφήσαμε σε κάθε λεπτομέρειά της και την μελετήσαμε, πέραν των διαπιστώσεων περί της αρνητικής φορτίσεώς της.

     Περιηγηθήκαμε την κάθε "γωνιά" της και, όπως συνηθίζουμε, κρατήσαμε ενδεικτικές φωτογραφικές "σημειώσεις".

     Δυστυχώς, παντού επάνω σ΄ αυτή την περιοχή μια αρνητική "επίγευση" αιωρείτο κάτι που μας θύμισε κάτι αντίστοιχο και της περιοχής των Τουρκοβουνίων όταν τα ερευνούσαμε, για τον ίδιο λόγο, προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουμε ως πεδίο των δραστηριοτήτων μας.

     Οι ευαίσθητες "κεραίες" μας εδώ συνέλαβαν εντονότατην οσμή "αίματος" και "θανάτου", βεβαίως δε, σε ανάλογες περιπτώσεις, εμείς αναζητούμε μια καταλληλότερη περιοχή δραστηριοτήτων.

     Βεβαίως καθένας μπορεί να διατηρεί την άποψή του επί του θέματος όπως κι εμείς την δική μας. Όμως, εκ της εμπειρίας των 19 χρόνων της εύρυθμης λειτουργίας της Σχολής μας επιμένουμε ότι η θετική φόρτιση ενός πεδίου δραστηριοτήτων είναι σημαντική παράμετρος για την επιτυχία προσπαθειών και την αποφυγή δυσαρέστων! 

ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

 ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

     Πολυτάλαντος ο απόφοιτος του Μουσικού Τμήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μουσικός, αλλά και επιτυχημένος επιχειρηματίας διεθνούς ακτινοβολίας με δική του επιχείρηση ηλεκτρονικής υποστηρίξεως χωρών(!) της Ανατολής, Γεώργιος Κοχλιός, Μέλος των "Ελλήνων Κενταύρων" και συνθέτης των υπέροχων μουσικών κομματιών του θεατρικού έργου μας "Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης", ο οποίος, για άλλη μια φορά, υπεστήριξε δραστικότατα την ηλεκτρονική οργάνωση της Ομάδος μας με προσφορά πολύ σημαντικού όσο και πανάκριβου εξοπλισμού τεραστίων δυνατοτήτων! Η προσφορά του ανεκτίμητη, μας υποχρεώνει να παραμένουμε ευγνώμονες όχι μόνον προς την ευγενή προσφορά του, αλλά και προς την διάθεση των πολυτίμων ωρών του (που δεν του περισσεύουν...) ώστε, από σήμερα, τεχνικώς, να είμαστε ακόμη πιο ισχυροί στο διαδίκτυο!

TO ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΙΔΡΥΤΗ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

 TO ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΙΔΡΥΤΗ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

     Ο Ιδρυτής της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης, έχει συγγράψει τα ακόλουθα έργα, τα πλείστα των οποίων είναι σε ηλεκτρονική μορφή, προσφερόμενα υπό ελεύθερη πρόσβαση, προς επιμόρφωση των μαθητών της Σχολής αλλά και κάθε, εκτός αυτής, ενδιαφερομένου.

     Πιέζοντας επί των εικόνων των εξωφύλλων ο αναγνώστης μεταφέρεται στο αντίστοιχο βιβλίο ενώ, για ελάχιστα εξ αυτών καταβάλλεται προσπάθεια να αναρτηθούν διότι λόγω τεχνικού προβλήματος του φορέως στον οποίον ανηρτήθησαν δεν μπορούν να εμφανιστούν επί του παρόντος. 

 

ΜΟΓΓΟΛΟΙ & ΤΟΥΡΚΟΙ Αφιέρωμα σε αστοιχείωτους ακροδεξιούς γραικύλους.

ΜΟΓΓΟΛΟΙ & ΤΟΥΡΚΟΙ

Αφιέρωμα σε αστοιχείωτους ακροδεξιούς γραικύλους.

