ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΔΙΟΥ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΙΝΟΥ
Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν περιορίζει την διδασκαλία της στην Έφιππη Τοξοβολία, στις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες και στο Ιππικό Θέατρο, αλλά ως σύνολο πολιτικών (κατ΄ Αριστοτέλη) ατόμων, εξάγει συμπεράσματα εκ της ευρύτερης πολιτικής (κατ΄ Αριστοτέλη) ζωής και τα αναδεικνύει ως "μαθήματα" καθημερινότητος, στα Μέλη της. Σε αυτό, λοιπόν, το πλαίσιο και τα όσα ακολουθούν προερχόμενα από την συμμετοχή της Ομάδος μας στους διεθνείς αγώνες Μεσαιωνικής Τοξοβολίας που διεξήχθησαν παλαιότερα στο κρατίδιο του Αγίου Μαρίνου, όπου και κατακτήσαμε αργυρό μετάλλιο,
To κρατίδιο του Αγίου Μαρίνου* αποτελεί μιαν ιδιότυπη μικροπολιτεία περίκλειστη από την Ιταλία η οποία ιδρύθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 301 μ.χ.χ.από τον λιθοξόο Μαρίνο της Ραμπ και είναι το πέμπτο μικρότερο κράτος του
κόσμου, με έκταση μόλις 61,19 τ.χλμ. και 33.812 κατοίκους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μικρή αυτή κοινότητα αυτοδιοικήθηκε μέχρι το 1253 χωρίς Σύνταγμα και χωρίς, καν, γραπτή νομοθεσία, με τους κατοίκους να πράττουν το κοινωνικώς α υ τ ο ν ό η τ ο διαμορφώνοντας, σιγά - σιγά, μιαν ευνομούμενη Πολιτεία η οποία έδωσε νικηφόρα "μάχη" κατά της παποκρατίας, όταν ο πάπας απαίτησε (1291) φόρον υποτελείας και οι κάτοικοι αρνήθηκαν, αλλά και άλλων εχθρών, ενώ στα τέλη του 15ου αι. το κρατίδιο αποκτά την ονομασία "Πολιτεία Αγίου Μαρίνου" (μέχρι τότε ονομάζονταν Castelium, Castrum, Terra, Commune, Libertas και Civitas) ενώ θεσπίζει και την ποινή του θανάτου για όποιον επιχειρεί να προκαλέσει την ανάμιξη ξ έ ν ο υ στα εσωτερικά του κυρίαρχου κρατιδίου του Αγίου Μαρίνου! Δηλαδή, τα α υ τ ο ν ό η τ α! Έτσι, φθάνουμε στην εποχή του Μεγάλου Ναπολέοντος Βοναπάρτη (1805) ο οποίος, όταν ρωτήθηκε από τον υπουργό εξωτερικών της Ιταλίας de Marescalchi περί της "τύχης" του Αγίου Μαρίνου, ο αυτοκράτορας απήντησε: "Οφείλουμε να διατηρήσουμε τον Άγιο Μαρίνο ως πρότυπο δείγμα Πολιτείας"! Τα α υ τ ο ν ό η τ α, λοιπόν και τίποτε παραπάνω, αρκούν για την ευτυχία των μελών μιας ευνομούμενης κοινωνίας! Όμως, πως νοούνται αυτά τα α υ τ ο ν ό η τ α μιας ευνομουμένης Πολιτείας; Eν προκειμένω, συνοψίζονται σε δύο ξεχωριστά περιστατικά τα οποία αναλύονται εν συνεχεία.
α. Ο Δικαστής που πατάει ...σταφύλια
Ο Henry Hauttecoeur στο βιβλίο του "La république de San Marino" (1894) μας εξιστορεί ότι κάποιος Ενετός έφθασε στον Άγιο Μαρίνο για να απαιτήσει κάποια χρήματα που του χρωστούσε ένας κάτοικός του. Αναζήτησε δικαστικές αρχές αναμένοντας να βρεθεί σε μεγαλοπρεπή δημόσια κτήρια με βαρύγδουπους τηβεννοφόρους, όπως στην Βενετία, αλλά οδηγήθηκε σε ένα ...πατητήρι σταφυλιών όπου ένας ξυπόλητος ηλικιωμένος πατούσε τα σταφύλια του. Αυτός ήταν ο δικαστής ο οποίος, χωρίς να διακόψει το πάτημα των σταφυλιών άκουσε τον Ενετό και αμέσως έστειλε τον κλητήρα του και κάλεσε τον ντόπιο οφειλέτη στο πατητήρι. Ο οφειλέτης αμέσως εμφανίσθηκε και είπε την άποψή του αλλά ο δικαστής δεν πείσθηκε και διέταξε τον οφειλέτη να πληρώσει αμέσως τον Ενετό με την απειλή δημεύσεως του σπιτιού του. Ο οφειλέτης ανταποκρίθηκε αμέσως και ο Ενετός έφυγε με την πληρωμή του στην τσέπη του. Η ευθυδικία και η ταχύτητα απονομής δικαιοσύνης ήταν δεδομένη στον Άγιο Μαρίνο! Αργότερα, ο ίδιος Ενετός έχοντας χρονίζοντα προβλήματα με την δικαιοσύνη της Βενετίας στην οποία επί χρόνια προσπαθούσε να βρει το δίκιο του ανεφώνησε αγανακτισμένος: "Val piu un pistad uva di San Marino che dieci parruccine di Venezia!" (Kαλύτερα ένας σταφυλοπατητής στο Σαν Μαρίνο από δέκα περουκοφόρους -δικαστές- στη Βενετία).