     Οι "αυτόχειρες" ακροδεξιοί γραικύλοι, αυτοί που λόγω βλακείας παραμένουν στριμωγμένοι στη γωνιά για δεύτερον αιώνα από εξίσου ηλιθίους αντιπάλους, συνηθίζουν να αναμασούν την "τσιχλόφουσκα" της, δήθεν, μογγολικής καταγωγής των Τούρκων, αποκαλώντας τους, μάλιστα και "μογγόλους", νομίζοντας ότι αυτό τους υποτιμά, αφού οι αστοιχείωτοι αυτοί αγνοούν και την μεγάλη Ιστορία των Μογγόλων οι οποίοι όχι μόνον κατάφεραν να ιδρύσουν την μεγαλύτερη Αυτοκρατορία της Ιστορίας (κατά πολύ μεγαλύτερη και εκείνης του Μ. Αλεξάνδρου) αλλά και ανάλογο πολεμικό και διπλωματικό Πολιτισμό! Βεβαίως και η αλήθεια είναι ακριβώς αντίθετη! Οι Toύρκοι, όχι μόνον δεν έχουν την οιανδήποτε κοινή καταγωγή με τους Μογγόλους, όχι μόνον αποτελούν διάφορον φυλή από την Μογγολική αλλά και η "πορεία" αυτών των δύο διαφορετικών φυλών βρίσκονταν επί αιώνες σε μία διαρκή πολεμική σύγκρουση μέχρι σημείου οι Τούρκοι να προσφεύγουν στη βοήθεια των  ανατολικο-Ρωμαίων (και ψευδεπίγραφα "Βυζαντινών") για να διασωθούν από τα όπλα των Μογγόλων ενώ οι ανόητοι ανατολικο-Ρωμαίοι να τους υποθάλπουν μέχρι που υποδουλώθηκαν σε αυτούς! Ποια είναι, όμως, η ιστορική αλήθεια για την τεράστια διάσταση μεταξύ Μογγόλων και Τούρκων; Ας δούμε ένα απόσπασμα από μία προηγούμενη ανάρτησή μας στο οποίο τεκμηριώνεται η φυλετική διαφορά και οι αλλεπάλληλες συγκρούσεις Μογγόλων και Τούρκων: 

     Oι Μογγόλοι ανήκουν στον Ουραλο-Αλταϊκό φυλετικό τύπο ο οποίος εμπεριέχει τις «κίτρινες φυλές», σε αντίθεση με τα περισσότερα τουρκόφωνα τουρανικά φύλα. Και, μία βασική παρεξήγηση η οποία καλλιεργείται από την άγνοια της φυλετικής προελεύσεως των Μογγόλων είναι η εσφαλμένη συσχέτισή τους με τους Τούρκους κυρίως δε, η απόδοση της φυλετικής καταγωγής των Τούρκων στους Μογγόλους. Μία προσεκτική παρατήρηση ουσιωδών διαφορών στην θρησκευτική αντίληψη, την γλώσσα, τα καθημερινά ήθη και τα έθιμα, όχι απλώς δεν συνηγορεί υπέρ της παραπάνω πλάνης αλλά και εμφανίζει αντιθετικές διαφορές. Είναι δε άξια προσοχής  η συχνότητα των συγκρούσεων μεταξύ Μογγόλων και διαφόρων τουρκοφώνων πληθυσμών όπως επίσης και η, κατά περιόδους, υποστήριξη των Βυζαντινών προς αυτούς τους τουρκόφωνους πληθυσμούς έναντι των Μογγόλων, κατ' απεμπόληση των συμφερόντων του Ελληνισμού αλλά και εκείνων της Ευρώπης.

     Η εξωτερική πολιτική κάποιων βαλκανικών κρατών παρουσιάζει και αυτή αντιθέσεις : ενώ κάποια από αυτά εμφανίζουν πράγματι ευφυέστατη εξωτερική πολιτική (Οθωμανική Αυτοκρατορία) κάποια άλλα, όπως το Βυζάντιο, δεν έχουν και πολλούς λόγους να υπερηφανεύονται για κάτι ανάλογο! Έτσι, αντί, ήδη από τον 13ο αιώνα, οι αλληλοσπαρασσόμενοι βυζαντινοί αυτοκράτορες να εκμηδενίσουν την πασιφανέστατη οθωμανική απειλή η οποία είχε εμφανισθεί στην «περιοχή» τους, έσπευσαν να την …υποστηρίξουν και να την …ενισχύσουν καθ’ ην στιγμή οι Μογγόλοι είχαν αναλάβει το έργο του αφανισμού της! Το ανοσιούργημα αυτό το «επλήρωσε» ενάμιση αιώνα κατόπιν το Βυζάντιο (και μαζύ του, δυστυχώς και ολόκληρος ο Ελληνισμός!) με την κατάληψή του από τους …ευεργετηθέντες Οθωμανούς. Πρώτοι (1207) τουρκόφωνοι που συνέτριψε ο Τσίγκις Κχάαν, οι Κιργίζιοι! Δύο χρόνια μετά (1209) συντρίβει τους επίσης τουρκοφώνους Ουιγούρους!

     Αμέσως μετά την κατάληψη του Πεκίνου (1215), ο αρχηγέτης των Μογγόλων Τσίγκις Κχάαν εστράφη κατά της Τουρκοπερσικής Αυτοκρατορίας της Χο(βα)ρεσμίας η οποία υπήρξε μία επικίνδυνη ισλαμική ένωση και περνώντας τον Καύκασο επεχείρησε να εξοντώσει τους τουρκόφωνους Κουμάνους. Οι τελευταίοι έσπευσαν να ζητήσουν βοήθεια από τον Βυζαντινό ηγεμόνα της Νικαίας Ιωάννη Γ’ Δούκα Βατάτζη, έναν ιστορικό μητραλοία ο οποίος όχι απλώς τους βοήθησε αλλά, αργότερα, το 1240, τους παρεχώρησε εδάφη προκειμένου να εγκατασταθούν στην Μικρά Ασία και στην Θράκη!! Σήμερα πολλοί Έλληνες πατριώτες αναστενάζουν κοιτώντας προς την «κόκκινη μηλιά» αλλά για τους ενόχους …μιλιά!

     Το 1218 ο Μογγόλος στρατηγός Τζεμπέι συντρίβει την τουρκόφωνη αυτοκρατορία των Καρά Κιτάι.

     Τρία χρόνια (1219-1221) ήσαν αρκετά για τον Τσίγκις Κχάαν να κατακτήσει τα φρούρια της Μπουχάρας, της Οτράρ και της Τασκένδης, γενόμενος τελικώς ο κύριος και της ίδιας της Σαμαρκάνδης καταλαμβάνοντας και τον χρυσό θρόνο του σάχη από τον οποίο πέταξε το Κοράνι εγκαθιστώντας τον μογγολικό Νόμο Γιάσα. 

     Είναι χαρακτηριστική η διατύπωση του μεγάλου Άραβα ιστορικού Ιμπν-Αλ-Αθίρ, συγχρόνου του Τσίγκις Κχάαν ο οποίος αναφερόμενος στο έτος Εγίρας 617 (1220) κατά το οποίο ο Μογγόλος αρχηγέτης κατενίκησε, τελικώς, τους Τουρκοπέρσες και τον αυτοκράτορά τους Αλαεντίν Μουχάμαντ (Μωάμεθ) Β’, έγραψε : «Οι μογγολικές επιδρομές του έτους αυτού κατά των ισλαμικών χωρών υπήρξαν η μεγαλύτερη καταστροφή εναντίον της Ανθρωπότητος»! 

     Μετά την κατάληψη της Σαμαρκάνδης και την καταδίωξη του σάχη ο οποίος τελικώς διέφυγε σε ένα νησί της Κασπίας, οι Μογγόλοι κατέλαβαν την Υπεροξιανή ενισχύοντας την παρουσία τους στην περιοχή, ενώ ο σάχης απέθανε άρρωστος και ξεχασμένος στον τόπο της διαφυγής του. Ο γιος του και τελευταίος Χορεσμιανός σάχης Τζελαλεντίν Μαγκουμπερντί («Θεόδωρος», 1221-1231) σε μία απελπισμένη προσπάθεια συνεχίσεως του πολέμου κατά των Μογγόλων μετέφερε τον αγώνα στα εδάφη του Αφγανιστάν, πολεμώντας επί μία δεκαετία με νικηφόρα αποτελέσματα (1225-1226) στις καυκασιανες περιοχές, όμως, ο δευτερότοκος γιος του Τσίγκις Κχάαν, Τσαγατάι (29 Ιουλίου 1231) τον υπέταξε και μαζύ με αυτόν και τους συμμάχους του …Τραπεζουντίους τους οποίους είχε στείλει ο Βυζαντινός Μεγαλοκομνηνός ηγεμόνας του Πόντου Ανδρόνικος Α’ Γίδος (1222-1235). Και πάλι η βυζαντινή διαφθορά είχε σφαλίσει τα μάτια των ηγεμόνων της, ώστε να παραβλέπουν το συμφέρον της ίδιας τους της αυτοκρατορίας στην περίπτωση της σφοδρής αντιπαλότητας των Μογγόλων με τους τουρκόφωνους πληθυσμούς που λίγο αργότερα θα κυριαρχούσαν στη Βασιλεύουσα!