β. Ο διωγμός του τζόγου
Το 1879 μια "παρέα" ξένων κερδοσκόπων κατέφθασαν στον Άγιο Μαρίνο και προσπάθησαν να στήσουν χαρτοπαικτική λέσχη στο Borgo Maggiore, έχοντας ως πρότυπό τους το Καζινό του Μόντε Κάρλο! Αμέσως η δικαστική εξουσία έκλεισε την λέσχη και απαγόρευσε κάθε περαιτέρω χαρτοπαικτική δραστηριότητα! Τότε, τα ξενόφερτα λαμόγια απευθύνθηκαν στην Γερουσία προσπαθώντας να νομιμοποιήσουν την κερδοσκοπική τους κομπίνα με "δόλωμα", μάλιστα, την υπόσχεση ότι θα αναλάμβαναν όλα τα ...έξοδα του κράτους (!) θα ίδρυαν ...φιλανθρωπικά ιδρύματα (κάτι μας θυμίζει...) θα έφτιαχναν ...δημόσιους δρόμους (εδώ κι αν μας θυμίζει...) κλπ κλπ. Βεβαίως και η Γερουσία όχι μόνον τους απαγόρευσε να συνεχίσουν αλλά και τους έδιωξε κλωτσηδόν από τον Άγιο Μαρίνο εκδίδοντας την ακόλουθη ανακοίνωση προς τους κατοίκους:
"Πολίτες! Η καλή φήμη των ελεύθερων κρατών δεν κερδίζεται με τον πλούτο και την υλικήν ευημερία! Θεμελιώνεται και παγιώνεται μόνον δια των μεγάλων αρετών που κάνουν τους πολίτες υπερήφανους και ειλικρινείς!
Με την αυταπάρνηση οι πολίτες μπορούν ακόμη και ως πτωχοί, αδιαφορώντας για τα πλούτη, να αντιμετωπίσουν κάθε αντιξοότητα με θάρρος και μεγαλοψυχία, περιφρονώντας κάθε τι που μπορεί να διαφθείρει τον λαό και να θέσει σε κίνδυνο την κοινή σωτηρία.
Προστατεύσετε τους εαυτούς σας από οποιονδήποτε αρνείται το παραπάνω δόγμα!
Η κυβέρνηση είναι μαζύ σας και για το δικό σας συμφέρον. Και σεις πρέπει να είστε μαζύ της και για το συμφέρον της.
Μόνον με αυτό τον τρόπο μπορούμε να συμβιώσουμε μονοιασμένοι και να μεταβιβάσουμε στα παιδιά μας όσα παραλάβαμε από τους προγόνους μας, την ίδια την ελευθερία με την αγιότητα και την αγνότητά της"
Δυστυχώς, όμως, στην Ελλάδα, κανείς δεν σκέφθηκε να αντιταχθεί στον μητραλοία Κωνσταντίνο Καραμανλή όταν ίδρυε το "Casino Mont Parnes" και κανείς δεν αναλογίσθηκε την διαφθορά την οποία αυτός ο πράκτορας ξένων συμφερόντων εισήγαγε στην ελληνική κοινωνία η οποία, έκτοτε ακολουθεί πτωτική πορεία με ολέθρια αποτελέσματα! Και σήμερα, σ΄ ετούτη την χώρα όλοι αναρωτιούνται για τα ...αποτελέσματα των "εκλογών", χωρίς ένας όχλος κατασκευασμένων ραγιάδων να αντιλαμβάνεται το α υ τ ο ν ό η τ ο, ότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια διοικείται από διορισμένους πράκτορες ξένων δυνάμεων οι οποίοι δεν αναδεικνύονται από την κάλπη αλλά από ξένες μυστικές υπηρεσίες! Το α υ τ ο ν ό η τ ο, όμως, στον Άγιο Μαρίνο, γίνονταν, γίνεται και θα γίνεται αντιληπτό και το "αυτονόητο πρέπον" κρίνεται πάντοτε εκ του αποτελέσματος του επιπέδου ευημερίας ενός λαού! Και, αντιλαμβανόμενοι, στους "Έλληνες Κενταύρους" το α υ τ ο ν ό η τ ο, έχουμε τοποθετηθεί δια της φράσεως "ΖΟΥΜΕ ΕΝ ΜΕΣΩ ΗΛΙΘΙΩΝ!" αναλογιζόμενοι, εκ των αποτελεσμάτων της δεινής καταπτώσεως των ηθών και του επιπέδου εθνικής ευημερίας των γραικύλων, την αποτρόπαια πραγματικότητα όσων παραμένουν ανίκανοι να εννοήσουν το α υ τ ο ν ό η τ ο;
Στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", όπως προείπαμε, δεν διδασκόμεθα μόνον Έφιππη Τοξοβολία, Έφιππες Πολεμικές Τέχνες και Ιππικό Θέατρο αλλά πολύ περισσότερα και ίσως και σημαντικότερα θέματα, όπως, επί παραδείγματι, έναν ουσιώδη τρόπο σκέψεως που προάγει το πολιτικό ον το οποίο χαρακτηρίζει και πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε Πολίτη και που ως πολιτικόν ον νοείται κάθε Πολίτης κατ΄ Αριστοτέλη! Και στην περίπτωσή μας, ο Άγιος Μαρίνος μας δίδαξε πολύ περισσότερα από ένα κεφάλαιο Μεσαιωνικής Τοξοβολίας και μας προσέφερε πολλά περισσότερα από ένα αργυρό μετάλλιο διεθνών αγώνων!
____
* Serenissima Repubblica di San Marino - Γαληνοτάτη Πολιτεία του Αγίου Μαρίνου και όχι "δημοκρατία" όπως εσφαλμένα μεταφράζουν πολλοί τον όρο "Repubblica", ενώ η "δημοκρατία" παραμένει "democrazia"