     Πράγματι, ο Τσίγκις Κχάαν από τις αρχές της τρίτης δεκαετίας του 13ου αιώνος παρουσιάζεται πραγματικός Αλάστωρ κατά του μουσουλμανικού κόσμου. Και οι λόγοι δεν είναι διόλου οι της θρησκευτικής διαφοράς όπως, εντελώς επιπόλαια, διισχυρίζονται κάποιοι αγνοώντας ότι ο Μογγόλος αρχηγέτης υπήρξε ο πλέον ανεξίθρησκος Ασιάτης ηγεμών! Απλώς, ο ευφυέστατος Τσίγκις Κχάαν είχε επίγνωση του παγκοσμίου κινδύνου τον οποίον εμπεριείχε ο φανατισμός που απέπνεε ο Ισλαμισμός, κάτι στο οποίο τον δικαίωσε η μετέπειτα παγκόσμια Ιστορία. Όμως, η αντιπαλότητα αυτή δεν ήταν απλώς μία προσωποπαγής επιλογή του Τσίγκις Κχάαν αλλά μία εθνική μογγολική ανάγκη την υπηρέτηση της οποίας συνέχισαν και οι διάδοχοί του. 

     Το 1243, οι Μογγόλοι υπό τον στρατηγό Μπαϊτζού εφορμούν κατά του σελτζουκικού Σουλτανάτου του Ρουμ (Ικονίου) στην Μικρά Ασία και κατανικούν τους Σελτζούκους στη  μάχη του  Κιοσέ-Νταγ (Σάταλα).  Οι Σελτζούκοι, υπό τον ηττηθέντα σουλτάνο τους Καϊχοσρόη Β’ (1247-1245) δεν αντιμετώπισαν μόνοι τους Μογγόλους αλλά με την υποστήριξη των Τραπεζουντίων συμμάχων τους που είχε φροντίσει να τους στείλει ο, …επίσης, Βυζαντινός ηγεμόνας του Πόντου Μανουήλ Α’ ο «Στρατηγικότατος» της αλήστου φάρας των Κομνηνών! Για άλλη μια φορά το Βυζάντιο «έσκαβε τον τάφο του με τα νύχια του» και, βεβαίως, ο Ελληνισμός ακόμη …πληρώνει! 

     Οι Μογγόλοι και πάλι εθριάμβευσαν στην περιοχή ενώ εξανάγκασαν τους ηττημένους Σελτζούκους να αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Χανάτου των Ιλχανιδών Μογγόλων το οποίο ιδρύει επισήμως το 1256 ο Χουλέγκου Κχάαν. Και πάλι ένας μουσουλμάνος ιστορικός, ο Ιμπν Μπίμπι, στο «Βιβλίο των Σελτζούκων» θα περιγράψει και θα θρηνήσει για τον θρίαμβο των Μογγόλων, ενώ επεκτείνεται και στην περιγραφή της καταλήψεως από τους Μογγόλους της Σεβαστείας, της Δοκείας και της Καισαρείας. 

     Παρά ταύτα οι «αυτόχειρες» Βυζαντινοί αυτοκράτορες εξακολουθούν να αγνοούν το δίδαγμα των μογγολικών εκστρατειών. Αντί να αναθεωρήσουν την τακτική των ανοήτων συμμαχιών τους με τους τουρκοφώνους φυλετικούς αντιπάλους τους, ο Βυζαντινός ηγεμόνας της Νικαίας Ιωάννης Γ’ Δούκας Βατάτζης (1222-1254) σπεύδει να συναντήσει (Αύγουστος 1243) τον ηττημένο Καϊχοσρόη Β’ και να ανανεώσει την φιλία του μαζύ του αναγορεύοντάς το σελτζουκικό κράτος του Ικονίου σε …μεσολαβητή μεταξύ του Βυζαντίου και των Μογγόλων!! Αντί, δηλαδή, έστω και την ύστατη στιγμή (το 1453 …ante portas!) οι έκφυλοι και έκλυτοι Βυζαντινοί να αντιληφθούν την επερχόμενη καταστροφή ως εκ της επιβιώσεως και ενισχύσεως των Οθωμανών στη «γειτονιά» τους, αυτοί έσπευδαν στην προς τους εχθρούς τους επίδοση … «διαπιστευτηρίων»! 

     Το 1258, ο στρατός του Μογγόλου Χουλέγκου Κχάαν καταλαμβάνει την Βαγδάτη και συντρίβει το μουσουλμανικό Αββασιδικό χαλιφάτο. 

     Μόλις το 1264, ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος «ξυπνά», βλέπει «εκείνο» που έπρεπε να είχαν δει οι προκάτοχοί του πολλά χρόνια πριν και αποπειράται να προσεταιρισθεί τον Χουλέγκου Κχάαν καθώς και τον διάδοχό του Αμπακά Κχάαν αλλά προς μάτην των σχεδίων του :απλώς επιδεινώνει τις σχέσεις του με τους Μαμελούκους!   

     Η διαπάλη Μογγόλων και τουρκοφώνων συνεχίστηκε, όμως, επί αιώνες! Και η διαπάλη έφτασε και σε μία περίπτωση και σε εμφύλιο σπαραγμό όταν ο Μογγόλος Μπερκέ Κχάαν (1257-1267) απεφάσισε να καθιερώσει στο χανάτο του ( «Χρυσή Ορδή», με πρωτεύουσα το Σαράι)  την τουρκική διάλεκτο και την μουσουλμανική θρησκεία, ερχόμενος σε ανοικτή ρήξη με τους αδελφούς του Μογγόλους της κεντρικής δυναστείας (Μόγκε και Κουμπλάι Κχάαν) καθώς και με τους Ιλχανίδες της Περσίας (με ιδρυτή τον εγγονό του Τσίγκις Κχάαν, Χουλέγκου Κχάαν, ο οποίος κατενίκησε και υπέταξε τη μουσουλμανική δυναστεία των Ασσασσίνων στη βόρεια Περσία) και Μεσοποταμίας. 

     Επίσης, ο Τιμούρ ο Χωλός (Τιμούρ Λενκ), ο γνωστός ως Ταμερλάνος, επίγονος του μεγάλου Τσίγκις Κχάαν, συνέτριψε το κραταιό Οθωμανικό Σουλτανάτο, στην αρχή του 15ου αιώνος.

     Δυστυχώς, ο μετα-χριστιανικός (και ολίγον «προ-...») Ελληνισμός κινείται σε μία τροχιά πολιτικού «αυτοχειριασμού»! Μία, προς τούτο, σημαντική αποδεικτική ψηφίδα αποτελεί και η, παρούσα, σύντομη ιστορική σημείωση.

     Μετά από τα προαναφερθέντα θα πρέπει να υπογραμμίσουμε και την ακόμη μεγαλύτερην αλήθεια: Όταν άρχισε να διαμορφώνεται στη σύγχρονη εποχή το Παντουρανικό "ρεύμα" με την συμμαχία πολλών ασιατικών εθνοτήτων ως πανστρατιά κατά της δυτικής πολιτιστικής απειλής, όπως την εκλαμβάνουν οι παραδοσιoκρατικές ασιατικές κοινωνίες, η Τουρκία επιδιώκει πάση θυσία να ηγηθεί αυτής της συμμαχίας της οποίας, φυσικοί ταγοί ανακύπτουν οι Μογγόλοι ως διαθέτοντες υπέρτερο και εκτατικώς και χρονικώς, Πολιτισμό. Και, χάριν του μακροπρόθεσμου πολιτικού τους οφέλους,  έναντι αυτής της προοπτικής της κυριαρχίας στη Παντουρανική συμμαχία, οι Τούρκοι όχι μόνον "ξέχασαν" κάθε αντίθεση με τους ιστορικούς εχθρούς τους, τους Μογγόλους, αλλά και τεχνηέντως υποθάλπουν μια δήθεν ..."συγγένεια" με αυτούς ελπίζοντας στον διεκδικούμενο "θώκο". Κι έτσι, άθελά τους, οι γραικύλοι ηλίθιοι, νομίζουν πως μειώνουν τους Τούρκους αποκαλώντας τους "Μογγόλους" ενώ στην πραγματικότητα υποστηρίζουν το παιγνίδι τους στη διεκδίκηση της πρωτοκαθεδρίας στη Παντουρανική συμμαχία η οποία ήδη έχει αποκτήσει τεράστια δύναμη. 

ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ

 ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ

     Ιδιαιτέρως ευγνώμονες οι "Έλληνες Κένταυροι" προς την Α.Ε. τον επί Τιμή Πρέσβη κ. Vagif Ismaylov με τον οποίον η Σχολή μας συνεργάζεται προς την κατεύθυνση ενός, επιπλέον, εκπαιδευτικού "ανοίγματος", τόσο για τις πολύτιμες προσπάθειές του όσο και για την ευγενέστατη δωρεά προς την Βιβλιοθήκη μας σημαντικών βιβλίων με θέμα τις τέχνες και τις ιππικές Παραδόσεις του Αzerbajan, μιας χώρας με υψηλότατο Πολιτισμό και Ιστορία, αν και, σχεδόν, άγνωστη στην δική μας.

     Με την Έφιππη Τοξοβολία και, γενικώς, τις έφιππες πολεμικές τέχνες να μας "γεφυρώνουν" με τον λαμπρό ασιατικό Πολιτισμό, αισθανόμεθα ευτυχείς ως "Έλληνες Κένταυροι", εκπροσωπώντας μία Πατρίδα - "σταυροδρόμι" του ευρασιατικού κόσμου και πρέσβεις ενός Πολιτισμού ανέκαθεν συνδεδεμένου με την Ασία. 

"HIPPOLOGISCHE REVUE"

 "HIPPOLOGISCHE REVUE"

     Ρέκτης των σπανίων βιβλίων και γνωστός μεταφραστής ξένων ιστορικών έργων σε μεγάλους εκδοτικούς οίκους της χώρας μας ο κ. Μιχαήλ Δελέγκος, φίλος της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων", μας θέτει υπ΄ όψη μια σημαντικότατην ιππολογικήν έκδοση του ιθ' αι. ενός πολυγραφότατου Γερμανού συγγραφέως εκείνης της εποχής με πολλά εκ των βιβλίων του να κοσμούν την Βιβλιοθήκη μας: Το έργο "Hippologische Revue" (Ιππολογική Επιθεώρηση) του Κόμητος C. G. Wrangler το οποίο εκδόθηκε στην Στουτγκάρδη το 1890. Και ο αγαπητός μας Φίλος μας στέλνει και τον σύνδεσμο του ψηφιοποιημένου, β΄ μέρους, αυτού του σημαντικότατου έργου το οποίο είναι πραγματικός θησαυρός ιππολογικών πληροφοριών για τους Γερμανομαθείς!

     Ευγνώμονες ευχαριστίες από τους "Έλληνες Κενταύρους" στον φίλτατο κ. Μιχαήλ Δελέγκο ο οποίος μας δίνει "εργασία για το σπίτι" ακόμη και υπό ...ηλεκτρονική μορφή! 

"ΠΟΜΠΗ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΩΝ" ΚΑΙ "PALIO"

 "ΠΟΜΠΗ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΩΝ" ΚΑΙ "PALIO"

H πρόσοψη του "Υπουργείου Πολιτισμού" της σημερινής γραικίας.

(Πλ. Καρύκη, Αθήνα)

     Οικτρό το επίπεδο του "πολιτισμού" της σημερινής γραικίας μετά από 49 χρόνια ολέθριας δημοκρατίας και η πρόσοψη του "Υπουργείου Πολιτισμού" αποτελεί την τρανότερη απόδειξη ...οικτρότητος!

     Στους δρόμους, εξαχρειωμένοι ψηφοφόροι, ταμπουρωμένοι πίσω από κομματικά πλακάτ προσπαθούν να δικαιολογήσουν την ηλιθιότητά τους η οποία στηρίζει ένα καθεστώς προοριζόμενο για ...ηλιθίους!

     Στη καρδιά της άναρχης τσιμεντοτερατουπόλεως οι ασύδοτοι, "ημέτεροι" εργολάβοι της διεφθαρμένης εξουσίας μοιράζονται τις μίζες με τους δυνάστες μετατρέποντας τη ζωή των κατοίκων σε κόλαση και η φρεζαρισμένη Βασ. Σοφίας δεν ασφαλτοστρώνεται με αποτέλεσμα κάτοικοι και διερχόμενοι να ζουν σε ένα θανατηφόρο νέφος ρύπων και σκόνης όπου τα πάντα καλύπτονται από τα υποπροϊόντα του φρεζαρίσματος που ανακυκλώνονται από την κυκλοφορία των οχημάτων που δημιουργούν εφιαλτικήν ατμόσφαιρα.  

     Άνθρωποι και πράγματα, κινητά και ακίνητα, πνιγμένα στην ανακυκλούμενη σκόνη, μέσα σε έναν τυφώνα δημοκρατικότατης ασκήμιας κι αρρώστιας, αφανίζονται μέχρι θανάτου προσμένοντας κάποιον από μηχανής θεό να τους σώσει. 

     Είναι οι ίδιοι άρρωστοι που επιλέγουν την αθλιότητα της αντιφασιστικής δημοκρατίας και, ταυτοχρόνως προτιμούν να πετάξουν ογκώδεις τόμους βιβλίων στα ...σκουπίδια, περιφρονώντας ακόμη και τον ειδικό κάδο περισυλλογής χαρτικών που βρίσκεται σε απόσταση δύο μέτρων! Στα δε πρωτοσέλιδα της σημερινής εκφυλισμένης κοινωνίας των γραικύλων, η ψυχοσεξουαλική διαστροφή και το έγκλημα, γράφουν τους κύριους τίτλους! Και το χείριστο, μέσα σε μια παγκόσμια και από το 1945, δημοκρατική και αντιφασιστική κοινότητα, οι πόλεμοι κυριαρχούν παντού, το αίμα χύνεται ακατάσχετο, η πείνα και η δυστυχία θερίζουν ενώ η ολοένα και φθίνουσα "Παιδεία" ακυρώνει κάθε ελπίδα ανακάμψεως από την καταστροφή που επιφυλάσσουν στην ανθρωπότητα οι εγκληματικές μεθοδεύσεις του διεθνούς σιωνισμού ο οποίος επιδιώκει την παγκόσμια κυριαρχία του! 

     Κι όμως μέσα σ΄ αυτό το οικτρό "σκηνικό" οι "Έλληνες Κένταυροι" οραματιζόμαστε και καταφέρνουμε να υλοποιούμε ποιοτικά άλματα Πολιτισμού, αδιαφορώντας για τον περιρρέοντα ζόφο! Και, σ' αυτό το πλαίσιο, δεν διστάζουμε να μελετούμε και την προοπτική της αναβιώσεως της "Πομπής των Παναθηναίων" σπουδάζοντάς την παραλλήλως προς το "Palio" της μεσαιωνικής πόλεως Sienna της γειτονικής Ιταλίας της οποίας, ασφαλώς, το πολιτιστικό επίπεδο ουδεμία σχέση έχει με αυτό της σημερινής γραικίας και στην οποία πραγματοποιήσαμε επιτόπια μελέτη των συνθηκών διοργανώσεως της λαμπρής τοπικής της ιππικής εκδηλώσεως. Kαι μετά από μελέτη μιας τέτοιας δυνατότητος και στην Αθήνα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, ΝΑΙ!, μπορεί ένα "Palio" να διοργανωθεί ως Πομπή των Παναθηναίων, αλλά χωρίς ..."Μενδώνες"  και, βεβαίως, χωρίς ...δημοκρατία! Κι ας μην αντιτείνει ο ανόητος ότι και η γειτονική Ιταλία ..."δημοκρατία" είναι διότι θα επαναλάβουμε μια σκοπούμενη "μεταφραστική" απάτη, εν μέσω πολλών άλλων παραπλανητικών μεθοδεύσεων που αποβλέπουν στην αποβλάκωση των μαζών: Η Ιταλία είναι "Πολιτεία" (Republica) και όχι "democrazia" όπως η σημερινή γραικία και Republik, Republica κλπ είναι και οι προηγμένες χώρες της Ευρώπης, ενώ αυτή η λεπτομέρεια που περνά απαρατήρητη καθορίζει και το επίπεδο Πολιτισμού που επιτρέπει να διοργανώνονται και το "Palio" και η Πομπή των Παναθηναίων!